R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dit is een beetje het punt; omdat je bepaalde pijn niet meer wilde voelen wilde je jezelf niet meer zijn om aan die pijn te ontsnappen en dat is doorgegroeid tot een algemeen er niet meer willen zijn. Als je de pijn die daarachter zit zou helen en verwerken dan zou het functionele van het niet meer willen om zo niet te hoeven voelen zijn functie verliezen, begrijp je dat wel?quote:Op donderdag 29 november 2012 19:08 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Ik ben nu 20 jaar. Dat wat jij noemt, heeft dus 20 jaar geduurd. En dat is dan ook de weg naar beneden. Ik zie het niet gebeuren dat ik dat allemaal goed maak. Naar boven dus, wat altijd moeilijker is dan naar beneden.
[..]
Ik kan me geen gelukkige ik voorstellen, ik weet echt niet hoe dat eruit moet gaan zien. Ik probeer het wel vaak, maar ik kom dan altijd uit op de hetzelfde resultaat als de afgelopen jaren. Dat ik dus niet gelukkig ben, maar wel een schijnvertoning ophoudt zodat anderen zich geen zorgen maken. Op meer kom ik niet. Gelukkig worden staat voor mij gelijk aan mezelf anders voordoen.
En op je vraag wat ik zou willen doen met mijn leven. Ik heb totaal geen idee. De afgelopen jaren ben ik daar ook nooit mee bezig geweest. Was dat omdat ik diep van binnen wist dat ik het toch niet kon volhouden? Of misschien omdat ik niet bezig was met wat ik wilde, maar wat anderen van mij verwachtten? Of een combinatie? Wat er nu over is, is een levenloze lichaam dat niks anders doet dan het broodnodige om in leven te blijven, en zelfs dat gaat met moeite. Nee, ik weet het echt niet.
Je kan je geen gelukkige ik voorstellen want gelukkig zijn zou betekenen met plezier jezelf en zijn en jezelf dus volledig beleven, dat schrikt je af omdat die pijn er nog zit. Je word in beslag gelegd door het verzet tegen het zijn/beleven van jezelf, daar zit de knoop. Je bedenkt dingen om niet te hoeven voelen en het idee van niet meer willen is 1 groot idee om zo te ontsnappen, stel dat zou niet meer nodig zijn, zie je dat dat ruimte zou maken voor andere dingen? Wat je daar verder mee doet is je eigen keus maar het kan wel degelijk, je eigen 'oplossingen' zullen je hier alleen niet uit krijgen omdat je zo diep in het cirkeltje van negativiteit zit.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik moet zeggen dat ik het met bovenstaande grotendeels eens ben, omdat doordat ik bepaalde dingen niet wilde voelen op de automatische piloot ging staan. En later wordt alles alleen veel erger..en dingen later verwerken is lastiger dan op het moment met begeleiding.
Hier voel ik me ronduit klote. Na het gebeuren van gisteren heb ik iets meer rust kwa gedachten, maar tegelijkertijd absoluut geen rust.
Hier voel ik me ronduit klote. Na het gebeuren van gisteren heb ik iets meer rust kwa gedachten, maar tegelijkertijd absoluut geen rust.
Ja, ik begrijp wat je zegt. Maar ik ga niet kunnen veranderen door mezelf. Ik vrees dat dat alleen lukt door iemand anders, want ik kan het niet of ik wil het niet. De vraag is alleen wie dat kan zijn. Ik heb nooit met iemand gepraat omdat ik nooit iemand kon vertrouwen met mijn gevoelens. Ik heb er laatst nog over nagedacht tijdens mijn vele slapeloze nachten en ik kwam met een vreemde theorie. Toen ik nog jong was, was ik nog religieus. En elke keer als ik me slecht of helemaal alleen voelde, kon ik praten met god. Totdat ik op een dag niet meer geloofde en de enige met wie ik kon praten, verdween. En er is niemand geweest die hem kon vervangen, want er is niemand die net als god is. En nu weet ik niet wat ik moet doen.quote:Op donderdag 29 november 2012 22:09 schreef Canillas het volgende:
[..]
