Karl Marx #2

quote:

Op woensdag 3 oktober 2012 13:16 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Vandaar mijn vraag, wat is de goede kant van communisme. Ik heb hem nog niet ontdekt.

Als de productiemiddelen gedeeld bezit zijn, dan staan de mensen in het productie proces op gelijke voet.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2012 12:02 schreef Pietverdriet het volgende:
De meest vreselijke zaken komen uit de beste intenties zou je kunnen zeggen, maar uiteindelijk ging het in de SU om de macht. De ideologie was de hondeworst, de rechtvaardiging, de praktijk was keiharde machtstrijd ten koste van alles en iedereen.

Dat probleem wordt in het kapitalisme maar ten delen opgelost door de verdeling van de macht over meerdere concurrenten. Door ongelijke kapitaal accumulatie ontstaan er machtsverschillen. Deze kapitaal verschillen hebben de neiging te groeien (het begin is het moeilijks en de primaire kapitaal accumulatie is vaak oneerlijk verlopen).

Gaan jullie Piet proberen te overtuigen? Heeft geen zin. Het is zwart of wit en er zijn geen grijstinten.

Het is wel zwart of wit vind ik overigens, maar het probleem is dat hij denkt wit te zijn.

quote:

Op donderdag 4 oktober 2012 22:36 schreef Kiyoaki het volgende:
Het is wel zwart of wit vind ik overigens, maar het probleem is dat hij denkt wit te zijn.

Zwart of wit, het biedt een kapstok voor een ieder die zijn medemens wil uitleggen dat hijzelf god is (het machtsprobleem in een notendop).

Gisteren had ik een discussie met een linkse Griekse. Zij vertelde me dat de door Marx geïnspireerde partijen KKE en Syriza min of meer vrije immigratie wilden naar Griekenland (makkelijke gezinshereniging met Pakistan bijvoorbeeld). Wij waren het daar allebei niet mee eens (Duh, het is totaal wereldvreemd in de huidige situatie). Volgens haar was het echter wel een socialistisch punt om mensen vrij toe te laten, immers de Aarde is van iedereen.

Zelf ben ik het daar niet mee eens, omdat het volgens mij teveel van het individu uitgaat. Ten eerste zijn individuen in Pakistan gesocialiseerd in een ander type samenleving, wat aanpassingsproblemen geeft die Griekenland geld kost (wat het niet heeft). Ten tweede is de intentie van de immigranten niet gebaseerd op socialistische ideeën van bijdragen aan de gemeenschap, maar op eigenbelang. Waarom zouden socialisten andermans eigenbelang moeten ondersteunen met publieke middelen? De correcte politiek zou moeten zijn Pakistan als gemeenschap te helpen, niet de paar Pakistanen met connecties en geld die naar Europa komen.

Toch zie je westerse Marxisten vaak pleiten voor vrije immigratie, terwijl daar in bestaande socialistische landen nooit sprake van was. Volgens mij waren die daar reëler en Marxistischer in, maar misschien heeft iemand andere ideeën?

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 16:30 schreef AlexanderDeGrote het volgende:
Gisteren had ik een discussie met een linkse Griekse. Zij vertelde me dat de door Marx geïnspireerde partijen KKE en Syriza min of meer vrije immigratie wilden naar Griekenland (makkelijke gezinshereniging met Pakistan bijvoorbeeld). Wij waren het daar allebei niet mee eens (Duh, het is totaal wereldvreemd in de huidige situatie). Volgens haar was het echter wel een socialistisch punt om mensen vrij toe te laten, immers de Aarde is van iedereen.

Zelf ben ik het daar niet mee eens, omdat het volgens mij teveel van het individu uitgaat. Ten eerste zijn individuen in Pakistan gesocialiseerd in een ander type samenleving, wat aanpassingsproblemen geeft die Griekenland geld kost (wat het niet heeft). Ten tweede is de intentie van de immigranten niet gebaseerd op socialistische ideeën van bijdragen aan de gemeenschap, maar op eigenbelang. Waarom zouden socialisten andermans eigenbelang moeten ondersteunen met publieke middelen? De correcte politiek zou moeten zijn Pakistan als gemeenschap te helpen, niet de paar Pakistanen met connecties en geld die naar Europa komen.

Toch zie je westerse Marxisten vaak pleiten voor vrije immigratie, terwijl daar in bestaande socialistische landen nooit sprake van was. Volgens mij waren die daar reëler en Marxistischer in, maar misschien heeft iemand andere ideeën?

Realiteit is natuurlijk dat de gelukzoekende paupers zullen komen, Pakistanen met geld en connecties gaan lekker naar de VS of UK.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 16:30 schreef AlexanderDeGrote het volgende:
Gisteren had ik een discussie met een linkse Griekse. Zij vertelde me dat de door Marx geïnspireerde partijen KKE en Syriza min of meer vrije immigratie wilden naar Griekenland (makkelijke gezinshereniging met Pakistan bijvoorbeeld). Wij waren het daar allebei niet mee eens (Duh, het is totaal wereldvreemd in de huidige situatie). Volgens haar was het echter wel een socialistisch punt om mensen vrij toe te laten, immers de Aarde is van iedereen.

Zelf ben ik het daar niet mee eens, omdat het volgens mij teveel van het individu uitgaat. Ten eerste zijn individuen in Pakistan gesocialiseerd in een ander type samenleving, wat aanpassingsproblemen geeft die Griekenland geld kost (wat het niet heeft). Ten tweede is de intentie van de immigranten niet gebaseerd op socialistische ideeën van bijdragen aan de gemeenschap, maar op eigenbelang. Waarom zouden socialisten andermans eigenbelang moeten ondersteunen met publieke middelen? De correcte politiek zou moeten zijn Pakistan als gemeenschap te helpen, niet de paar Pakistanen met connecties en geld die naar Europa komen.

Toch zie je westerse Marxisten vaak pleiten voor vrije immigratie, terwijl daar in bestaande socialistische landen nooit sprake van was. Volgens mij waren die daar reëler en Marxistischer in, maar misschien heeft iemand andere ideeën?

Tja, je denkt in termen van "reeel" en "wereldvreemd". Als het inderdaad chaos zou veroorzaken, is het een soort chaos die ik wel zou verwelkomen, alleen al omdat het de antithese is van wat de vijand wil.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 17:34 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Tja, je denkt in termen van "reeel" en "wereldvreemd". Als het inderdaad chaos zou veroorzaken, is het een soort chaos die ik wel zou verwelkomen, alleen al omdat het de antithese is van wat de vijand wil.

