C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
http://www.deredactie.be/(...)n/130331_Shakespearequote:"William Shakespeare was een meedogenloze zakenman"
Nieuw onderzoek schetst een beeld van William Shakespeare als een meedogenloze zakenman. Academici van de Aberystwyth University in Wales ontdekten onder meer dat de toneelschrijver en dichter er niet vies van was geld te verdienen op de kap van zijn buren.
Enkele onderzoekers van de Aberystwyth University schetsen een opvallend beeld van William Shakespeare. Zo zou hij een meedogenloze zakenman geweest zijn die rijk is geworden door graan te verhandelen in tijden van hongersnood. Jayne Archer en twee van haar collega's worstelden zich door historische documenten en ontdekten dat de praktijken van Shakespeare hem soms zelfs in contact brachten met het gerecht.
"Gedurende een periode van 15 jaar legde hij een grote voorraad graan, mout en gerst aan die hij dan met winst doorverkocht aan zijn buren en locale handelaars", aldus Archer. In 1598 zou Shakespeare zelfs vervolgd zijn voor het hamsteren van graan in een periode van hongersnood. De dichter zou zich ook schuldig hebben gemaakt aan belastingontwijking.
Volgens Archer worden de eerder negatieve aspecten uit Shakespeares leven vaak over het hoofd gezien omdat velen de invloedrijke schrijver niet in verband willen brengen met iemand die handelt uit eigenbelang. "De idee van William Shakespeare als graanhamsteraar werd verdreven uit de geschiedenis zodat de idee van de schrijver als creatief genie geboren kon worden", aldus de onderzoekster.
01-04-2013
De zwaarste zeppelinramp ooit (en het was niet de Hindenburg)
De ramp met de Akron is minder bekend dan die met de Hindenburg, maar eiste meer levens. © Wikimedia Commons.
De Amerikanen herdenken deze week de 80ste verjaardag van de grootste ramp met een zeppelin ooit. Dat meldt persbureau Associated Press.
Een beetje verrassend misschien, maar het gaat hier niet om de ramp met de Hindenburg. Dat Duitse luchtschip crashte in 1937 in de Verenigde Staten en staat via televisiebeelden van de ramp in het collectieve geheugen gegrift, maar vier jaar eerder was een Amerikaanse zeppelin al neergestort met een veel hogere dodenbalans tot gevolg.
Slechts drie overlevenden
Op 4 april 1933 verging de USS Akron, een zeppelin van de US Navy, na een zware storm voor de kust van New Jersey. Het voertuig belandde in de Atlantische Oceaan, 73 van de 76 bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Er waren geen reddingsvesten aan boord, de overlevenden moesten zich vasthouden aan wrakstukken van het toestel.
De ramp zat er al een poos aan te komen: de USS Akron was voor zijn laatste vlucht al in drie ongelukken betrokken geweest. Een aantal passagiers was het jaar voordien nog miraculeus ontsnapt aan een andere ramp toen ze aan boord waren van de eveneens gecrashte USS Shenandoah.
'Vergeten ramp'
Historici willen met een herdenkingsplechtigheid deze 'vergeten ramp' opnieuw onder de aandacht brengen. "De USS Akon verdient het om herinnerd te worden", zegt een geschiedkundige van de Navy Lakehurst Historical Society."
(HLN)
De zwaarste zeppelinramp ooit (en het was niet de Hindenburg)
De ramp met de Akron is minder bekend dan die met de Hindenburg, maar eiste meer levens. © Wikimedia Commons.
De Amerikanen herdenken deze week de 80ste verjaardag van de grootste ramp met een zeppelin ooit. Dat meldt persbureau Associated Press.
Een beetje verrassend misschien, maar het gaat hier niet om de ramp met de Hindenburg. Dat Duitse luchtschip crashte in 1937 in de Verenigde Staten en staat via televisiebeelden van de ramp in het collectieve geheugen gegrift, maar vier jaar eerder was een Amerikaanse zeppelin al neergestort met een veel hogere dodenbalans tot gevolg.
Slechts drie overlevenden
Op 4 april 1933 verging de USS Akron, een zeppelin van de US Navy, na een zware storm voor de kust van New Jersey. Het voertuig belandde in de Atlantische Oceaan, 73 van de 76 bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Er waren geen reddingsvesten aan boord, de overlevenden moesten zich vasthouden aan wrakstukken van het toestel.
De ramp zat er al een poos aan te komen: de USS Akron was voor zijn laatste vlucht al in drie ongelukken betrokken geweest. Een aantal passagiers was het jaar voordien nog miraculeus ontsnapt aan een andere ramp toen ze aan boord waren van de eveneens gecrashte USS Shenandoah.
'Vergeten ramp'
Historici willen met een herdenkingsplechtigheid deze 'vergeten ramp' opnieuw onder de aandacht brengen. "De USS Akon verdient het om herinnerd te worden", zegt een geschiedkundige van de Navy Lakehurst Historical Society."
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2013
Maya-keuken ontdekt in het Pompeii van Centraal-Amerika
Tijdens archeologische opgravingen in Cerén – een door meters as bedekt Maya-dorp – hebben wetenschappers tal van unieke vondsten gedaan. Ze troffen in het dorp onder meer een vrij complete keuken, groentetuin en een huis met daarin zeventig keramische potten terug.
Het boerendorp Cerén werd enkele tientallen jaren geleden ontdekt. Het dorpje bevindt zich in El Salvador en lag eeuwenlang begraven onder een dikke laag as die ergens in de zevende eeuw door een nabije vulkaan werd geproduceerd. Dankzij het as is Cerén uitzonderlijk goed bewaard gebleven en archeologen plukken daar nu de vruchten van.
Planten
Wetenschappers van de universiteit van Cincinnati doken Cerén in met maar één doel: onderzoek doen naar de planten die hier ooit groeiden. “De restanten van de planten zijn niet alleen prima bewaard gebleven, we vinden ze ook nog eens op de plaats waar mensen ze meer dan duizend jaar geleden achterlieten en dat is heel bijzonder,” vertelt onderzoeker David Lentz.
Cerén en Pompeii Er zijn genoeg overeenkomsten tussen Cerén en Pompeii. Maar er zijn ook verschillen. Zo zijn in Cerén bijvoorbeeld nooit menselijke resten teruggevonden. Dat wijst erop dat de inwoners van het dorp zich in veiligheid hebben kunnen brengen.
Nieuw
Tijdens het onderzoek in Cerén werd wel duidelijk dat er genoeg nieuws te ontdekken valt. Zo weten we relatief weinig over de planten waar de Maya’s mee werkten. De Maya’s leefden in een tropisch klimaat, waarin (restanten van) planten vrijwel niet te conserveren zijn. “We bleven maar dingen tegenkomen die we nog nooit eerder in een gebied van de Maya’s hebben aangetroffen.” Zo vonden de onderzoekers bijvoorbeeld enorme hoeveelheden van een wortelgewas terug waarvan niemand wist dat de Maya’s het teelden. Ook troffen ze resten van grassen aan die tegenwoordig niet meer in El Salvador voorkomen.
Keuken
Een andere bijzondere vondst is de Maya-keuken. De archeologen stuitten op de keuken met bijbehorende moestuin. “We konden precies vertellen wat er rond het huis groeide. Dit is geweldig, want mensen hebben daar lang over gediscussieerd. Nu hebben we een echt voorbeeld.” De onderzoekers ontdekten ook dat de Maya’s boomgaarden rond hun huis aanlegden. Dat staat haaks op het beeld dat veel archeologen van de Maya’s hebben: een volk dat bomen omzaagde of verbrandde om plaats te maken voor gewassen.
Potten
In een huis in Cerén troffen de onderzoekers bovendien zeventig keramische potten aan. In de potten sloegen de Maya’s pepers, bonen en andere gewassen op. Het is heel bijzonder dat er in één huis in een simpel dorpje zoveel potten zijn aangetroffen.
De archeologen presenteren hun resultaten deze week tijdens een bijeenkomst van de Society for American Archaeology.
(scientias.nl)
Maya-keuken ontdekt in het Pompeii van Centraal-Amerika
Tijdens archeologische opgravingen in Cerén – een door meters as bedekt Maya-dorp – hebben wetenschappers tal van unieke vondsten gedaan. Ze troffen in het dorp onder meer een vrij complete keuken, groentetuin en een huis met daarin zeventig keramische potten terug.
Het boerendorp Cerén werd enkele tientallen jaren geleden ontdekt. Het dorpje bevindt zich in El Salvador en lag eeuwenlang begraven onder een dikke laag as die ergens in de zevende eeuw door een nabije vulkaan werd geproduceerd. Dankzij het as is Cerén uitzonderlijk goed bewaard gebleven en archeologen plukken daar nu de vruchten van.
Planten
Wetenschappers van de universiteit van Cincinnati doken Cerén in met maar één doel: onderzoek doen naar de planten die hier ooit groeiden. “De restanten van de planten zijn niet alleen prima bewaard gebleven, we vinden ze ook nog eens op de plaats waar mensen ze meer dan duizend jaar geleden achterlieten en dat is heel bijzonder,” vertelt onderzoeker David Lentz.
Cerén en Pompeii Er zijn genoeg overeenkomsten tussen Cerén en Pompeii. Maar er zijn ook verschillen. Zo zijn in Cerén bijvoorbeeld nooit menselijke resten teruggevonden. Dat wijst erop dat de inwoners van het dorp zich in veiligheid hebben kunnen brengen.
Nieuw
Tijdens het onderzoek in Cerén werd wel duidelijk dat er genoeg nieuws te ontdekken valt. Zo weten we relatief weinig over de planten waar de Maya’s mee werkten. De Maya’s leefden in een tropisch klimaat, waarin (restanten van) planten vrijwel niet te conserveren zijn. “We bleven maar dingen tegenkomen die we nog nooit eerder in een gebied van de Maya’s hebben aangetroffen.” Zo vonden de onderzoekers bijvoorbeeld enorme hoeveelheden van een wortelgewas terug waarvan niemand wist dat de Maya’s het teelden. Ook troffen ze resten van grassen aan die tegenwoordig niet meer in El Salvador voorkomen.
Keuken
Een andere bijzondere vondst is de Maya-keuken. De archeologen stuitten op de keuken met bijbehorende moestuin. “We konden precies vertellen wat er rond het huis groeide. Dit is geweldig, want mensen hebben daar lang over gediscussieerd. Nu hebben we een echt voorbeeld.” De onderzoekers ontdekten ook dat de Maya’s boomgaarden rond hun huis aanlegden. Dat staat haaks op het beeld dat veel archeologen van de Maya’s hebben: een volk dat bomen omzaagde of verbrandde om plaats te maken voor gewassen.
Potten
In een huis in Cerén troffen de onderzoekers bovendien zeventig keramische potten aan. In de potten sloegen de Maya’s pepers, bonen en andere gewassen op. Het is heel bijzonder dat er in één huis in een simpel dorpje zoveel potten zijn aangetroffen.
De archeologen presenteren hun resultaten deze week tijdens een bijeenkomst van de Society for American Archaeology.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2013
Wetenschap is recept van Maya-blauw op het spoor
Het prachtige, heldere Maya-blauw pronkt tot op de dag van vandaag op muren en aardewerk. Maar hoe de Maya’s deze verf maakten? Dat is een raadsel. Wetenschappers denken het recept nu echter eindelijk op het spoor te zijn.
De ingrediënten van het Maya-blauw kennen we. De verf bestond uit een organisch onderdeel (indigo, van de plant Indigofera suffruticosa) en een anorganisch onderdeel (palygorskiet, een soort klei). Maar hoe die twee bestanddelen precies bereid werden en uiteindelijk het Maya-blauw vormden? Dat weten wetenschappers niet goed. De huidige theorie stelt dat Maya-blauw op één unieke manier gemaakt werd en dat er dus ook maar één Maya-blauw is.
Verschillende tinten
Een nieuw onderzoek van twee universiteiten in Valencia trekt die theorie nu in twijfel. “We ontdekten een tweede pigment in de verf,” zo vertelt onderzoeker Antonio Doménech. Het gaat om het pigment dehydro-indigo. “Dit moet zich gevormd hebben door oxidatie van de indigo wanneer dit aan warmte werd blootgesteld. Indigo is blauw. Dehydro-indigo is geel. De aanwezigheid van beide pigmenten in verschillende verhoudingen zou het Maya-blauw een groenere of minder groene tint geven. Het is mogelijk dat de Maya’s wisten hoe ze de gewenste tint moesten verkrijgen door te variëren met de temperatuur waarmee de verf gemaakt werd, bijvoorbeeld door de mix korter of langer te verhitten of door meer of minder hout op het vuur te gooien.”
Binding
Een andere vraag die wetenschappers er omtrent het Maya-blauw op nahouden, is hoe de indigo-moleculen zich aan de klei hechten. En ook die vraag denken de onderzoekers van de Spaanse universiteiten op te kunnen lossen. Wanneer zowel de klei als de kleurstof verhit worden tot een temperatuur tussen 120 en 180 graden Celsius, verdampt het water dat in de klei aanwezig is. De indigo bindt zich aan de klei (terwijl een deel van de indigo oxideert en dehydro-indigo vormt). En later vult de verf de lege kanalen in de klei (achtergebleven nadat het water is verdampt). De onderzoekers benadrukken dat het een hypothese is.
Eerder onderzoek
Het is niet voor het eerst dat wetenschappers voorzichtig conclusies trekken over de bereiding van het beroemde Maya-blauw: een helder verfje dat bovendien uitstekend in staat is gebleken om de tand des tijds te doorstaan. In 2008 stelden wetenschappers nog dat het hele mysterie omtrent Maya-blauw was opgelost. Ze hadden namelijk een kom gevonden met daarin de verf, gemixt met wierook. “Dus de simpele conclusie die ze toen trokken, was dat de verf bereid werd door wierook te verwarmen,” stelt Doménech, die zich in die simpele uitleg absoluut niet vinden kan.
Het Maya-blauw werd voor tal van doeleinden gebruikt. Zo is het aangetroffen op aardewerk, maar ook op muren, beeldhouwwerk en in geschriften van de Maya’s. Doménech sluit niet uit dat het Maya-blauw door de eeuwen veranderde en ook voor andere doeleinden werd gebruikt.
(scientias.nl)
Wetenschap is recept van Maya-blauw op het spoor
Het prachtige, heldere Maya-blauw pronkt tot op de dag van vandaag op muren en aardewerk. Maar hoe de Maya’s deze verf maakten? Dat is een raadsel. Wetenschappers denken het recept nu echter eindelijk op het spoor te zijn.
De ingrediënten van het Maya-blauw kennen we. De verf bestond uit een organisch onderdeel (indigo, van de plant Indigofera suffruticosa) en een anorganisch onderdeel (palygorskiet, een soort klei). Maar hoe die twee bestanddelen precies bereid werden en uiteindelijk het Maya-blauw vormden? Dat weten wetenschappers niet goed. De huidige theorie stelt dat Maya-blauw op één unieke manier gemaakt werd en dat er dus ook maar één Maya-blauw is.
Verschillende tinten
Een nieuw onderzoek van twee universiteiten in Valencia trekt die theorie nu in twijfel. “We ontdekten een tweede pigment in de verf,” zo vertelt onderzoeker Antonio Doménech. Het gaat om het pigment dehydro-indigo. “Dit moet zich gevormd hebben door oxidatie van de indigo wanneer dit aan warmte werd blootgesteld. Indigo is blauw. Dehydro-indigo is geel. De aanwezigheid van beide pigmenten in verschillende verhoudingen zou het Maya-blauw een groenere of minder groene tint geven. Het is mogelijk dat de Maya’s wisten hoe ze de gewenste tint moesten verkrijgen door te variëren met de temperatuur waarmee de verf gemaakt werd, bijvoorbeeld door de mix korter of langer te verhitten of door meer of minder hout op het vuur te gooien.”
Binding
Een andere vraag die wetenschappers er omtrent het Maya-blauw op nahouden, is hoe de indigo-moleculen zich aan de klei hechten. En ook die vraag denken de onderzoekers van de Spaanse universiteiten op te kunnen lossen. Wanneer zowel de klei als de kleurstof verhit worden tot een temperatuur tussen 120 en 180 graden Celsius, verdampt het water dat in de klei aanwezig is. De indigo bindt zich aan de klei (terwijl een deel van de indigo oxideert en dehydro-indigo vormt). En later vult de verf de lege kanalen in de klei (achtergebleven nadat het water is verdampt). De onderzoekers benadrukken dat het een hypothese is.
Eerder onderzoek
Het is niet voor het eerst dat wetenschappers voorzichtig conclusies trekken over de bereiding van het beroemde Maya-blauw: een helder verfje dat bovendien uitstekend in staat is gebleken om de tand des tijds te doorstaan. In 2008 stelden wetenschappers nog dat het hele mysterie omtrent Maya-blauw was opgelost. Ze hadden namelijk een kom gevonden met daarin de verf, gemixt met wierook. “Dus de simpele conclusie die ze toen trokken, was dat de verf bereid werd door wierook te verwarmen,” stelt Doménech, die zich in die simpele uitleg absoluut niet vinden kan.
Het Maya-blauw werd voor tal van doeleinden gebruikt. Zo is het aangetroffen op aardewerk, maar ook op muren, beeldhouwwerk en in geschriften van de Maya’s. Doménech sluit niet uit dat het Maya-blauw door de eeuwen veranderde en ook voor andere doeleinden werd gebruikt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oeroud complex opgegraven in Ur
Archeologen hebben een enorm eeuwenoud complex blootgelegd bij de Iraakse stad Ur. Dat heeft de Britse archeoloog Stuart Campbell van de Universiteit van Manchester donderdag bekendgemaakt. Volgens een bepaald sprookjesboekje leefde aartsvader Abraham vroeger in deze stad.
Het complex is volgens Campbell zo'n vierduizend jaar oud. Fantasierijke mensen geloven dat Abraham daar in die periode in de stad zou hebben rondgelopen met zijn rollator. Vermoedelijk gaat het om een complex van het stadsbestuur. Het heeft een oppervlakte van ongeveer 6400 vierkante meter. Het komt zelden voor dat er een complex wordt gevonden dat zo oud is en zo'n enorme oppervlakte heeft.
Het is de eerste keer sinds de jaren tachtig dat Britse archeologen in het zuiden van Irak een opgraving hebben gedaan. Door de relatieve stabiliteit in het land is archeologisch onderzoek weer mogelijk.
Bron: Oeroud complex opgegraven in Ur
Archeologen hebben een enorm eeuwenoud complex blootgelegd bij de Iraakse stad Ur. Dat heeft de Britse archeoloog Stuart Campbell van de Universiteit van Manchester donderdag bekendgemaakt. Volgens een bepaald sprookjesboekje leefde aartsvader Abraham vroeger in deze stad.