Dit is een beetje het punt; omdat je bepaalde pijn niet meer wilde voelen wilde je jezelf niet meer zijn om aan die pijn te ontsnappen en dat is doorgegroeid tot een algemeen er niet meer willen zijn. Als je de pijn die daarachter zit zou helen en verwerken dan zou het functionele van het niet meer willen om zo niet te hoeven voelen zijn functie verliezen, begrijp je dat wel?
Je kan je geen gelukkige ik voorstellen want gelukkig zijn zou betekenen met plezier jezelf en zijn en jezelf dus volledig beleven, dat schrikt je af omdat die pijn er nog zit. Je word in beslag gelegd door het verzet tegen het zijn/beleven van jezelf, daar zit de knoop. Je bedenkt dingen om niet te hoeven voelen en het idee van niet meer willen is 1 groot idee om zo te ontsnappen, stel dat zou niet meer nodig zijn, zie je dat dat ruimte zou maken voor andere dingen? Wat je daar verder mee doet is je eigen keus maar het kan wel degelijk, je eigen 'oplossingen' zullen je hier alleen niet uit krijgen omdat je zo diep in het cirkeltje van negativiteit zit.
Ik ga vanmiddag nog naar mijn psycholoog en ik twijfel echt of ik dit moet zeggen. Dinsdag gaan we kijken of ik misschien opgenomen wil worden, maar ik weet niet of ik daar moet zijn als ik niet eens geloof dat ik beter kan worden. Niet dat ik niet beter wil worden, maar ik denk niet dat ik iets anders ga doen dan teleurstellen.
Klopt, je hebt iemand nodig die jouw ziet als geheel wat in beslag wordt gelegd door een groot geconditioneerd niet meer willen gevoel en daarmee aan de slag gaat jou, die daar achter zit, vrij te maken. Je hebt nieuwe ideeën nodig, het is een kwestie van leren.quote:
Ja, ik begrijp wat je zegt. Maar ik ga niet kunnen veranderen door mezelf. Ik vrees dat dat alleen lukt door iemand anders, want ik kan het niet of ik wil het niet. De vraag is alleen wie dat kan zijn. Ik heb nooit met iemand gepraat omdat ik nooit iemand kon vertrouwen met mijn gevoelens. Ik heb er laatst nog over nagedacht tijdens mijn vele slapeloze nachten en ik kwam met een vreemde theorie. Toen ik nog jong was, was ik nog religieus. En elke keer als ik me slecht of helemaal alleen voelde, kon ik praten met god. Totdat ik op een dag niet meer geloofde en de enige met wie ik kon praten, verdween. En er is niemand geweest die hem kon vervangen, want er is niemand die net als god is. En nu weet ik niet wat ik moet doen.
Je bent een slimme jongen zeg je, vind je het dan niet slim om eens rond te kijken wat voor andere ideeën en manieren er zijn om met jezelf om te gaan? Ook al vind je ze niks, prima, dan he je in ieder geval eerst rondgekeken voordat je besliste. Je mag ideeën lenen, daar iets mee doen, ze maken zoals jij ze wil en je eigen maken.
Die persoon die je mist kan je leren op de 1e plaats voor jezelf te zijn, als jij altijd voor jezelf leer klaar staan, jezelf leert waarderen en steunen, heb je dan iets of iemand buiten je nog nodig? Zou je die afhankelijkheid kiezen als je dat niet nodig was?