Waarom zou je chaos willen, chaos is voor anarchisten en een voedingsbodem voor fascisme. De taak van een CP is primair de gemeenschap te dienen, waarbij het Marxisme het begrippenkader vormt.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 17:25 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Realiteit is natuurlijk dat de gelukzoekende paupers zullen komen, Pakistanen met geld en connecties gaan lekker naar de VS of UK.

Die zijn er al, Syriza wil gezinshereniging op grote schaal toestaan. Verder hebben ze ook meegelopen in de demonstraties tegen die Mohammed film. Wellicht allemaal vanuit een anti-imperialistische gedachte, maar wat er Marxistisch aan is ontgaat me. De USSR heeft decennia hard beleid gevoerd om Centraal-Azië (met succes) en de Kaukasus (iets minder succesvol) te seculariseren en dan doen zij dit.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 17:44 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Die zijn er al,

Ik weet het.
De kanslozen komen naar Europa, de mensen met een hoge opleiding gaan naar VS, Canada, Australie.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 17:47 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Ik weet het.
De kanslozen komen naar Europa, de mensen met een hoge opleiding gaan naar VS, Canada, Australie.

Vaak werken die mensen daar echter onder hun potentieel. Terwijl Pakistan zelf door de brain drain ook weer in ontwikkeling achterblijft, waardoor er nog meer kanslozen en fundamentalisme ontstaan. Het lijkt wel of de hele globalisering een gezamenlijke en massale rat race naar de bodem is. Verelendung 2.0.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 17:40 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Waarom zou je chaos willen, chaos is voor anarchisten en een voedingsbodem voor fascisme. De taak van een CP is primair de gemeenschap te dienen, waarbij het Marxisme het begrippenkader vormt.

Nee ik ben wel pragmatisch in zekere zin (en zeker geen anarchist), maar op een andere manier. Aan de ene kant denk ik dat je je af moet vragen in hoeverre mensen binnen de landsgrenzen al de "intentie van socialisme" hebben, of wat dat uberhaubt in kan houden, en in het verlengde daarvan: is socialisme wel de ideologie waarin communisme kan worden gerealiseerd?

Revolutie vindt pas plaats als mensen geen andere mogelijkheid zien dan in opstand komen, en het revolutionaire ideaal dus samenvalt met directe materiele nood, en de realizatie plaatsvindt dat anderen er ook zo over denken. Mubarak is met name afgezet omdat het brood te duur werd en men een zwakte van het regime waarnam.

Ik geloof niet dat dit in Nederland plaats zal vinden, domweg omdat het hier vooralsnog vrij goed toeven is, aan de andere kant zal op de lange termijn ook hier kapitaal alle andere vormen van subjectiviteit, en daarmee alles wat niet vulgair is, verdringen dus is verandering en dus revolutie of hervorming nodig. Dit zal denk ik alleen gebeuren onder een zekere druk. Dat betekent niet dat de boel doelbewust verziekt moet worden, maar ik denk wel dat je minder bang moet zijn voor doemscenario's zoals de reactionairen en de Christine Lagardes van de wereld schetsen, want die komen slechts voort uit eigenbelang.

[ Bericht 1% gewijzigd door Kiyoaki op 07-10-2012 18:13:03 ]

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 18:01 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Vaak werken die mensen daar echter onder hun potentieel. Terwijl Pakistan zelf door de brain drain ook weer in ontwikkeling achterblijft, waardoor er nog meer kanslozen en fundamentalisme ontstaan. Het lijkt wel of de hele globalisering een gezamenlijke en massale rat race naar de bodem is. Verelendung 2.0.

Hoezo naar de bodem? Mensen die zich elders meer kunnen ontwikkelen en meer welvaart kunnen realiseren is positief. Mensen zijn individuen, niet verlengstukken van de natiestaat waar ze geboren zijn. Ik zou ook niet in Pakistan willen wonen, sterker nog, ik wilde ook niet langer in Nederland wonen waar het vol zit met naijver, racisme en hufterigheid.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 18:12 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Hoezo naar de bodem? Mensen die zich elders meer kunnen ontwikkelen en meer welvaart kunnen realiseren is positief. Mensen zijn individuen, niet verlengstukken van de natiestaat waar ze geboren zijn. Ik zou ook niet in Pakistan willen wonen, sterker nog, ik wilde ook niet langer in Nederland wonen waar het vol zit met naijver, racisme en hufterigheid.

Maar zijn racisme, hufterigheid en dergelijke juist niet het gevolg van de logica van kapitaal? Mijn reden om "communist" te zijn hebben juist te maken met dat ik dat soort dingen bestreden wil zien, aangezien ik ze zie als een direct gevolg van materiele toestanden.

Kapitalisme is niet het recht van de besten of de creatiefsten, het is het recht van de markt, Het is een staat van bestaan waarin alles uiteindelijk voldoet aan de vraag, en de vraag zich op den duur vormt naar het aanbod waardoor beiden neigen naar de kleinste gemene deler. Niet alleen neigt zo'n systeem naar een oligarchie waarin een hoop mensen buiten hun eigen wil in armoe wonen (ik vrees dan ook dat de getalenteerde Pakistanen die je noemt in de VS van een koude kermis thuiskomen) maar ook naar verlies van subjectiviteit en daarme kwaliteit, vakmanschap, cultuur en ontwikkeling, aangezien de markt prima zonder al die dingen kan.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 18:05 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Nee ik ben wel pragmatisch in zekere zin (en zeker geen anarchist), maar op een andere manier. Aan de ene kant denk ik dat je je af moet vragen in hoeverre mensen binnen de landsgrenzen al de "intentie van socialisme" hebben, of wat dat uberhaubt in kan houden, en in het verlengde daarvan: is socialisme wel de ideologie waarin communisme kan worden gerealiseerd?

Revolutie vindt pas plaats als mensen geen andere mogelijkheid zien dan in opstand komen, en het revolutionaire ideaal dus samenvalt met directe materiele nood, en de realizatie plaatsvindt dat anderen er ook zo over denken. Mubarak is met name afgezet omdat het brood te duur werd en men een zwakte van het regime waarnam.

Ik geloof niet dat dit in Nederland plaats zal vinden, domweg omdat het hier vooralsnog vrij goed toeven is, aan de andere kant zal op de lange termijn ook hier kapitaal alle andere vormen van subjectiviteit, en daarmee alles wat niet vulgair is, verdringen dus is verandering en dus revolutie of hervorming nodig. Dit zal denk ik alleen gebeuren onder een zekere druk. Dat betekent niet dat de boel doelbewust verziekt moet worden, maar ik denk wel dat je minder bang moet zijn voor doemscenario's zoals de reactionairen en de Christine Lagardes van de wereld schetsen, want die komen slechts voort uit eigenbelang.

