[F1] 'Vergeten' coureurs... Wie kent ze nog?

Yuji Ide. Moet ongeveer wel de slechtste rijder ooit geweest zijn in de Formule 1. Heeft in totaal 4 races gereden voor Super Aguri, waarin hij totaal niet kon overtuigen en veel langzamer was dan teamgenoot Sato.

Viel ook nog eens op door Neerlands hoop in bange dagen, Albers, eruit te tikken.


De Held.

[ Bericht 9% gewijzigd door GotenSSJ op 26-07-2012 14:38:23 ]

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 14:33 schreef GotenSSJ het volgende:
Yuji Ide. Moet ongeveer wel de slechtste rijder ooit geweest zijn in de Formule 1. Heeft in totaal 4 races gereden voor Super Aguri, waarin hij totaal niet kon overtuigen en veel langzamer was dan teamgenoot Sato.

Viel ook nog eens op door Neerlands hoop in bange dagen, Albers, eruit te tikken.

[ afbeelding ]
De Held.

quote:

Bij de Grand Prix van Bahrein maakte Ide zijn debuut maar viel uit. Tijdens de Grand Prix van San Marino viel hij in negatieve zin op toen hij Christijan Albers in de eerste ronde uit de wedstrijd duwde. De FIA gaf daarop het advies aan Super Aguri om Ide meer ervaring op te laten doen en voorlopig niet meer te laten starten. Yuji Ide werd daarop voor de Grand Prix van Europa vervangen door Franck Montagny. Na deze Grand Prix heeft de FIA de superlicentie van Ide ingetrokken en keerde hij niet meer terug als racecoureur in de Formule 1. Aan het eind van het seizoen verloor de Japanner ook zijn FIA Super Licentie door roekeloos rijden. Na zijn mislukte Formule 1-carrière ging de Japanner terug naar Japan om in de Formule Nippon te rijden. In 2006 haalde reed hij een half seizoen en haalde geen punten. In 2007 wisselde hij van team en reed voor het Autobacs Racing Team Aguri. Hij haalde 6 punten in het gehele seizoen. Die 6 punten vergaarde hij in één race, hij eindigde dat seizoen als dertiende.

Wat een faalhaas

Ralph Firman mag wel uit het lijstje hoor, die heeft nog wel wat gepresteerd:

Ralph David Firman Jr. (Norwich (Norfolk), 20 mei 1975) is een Brits autocoureur die onder de vlag van Ierland rijdt omdat zijn moeder Angela Iers is. In het begin van zijn carrière reed hij wel onder de Britse vlag. Zijn vader Ralph Firman Sr. is oprichter van het raceauto bedrijf Van Diemen.

Hij zat op de Gresham's School tussen 1988 en 1993. Daarna ging hij de racerij in. Hij won de British F3 in 1996 in zijn tweede seizoen. Hij won ook de Formule 3 race in Macau. Daarna ging hij naar Japan waar hij de Formule Nippon won in 2002. Na dit succes ging hij terug naar Europa in de Formule 1 bij Jordan. Hij verscheen 14 keer aan de start. Tijdens de Grand Prix van Spanje wist hij een puntje te pakken. Later dat seizoen crashte hij hard in Hongarije en moest een race vervangen worden door Zsolt Baumgartner.

Ralph deed hierna ook mee tijdens de 24 uur van Le Mans en hij was officieel testcoureur voor A1 Team Ierland in de A1GP in 2004. Hij reed voor dit team ook de allereerste A1GP races. In het seizoen 2007-2008 kreeg hij ook 2 caps, voordat hij werd vervangen door Adam Carroll.

Kan je voor hem in de plaats beter hem zetten: http://en.wikipedia.org/wiki/Giorgio_Pantano

Wie mij meteen te binnen schiet is Paul Belmondo ('92-'94), zoon van acteur Jean-Paul Belmondo.



Hij begon zijn autosportcarrière in 1979 in de karts en kwam via andere raceklassen in 1987 terecht in de Formule 3000. In die klasse bleef hij vier jaar waarin hij weinig indruk maakte voor hij in 1992 de kans kreeg in de Formule 1 bij het armlastige March-team.

Belmondo was vooral aangenomen vanwege het geld dat hij meebracht en zijn prestaties waren niet goed. Hij kwalificeerde zich vijf keer niet en werd na 11 races vervangen door Emanuele Naspetti.

In 1993 teste hij voor Benetton voordat hij in 1994 instapte bij het nieuwe team Pacific Grand Prix. Achteraf geen al te beste keuze, het team had vanaf het begin geldproblemen en de auto was verouderd en veel te langzaam.

Belmondo kon slechts aan 2 races deelnemen, niet doordat hij zich kwalificeerde, maar omdat andere teams auto's terugtrokken waardoor er niemand afviel bij de kwalificaties. De finish zag Belmondo beide keren niet.

quote:

Both his qualifications need to be put into context, however. Belmondo only got on the grid at Monaco by default, after both Simtek and Williams only entered one car (in the wake of Roland Ratzenberger and Ayrton Senna's deaths), and after Sauber withdrew both its cars after Wendlinger's serious practice accident. Regardless, Belmondo withdrew after doing 53 laps as a mobile chicane, succumbing to fatigue. All the same it was the furthest that a Pacific would go in a race in 1994.

Hierna ging Belmondo verder in andere raceklassen (vooral GT-kampioenschappen) en startte zijn eigen raceteam in 1998.

[ Bericht 2% gewijzigd door Michael_Moore op 26-07-2012 16:28:45 ]

Het lezen waard straks

Ik twijfel tussen Montermini (gereden voor Forti, Pacific en Simtek) en Deletraz ( )

Philippe Adams



In 1994 reed hij twee races voor het Team Lotus, door omgerekend 250.000 euro geleend privé-geld te betalen, in de hoop zichzelf in de kijker te rijden en zo sponsors aan te trekken. In de Grand Prix Formule 1 van België spinde hij echter van de baan, en tijdens de Grand Prix Formule 1 van Portugal moest hij het stellen met een 16de plaats. Momenteel werkt hij als autoverkoper bij Seat.