Ik neem aan dat je die dingen vorige keren niet gezegd hebt tegen je psycholoog, klopt dat? Misschien dan het nu eens 'voor de gein' wel doen, schrijf de belangrijkste punten op (het niet meer willen voelen, het er niet meer willen zijn, vertel wat over de (pijnlijke) gebeurtenissen die daartoe leidden als je dat wil) als je dat makkelijker vind dan ze tegen iemand uit te spreken.quote:Ik ga vanmiddag nog naar mijn psycholoog en ik twijfel echt of ik dit moet zeggen. Dinsdag gaan we kijken of ik misschien opgenomen wil worden, maar ik weet niet of ik daar moet zijn als ik niet eens geloof dat ik beter kan worden. Niet dat ik niet beter wil worden, maar ik denk niet dat ik iets anders ga doen dan teleurstellen.
Je hebt het nu altijd voor je gehouden, met dit als resultaat, en zo als het nu is wil het je in ieder geval niet, veranderingen komen door anders te doen, met kleine stapjes en op die manier vertrouwen kweken voor de verandering.
Ben je echt bang om teleur te stellen of is dat een angst die je negativiteit je voorhoudt uit angst voor verandering? Is er angst dat het slecht zal gaan of is het juist angst voor dat het goed zou kunnen gaan?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Goedemorgen, ook ik meld me hier even. Ik heb in februari een paniekaanval gehad en vanaf toen leef ik een beetje in angst. Sommige dagen voel ik me ok maar sommige dagen voel ik me zo slecht. Dan zit ik gewoon aan de bodem. Ben al langs huis arts geweest en langs Chakra vrouw maar het wil niet veel verbeteren. Het is echt klote om steeds zo angstig te zijn en ik wil er vanaf maar ik heb weinig zin in een psycholoog. Iemand tips?
Angst ontstaat in je psyche en is een signaal, iets in jou wil aandacht om verwerkt en geheeld te worden. Daar zijn psychologen voor, net zoals je met je auto naar de monteur gaatquote:
Goedemorgen, ook ik meld me hier even. Ik heb in februari een paniekaanval gehad en vanaf toen leef ik een beetje in angst. Sommige dagen voel ik me ok maar sommige dagen voel ik me zo slecht. Dan zit ik gewoon aan de bodem. Ben al langs huis arts geweest en langs Chakra vrouw maar het wil niet veel verbeteren. Het is echt klote om steeds zo angstig te zijn en ik wil er vanaf maar ik heb weinig zin in een psycholoog. Iemand tips?
Wat is je drempel voor naar de psych te gaan?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Weet ik eigenlijk niet? Hoor gewoon veel slechte verhalen over psychologen en wilde eigenlijk het zelf oplossen. Ik zit namelijk nergens echt mee.quote:
[..]
Angst ontstaat in je psyche en is een signaal, iets in jou wil aandacht om verwerkt en geheeld te worden. Daar zijn psychologen voor, net zoals je met je auto naar de monteur gaat
Wat is je drempel voor naar de psych te gaan?
Thanks! Ik stelde het ook nogal zwart-wit ja... Ik ben vorig jaar al een langs geweest bij een UWV arts toen ik tijdens ziekte ontslagen was. Hij gaf toen aan dat ik nog best een hoop kon, geen urenbeperking, maar wel wat begeleiding.... Ik hoefde toen nog niet te gaan werken, omdat ik ook nog in therapie zat, maar ben wel vrijwilligerswerk gaan doen. Nu kom ik net uit een opname van 4 maanden (nu net een maand), maar wat is het nog wennen en zoeken. En ik ga weer verder met therapie. En alles is me echt te veel. Maar goed, ik ben het nu aan het opschrijven en ik ga het merken. Maar alleen dat opschrijven is al een klus.quote:
[..]
Er krijgen zeker wel mensen met psychische klachten een WIA. Ff tussendoor wat tips. Beschrijf voor jezelf eens een week wat wel/niet lukt. Zo krijg je een duidelijk beeld van je vermoeidheid, concentratieproblemen, motivatieproblemen en wat je wel/niet kan. Natuurlijk is dat heel confronterend en verdrietig, maar goed, meestal hebben mensen de neiging om zich groot te houden en dan wordt de kans dat de arts je goed inschat kleiner.
