quote:
Ben je te lui om te zoeken? Ok vooruit dan:
Jongeren van Marokkaanse afkomst zijn helemaal niet crimineler dan autochtone jongeren. Ook over de oorzaken van crimineel gedrag van jongeren bestaan veel misvattingen.
In Urk en Volendam lijken gewelddadige incidenten een stuk minder fundamenteel dan in de veertig ‘Marokkanengemeenten’, schrijft Bert Brussen in zijn maandagse column in de Volkskrant. Maar Nederlandse jongens plegen ernstigere delicten dan Marokkaanse.
Dat Nederlandse jongens zich vaker schuldig maken aan gewelddadige delicten, seksuele delicten en brandstichting dan Marokkanen is oud nieuws. Het stond anderhalf jaar geleden al in de Volkskrant. Het onderzoek ‘Marokkaanse jeugddelinquenten: een klasse apart?’ dat tot deze verrassende conclusie kwam, is nog steeds actueel.
Veel invloed heeft dit onderzoek (gedaan onder Nederlandse en Marokkaanse jongens in voorlopige hechtenis) op het politieke en maatschappelijke debat niet gehad. Nog steeds staan Marokkaanse jongens bekend als de relschoppers bij uitstek, en minstens zo vaak wordt dat geweten aan hun mislukte integratie. Beide opvattingen zijn onjuist.
Marokkaanse jonge daders (12-18 jaar) maken zich vooral schuldig aan vermogensdelicten zoals (winkel)diefstal, inbraak, tasjesroof en overvallen. Nee, geen fijne dingen. Maar lichtere vergrijpen dan ernstig fysiek en seksueel geweld en brandstichting.
Meldingen
Omdat Marokkanen vaker een relatief licht delict plegen dan Nederlanders een zwaar, zitten Marokkanen vaker vast. Maar daarom niet alleen. Er wordt ook beter op ze gelet, door politie en justitie. Je kunt het een beetje vergelijken met de meldingen van kindermishandeling: dat er meer gemeld wordt, wil niet per se zeggen dat het vaker voorkomt.
Dat deze delicten te wijten zijn aan gebrekkige integratie, is evenmin juist. Ouders van Marokkaanse daders en de jongens zelf zijn juist beter geïntegreerd vergeleken met de hele groep Marokkanen die in Nederland woont. Hun ouders hebben vaker Nederlandse vrienden en spreken vaker Nederlands. Bovendien voelen deze ouders en hun zonen zich meer verbonden met Nederland dan de Marokkaanse gemeenschap in het algemeen.
Frustratie
Betere integratie lijkt daarmee paradoxaal genoeg te leiden tot hogere frustratie. Toch is dat niet onlogisch: je kunt gefrustreerd raken als je wel contact met Nederlanders hebt, wel wilt meedoen, maar daar niet in slaagt. Zoals de Marokkaanse jongen die zijn hbo-opleiding succesvol heeft afgerond, maar in Nederland niet aan de bak komt. Hij stond een poos achter de balie van de Italiaanse traiteur waar ik regelmatig kom, en vertrok toen naar Marokko om bij een oom in het vastgoed te gaan werken. ‘Ik geloof niet dat ik hier een toekomst heb’, zei hij tegen mij. Een aardige, perfect Nederlands sprekende, goed opgeleide jongen. Treurig.
Thomas von der Dunk stelt in zijn bijdrage die tegenover Brussens column is afgedrukt, dat bij autochtone raddraaiers altijd naar individuele oorzaken wordt gekeken. Hij suggereert dat dit meten met twee maten is, maar dat is niet terecht.
Nederlandse daders hebben meer emotionele- en gedragsproblemen zoals angst, depressie en agressieproblemen dan Marokkaanse. Ook is bij Nederlandse criminele jongens vaker dan bij Marokkaanse sprake van psychopathische persoonlijkheidskenmerken zoals een gebrekkig inlevingsvermogen, impulsiviteit en manipulatief gedrag.
Bij Marokkanen daarentegen lijkt ook hun immigrantenachtergrond en minderheidspositie een belangrijke verklarende factor voor hun delicten. Dat signaleren heeft niets met ‘soft’ te maken. Marokkaanse daders zijn en blijven net zo verantwoordelijk voor hun criminele gedrag als Nederlandse. Maar Nederlandse politici die serieus van de ‘Marokkanengemeenten’ af willen, zouden zich ook eens moeten afvragen wat de maatschappelijke bijdrage daaraan kan zijn.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/...emeenten%27%3F