Je verhaal wat betreft subjectiviteit ben ik het helemaal mee eens. Verder zie ik ook niets in nationalisme als 'georganiseerd egoïsme', dat is in feite een vorm van bewustzijn die door het hedendaagse kapitalisme gestimuleerd wordt. Ik zie alleen erg weinig in het idee door immigratie de boel te destabiliseren, zeker niet in Griekenland waar Syriza een goede kans heeft om de macht over te nemen dankzij de chaos van het kapitalisme. Het schept juist een opening voor het fascisme dat in Europa nu aan het terugkomen is. Daarnaast is er weinig in de Islam dat raakvlakken heeft met Marxisme: de moslimbroederschap is ook zo kapitalistisch (met steun van de VS) al wat en dan heb ik het niet eens over de houding ten opzichte van vrouwen en minderheden.

In de strijd tussen Islam/immigratie en xenofobie moeten Marxisten juist het alternatief blijven: geen partij kiezen maar blijven hameren op de mogelijkheid van een ander soort wereld. Precies zoals een leus die ik laatst in Rome las: "nee tegen Amerika, nee tegen Islam-fundamentalisme".

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 18:42 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Maar zijn racisme, hufterigheid en dergelijke juist niet het gevolg van de logica van kapitaal? Mijn reden om "communist" te zijn hebben juist te maken met dat ik dat soort dingen bestreden wil zien, aangezien ik ze zie als een direct gevolg van materiele toestanden.

Kapitalisme is niet het recht van de besten of de creatiefsten, het is het recht van de markt, Het is een staat van bestaan waarin alles uiteindelijk voldoet aan de vraag, en de vraag zich op den duur vormt naar het aanbod waardoor beiden neigen naar de kleinste gemene deler. Niet alleen neigt zo'n systeem naar een oligarchie waarin een hoop mensen buiten hun eigen wil in armoe wonen (ik vrees dan ook dat de getalenteerde Pakistanen die je noemt in de VS van een koude kermis thuiskomen) maar ook naar verlies van subjectiviteit en daarme kwaliteit, vakmanschap, cultuur en ontwikkeling, aangezien de markt prima zonder al die dingen kan.

Nee hoor, in de VS zijn mensen veel beleefder en minder racistisch dan in Nederland.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 19:16 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Nee hoor, in de VS zijn mensen veel beleefder en minder racistisch dan in Nederland.

Vast en zeker, minder racisme.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 19:57 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Vast en zeker, minder racisme.

Het zal je verbazen, maar ja, minder racisme.

Maar de VS zijn in mijn beleving ook niet het meest kapitalistische land, hoewel ik er een aantal keer geweest ben (o.a. in een durp in south carolina) en het beeld wat je schetst niet deel. Er lopen bovendien wel degelijk veel racisten rond, en de beleefdheid lijkt af en toe vooral af te hangen van wat je voor iemand kan betekenen en wie je bent. Het is niet onvoorwaardelijk.

China, Rusland en Singapore zijn in een veel verder stadium. Japan is strikt genomen een van de minst kapitalistische landen ter wereld aangezien het (ondanks een zwak sociaal vangnet) een sterke inheemse cultuur van egalitarianisme heeft wat zich uit in een van de hoogste inkomensgelijkheden in de wereld en de laatste grote communistische partij van de westerse wereld, hoewel ook in Japan nu de sociale cohesie begint af te brokkelen. Maar er bestaan in elk geval nog ideologieen die niet strikt aan marktdenken onderhevig zijn.

Het land wat in mijn ogen het meest tot kapitalisme, als we kapitalisme definieren als een vorm van logica die niet alleen af te lezen is uit wetgeving, vervallen is is het Verenigd Koninkrijk.

quote:

Op zaterdag 15 oktober 2011 23:10 schreef Illiberal het volgende:
Ik hoor de laatste tijd veel Karl Marx. Wat is nou precies de kern van zijn betoog, en gaat hij de wereld redden van de ondergang? Onderwijs deze vieze neoliberaal.

De BBC heeft in september een interessant drieluik "Masters of Money" uitgezonden. Keynes, Hayek en Marx.

Daaruit leren we dat Marx al in de victoriaanse tijd een haarscherpe (en vernietigende) analyse van het kapitalisme heeft geleverd, maar een oplossing of alternatief heeft hij niet.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 21:42 schreef trabant het volgende:

[..]

De BBC heeft in september een interessant drieluik "Masters of Money" uitgezonden. Keynes, Hayek en Marx.

Daaruit leren we dat Marx al in de victoriaanse tijd een haarscherpe (en vernietigende) analyse van het kapitalisme heeft geleverd, maar een oplossing of alternatief heeft hij niet.

Dat laatste wordt betwist, Peter Hudis heeft daar recent een dissertatie over geschreven (PDF):

http://ecommons.luc.edu/c(...)er%20hudis%20marx%22

Mocht je tijd over hebben dan kun je dat lezen, ik heb teveel liggen om me erin te verdiepen nu.

Gelukkig belooft de inhoudsopgave op blz 295 een conclusion.
Toen ik die even diagonaal doorkeek viel mijn oog op

quote:

For this very reason, Marx does not object to capitalism because of the existence of the market and private property. He objects to the market and private property in so far as they are expressions of capital—a formation that crystallizes the transformation of human relations into relations between things.

Ik proef hier iets dat Marx stelt dat het kapitalisme de mens boven het hoofd groeit en de menselijke maat te boven gaat. Als voorspelling kan ik dat beamen, we zitten nu in zo'n situatie.

Maar 334 bladzijden wetenschappelijk Engels is -hoe actueel (2011) ook- inderdaad geen stof voor de late zondagavond met een borrel achter de kiezen.
Een lijvig stuk, qua omvang een Duitse filosoof waardig.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 23:16 schreef trabant het volgende:
Gelukkig belooft de inhoudsopgave op blz 295 een conclusion.
Toen ik die even diagonaal doorkeek viel mijn oog op

[..]

Ik proef hier iets dat Marx stelt dat het kapitalisme de mens boven het hoofd groeit en de menselijke maat te boven gaat. Als voorspelling kan ik dat beamen, we zitten nu in zo'n situatie.

Het probleem dat hij hier beschrijft is dat kapitaal, in de meest abstracte vorm als intermediair C tussen A en B, A en B van hun subjectiviteit ontdoet en tot objecten van de logica van C maakt. De "vrije markteconomie" waar de term kapitalisme in de wandeling naar verwijst is slechts een concrete uiting hiervan, wat hij eigenlijk wil zeggen is dat hij geen aesthetisch oordeel wil vellen over de vrije markteconomie, maar dat zelfs de idealen (zelfs in de meest cynische, libertarische vorm) van deze vrije markteconomie intern tegenstrijdig zijn: kapitalisme leidt tot kapitaalvernietiging.