Geen zinnen gebruiken als: "Ik kan x", maar eerder "Soms kan ik X" of "Vaak kan ik X" etc. Dat geeft meer de realiteit weer. Je kunt ook vertellen wat je wel al hebt gedaan en wat je wel nog wil doen. Ik ken ook verhalen van mensen die gedeeltelijk zijn afgekeurd voor een jaar om intensieve therapie te volgen. Als je dat wilt, zeker aangeven.
Wat vind ik mezelf toch lastig soms
Dat klinkt niet echt als iemand die nergens echt mee zit moet ik zeggen, vind jij van wel?quote:
Goedemorgen, ook ik meld me hier even. Ik heb in februari een paniekaanval gehad en vanaf toen leef ik een beetje in angst. Sommige dagen voel ik me ok maar sommige dagen voel ik me zo slecht. Dan zit ik gewoon aan de bodem. Ben al langs huis arts geweest en langs Chakra vrouw maar het wil niet veel verbeteren en ik wil er vanaf maar ik heb weinig zin in een psycholoog. Iemand tips?
Op vrijdag 30 november 2012 09:47 schreef AciD_Nightmare het volgende:
Ik zit namelijk nergens echt mee.
Is het niet meer de angst om naar een psych te gaan en te ontdekken dat er wellicht wel dingen zijn waar je mee zit? Dat je het met doen alsof er niks is, wat wellicht is wat je gewend bent, het niet meer redt? Als je het uitspreekt dat je er dan niet meer omheen kan?
Dat zijn allerlei dingen die een psycholoog begrijpt en je mee zal helpen, dat is hun werk. Vind je het niks dan kan je altijd weer weg, dan heb je tenminste gekeken naar hoe het anders kan en of je dat wat vind, dan kun je zeggen dat je zelf kiest voor wat je wil doen, nu heb je alleen maar 1 optie; dat wat je kent
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik heb opzich niets te verliezen, op één ding na. En dat is mijn huidige staat van denken. Ik ben eindelijk deels verlost van mijn gevoelens en ik ben echt bang om weer terug te gaan en daar vast te blijven zitten. Want als ik weer naar boven wil, moet ik dus de weg terug nemen en wat als ik vast blijf zitten in hetzelfde gevoel als eerst? Dan ben ik zelfs dit kwijt. Het is gewoon erg verwarrend. Ik wil wel beter worden, maar ik kan bijna niet geloven dat er een betere ik bestaat en dus is het enige waar ik aan kan denken, het teruggaan naar vroeger en dus ongelukkig zijn. Net zoals nu, maar dan minus de zorgeloosheid die ik nu een beetje ervaar.quote:
[..]
Klopt, je hebt iemand nodig die jouw ziet als geheel wat in beslag wordt gelegd door een groot geconditioneerd niet meer willen gevoel en daarmee aan de slag gaat jou, die daar achter zit, vrij te maken. Je hebt nieuwe ideeën nodig, het is een kwestie van leren.
Je bent een slimme jongen zeg je, vind je het dan niet slim om eens rond te kijken wat voor andere ideeën en manieren er zijn om met jezelf om te gaan? Ook al vind je ze niks, prima, dan he je in ieder geval eerst rondgekeken voordat je besliste. Je mag ideeën lenen, daar iets mee doen, ze maken zoals jij ze wil en je eigen maken.
Die persoon die je mist kan je leren op de 1e plaats voor jezelf te zijn, als jij altijd voor jezelf leer klaar staan, jezelf leert waarderen en steunen, heb je dan iets of iemand buiten je nog nodig? Zou je die afhankelijkheid kiezen als je dat niet nodig was?
