Ik heb als tweejarige heel heftige slaapproblemen gehad. Uiteindelijk is mijn moeder op advies van de orthopedagoog gaan langskomen op regelmatige tijden. Eerst twee minuten, kookwekker erbij, gezegd dat mama kwam als het belletje ging. Dag later 5 minuten, en zo steeds verder uitgebouwd. Heeft uiteindelijk goed geholpen hoorquote:Op maandag 8 oktober 2012 19:30 schreef Troeta het volgende:
[..]
Enig idee wat slaapgebrek met mensen doet?
En een kindje met slaapproblemen,dat is echt niet altijd op te lossen door te laten huilen of een tactiekje van de nanny.
En bijna 3 is gewoon nog 2, dat is echt nog een klein kindje. Het is heus geen verwennerij om je kind bij je te laten slapen.
Bedankt voor je reactie! Ik heb meteen even de bijsluiter opgezocht en daarin staat dat het ook een half uur na de voeding mag. Voor een voeding zou hier ook onmogelijk zijn want dan slaapt ze meestalquote:Op dinsdag 9 oktober 2012 09:51 schreef NotTheSame het volgende:
Ik vond Cinababy niet handig icm borstvoeding. Je moest het een half uur voor de voeding druppelen, 3x per dag en dat werkt niet echt als je op verzoek voed. Dus wat betreft de werking kan ik je weinig zeggen.
Ik heb hier een tijdje Infacol gebruikt maar ik had het idee dat het maar een paar dagen werkte en daarna kwamen de krampjes weer in alle hevigheid terug.
Draakje gaat hard!quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 09:09 schreef NotTheSame het volgende:
Kyara, hier ook een verschuiving van het slaapritme, precies zoals jij beschrijft, inclusief nachtvoeding (ze heeft tot een week geleden twee weken lang doorgeslapen).
Ik vermoed ook een sprongetje, vooral fysiek. Op de knieen zitten, staan en om de tafel lopen is hier ineens helemaal de bom.
Als je het elke dag doet vanaf de geboorte WEL. En overal en altijd gelijk toegeeft aan je kind..Oh wil je niet in je eigen bed, nou kom dan maar bij mij...Hu8il je even 2 tellen, ach gos wat zielig, kom maar dan pak ik je wel op...etc. etc.....quote:Op maandag 8 oktober 2012 19:30 schreef Troeta het volgende:
[..]
Enig idee wat slaapgebrek met mensen doet?
En een kindje met slaapproblemen,dat is echt niet altijd op te lossen door te laten huilen of een tactiekje van de nanny.
En bijna 3 is gewoon nog 2, dat is echt nog een klein kindje. Het is heus geen verwennerij om je kind bij je te laten slapen.
Hier ook hoor. Dat wil zeggen: ik laat hem soms wel pruttelen/mekkeren/piepen maar echt huilenquote:Op dinsdag 9 oktober 2012 13:06 schreef Cyntiaa het volgende:
Cas wil niet eens bij me slapen maar ik pakte hem, en nog steeds, op wanneer hij verdriet heeft. En laten huilen is nog steeds een allerlaatste optie hier, voor hij gaat slapen heeft hij wat huilminuten om de dag te overdenken en te verwerken maar daarbuiten verwen ik hem
Ja, tuurlijk. Maar ik weet dat er ook mensen zijn die bij een beetje frustratie omdat er een speeltje buiten bereik ligt meteen op komen draven (in het echte leven, niet hier). Daar probeer ik een beetje voor te waken. In die zin begrijp ik wel dat PE niet goed snapt dat sommige mensen altijd in iedere situatie een mopperend kind troosten alsof het einde der tijden nabij is. Ik probeerde eigenlijk een beetje te nuanceren wat ze zegt. Dat het afhangt van de situatie welke mate van troosten gepast is en dat ik het niet als mijn taak als opvoeder zie om iedere vorm van frustratie van mijn kind te vermijden, maar dat ik hem graag zelfredzaamheid bijbreng zonder hem te verwaarlozen. Beide scenario's vind ik niet wenselijk.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 13:28 schreef Cyntiaa het volgende:
Maar dan ben ik eigenlijk wel benieuwd hoe PE dat dan zelf doet?
Aanmoedigen wanneer iets niet lukt en troosten bij een val is toch ook normaal? En ik zit hem zelfs toe te juichen wanneer iets lukt![]()
Oh, dacht al dat Anouk bitchy was, maar er zijn er meer!quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 13:17 schreef Kyara het volgende:
[..]
Hier ook hoor. Dat wil zeggen: ik laat hem soms wel pruttelen/mekkeren/piepen maar echt huilen
En Midas wil ook niet bij me slapen. Die gaat dan spelen, rollen, slaan, knijpen, haren trekken, ogen uitsteken en kletsen.... heel schattig hoor, maar niet als je hoopt nog even een half uurtje slaap te kunnen pakken
Wat leuk, mijn baby hoort bij mij in bed te slapenquote:Op dinsdag 9 oktober 2012 13:53 schreef PureEvil het volgende:
Maar goed, mijn kind ligt dus niet bij mij in bed. Ze heeft een eigen bed, en daar hoort ze in te slapen.
En dat had en heeft niets te maken met huilen of gejammer of toegeven aan mijn kind.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 12:29 schreef PureEvil het volgende:
Als je het elke dag doet vanaf de geboorte WEL. En overal en altijd gelijk toegeeft aan je kind..Oh wil je niet in je eigen bed, nou kom dan maar bij mij.
