Inderdaad!quote:Op donderdag 12 november 2009 15:06 schreef cafca het volgende:
(...) Diamond Dogs is in mijn ogen een van de meest onderschatte albums van Bowie.
Leuk!quote:
Zet 'm op, Davidquote:'DAVID BOWIE DENKT AAN COMEBACK'
Deze week liggen zowel het allereerste album van David Bowie als de opname van een van zijn laatste concerten in de winkel in een opgepoetste versie. En er zijn nog heruitgaven op komst. Maar wanneer horen we weer eens nieuw werk?
A Reality Tour, David Bowies nieuwe live-album, is een weergave van een van de pakweg honderd concerten van zijn tot nog toe laatste tournee, voor een enthousiast publiek in Point Depot in Dublin. Het is een Bowie in grote doen, twee en een half uur muziek, 33 songs uit zijn hele carrière.
De promosticker vermeldt dat dit een 'best of' is, maar eigenlijk gaat het - behalve een aantal klassiekers - vooral om materiaal uit Bowies laatste twee studioalbums, Heathen (2002) en Reality (2003); in superieure versies. Het onderlijnt dat Bowie tijdens die laatste tournee ook nog een creatieve uitdaging zocht.
Behalve oudgedienden als Mike Garson op keyboards (sinds 1972 een vaste waarde in Bowies band) en de gitarist Earl Slick (verantwoordelijk voor de noise op onder meer 'Station to station') speelde ook de bassiste Gail-Ann Dorsey een belangrijke rol in Bowies toenmalige band.
'Tijdens deze tournee varieerde de setlist enorm', vertelt Dorsey ons. 'Dikwijls besliste Bowie pas enkele minuten voor het concert welke nieuwe nummers hij die avond in de show wou. Bovendien stond hij erop dat we een nummer als The motel, in een andere toonaard superstrak konden spelen, terwijl hij ons voor de meer experimentele nieuwe nummers uit Heathen op het podium nieuwe, jazzy arrangementen toeriep.'
Tijdens passages op Torhout/Werchter in 1996 en 1997 had Bowie het nogal voor soundscapes, repetitieve samples en loeiharde gitaarpartijen. Dat deed pijn.
Dorsey: 'Bowie vond dat we enkel de richting van de artiest moesten volgen en niet mochten inspelen op de verwachtingen van het publiek. Enkele jaren later kreeg hij opnieuw voeling met sommige nummers uit zijn verleden, maar hij wou ze enkel spelen als hij ze kon koppelen aan nieuw werk.'
De 'Reality Tour' was erg succesvol en Bowie vond er ook een nieuw, jonger publiek mee.
'Dat was de reden waarom Bowie deze tournee zo belangrijk vond. Hij speelde elke avond marathonsets en zong met de gedrevenheid van een twintiger. Hij wilde vooral die nieuwe generatie bereiken, dat was het ultieme doel van die laatste tournee.'
Een half jaar na de opname van het concert in Dublin, midden juni 2004, kwam er een abrupt einde aan deze concertreeks. Wat is er gebeurd?
'Ik herinner me dat moment nog als gisteren. Halfweg Earl Slicks gitaarsolo tijdens “Station to station, zag ik David verkrampen en lijkwit worden. Hij greep naar zijn schouder en strompelend verliet hij het podium. Enkele minuten later kwam hij nog even terug, maar tijdens het volgende nummer zagen we allemaal dat hij ongelooflijk pijn leed. Meteen daarop stelden artsen backstage vast dat hij net een hartaanval had gekregen.'
Comeback
Bowie onderging nog diezelfde avond in Hamburg een hartoperatie. De rest van de tournee, met onder meer een concert op Rock Werchter, werd geannuleerd.
Sindsdien is het stil geworden. Er verscheen geen nieuw werk meer, enkel zijn catalogus wordt om de haverklap heruitgebracht. Zo verschijnt deze week zijn debuutalbum (David Bowie, 1967) in een deluxe editie, met heel wat door Tony Visconti gemixte onuitgegeven BBC-sessies op de tweede schijf. En binnenkort mag u een box rond Station to station verwachten. Daarop zal onder meer een van Bowies legendarische concerten, Nassau 1976, voor het eerst integraal te horen zijn.