Het complex is volgens Campbell zo'n vierduizend jaar oud. Fantasierijke mensen geloven dat Abraham daar in die periode in de stad zou hebben rondgelopen met zijn rollator. Vermoedelijk gaat het om een complex van het stadsbestuur. Het heeft een oppervlakte van ongeveer 6400 vierkante meter. Het komt zelden voor dat er een complex wordt gevonden dat zo oud is en zo'n enorme oppervlakte heeft.
Het is de eerste keer sinds de jaren tachtig dat Britse archeologen in het zuiden van Irak een opgraving hebben gedaan. Door de relatieve stabiliteit in het land is archeologisch onderzoek weer mogelijk.
Bron: Oeroud complex opgegraven in Ur
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
hahahaquote:Op donderdag 4 april 2013 21:11 schreef Cobra4 het volgende:
Oeroud complex opgegraven in Ur
Fantasierijke mensen geloven dat Abraham daar in die periode in de stad zou hebben rondgelopen met zijn rollator.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-04-2013
‘Deur naar de hel’ gevonden
Een team rond de Italiaanse super-archeoloog Francesco D’Andria zegt in Turkije de roemruchte ‘deur naar de hel’ te hebben gevonden. In de buurt van de moderne kuurstad Pamukkale graven ze het Hierapolis uit, een plek waar rijke Grieken en Romeinen vroeger naar toe gingen om beter te worden. Daarbij zijn ze gestoten op de Plutonion, een mysterieuze plek die toegang verschaft tot de onderwereld.
Het Plutonion ligt in een tempel van Apollo. In de Romeinse tijd mochten alleen priesteressen van de vruchtbaarheidsgodin Cybele bij deze poort naar de hel rondlopen en offers brengen. Dat was geen onnodige maatregel. Uit het Plutonion komen giftige gassen die dodelijk kunnen zijn. Als ritueel werd soms vee het Plutonion ingeleid. Zelfs het grootste rund was binnen een paar minuten in de giftige dampen dood.
Waarschijnlijk is het Plutonion gebouwd op een grot waaruit vulkanische gassen ontsnappen. Mensen en beesten die binnen gaan, stikken doordat de andere gassen de zuurstof verdringen. Dat de grot bij Pamukkale nog steeds gevaarlijk is, blijkt uit het feit dat D’Andria dode vogels aantrof bij de ingang.
De Italiaanse archeoloog, werkzaam voor de universiteit van Salento, ontdekte twee jaar geleden in Turkije waarschijnlijk het graf van de apostel Philippus.
(faqt.nl)
‘Deur naar de hel’ gevonden
Een team rond de Italiaanse super-archeoloog Francesco D’Andria zegt in Turkije de roemruchte ‘deur naar de hel’ te hebben gevonden. In de buurt van de moderne kuurstad Pamukkale graven ze het Hierapolis uit, een plek waar rijke Grieken en Romeinen vroeger naar toe gingen om beter te worden. Daarbij zijn ze gestoten op de Plutonion, een mysterieuze plek die toegang verschaft tot de onderwereld.
Het Plutonion ligt in een tempel van Apollo. In de Romeinse tijd mochten alleen priesteressen van de vruchtbaarheidsgodin Cybele bij deze poort naar de hel rondlopen en offers brengen. Dat was geen onnodige maatregel. Uit het Plutonion komen giftige gassen die dodelijk kunnen zijn. Als ritueel werd soms vee het Plutonion ingeleid. Zelfs het grootste rund was binnen een paar minuten in de giftige dampen dood.
Waarschijnlijk is het Plutonion gebouwd op een grot waaruit vulkanische gassen ontsnappen. Mensen en beesten die binnen gaan, stikken doordat de andere gassen de zuurstof verdringen. Dat de grot bij Pamukkale nog steeds gevaarlijk is, blijkt uit het feit dat D’Andria dode vogels aantrof bij de ingang.
De Italiaanse archeoloog, werkzaam voor de universiteit van Salento, ontdekte twee jaar geleden in Turkije waarschijnlijk het graf van de apostel Philippus.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
FP journalistiek.quote:
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
aanvulling op dit bericht:quote:
[..]
http://www.deredactie.be/(...)n/130331_Shakespeare
'Het was al lang bekend dat Shakespeare fraudeerde' (Frank Albers)
vrijdag 05 april 2013 om 11u24
Shakespeare-kenner Frank Albers relativeert de mediaheisa rond Shakespeare, de fraudeur.
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000274426108.htm
05-04-2013
Nieuwe beelden moordenaar Martin Luther King opgedoken
Eergisteren was het 45 jaar geleden dat Martin Luther King werd vermoord in Memphis in de Amerikaanse staat Tennessee. Nu zijn er nieuwe beelden opgedoken van James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King.
© ap.
James Earl Ray (1928-1998). © ap.
De beelden zijn bij een recente digitalisering van oud videomateriaal ontdekt en dateren van 19 juli 1968, 3 maanden na de aanslag op 4 april 1968, wanneer Ray terug naar de VS werd gebracht.
James Earl Ray kon immers na de aanslag ontsnappen via Canada. Met een valse identiteit vluchtte hij daarop naar Engeland waar hij op de luchthaven van Heathrow werd opgepakt.
Op de beelden aan boord van het vliegtuig is te zien hoe zijn rechten worden voorgelezen. De man draagt een kogelwerende vest als bescherming. Eens in de gevangenis van Memphis aangekomen, wordt hij onderworpen aan een medisch onderzoek.
James Earl Ray werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Hij bekende eerst, maar trok later die bekentenissen in. Hij beweerde later dat hij onder druk een schuldbekentenis heeft afgelegd, om zo de doodstraf te ontlopen. Tot zijn dood in 1998 bleef hij zijn onschuld volhouden.
(HLN)
Nieuwe beelden moordenaar Martin Luther King opgedoken
Eergisteren was het 45 jaar geleden dat Martin Luther King werd vermoord in Memphis in de Amerikaanse staat Tennessee. Nu zijn er nieuwe beelden opgedoken van James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King.
© ap.
James Earl Ray (1928-1998). © ap.
De beelden zijn bij een recente digitalisering van oud videomateriaal ontdekt en dateren van 19 juli 1968, 3 maanden na de aanslag op 4 april 1968, wanneer Ray terug naar de VS werd gebracht.
James Earl Ray kon immers na de aanslag ontsnappen via Canada. Met een valse identiteit vluchtte hij daarop naar Engeland waar hij op de luchthaven van Heathrow werd opgepakt.
Op de beelden aan boord van het vliegtuig is te zien hoe zijn rechten worden voorgelezen. De man draagt een kogelwerende vest als bescherming. Eens in de gevangenis van Memphis aangekomen, wordt hij onderworpen aan een medisch onderzoek.
James Earl Ray werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Hij bekende eerst, maar trok later die bekentenissen in. Hij beweerde later dat hij onder druk een schuldbekentenis heeft afgelegd, om zo de doodstraf te ontlopen. Tot zijn dood in 1998 bleef hij zijn onschuld volhouden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-04-2013
"Gletsjerman Ötzi had slechte tanden"
© afp.
Gletsjerman 'Ötzi' werd al geconfronteerd met tandpijn. Net zoals de mensen vandaag werd hij meer dan 5.000 jaar geleden geplaagd door tandbederf (caries) en ontstoken tandweefsel (parodontitis). Bovendien waren zijn voortanden -vermoedelijk door een ongeval- afgestorven. Dat konden wetenschappers van het Centrum voor Evolutionaire Geneeskunde (ZEM) van de Universiteit van Zürich achterhalen.
"De gletsjermummie vertoonde merkwaardig genoeg vele ziektes aan de tanden en het steunweefsel die ook vandaag nog wijdverbreid zijn", verklaarde professor Frank Rühli, de leider van het onderzoek. Daardoor kan het voedingsgedrag van de neolithische ijsman en de evolutie van medisch belangrijke tandziektes in kaart gebracht worden.
Niettegenstaande al meer dan 20 jaar onderzoek wordt uitgevoerd op de beroemde ijsmummie hadden zijn tanden nauwelijks aandacht gekregen. Tandarts Roger Seiler en zijn wetenschappelijke collega's in de Verenigde Staten en Italië hebben de CT-scans van het gebit van Ötzi nu wel onderzocht. "Het verlies van steunweefsel was altijd al een van de vaakst voorkomende ziektes, zoals de schedelvondsten uit het Stenen Tijdperk of het onderzoek van Egyptische mummies aantoonden. Ötzi geeft ons een bijzonder goede kijk op een vroeg stadium van deze ziekte", aldus Seiler.
Driedimensionale reconstructies
Driedimensionale reconstructies van gebit en mondholte tonen hoe erg de ijsman onder een gevorderde parodontitis leed. Vooral aan de achterste kiezen vond Seiler een verlies van parodontaal steunweefsel dat bijna de wortelpunten had bereikt. Maar Ötzi zal wellicht nauwelijks zijn tanden hebben gepoetst. Het afslijtende voedsel had volgens de experten echter veel tot zelfreiniging bijgedragen.
Parodontitis wordt ook in verband gebracht met ziektes aan het hart- en vaatstelsel. Vroegere onderzoeken van Ötzi hadden al aangetoond dat hij aan aderverkalking leed. Het tandbederf dat bij de ijsman werd vastgesteld, wijten de wetenschappers daarentegen aan een erg zetmeelachtige voeding zoals brood en pap. Dat werd door de opkomende landbouw in het neolithicum of nieuwe steentijd steeds meer geconsumeerd.
"Voortand afgestorven"
De schade aan de tanden van Ötzi is net zoals zijn andere verwondingen een bewijs van het ruwe leven in zijn tijd, aldus de vorsers. "Een voortand is door een slag afgestorven -de verkleuring is nog duidelijk zichtbaar- en een kies is afgebroken, wellicht door te bijten op een steentje in zijn voedsel."
Ötzi wordt wereldwijd beschouwd als de oudste ijsmummie. Sinds zijn ontdekking in 1991 in de Ötztaler Alpen hebben ontelbare wetenschappelijke onderzoeken plaatsgevonden.
De resultaten van het onderzoek zijn in het 'European Journal of Oral Sciences' gepubliceerd. Het Centrum voor Evolutionaire Geneeskunde van de Universiteit van Zürich bestudeert op interdisciplinaire wijze de evolutie van belangrijke menselijke ziektes.
(HLN)
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-04-2013 10:13:12 ]
"Gletsjerman Ötzi had slechte tanden"
© afp.
Gletsjerman 'Ötzi' werd al geconfronteerd met tandpijn. Net zoals de mensen vandaag werd hij meer dan 5.000 jaar geleden geplaagd door tandbederf (caries) en ontstoken tandweefsel (parodontitis). Bovendien waren zijn voortanden -vermoedelijk door een ongeval- afgestorven. Dat konden wetenschappers van het Centrum voor Evolutionaire Geneeskunde (ZEM) van de Universiteit van Zürich achterhalen.
"De gletsjermummie vertoonde merkwaardig genoeg vele ziektes aan de tanden en het steunweefsel die ook vandaag nog wijdverbreid zijn", verklaarde professor Frank Rühli, de leider van het onderzoek. Daardoor kan het voedingsgedrag van de neolithische ijsman en de evolutie van medisch belangrijke tandziektes in kaart gebracht worden.
Niettegenstaande al meer dan 20 jaar onderzoek wordt uitgevoerd op de beroemde ijsmummie hadden zijn tanden nauwelijks aandacht gekregen. Tandarts Roger Seiler en zijn wetenschappelijke collega's in de Verenigde Staten en Italië hebben de CT-scans van het gebit van Ötzi nu wel onderzocht. "Het verlies van steunweefsel was altijd al een van de vaakst voorkomende ziektes, zoals de schedelvondsten uit het Stenen Tijdperk of het onderzoek van Egyptische mummies aantoonden. Ötzi geeft ons een bijzonder goede kijk op een vroeg stadium van deze ziekte", aldus Seiler.
Driedimensionale reconstructies
Driedimensionale reconstructies van gebit en mondholte tonen hoe erg de ijsman onder een gevorderde parodontitis leed. Vooral aan de achterste kiezen vond Seiler een verlies van parodontaal steunweefsel dat bijna de wortelpunten had bereikt. Maar Ötzi zal wellicht nauwelijks zijn tanden hebben gepoetst. Het afslijtende voedsel had volgens de experten echter veel tot zelfreiniging bijgedragen.
Parodontitis wordt ook in verband gebracht met ziektes aan het hart- en vaatstelsel. Vroegere onderzoeken van Ötzi hadden al aangetoond dat hij aan aderverkalking leed. Het tandbederf dat bij de ijsman werd vastgesteld, wijten de wetenschappers daarentegen aan een erg zetmeelachtige voeding zoals brood en pap. Dat werd door de opkomende landbouw in het neolithicum of nieuwe steentijd steeds meer geconsumeerd.
"Voortand afgestorven"
De schade aan de tanden van Ötzi is net zoals zijn andere verwondingen een bewijs van het ruwe leven in zijn tijd, aldus de vorsers. "Een voortand is door een slag afgestorven -de verkleuring is nog duidelijk zichtbaar- en een kies is afgebroken, wellicht door te bijten op een steentje in zijn voedsel."
Ötzi wordt wereldwijd beschouwd als de oudste ijsmummie. Sinds zijn ontdekking in 1991 in de Ötztaler Alpen hebben ontelbare wetenschappelijke onderzoeken plaatsgevonden.
De resultaten van het onderzoek zijn in het 'European Journal of Oral Sciences' gepubliceerd. Het Centrum voor Evolutionaire Geneeskunde van de Universiteit van Zürich bestudeert op interdisciplinaire wijze de evolutie van belangrijke menselijke ziektes.
(HLN)
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-04-2013 10:13:12 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2013
Eeuwenoud ritueel bad in Jeruzalem ontdekt
Archeoloog en leider van het project Benjamin Storchan © epa.
In het zuidoosten van Jeruzalem hebben Israëlische archeologen een 2.600 jaar oud ritueel bad ontdekt. Het rituele bad werd gevonden bij de aanleg van een weg in de wijk Kiriat Menajem.
Archeoloog en leider van het project Benjamin Storchan noemt het een opmerkelijke vondst. Rituele baden behoren tot de oudste spirituele elementen in het jodendom. Ze werden voor rituelen gebruikt door mannen en vrouwen voor de aanvang van belangrijke feesten zoals joods nieuwjaar en Grote Verzoendag. Het bad maakte gebruik van een complex systeem dat de toevoer van water vergemakkelijkte.
Het bad behoorde toe aan een gemeenschap van boeren die zich hadden gevestigd in het gebied zo'n 7 km van het centrum van Jeruzalem
(HLN)
Eeuwenoud ritueel bad in Jeruzalem ontdekt
Archeoloog en leider van het project Benjamin Storchan © epa.
In het zuidoosten van Jeruzalem hebben Israëlische archeologen een 2.600 jaar oud ritueel bad ontdekt. Het rituele bad werd gevonden bij de aanleg van een weg in de wijk Kiriat Menajem.
Archeoloog en leider van het project Benjamin Storchan noemt het een opmerkelijke vondst. Rituele baden behoren tot de oudste spirituele elementen in het jodendom. Ze werden voor rituelen gebruikt door mannen en vrouwen voor de aanvang van belangrijke feesten zoals joods nieuwjaar en Grote Verzoendag. Het bad maakte gebruik van een complex systeem dat de toevoer van water vergemakkelijkte.
Het bad behoorde toe aan een gemeenschap van boeren die zich hadden gevestigd in het gebied zo'n 7 km van het centrum van Jeruzalem
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-04-2013
180 merovingische graven ontdekt in noordoosten van Frankrijk
In Harly, vlakbij Saint-Quentin, in het noordoosten van Frankrijk, zijn zo'n 180 graven ontdekt die teruggaan tot de merovingische tijd. Dat vertelde Inrap, het Frans instituut voor preventief archeologisch onderzoek, vandaag. De begraafplaats van een middeleeuws landelijk dorp strekt zich uit over ongeveer 800 tot duizend vierkante meter.
In de graven, die dateren van het einde van de merovingische periode, rond 700 tot 800 na Christus, zijn volledige skeletten teruggevonden. Ernaast werd geen enkel voorwerp aangetroffen. De positie van de lichamen doet vermoeden dat ze in houten kisten werden begraven en de oost-west oriëntatie beantwoordt aan de normen van het christelijke geloof. De opgravingen startten in oktober vorig jaar, maar lagen door de winter een tijd stil.
Er zal nu verder onderzoek gebeuren op de skeletten. Volgens de eerste vaststellingen leidden de bewoners van het dorp een vreedzaam bestaan dat in die periode niet werd onderbroken door oorlogen of epidemieën.
(HLN)
180 merovingische graven ontdekt in noordoosten van Frankrijk
In Harly, vlakbij Saint-Quentin, in het noordoosten van Frankrijk, zijn zo'n 180 graven ontdekt die teruggaan tot de merovingische tijd. Dat vertelde Inrap, het Frans instituut voor preventief archeologisch onderzoek, vandaag. De begraafplaats van een middeleeuws landelijk dorp strekt zich uit over ongeveer 800 tot duizend vierkante meter.
In de graven, die dateren van het einde van de merovingische periode, rond 700 tot 800 na Christus, zijn volledige skeletten teruggevonden. Ernaast werd geen enkel voorwerp aangetroffen. De positie van de lichamen doet vermoeden dat ze in houten kisten werden begraven en de oost-west oriëntatie beantwoordt aan de normen van het christelijke geloof. De opgravingen startten in oktober vorig jaar, maar lagen door de winter een tijd stil.
Er zal nu verder onderzoek gebeuren op de skeletten. Volgens de eerste vaststellingen leidden de bewoners van het dorp een vreedzaam bestaan dat in die periode niet werd onderbroken door oorlogen of epidemieën.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-04-2013
Duizenden voorwerpen uit Romeinse tijd ontdekt in Londen
Archeologen zijn op de site Bloomberg Place in het centrum van Londen al zes maanden opgravingen aan het doen en hebben in totaal al 8.000 voorwerpen teruggevonden die dateren uit de Romeinse tijd. Dat melden verschillende media. De site kreeg de naam 'Pompeii van het noorden', aangezien de archeologen menen dat ze de grootste vondst ooit deden van Romeinse artefacten in Londen.
"We hebben een groot aantal voorwerpen gevonden die dateren uit de vier eerste eeuwen van Londen", zegt de beheerder van de site, Sophie Jackson. "Die zullen ons meer kunnen vertellen over de mensen die in Londen woonden. We zullen zelfs namen en adressen te weten komen."
De archeologen vonden al 8.000 objecten en verwachten dat ze er tegen het einde van de opgravingen zo'n 10.000 zullen verzamelen. Het gaat onder meer over schrijftafels, kledij, juwelen en aardewerk, maar ook om stukken van gebouwen, die zullen helpen een beeld te schetsen van het leven tussen 40 voor Christus en de vijfde eeuw na Christus.
Erg goed bewaard
Opvallend is bovendien dat de voorwerpen zeer goed bewaard zijn, aldus Jackson. Dat komt door de verdamping van het water van de de Walbrook River, een van de verloren rivieren van Londen, die onder de site doorloopt.
In 1954 ontdekten archeologen op dezelfde plaats in Londen een Mithrastempel uit de derde eeuw, maar bij de aanvang van de bouw van een nieuw Europees hoofdkwartier voor het persagentschap Bloomberg, bleek dat er nog veel meer schatten verborgen waren op de site.
(HLN)
Duizenden voorwerpen uit Romeinse tijd ontdekt in Londen
Archeologen zijn op de site Bloomberg Place in het centrum van Londen al zes maanden opgravingen aan het doen en hebben in totaal al 8.000 voorwerpen teruggevonden die dateren uit de Romeinse tijd. Dat melden verschillende media. De site kreeg de naam 'Pompeii van het noorden', aangezien de archeologen menen dat ze de grootste vondst ooit deden van Romeinse artefacten in Londen.
"We hebben een groot aantal voorwerpen gevonden die dateren uit de vier eerste eeuwen van Londen", zegt de beheerder van de site, Sophie Jackson. "Die zullen ons meer kunnen vertellen over de mensen die in Londen woonden. We zullen zelfs namen en adressen te weten komen."
De archeologen vonden al 8.000 objecten en verwachten dat ze er tegen het einde van de opgravingen zo'n 10.000 zullen verzamelen. Het gaat onder meer over schrijftafels, kledij, juwelen en aardewerk, maar ook om stukken van gebouwen, die zullen helpen een beeld te schetsen van het leven tussen 40 voor Christus en de vijfde eeuw na Christus.
Erg goed bewaard
Opvallend is bovendien dat de voorwerpen zeer goed bewaard zijn, aldus Jackson. Dat komt door de verdamping van het water van de de Walbrook River, een van de verloren rivieren van Londen, die onder de site doorloopt.
In 1954 ontdekten archeologen op dezelfde plaats in Londen een Mithrastempel uit de derde eeuw, maar bij de aanvang van de bouw van een nieuw Europees hoofdkwartier voor het persagentschap Bloomberg, bleek dat er nog veel meer schatten verborgen waren op de site.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://nos.nl/artikel/494740-marslander-sovjetunie-gevonden.htmlquote:"Marslander Sovjetunie gevonden"
Toegevoegd: vrijdag 12 apr 2013, 00:56
Update: vrijdag 12 apr 2013, 05:28
Amateurastronomen zijn ervan overtuigd dat ze een Marslander van de Sovjetunie hebben teruggevonden. Onderdelen van de Mars 3 zouden te zien zijn op foto's van een NASA-satelliet.
De Mars 3 landde op 2 december 1971 op de rode planeet. Hoewel het daarmee de eerste succesvolle Marslanding werd, viel al na 14,5 seconden de verbinding met aarde uit. Waarom dat gebeurde, is nooit opgehelderd.
Vrijwilligers
Russische ruimtevaartliefhebbers besloten naar de Mars 3 te gaan zoeken, nadat de Mars Reconnaissance Orbiter foto's had gemaakt van het Marswagentje Curiosity. Ze redeneerden dat als die verkenner vanuit de ruimte te zien is, de Mars 3 ook zichtbaar moest zijn.
Op zoek naar tekenen van de Mars 3 speurden vrijwilligers satellietfoto's af van de Ptolomaeus-krater, waar de lander waarschijnlijk neergekomen was. Op foto's die in november 2007 waren genomen werd de vermoedelijke landingsplaats gevonden.
Veelbelovend
Op de foto's is volgens de Russen niet alleen de Marslander zelf te zien, maar ook zijn parachute, remraket en hitteschild. Volgens de vinders zijn de gevonden objecten van precies dezelfde grootte als de onderdelen van de lander.
De satelliet is inmiddels nog een keer over het gebied heen gevlogen om betere foto's te nemen. NASA noemt de vondst veelbelovend, maar durft nog niet uit te sluiten dat het slechts om een partij rotsen gaat. Daarvoor is verder onderzoek nodig.
12-04-2013
‘Pompeii van het noorden’ gevonden in Londen
Het Bloomberg Place in de binnenstad van Londen blijkt een ware goudmijn voor archeologen. Hoewel deskundigen al wel vermoedden dat de archeologische site bijzonder was, blijken er aanzienlijk meer waardevolle artefacten uit de Romeinse tijd in de grond te liggen dan verwacht. Nu de teller inmiddels al op achtduizend voorwerpen staat, spreken Londenaren trots van het ‘Pompeii van het noorden’.
De meeste voorwerpen die in de afgelopen maanden zijn opgegraven dateren uit de eerste vier eeuwen van Londinium, zoals Londen destijds heette. De Romeinen hadden Londinium rond het jaar 50 na Christus gesticht tijdens de invasie van het gebied dat de Romeinse provincie Britannia werd (het huidige Engeland en Wales). Londinium groeide gestaag uit tot één van de grootste Romeinse steden buiten het Italiaanse grondgebied. Rond 410 kwam er een einde aan de Romeinse overheersing in Londinium, dat langzaam in verval raakte en een eeuw later werd veroverd door de Saksen.
Onverwacht grote ontdekking
Tot voor kort was er relatief weinig bekend over deze periode uit de lange stadsgeschiedenis. In 1954 ontdekten Britse archeologen op dezelfde plek waar nu de opgravingen worden verricht de overblijfselen van een 3e-eeuwse Mithrastempel. Hoewel dit al een aanwijzing vormde voor de mogelijke schatten die Bloomberg Place verborgen hield, werd hier tot zo’n zes maanden geleden geen werk van gemaakt. Pas na aanvang van de bouwwerkzaamheden voor een nieuw Europees hoofdkwartier van Bloomberg werd gerealiseerd hoeveel onontdekte geschiedenis er voor het oprapen lag.
Waardevolle artefacten
Onder de Romeinse artefacten bevinden zich aardewerk en sieraden, maar ook grote hoeveelheden kledij en schoeisel. Hiermee wordt een waardevol inzicht geboden in de leefwijze van de oude Londenaren en de manier waarop zij zich kleedden. Daarnaast zijn ook zeer kostbare, minuscule amuletten van amber gevonden in de vorm van een gladiatorhelm. Een andere unieke vondst is een schrijftablet waarop enkele vooralsnog lastig te ontcijferen aantekeningen staan gegrift. Aangezien er nauwelijks schriftelijk bewijs uit het oude Londen voorhanden is, behandelen de archeologen een vondst als deze als ‘goudstof’.
Walbrook rivier
Dat zoveel voorwerpen in opvallend goede staat bewaard zijn gebleven, heeft grotendeels te maken met een ‘verloren’ Londense rivier. Op de plek waar zich nu Bloomberg Place bevindt, stroomde tot in de late middeleeuwen de rivier de Walbrook. Het verdampte water en de modder die daarvan het resultaat waren creëerden de perfecte condities om de antieke artefacten eeuwenlang te conserveren. Archeologen verwachten dat er uiteindelijk een recordaantal van ongeveer tienduizend voorwerpen zal worden opgegraven.
(isgeschiedenis.nl)
‘Pompeii van het noorden’ gevonden in Londen
Het Bloomberg Place in de binnenstad van Londen blijkt een ware goudmijn voor archeologen. Hoewel deskundigen al wel vermoedden dat de archeologische site bijzonder was, blijken er aanzienlijk meer waardevolle artefacten uit de Romeinse tijd in de grond te liggen dan verwacht. Nu de teller inmiddels al op achtduizend voorwerpen staat, spreken Londenaren trots van het ‘Pompeii van het noorden’.
De meeste voorwerpen die in de afgelopen maanden zijn opgegraven dateren uit de eerste vier eeuwen van Londinium, zoals Londen destijds heette. De Romeinen hadden Londinium rond het jaar 50 na Christus gesticht tijdens de invasie van het gebied dat de Romeinse provincie Britannia werd (het huidige Engeland en Wales). Londinium groeide gestaag uit tot één van de grootste Romeinse steden buiten het Italiaanse grondgebied. Rond 410 kwam er een einde aan de Romeinse overheersing in Londinium, dat langzaam in verval raakte en een eeuw later werd veroverd door de Saksen.
Onverwacht grote ontdekking
Tot voor kort was er relatief weinig bekend over deze periode uit de lange stadsgeschiedenis. In 1954 ontdekten Britse archeologen op dezelfde plek waar nu de opgravingen worden verricht de overblijfselen van een 3e-eeuwse Mithrastempel. Hoewel dit al een aanwijzing vormde voor de mogelijke schatten die Bloomberg Place verborgen hield, werd hier tot zo’n zes maanden geleden geen werk van gemaakt. Pas na aanvang van de bouwwerkzaamheden voor een nieuw Europees hoofdkwartier van Bloomberg werd gerealiseerd hoeveel onontdekte geschiedenis er voor het oprapen lag.
Waardevolle artefacten
Onder de Romeinse artefacten bevinden zich aardewerk en sieraden, maar ook grote hoeveelheden kledij en schoeisel. Hiermee wordt een waardevol inzicht geboden in de leefwijze van de oude Londenaren en de manier waarop zij zich kleedden. Daarnaast zijn ook zeer kostbare, minuscule amuletten van amber gevonden in de vorm van een gladiatorhelm. Een andere unieke vondst is een schrijftablet waarop enkele vooralsnog lastig te ontcijferen aantekeningen staan gegrift. Aangezien er nauwelijks schriftelijk bewijs uit het oude Londen voorhanden is, behandelen de archeologen een vondst als deze als ‘goudstof’.
Walbrook rivier
Dat zoveel voorwerpen in opvallend goede staat bewaard zijn gebleven, heeft grotendeels te maken met een ‘verloren’ Londense rivier. Op de plek waar zich nu Bloomberg Place bevindt, stroomde tot in de late middeleeuwen de rivier de Walbrook. Het verdampte water en de modder die daarvan het resultaat waren creëerden de perfecte condities om de antieke artefacten eeuwenlang te conserveren. Archeologen verwachten dat er uiteindelijk een recordaantal van ongeveer tienduizend voorwerpen zal worden opgegraven.
(isgeschiedenis.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2013
Grote reliekenschat gevonden in kerk Roermond
Onderzoekers hebben woensdag in de Roermondse Munsterkerk een voor Nederland unieke reliekenschat gevonden.
Foto: ANP
Het gaat om zo'n 50 schedels en botten en twee complete lichamen van de zogenoemde 11.000 maagden van de heilige Ursula. Dat maakte onderzoekers Rob Dückers en Erik Caris woensdag bekend.
De maagden van Ursula zouden in de 3e of 4e eeuw na Christus om hun geloof door de Hunnen vermoord zijn. Volgens de legende werden ze begraven in Keulen. Vanaf de 12e eeuw zijn de resten van deze maagden in heel Europa als relieken verspreid.
De schedels hebben waarschijnlijk tot de Franse tijd in de voormalige abdijkerk gelegen en zijn op enig moment verstopt. Ruim 10 jaar geleden werden in de Munsterkerk al fragmenten van botjes en schedels gevonden. Toen was al duidelijk dat er meer moest zijn.
Door: ANP
(nu.nl)
Grote reliekenschat gevonden in kerk Roermond
Onderzoekers hebben woensdag in de Roermondse Munsterkerk een voor Nederland unieke reliekenschat gevonden.
Foto: ANP
Het gaat om zo'n 50 schedels en botten en twee complete lichamen van de zogenoemde 11.000 maagden van de heilige Ursula. Dat maakte onderzoekers Rob Dückers en Erik Caris woensdag bekend.
De maagden van Ursula zouden in de 3e of 4e eeuw na Christus om hun geloof door de Hunnen vermoord zijn. Volgens de legende werden ze begraven in Keulen. Vanaf de 12e eeuw zijn de resten van deze maagden in heel Europa als relieken verspreid.
De schedels hebben waarschijnlijk tot de Franse tijd in de voormalige abdijkerk gelegen en zijn op enig moment verstopt. Ruim 10 jaar geleden werden in de Munsterkerk al fragmenten van botjes en schedels gevonden. Toen was al duidelijk dat er meer moest zijn.
Door: ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-04-2013
Oudste middeleeuwse kookboek van Europa ontdekt
Wetenschappers hebben de hand weten te leggen op het oudste middeleeuwse kookboek dat ooit in Europa is teruggevonden. Het kookboek stamt uit de twaalfde eeuw en bevat recepten voor sausjes die goed samengaan met onder meer kip, eend en varkensvlees.
Het kookboek is rond 1140 geschreven en kwam tot stand in een klooster in Durham. En daarmee is het kookboek heel bijzonder: de recepten zijn zo’n 150 jaar ouder dan de oudste Europese middeleeuwse recepten die wetenschappers tot op heden bekend waren.
Kip in de winter
Professor Faith Wallis ontdekte de recepten en vertaalde ze. “De recepten zijn voor sausjes die samengaan met schapenvlees, kip, eens, varkensvlees en rundvlees,” vertelt onderzoeker Giles Gasper. “Er is zelfs een seizoensgebonden versie van het kippen-recept dat heel charmant ‘kip in de winter’ wordt genoemd. We denken dat dit recept simpelweg een seizoensgebonden variatie is waarbij gebruik werd gemaakt van ingrediënten die in koudere maanden voorhanden waren.”
Internationaal tintje
Hoewel de recepten in Durham aan het papier werden toevertrouwd, zijn ze lang niet allemaal typisch Engels. Volgens de tekst komt één van de gerechten uit Poitou, een regio die tegenwoordig deel uitmaakt van Frankrijk. “Dit bewijst dat internationale reizigers die Durham bezochten hun recepten meebrachten.”
De grote vraag is natuurlijk hoe de maaltijd die deze recepten beschrijven uiteindelijk gesmaakt heeft. De onderzoekers gaan dat uitzoeken. Binnenkort gaan studenten de gerechten aan de hand van het kookboek koken. Dan zal ook blijken of de recepten net als het papier waarop ze geschreven zijn de tand des tijds werkelijk hebben kunnen doorstaan.
(scientias.nl)
Oudste middeleeuwse kookboek van Europa ontdekt
Wetenschappers hebben de hand weten te leggen op het oudste middeleeuwse kookboek dat ooit in Europa is teruggevonden. Het kookboek stamt uit de twaalfde eeuw en bevat recepten voor sausjes die goed samengaan met onder meer kip, eend en varkensvlees.
Het kookboek is rond 1140 geschreven en kwam tot stand in een klooster in Durham. En daarmee is het kookboek heel bijzonder: de recepten zijn zo’n 150 jaar ouder dan de oudste Europese middeleeuwse recepten die wetenschappers tot op heden bekend waren.
Kip in de winter
Professor Faith Wallis ontdekte de recepten en vertaalde ze. “De recepten zijn voor sausjes die samengaan met schapenvlees, kip, eens, varkensvlees en rundvlees,” vertelt onderzoeker Giles Gasper. “Er is zelfs een seizoensgebonden versie van het kippen-recept dat heel charmant ‘kip in de winter’ wordt genoemd. We denken dat dit recept simpelweg een seizoensgebonden variatie is waarbij gebruik werd gemaakt van ingrediënten die in koudere maanden voorhanden waren.”
Internationaal tintje
Hoewel de recepten in Durham aan het papier werden toevertrouwd, zijn ze lang niet allemaal typisch Engels. Volgens de tekst komt één van de gerechten uit Poitou, een regio die tegenwoordig deel uitmaakt van Frankrijk. “Dit bewijst dat internationale reizigers die Durham bezochten hun recepten meebrachten.”
De grote vraag is natuurlijk hoe de maaltijd die deze recepten beschrijven uiteindelijk gesmaakt heeft. De onderzoekers gaan dat uitzoeken. Binnenkort gaan studenten de gerechten aan de hand van het kookboek koken. Dan zal ook blijken of de recepten net als het papier waarop ze geschreven zijn de tand des tijds werkelijk hebben kunnen doorstaan.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.bloomberg.com/(...)-the-income-tax.htmlquote:The Bipartisan Origins of the Income Tax
By Ajay K. Mehrotra Apr 17, 2013 5:43 PM GMT+0200
When the modern U.S. income tax came into being a century ago, no one could have anticipated that it would become the labyrinth of rules and regulations that Americans wrestled with as they filed their returns this week.
The reformers and lawmakers who supported the income tax wanted it to be a visible and salient way to raise revenue. A tax that was seen and felt, they argued, could foster a sense of fiscal citizenship. By paying taxes directly to the federal government, citizens would be more attuned to the workings of the state, and would have a more tangible stake in how public funds were raised and used. A direct tax could help forge a renewed sense of national civic identity.
Before the income tax, the federal government was financed mainly by indirect consumption taxes such as customs duties and excise taxes. These lev
http://www.scientias.nl/a(...)opa-in-zutphen/84744
Archeologen hebben op de Houtmarkt in het centrum van Zutphen een quadrans ontdekt. De quadrans – de voorloper van het moderne horloge – stamt uit het begin van de veertiende eeuw en is daarmee het oudste ‘horloge’ dat ooit in het noorden van Europa is teruggevonden.
De vondst is belangrijk. Eerder werd in het Europa boven de Alpen (Noord-Europa) slechts één vergelijkbaar object teruggevonden. En wereldwijd zijn maar enkele quadransen uit de veertiende eeuw behouden gebleven.
Gracht De archeologen ontdekten de voorloper van het horloge op de Houtmarkt. In de veertiende eeuw bevond zich op de locatie waar nu het horloge werd aangetroffen een gracht. De quadrans bevond zich in een bodemlaag die tussen 1300 en 1325 werd aangebracht om het marktplein op te hogen.
De quadrans U ziet de quadrans bovenaan dit artikel. Het is een kwartronde schijf van ongeveer één millimeter dik. De zijden zijn ongeveer 60 millimeter lang. Aan één zijde ziet u twee uitstekende stukjes staal met een gaatje erin. In de hoek ziet u een klein ringoogje. Langs de buitenrand van het instrument bevindt zich een gradenboog.
Hoe werkt de quadrans? Aan het ringoogje hing een touwtje met daaraan een loden gewichtje. Mensen hielden de quadrans langs de neus en knepen hun linkeroog dicht, waarna de quadrans op de zon werd gericht. Hoe hoger de zon stond, hoe kleiner de hoek van het verzwaarde touwtje ten opzichte van de gradenboog was. Om de tijd te bepalen, schoof de gebruiker een knoop omhoog of omlaag, langs de juiste horizontale ‘kromme’. De quadrans telt zes van deze ‘krommen’ die overeenkomen met bepaalde maanden: een kromme voor december en januari, november en februari, oktober en maart, september en april en eentje voor augustus en mei en juli en juni. Met behulp van verticale krommen (van links naar rechts) kon de gebruiker vervolgens tellen hoe laat het was.