Misschien wel een moeilijke slaper als ie 1 maal een eigen kamer heeft.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 14:38 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Mijn kind slaapt wegens ruimtegebrek nog bij met ledikant bij ons op de kamer. Als hij dus piept reageren we eigenlijk altijd direct want we horen het meteen en slapen het liefst zo snel mogelijk verder![]()
Krijg ik daar dan ook een verwend rot kind van omdat ik 's nachts wel meteen reageer?
Hij slaapt bij oma of op vakantie gelukkig prima in zijn eentje dus daar verwacht ik geen problemen mee.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 15:02 schreef MeNicole2 het volgende:
[..]
Misschien wel een moeilijke slaper als ie 1 maal een eigen kamer heeft.
Leander heeft door ruimte gebrek eerste 2 jaar ook bij ons op de kamer gelegen. Toen we verhuisd waren en hij een eigen kamer kreeg was er niks mee te beginnen. Weken lang elke avond en nacht schreeuwen schreeuwen en nog een schreeuwen.
Zelfs als je al ruim 3 bent, ben je nog klein en hulpeloos. En als je 4 of 5 of 6 bent, kun je dat nog steeds (soms) zijn. En bij wie anders dan je ouders zou je dat ook zonder problemen moeten kunnen zijn?quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 12:29 schreef PureEvil het volgende:
[..]
Als je het elke dag doet vanaf de geboorte WEL. En overal en altijd gelijk toegeeft aan je kind..Oh wil je niet in je eigen bed, nou kom dan maar bij mij...Hu8il je even 2 tellen, ach gos wat zielig, kom maar dan pak ik je wel op...etc. etc.....![]()
En als je bijna 3 bent dan ben je niet meer klein en hulpeloos.
Onze dochter begint iedere avond in haar eigen bed. En tot ze 2 was, kwam ze eigenlijk iedere nacht bij ons terecht, zonder frustratie of wat dan ook. Een jaar lang sliep ze regelmatige hele nachten in haar eigen bed en soms bij ons. De laatste maanden slaapt belandt ze weer iedere nacht, zonder frustraties of drama's, bij ons.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 14:46 schreef Clubsoda het volgende:
Nou geloof ik niet zo in het verwennen van jonge kinderen, maar dat terzijde. Ik denk dat er wel een verschil zit in het bewust en naar volle tevredenheid samen slapen en uit frustratie en geen andere mogelijkheid meer zien je kind dan maar bij je in bed leggen terwijl je het gevoel hebt dat je nachtrust/relatie/privé-leven daaronder leidt. Dat laatste resulteert waarschijnlijk in elke avond gefrustreerd en gespannen proberen je kind in het eigen bed te laten slapen, verdriet bij het kind, dan het kind maar in bed nemen en vervolgens de halve nacht liggen balen dat het weer niet gelukt is. Volgens mij is een bepaalde basis (ofwel in het eigen bed, ofwel bij papa en mama in bed) iets waar kinderen baat bij hebben en daar kan heus wel een uitzondering op zijn vanwege ziek/speciale gelegenheid etc. Maar elke avond in het eigen bed beginnen en met een hoop drama in het grote bed aanbelanden is misschien niet verwennen, maar wel een vorm van gewenning. Ik heb graag dat mijn kind in zijn eigen kamer in zijn eigen bed slaapt (om allerlei redenen die ik logisch en gegrond vind) en binnen de grenzen van het haalbare probeer ik hem daarnaartoe te begeleiden.
Bij nachtelijke huiltjes sta ik ook direct naast mijn bed natuurlijk. Slaap met de deur open zodat ik 'm goed hoor. Hoewel ik bij flinke vermoeidheid de prutteltjes niet altijd even adequaat registreer.
Die fase hebben wij ook gehad hoor, maar dat was ik al heel snel zat. Als ze dan sliepen dan gingen ze gewoon weer naar hun eigen bed 's nachts.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 15:21 schreef MeNicole2 het volgende:
Vooral peuters ook weer. Die van ons is momenteel ook overal bang voor. Hij kan zelf niet goed uitleggen waarvoor. Moet ik hem dan omdat ie 3 is maar bang in zijn eigen bed laten liggen? Nee dat gaat er bij mij ook niet in!!
Als ie 's nachts bij ons in komt merken we niet eens.quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 15:22 schreef PureEvil het volgende:
[..]
Die fase hebben wij ook gehad hoor, maar dat was ik al heel snel zat. Als ze dan sliepen dan gingen ze gewoon weer naar hun eigen bed 's nachts.
Maar omdat het jou niet gezond lijkt, wil dat toch neit zeggen dat het niet gezond is? En als die ouders dit samen een prima oplossing vinden, waarom zou jij er dan een probleem mee hebben?quote:Op dinsdag 9 oktober 2012 15:20 schreef PureEvil het volgende:
Ik had het niet over S he, ff voor de duidelijkheid. Het voorbeeld wat ik opschreef was iemand uit mijn familie. (en JA, die is wel verwend) Het kan toch niet de bedoeling zijn dat moeder en kind lekker in het grote bed liggen en papa op de bank? Lijkt me niet gezond iig...
Ik heb ook niet gezegd dat het verkeerd is als je kind wel bij je slaapt. IK vind het alleen onnodig om bij elk piepje je kind in jouw bed te leggen.
En ja, mijn kinderen slapen ook weleens bij mij in bed, maar dat vind ik niet fijn. Als ze ziek zijn dan mogen ze in ons bed liggen, tot wij naar bed gaan, dan gaan ze naar hun eigen kamer. (Spreek ik dus over kinderen van 4/8 jaar) Toen ze baby waren hebben ze nooit bij ons in bed gelegen 's nachts. Weleens 's ochtends, omdat we dan toch al wakker waren.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |