Een update over de achterpoot amputatie van een van mijn rammetjes.
twee weken terug op dinsdag zag ik tot mijn grote schrik dat de linker achterpoot van Ties in een wel heel rare hoek stond.
Diezelfde avond mee naar de dierarts gegaan. Daar een röntgenfoto gemaakt en daarop was een heel erg lelijke breuk te zien.
Toen een groot dilemma deze breuk is niet eenvoudig op te lossen. Mijn eigen dierenarts is met zwangerschapsverlof en de dierenarts die de praktijk waarneemt heeft net wat minder ervaring. Zeker met zo'n lelijke breuk. We besluiten te bellen met de spoeddienst van de faculteit dierengeneeskunde in Utrecht. De foto op de mail doorgestuurd en een slopend uurtje gewacht op hun reactie over wat er eventueel nog mogelijk is. Zeker gezien de medische historie van Ties met een pasteurella besmetting die 2x per jaar de kop weer opsteekt en een vergroot hart.
Ze komen met 3 opties.
Optie 1: De poot proberen te zetten. met platen, pinnen en een constructie aan de buitenzijde van de poot om het in juiste positie te houden. Een operatie die lang gaat duren, zeker gezien zijn vergroot hart toch best wat risico heeft. Ook kan Tes daarna een hele tijd niet bij zijn vriendjes omdat hij hun onbedoeld kan beschadigen met de constructie aan zijn poot en moet hij heel veel rust houden. Daarnaast is die optie heel erg duur. De dierenarts van de faculteit klinkt daarnaast ook nog eens helemaal niet zo positief bij deze optie bij een konijn.
Optie 2: is een amputatie van zijn poot. Klinkt heel ingrijpend maar naar een googlesessie en na ervaringen die de DA heeft met pootamputaties bij konijnen blijkt dat het in nagenoeg alle gevallen snel goed gaat met het konijn en het konijn na herstel een heel konijnwaardig bestaan kan hebben. Iets wat voor mij absoluut noodzakelijk is. ook is de DA erg positief over deze optie, nog steeds een beste ingreep maar zeker met alle apparatuur om zijn hart etc goed in de gaten te houden zou dit goed moeten gaan.
Optie 3: euthanasie.
Uiteindelijk na een tijd na te denken overleg met eigen DA en overleg met DA van Faculteit uiteindelijk besloten dat optie 2 voor Ties het beste zal zijn. Hij mag niet meer bij de andere konijnen en moet rust nemen. De operatie zou voor het weekend moeten omdat het scherpe stuk bot op het punt staat door de huid te prikken en een open fractuur zou natuurlijk de zaak niet beter maken.
Ties kan heel slecht tegen alleen zijn is mijn ervaring uit zijn verleden dus heb ik tegen het advies in Sjan erbij gezet. De meest rustige voedster die ik ken. Mijn groepje van 4 (3 weken terug is nummer vijf uit datgroepje overleden
) opgesplitst in twee koppels.
Op woensdag zou ik terug gebeld worden met wanneer ik terecht zou kunnen met Ties.
Donderdagmorgen kan Ties onder het mes. Woensdagavond na mijn werk naar Utrecht gereden en Ties afgegeven bij de faculteit. Donderdagmorgen contact met de DA waarmee ik dinsdagavond contact heb gehad en daarna ook nog met de DA die de operatie gaat uitvoeren. Rond 9:30 zou Ties geopereerd worden en als hij wakker zou zijn en gegeten zou hebben zou ik terug gebeld worden. Dit was op om 15:15 erg laat dus voor mijn gevoel was ondertussen op het werk fysiek misselijk geworden van de spanning. Slopend dat wachten. Maar het nieuws was goed hij was wakker, hij eet goed, en jij probeerde al te "lopen". Na het werk op naar Utrecht.
Eerste nacht Ties binnen gehouden in een bench. Wel even laten lopen.
Trots op het kereltje.
Vrijdags was mijn vriendin nog bij mij toen ik na mijn werk was. Zij vertelde dat Ties zich erg verveelde binnen en alleen dus na mijn werk meteen Sjan erbij gezet.
Het kleine rennetje waar de binnen konijnen bij mooi weer naar buiten kunnen met platen en plastic tochtvrij gemaakt. Op de grond beddengoed gelegd zodat het zacht is. En ze daar in gezet.
Op zondag Sjan en Ties weer even in de grote gezet bij Sies en Semmie. Ook dit weer zien ging supergoed. Het is verbazend om te zien hoe snel een konijn zich probeert te redden. Ties rende in een rechte lijn (nou ja met een kleine afwijking ) van de kleine ren naar zijn favoriete plekje in het grote hok. De 15 cm om daarin te komen werd genomen alsof er geen verhoging was.
Zijn wond ziet er heel rustig en mooi uit. Hij blijft er ook heel erg goed vanaf. Wast hem heel af en toe heel kort maar geen obsessief gewas op gepluk.
Helaas begon het te regenen en ik durf het nog niet aan om hem in de regen te laten hobbelen. Dus Sjan en Ties maar weer in hun kleine ren gezet.
Sjan van Ties van gehaald. Dat kan nooit heel fijn zijn. Druk op de stomp/wond moest ik proberen tevermijden dus dan lijkt me 5 kilo hangoor niet zo slim.
na een kwartier maar eens gaan spieken of ze niet stiekem terug is gaan liggen
Afgelopen Vrijdag op controle geweest bij mijn eigen DA in Melick. Sjan wilde perse mee, ze liep achter Ties aan de vervoersmand in. Ik haalde haar eruit maar in een vliegensvlugge beweging (zeer uniek voor Sjan iets vlug doen) zat ze er weer in en parkeerde zich achter Ties. Prima dan ga je maar mee. (wel zwaar een reisbox met 11 kilo konijn)
De DA was tevreden. Geen ligplekjes op de stomp en ook veel minder urinebrand als wat te verwachten is in de eerste weken na zo'n operatie. Wel is de wond wat dik. Foto's doorgemaild naar de arts in Utrecht en het blijkt dat, dat al zo was na de operatie en de wond veel minder opgezwollen is als mijn DA en ik in eerste instantie dachten. Wel beslote nde AB nog even door te zetten just in case.
Super lief van mijn DA ze rekende niets voor de controle consult. Ze leven daar in de praktijk zo mee met Ties heel mooi om dat te merken bij een DA.
Verder gaat alles zijn gangetje. Ties blijft gezellig met Sjan aan het kruisliggen doen.
Wel gaat mijn kwartet niet meer full time samen wonen het andere rammetje is wat feller als Ties wat mankeerd. En ook moet ik Ties goed in de gaten houden dat hij niet te zwaar gaat worden.
Er komt een gaas hekwerk die de tuin in twee gaat delen. De vlaamse reus voedster (zus van Ties) kan daar wel overheen springen maar dat is niet erg dat geeft geen problemen. Wel wil ik ze als ik erbij ben samen laten ravotten. Als ik zie dat zich toch spanningen of stress opbouwt dan blijven ze voortaan full time twee aan twee leven.