Ik heb ook altijd met mezelf gepraat. Elke nacht of elk moment dat ik dagdroom, ben ik bezig met het zoeken naar mijn problemen en probeer ik die te verklaren. En in het begin lucht het een beetje op, maar na een tijdje komt altijd het besef dat ik nog altijd niet er over heb gepraat en in de ogen van de buitenwereld bestaan die problemen dan ook niet. Ik moet in dat geval dus mijn normale leven leiden, maar tegelijkertijd zit mijn hoofd vol met problemen.
[..]
Ik wil het best zeggen, maar ik ben alleen bang dat ik dan misschien gedwongen opgenomen ga worden.quote:Ik neem aan dat je die dingen vorige keren niet gezegd hebt tegen je psycholoog, klopt dat? Misschien dan het nu eens 'voor de gein' wel doen, schrijf de belangrijkste punten op (het niet meer willen voelen, het er niet meer willen zijn, vertel wat over de (pijnlijke) gebeurtenissen die daartoe leidden als je dat wil) als je dat makkelijker vind dan ze tegen iemand uit te spreken.
Je hebt het nu altijd voor je gehouden, met dit als resultaat, en zo als het nu is wil het je in ieder geval niet, veranderingen komen door anders te doen, met kleine stapjes en op die manier vertrouwen kweken voor de verandering.
Ben je echt bang om teleur te stellen of is dat een angst die je negativiteit je voorhoudt uit angst voor verandering? Is er angst dat het slecht zal gaan of is het juist angst voor dat het goed zou kunnen gaan?
Ik weet echt niet waar die angst vandaan komt. Ik kan gewoon geen gelukkige ik meer voorstellen. Ik probeer het echt vaak, maar het lukt gewoon niet meer. Van binnen ben ik echt leeg op dit moment.
Heel begrijpelijk; je houdt vast aan wat je kent omdat dat toe nu toe heeft 'gewerkt', ik vind dan ook dat je dat pas los kan en zal laten wanneer er genoeg overtuiging is dat een andere manier beter is, waarom zou je het anders doen? Punt is wel dat dat tijd en overtuiging nodig heeft, het is ook niet 1 2 3 zo gevormd.quote:
Ik heb opzich niets te verliezen, op één ding na. En dat is mijn huidige staat van denken. Ik ben eindelijk deels verlost van mijn gevoelens en ik ben echt bang om weer terug te gaan en daar vast te blijven zitten. Want als ik weer naar boven wil, moet ik dus de weg terug nemen en wat als ik vast blijf zitten in hetzelfde gevoel als eerst? Dan ben ik zelfs dit kwijt. Het is gewoon erg verwarrend. Ik wil wel beter worden, maar ik kan bijna niet geloven dat er een betere ik bestaat en dus is het enige waar ik aan kan denken, het teruggaan naar vroeger en dus ongelukkig zijn. Net zoals nu, maar dan minus de zorgeloosheid die ik nu een beetje ervaar.
Ik heb ook altijd met mezelf gepraat. Elke nacht of elk moment dat ik dagdroom, ben ik bezig met het zoeken naar mijn problemen en probeer ik die te verklaren. En in het begin lucht het een beetje op, maar na een tijdje komt altijd het besef dat ik nog altijd niet er over heb gepraat en in de ogen van de buitenwereld bestaan die problemen dan ook niet. Ik moet in dat geval dus mijn normale leven leiden, maar tegelijkertijd zit mijn hoofd vol met problemen.
Ik wil het best zeggen, maar ik ben alleen bang dat ik dan misschien gedwongen opgenomen ga worden.
Ik weet echt niet waar die angst vandaan komt. Ik kan gewoon geen gelukkige ik meer voorstellen. Ik probeer het echt vaak, maar het lukt gewoon niet meer. Van binnen ben ik echt leeg op dit moment.