Als voorbeeld kan je denken aan planned obsolescence, het ingebouwde falen van een product zodat de consument een nieuwe koopt. Het gaat immers om de relatie C tussen producent en consument, niet om de menselijke belangen van die twee.

Van Marxisme naar despotisme

Ludwig von Mises 14 november 2003

Volgens Marx brengt ‘klasse-bewustzijn’ een ‘klasse-ideologie’ voort. Een klasse-ideologie geeft een klasse een visie op de werkelijkheid, en tegelijkertijd leert het de leden ervan in het belang van de klasse te handelen. Zodoende komen alle schrijvers binnen dezelfde klasse op dezelfde ideeën, waarin alle andere leden van de klasse zich kunnen vinden. Er is in het Marxisme geen plaats voor de veronderstelling dat verschillende leden van een klasse een serieus ideologisch meningsverschil kunnen hebben. Er bestaat voor alle leden van een klasse slechts één ideologie.

Als iemand een opinie uit die niet overeenkomt met de ideologie van een bepaalde klasse dan is dat omdat hij niet tot die klasse behoort. Het is niet nodig om zijn ideeën te weerleggen met behulp van inhoudelijke argumenten. Het is genoeg om zijn achtergrond en klasse-lidmaatschap te ontmaskeren. Daarmee is de zaak afgedaan.

Marxisme en afwijkende meningen
Als een persoon met een onbetwistbare proletarische achtergrond en een onbetwistbaar lidmaatschap van de arbeidersklasse afwijkt van de correcte Marxistische leer, dan is hij een verrader. Het is onmogelijk om er van uit te gaan dat hij oprecht is in zijn verwerping van de Marxistische leer. Als zijnde een proletariër moet hij noodzakelijkerwijs denken als een proletariër. Een innerlijke stem vertelt hem op een foutloze manier wat de correcte proletarische ideologie is. Het is oneerlijk van hem deze innerlijke stem tegen te spreken, en publiekelijk onorthodoxe meningen te uiten. Hij is een dwarsliggende eenling, een Judas, een slang in het gras. Ter bestrijding van zulke verraders zijn alle middelen toegestaan.

Marx en Engels (beiden zonder twijfel afkomstig uit de bourgeoisie) gaven inhoud aan de klasse-ideologie van de proletarische klasse. Zij hebben nooit overwogen deze wetenschappelijk te bediscussiëren met tegenstanders. Immers, die tegenstanders konden alleen uit de bourgeoisie komen of proletarische verraders zijn. Dus zodra een socialist iets afweek van de orthodoxe leer, vielen Marx en Engels hem fanatiek aan, maakte hem belachelijk, en deden hem voor als een verdorven en corrupt monster.

Na Engels’ dood verviel de functie van opperscheidsrechter van het Marxisme aan Karl Kautsky. In 1917 ging de functie over naar Lenin, en werd aldus een taak van het hoofd van de Sovjetregering. Terwijl Marx, Engels en Kautsky zich moesten beperken tot de karaktermoord van hun tegenstanders, konden Lenin en Stalin tot fysieke moord overgaan. Stuk voor stuk verstootten ze lieden die voorheen door alle Marxisten, inclusief Lenin en Stalin zelf, als helden van het proletarische streven beschouwd werden: Kautsky, Max Adler, Otto Bauer, Plechanoff, Bukharin, Trotsky, Riasanov, Radek, Sinovie, en vele anderen. Degenen die ze te pakken konden krijgen werden gevangen genomen, gemarteld, en uiteindelijk vermoord. Alleen degenen die gelukkig genoeg waren om te verblijven in landen die geregeerd werden door “plutodemocratische reactionairen” konden overleven en rustig sterven in hun eigen bed.

Gedurende zijn hele carrière had Marx geen vertrouwen in het volk, noch in parlementen, noch in democratische besluitvorming. Hij was enthousiast over de revolutie van 1848 in Parijs, waarin een kleine minderheid Parijzenaren rebelleerde tegen een regering die gesteund werd door een democratisch gekozen parlement onder algemeen kiesrecht voor mannen.

Marxisme en democratie
Vanuit het Marxistische perspectief kan een goed pleidooi gehouden worden voor besluitvorming door meerderheid van stemmen. Als er getwijfeld wordt over de correcte inhoud van de proletarische ideologie, zouden de ideeën van de meerderheid van het proletariaat als waarheidsgetrouwe weergave van de ware proletarische ideologie beschouwd moeten worden. En aangezien het Marxisme veronderstelt dat het overgrote deel van de mensen proletariërs zijn, zou dit erop neer komen dat de beslissingsbevoegdheid over meningsverschillen gegeven kan worden aan democratisch gekozen parlementen. Maar ondanks dat het weigeren dit te doen de hele Marxistische theorie over klasse-ideologieën onderuit haalt, waren noch Marx noch zijn opvolgers bereid hun opinies aan een meerderheidsbeslissing voor te leggen. Gedurende zijn hele carrière had Marx geen vertrouwen in het volk, noch in parlementen, noch in democratische besluitvorming. Hij was enthousiast over de revolutie van 1848 in Parijs, waarin een kleine minderheid Parijzenaren rebelleerde tegen een regering die gesteund werd door een democratisch gekozen parlement onder algemeen kiesrecht voor mannen. De Parijse Commune van 1871, waarin Parijse socialisten vochten tegen een regime dat door het democratisch gekozen parlement neergezet was, sprak hem nog meer aan. Hierin zag hij een verwezenlijking van zijn ideaal van de dictatuur van het proletariaat--een dictatuur van een door zichzelf aangewezen groep leiders.

Marxisme en onderdrukking
Marx trachtte de Marxistische partijen van West en Centraal Europa over te halen hun hoop niet op verkiezingscampagnes te vestigen maar op revolutionaire methodes. In dit opzicht waren de Russische communisten zijn trouwe discipelen. Het Russische parlement dat in 1917 onder de bescherming van Lenins regering door alle burgers gekozen werd had, ondanks het geweld tegen de kiezers door de regeringspartij, minder dan 25% communistische leden. Driekwart van de mensen had tegen de communisten gestemd. Maar Lenin joeg het parlement met wapengeweld uiteen en bewerkstelligde een dictatoriale heerschappij van de minderheid over de meerderheid. Het hoofd van de Sovjetregering werd de opperpriester van de Marxistische sekte. Diens titel tot de troon was afgeleid van het feit dat hij zijn rivalen had verslagen in een bloedige burgeroorlog.