De eigenaar Met de quadrans – een van oorsprong Arabische uitvinding – konden mensen niet alleen de tijd, maar ook de breedtegraden bepalen. De grote vraag is natuurlijk: van wie was deze quadrans? Archeologen kunnen dat helaas niet meer achterhalen. Het vermoeden bestaat dat een schipper de eigenaar was: schippers die langs de Noord- en Oostzeekust voeren, konden eigenlijk niet zonder een dergelijk instrument.
Vandaag is de quadrans overgedragen aan de burgemeester van Zutphen. Vanaf morgen is de voorloper van het horloge te bewonderen in het Stedelijk Museum van Zutphen.
Archeologen hebben op de Houtmarkt in het centrum van Zutphen een quadrans ontdekt. De quadrans – de voorloper van het moderne horloge – stamt uit het begin van de veertiende eeuw en is daarmee het oudste ‘horloge’ dat ooit in het noorden van Europa is teruggevonden.
De vondst is belangrijk. Eerder werd in het Europa boven de Alpen (Noord-Europa) slechts één vergelijkbaar object teruggevonden. En wereldwijd zijn maar enkele quadransen uit de veertiende eeuw behouden gebleven.
Gracht De archeologen ontdekten de voorloper van het horloge op de Houtmarkt. In de veertiende eeuw bevond zich op de locatie waar nu het horloge werd aangetroffen een gracht. De quadrans bevond zich in een bodemlaag die tussen 1300 en 1325 werd aangebracht om het marktplein op te hogen.
De quadrans U ziet de quadrans bovenaan dit artikel. Het is een kwartronde schijf van ongeveer één millimeter dik. De zijden zijn ongeveer 60 millimeter lang. Aan één zijde ziet u twee uitstekende stukjes staal met een gaatje erin. In de hoek ziet u een klein ringoogje. Langs de buitenrand van het instrument bevindt zich een gradenboog.
Hoe werkt de quadrans? Aan het ringoogje hing een touwtje met daaraan een loden gewichtje. Mensen hielden de quadrans langs de neus en knepen hun linkeroog dicht, waarna de quadrans op de zon werd gericht. Hoe hoger de zon stond, hoe kleiner de hoek van het verzwaarde touwtje ten opzichte van de gradenboog was. Om de tijd te bepalen, schoof de gebruiker een knoop omhoog of omlaag, langs de juiste horizontale ‘kromme’. De quadrans telt zes van deze ‘krommen’ die overeenkomen met bepaalde maanden: een kromme voor december en januari, november en februari, oktober en maart, september en april en eentje voor augustus en mei en juli en juni. Met behulp van verticale krommen (van links naar rechts) kon de gebruiker vervolgens tellen hoe laat het was.
De eigenaar Met de quadrans – een van oorsprong Arabische uitvinding – konden mensen niet alleen de tijd, maar ook de breedtegraden bepalen. De grote vraag is natuurlijk: van wie was deze quadrans? Archeologen kunnen dat helaas niet meer achterhalen. Het vermoeden bestaat dat een schipper de eigenaar was: schippers die langs de Noord- en Oostzeekust voeren, konden eigenlijk niet zonder een dergelijk instrument.
Vandaag is de quadrans overgedragen aan de burgemeester van Zutphen. Vanaf morgen is de voorloper van het horloge te bewonderen in het Stedelijk Museum van Zutphen.
Rich Hall:Everybody says that the wheel is the greatest invention ever but i think it was the 2nd wheel.... have you ever seen a guy on a unicycle, what an asshole." _O_
22-04-2013
Nieuwe vondsten in oude brieven
Hoe je historische teksten geschikt maakt voor taalkundig onderzoek
Ze werden bij toeval ontdekt in Londense archieven: duizenden brieven, die in de 17de en 18de eeuw werden geschreven tussen zeelieden en thuisblijvers. Na een taalkundige voorbewerking kunnen we hier veel uit leren over de geschiedenis van onze taal.
Ijck wyns min lijeve man so fel goedenacht alser sijnne starren ijnde hemel
(Ik wens mijn lieve man zoveel goede nachten als er sterren aan de hemel staan)
Dit is een regel uit een brief aan een zeeman, lang geleden gestuurd door zijn geliefde thuis. De brief maakt deel uit van een collectie van 38.000 persoonlijke en zakelijke brieven en documenten van Nederlanders op zee of in verre oorden aan hun thuisfront, en andersom. De brieven werden bij de kaapvaart in de 17de en 18de eeuw buitgemaakt en hebben eeuwenlang in Engelse archieven opgeslagen gelegen. In 1980 zijn ze herontdekt en een deel is in Nederland beschikbaar gekomen voor onderzoek door historici en taalkundigen.
Een groet van Gilles Andriesen aan zijn familie; 9 februari 1665.
Marijke van der Wal/Brieven als buit
Taal van gewone mensen
De meeste historische teksten die we kennen, komen van geletterde mensen die welbewust volgens de schrijftaalnorm schreven. Dat geldt niet voor deze brieven. De taal van deze briefschrijvers laat zien dat velen ervan niet erg gewend waren te schrijven. Weliswaar staan aan het begin en eind vaak conventionele formules zoals: ik hoop dat het ook met u goed gaat. Als dat niet zo is, dan zou het mij van harte leed zijn, maar verder zijn er talloze spellingen, woorden en zinsconstructies die nauw bij het mondelinge taalgebruik van toen aansluiten. En hierin schuilt juist de waarde van de brieven: wat we hier aantreffen, is de ongepolijste taal van gewone mensen. Dit was tot nu toe nog niet in zo grote hoeveelheden beschikbaar.
Onderzoek naar taalvariatie
In Leiden wordt in het project Brieven als buit een deelverzameling (een corpus ) van zo’n 1000 brieven onderzocht. De Leidse taalkundigen richten zich met name op taalverschillen die samenhangen met sociale klassen. Ook kijken ze naar taalverandering tussen het 17de-eeuwse en het 18de-eeuwse deel van het corpus. De onderzoekers willen het corpus ook voor verder onderzoek beschikbaar stellen; er resteren immers nog allerlei vragen over bijvoorbeeld spelling, dialectvormen en zinsbouw. Computers spelen daarbij een belangrijke rol. Hoe maken we een zo diverse tekst geschikt voor taalkundig onderzoek? De eerste stap is het nauwkeurig overtikken (transcriberen) van de handgeschreven tekst. Maar alleen dat is niet voldoende. Om snel en volledig allerlei woorden en zinspatronen op te kunnen vragen is een extra bewerking nodig. Op het Instituut voor Nederlandse Lexicologie (INL) te Leiden wordt het corpus taalkundig verrijkt. Dat betekent dat er aan de getranscribeerde woorden allerlei taalkundige informatie wordt toegevoegd, zoals over spelling en woordsoort.
De kapitein
Meer dan 100 spellingen
Omdat er in de tijd van de brieven nog geen officiële spellingafspraken waren (zoals nu in het Groene Boekje) kon eenzelfde woord op allerlei manieren geschreven worden. Het woord kapitein bijvoorbeeld, komt wel in meer dan honderd spellingen voor, o.a. als captijen, kappeten en katyn. Een ander voorbeeld is bootsman, dat ook als bosman en boosman werd gespeld, en zo voor ons dus moeilijk herkenbaar is. Bij de taalkundige bewerking worden de moderne spellingen kapitein en bootsman aan deze oude spellingvarianten gekoppeld. Die moderne standaardvorm heet lemma, en het proces lemmatiseren. Zo kunnen we alle oude spellingvarianten in één keer verzamelen.
In de brieven vinden we ook los geschreven woorddelen, op schrift bijvoorbeeld, in plaats van opschrift. Bij het lemmatiseren wordt aan deze twee losse woorden samen het lemma opschrift gehecht. Zo onderscheidt het zich van dezelfde woorden in op schrift stellen, waarin elk woord een eigen lemma krijgt. Het toevoegen van zo’n modern lemma maakt de tekst ook begrijpelijker.
Piet oom of oom Piet
Behalve een modern lemma wordt ook een woordsoortaanduiding aan de oude woorden toegevoegd. Er wordt dus aangetekend of het woord een zelfstandig naamwoord, bijwoord, werkwoord etcetera is. Namen krijgen daarbij een speciale code. Zo kunnen we ontwikkelingen in de functie van woorden onderzoeken, en ontwikkelingen van woordvolgordes nagaan. Een voorbeeld: in de brieventeksten worden veel familierelaties genoemd. Veel briefschrijvers doen de groeten aan (of van) hun broers en zussen, neven en nichten, tantes en ooms. De voornamen komen dan niet zelden vóór de relatieaanduiding: Piet oom, Jan neef of Maaike moei (moei = tante). Maar het omgekeerde komt ook voor: nicht Geesje of oom Dirk. Door te zoeken naar oom/neef/moei voorafgegaan door een eigennaam, of erdoor gevolgd, kunnen we snel zien of de ene volgorde vaker voorkomt dan de andere. Vervolgens kunnen we ook bepalen of dat gebonden is aan tijd, plaats of sociale klasse.
Het lemmatiseerprogramma laat zinsfragmenten en al toegekende lemma’s zien.
INL
Uitbreiding van de woordenschat
Eigenlijk zouden papieren woordenboeken als het WNT aangevuld moeten worden met deze ontbrekende woorden. Maar dat is veel te kostbaar. Toevoeging van nieuwe woorden aan een digitale databank is een veel betere (en goedkopere) oplossing. Ontbrekende woorden zoals bolkop en chagrinant worden dan ook opgenomen in de centrale woordenbank van het INL. In die databank wordt elk Nederlands woord, van heel oud (6de eeuw) tot recent opgeslagen. Ze krijgen daar als etiket de moderne vorm mee, volgens de officiële regels gespeld. Zo heeft iedereen toegang tot deze historische woordenschat, ook al heb je geen voorkennis van historische woordvormen. Op den duur is het ook mogelijk elk woord te verbinden met andere voorkomens ervan (bijvoorbeeld moeder en moer), en met informatie in woordenboeken en encyclopedieën. Zo dragen de briefschrijvers van toen eeuwen na dato een steentje bij aan de beschrijving van de woordenschat van het Nederlands
(Kennislink)
Nieuwe vondsten in oude brieven
Hoe je historische teksten geschikt maakt voor taalkundig onderzoek
Ze werden bij toeval ontdekt in Londense archieven: duizenden brieven, die in de 17de en 18de eeuw werden geschreven tussen zeelieden en thuisblijvers. Na een taalkundige voorbewerking kunnen we hier veel uit leren over de geschiedenis van onze taal.
Ijck wyns min lijeve man so fel goedenacht alser sijnne starren ijnde hemel
(Ik wens mijn lieve man zoveel goede nachten als er sterren aan de hemel staan)
Dit is een regel uit een brief aan een zeeman, lang geleden gestuurd door zijn geliefde thuis. De brief maakt deel uit van een collectie van 38.000 persoonlijke en zakelijke brieven en documenten van Nederlanders op zee of in verre oorden aan hun thuisfront, en andersom. De brieven werden bij de kaapvaart in de 17de en 18de eeuw buitgemaakt en hebben eeuwenlang in Engelse archieven opgeslagen gelegen. In 1980 zijn ze herontdekt en een deel is in Nederland beschikbaar gekomen voor onderzoek door historici en taalkundigen.
Een groet van Gilles Andriesen aan zijn familie; 9 februari 1665.
Marijke van der Wal/Brieven als buit
Taal van gewone mensen
De meeste historische teksten die we kennen, komen van geletterde mensen die welbewust volgens de schrijftaalnorm schreven. Dat geldt niet voor deze brieven. De taal van deze briefschrijvers laat zien dat velen ervan niet erg gewend waren te schrijven. Weliswaar staan aan het begin en eind vaak conventionele formules zoals: ik hoop dat het ook met u goed gaat. Als dat niet zo is, dan zou het mij van harte leed zijn, maar verder zijn er talloze spellingen, woorden en zinsconstructies die nauw bij het mondelinge taalgebruik van toen aansluiten. En hierin schuilt juist de waarde van de brieven: wat we hier aantreffen, is de ongepolijste taal van gewone mensen. Dit was tot nu toe nog niet in zo grote hoeveelheden beschikbaar.
Onderzoek naar taalvariatie
In Leiden wordt in het project Brieven als buit een deelverzameling (een corpus ) van zo’n 1000 brieven onderzocht. De Leidse taalkundigen richten zich met name op taalverschillen die samenhangen met sociale klassen. Ook kijken ze naar taalverandering tussen het 17de-eeuwse en het 18de-eeuwse deel van het corpus. De onderzoekers willen het corpus ook voor verder onderzoek beschikbaar stellen; er resteren immers nog allerlei vragen over bijvoorbeeld spelling, dialectvormen en zinsbouw. Computers spelen daarbij een belangrijke rol. Hoe maken we een zo diverse tekst geschikt voor taalkundig onderzoek? De eerste stap is het nauwkeurig overtikken (transcriberen) van de handgeschreven tekst. Maar alleen dat is niet voldoende. Om snel en volledig allerlei woorden en zinspatronen op te kunnen vragen is een extra bewerking nodig. Op het Instituut voor Nederlandse Lexicologie (INL) te Leiden wordt het corpus taalkundig verrijkt. Dat betekent dat er aan de getranscribeerde woorden allerlei taalkundige informatie wordt toegevoegd, zoals over spelling en woordsoort.
De kapitein
Meer dan 100 spellingen
Omdat er in de tijd van de brieven nog geen officiële spellingafspraken waren (zoals nu in het Groene Boekje) kon eenzelfde woord op allerlei manieren geschreven worden. Het woord kapitein bijvoorbeeld, komt wel in meer dan honderd spellingen voor, o.a. als captijen, kappeten en katyn. Een ander voorbeeld is bootsman, dat ook als bosman en boosman werd gespeld, en zo voor ons dus moeilijk herkenbaar is. Bij de taalkundige bewerking worden de moderne spellingen kapitein en bootsman aan deze oude spellingvarianten gekoppeld. Die moderne standaardvorm heet lemma, en het proces lemmatiseren. Zo kunnen we alle oude spellingvarianten in één keer verzamelen.
In de brieven vinden we ook los geschreven woorddelen, op schrift bijvoorbeeld, in plaats van opschrift. Bij het lemmatiseren wordt aan deze twee losse woorden samen het lemma opschrift gehecht. Zo onderscheidt het zich van dezelfde woorden in op schrift stellen, waarin elk woord een eigen lemma krijgt. Het toevoegen van zo’n modern lemma maakt de tekst ook begrijpelijker.
Piet oom of oom Piet
Behalve een modern lemma wordt ook een woordsoortaanduiding aan de oude woorden toegevoegd. Er wordt dus aangetekend of het woord een zelfstandig naamwoord, bijwoord, werkwoord etcetera is. Namen krijgen daarbij een speciale code. Zo kunnen we ontwikkelingen in de functie van woorden onderzoeken, en ontwikkelingen van woordvolgordes nagaan. Een voorbeeld: in de brieventeksten worden veel familierelaties genoemd. Veel briefschrijvers doen de groeten aan (of van) hun broers en zussen, neven en nichten, tantes en ooms. De voornamen komen dan niet zelden vóór de relatieaanduiding: Piet oom, Jan neef of Maaike moei (moei = tante). Maar het omgekeerde komt ook voor: nicht Geesje of oom Dirk. Door te zoeken naar oom/neef/moei voorafgegaan door een eigennaam, of erdoor gevolgd, kunnen we snel zien of de ene volgorde vaker voorkomt dan de andere. Vervolgens kunnen we ook bepalen of dat gebonden is aan tijd, plaats of sociale klasse.
Het lemmatiseerprogramma laat zinsfragmenten en al toegekende lemma’s zien.
INL
Uitbreiding van de woordenschat
Eigenlijk zouden papieren woordenboeken als het WNT aangevuld moeten worden met deze ontbrekende woorden. Maar dat is veel te kostbaar. Toevoeging van nieuwe woorden aan een digitale databank is een veel betere (en goedkopere) oplossing. Ontbrekende woorden zoals bolkop en chagrinant worden dan ook opgenomen in de centrale woordenbank van het INL. In die databank wordt elk Nederlands woord, van heel oud (6de eeuw) tot recent opgeslagen. Ze krijgen daar als etiket de moderne vorm mee, volgens de officiële regels gespeld. Zo heeft iedereen toegang tot deze historische woordenschat, ook al heb je geen voorkennis van historische woordvormen. Op den duur is het ook mogelijk elk woord te verbinden met andere voorkomens ervan (bijvoorbeeld moeder en moer), en met informatie in woordenboeken en encyclopedieën. Zo dragen de briefschrijvers van toen eeuwen na dato een steentje bij aan de beschrijving van de woordenschat van het Nederlands
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-04-2013
Eerste rotskunst ontdekt op Sumatra
Wetenschappers hebben in een grot op Sumatra niet alleen de eerste rotskunst van het eiland, maar ook de resten van maar liefst 66 mensen teruggevonden. De mensen zouden zo’n 3000 jaar zijn gestorven.
“66 is heel vreemd,” stelt onderzoeker Truman Simanjuntak, verwijzend naar de grote hoeveelheid lichamen die in de grot is teruggevonden. “Het betekent dat deze grot intensief bewoond werd en dat mensen de grot gedurende een lange, lange tijd bewoonden.”
De ontdekking is heel belangrijk, zo onderstrepen wetenschappers. De grot kan ons namelijk veel meer vertellen over het leven op het prehistorische Sumatra. In die tijd leefden er in het gebied boeren die de grotten gebruikten om hun doden te begraven en als ‘ateliers’ om gereedschappen te maken.
De komende tijd zullen de onderzoekers gebruiken om hun ontdekkingen te dateren. Ondertussen gaan de opgravingen in de grot verder. “Veel dieper in de grot zijn nog steeds sporen te vinden die erop wijzen dat hier mensen woonden en daar hebben we nog geen opgravingen gedaan. De grot is dus nog heel veelbelovend.”
(scientias.nl)
Eerste rotskunst ontdekt op Sumatra
Wetenschappers hebben in een grot op Sumatra niet alleen de eerste rotskunst van het eiland, maar ook de resten van maar liefst 66 mensen teruggevonden. De mensen zouden zo’n 3000 jaar zijn gestorven.
“66 is heel vreemd,” stelt onderzoeker Truman Simanjuntak, verwijzend naar de grote hoeveelheid lichamen die in de grot is teruggevonden. “Het betekent dat deze grot intensief bewoond werd en dat mensen de grot gedurende een lange, lange tijd bewoonden.”