Naast de Formule 1 heeft hij ook in andere klassen geracet. In 1991 wist hij in het Japans Formule 3-kampioenschap 12e te worden en tweede in het Britse Formule 3-kampioenschap van 1992. In 1993 werd hij zelfs kampioen in het Brits Formule 2-kampioenschap. In 1994 reed hij ook in de Belgische Procars voor het team van Audi en twee races in de DTM. Ook in 1995 reed hij in de Procars. In 1996 reed hij langeafstandsraces in een Dodge Viper en de Gillet Vertigo. Hij raakte een tijd uitgeschakeld door een oogblessure.

Tomas Enge: een jonge belofte uit Tsjechië. Tot nu toe de enige Tsjech met GP-starts. Nadat Luciano Burti (die op zijn beurt weer die magnifieke Mazzacane mocht vervangen) in 2001 op Spa heeft mogen meemaken hoe snoeihard de bandenstapels bovenop Eau Rouge in Blanchimont zijn, mocht Enge de laatste 3 GP's van het seizoen uitrijden voor Prost GP.
Niet dat Enge zoveel goede resultaten had geboekt (italie 12, US 14, en JAP een DNF) maar naar het schijnt zou hij het jaar erop toch opnieuw voor Prost GP mogen rijden. Helaas waren de financiele middelen van Prost niet meer toereikend om in 2002 nog mee deel te kunnen nemen aan het WK, en dat betekende ook direct het einde van Enge in de F1.

In 2002 keerde Enge terug naar de F3000 (de voorganger van het GP2-WK), waar hij in dat jaar zelfs de wereldtitel opstreek. Maar ná dat seizoen kwam er iets opmerkelijks uit bij de dopingtests. Enge had groente gekocht van zijn buurman in Tsjechië, het speciale soort zullen we maar zeggen Enge zijn titel werd afgenomen wegens marihuana gebruik, waarbij hij in de Hongaarse race positief werd bevonden. Enge verloor die overwinning, en verloor daarmee punten waarna hij uiteindelijk maar als 3de eindigde in het WK.
De jaren daarna reed Enge voornamelijk GT-kampioenschappen waarbij hij het niet onverdienstelijk deed met meerdere overwinningen en top 3 resultaten.
Ware het niet dat hij afgelopen jaar wéér positief werd bevonden op doping-gebruik, voor hetzelfde feit Enge werd hierop verbannen uit de motorsporten

Tomas Enge: wij geven U het saluut



[ Bericht 0% gewijzigd door Sinister-D- op 26-07-2012 20:19:54 (hendig verrekte typfouten :|) ]

Burti crashte in Blanchimont, niet in Eau Rouge.

Taki Inoue!

Hij reed 1 race in 1994 voor Simtek en reed deze niet uit, maar mocht het volgende seizoen opdraven bij het achterhoedeteam van Pacific. Het hele seizoen kon hij niet echt potten breken, hij reed maar vijf races uit, waarvan de beste prestatie een 8e plek op Monza was. Hij was echter wel wereldnieuws toen hij, bezorgd om z'n brandende auto, tijdens een poging om deze te blussen aangereden werd door de medical car


In 1996 zou hij eerst bij Tyrrel gaan rijden, dit ging echter niet door. Daarna zou hij het seizoen beginnen bij Minardi, maar toen een sponsor op het laatste moment zich terugtrok was het over voor hem.

En nog een geweldige rijder:

Domenico Schiattarella

Reed in '94 en '95 verspreid over de twee seizoenen zeven races voor Simtek, waarvan hij er zes startte en nooit punten haalde (de negende plek was zijn beste prestatie). Hij liet zijn geweldige en vooral ongevaarlijke rijgedrag vooral zien in Monaco:


Hierna reed hij nog Indycar in '96 en twee keer Le Mans in 1999 en 2000

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 19:20 schreef Mexicanobakker het volgende:
Burti crashte in Blanchimont, niet in Eau Rouge.

Je hebt gelijk, weet ook niet hoe ik daar nu bij kwam

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 19:32 schreef Kleffe_Dop het volgende:
Dat verhaal van Philippe Adams is nieuw voor mij. 250.000 dollar privé lenen voor twee races in een (matige) auto die je niet kent, wat een baas!

Heerlijk ook nog die tijd dat bepaalde coureurs gewoon uitstapten omdat ze het fysiek niet aankonden ( Paul Belmondo).

[..]

Ik ben geen fervent volger van de 24-uur van Le Mans (de echte toppers uitgezonderd) en A1GP had ik na 1 jaar wel gezien. Dus voor mij was het zeker wel een 'vergeten' coureur wat er nou van Firman terecht was gekomen na zijn korte stint in F1.
Dit topic is niet bedoeld voor uitsluitend F1 Rejects, het kunnen ook coureurs zijn die een kort leven in de hoogste tak van autosport hebben gehad, maar daarna succesvol zijn geweest in Azië of Noord Amerika bijvoorbeeld.

[..]

Allebei waardige kandidaten.

Sommige F1 rejects hebben ook nog een aardige carrière gehad

Gaston Mazzacane ('00-'01)

quote:

Mazzacane in Italian means ''kill the dog'' and his nickname was ''The Flying Mullet''

Gaston Mazzacane is een Argentijns autocoureur en reed 21 races in de Formule 1 voor de teams van Minardi en Prost.

Mazzacane begon zijn autosportcarrière in Argentinië en vertrok met geld van zijn vader en sponsors in 1994 naar Europa. Ondanks dat zijn prestaties niet geweldig waren klom hij snel op in de verschillende raceklassen.

In 1999 was hij kandidaat om bij Minardi in de Formule 1 te racen maar Luca Badoer kreeg de voorkeur. Mazzacane werd testcoureur maar kreeg een jaar later dankzij zijn geld alsnog de kans.

In de matige Minardi werd het een onopvallend jaar waarin hij regelmatig achteraan reed maar wel vaak aan de finish kwam. De Grand Prix van de Verenigde Staten was het hoogtepunt van het seizoen voor Mazzacane toen hij in wisselende weersomstandigheden een paar ronden derde lag. Punten pakte hij niet.

Door het vertrek van enkele sponsors bij Minardi kon Mazzacane voor het seizoen 2001 niet blijven, hij testte voor Arrows maar kwam uiteindelijk terecht bij Prost. Na drie races werd hij daar alweer op straat gezet, omdat Alain Prost liever de bij Jaguar vervangen Luciano Burti wilde.