Omdat de Marxisten niet toegeven dat meningsverschillen door inhoudelijke discussie of door meerderheidsbeslissing gesetteld kunnen worden, resteert er geen andere oplossing dan burgeroorlog. Met andere woorden het kenmerk van de juiste ideologie--de ideologie die de ware klasse-belangen van het proletariaat weergeeft--is het feit dat de aanhangers ervan erin geslaagd zijn om hun tegenstanders te overmeesteren en te liquideren!

Ludwig von Mises

^{Vertaald door Meervrijheid en ingekort uit: Ludwig von Mises, Theory and History, p.130-133. De titel en subhoofdjes zijn toegevoegd.}

quote:

Op donderdag 4 oktober 2012 20:20 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Als de productiemiddelen gedeeld bezit zijn, dan staan de mensen in het productie proces op gelijke voet.

[..]

Dat probleem wordt in het kapitalisme maar ten delen opgelost door de verdeling van de macht over meerdere concurrenten. Door ongelijke kapitaal accumulatie ontstaan er machtsverschillen. Deze kapitaal verschillen hebben de neiging te groeien (het begin is het moeilijks en de primaire kapitaal accumulatie is vaak oneerlijk verlopen).

Hoi deelnemer

Zou je uit kunnen leggen hoe dan de productie, kennis, en de inzet daarvan, gezag etc verdeeld worden als je uit gaat van Marx zijn theorie ?

Krijg je dan niet precies hetzelfde als nu, maar dan op 'gelijke voet' want de verdeling van bv intelligentie en iets als creativiteit zal waarschijnlijk door dezelfde mensen uitgevoerd moeten worden omdat dit natuurlijk verdeeld is over de bevolking. Wat is dan het verschil.

En hoe geef je er sturing aan, want nu wordt vooral binnen vooraanstaande bedrijven de kennis vergaard en de koers voor wat betreft innovatie en maatschappijopvatting gestuurd. Direct of indirect.

"Innovatie" is wat Marx de "constante revolutionarisering van het productieproces" noemde. Het is het proces van het efficient maken van productie volgens de logica van kapitaal (wat niet hetzelfde is als het verbeteren van het productieproces van een gegeven product). Innovatie is dus voor een communist strict genomen uberhaubt niet wenselijk.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 07:22 schreef Paper_Tiger het volgende:
Van Marxisme naar despotisme

Ludwig von Mises 14 november 2003

Volgens Marx brengt ‘klasse-bewustzijn’ een ‘klasse-ideologie’ voort. Een klasse-ideologie geeft een klasse een visie op de werkelijkheid, en tegelijkertijd leert het de leden ervan in het belang van de klasse te handelen. Zodoende komen alle schrijvers binnen dezelfde klasse op dezelfde ideeën, waarin alle andere leden van de klasse zich kunnen vinden. Er is in het Marxisme geen plaats voor de veronderstelling dat verschillende leden van een klasse een serieus ideologisch meningsverschil kunnen hebben. Er bestaat voor alle leden van een klasse slechts één ideologie.

Als iemand een opinie uit die niet overeenkomt met de ideologie van een bepaalde klasse dan is dat omdat hij niet tot die klasse behoort. Het is niet nodig om zijn ideeën te weerleggen met behulp van inhoudelijke argumenten. Het is genoeg om zijn achtergrond en klasse-lidmaatschap te ontmaskeren. Daarmee is de zaak afgedaan.

Marxisme en afwijkende meningen
Als een persoon met een onbetwistbare proletarische achtergrond en een onbetwistbaar lidmaatschap van de arbeidersklasse afwijkt van de correcte Marxistische leer, dan is hij een verrader. Het is onmogelijk om er van uit te gaan dat hij oprecht is in zijn verwerping van de Marxistische leer. Als zijnde een proletariër moet hij noodzakelijkerwijs denken als een proletariër. Een innerlijke stem vertelt hem op een foutloze manier wat de correcte proletarische ideologie is. Het is oneerlijk van hem deze innerlijke stem tegen te spreken, en publiekelijk onorthodoxe meningen te uiten. Hij is een dwarsliggende eenling, een Judas, een slang in het gras. Ter bestrijding van zulke verraders zijn alle middelen toegestaan.

Marx en Engels (beiden zonder twijfel afkomstig uit de bourgeoisie) gaven inhoud aan de klasse-ideologie van de proletarische klasse. Zij hebben nooit overwogen deze wetenschappelijk te bediscussiëren met tegenstanders. Immers, die tegenstanders konden alleen uit de bourgeoisie komen of proletarische verraders zijn. Dus zodra een socialist iets afweek van de orthodoxe leer, vielen Marx en Engels hem fanatiek aan, maakte hem belachelijk, en deden hem voor als een verdorven en corrupt monster.

Dat klopt. Het Communisme is een totalitaire zienswijze want Communisme is per definitie de wil van het volk. Het is niet de wil van het volk in de populistische zin - een concrete wens tot een bepaalde specifieke verandering - maar de wil van het volk in een universalistische zin: de utopische drift.

In liberaal-kapitalistische democratie is discussie en "debat" mogelijk, maar altijd slechts binnen het kader van de liberaal-kapitalistische democratie. Communisten verwerpen dit en voor ons is "democratie" als zodanig de vijand omdat democratie slechts een schijnvrijheid biedt binnen de coordinaten van de macht. Communisten verwerpen niet de idealen van democratie (gelijkwaardige deelname aan het publieke leven van allen) het liberalisme (geen discriminatie, vrijheid van geloof en dergelijke), of zelfs van het neoliberalisme (minder bureaucratie, meer efficientie), maar postuleren dat de idealen van deze stromingen niet haalbaar zijn binnen die ideologieen zelf vanwege interne (zelf-destructieve) tegenstrijdigheden. Zo heeft het neoliberalisme bijvoorbeeld niet geleid tot daadwerkelijk minder bureaucratie, maar precies het tegenovergestelde.

Communisme is het streven naar een staat waarin die idealen wel tot uiting komen, maar zonder de ideologieen (democratie, liberalisme, neoliberalisme of welke andere ideologie dan ook) die die idealen aanvankelijk nastreefden. Communisme wordt door critici soms bestreden omdat het "onhaalbaar" en "utopisch" of "perfect" zou zijn en in de praktijk niet mogelijk, maar juist daarom zijn communisten totalitair en onflexibel: communisme is het streven naar een perfecte staat en de non-acceptatie van enige vorm van water bij de wijn doen. Voor een communist is "meningsverschil" een onbetekenende term aangezien meningen voor een communist zelf - dus ook de mening van de communist zelf - niet wenselijk zijn.