De ontdekking is heel belangrijk, zo onderstrepen wetenschappers. De grot kan ons namelijk veel meer vertellen over het leven op het prehistorische Sumatra. In die tijd leefden er in het gebied boeren die de grotten gebruikten om hun doden te begraven en als ‘ateliers’ om gereedschappen te maken.
De komende tijd zullen de onderzoekers gebruiken om hun ontdekkingen te dateren. Ondertussen gaan de opgravingen in de grot verder. “Veel dieper in de grot zijn nog steeds sporen te vinden die erop wijzen dat hier mensen woonden en daar hebben we nog geen opgravingen gedaan. De grot is dus nog heel veelbelovend.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Voorwerpen onderduikers gevonden in Breepleinkerk
Op de orgelzolder van de Breepleinkerk in Rotterdam-Zuid zijn diverse voorwerpen gevonden van de joden die zich er tijdens de oorlog schuilhielden. De voorwerpen kwamen na al die jaren aan het licht tijdens opnames voor de NCRV-serie Schepper & Co. De nu gevonden voorwerpen lagen in een aparte ruimte, waar sinds de oorlog niemand meer in was geweest. Een paar jaar geleden werden uit een andere ruimte al wel andere onderduikspullen gevonden.
Het artikel gaat verder: http://www.rijnmond.nl/ni(...)vonden-breepleinkerk
Op de orgelzolder van de Breepleinkerk in Rotterdam-Zuid zijn diverse voorwerpen gevonden van de joden die zich er tijdens de oorlog schuilhielden. De voorwerpen kwamen na al die jaren aan het licht tijdens opnames voor de NCRV-serie Schepper & Co. De nu gevonden voorwerpen lagen in een aparte ruimte, waar sinds de oorlog niemand meer in was geweest. Een paar jaar geleden werden uit een andere ruimte al wel andere onderduikspullen gevonden.
Het artikel gaat verder: http://www.rijnmond.nl/ni(...)vonden-breepleinkerk
25-04-2013
Archeologen ontdekken vernietigend begrafenisritueel
Onderzoek aan een prehistorische grafheuvel in Oss heeft een bijzonder begrafenisritueel aan het licht gebracht. Tijdens het ritueel werden de eigendommen van de dode ontmanteld, waarna ze samen met de dode op een brandstapel eindigden. Vervolgens werden de resten daarvan overhoop gegooid en ging een deel het graf in. De rouwenden namen vervolgens bepaalde onderdelen en stukken van de dode zelf met zich mee. Deze ontdekking van NWO-onderzoeker David Fontijn en zijn collega’s werpt nieuw licht op de Nederlandse geschiedenis van 2800 jaar geleden.
Overzichtskaart van de opgegraven grafheuvels en palenrijen bij Oss Zevenbergen. Het onderzoek betreft graf nummer 7. Copyright: Faculteit Archeologie UL.
Ingeklemd tussen drie snelwegen ligt in Oss een serie grafheuvels van duizenden jaren oud. Een van die graven lijkt nu te bewijzen dat de Nederlandse elite helemaal niet armer was dan de Centraal-Europese gelijken. Tot nu toe was dat de dominante theorie omdat in Nederlandse ‘vorstengraven’ vaak alleen maar onderdelen van kostbaarheden liggen. Bijvoorbeeld geen hele wagen, maar alleen een juk. Het onderzoek van het team van Fontijn wijst er echter op dat de kostbaarheden juist bewust vernietigd werden. Bovendien namen de rouwenden delen van de dode en de kostbaarheden mee, zoals in de middeleeuwen relikwieën werden bewaard. De dode onderging door de vernietiging als het ware een transformatie en werd door de verdeling van de resten een tastbaar stuk geschiedenis.
.25 jaar jong
In de onderzochte grafheuvel lag een ongeveer 25-jarige man. De uitzonderlijke begrafenis laat zien dat hij een bijzondere rol moet hebben gehad in de samenleving. Hij werd samen met een rijkelijk met brons versierd juk van een wagen en een paardentuig afkomstig uit Centraal-Europa begraven. Zijn grafheuvel had een diameter van ruim 40 meter en was twee meter hoog.
De bakken bevatten het graf en kunnen en-bloc naar het laboratorium worden verplaatst. Copyright
Faculteit Archeologie UL
De opgraving in Oss moest worden uitgevoerd in verband met de aanleg van een snelweg. De enorme grafheuvel werd door de archeologen in grote blokken verdeeld. Vervolgens werden de blokken in hun geheel gelicht en naar het laboratorium gebracht voor onderzoek. Dankzij deze methode wisten de onderzoekers onder andere honderden bronzen klemmetjes – onderdeel van het paardentuig - uit het graf te verzamelen. Door dit gedetailleerde onderzoek konden de archeologen nauwkeurig reconstrueren hoe het begrafenisritueel stapje voor stapje werd uitgevoerd.
Verandering door vernietiging
De blootlegging van het graf en het onderzoek dat daarna kwam, wordt door David Fontijn beschreven in zijn net verschenen boek Transformation through Destruction. Een deel van de objecten uit het graf zijn te bezichtigen in het Rijksmuseum van Oudheden.
Archeologen van de Universiteit Leiden voerden het onderzoek uit in het kader van het NWO-project Ancestral Mounds, in samenwerking met de Technische Universiteit Delft.
(nwtonline.nl)
Archeologen ontdekken vernietigend begrafenisritueel
Onderzoek aan een prehistorische grafheuvel in Oss heeft een bijzonder begrafenisritueel aan het licht gebracht. Tijdens het ritueel werden de eigendommen van de dode ontmanteld, waarna ze samen met de dode op een brandstapel eindigden. Vervolgens werden de resten daarvan overhoop gegooid en ging een deel het graf in. De rouwenden namen vervolgens bepaalde onderdelen en stukken van de dode zelf met zich mee. Deze ontdekking van NWO-onderzoeker David Fontijn en zijn collega’s werpt nieuw licht op de Nederlandse geschiedenis van 2800 jaar geleden.
Overzichtskaart van de opgegraven grafheuvels en palenrijen bij Oss Zevenbergen. Het onderzoek betreft graf nummer 7. Copyright: Faculteit Archeologie UL.
Ingeklemd tussen drie snelwegen ligt in Oss een serie grafheuvels van duizenden jaren oud. Een van die graven lijkt nu te bewijzen dat de Nederlandse elite helemaal niet armer was dan de Centraal-Europese gelijken. Tot nu toe was dat de dominante theorie omdat in Nederlandse ‘vorstengraven’ vaak alleen maar onderdelen van kostbaarheden liggen. Bijvoorbeeld geen hele wagen, maar alleen een juk. Het onderzoek van het team van Fontijn wijst er echter op dat de kostbaarheden juist bewust vernietigd werden. Bovendien namen de rouwenden delen van de dode en de kostbaarheden mee, zoals in de middeleeuwen relikwieën werden bewaard. De dode onderging door de vernietiging als het ware een transformatie en werd door de verdeling van de resten een tastbaar stuk geschiedenis.
.25 jaar jong
In de onderzochte grafheuvel lag een ongeveer 25-jarige man. De uitzonderlijke begrafenis laat zien dat hij een bijzondere rol moet hebben gehad in de samenleving. Hij werd samen met een rijkelijk met brons versierd juk van een wagen en een paardentuig afkomstig uit Centraal-Europa begraven. Zijn grafheuvel had een diameter van ruim 40 meter en was twee meter hoog.
De bakken bevatten het graf en kunnen en-bloc naar het laboratorium worden verplaatst. Copyright
Faculteit Archeologie UL
De opgraving in Oss moest worden uitgevoerd in verband met de aanleg van een snelweg. De enorme grafheuvel werd door de archeologen in grote blokken verdeeld. Vervolgens werden de blokken in hun geheel gelicht en naar het laboratorium gebracht voor onderzoek. Dankzij deze methode wisten de onderzoekers onder andere honderden bronzen klemmetjes – onderdeel van het paardentuig - uit het graf te verzamelen. Door dit gedetailleerde onderzoek konden de archeologen nauwkeurig reconstrueren hoe het begrafenisritueel stapje voor stapje werd uitgevoerd.
Verandering door vernietiging
De blootlegging van het graf en het onderzoek dat daarna kwam, wordt door David Fontijn beschreven in zijn net verschenen boek Transformation through Destruction. Een deel van de objecten uit het graf zijn te bezichtigen in het Rijksmuseum van Oudheden.
Archeologen van de Universiteit Leiden voerden het onderzoek uit in het kader van het NWO-project Ancestral Mounds, in samenwerking met de Technische Universiteit Delft.
(nwtonline.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.documentairene(...)erloren-overwinning/
Volgens mij gister op tv geweest, mooie docu., petje af.
Volgens mij gister op tv geweest, mooie docu., petje af.
I´m back.
25-04-2013
Robot ontdekt grafkamers van mysterieus volk
Een robot heeft enkele verborgen kamers ontdekt in een eeuwenoude tempel in de historische stad Teotihuacán in Mexico.
Foto: Thinkstock
De robot lokaliseerde drie mogelijke grafkamers in de zogenoemde Tempel van de Gevederde Slang in Teotihuacán, een historische stad veertig kilometer van Mexico City (zie foto).
De vondst kan mogelijk nieuwe inzichten bieden in begrafenisrituelen van de Teotihuacanen, een mysterieus volk dat zelf geen geschreven bronnen heeft achtergelaten maar wel fragmentarisch is beschreven door de Maya’s. Dat meldt het Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis in Mexico.
Regen
De robot ontdekte de kamer in het laatste gedeelte van een 2000 jaar oude tunnel onder de tempel, die in 2003 werd ontdekt toen door hevige regenval een gat in de ondergrondse gang was ontstaan.
De verkenningsrobot deed zijn ontdekking met behulp van een infraroodcamera en een scanner die de ondergrondse omgeving vastlegde.
Om de kamers te bereiken moeten eerst enkele rotsblokken worden opgeruimd die de laatste dertig meter van de gang blokkeren, zo meldt nieuwssite Physorg.com. Archeologen vermoeden dat zich achter de blokkade een trap bevindt die naar de ondergrondse kamers leidt.
Mysterie
Tussen de eerste en vijfde eeuw na Christus was Teotihuacán waarschijnlijk de meest invloedrijke stad van Meso-Amerika. Wie er in de stad woonde en hoe deze inwoners leefden, is nog grotendeels een mysterie.
Uit kronieken van de Maya blijkt wel dat de stad in de zesde eeuw na Christus in verval raakte, waarschijnlijk door klimaatsverandering en oorlogen met nomaden. In 750 was de stad compleet verlaten.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Robot ontdekt grafkamers van mysterieus volk
Een robot heeft enkele verborgen kamers ontdekt in een eeuwenoude tempel in de historische stad Teotihuacán in Mexico.
Foto: Thinkstock
De robot lokaliseerde drie mogelijke grafkamers in de zogenoemde Tempel van de Gevederde Slang in Teotihuacán, een historische stad veertig kilometer van Mexico City (zie foto).
De vondst kan mogelijk nieuwe inzichten bieden in begrafenisrituelen van de Teotihuacanen, een mysterieus volk dat zelf geen geschreven bronnen heeft achtergelaten maar wel fragmentarisch is beschreven door de Maya’s. Dat meldt het Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis in Mexico.
Regen
De robot ontdekte de kamer in het laatste gedeelte van een 2000 jaar oude tunnel onder de tempel, die in 2003 werd ontdekt toen door hevige regenval een gat in de ondergrondse gang was ontstaan.
De verkenningsrobot deed zijn ontdekking met behulp van een infraroodcamera en een scanner die de ondergrondse omgeving vastlegde.
Om de kamers te bereiken moeten eerst enkele rotsblokken worden opgeruimd die de laatste dertig meter van de gang blokkeren, zo meldt nieuwssite Physorg.com. Archeologen vermoeden dat zich achter de blokkade een trap bevindt die naar de ondergrondse kamers leidt.
Mysterie
Tussen de eerste en vijfde eeuw na Christus was Teotihuacán waarschijnlijk de meest invloedrijke stad van Meso-Amerika. Wie er in de stad woonde en hoe deze inwoners leefden, is nog grotendeels een mysterie.
Uit kronieken van de Maya blijkt wel dat de stad in de zesde eeuw na Christus in verval raakte, waarschijnlijk door klimaatsverandering en oorlogen met nomaden. In 750 was de stad compleet verlaten.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Die is al een paar weken bezigquote:
http://www.documentairene(...)erloren-overwinning/
Volgens mij gister op tv geweest, mooie docu., petje af.
W&T / [CENTRAAL] Deze docu komt op tv en mag je niet missen Deel 2
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-04-2013
Maya-beschaving kan wel eens heel anders zijn begonnen dan gedacht
Een nieuw onderzoek wijst erop dat de Maya-beschaving op een heel andere manier is gestart dan archeologen dachten. Dat stellen archeologen nu ze in de Maya-stad Ceibal het oudste Maya-observatorium ooit hebben ontdekt.
Als het over het ontstaan van de Maya-beschaving gaat, zijn archeologen het beste in twee kampen te verdelen. Het ene kamp denkt dat de Maya-beschaving onafhankelijk van andere beschavingen in de jungle van het huidige Guatemala en het zuiden van Mexico ontstaan is. Het andere kamp denkt dat de Maya-beschaving sterk beïnvloed wordt door de veel oudere beschaving van de Olmeken en dan in het bijzonder door hun centrale stad: La Venta.
Allebei fout?
Het lijkt er nu op dat beide kampen er met hun ideeën naast zitten, zo schrijven archeologen in het blad Science. Ze baseren die conclusie op opgravingen in Ceibal: een Maya-stad in Guatemala. Tijdens de opgravingen stuitten ze op een observatorium dat aanzienlijk ouder bleek dan gedacht. Uit de opgravingen blijkt dat La Venta zo’n 200 jaar nadat Ceibal tot stand kwam, uitgroeide tot het belangrijke centrum dat het voor de Olmeken was.
Complex
Het onderzoek stelt niet dat de Maya-beschaving ouder is dan de beschaving van de Olmeken. De Olmeken hadden namelijk nog een andere belangrijke stad die eerder dan La Venta ontstond. Maar het onderzoek suggereert wel dat La Venta geen enorme invloed kan hebben gehad op de prille Maya-beschaving. “We stellen dat het scenario van de prille Maya-cultuur veel complexer is dan we dachten,” vertelt onderzoeker Victor Castillo.
De archeologen zijn zich ervan bewust dat er wel overeenkomsten zijn tussen de beschaving van de Olmeken en die van de Maya’s. Zo lijkt de architectuur van beide beschavingen op elkaar en zijn er ook wel overeenkomsten tussen rituelen die de Maya’s en Olmeken erop nahielden. Maar het zou te kort door de bocht zijn om te stellen dat de Maya’s de Olmeken simpelweg na-aapten. De onderzoekers denken dat zowel het Ceibal van de Maya’s als La Venta van de Olmeken het resultaat is van een geografisch verder reikende culturele verandering die zo’n 1000 voor Christus optrad. “Er was sprake van een enorme sociale verandering die van de zuidelijke laaglanden van de Maya’s tot de kust van Chiapas en de zuidelijke Golfkust reikte en het gebied van Ceibal maakte deel uit van die bredere sociale verandering,” vertelt onderzoeker Inomata Triadan. “De opkomst van een nieuwe vorm van samenleven – met een nieuwe architectuur en nieuwe rituelen – werd de belangrijke basis voor alle latere Meso-Amerikaanse beschavingen.”
(scientias.nl)
Maya-beschaving kan wel eens heel anders zijn begonnen dan gedacht
Een nieuw onderzoek wijst erop dat de Maya-beschaving op een heel andere manier is gestart dan archeologen dachten. Dat stellen archeologen nu ze in de Maya-stad Ceibal het oudste Maya-observatorium ooit hebben ontdekt.
Als het over het ontstaan van de Maya-beschaving gaat, zijn archeologen het beste in twee kampen te verdelen. Het ene kamp denkt dat de Maya-beschaving onafhankelijk van andere beschavingen in de jungle van het huidige Guatemala en het zuiden van Mexico ontstaan is. Het andere kamp denkt dat de Maya-beschaving sterk beïnvloed wordt door de veel oudere beschaving van de Olmeken en dan in het bijzonder door hun centrale stad: La Venta.
Allebei fout?
Het lijkt er nu op dat beide kampen er met hun ideeën naast zitten, zo schrijven archeologen in het blad Science. Ze baseren die conclusie op opgravingen in Ceibal: een Maya-stad in Guatemala. Tijdens de opgravingen stuitten ze op een observatorium dat aanzienlijk ouder bleek dan gedacht. Uit de opgravingen blijkt dat La Venta zo’n 200 jaar nadat Ceibal tot stand kwam, uitgroeide tot het belangrijke centrum dat het voor de Olmeken was.
Complex
Het onderzoek stelt niet dat de Maya-beschaving ouder is dan de beschaving van de Olmeken. De Olmeken hadden namelijk nog een andere belangrijke stad die eerder dan La Venta ontstond. Maar het onderzoek suggereert wel dat La Venta geen enorme invloed kan hebben gehad op de prille Maya-beschaving. “We stellen dat het scenario van de prille Maya-cultuur veel complexer is dan we dachten,” vertelt onderzoeker Victor Castillo.
De archeologen zijn zich ervan bewust dat er wel overeenkomsten zijn tussen de beschaving van de Olmeken en die van de Maya’s. Zo lijkt de architectuur van beide beschavingen op elkaar en zijn er ook wel overeenkomsten tussen rituelen die de Maya’s en Olmeken erop nahielden. Maar het zou te kort door de bocht zijn om te stellen dat de Maya’s de Olmeken simpelweg na-aapten. De onderzoekers denken dat zowel het Ceibal van de Maya’s als La Venta van de Olmeken het resultaat is van een geografisch verder reikende culturele verandering die zo’n 1000 voor Christus optrad. “Er was sprake van een enorme sociale verandering die van de zuidelijke laaglanden van de Maya’s tot de kust van Chiapas en de zuidelijke Golfkust reikte en het gebied van Ceibal maakte deel uit van die bredere sociale verandering,” vertelt onderzoeker Inomata Triadan. “De opkomst van een nieuwe vorm van samenleven – met een nieuwe architectuur en nieuwe rituelen – werd de belangrijke basis voor alle latere Meso-Amerikaanse beschavingen.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-04-2013
Zo klonk de stem van Alexander Graham Bell
We kennen ‘m allemaal, de uitvinder van de telefoon: Alexander Graham Bell. Maar hoe zijn stem ooit klonk? Dat wisten we niet. Tot nu toe: wetenschappers zijn erin geslaagd om een opname van Bells stem af te spelen.