In 2002 werd Mazzacane in geruchten genoemd als mogelijke coureur van Phoenix/DART, een team dat de restanten van het intussen failliete Prost had opgekocht. Uiteindelijk kwam het project niet van de grond en Mazzacane vertrok naar de Verenigde Staten om daar te gaan racen.

Hij reed uiteindelijk een half jaar Champ Car in 2004.

Geweldige verhalen hier zeg. Minardi had ook een tijdje een Israelische testcoureur waarvan zijn Superlicentie weer werd ingetrokken omdat het een gevaar op de baan was; Chanoch Nissany, alleen hij heeft geen races gereden.

Desiré Wilson ('80-'81)



Desiré Randall Wilson is een voormalig autocoureur uit Zuid-Afrika. Ze is een van de vijf vrouwen die ooit hebben deelgenomen aan een officieel Formule 1-weekend. Ook won ze een Formule 1-race in de Aurora-klasse.

Goede resultaten in Zuid-Afrika hadden Randall (haar meisjesnaam) in 1976 de Driver To Europe-award doen winnen als opvolger van Jody Scheckter. Ze vertrok in 1977 naar Nederland en begon van hier uit haar Europese carrière.

Ze ging rijden in Formule Ford, trouwde en maakte een jaar later haar debuut in de Aurora-series, een Brits kampioenschap voor oude Formule 1-wagens. In deze klasse was ze behoorlijk succesvol met enkele podiumplaatsen en een overwinning op Brands Hatch in 1980. Ze is daarmee de enige vrouw die ooit een Formule 1-race won.

Datzelfde jaar nam ze ook deel aan de officiële Britse Grand Prix, opnieuw op Brands Hatch, met een ondergeprepareerde privé Williams. Ze kwalificeerde zich niet. Desondanks had ze genoeg indruk gemaakt op Ken Tyrrell en deze gaf haar een kans bij de Grand Prix van Zuid-Afrika in 1981.

Door problemen tussen de FISA (Fédération Internationale du Sport Automobile) en de FOCA telde de wedstrijd echter officieel niet mee voor het wereldkampioenschap. Ze maakte een goede indruk en reed zelfs even zesde voor ze met versnellingsbak-problemen van de baan schoot. Tyrrell wilde haar een contract aanbieden voor de rest van het jaar maar zag daarvan af toen Michele Alboreto met meer sponsorgeld aanklopte.

Hierna reed ze onder andere Sportscars en Indycar en in 1992 nam ze met een volledig vrouwelijke equipe deel aan de 24 uur van Le Mans, helaas crashten ze voortijdig en haalden de finish niet. Eind jaren negentig stopte Wilson met racen en voegde zich bij het circuit-ontwerp bureau van haar man.

[ Bericht 1% gewijzigd door Michael_Moore op 26-07-2012 20:12:44 ]

Nicolas Kiesa



Hij maakte zijn Formule 1-debuut in 2003 bij Minardi en nam deel aan 5 Grands Prix. Hij scoorde geen punten.

In Formule 3000/2003 wist hij de Formule 3000-race in Monaco te winnen. Björn Wirdheim dacht dat hij de finishvlag al voorbij was en vertraagde bij zijn pitcrew waarop Kiesa hem kon inhalen.

Hij racete voor het eerst in de Formule 1 voor Minardi in 2003 waarvoor hij vijf Grands Prix mocht starten. Hij wist deze ook alle vijf uit te rijden maar geen punten te pakken. In 2005 keerde hij terug naar de Formule 1 toen hij voor Jordan ging rijden als derde rijder. Hierdoor mocht hij elke vrijdag zijn opwachting maken in de vrije oefenritten.

Ook zo'n succesverhaal

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 17:31 schreef Mexicanobakker het volgende:
Ik twijfel tussen Montermini (gereden voor Forti, Pacific en Simtek) en Deletraz ( )

Je vergeet Lavaggi, en eigenlijk geen race gereden, alleen getest:

http://en.wikipedia.org/wiki/Chanoch_Nissany


Edit: over de post van Haarclip heengelezen.

Daarom maar n ander:

http://en.wikipedia.org/wiki/Patrick_Friesacher

[ Bericht 12% gewijzigd door JohnB52 op 26-07-2012 20:33:13 ]

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 20:28 schreef JohnB52 het volgende:

[..]

Je vergeet Lavaggi, en eigenlijk geen race gereden, alleen getest:

http://en.wikipedia.org/wiki/Chanoch_Nissany

Johnny Carwash was ook een baas, maar ik zal straks toch echt iets over die 2 gaan schrijven

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 20:29 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Johnny Carwash was ook een baas, maar ik zal straks toch echt iets over die 2 gaan schrijven

Hahahaha, die nickname kende ik nog niet :p

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 20:34 schreef JohnB52 het volgende:

[..]

Hahahaha, die nickname kende ik nog niet :p

Zo noemden ze hem op de ESPN (Bob Varsha?) altijd, in ieder geval tijdens de Belgische Grand Prix van 1995.

Op Wikipedia staat waar t vandaan komt, de letterlijke vertaling : johnny washing

Ricardo Zunino ('79-'81)



Ricardo Zunino is een voormalig autocoureur uit Argentinië die 11 Grand Prix-races reed.
Zunino debuteerde op 25-jarige leeftijd in de autosport en dankzij successen in Argentinië kreeg hij financiële steun om in Europa te gaan racen.

Ondanks weinig opzienbarende resultaten in de Formule 2 richtte hij zich vanaf 1979 op de Formule 1. Gedurende dat jaar testte hij voor Brabham. Toen tijdens de Grand Prix van Canada aan het eind van het seizoen Brabham-coureur Niki Lauda tussen twee trainingen stopte, kreeg Zunino, die toevallig aanwezig was, de kans van teambaas Bernie Ecclestone.

Tot halverwege 1980 reed Zunino voor Brabham voordat hij werd vervangen door Héctor Rebaque vanwege tegenvallende resultaten. Een jaar later reed hij twee races voor Tyrrell in Zuid-Amerika, voordat Ken Tyrrell Michele Alboreto aantrok.

quote:

After Friday free practice, Brabham driver Niki Lauda suddenly claimed he was tired of "driving in circles", and retired from F1. Ecclestone, debuting his new BT49 chassis that weekend, suddenly needed a capable replacement.

The story goes that he even sent someone to make an announcement on the PA system asking if anyone in the crowd could drive an F1 car, but eventually Zunino showed his face and was given the drive.

Did Zunino volunteer himself? Or did Ecclestone already know Ricardo was present at the track? Did Bernie even have a role in ensuring that Zunino was present? Perhaps he already had an inkling that Lauda was ready to quit at any moment.

According to some, the fact that Zunino had been able to test for Brabham, and eventually be on hand to make his debut seemed too much to be a fluke. The argument runs that Bernie was keen to increase Argentine interest in F1, and Zunino was his way of ensuring that.

Na zijn autosportcarrière begon Zunino een hotel aan de voet van de Andes.

Eric van de Poele ('91-'92)

quote:

A DTM Champion, F3000 runner-up, multiple Sebring and Spa 24hrs winner, and veteran of many Le Mans campaigns, the popular Belgian suffered heartbreak in his first GP start before going on to struggle with three under-financed F1 teams.

Eric "Tintin" van de Poele is een voormalig Belgische Formule 1-coureur.

Na een carrière in onder andere DTM (kampioen in '87), Formule Ford, Formule 3 en het Belgisch Toerwagen Kampioenschap weet Van de Poele in 1989 de Formule 3000 te bereiken en wordt in 1990 tweede in die klasse achter Erik Comas. Het levert hem een plaats op in de Formule 1 bij het nieuwe Modena Lamborghini team voor het seizoen 1991.

Het jaar wordt een teleurstelling, slechts één keer komt Van de Poele door de kwalificaties heen. In de Grand Prix van San Marino lijkt hij op weg naar een vijfde plaats (en twee punten) tot in de laatste ronde de brandstofpomp het begeeft en Van de Poele terugvalt naar plek negen (zonder punten).

Na één seizoen is het geld bij Lamborghini op en weet Van de Poele een zitje te bemachtigen bij het roemruchte team van Brabham dat dan al is teruggezakt naar de achterhoede en geen geld heeft. Ook hier valt weinig eer te behalen net zo min als voor zijn teamgenoten Giovanna Amati (de laatste vrouw in de Formule 1) en Damon Hill.

Als Fondmetal nog tijdens 1992 Andrea Chiesa dumpt neemt Van de Poele diens plekje over. Fondmetal is beter dan Modena en Brabham (dat zich vlak na het vertrek van Eric terugtrekt uit de Formule 1) en hij kwalificeert zich 3 keer achter elkaar tot ook bij Fondmetal het geld op is.

quote:

Eric van de Poele from Belgium is one of those drivers who, if he happened to be in the right place at the right time, might well have been F-1 World Champion.

Instead every team he drove for ran out of money.

Hierna wordt hij een jaar lang testcoureur bij Tyrrell en richt hij zich op andere raceklassen. Zo wint hij in 1995 de 12 uren van Sebring en is hij in 2008 voor de vijfde keer de sterkste in de 24 uur van Spa-Francorchamps samen met teamgenoten Michael Bartels, Andrea Bertolini en Stéphane Sarrazin in de Maserati MC12, met deze overwinning is hij recordhouder.

Ook het weekend van 28 en 29 juli 2012 doet Eric weer mee met de 24 Uur van Spa-Francorchamps
voor het team van Boutsen Ginion Racing in een McLaren MP4-12C samen met Nico Verdonck, Edouard Mondron en Jack Clarke.



[ Bericht 2% gewijzigd door Michael_Moore op 26-07-2012 22:05:21 ]

Andrea Montermini is een opvallende F1-coureur. Hij is de enige die voor 3 van de topteams uit de jaren 90 reed: Simtek, Pacific en Forti. Zijn carrière begon laat en voorspelde veel goeds voor zijn toekomst: In zijn eerste jaar in Formule racen won hij 3 wedstrijden. Echter had hij toen sponsorproblemen. Hij mocht slechts een beperkt aantal races rijden. Gelukkig was hij snel. Toen nog wel.

In 1988 en 1989 leek het allemaal beter te worden. Hij reed degelijk in de formule 3, onder andere haalde hij een 2e plaats in Monaco.

Vanaf 1990 ging hij in het Formule 3000 kampioenschap rijden. Hij stond in zijn eerste 2 jaar zo nu en dan op het podium, maar in 1992 liep het beter. Hij startte het seizoen bij II Barone Rampante. 4x mocht hij als eerste starten en 3 keer pakte hij een overwinning. Hij werd 2e in het kampioenschap, Luca Badoer, toekomstig teamgenoot en toekomstig topcoureur pakte het kampioenschap met het toen nog F3000 rijdende Forti Corse.

Maar het had heel anders kunnen gaan. Montermini had een probleem. Een geldprobleem. En na 3 races samen met Rubens Barrichello bij II Barone Rampante werd hij vlak voor de 4e rit uit het team gegooid. Maar gelukkig was daar Forti. En daar reed hij de laatste 4 races mee. Toch is het vrij zeldzaam, een mid-season teamwissel van een coureur die zo hoog staat in het kampioenschap.

Goed resultaat in de IF3000, dan kun je de F1 bestormen? Zo werkte het vroeger niet. Nu heb je de Sergio Perezzen, Heikki Kovalainens en Charles Picjes hadden het vroeger moeilijker gehad om in de F1 te komen. Veel winnaars van IF3000 hebben nooit eens de Formule 1 bereikt. En de enige deelnemer aan de klasse die ooit wereldkampioen werd won hem niet (F. Alonso)

Deze pech kwam ook Montermini toe. Natuurlijk, Montermini was de jongste niet, en geld heeft hij ook niet, dat was duidelijk. Gelukkig mocht hij nog testen voor Bennetton. Maar dat was niet zo spannend, gezien hij nog test coureur was voor Ferrari in 1991. 1993 was een seizoen van weinig rijden, het enige interessante was de rit in Detroit waarin hij 4e werd.