Voor een betere uitleg. Mijn technisch Nederlands is helaas te slecht om het te precies uiteen te zetten.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 21:55 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

quote:

Dus zodra een socialist iets afweek van de orthodoxe leer, vielen Marx en Engels hem fanatiek aan, maakte hem belachelijk, en deden hem voor als een verdorven en corrupt monster.

Ik heb die Marx en Engels niet gekend. Maar uit de literatuur kreeg ik niet het idee dat zij zo snel de afwijkelingen verketterden.
Voorlopig beschouw ik deze visie als ontleent aan het 20e eeuws communisme en geprojecteerd op de heren Marx en Engels.

Maar dat is niet onterecht. Het totalitaire aspect is iets om te verdedigen in plaats van te verwerpen. Communisten zijn geen liberalen, een communist streeft niet naar het hebben van een mening of een zienswijze omdat meningen per definitie totalitariteit niet waardig zijn - ze zijn a priori gecorrumpeerd met concessies aan onrecht en uitbuiting. Meningen zijn uitdrukkingen van individualiteit en als zodanig ontdaan van een collectief perspectief.

Dat betekent niet dat dat totalitaire aspect zich moet uiten in Stalinisme - hoewel je ook dat niet helemaal moet verwerpen, een zekere militantie en autoriteit is weldegelijk wenselijk, denk ik.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 23:24 schreef Kiyoaki het volgende:
Maar dat is niet onterecht. Het totalitaire aspect is iets om te verdedigen in plaats van te verwerpen. Communisten zijn geen liberalen, een communist streeft niet naar het hebben van een mening of een zienswijze omdat meningen per definitie totalitariteit niet waardig zijn - ze zijn a priori gecorrumpeerd met concessies aan onrecht en uitbuiting. Meningen zijn uitdrukkingen van individualiteit en als zodanig ontdaan van een collectief perspectief.

Dat betekent niet dat dat totalitaire aspect zich moet uiten in Stalinisme - hoewel je ook dat niet helemaal moet verwerpen, een zekere militantie en autoriteit is weldegelijk wenselijk, denk ik.

Waarheid is in feite een totalitair begrip. Daarom zie je dat het op zeer gespannen voet staat met onze samenleving, waar geld en een mening hebben doorslaggevend zijn. Een ander iets is dat waarheid zowel van de context als van het universele afhangt.

Trouwens, Kiyoaki, ik ben op dit moment een boek aan het lezen over Hegel en Wittgenstein, waar interessante overeenkomsten tussen zitten (ook met Vico en Marx). Wat denk jij van Wittgenstein? Sommigen, zoals Badiou, zijn erg anti, terwijl er genoeg interessante overeenkomsten zijn die in meerdere boeken uitgewerkt zijn.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 21:55 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Dat klopt. Het Communisme is een totalitaire zienswijze want Communisme is per definitie de wil van het volk. Het is niet de wil van het volk in de populistische zin - een concrete wens tot een bepaalde specifieke verandering - maar de wil van het volk in een universalistische zin: de utopische drift.

In liberaal-kapitalistische democratie is discussie en "debat" mogelijk, maar altijd slechts binnen het kader van de liberaal-kapitalistische democratie. Communisten verwerpen dit en voor ons is "democratie" als zodanig de vijand omdat democratie slechts een schijnvrijheid biedt binnen de coordinaten van de macht. Communisten verwerpen niet de idealen van democratie (gelijkwaardige deelname aan het publieke leven van allen) het liberalisme (geen discriminatie, vrijheid van geloof en dergelijke), of zelfs van het neoliberalisme (minder bureaucratie, meer efficientie), maar postuleren dat de idealen van deze stromingen niet haalbaar zijn binnen die ideologieen zelf vanwege interne (zelf-destructieve) tegenstrijdigheden. Zo heeft het neoliberalisme bijvoorbeeld niet geleid tot daadwerkelijk minder bureaucratie, maar precies het tegenovergestelde.

Communisme is het streven naar een staat waarin die idealen wel tot uiting komen, maar zonder de ideologieen (democratie, liberalisme, neoliberalisme of welke andere ideologie dan ook) die die idealen aanvankelijk nastreefden. Communisme wordt door critici soms bestreden omdat het "onhaalbaar" en "utopisch" of "perfect" zou zijn en in de praktijk niet mogelijk, maar juist daarom zijn communisten totalitair en onflexibel: communisme is het streven naar een perfecte staat en de non-acceptatie van enige vorm van water bij de wijn doen. Voor een communist is "meningsverschil" een onbetekenende term aangezien meningen voor een communist zelf - dus ook de mening van de communist zelf - niet wenselijk zijn.

Gast, wat een slecht verhaal. Geloof je die onzin zelf?

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 00:19 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Gast, wat een slecht verhaal. Geloof je die onzin zelf?

Wat begrijp je niet?

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 23:41 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Waarheid is in feite een totalitair begrip. Daarom zie je dat het op zeer gespannen voet staat met onze samenleving, waar geld en een mening hebben doorslaggevend zijn. Een ander iets is dat waarheid zowel van de context als van het universele afhangt.

Trouwens, Kiyoaki, ik ben op dit moment een boek aan het lezen over Hegel en Wittgenstein, waar interessante overeenkomsten tussen zitten (ook met Vico en Marx). Wat denk jij van Wittgenstein? Sommigen, zoals Badiou, zijn erg anti, terwijl er genoeg interessante overeenkomsten zijn die in meerdere boeken uitgewerkt zijn.

Ik weet eerlijk gezegd niet genoeg van wittgenstein, onder andere omdat de filosofietextboeken die ik in de universiteit moest lezen - en die ik in de regel haatte - zo'n belang aan wittgenstein hechtten en ik hem eigenlijk ontweken heb. Ik heb vooral gelezen van Marx, zizek-badiou-agamben en de andere verso/UGS asmogendheden, plato, anselmus en augustinus van hippo. Zit wittgenstein niet een beetje in de fenomenologische hoek met deleuze enzo? Als ik het me goed herinner zegt wittgenstein dat de wereld een verzameling fenomenen is waar wij vanuit ons perspectief orde aan toekennen. Zizek (zich baserend op Marx) is een materialist die geen non-materiele noties toelaat, maar de definitie van materialiteit oprekt zodat ook concepten een zekere materialiteit hebben. Daar zit, lijkt mij, een subtiel verschil tussen, maar ik heb wittgenstein nooit in detail gelezen.