Bell experimenteerde tussen 1880 en 1886 flink met het opnemen van geluid. Dat resulteerde in meer dan 400 opnames die hij aan het Smithsonian Institution doneerde. Die opnames waren letterlijk op allerlei materialen ‘opgeslagen’. Helaas was van veel van deze opnames onbekend hoe Bell ze terugspeelde en daardoor bleef dus onduidelijk wat er precies op de schijfjes stond.
Luisteren
Wetenschappers hadden zich er al bijna bij neergelegd dat we de schijfjes alleen maar konden bekijken. Tot een onderzoeker in 2011 erin slaagde om een schijfje dat afkomstig was uit het laboratorium van Bell en al meer dan een eeuw lag te verstoffen, af te luisteren. Op het schijfje waren stemmen te horen die onder meer stukjes uit Hamlet reciteerden. In de herfst van dat jaar bogen onderzoekers zich ook over andere schijfjes van Bell en bijbehorende documenten. Zo ontdekten ze dat er één schijfje was waarop Bell zelf aan het woord kwam.
Kwetsbaar
Het maakte de onderzoekers nieuwsgierig. Hoe zou de stem van Bell klinken? Maar het viel nog niet mee om dat te weten te komen. De schijf was te kwetsbaar om op de traditionele manier af te luisteren. Dus namen de onderzoekers hun toevlucht tot een modernere technologie. Ze ontwikkelden een systeem dat de groeven en hobbels met behulp van licht en een 3D-camera omzette in geluid. En daar was ‘ie dan, de stem van Bell zelf: “In witness whereof – hear my voice, Alexander Graham Bell’.
Nieuwsgierig hoe dat klinkt? Beluister de opname op de site van het Smithsonian Museum!
(scientias.nl)
Zo klonk de stem van Alexander Graham Bell
We kennen ‘m allemaal, de uitvinder van de telefoon: Alexander Graham Bell. Maar hoe zijn stem ooit klonk? Dat wisten we niet. Tot nu toe: wetenschappers zijn erin geslaagd om een opname van Bells stem af te spelen.
Bell experimenteerde tussen 1880 en 1886 flink met het opnemen van geluid. Dat resulteerde in meer dan 400 opnames die hij aan het Smithsonian Institution doneerde. Die opnames waren letterlijk op allerlei materialen ‘opgeslagen’. Helaas was van veel van deze opnames onbekend hoe Bell ze terugspeelde en daardoor bleef dus onduidelijk wat er precies op de schijfjes stond.
Luisteren
Wetenschappers hadden zich er al bijna bij neergelegd dat we de schijfjes alleen maar konden bekijken. Tot een onderzoeker in 2011 erin slaagde om een schijfje dat afkomstig was uit het laboratorium van Bell en al meer dan een eeuw lag te verstoffen, af te luisteren. Op het schijfje waren stemmen te horen die onder meer stukjes uit Hamlet reciteerden. In de herfst van dat jaar bogen onderzoekers zich ook over andere schijfjes van Bell en bijbehorende documenten. Zo ontdekten ze dat er één schijfje was waarop Bell zelf aan het woord kwam.
Kwetsbaar
Het maakte de onderzoekers nieuwsgierig. Hoe zou de stem van Bell klinken? Maar het viel nog niet mee om dat te weten te komen. De schijf was te kwetsbaar om op de traditionele manier af te luisteren. Dus namen de onderzoekers hun toevlucht tot een modernere technologie. Ze ontwikkelden een systeem dat de groeven en hobbels met behulp van licht en een 3D-camera omzette in geluid. En daar was ‘ie dan, de stem van Bell zelf: “In witness whereof – hear my voice, Alexander Graham Bell’.
Nieuwsgierig hoe dat klinkt? Beluister de opname op de site van het Smithsonian Museum!
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://atwar.blogs.nytime(...)eech/?ref=middleeastquote:What Would a Fighter Jet Buy 60 Years After Eisenhower’s Speech?
By JOHN ISMAY
Correction Appended
Shortly after the death of Joseph Stalin, President Dwight D. Eisenhower believed a rare opportunity existed to reset United States-Soviet relations, and he announced it to the world 60 years ago Tuesday in his 1953 Chance for Peace speech.
With a new Soviet premier taking office, and newly inaugurated himself, President Dwight D. Eisenhower believed that Stalin’s demise presented an opening to end the rapidly accelerating arms race between the two countries. Eisenhower directed his speechwriters to develop an address that clearly conveyed that desire to his Russian counterpart.
Eschewing the tired condemnations of the Soviet Union that had dominated recent presidential speeches, Eisenhower challenged his staff to present a new Pax Americana focusing on the idea of a future peace that unified Germany, removed occupying forces in Austria and talked in human ter
30-04-2013
'Verdronken' stad geeft deel geheimen prijs
Meer informatie komt boven water over Heracleion, een stad in de buurt van Alexandrië die meer dan 1.200 jaar geleden verdween in de Middellandse Zee. De Franse onderwaterarcheoloog Franck Goddio kwam de ooit bruisende havenstad dertien jaar geleden op het spoor, samen met een team van het European Institute for Underwater Archeology (IEASM). Er ging vier jaar speurwerk aan vooraf, bericht de Amerikaanse nieuwssite Huffington Post. "De archeologische ontdekkingen zijn overweldigend", meldt Barry Cunliffe van de Universiteit van Oxford.
© Wikimedia.
De ruïnes van de 'verdronken' stad werden ontdekt in de Middellandse Zee - ruim negen meter onder het wateroppervlak - in de baai van Aboekir, gelegen aan één van de mondingen van de Nijldelta.
De wetenschappers blijven in het ongewisse over de precieze ondergang van Heracleion (benaming in het Grieks) of Thonis (benaming in het Egyptisch), maar aan archeologische ontdekkingen ontbreekt het hen niet.
De afgelopen dertien jaar legden ze al 64 scheepswrakken bloot, evenals meer dan 700 ankers, gouden munten, gewichten uit Athene (die op Egyptische bodem nooit eerder werden gevonden) en gigantische stenen tafels met opschriften in het oud-Grieks en -Egyptisch. Er werden ook tal van kunstvoorwerpen gevonden, inclusief restanten van metershoge beelden.
© Wikimedia.
De ontdekkingen wijzen er volgens de onderzoekers op dat Heracleion niet alleen een belangrijk knooppunt voor handel was, maar ook een gewichtig religieus centrum.
"De archeologische ontdekkingen zijn overweldigend", stelt professor Barry Cunliffe van de Universiteit van Oxford en tevens lid van het onderzoeksteam. "De archeologische schatten lagen gedurende eeuwen onaangeroerd onder het zand", is volgens Cunliffe de verklaring voor de uitstekende staat van vele van de gevonden voorwerpen.
Waarom de havenstad meer dan 1.200 jaar geleden in zee is verdwenen, blijft een mysterie. Het onderzoeksteam vermoedt dat de opgetrokken gebouwen te zwaar waren voor de klei- en zandgrond die voor de regio typerend is. Een aardbeving gaf Heracleion wellicht de finale doodssteek, waardoor de stad van de kaart werd geveegd.
(HLN)
'Verdronken' stad geeft deel geheimen prijs
Meer informatie komt boven water over Heracleion, een stad in de buurt van Alexandrië die meer dan 1.200 jaar geleden verdween in de Middellandse Zee. De Franse onderwaterarcheoloog Franck Goddio kwam de ooit bruisende havenstad dertien jaar geleden op het spoor, samen met een team van het European Institute for Underwater Archeology (IEASM). Er ging vier jaar speurwerk aan vooraf, bericht de Amerikaanse nieuwssite Huffington Post. "De archeologische ontdekkingen zijn overweldigend", meldt Barry Cunliffe van de Universiteit van Oxford.
© Wikimedia.
De ruïnes van de 'verdronken' stad werden ontdekt in de Middellandse Zee - ruim negen meter onder het wateroppervlak - in de baai van Aboekir, gelegen aan één van de mondingen van de Nijldelta.
De wetenschappers blijven in het ongewisse over de precieze ondergang van Heracleion (benaming in het Grieks) of Thonis (benaming in het Egyptisch), maar aan archeologische ontdekkingen ontbreekt het hen niet.
De afgelopen dertien jaar legden ze al 64 scheepswrakken bloot, evenals meer dan 700 ankers, gouden munten, gewichten uit Athene (die op Egyptische bodem nooit eerder werden gevonden) en gigantische stenen tafels met opschriften in het oud-Grieks en -Egyptisch. Er werden ook tal van kunstvoorwerpen gevonden, inclusief restanten van metershoge beelden.
© Wikimedia.
De ontdekkingen wijzen er volgens de onderzoekers op dat Heracleion niet alleen een belangrijk knooppunt voor handel was, maar ook een gewichtig religieus centrum.
"De archeologische ontdekkingen zijn overweldigend", stelt professor Barry Cunliffe van de Universiteit van Oxford en tevens lid van het onderzoeksteam. "De archeologische schatten lagen gedurende eeuwen onaangeroerd onder het zand", is volgens Cunliffe de verklaring voor de uitstekende staat van vele van de gevonden voorwerpen.
Waarom de havenstad meer dan 1.200 jaar geleden in zee is verdwenen, blijft een mysterie. Het onderzoeksteam vermoedt dat de opgetrokken gebouwen te zwaar waren voor de klei- en zandgrond die voor de regio typerend is. Een aardbeving gaf Heracleion wellicht de finale doodssteek, waardoor de stad van de kaart werd geveegd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-05-2013
Britse kolonisten in VS aten mensenvlees
© ap.
UPDATE De eerste Britten die zich in het begin van de 17e eeuw permanent in de huidige Verenigde Staten vestigden, hebben in de zeer strenge winter van 1609-1610 mensenvlees gegeten. Dat blijkt volgens wetenschappers van de gerenommeerde Amerikaanse Smithsonian Institution uit het onderzoek van de resten van een 14-jarig meisje, dat zij de naam Jane hebben gegeven.
© ap.
© ap.
© ap.
"De wanhoop en overweldigende omstandigheden waarmee de kolonisten tijdens de winter van 1609-1610 geconfronteerd werden, zijn terug te vinden in het postmortaal onderzoek van het lichaam van dit meisje", legt antropoloog Douglas Owsley uit. Volgens hem is duidelijk aan de restanten te zien dat het de bedoeling is geweest "het lichaam in stukken te snijden, de hersenen te verwijderen en het vlees van het gezicht te halen voor consumptie".
'The starving time'
Het is niet duidelijk of het meisje vermoord werd of een natuurlijke dood is gestorven. Er werd immers maar een tiende van haar botten teruggevonden. De winter van 1609-1610 staat in de geschiedenisboeken als 'the starving time' voor Jamestown, de nederzetting die in 1607 door 104 Engelsen werd gesticht. Meer dan 200 kolonisten stierven toen door uithongering, ziekte en aanvallen door indianen.
Er zijn overigens ook geschreven meldingen van kannibalisme tijdens die harde winter, onder meer van de toenmalige president van de kolonie, George Percy. Hij schreef in 1625 dat kolonisten lichamen hadden opgegraven en opgegeten, staat te lezen in een artikel in Smithsonian Magazine.
Ook dierenresten
De opgraving had vorig jaar plaats in James Fort in de staat Virginia, de oudste permanente Britse kolonie in de Verenigde Staten. In een afvalput werden niet alleen de beenderen van het mesje, maar ook resten van katten, honden en paarden die de kolonisten tot voedsel hadden gediend, gevonden
(HLN)
Britse kolonisten in VS aten mensenvlees
© ap.
UPDATE De eerste Britten die zich in het begin van de 17e eeuw permanent in de huidige Verenigde Staten vestigden, hebben in de zeer strenge winter van 1609-1610 mensenvlees gegeten. Dat blijkt volgens wetenschappers van de gerenommeerde Amerikaanse Smithsonian Institution uit het onderzoek van de resten van een 14-jarig meisje, dat zij de naam Jane hebben gegeven.
© ap.
© ap.
© ap.
"De wanhoop en overweldigende omstandigheden waarmee de kolonisten tijdens de winter van 1609-1610 geconfronteerd werden, zijn terug te vinden in het postmortaal onderzoek van het lichaam van dit meisje", legt antropoloog Douglas Owsley uit. Volgens hem is duidelijk aan de restanten te zien dat het de bedoeling is geweest "het lichaam in stukken te snijden, de hersenen te verwijderen en het vlees van het gezicht te halen voor consumptie".
'The starving time'
Het is niet duidelijk of het meisje vermoord werd of een natuurlijke dood is gestorven. Er werd immers maar een tiende van haar botten teruggevonden. De winter van 1609-1610 staat in de geschiedenisboeken als 'the starving time' voor Jamestown, de nederzetting die in 1607 door 104 Engelsen werd gesticht. Meer dan 200 kolonisten stierven toen door uithongering, ziekte en aanvallen door indianen.
Er zijn overigens ook geschreven meldingen van kannibalisme tijdens die harde winter, onder meer van de toenmalige president van de kolonie, George Percy. Hij schreef in 1625 dat kolonisten lichamen hadden opgegraven en opgegeten, staat te lezen in een artikel in Smithsonian Magazine.
Ook dierenresten
De opgraving had vorig jaar plaats in James Fort in de staat Virginia, de oudste permanente Britse kolonie in de Verenigde Staten. In een afvalput werden niet alleen de beenderen van het mesje, maar ook resten van katten, honden en paarden die de kolonisten tot voedsel hadden gediend, gevonden
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Verzetsmuseum krijgt spullen uit kamp Dachau
AMSTERDAM -
De collectie van het Verzetsmuseum in Amsterdam is uitgebreid met bijzondere spullen uit het concentratiekamp Dachau. Het betreft een kampjas van de befaamde verzetsman Pim Boellaard (1903-2001) en een kist waarin hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Duitse kamp zijn persoonlijke bezittingen bewaarde. Op de achterkant van het deksel is een schaakbord getekend.
Directeur Liesbeth van der Horst sprak donderdag van een „bijzondere aanwinst”. „Boellaard was een prominent verzetsman.” Het museum kreeg de spullen van zijn zoon, Willem Boellaard.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ug_uit_Dachau__.html
AMSTERDAM -
De collectie van het Verzetsmuseum in Amsterdam is uitgebreid met bijzondere spullen uit het concentratiekamp Dachau. Het betreft een kampjas van de befaamde verzetsman Pim Boellaard (1903-2001) en een kist waarin hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Duitse kamp zijn persoonlijke bezittingen bewaarde. Op de achterkant van het deksel is een schaakbord getekend.
Directeur Liesbeth van der Horst sprak donderdag van een „bijzondere aanwinst”. „Boellaard was een prominent verzetsman.” Het museum kreeg de spullen van zijn zoon, Willem Boellaard.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ug_uit_Dachau__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
02-04-2013
Gecodeerde 'oorlogsbrieven' na zeventig jaar vertaald
Illustratiefoto. © photo news.
Een wiskundige van de universiteit van Plymouth is erin geslaagd om zeventig jaar na datum de gecodeerde brieven te vertalen die een Britse soldaat tijdens de Tweede Wereldoorlog naar zijn familie had verstuurd. Dat bericht de website van de Britse zender BBC.
Gedurende vijf jaar schreef John Pryor - die vastzat in een Duits krijgsgevangenkamp - brieven met verborgen boodschappen naar zijn bloedverwanten. De inhoud was in wezen niet bestemd voor zijn familie, maar voor de Britse inlichtingendienst. Die onderschepte de post, vertaalde de gecodeerde inhoud en maakte dat de brieven uiteindelijk toch bij de familie terechtkwamen.
Zeventig jaar lang bleef de werkelijke inhoud van de brieven geheim, omdat Pryor zich het volledige geheimschrift niet meer kon herinneren. Een opdracht waar een wiskundige van de universiteit van Plymouth onlangs wel in slaagde. Hij ontrafelde de code: iedere eerste letter van een woord verwees naar een cijfer, dat op zijn beurt weer aan een letter kon worden gelinkt.
Zo kwam aan het licht dat de gevangengenomen soldaat onder andere om middelen om te ontsnappen vroeg, maar ook details doorspeelde over Duitse militaire doelwitten.
(HLN)
Gecodeerde 'oorlogsbrieven' na zeventig jaar vertaald
Illustratiefoto. © photo news.
Een wiskundige van de universiteit van Plymouth is erin geslaagd om zeventig jaar na datum de gecodeerde brieven te vertalen die een Britse soldaat tijdens de Tweede Wereldoorlog naar zijn familie had verstuurd. Dat bericht de website van de Britse zender BBC.
Gedurende vijf jaar schreef John Pryor - die vastzat in een Duits krijgsgevangenkamp - brieven met verborgen boodschappen naar zijn bloedverwanten. De inhoud was in wezen niet bestemd voor zijn familie, maar voor de Britse inlichtingendienst. Die onderschepte de post, vertaalde de gecodeerde inhoud en maakte dat de brieven uiteindelijk toch bij de familie terechtkwamen.
Zeventig jaar lang bleef de werkelijke inhoud van de brieven geheim, omdat Pryor zich het volledige geheimschrift niet meer kon herinneren. Een opdracht waar een wiskundige van de universiteit van Plymouth onlangs wel in slaagde. Hij ontrafelde de code: iedere eerste letter van een woord verwees naar een cijfer, dat op zijn beurt weer aan een letter kon worden gelinkt.
Zo kwam aan het licht dat de gevangengenomen soldaat onder andere om middelen om te ontsnappen vroeg, maar ook details doorspeelde over Duitse militaire doelwitten.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Musea zamelen spullen WO2 in
Nederland • Geplaatst door Jigzoz op 03-05-2013 @ 18:59
Bij een inzamelingsactie van spullen uit de Tweede Wereldoorlog zijn vrijdag verschillende belangwekkende voorwerpen opgedoken. Bij Herinneringscentrum Kamp Westerbork kwam een groot reclamebord binnen voor NSB-blad Volk en Vaderland. Het lijkt te gaan om een uniek exemplaar, meldt een woordvoerder.
Bewoners van een huis in Drenthe troffen het anderhalve meter brede bord bij hun verhuizing aan, maar durfden het lange tijd niet weg te doen uit angst om associaties met de NSB. Een andere schenking aan het kamp in Hooghalen betrof een naamplaatje van een man die er in 1944 werd geboren. Hij droeg het plaatje zijn hele leven mee in zijn portemonnee.
Ook de Stichting Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen kreeg verschillende voorwerpen binnen. Zo ontving de instelling twee gedetailleerde en volgens een woordvoerder 'soms zelfs vermakelijke' dagboeken van een bij Leipzig te werk gestelde man en de medaille van de Groningse oorlogsheld Pop Dijkema.
"Spullen uit de Tweede Wereldoorlog hebben vaak een grote gevoelswaarde", licht een woordvoerder van het Verzetsmuseum Amsterdam de inzamelingsactie toe. "Schenking kan daarom moeilijk zijn." Persoonlijke waarde verdwijnt echter uiteindelijk. "Een museum maakt van een persoonlijk voorwerp erfgoed."