Maar in 1994 kwam dan toch die kans. Die kans kwam bij het MTV Simtek team, dat het seizoen begon met D. Brabham en Ratzenberger. Maar voor iedereen zal het bekend zijn dat Ratzenberger helaas maar 3 races kon rijden voor Simtek. In Monaco reed het team met maar 1 auto, maar in Spanje mocht Montermini instappen. Mooi. Eindelijk. 30 jaar, maar het mag dan toch. Of niet? Al tijdens de oefensessie was hij het volgende slachtoffer van een heftig ongeval (JJ Lehto, Alesi, Barrichello, Ratzenberger, Senna, Wendlinger, Montermini, Lamy)

Montermini had rust nodig, en dus eindigde zijn carrière met 1 race. Was dat het verhaal? Nee, gelukkig niet. Hij kreeg een nieuwe kans, bij Pacific. De Pacific had in 1994 de twijfelachtige eer zichzelf alleen te kwalificeren als er andere teams niet compleet aanwezig waren.
Maar gelukkig kon het Pacific team zich verzekeren van een plaatsje op het grid. Lotus werd vervangen door Forti, maar vlak voor de seizoensstart was het einde verhaal voor Equipe Larrousse. Dit zorgde ervoor dat er maar 26 auto's waren, en dat er geen automatische non-qualifying meer was. Maar de Pacific was nog altijd pijnlijk traag. Montermini en teamgenoot Gachot haalden uiteindelijk een 8e plaats. Montermini wist ook nog een 9e plaats te behalen en was zodoende beter dan z'n teamgenoot. Lavaggi en Deletraz, de vervangers van Gachot, zouden helemaal geen race in de klassering vallen. Montermini zou ook in dit seizoen niet starten in de Spaanse GP.

Het Pacific team viel uiteindelijk weg na 1995, maar in 1996 mocht hij naar een nieuw topteam: Forti. Forti bleek in 95 al sterker dan Pacific, dus dat moet een beter seizoen worden. Fout. Er was een nieuwe regel; de 107% regel, en waar die nu speciaal voor HRT lijkt was die speciaal voor deze rijdende chicane. Het was een mooi geel ding, dat wel, en ik vind alle 3 de auto's waarin Andrea reed een plaatje waard:







Ohja, wacht. Er was nog een Forti. Leuk team. Een zeldzame keer dat ik me kan herinneren dat een F1-wagen compleet van livery veranderde om sponsortechnische redenen. (kan alleen BAR 99 herinneren)
Helaas was deze veel lelijker.



En prestaties? Nee. Montermini kwalificeerde vaak niet vanwege de 107% regel en voor de bekende Monaco GP had ie weer eens een ongeluk waardoor hij racen kon vergeten. Hij werd 10e in Argentinië. Och.

In 1997 zou Montermini nog testcoureur worden voor wéér zo'n topteam: Lola. Helaas konden we Rosset en Sospiri zelfs maar 1x in die auto zien falen, dus voor Montermini was er nooit een kans.

In 1998 en 1999 reed hij nog respectabele rondjes in Le Mans, maar hij was inmiddels al 36 dus zijn carrière was onderhand voorbij.

Opdat wij deze baas nooit vergeten:


Auw.


Bowlen is ook een leuke sport.


Maar soms gaat het ook goed.

___

Van Jean-Denis Deletraz hoef ik maar 2 dingen te tonen:

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 22:28 schreef Mexicanobakker het volgende:

Ohja, wacht. Er was nog een Forti. Leuk team. Een zeldzame keer dat ik me kan herinneren dat een F1-wagen compleet van livery veranderde om sponsortechnische redenen. (kan alleen BAR 99 herinneren)

Maar dit ging waarschijnlijk om extra inkomsten, BAR had twee auto's met allebei een verschillende livery. Dit werd verboden door de FIA omdat beide auto's er hetzelfde uit moeten zien en zo kregen we de BAR met ritssluiting.



en dat werd:

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 22:35 schreef Bluurgh het volgende:

[..]

Maar dit ging waarschijnlijk om extra inkomsten, BAR had twee auto's met allebei een verschillende livery. Dit werd verboden door de FIA omdat beide auto's er hetzelfde uit moeten zien en zo kregen we de BAR met ritssluiting.

[ afbeelding ]

en dat werd:

[ afbeelding ]

Klopt, maar het is dus een sponsortechnische reden

http://en.wikipedia.org/wiki/Gianmaria_Bruni

T is dat ik m bij een van de youtube filmpjes aan de zijkant zag staan...

In de GP2 en de F1 weinig gepresteerd, later tijdens de 24h van Le Mans wel 2x gewonnen!

Ik zie na naslag dat ik mijn feiten niet exact op orde had; ook Damon Hill heeft IF3000 gereden.

Perry McCarthy

De meeste mensen kennen deze man onder de naam The Stig, want hij werd de man die deze rol in Top Gear mocht vertolken. Voordien had hij echter een aparte carriere in de autosport gehad, waar hij letterlijk per ongeluk in terecht was gekomen. Hij was een goed pianospeler en gaf demonstraties in een lokale muziekwinkel. De eigenaar wist dat hij ook een goed chauffeur was met een neiging naar gekke stunts en introduceerde hem bij een race-instructeur. McCarthy reed een aantal jaren in de Ford 1600, F3 en F3000, maar alleen in de 1600 in volledige seizoenen, in de F3 en F3000 was hij steeds invaller en leek hij wel door pech achtervolgd, mooie klasseringen werden steeds ongedaan gemaakt door crashes buiten zijn schuld of mechanische pech. Een van de meest verbazende gevalletjes was toen McCarthy crashte in de kwalificaties in Birmingham, snel terugging naar de pits, de pits uitreed en vlak voor de uitgang een plots overstekende monteur van FIRST raakte. Waardoor hij geen tijd neerzette en niet mee mocht rijden.Hij nam wel wraak in de race daarna op Spa, waar hij in de regen van 11 naar 7 oprukte en de tweede snelste auto op de baan was. Na veel pogingen om een testcontract te krijgen en een kort verblijf bij de IMSA Sportscars vond hij testwerk bij Footwork in 1991, en via dat team kwam McCarthy in 1992 terecht bij een team dat later als een schande voor de sport zou worden gezien: Andrea Moda

Het probleem van Andrea Moda was hun teambaas, schoenmagnaat Andrea Sassetti, die waarschijnlijk dacht dat hij een tweede Lord Hesketh was (Hesketh was het feesten-en-partijen team waarvoor James Hunt debuteerde in de jaren 70). Maar terwijl Hesketh tenminste nog de goede mensen om zich heen verzamelde, wist Sassetti helemaal niet waar hij mee bezig was. Hij kocht een paar auto's van Coloni zolang zijn eigen wagens nog niet klaar waren, maar probeerde daarmee ook onder de entry-fee voor nieuwe teams uit te komen door zich als een voortzetting van Coloni te presenteren. Toen zijn coureurs Alex Caffi en Enrico Bertaggia klaagden over het gebrek aan vooruitgang, werden ze prompt ontslagen. Sassetti stelde zelf Roberto Moreno aan en iemand wees hem op McCarthy, die de baan kreeg, als hij zelf zijn onkosten zou betalen.