Je moet me niet verwarren met een serieuze filosoof. Ik ben een bewuste naprater van betere mensen.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 12:03 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Hoi deelnemer

Zou je uit kunnen leggen hoe dan de productie, kennis, en de inzet daarvan, gezag etc verdeeld worden als je uit gaat van Marx zijn theorie ?

In onderstaande post van AlexanderDeGrote op pagina 295 (de conclusie) wordt jouw vraag volgens mij prima beantwoord.

quote:

Op zondag 7 oktober 2012 22:21 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

http://ecommons.luc.edu/c(...)er%20hudis%20marx%22

quote:

Krijg je dan niet precies hetzelfde als nu, maar dan op 'gelijke voet' want de verdeling van bv intelligentie en iets als creativiteit zal waarschijnlijk door dezelfde mensen uitgevoerd moeten worden omdat dit natuurlijk verdeeld is over de bevolking. Wat is dan het verschil.

En hoe geef je er sturing aan, want nu wordt vooral binnen vooraanstaande bedrijven de kennis vergaard en de koers voor wat betreft innovatie en maatschappijopvatting gestuurd. Direct of indirect.

Ik vrees dat het harmonie model van Marx (de mens in een natuurlijke harmonie met zijn omgeving) geen haalbare kaart is, net zomin als het harmonie model van de markt (waar eigenbelang en algemeen belang vanzelfsprekend hand in hand zouden gaan).

Het lijkt mij verstandig om van het marktmodel uit te gaan, en het opnieuw te analyseren. Er zitten veel aannamen in het marktmodel, die door teveel mensen voor vanzelfsprekend worden aangenomen.

• Binnen het marktmodel is de inkomensverdeling individueel, en dat strookt met het rechtvaardigheid idee van velen (loon naar werken). Maar het gedrag van mensen in een samenleving is niet een simpele optelling van autonome individuen. Het marktmodel ontkoppeld wat onvermijdelijk met elkaar samenhangt.

• Het marktmodel beschrijft niet de organisatie structuur binnen bedrijven. Bedrijven zijn vaak hierachisch georganiseerd, zonder veel tegenmacht. Er is een tendens naar machtconcentratie in het bedrijfsleven.

• Marktwerking splitst mens in twee rollen: consument en producent, die iedere apart maatschappelijk georganiseerd zijn, en speelt deze tegen elkaar uit. Dat leidt tot een prisoner's dilemma, waarin iedereen genoodzaakt is om zich af te stemmen op de rest.

Ook een marktsamenleving kan ontaarden in een dictatuur. Het is sowieso verstandig om het geldende samenlevingsmodel kritisch te analyseren.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 09-10-2012 01:44:36 ]

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 21:55 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Dat klopt. Het Communisme is een totalitaire zienswijze want Communisme is per definitie de wil van het volk. Het is niet de wil van het volk in de populistische zin - een concrete wens tot een bepaalde specifieke verandering - maar de wil van het volk in een universalistische zin: de utopische drift.

In liberaal-kapitalistische democratie is discussie en "debat" mogelijk, maar altijd slechts binnen het kader van de liberaal-kapitalistische democratie. Communisten verwerpen dit en voor ons is "democratie" als zodanig de vijand omdat democratie slechts een schijnvrijheid biedt binnen de coordinaten van de macht. Communisten verwerpen niet de idealen van democratie (gelijkwaardige deelname aan het publieke leven van allen) het liberalisme (geen discriminatie, vrijheid van geloof en dergelijke), of zelfs van het neoliberalisme (minder bureaucratie, meer efficientie), maar postuleren dat de idealen van deze stromingen niet haalbaar zijn binnen die ideologieen zelf vanwege interne (zelf-destructieve) tegenstrijdigheden. Zo heeft het neoliberalisme bijvoorbeeld niet geleid tot daadwerkelijk minder bureaucratie, maar precies het tegenovergestelde.

Communisme is het streven naar een staat waarin die idealen wel tot uiting komen, maar zonder de ideologieen (democratie, liberalisme, neoliberalisme of welke andere ideologie dan ook) die die idealen aanvankelijk nastreefden. Communisme wordt door critici soms bestreden omdat het "onhaalbaar" en "utopisch" of "perfect" zou zijn en in de praktijk niet mogelijk, maar juist daarom zijn communisten totalitair en onflexibel: communisme is het streven naar een perfecte staat en de non-acceptatie van enige vorm van water bij de wijn doen. Voor een communist is "meningsverschil" een onbetekenende term aangezien meningen voor een communist zelf - dus ook de mening van de communist zelf - niet wenselijk zijn.

Dr Jodi Dean

Voor een betere uitleg. Mijn technisch Nederlands is helaas te slecht om het te precies uiteen te zetten.

Het communisme ontneemt vooral de prikkel om te excelleren. Dit laatste zorgt er in mijn ogen voor dat we als mensheid in totaal op een hoger plan komen. In mijn ogen is het kapitalisme in zijn zuiverste vorm (dus zonder ingrijpen van een staat) de enige weg naar de perfecte samenleving.

Communisme leidt tot een ongelukkig leven. Leven is meer dan alleen bestaan voor een bepaalde tijd. Mensen zijn geen mieren of bijen. We zijn individualisten die in groepen leven. Als zodanig moeten we ons dan ook kunnen ontplooien. Ik kies dus liever voor een systeem dat kan bestaan zonder dwang.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 10:01 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Daar dachten ze met hun vijfjarenplannen die de productie op moesten stuwen heel anders over .

[..]

Ook dat is gewoon wederom een kansloze variant op de maakbare samenleving. 'De perfecte samenleving' is een utopie. Daar serieus naar streven is een recept voor grootse ellende (zie het communisme).

[..]

Kapitalisme in haar zuiverste vorm is net zo goed een recept voor een ongelukkig leven voor de meeste mensen. Ook daar zal een kleine elite er gigantisch van profiteren en is een grote meerderheid het bokje.

Het eerste was een grapje. Ten tweede is het vrijlaten van de mens juist alles behalve het 'maken' van een samenleving. De mens maakt zo zijn eigen leven en dat van zijn directe omgeving. Te derde; bij zuiver kapitalisme zullen er een paar mensen zeer rijk worden maar de meeste kunnen gewoon het leven leiden dat ze prefereren. Kapitalisme zonder inmenging zorgt voor een natuurlijk evenwicht tussen vraag en aanbod.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 01:11 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Ik weet eerlijk gezegd niet genoeg van wittgenstein, onder andere omdat de filosofietextboeken die ik in de universiteit moest lezen - en die ik in de regel haatte - zo'n belang aan wittgenstein hechtten en ik hem eigenlijk ontweken heb. Ik heb vooral gelezen van Marx, zizek-badiou-agamben en de andere verso/UGS asmogendheden, plato, anselmus en augustinus van hippo. Zit wittgenstein niet een beetje in de fenomenologische hoek met deleuze enzo? Als ik het me goed herinner zegt wittgenstein dat de wereld een verzameling fenomenen is waar wij vanuit ons perspectief orde aan toekennen. Zizek (zich baserend op Marx) is een materialist die geen non-materiele noties toelaat, maar de definitie van materialiteit oprekt zodat ook concepten een zekere materialiteit hebben. Daar zit, lijkt mij, een subtiel verschil tussen, maar ik heb wittgenstein nooit in detail gelezen.