De inzamelingsactie vrijdag vond plaats bij de zestien musea en instellingen die zijn aangesloten bij de landelijke campagne Niet Weggooien! Ze houden zich allemaal bezig met de Tweede Wereldoorlog en wisselen schenkingen onderling uit, zodat alle voorwerpen op geschikte plekken terechtkomen.
Bron: Musea zamelen spullen WO2 in
Nederland • Geplaatst door Jigzoz op 03-05-2013 @ 18:59
Bij een inzamelingsactie van spullen uit de Tweede Wereldoorlog zijn vrijdag verschillende belangwekkende voorwerpen opgedoken. Bij Herinneringscentrum Kamp Westerbork kwam een groot reclamebord binnen voor NSB-blad Volk en Vaderland. Het lijkt te gaan om een uniek exemplaar, meldt een woordvoerder.
Bewoners van een huis in Drenthe troffen het anderhalve meter brede bord bij hun verhuizing aan, maar durfden het lange tijd niet weg te doen uit angst om associaties met de NSB. Een andere schenking aan het kamp in Hooghalen betrof een naamplaatje van een man die er in 1944 werd geboren. Hij droeg het plaatje zijn hele leven mee in zijn portemonnee.
Ook de Stichting Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen kreeg verschillende voorwerpen binnen. Zo ontving de instelling twee gedetailleerde en volgens een woordvoerder 'soms zelfs vermakelijke' dagboeken van een bij Leipzig te werk gestelde man en de medaille van de Groningse oorlogsheld Pop Dijkema.
"Spullen uit de Tweede Wereldoorlog hebben vaak een grote gevoelswaarde", licht een woordvoerder van het Verzetsmuseum Amsterdam de inzamelingsactie toe. "Schenking kan daarom moeilijk zijn." Persoonlijke waarde verdwijnt echter uiteindelijk. "Een museum maakt van een persoonlijk voorwerp erfgoed."
De inzamelingsactie vrijdag vond plaats bij de zestien musea en instellingen die zijn aangesloten bij de landelijke campagne Niet Weggooien! Ze houden zich allemaal bezig met de Tweede Wereldoorlog en wisselen schenkingen onderling uit, zodat alle voorwerpen op geschikte plekken terechtkomen.
Bron: Musea zamelen spullen WO2 in
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
03-05-2013
Egyptisch Atlantis geeft zijn geheimen prijs
Eindelijk weten archeologen hoe de Egyptische stad Heracleion er precies uit moet hebben gezien. Talloze archeologische vondsten hebben geleid tot een tekening van de gezonken stad, die zich al vele honderden jaren op de bodem van de zee bevindt, maar nog steeds in verbluffend goede staat is.
De stad werd al in 2000 door archeologen ontdekt en zou in de achtste eeuw voor Christus tot stand zijn gekomen. Heracleion had het niet gemakkelijk: de stad kreeg met de ene na de andere natuurramp te maken en zakte uiteindelijk ergens omstreeks 800 na Christus naar de bodem van de zee.
Tempels
De afgelopen jaren heeft archeoloog Franck Goddio in samenwerking met onder andere de Egyptische overheid uitgebreid onderzoek gedaan naar de stad. Het heeft geleid tot de ontdekking van tal van belangrijke gebouwen, waaronder de tempel van Amon, de havens die ooit zo belangrijk waren voor de Egyptische handel, kolossale beeldhouwwerken, munten, juwelen en rituele objecten. Veel van deze archeologische vondsten zijn uitstekend bewaard gebleven: het lijkt wel alsof de tijd onder water heeft stilgestaan.
De tekening
Op basis van alle ontdekkingen heeft Goddio ook een tekening kunnen maken van hoe de stad er in de tijd dat deze zich nog boven water bevond, uit moet hebben gezien. In het hart van de stad vinden we de tempel van Amon, met daaromheen een netwerk van kanalen. Op de eilandjes die de kanalen van elkaar scheiden stonden diverse beeldhouwwerken en gebouwen.
Heracleion is Thonis
Het onderzoek van Goddio lost ook een ander groot vraagstuk dat veel historici bezighield, op. Zo toont zijn onderzoek aan dat de stad Heracleion ook de naam Thonis droeg. De Grieken spraken van Heracleion en de Egyptenaren hadden het over Thonis. Deze namen horen dus bij één en dezelfde stad.
Toen archeologen Heracleion in 2000 ontdekten, was er vrij weinig over de stad bekend. Deze leek wel uit de geschiedenis te zijn gewist. Maar na enig zoekwerk bleek de naam Heracleion op diverse plekken op te duiken. Onder meer in een geschrift van de Griekse historicus Herodotus (vijfde eeuw voor Christus). Archeologische vondsten laten zien dat het een grootse en drukke stad moet zijn geweest. Zo zijn er in de haven meer dan 700 ankers en tientallen scheepswrakken teruggevonden. De bloeitijd van de stad zou zo tussen de zesde en vierde eeuw voor Christus zijn geweest: uit die tijd stammen veel teruggevonden munten en aardewerk. Tegenwoordig ligt de stad op zo’n 6,5 kilometer voor de kust van Egypte.
Een bronzen beeld van een farao uit de 26e dynastie. Het beeld bevond zich dicht bij de tempel van Amon. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Archeologen takelen het hoofd van een farao naar boven. Het hoofd is gemaakt van graniet en zo’n vijf meter hoog. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Een duiker ontfermt zich over een beeldhouwwerk dat een Ptolemaïsche koningin laat zien. Hoogstwaarschijnlijk gaat het om Cleopatra II of Cleopatra III, gekleed als de godin Isis. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Nog een beeld van een Ptolemaïsche koningin. Het beeld is bijna vijf meter hoog. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Franck Goddio bij een stele: een beschreven tablet. De stele stamt uit de vierde eeuw voor Christus en de naam Thonis-Heracleion is erop terug te vinden. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Een beeldje van Osiris. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk
Een bijna 5,5 meter hoog beeld van de god Hapi wordt naar boven gehaald. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Een meer dan vijf meter hoog beeld van een farao. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk
(Scientias.nl)
Egyptisch Atlantis geeft zijn geheimen prijs
Eindelijk weten archeologen hoe de Egyptische stad Heracleion er precies uit moet hebben gezien. Talloze archeologische vondsten hebben geleid tot een tekening van de gezonken stad, die zich al vele honderden jaren op de bodem van de zee bevindt, maar nog steeds in verbluffend goede staat is.
De stad werd al in 2000 door archeologen ontdekt en zou in de achtste eeuw voor Christus tot stand zijn gekomen. Heracleion had het niet gemakkelijk: de stad kreeg met de ene na de andere natuurramp te maken en zakte uiteindelijk ergens omstreeks 800 na Christus naar de bodem van de zee.
Tempels
De afgelopen jaren heeft archeoloog Franck Goddio in samenwerking met onder andere de Egyptische overheid uitgebreid onderzoek gedaan naar de stad. Het heeft geleid tot de ontdekking van tal van belangrijke gebouwen, waaronder de tempel van Amon, de havens die ooit zo belangrijk waren voor de Egyptische handel, kolossale beeldhouwwerken, munten, juwelen en rituele objecten. Veel van deze archeologische vondsten zijn uitstekend bewaard gebleven: het lijkt wel alsof de tijd onder water heeft stilgestaan.
De tekening
Op basis van alle ontdekkingen heeft Goddio ook een tekening kunnen maken van hoe de stad er in de tijd dat deze zich nog boven water bevond, uit moet hebben gezien. In het hart van de stad vinden we de tempel van Amon, met daaromheen een netwerk van kanalen. Op de eilandjes die de kanalen van elkaar scheiden stonden diverse beeldhouwwerken en gebouwen.
Heracleion is Thonis
Het onderzoek van Goddio lost ook een ander groot vraagstuk dat veel historici bezighield, op. Zo toont zijn onderzoek aan dat de stad Heracleion ook de naam Thonis droeg. De Grieken spraken van Heracleion en de Egyptenaren hadden het over Thonis. Deze namen horen dus bij één en dezelfde stad.
Toen archeologen Heracleion in 2000 ontdekten, was er vrij weinig over de stad bekend. Deze leek wel uit de geschiedenis te zijn gewist. Maar na enig zoekwerk bleek de naam Heracleion op diverse plekken op te duiken. Onder meer in een geschrift van de Griekse historicus Herodotus (vijfde eeuw voor Christus). Archeologische vondsten laten zien dat het een grootse en drukke stad moet zijn geweest. Zo zijn er in de haven meer dan 700 ankers en tientallen scheepswrakken teruggevonden. De bloeitijd van de stad zou zo tussen de zesde en vierde eeuw voor Christus zijn geweest: uit die tijd stammen veel teruggevonden munten en aardewerk. Tegenwoordig ligt de stad op zo’n 6,5 kilometer voor de kust van Egypte.
Een bronzen beeld van een farao uit de 26e dynastie. Het beeld bevond zich dicht bij de tempel van Amon. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Archeologen takelen het hoofd van een farao naar boven. Het hoofd is gemaakt van graniet en zo’n vijf meter hoog. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Een duiker ontfermt zich over een beeldhouwwerk dat een Ptolemaïsche koningin laat zien. Hoogstwaarschijnlijk gaat het om Cleopatra II of Cleopatra III, gekleed als de godin Isis. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Nog een beeld van een Ptolemaïsche koningin. Het beeld is bijna vijf meter hoog. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Franck Goddio bij een stele: een beschreven tablet. De stele stamt uit de vierde eeuw voor Christus en de naam Thonis-Heracleion is erop terug te vinden. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Een beeldje van Osiris. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk
Een bijna 5,5 meter hoog beeld van de god Hapi wordt naar boven gehaald. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk.
Een meer dan vijf meter hoog beeld van een farao. Foto: © Franck Goddio / Hilti Foundation / Christoph Gerigk
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Berging van Duitse WOII-bommenwerper gestart - HLN.be
Het gaat om de grootste operatie ooit gerealiseerd in Britse wateren. De bommenwerper, die werd neergehaald tijdens de Slag om Engeland (1940), werd in 2008 door duikers gevonden voor de kust van Kent in het zuidoosten van Engeland. Met de sonar kon het toestel geïdentificeerd worden als een Dornier Do 17Z.
In opmerkelijke staat
Het vliegtuig van de Luftwaffe, dat op een krijtrots rust omringd door enkele brokstukken, bevindt zich volgens experten in "een opmerkelijke staat". De banden van het landingsstel zijn nog opgeblazen, maar onder meer aan de propellers is het toestel beschadigd, waarvan de cockpit gedeeltelijk bedekt is met algen.
De duikers bouwen momenteel een kooi rond het vliegtuig om het boven water te kunnen hijsen. De operatie zal drie weken duren.
De ontdekking en recuperatie van de Dornier Do 17Z is van groot belang: "Dit toestel is het enige nog resterende van de Slag om Engeland", verklaarde de directeur van het RAF-museum, Peter Dye.
Uiteindelijk zal de Dornier Do 17Z, bijgenaamd 'het vliegende potlood' vanwege zijn fijne romp, tentoongesteld worden in het museum om "een licht te werpen op de opofferingen van jongemannen van beide luchtmachten (Brits en Duits) en andere landen".
Slag werd Duitse nederlaag
De Slag om Engeland werd door Adolf Hitler gelanceerd om de Britse vliegtuigen uit het luchtruim te verjagen en de economie van het land door intensieve bombardementen te ontwrichten voor een invasie over zee die nooit heeft plaatsgevonden. De Slag om Engeland liep uiteindelijk op een mislukking uit voor de Duitsers.
Bron: www.hln.be
Ура для россии
http://nos.nl/artikel/503929-wat-deed-vs-met-gehate-vijanden.htmlquote:Wat deed VS met gehate vijanden?
Toegevoegd: maandag 6 mei 2013, 17:52
Update: maandag 6 mei 2013, 18:04
Het lukt de familie van Tamerlan Tsarnajev nog altijd niet om een graf voor de omgekomen terrorist te vinden. Geen begraafplaats gunt de man achter de aanslag in Boston een laatste rustplaats, uit angst dat demonstranten er de vrede komen verstoren. Bij de begrafenisonderneming waar het lichaam wordt bewaard, demonstreerden dit weekend mensen met borden met daarop de tekst "begraaf hem niet in Amerikaanse grond".
De Amerikaanse overheid heeft wel vaker te maken gehad met de lichamen van mensen die zo gehaat zijn dat een reguliere begraafplaats onmogelijk is. Denk bijvoorbeeld aan Osama bin Laden, de kapers van 9/11 of de moordenaars van de presidenten Lincoln en Kennedy.
Zeemansgraf
Nog voordat het nieuws over zijn dood wereldkundig werd gemaakt, hadden de Amerikaanse strijdkrachten de begrafenis van Osama bin Laden al uitgevoerd. De terreurleider werd ritueel gewassen en in windsels in een verzwaarde lijkzak geplaatst. Die werd in de Indische Oceaan gegooid, om te voorkomen dat zijn begraafplaats een bedevaartsoord zou worden.
Het ging er heel anders aan toe met zijn handlangers die op 9/11 aanslagen uitvoerden met vier gekaapte vliegtuigen. Van tien van de negentien kapers werden resten teruggevonden in het puin van het WTC en het Pentagon en het vliegtuigwrak in Pennsylvania.
Ruim tien jaar later heeft nog niemand de resten de geclaimd. De FBI en de medische dienst van New York, die de identificatie van de resten uitvoerden, bewaren de lichaamsdelen daarom nog altijd. Op verzoek van de nabestaanden gebeurt dat op een andere plek dan waar de resten van slachtoffers liggen.
Wetsverandering
Voor de dader achter de bomaanslag in Oklahoma City, waarbij in 1995 168 mensen omkwamen, werd zelfs speciaal een wetsverandering doorgevoerd. Als veteraan had Timothy McVeigh het recht om op de erebegraafplaats Arlington te worden begraven. Voordat hij in 2001 werd geëxecuteerd, werd de wet aangepast om dat te voorkomen.
In plaats daarvan werd zijn lichaam gecremeerd en werd de as uitgestrooid op een onbekende plek. Omdat die laatste wens door zijn advocaat werd uitgevoerd, weet zelfs zijn vader niet waar dat gebeurde.
Rust
De begrafenis van Lee Harvey Oswald - de moordenaar van president Kennedy - in 1963 verliep ook niet zonder problemen. De doodgraver was genoodzaakt journalisten te vragen om de kist te dragen en de dominee die bij het graf zou spreken, kwam niet opdagen. Toch ligt hij er nog altijd in betrekkelijke rust, onder een eenvoudige grafsteen met alleen 'Oswald' erop.
Ook de moordenaar van president Lincoln vond, na wat omzwervingen, een laatste rustplaats. Hij werd in eerste instantie door de Amerikaanse overheid begraven in een gevangenis, maar na enkele jaren overgedragen aan zijn familie. Zijn lichaam werd bijgezet in een familiegraf in Baltimore, al kwam zijn naam niet op de grafsteen te staan.
Zal Tsarnajev uiteindelijk ook zijn rust vinden? De begrafenisondernemer hoopt van wel. "In dit land begraven we mensen. Het maakt mij niet uit wie het is, dit is gewoon mijn werk."
06-05-2013
Eerste Indianen in Vaticaan?
(foto: Vaticaanse Musea)
Bij het schoonmaken van 15e eeuwse fresco's in het Vaticaan zijn verrassende portretten aangetroffen. Werden twee jaar na Columbus de eerste Amerikanen al geschilderd voor de Paus?
De restauraties van wandschilderingen van de grote Reniassance kunstenaar Pinturicchio zijn in het Vaticaan in volle gang. Een van de medewerksters, Maria Pustka, maakte in de gedetailleerde taferelen van de meester de afbeelding van een groep dansers schoon. Wat tevoorschijn kwam, verraste haar en de leiding van de Vaticaanse musea.
De dansende mannen blijken namelijk geen gebruikelijke groep Europeanen te zijn en ook niet de in die tijd gebruikelijke weergave van 'oosterse volken' met tulbanden en puntschoenen. Pinturicchio schilderde mannen met een donkere huid en verentooien in hun haar.
1494
Volgens Antonio Paolucci, de directeur van de Vaticaanse musea, wijst dit er op, dat hiermee een van de allervroegste afbeeldingen is gevonden van de oorsprokelijke inwoners van Noord Amerika in de Europes kunst. De frescocyclus van de Renaissance-meester heeft deze in 1494 geschilderd.
Deze kwam daarmee twee jaar nadat Columbus Amerika 'ontdekte', in de overtuiging voor de kust van India geland te zijn, op de wand van de Pauselijke vertrekken terecht. Het werk werd opgedragen door de roemruchte, ook kunstminnende paus Borgia. Als Spaanse prelaat had hij nauwe contacten met het hof van het koningspaar Ferdinand en Isabella, de opdrachtgevers van de ontdekkingsreis van de Genuese kapitein.
(scienceguide.nl)
Eerste Indianen in Vaticaan?
(foto: Vaticaanse Musea)
Bij het schoonmaken van 15e eeuwse fresco's in het Vaticaan zijn verrassende portretten aangetroffen. Werden twee jaar na Columbus de eerste Amerikanen al geschilderd voor de Paus?
De restauraties van wandschilderingen van de grote Reniassance kunstenaar Pinturicchio zijn in het Vaticaan in volle gang. Een van de medewerksters, Maria Pustka, maakte in de gedetailleerde taferelen van de meester de afbeelding van een groep dansers schoon. Wat tevoorschijn kwam, verraste haar en de leiding van de Vaticaanse musea.
De dansende mannen blijken namelijk geen gebruikelijke groep Europeanen te zijn en ook niet de in die tijd gebruikelijke weergave van 'oosterse volken' met tulbanden en puntschoenen. Pinturicchio schilderde mannen met een donkere huid en verentooien in hun haar.
1494
Volgens Antonio Paolucci, de directeur van de Vaticaanse musea, wijst dit er op, dat hiermee een van de allervroegste afbeeldingen is gevonden van de oorsprokelijke inwoners van Noord Amerika in de Europes kunst. De frescocyclus van de Renaissance-meester heeft deze in 1494 geschilderd.
Deze kwam daarmee twee jaar nadat Columbus Amerika 'ontdekte', in de overtuiging voor de kust van India geland te zijn, op de wand van de Pauselijke vertrekken terecht. Het werk werd opgedragen door de roemruchte, ook kunstminnende paus Borgia. Als Spaanse prelaat had hij nauwe contacten met het hof van het koningspaar Ferdinand en Isabella, de opdrachtgevers van de ontdekkingsreis van de Genuese kapitein.