David Bowie is terminaal ziek, staat te lezen op internet.
(opgewonden) 'Dat is niet waar. Ik hoorde David twee weken geleden nog toen ik hem feliciteerde met zijn 63ste verjaardag. Hij stelt het voortreffelijk en heeft stilaan plannen om te werken aan een nieuw album.'
Wat kunnen we daarvan verwachten?
'Je kan zijn huidige levenswandel niet buitensluiten. Bowie is een family man geworden en geniet ervan zijn kinderen in zijn nabijheid te zien opgroeien. Maar anderzijds voelt hij na zes jaar stilte opnieuw de vibes om met zijn bevriende muzikanten de studio in te trekken. Bands als Arcade Fire volgt hij de jongste maanden van heel nabij. Maar Chinese folk en oude jazz inspireren hem dezer dagen evengoed.'
In mei komt een dubbel tribute-album uit, waarop de meest uiteenlopende muzikanten (van MGMT over Carla Bruni tot Soulwax) Bowie herinterpreteren.
'Wel, ik had het er met David nog over. Hij vindt ook dat hij dringend opnieuw aan de slag moet, want te veel van die tributes op korte tijd betekenen doorgaans dat je carrière stilaan als afgerond wordt beschouwd.'
'A Reality Tour' is nu uit.
Overigens kan ik me erg vinden in deze stelling. Ik heb dit album overigens zelf ook jaren links laten liggen, maar nu is het een van mijn favoriete Bowie lp's. Wat een sfeer heeft die plaat! Wel iets waar je misschien even de tijd voor moet nemen, wil je het gaan waarderen. Sweet Thing/Candidate/Sweet Thing (reprise) en We are the deadquote:Op donderdag 12 november 2009 15:06 schreef cafca het volgende:
Diamond Dogs is in mijn ogen een van de meest onderschatte albums van Bowie.
Hoe kan je Diamond Dogs nou jaren lang links laten liggen? Dat is zijn beste albumquote:Op donderdag 1 april 2010 14:38 schreef bluejean het volgende:
[..]
Overigens kan ik me erg vinden in deze stelling. Ik heb dit album overigens zelf ook jaren links laten liggen, maar nu is het een van mijn favoriete Bowie lp's. Wat een sfeer heeft die plaat! Wel iets waar je misschien even de tijd voor moet nemen, wil je het gaan waarderen. Sweet Thing/Candidate/Sweet Thing (reprise) en We are the dead.
Omdat 'ie, mijns inziens, minder toegankelijk is dan veel van zijn andere albums. En aangezien er - gezien zijn redelijk omvangrijke oeuvre - nogal veel te ontdekken was, kwam Diamond Dogs relatief laat aan de beurt. Maar nu vind ik 'm te gek. Toch nog goedgekomen dus.quote:Op donderdag 1 april 2010 16:44 schreef HalloweenJack het volgende:
[..]
Hoe kan je Diamond Dogs nou jaren lang links laten liggen? Dat is zijn beste album![]()
Sowieso is die hele periode van net na ziggy stardust te geniaal voor woorden (niet dat ziggy stardus en zijn werk van daarvoort dat niet waren trouwens)
nou, vooruit dan maar.quote:Op donderdag 1 april 2010 17:10 schreef bluejean het volgende:
[..]
Omdat 'ie, mijns inziens, minder toegankelijk is dan veel van zijn andere albums. En aangezien er - gezien zijn redelijk omvangrijke oeuvre - nogal veel te ontdekken was, kwam Diamond Dogs relatief laat aan de beurt. Maar nu vind ik 'm te gek. Toch nog goedgekomen dus.
En ja, zijn jaren '70-periode is toch wel het best, zo niet, geniaal. Met hier en daar, wat mij betreft, wat mindere punten, maar vooral veel hoogtepunten. Ziggy, Aladdin Sane, Diamond Dogs, Station to Station, Low, Heroes.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |