Een leuk interview met onze fantastische Ridder Gottschalk en Jonkvrouw Jantien uit 2010:
quote:
’Het slechte wordt altijd bestraft’
De soap ’Goede tijden, slechte tijden’ bestaat twintig jaar. Hoe hou je kijkers jaar na jaar in de greep? Met herkenbare verhaallijnen, menen de schrijvers. En een stevige moraal..
Soaps lijken heel oppervlakkig, maar zijn eigenlijk ’behoorlijk moralistisch’ stellen Rohan Gottschalk (33) en Jantien van der Meer (38). Deze hoofdschrijvers van de soap ’Goede tijden, slechte tijden’ (GTST), confronteren de inwoners van het fictieve plaatsje Meerdijk al jarenlang met vlammende romances, pijnlijke echtscheidingen, buitenechtelijke kinderen en ander menselijk lief en leed. Ze zijn de hoofdverantwoordelijken voor de verhaallijn van de soap, die morgen twintig jaar bestaat..
In GTST wordt het slechte altijd bestraft, zeggen Gottschalk en Van der Meer. Zo kreeg Barbara, een personage van in de veertig, een paar jaar geleden kanker. Enkele maanden terug deed ze alsof de ziekte terug was, om de aandacht van haar liefde Martijn te trekken. De schrijvers vinden het niet onethisch om Barbara de ziekte te laten faken. Het personage ging zelf wel een ethische grens over, stellen ze. „Daar is Barbara uiteindelijk voor gestraft. Haar kinderen en vrienden wilden niks met haar te maken hebben. Ze pleegde zelfs bijna zelfmoord, stond al bovenop een brug. Soaps zijn behoorlijk moralistisch. De boodschap is toch: lieg niet, ga niet vreemd, gedraag je.”.
GTST wil kijkers graag herkenbaar drama voorschotelen, zeggen de schrijvers. Hiermee trekt de serie anno 2010 iedere avond ruim een miljoen kijkers. Het geheim is volgens de hoofdschrijvers dat de kijkers zich kunnen identificeren met de personages. Toch was het drie jaar geleden onzeker of de soap zijn twintigste verjaardag zou halen. De kijkcijfers vielen tegen en het gerucht deed de ronde dat de serie van tv zou verdwijnen..
Volgens Gottschalk en Van der Meer is een van de belangrijkste oorzaken van de kijkcijferdip in 2007 dat ze steeds gekkere, onwaarschijnlijkere verhaallijnen schreven, waardoor de herkenbaarheid voor de kijkers verdween. Zo werd zakenman Frits van Houten vermoord, waarna zijn lichaam was ingevroren. In zijn handen had hij de helft van een amulet, waar zijn kinderen naar op zoek gingen. Gottschalk: „Mensen konden zich er niet mee identificeren. Logisch, ik ken ook niemand die na zijn dood is ingevroren.”.
GTST legt zich sindsdien weer nadrukkelijk toe op herkenbaar drama, dat zich in familiekring afspeelt. Van der Meer: „Hoe meer emoties een verhaallijn oproept, hoe beter.”.
Om die gevoelens bij de kijker op te roepen worden de inwoners van Meerdijk geconfronteerd met controversiėle maatschappelijke kwesties, zoals euthanasie. Dat moet ook wel, want anders wordt een soap te veel een sprookje, stellen de schrijvers. Dus kiezen zij voor het meest dramatische verhaal, dat vaak ook maatschappelijk relevant is..
Maar er is een verschil met de soap ’Onderweg naar morgen’ (ONM) van de publieke omroep BNN, die deze zomer van het scherm verdween. De makers van ONM wilden jongeren expliciet laten nadenken over bijvoorbeeld loverboys, jongens die meisjes verleiden en hen vervolgens de prostitutie inlokken, zei ONM-schrijver Anne Huizinga in 2006 in NRC Handelsblad. In GTST is dit geen vooropgezet plan, wat niet wil zeggen dat maatschappelijke kwesties worden vermeden..
Zo werkt het taboedoorbrekend als een personage in GTST voor euthanasie kiest of wordt getroffen door kanker, zeggen Gottschalk en Van der Meer. Niet alleen grote maatschappelijke kwesties worden beter bespreekbaar doordat ze in GTST zijn verwerkt. Van der Meer: „Als twee jongeren voor het eerst met elkaar naar bed gaan, dan zorgen we dat de condooms pontificaal in beeld komen. Daar is de Rutgerstichting dan enthousiast over, want de boodschap bereikt zo veel jongeren.”.
Het komt ook wel eens voor dat belangenorganisaties de schrijvers actief benaderen met het verzoek een verhaallijntje in te passen dat hun zaak dient. Gottschalk: „Laatst was er een organisatie die vroeg of we niet iets in het verhaal konden verwerken wat kinderen zou stimuleren te gaan sporten.” De makers van de soap onderhandelen nog over de mogelijkheden, maar stellen voorop dat zo’n kwestie wel in het verhaal moet passen, zegt Gottschalk..
Ook van de kennis van een patiėntenorganisatie kunnen de schrijvers profiteren, zegt Gottschalk. „Daarom benaderen we ze soms actief. Op een gegeven moment wilden we dat het personage oma Josephine dement werd. De meest voorkomende vormen van dementie zijn slepend en gaan langzaam. In een soap is daar geen tijd voor. Toen hebben we na overleg met de Alzheimerstichting besloten dat Josephine zou worden getroffen door een agressieve vorm van dementie. Want het moet wel kloppen allemaal.”
Op woensdag 13 november 2013 20:32 schreef luftersel het volgende:Kelder! Wat doe jij nou hier? :D