McCarthy mocht vanwege het gebrek aan een Superlicentie (hij had niet genoeg vlieguren in de F3000 gemaakt) eigenlijk niet starten, maar slaagde erin de capo supremo Bernie E. en vijf teambazen die in de Formula One Commission achter zich te krijgen, zodat hij in Spanje alsnog mocht starten. In de tussentijd wilde Bertaggia zijn stoeltje terug en paaide de teambaas met 1 miljoen sponsorgeld. Bernie wees Sassetti erop dat hij geen coureurs meer mocht wisselen, en dus bleef McCarthy aan. Zijn debuut in Spanje was het kortste ooit, 18 meter, want de motor vloog voor de start van de trainingen al in brand, werd geblust en er kon niet meer aan gesleuteld worden. Na die 18 meter hield het beschadigde blok er dan ook mee op.

In de volgende GP's bleek dat Sassetti nog steeds kwaad was over het miljoen dat hij was misgelopen, en meestal liet hij McCarthy niet meer dan een handvol rondjes rijden voor de auto als T-car voor Moreno werd gestald. In Canada moest Andrea Moda motoren lenen van Brabham, omdat hun eigen Judd V10's niet waren gearriveerd. Iedereen nam aan dat betalingsproblemen eraan ten grondslag lagen. In Frankrijk kwamen de trucks van AM in een vrachtwagenchauffeursstaking terecht waardoor ze niet op tijd aankwamen op de baan. In Engeland mocht McCarthy zowaar weer een paar rondjes rijden, maar hij spinde nadat de koppeling stukging. Er knapte iets en McCarthy verkocht tijdens het GP-weekend 1000 t-shirts waarin hij tegen zijn behandeling door het AM-team protesteerde. Het kostte hem sowieso veel geld om steeds op eigen houtje bij raceweekends te komen, meestal had hij of goodwill van anderen nodig, of een verdiend zakcentje voor het geven van rondleidingen aan F1-reisgezelschappen.

In Duitsland werd hij gediskwalificeerd doordat hij dankzij het team de weging mistte en Hongarije
bracht hem een prekwalificatie van 45 tellen, niet genoeg voor een Flying Lap. In België hoopte McCarthy door het ontbreken van Brabham tenminste nog iets van zijn rijvaardigheid te laten zien in de kwalificatie, maar zijn stuurstang brak in Eau Rouge. Hoe hij daar een gigacrash heeft kunnen vermijden is een klein wonder, maar in de pits kwam hij erachter dat de monteurs bij gebrek aan een reservestuurstang de defecte versie van Moreno met die van hem hadden verwisseld. Hetzelfde weekend werd Sasetti gearresteerd wegens het vervalsen van pitpassen en AM uitgesloten wegens het in diskrediet brengen van de sport.

McCarthy mocht daarna nog voor Benetton testen toen hun eigen tester (Zanardi) ziek werd en kon bij Williams een testdag doen om te bepalen wie hun vaste tester zou worden: McCarthy of David Coulthard. Coulthard kreeg de baan en daarmee was Perry's verbazende F1-carriere voorbij. Lees voor nog meer gekke verhalen zijn biografie er maar eens op na: "Flat out Flat Broke, F1 the hard way! " Perry zat daarna niet zonder werk, met o.a. races in sportscars, Le Mans en een baantje als bestuurder van The Leader, de auto die in de Michel Vaillant film door de tegenstand van Vaillant wordt ingezet. En natuurlijk de baan van de Stig, die hij twee jaar heeft gehad.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sabata op 27-07-2012 11:11:16 ]

quote:

Mazzacane in Italian means ''kill the dog''

Maldonado heeft ook zo'n mooie naam: betekent letterlijk "Ziek achtergebleven"

Heerlijk Topic dit!

quote:

Op vrijdag 27 juli 2012 10:48 schreef Kleffe_Dop het volgende:
Die groene Forti Corse moet trouwens wel één van de lelijkste Formule 1 bolide's ooit zijn. Het ziet er bijna uit als een soort Formule 3000 / Formule 1 hybride creatie.

[..]

^Dat is zo'n ultieme dooddoener...

[..]

Die gele was juist nog zo mooi. Gelukkig veranderde Jordan het jaar erop van livery en stonden er weer gele auto's op de grid (in 1996 had Jordan een gouden livery, al was die al mooier dan de livery in 1992-1995)

Overigens was de Lambo waarin van der Poele in reed ook een van de mooiste auto's. Dat was ook het enige positieve aan die auto.

Vond die 7-up livery ook wel tof!

quote:

Op vrijdag 27 juli 2012 15:20 schreef Fiorano het volgende:
Vond die 7-up livery ook wel tof!

Die was erg mooi ja.

Marco Apicella (1993)



Marco Apicella is een Italiaans autocoureur, startte één keer in een Formule 1-wedstrijd en had misschien wel de kortste Formule 1-carrière aller tijden.(800 meter)

Vanuit de karts ging Apicella in een keer naar de Formule 3 in 1984, drie jaar later volgde de overstap naar Formule 3000. Ook testte hij toen een Minardi F1-auto. Eind jaren tachtig behoorde Apicella tot de toppers in de F3000 maar in tegenstelling tot concurrenten als Jean Alesi, Eric Bernard en Eric van de Poele wist hij geen plekje te veroveren in de Formule 1.

Na nieuwe F1-tests voor Minardi en Modena vertrok Apicella naar Japan om zijn carrière een nieuwe impuls te geven. In de Japanse Formule 3000 bleek hij competitief en behaalde enkele zeges. In 1993 kreeg hij alsnog een echte kans in de Formule 1.

Thierry Boutsen was na een teleurstellende periode bij Jordan na de Grand Prix Formule 1 van België per direct gestopt en teambaas Eddie Jordan gaf Apicella de kans zich te laten zien bij diens thuiswedstrijd op Monza. Hij kreeg een contract voor één wedstrijd.

Bij testen vooraf zag het er veelbelovend uit, maar in de kwalificatie viel Apicella toch wat tegen met een 23ste plaats. In de race werd hij bij de start geraakt door JJ Lehto en in de eerste bocht was zijn wedstrijd al voorbij met een kapotte achterwielophanging.

Aangezien Apicella hierna weer verplichtingen had in Japan nam Eddie Jordan andere coureurs, waaronder Eddie Irvine, in dienst en was Marco's Formule 1-carrière na één bocht voorbij.

In Japan behaalde Apicella daarna de nodige successen en even leek er zelfs een nieuwe kans in de Formule 1 te komen, hij testte een F1-prototype voor DOME maar dat team kwam nooit van de grond.

Tegenwoordig is Marco Apicella part-time rij-instructeur bij de Centro Internazionale Guida Sicura rij-school in Italië.

Dit is mijn persoonlijke favoriet.

Ben Pon jr. (1962)



Bernardus Marinus Pon is een Nederlands zakenman, oud-coureur en schutter.
Pon werd geboren als derde kind van de latere Volkswagenimporteur Ben Pon.

Op zijn vijftiende vertrok hij naar Canada waar hij volgens eigen zeggen zijn eerste race reed. Hij begon serieus met racen op het circuit van Zandvoort en reed in een Volkswagen Kever met daarin een Porsche Carrera GT-motor. Het voertuig reed hard, maar was moeilijk te besturen. Humor was hem niet vreemd. Voor de koeling had Pon twee grote sleuven in de motorkap gemaakt, met daaronder de tekst 'Drukwerk' en 'Brieven'.

Tijdens de Formule 1 Grand Prix van Nederland (z'n enige F-1 race) op 20 mei 1962, crashte Pon in de tweede ronde. Hij werd uit de auto geslingerd en kwam in de bosjes van het Scheivlak terecht maar bleef ongedeerd.

In 1965 stopte Pon met professioneel autoracen. Hij ging werken voor het Pon Porsche Import Centre en was daar verantwoordelijk voor de import van Porsche. Hij was tevens betrokken bij de oprichting van het Racing Team Holland en bracht twee Porsches 906 in het team. Rob Slotemaker, Wim Loos, Gijs van Lennep en Ben zelf vormden een prima team en wonnen in Europa bijna alles wat er te winnen was.

Pon vertegenwoordigde Nederland op de Olympische Spelen van 1972 in München. Hij kwam uit op het onderdeel kleiduivenschieten. Met 187 treffers behaalde hij een 31e plaats.

In 1992 begon Pon een eigen wijngaard in Carmel Valley (Californië).
Hij liet hier ook Bernardus Lodge bouwen, een luxueus hotel dat in 1999 werd geopend.
Anno 2009 woont hij daar samen met een Nederlandse vriendin.

In de Verenigde Staten is zijn Sauvignon Blanc 2005 door de Wall Street Journal uitgeroepen tot beste witte wijn voor de zomer van 2007.

Vd Poele is nu live te zien in de 24H Spa Francorchamps!

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 19:01 schreef Sinister-D- het volgende:
Tomas Enge: een jonge belofte uit Tsjechië. Tot nu toe de enige Tsjech met GP-starts.

*knip verhaal*

Om hier even op terug te komen

quote:

Enge anderhalf jaar geschorst om doping
2 aug. 2012

Oud-Formule 1-coureur Tomas Enge heeft een schorsing van achttien maanden aan de broek gekregen, nadat hij bij de FIA GT1-races op het circuit van Navarra in mei positief getest was op het gebruik van verboden middelen. Zo heeft de 35-jarige Tsjech, die in 2001 drie races reed voor Prost, zelf bekendgemaakt.

Enge is het niet eens met zijn schorsing en heeft besloten de uitspraak van de anti-dopingcommissie van de FIA aan te vechten bij het internationale sporttribunaal CAS. "Ik heb eerder al een verzoek bij de autosportbond ingediend om de medicijnen die ik nodig heb, toe te staan", laat Enge, die lijdt aan een cardiovasculaire aandoening, in een statement weten. "Dit berust dus allemaal op een misverstand."

Het is niet de eerste keer dat Enge positief uit een dopingcontrole komt. In 2002 werd hij betrapt op het gebruik van marihuana. Dat leverde hem toen een diskwalificatie op voor een Formule 3000-race in Hongarije, wat hem het kampioenschap kostte.

Dat is dan al de 3e keer toch?

Ik vind dit ook wel een kandidaat

http://www.f1rejects.com/drivers/yoong/biography.html

Ik ben wel benieuwd hoe het met die Andrea Sassetti van Andrea Moda gaat. Volgens wikipedia heeft hij die twee orginele Andrea Moda chassis thuis staan en hij schijnt ook een keer bijna kapot geknald te zijn. Lijkt me wel een excentrieke man die wat verhalen te vertellen heeft. Als ik autosport journalist was zou ik al dit soort gasten afgaan. Moeten toch prachtige verhalen van te maken zijn.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 22:41 schreef Lokale_Notabele het volgende:
Ik ben wel benieuwd hoe het met die Andrea Sassetti van Andrea Moda gaat. Volgens wikipedia heeft hij die twee orginele Andrea Moda chassis thuis staan en hij schijnt ook een keer bijna kapot geknald te zijn. Lijkt me wel een excentrieke man die wat verhalen te vertellen heeft. Als ik autosport journalist was zou ik al dit soort gasten afgaan. Moeten toch prachtige verhalen van te maken zijn.
[ afbeelding ]

Je wordt op je wenken bedient.

Origineel Italiaans artikel uit 2007.

En de Engelse vertaling.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2012 23:17 schreef Michael_Moore het volgende:

[..]

Je wordt op je wenken bedient.

Origineel Italiaans artikel uit 2007.

En de Engelse vertaling.

Klasse.
Fascinerend verhaal ook. Met regenbanden proberen te kwalificeren terwijl het droog is omdat je geen andere banden hebt etc.

Over vergeten Nederlandse coureurs gesproken Roelof Wunderink, Boy Hayje en Michael Bleekemolen kunnen er ook wel bij. Samen met Gijs van Lennep en Jan Lammers zorgden zij er wel voor dat Nederland tussen 1973 en 1982 10 jaar op rij met een Formule 1 coureur was vertegenwoordigd.

Roelof Wunderink (1975)



Roelof Wunderink was een einzelganger die pas op zijn 21ste, in 1970, begon met de racerij. Hij had zich in 1969 ingeschreven voor een racecursus en als beste cursist mocht hij een raceopleiding volgen. Helaas ging het bedrijf failliet en kwam het er niet van, wat hem er niet van weerhield om te gaan racen. Eerst in een oude Ford en Simca en het jaar erop in een Formule Ford 1600, waarin hij indruk maakte, onder andere met een derde plaats op het circuit van Estoril in Portugal in een sterk veld. In de winter besloot hij een raceopleiding te volgen bij Andre Pilette en samen met Arie Luyendijk stak hij ver boven de rest van de cursisten uit. Hij behaalde erna meteen de titel in de Formule Ford 1600. binnen twee jaar de Nederlandse Formule Ford 1600 titel. Hij wilde ieder jaar een stapje hoger en met de hulp van HB Bewaking als sponsor reed hij de twee jaren erop in de Formule 3 en Formule 5000. Veel succes was er echter niet, mede doordat het geld van de gebroeders Hoogenboom vooral werd gebruikt voor de wagens van de teamgenoten van Wunderink in plaats van die van Wunderink zelf. Een snelle rekensom leerde ze dat de Formule 1 goedkoper zou zijn.

Zo kwam Wundernk dankzij deze sponsor in 1975 in de Formule 1. Het Ensign Formule 1 team van Morris Nunn was op zoek naar geld en HB Bewaking kon dat leveren (in ruil voor de eigendom van de spullen waarvoor zij betaalden). Veel werd er niet van hem verwacht, zeker niet omdat Wunderink reed met de auto van het jaar ervoor, de N174, omdat de nieuwe auto door de financiële problemen nog niet klaar was. De overzeese Grand Prix waten te duur voor Ensign, dus voordat hij in een officiële WK-race kon starten mocht hij ervaring opdoen in twee niet officiële races, de Race of the Champions op Brands Hatch en de International Trophy op Silverstone. In die eerste race kwalificeerde hij zich als 18de (op 8.7 seconde van de polesitter en latere winnaar Tom Pryce in de Shadow) en finishte als 10de op 5 ronden achterstand, zijn beste resultaat ooit in een Formule 1 wagen. In de International Trophy viel hij na 29 van de 40 ronden uit, toen hij op de 10de plaats lag.


Wunderink in de Ensign N174 tijdens de GP van Spanje

Zijn WK debuut maakte hij in de controversiële race op het circuit van Montjuich Park in Spanje, de 4de race van het seizoen. Doordat de vangrails van het circuit niet goed vast zaten dreigden de coureurs de race te boycotten. Op vrijdag reden slechts twee coureurs. Na provisorische reparaties door de organisatoren werd er door dreiging van juridische acties toch gereden. Wunderink wist zich als 19de te kwalificeren, voor coureurs als Alan Jones en de enige vrouw in het veld Lella Lombardi. Na vele incidenten lag Roelof Wunderink 8ste, maar viel uit in e 20ste ronde als gevolg van een defect door een eerdere aanrijding. In ronde 25 verloor Rolf Stommelen zijn achtervleugel, crashte in de vangrails, kaatste terug op het circut en vloog aan de andere kant over de vangrails het publiek in waarbij vier toeschouwers om het leven kwamen. De race werd beeindigd en Jochen Mass als winnaar uitgeroepen. Lella Lombardi scoorde als enige vrouw ooit een (half) punt in deze race door zesde te worden.

Voor de volgende race op Monaco kwalificeerde hij zich niet (hij werd 23ste van de 18 die mochten starten) en in het weekend tussen deze en de volgende Grand Prix besloot hij om een Formule 5000 race op Zandvoort te rijden om zijn vertrouwen wat op te krikken. Hierin crashte hij echter zwaar, door een lekke band, waardoor hij in coma raaakte. Zijn helm was helemaal opengereten. Hij bleek een hersenkneuzing en een gebroken jukbeen te hebben. Hierdoor moest hij de volgende races missen. Pas bij de Grand Prix van Groot Brittanië was hij weer aanwezig, maar duidelijk nog niet klaar om weer te racen. Van de 28 coureurs werd hij 27ste in de kwalificatie, terwijl er maar 26 mochten starten. De volgende race was hij weer afwezig.



Hij kwam nog drie keer in actie. In de verregende Grand Prix van Oostenrijk werd hij op 4 ronden achterstand als 18de niet geklasseerd, op Monza kwalificeerde hij zich niet en op Watkins Glen viel hij uit, liggend op de 10de plaats.

Moe van het wereldje trok hij zich terug uit de autosport om andere interesses (vastgoed) na te jagen. Hij heeft nog een keer geprobeerd een comeback te maken eind 1976 maar moest het in een Formule Ford 2000 race afleggen tegen zijn concurrenten, waaronder Jan Lammers. Daarna is hij niet meer gesignaleerd op de circuits.

Voor HB Bewaking had het verhaal nog een staartje, want doordat ze met Nunn gebrouilleerd raakte eisten ze de spullen op waarvoor ze betaald hadden. Dat was onder andere de Ensign N175 waarmee Gijs van Lennep dat seizoen als vervanger van Wunderink een puntje had behaald. Met deze auto reden ze met de Australische Larry Perkins in 1976 6 races als Boro (van Bob en Rody, de voornamen van de gebroeders Hoogenboom), maar daarna was het voor dit eerste echte Nederlandse Formule 1 team over.

komkommer tijd tot het eind van deze maand, dus trappen we dees maar eens omhoog