Wat als je niet meer vast zou blijven zitten in dat gevoel maar het heelt en juist vooruit komt en vrijer wordt, dat zou toch mooi zijn? Je verwoord hier ook perfect je hulpvraag ''ik wil geholpen worden met mijn gevoelens waar ik tegen ben gaan vechten en daar zit ik nu in vast en ik vind het zo niet leuk meer''.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ja, dat laatste is wel waar. Al geloof ik nog steeds niet echt dat ik ooit weer beter zal worden. Maarja, ik zal het wel bespreken.
Zijn er trouwens anderen die ook dat gevoel hebben? Dat ze misschien niet eens beter willen worden?
Zijn er trouwens anderen die ook dat gevoel hebben? Dat ze misschien niet eens beter willen worden?
Ik heb een vorm van autisme en dat gaat nooit meer beter worden. Ik zou wel beter willen worden, maar kan dat niet. Ik moet er maar mee leren leven.quote:
Ja, dat laatste is wel waar. Al geloof ik nog steeds niet echt dat ik ooit weer beter zal worden. Maarja, ik zal het wel bespreken.
Zijn er trouwens anderen die ook dat gevoel hebben? Dat ze misschien niet eens beter willen worden?
Jij hebt tenminste nog de mogelijkheid. Ik zou zeggen, gebruik die!
Ik sluit me aan bij magnetronkoffie (ook autisme hier)quote:
Ja, dat laatste is wel waar. Al geloof ik nog steeds niet echt dat ik ooit weer beter zal worden. Maarja, ik zal het wel bespreken.
Zijn er trouwens anderen die ook dat gevoel hebben? Dat ze misschien niet eens beter willen worden?
Mede door mijn opname van afgelopen maand heb ik in gezien dat depressieve momenten een deel van mijn leven zullen zijn en blijven. De kunst is om daar mee om te kunnen gaan en deze "te laten voor wat ze zijn". Die weg om zover te komen is moeilijk en lang, het heeft bij mij ook jaren geduurd, maar acceptatie is het toverwoord.Dat is al lang tegen me gezegd en het is uiteindelijk ook waar, maar het is lang niet zo makkelijk als het er theoretisch klinkt en wordt verwoord.
Leuk is anders, maar als het je gaat lukken om wel te genieten van dingen (begin bij iets ergs kleins), dan komt de zin des levens uiteindelijk toch wel weer bovendrijven...
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Deels is het normaal om niet te willen veranderen, je zit in een bepaalde routine, in dit geval een negatieve. En het veranderen naar een positieve kan heel beangstigend zijn, en het is makkelijker om in dat negatieve te blijven. Maar als je niet wilt veranderen, tja dan houdt het wel op. Je moet enigsinds een drijfveer nodig te hebben om "beter" te worden.
@hier,
tja ik voel me gewoon klote, zit in een sombere spiraal al 3 dagen en op dit moment kan het me zo weinig schelen allemaal. Ik blijf wel doorslenteren maar ik heb gewoon het gevoel op te zijn.
Ik ben al bijna 4 jaar in behandeling en er zat echt een duidelijke stijgende lijn in. Maar dit jaar (sinds eind vorig jaar) zijn er zoveel erge dingen gebeurd dat ik heel veel dips had, maar ik wist me er constant uit te vechten. En op dit moment heb ik daar gewoon echt even geen zin meer in.
Ik wil het wel, maar wil het niet. En heb het gevoel dat ik me hierbij neer moet leggen terwijl ik dit tegelijkertijd niet wil en niet kan...
@hier,
tja ik voel me gewoon klote, zit in een sombere spiraal al 3 dagen en op dit moment kan het me zo weinig schelen allemaal. Ik blijf wel doorslenteren maar ik heb gewoon het gevoel op te zijn.
Ik ben al bijna 4 jaar in behandeling en er zat echt een duidelijke stijgende lijn in. Maar dit jaar (sinds eind vorig jaar) zijn er zoveel erge dingen gebeurd dat ik heel veel dips had, maar ik wist me er constant uit te vechten. En op dit moment heb ik daar gewoon echt even geen zin meer in.