(scienceguide.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-05-2013
'Hangende tuinen van Babylon verkeerd gelokaliseerd'
De hangende tuinen van Babylon bevonden zich niet in Babylon maar in een stad in het Assyrische rijk. Dat beweert een Britse wetenschapper in een nieuw boek.
Foto: Thinkstock
De wereldberoemde hangende tuinen zijn waarschijnlijk in de zevende eeuw voor Christus aangelegd door de Assyriërs (zie foto) in de stad Nineveh in het noorden van Mesopotamië en niet door hun grote vijanden, de Babyloniërs.
De bevinding zou verklaren waarom er nooit overblijfselen van het wereldwonder zijn gevonden in de ruïnes van Babylon in het huidige Irak.
Dat schrijft de Britse onderzoekster Stephanie Dalley van de Universiteit van Oxford in haar nog te verschijnen boek The Mystery of the Hanging Garden of Babylon.
Beschrijvingen
Dalley kwam tot haar conclusie op basis van oude geschriften. Ze stuitte onder meer op een beschrijving van een beeldhouwwerk van het paleis van koning Sanherib van Assyrië. Volgens deze tekst zouden er op het dak van dit paleis in de stad Nineveh bomen zijn geplant die langs de zuilen naar beneden groeiden, precies zoals in beschrijvingen van de hangende tuinen van Babylon.
De onderzoekster ontdekte verder dat de stad Nineveh ook wel Nieuw-Babylon werd genoemd door de Assyriërs. Dit is mogelijk de reden waarom de stad is verward met het oorspronkelijke Babylon, dat ruim 500 kilometer verderop lag.
Nebukadnezar
De omgeving van Babylon was volgens Dalley veel te vlak om genoeg water te leveren voor de aanleg van hangende tuinen op een paleis.
Ook zouden de eerste Griekse historici die melding maakten van de hangende tuinen het gebied rondom Nineveh hebben bezocht en niet de stad Babylon, waar koning Nebukadnezar heerste. Hij wordt tot op de dag van vandaag beschouwd als de man die de hangende tuinen liet bouwen.
Dalley formuleerde haar theorie over het verkeerd gelokaliseerde wereldwonder al in 1992, maar deed er naar eigen zeggen twee decennia over om genoeg bewijsmateriaal te verzamelen.
Onduidelijk
"Het heeft me jaren gekost om te demonstreren dat de tuinen en het systeem van aquaducten en kanalen zijn gebouwd door Sanharib in Nineveh en niet door Nebukadnezar in Babylon", verklaart ze in de Britse krant The Independent.
Tot nu toe bestond er veel onduidelijkheid over de plek en de bouw van het wereldwonder. "Voor het eerst kan worden aangetoond dat de hangende tuinen echt hebben bestaan", beweert Dalley.
Andere wetenschappers hebben verdeeld gereageerd op haar conclusies. De Nederlandse onderzoeker Bert van der Spek van de VU betoogde in 2008 nog dat de tuinen nooit hebben bestaan.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Hangende tuinen van Babylon verkeerd gelokaliseerd'
De hangende tuinen van Babylon bevonden zich niet in Babylon maar in een stad in het Assyrische rijk. Dat beweert een Britse wetenschapper in een nieuw boek.
Foto: Thinkstock
De wereldberoemde hangende tuinen zijn waarschijnlijk in de zevende eeuw voor Christus aangelegd door de Assyriërs (zie foto) in de stad Nineveh in het noorden van Mesopotamië en niet door hun grote vijanden, de Babyloniërs.
De bevinding zou verklaren waarom er nooit overblijfselen van het wereldwonder zijn gevonden in de ruïnes van Babylon in het huidige Irak.
Dat schrijft de Britse onderzoekster Stephanie Dalley van de Universiteit van Oxford in haar nog te verschijnen boek The Mystery of the Hanging Garden of Babylon.
Beschrijvingen
Dalley kwam tot haar conclusie op basis van oude geschriften. Ze stuitte onder meer op een beschrijving van een beeldhouwwerk van het paleis van koning Sanherib van Assyrië. Volgens deze tekst zouden er op het dak van dit paleis in de stad Nineveh bomen zijn geplant die langs de zuilen naar beneden groeiden, precies zoals in beschrijvingen van de hangende tuinen van Babylon.
De onderzoekster ontdekte verder dat de stad Nineveh ook wel Nieuw-Babylon werd genoemd door de Assyriërs. Dit is mogelijk de reden waarom de stad is verward met het oorspronkelijke Babylon, dat ruim 500 kilometer verderop lag.
Nebukadnezar
De omgeving van Babylon was volgens Dalley veel te vlak om genoeg water te leveren voor de aanleg van hangende tuinen op een paleis.
Ook zouden de eerste Griekse historici die melding maakten van de hangende tuinen het gebied rondom Nineveh hebben bezocht en niet de stad Babylon, waar koning Nebukadnezar heerste. Hij wordt tot op de dag van vandaag beschouwd als de man die de hangende tuinen liet bouwen.
Dalley formuleerde haar theorie over het verkeerd gelokaliseerde wereldwonder al in 1992, maar deed er naar eigen zeggen twee decennia over om genoeg bewijsmateriaal te verzamelen.
Onduidelijk
"Het heeft me jaren gekost om te demonstreren dat de tuinen en het systeem van aquaducten en kanalen zijn gebouwd door Sanharib in Nineveh en niet door Nebukadnezar in Babylon", verklaart ze in de Britse krant The Independent.
Tot nu toe bestond er veel onduidelijkheid over de plek en de bouw van het wereldwonder. "Voor het eerst kan worden aangetoond dat de hangende tuinen echt hebben bestaan", beweert Dalley.
Andere wetenschappers hebben verdeeld gereageerd op haar conclusies. De Nederlandse onderzoeker Bert van der Spek van de VU betoogde in 2008 nog dat de tuinen nooit hebben bestaan.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-05-2013
1700 jaar oude begraafplaats ontdekt onder Engelse parkeerplaats
Onder een parkeerterrein in de Engelse stad Leicester is een 1700 jaar oude Romeinse begraafplaats gevonden. Op de rustplaats bevinden zich ongewone christelijke en heidense graven.
De parkeerplaats bevindt zich op het kruispunt van Oxford Street en Newarke Street. In die laatste straat vonden archeologen onlangs een aantal typische christelijke graven: de doden liggen op hun rug, met hun gezicht naar het oosten en hebben nauwelijks tot geen voorwerpen bij zich. Dit maakt de nieuwe vondst zo bijzonder: de dertien graven zijn een mix van verschillende tradities en geloven. Zo is een aantal graven van het oosten naar het westen gericht en anderen van het noorden naar het zuiden. Ook ligt een aantal graven vol met persoonlijke voorwerpen zoals ringen, haarspelden, armbanden en schoenen.
Iota-Chi monogram
Eén graf is wel heel erg bijzonder. Het team vond daarin een ring met daarop een afbeelding van een christelijk Iota-Chi monogram. Dit monogram bevat de initialen van het Griekse woord voor Jezus Christus (IX). Daarnaast is het graf naar het oosten gericht, wat doet aannemen dat de overledene toentertijd volgens christelijke rituelen werd begraven. Als dit inderdaad zo is, is het graf een schaars bewijs voor een christelijk graf mét daarin een persoonlijk statement.
Romeins
De begraafplaats is mogelijk de bekende rustplaats die zich net buiten het ommuurde Romeinse Leicester in de derde en vierde eeuw bevond. De opgraving bevindt zich namelijk zo’n 130 meter buiten de toenmalige zuidelijke poort van Leicester. De Romeinse wet verbood begraafplaatsen binnen de stadsmuren, vandaar dat deze zich altijd buiten de stad bevonden.
Naast de begraafplaats vond het team ook resten van steengroeven, zwijnenstallen en afvalputten. Deze zouden zijn gebouwd in de middeleeuwen, door inwoners van de stad. Ook werd er een grote zeventiende-eeuwse sloot gevonden, gebouwd ter verdediging tijdens de Engelse Burgeroorlog.
(scientias.nl)
1700 jaar oude begraafplaats ontdekt onder Engelse parkeerplaats
Onder een parkeerterrein in de Engelse stad Leicester is een 1700 jaar oude Romeinse begraafplaats gevonden. Op de rustplaats bevinden zich ongewone christelijke en heidense graven.
De parkeerplaats bevindt zich op het kruispunt van Oxford Street en Newarke Street. In die laatste straat vonden archeologen onlangs een aantal typische christelijke graven: de doden liggen op hun rug, met hun gezicht naar het oosten en hebben nauwelijks tot geen voorwerpen bij zich. Dit maakt de nieuwe vondst zo bijzonder: de dertien graven zijn een mix van verschillende tradities en geloven. Zo is een aantal graven van het oosten naar het westen gericht en anderen van het noorden naar het zuiden. Ook ligt een aantal graven vol met persoonlijke voorwerpen zoals ringen, haarspelden, armbanden en schoenen.
Iota-Chi monogram
Eén graf is wel heel erg bijzonder. Het team vond daarin een ring met daarop een afbeelding van een christelijk Iota-Chi monogram. Dit monogram bevat de initialen van het Griekse woord voor Jezus Christus (IX). Daarnaast is het graf naar het oosten gericht, wat doet aannemen dat de overledene toentertijd volgens christelijke rituelen werd begraven. Als dit inderdaad zo is, is het graf een schaars bewijs voor een christelijk graf mét daarin een persoonlijk statement.
Romeins
De begraafplaats is mogelijk de bekende rustplaats die zich net buiten het ommuurde Romeinse Leicester in de derde en vierde eeuw bevond. De opgraving bevindt zich namelijk zo’n 130 meter buiten de toenmalige zuidelijke poort van Leicester. De Romeinse wet verbood begraafplaatsen binnen de stadsmuren, vandaar dat deze zich altijd buiten de stad bevonden.
Naast de begraafplaats vond het team ook resten van steengroeven, zwijnenstallen en afvalputten. Deze zouden zijn gebouwd in de middeleeuwen, door inwoners van de stad. Ook werd er een grote zeventiende-eeuwse sloot gevonden, gebouwd ter verdediging tijdens de Engelse Burgeroorlog.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Duitsers schoten op 7 mei 1945 meer mensen dood op Dam
AMSTERDAM - De Duitse Kriegsmarine schoot op 7 mei 1945 veel meer dan 22 mensen dood op de Dam dan tot nu toe werd gedacht. Nazaten die zich hebben verzameld in Stichting Memorial 2015 voor Damslachtoffers 7 mei 1945, komen met naspeuringen al op 33 doden en ze hebben nog tien namen die nog niet bevestigd zijn.
Op de Dam stonden duizenden mensen te wachten op de Canadezen die echter een dag later kwamen. Duitsers openden het vuur, vermoedelijk omdat de BS (Binnenlandse Strijdkrachten) Duitsers arresteerden, terwijl dat tegen de afspraken met de Canadezen was. Onderzoekers hebben alle artsverklaringen van het Binnengasthuis van mei 1945 onderzocht. Daaruit blijkt dat er wel zestig mensen aan kogelwonden zijn overleden. Ook in het Vondelpark en bij het Victoriahotel waren schietpartijen. Door nabestaanden te benaderen, kwam men er achter dat er veel meer slachtoffers waren van de Damschietpartij. De namen moeten op een plaquette komen die in 2015 moet worden geplaatst. Het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies zegt het ’heel goed mogelijk te achten dat er inderdaad meer doden zijn gevallen ten gevolge van de schietpartij op de Dam dan eerder werd aangenomen’ .
Bron: http://www.noordhollandsd(...)article22293033.ece/
AMSTERDAM - De Duitse Kriegsmarine schoot op 7 mei 1945 veel meer dan 22 mensen dood op de Dam dan tot nu toe werd gedacht. Nazaten die zich hebben verzameld in Stichting Memorial 2015 voor Damslachtoffers 7 mei 1945, komen met naspeuringen al op 33 doden en ze hebben nog tien namen die nog niet bevestigd zijn.
Op de Dam stonden duizenden mensen te wachten op de Canadezen die echter een dag later kwamen. Duitsers openden het vuur, vermoedelijk omdat de BS (Binnenlandse Strijdkrachten) Duitsers arresteerden, terwijl dat tegen de afspraken met de Canadezen was. Onderzoekers hebben alle artsverklaringen van het Binnengasthuis van mei 1945 onderzocht. Daaruit blijkt dat er wel zestig mensen aan kogelwonden zijn overleden. Ook in het Vondelpark en bij het Victoriahotel waren schietpartijen. Door nabestaanden te benaderen, kwam men er achter dat er veel meer slachtoffers waren van de Damschietpartij. De namen moeten op een plaquette komen die in 2015 moet worden geplaatst. Het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies zegt het ’heel goed mogelijk te achten dat er inderdaad meer doden zijn gevallen ten gevolge van de schietpartij op de Dam dan eerder werd aangenomen’ .
Bron: http://www.noordhollandsd(...)article22293033.ece/
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Zo blijkt maar weer dat we nog lang niet alles weten over de oorlogsperiode. Wat een ontzettend slecht geschreven inleiding trouwens. 
08-05-2013
Heftige ruzie over deel Anne Frank-archieven
© anp.
Het Anne Frank Fonds en de Anne Frank Stichting vechten over de nalatenschap van Otto Frank, de vader van Anne Frank die in 1980 overleed. Dat meldt de Nederlandse Volkskrant.
Het Fonds, dat in Bazel zetelt, wil documenten en foto's terug van de Stichting in Amsterdam, om ze onder te brengen in een nieuw Familie Frank Centrum dat rond 2016 moet opengaan in Frankfurt. De Stichting weigert vooralsnog de teruggave, omdat volgens haar niet van al het materiaal vaststaat wie de juridische eigenaar is.
De twee partijen zijn het fundamenteel oneens over wat Otto Frank met zijn erfenis voor ogen had. Grove woorden worden in het conflict niet geschuwd. "In de jaren veertig werd de familie Frank onteigend door de Duitsers en hun handlangers. Nu probeert een Nederlandse stichting opnieuw onteigening door te voeren", zegt bestuurslid Yves Kugelmann van het Fonds. De Stichting wil niet ingaan op de vergelijking.
(HLN)
Heftige ruzie over deel Anne Frank-archieven
© anp.
Het Anne Frank Fonds en de Anne Frank Stichting vechten over de nalatenschap van Otto Frank, de vader van Anne Frank die in 1980 overleed. Dat meldt de Nederlandse Volkskrant.
Het Fonds, dat in Bazel zetelt, wil documenten en foto's terug van de Stichting in Amsterdam, om ze onder te brengen in een nieuw Familie Frank Centrum dat rond 2016 moet opengaan in Frankfurt. De Stichting weigert vooralsnog de teruggave, omdat volgens haar niet van al het materiaal vaststaat wie de juridische eigenaar is.
De twee partijen zijn het fundamenteel oneens over wat Otto Frank met zijn erfenis voor ogen had. Grove woorden worden in het conflict niet geschuwd. "In de jaren veertig werd de familie Frank onteigend door de Duitsers en hun handlangers. Nu probeert een Nederlandse stichting opnieuw onteigening door te voeren", zegt bestuurslid Yves Kugelmann van het Fonds. De Stichting wil niet ingaan op de vergelijking.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-05-2013
Archeologen leggen 2.000 jaar oude grafkelder bloot in Mexico
Mexicaanse archeologen hebben in de stad Colima in het westen van Mexico een historische grafkelder blootgelegd. Bij de opgravingen werden de beenderen van 28 kinderen en volwassenen en heel wat aardewerk ontdekt.
De beenderen uit de hoofdkamer dateren van het jaar 1 tot 500 na Christus, aldus archeoloog Marco Zavaleta Lucido. Onder de grafgiften bevonden zich wierookschalen en vazen in hondenvorm, borden en potten.
Blijkbaar ging het om een familiecrypte, die steeds weer opnieuw werd gebruikt. De begravenen behoorden allen tot een hogere sociale klasse. Buiten de grafkelder werden nog beenderen gevonden, die dateerden tot 600 voor Christus, aldus nog Zavaleta.
(HLN)
Archeologen leggen 2.000 jaar oude grafkelder bloot in Mexico
Mexicaanse archeologen hebben in de stad Colima in het westen van Mexico een historische grafkelder blootgelegd. Bij de opgravingen werden de beenderen van 28 kinderen en volwassenen en heel wat aardewerk ontdekt.
De beenderen uit de hoofdkamer dateren van het jaar 1 tot 500 na Christus, aldus archeoloog Marco Zavaleta Lucido. Onder de grafgiften bevonden zich wierookschalen en vazen in hondenvorm, borden en potten.
Blijkbaar ging het om een familiecrypte, die steeds weer opnieuw werd gebruikt. De begravenen behoorden allen tot een hogere sociale klasse. Buiten de grafkelder werden nog beenderen gevonden, die dateerden tot 600 voor Christus, aldus nog Zavaleta.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-05-2013
Lichaam Duitse militair gevonden in Blerick
Bij archeologische opgravingen in Venlo zijn afgelopen week de stoffelijke resten gevonden van een Duitse militair uit de Tweede Wereldoorlog.
Foto: ANP
Dat maakte de gemeente Venlo woensdag bekend.
De militair van een parachutistenregiment (Fallschirmjäger) van de Duitse Luftwaffe is waarschijnlijk in het najaar van 1944 gedood door een geallieerd bombardement.
Het lichaam werd gevonden naast een grote bomkrater in het Venlose stadsdeel Blerick. Mogelijk is de soldaat bedolven onder het puin als gevolg van de explosie.
Identiteitsplaatje
Medewerkers van de Bergings- en Identificatiedienst van de Koninklijke Landmacht (BIDKL) hebben het oorlogsgraf onderzocht en de resten geborgen. Het identiteitsplaatje van de soldaat verkeert in slechte staat en kan mogelijk niet worden ontcijferd.
Door: ANP
(nu.nl)
Lichaam Duitse militair gevonden in Blerick
Bij archeologische opgravingen in Venlo zijn afgelopen week de stoffelijke resten gevonden van een Duitse militair uit de Tweede Wereldoorlog.
Foto: ANP
Dat maakte de gemeente Venlo woensdag bekend.
De militair van een parachutistenregiment (Fallschirmjäger) van de Duitse Luftwaffe is waarschijnlijk in het najaar van 1944 gedood door een geallieerd bombardement.
Het lichaam werd gevonden naast een grote bomkrater in het Venlose stadsdeel Blerick. Mogelijk is de soldaat bedolven onder het puin als gevolg van de explosie.
Identiteitsplaatje
Medewerkers van de Bergings- en Identificatiedienst van de Koninklijke Landmacht (BIDKL) hebben het oorlogsgraf onderzocht en de resten geborgen. Het identiteitsplaatje van de soldaat verkeert in slechte staat en kan mogelijk niet worden ontcijferd.
Door: ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