Je moet me niet verwarren met een serieuze filosoof. Ik ben een bewuste naprater van betere mensen.

Wittgenstein is volgens mij niet een fenomenoloog, hij praat vooral over taal en filosofie. Hij is een anti-filosoof omdat hij zegt dat er geen aparte filosofische taal kan zijn die de normale antropologische talen kan vervangen. Wel kun je middels de filosofie jezelf bevrijden van de Verdinglichung (reification) van taal in het dagdagelijkse discours, door middel van een 'antropologische methode' van taalspelen. Dit lijkt op Marx' idee van dialectiek, alleen dan toegespitst op taal, wat tot overeenkomsten in de filosofische antropologie leidt, zoals in deze paper van Tim Carter uitgelegd wordt (DOC!):

http://www.google.nl/url?(...)lwpqqPiOVvh9i3MF6wSA

Off Topic

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 10:22 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Wat je voorstelt is er juist een prachtig schoolvoorbeeld van. Ook regels en instanties schrappen is een vorm van maakbaarheid.

[..]

Neuh, dat is je utopie, je maakbaarheidsideaal. In de praktijk zorgt het vooral voor veel ellende.

[..]

En dat is gunstig voor een zeer kleine elite en zeer ongunstig voor verreweg de meeste mensen.

evenwicht: ` even - wicht
het -woord

1
rust door gelijkheid van gewicht aan weerszijden der balans of doordat geen der op een lichaam werkende krachten zodanig overheerst dat het lichaam in beweging komt;

2
figuurlijk toestand van rust doordat geen neiging, stroming, richting enz. overheerst: geestelijk evenwicht , staatkundig evenwicht ;

3
gelijkheid, overeenstemming
evenwicht: het fysiologisch-chemisch evenwicht in opname en afgifte van de elementaire lichaamsbestanddelen
evenwicht: toestand waarbij tegengestelde krachten elkaar juist opheffen;schijnbaar stationaire toestand waarbij tegengestelde processen elkaar juist compenseren
evenwicht: Toestand, waarin het proces verkeert na de inlooptijd, als de bewerkingssnelheid gelijk is aan de aanzetsnelheid, zodat stroom noch werkspleet veranderen
evenwicht: balans, gelijkheid, overeenstemming

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 10:17 schreef AlexanderDeGrote het volgende:

[..]

Wittgenstein is volgens mij niet een fenomenoloog, hij praat vooral over taal en filosofie. Hij is een anti-filosoof omdat hij zegt dat er geen aparte filosofische taal kan zijn die de normale antropologische talen kan vervangen. Wel kun je middels de filosofie jezelf bevrijden van de Verdinglichung (reification) van taal in het dagdagelijkse discours, door middel van een 'antropologische methode' van taalspelen. Dit lijkt op Marx' idee van dialectiek, alleen dan toegespitst op taal, wat tot overeenkomsten in de filosofische antropologie leidt, zoals in deze paper van Tim Carter uitgelegd wordt (DOC!):

http://www.google.nl/url?(...)lwpqqPiOVvh9i3MF6wSA

Witgenstein is waarschijnlijk de meest overschatte filosoof van de 20ste eeuw als je de Fransen als Sartre niet meerekent. Taalfilosofie technisch zijn Russell, Quine, Frege etc veel belangrijker.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 10:25 schreef 99.999 het volgende:
Dat is voor Marx niet zo heel erg on-topic piet

Mmmm Okay

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 09:31 schreef Paper_Tiger het volgende:

[..]

Het communisme ontneemt vooral de prikkel om te excelleren. Dit laatste zorgt er in mijn ogen voor dat we als mensheid in totaal op een hoger plan komen. In mijn ogen is het kapitalisme in zijn zuiverste vorm (dus zonder ingrijpen van een staat) de enige weg naar de perfecte samenleving.

Communisme leidt tot een ongelukkig leven. Leven is meer dan alleen bestaan voor een bepaalde tijd. Mensen zijn geen mieren of bijen. We zijn individualisten die in groepen leven. Als zodanig moeten we ons dan ook kunnen ontplooien. Ik kies dus liever voor een systeem dat kan bestaan zonder dwang.

Recent onderzoek (van het communistische bolwerk pur sang, de federal reserve in de VS), toont aan dat mensen helemaal niet beter presteren onder invloed van een grotere geldelijke beloning, met name als het om een creatieve taak gaat. Veel van wat tegen het communisme ingebracht word zijn tegeltjeswijsheden over "de menselijke aard", maar een echte wetenschappelijke kritiek van het communisme word gehinderd door vooringenomenheid.

En geluk is niet voor iedereen het doel van het leven. Veel dingen die het leven de moeite waard maken hebben niets met geluk te maken. Geluk heeft nog nooit tot een goed boek geleid.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 10:33 schreef Kiyoaki het volgende:

[..]

Recent onderzoek (van het communistische bolwerk pur sang, de federal reserve in de VS), toont aan dat mensen helemaal niet beter presteren onder invloed van een grotere geldelijke beloning, met name als het om een creatieve taak gaat. Veel van wat tegen het communisme ingebracht word zijn tegeltjeswijsheden over "de menselijke aard", maar een echte wetenschappelijke kritiek van het communisme word gehinderd door vooringenomenheid.

En geluk is niet voor iedereen het doel van het leven. Veel dingen die het leven de moeite waard maken hebben niets met geluk te maken. Geluk heeft nog nooit tot een goed boek geleid.

Bron?

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 10:13 schreef Paper_Tiger het volgende:

[..]

Het eerste was een grapje. Ten tweede is het vrijlaten van de mens juist alles behalve het 'maken' van een samenleving. De mens maakt zo zijn eigen leven en dat van zijn directe omgeving. Te derde; bij zuiver kapitalisme zullen er een paar mensen zeer rijk worden maar de meeste kunnen gewoon het leven leiden dat ze prefereren. Kapitalisme zonder inmenging zorgt voor een natuurlijk evenwicht tussen vraag en aanbod.

Volstrekte trickle-down utopische nonsens. Woon je wel in de echte wereld?