Ik wil het wel, maar wil het niet. En heb het gevoel dat ik me hierbij neer moet leggen terwijl ik dit tegelijkertijd niet wil en niet kan...
En dat ging lekker 
Ik heb gezegd dat ik niet meer kom en ik ga ook stoppen met mijn medicijnen. De komende tijd ga ik naar de bodem toe.
Ik heb gezegd dat ik niet meer kom en ik ga ook stoppen met mijn medicijnen. De komende tijd ga ik naar de bodem toe.
Hebben jullie ook meer last van een sombere stemming rondom volle maan?
Ik weet het, klinkt een beetje raar
Maar ik ben er eens op gaan letten en tot de conclusie gekomen dat het een zeer negatieve invloed op mn stemming heeft... en energie ook. dodelijk vermoeiend
Ik weet het, klinkt een beetje raar
Maar ik ben er eens op gaan letten en tot de conclusie gekomen dat het een zeer negatieve invloed op mn stemming heeft... en energie ook. dodelijk vermoeiend
look closer. close your eyes. really, it's not about distance
Als dat is wat je wilt, kan niemand je tegenhouden ben ik bang.quote:
En dat ging lekker
Ik heb gezegd dat ik niet meer kom en ik ga ook stoppen met mijn medicijnen. De komende tijd ga ik naar de bodem toe.
Wat was de reactie trouwens?
look closer. close your eyes. really, it's not about distance
Wat ging er "lekker"?quote:
En dat ging lekker
Ik heb gezegd dat ik niet meer kom en ik ga ook stoppen met mijn medicijnen. De komende tijd ga ik naar de bodem toe.
Ik moet zegen dat het zou kunnen, maar ik heb er nog nooit echt op geletquote:
Hebben jullie ook meer last van een sombere stemming rondom volle maan?
Ik weet het, klinkt een beetje raar
Maar ik ben er eens op gaan letten en tot de conclusie gekomen dat het een zeer negatieve invloed op mn stemming heeft... en energie ook. dodelijk vermoeiend
En ik moet ook zeggen dat het hier nu na een dutje van 1 uur het er iets beter uitziet allemaal, ipv zwart nu heel donkergrijs
Ik moet net als new_moon zeggen dat je zelf moet weten wat je doet. Spijtig van zo'n besluit. Maar als je zo graag op de bodem zit, zou ik zeggen succes daarquote:
En dat ging lekker
Ik heb gezegd dat ik niet meer kom en ik ga ook stoppen met mijn medicijnen. De komende tijd ga ik naar de bodem toe.
Dit dus eigenlijk! En verder heb ik echt geen woorden waar jij iets aan hebt, Je bent verdomme pas 20!!quote:
[..]
Ik moet net als new_moon zeggen dat je zelf moet weten wat je doet. Spijtig van zo'n besluit. Maar als je zo graag op de bodem zit, zou ik zeggen succes daar
S. 2014
J. 2016
J. 2016
En wat wil je daarmee bereiken?quote:
En dat ging lekker
Ik heb gezegd dat ik niet meer kom en ik ga ook stoppen met mijn medicijnen. De komende tijd ga ik naar de bodem toe.
Nee, ik vind de volle maan juist prachtig!quote:
Hebben jullie ook meer last van een sombere stemming rondom volle maan?
Ik weet het, klinkt een beetje raar
Maar ik ben er eens op gaan letten en tot de conclusie gekomen dat het een zeer negatieve invloed op mn stemming heeft... en energie ook. dodelijk vermoeiend
Maar verder beinvloed dat m'n stemming niet echt nee.
Jullie zijn allemaal prachtige, lieve, ongelooflijk mooie en perfecte mensen, mensen.
Laat je niet iets anders wijsmaken. Het leven creëert geen onwaardig leven.
.
Laat je niet iets anders wijsmaken. Het leven creëert geen onwaardig leven.
.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
