quote:
BADR HARI ‘ aangeslagen’ door ArenAbeschuldiging :
‘Ik heb zelfs niets gehóórd!’
EEN ERNSTIG INCIDENT tijdens Sensation White in de Amsterdam ArenA. Ruim 40.000 aanwezigen, en uitgerekend in de nabijheid van BADR HARI en zijn vriendin ESTELLE CRUIJFF werd een man zwaar mishandeld. Sommigen trokken de conclusie dat één plus één wel twee zou zijn. Volgens getuigen en Badr Hari zélf is het verhaal anders. Hij vertelt het, aangeslagen, exclusief aan Pagina Privé.
Badr Hari spreidt zijn grote handen voor zich uit op tafel. „Kijk dan! Zien die eruit of ze gisteravond nog gevochten hebben? Of dat ik er een theedoek omheen had, om het bloeden te stoppen? Ik heb niets gedaan, helemaal niets. En ik weet ook nergens van. Maar het is in Amsterdam nu al zover dat als ik langs de ArenA rij, en binnenin gebeurt wat, dat ik het dan wel zal hebben gedaan!”
Het was zondagochtend ongemakkelijk wakker worden voor de kickbokskampioen. Na een avondje ‘Sensation White’ met zijn vriendin Estelle Cruijff en wat vrienden, in de skybox van een van hen, kreeg Badr op een misdaadsite de schuld van een zware mishandeling die had plaatsgevonden in de luxe skybox in het afgeladen stadion.
En, het moet gezegd, Badr reed niet slechts langs de ArenA. Hij bevond zich in, of net buiten, de skybox waar de klappen vielen. Estelle en hij hebben dezelfde lezing van het gebeurde. Het paar was rond elf uur gearriveerd bij het door meer dan 40 duizend mensen bezochte superevenement.
Badr: „We stonden een minuut of twintig in de rij voordat we naar binnen konden en de skybox van Peter Steenbakkers bereikten. Hij is een van mijn beste vrienden, gezellige Brabander, die het goed heeft gedaan in de wereld van het transport. Er waren nog wat vrienden van hem die in kroketten doen, allemaal leuke mensen, allemaal met hun vrouw. Allemaal met de bedoeling er een leuke avond van te maken. De sfeer vond ik eerst nog wat tam, maar die kwam snel op gang. En eigenlijk werd het een geweldige avond; geen spijt dat we gegaan waren.”
Hij vervolgt: „Eric Kuster (de interieurontwerper van de sterren, ES) was met ons mee. Die zei rond een uur of twee dat hij nog even langs Duncan Stutterheim (de organisator van Sensation, ES) liep om hem een handje te geven en te complimenteren. En Eric zei: ’als ik terugkom, dan gaan we. Oké?’ Stel en ik waren het er helemaal mee eens, en wij stonden in de deuropening naar het balkon nog wat naar die dansende menigte te kijken. Dat is imponerend. Stel je voor, vanuit die skybox kijk je daar helemaal overheen. Kei-harde muziek. Al die mensen in het wit, geweldig. Estelle stond voor me, met één hand speelde ik wat met haar lange haren. Ik hóórde niet eens dat er wat gebeurde! Die muziek, die is zo hard, die hoor je bijna in heel Amsterdam. Ik kreeg er dan ook niets van mee, van die ellende, terwijl ik een dag later weer eens als de grote boosdoener wordt genoemd!’
Maar de commotie drong ook door op het balkonnetje. ‘Dat was voor mij reden om te zeggen: ‘kom op, we gaan! Ik zag allemaal drukte bij de ingang van onze skybox, beveiliging en gedoe. Ik ben nog een paar stappen richting die deur gelopen, daar bleek een vechtpartij geweest te zijn. Maar beveiligers, die ineens overal waren, zeiden: Kom maar met ons mee, ga maar via de andere kant naar buiten. Estelle en ik zijn toen over de reling, vanuit de box, naar de gewone tribune geklommen en daarlangs weggegaan. Naar huis met een taxi. Niet wetend wat er daarna nog allemaal zou gebeuren en zou worden beweerd. Dat ik zelfs met een theedoek de wonden op mijn hand stond te deppen.’’
Wat in jouw geval gelijk staat als een smoking gun…
„Tsja. Pas de volgende ochtend hoorde ik dat allemaal.” Alle mensen die zich nog in de skybox bevonden toen de politie ter plekke arriveerde, waren meegenomen naar het bureau. Ook de eigenaar van de box, die daar een nacht doorbracht in plaats van in zijn hotelsuite.
Badr: „Wat er is gebeurd? Ik weet het niet. Hoe vaak worden er mensen opgepakt die op zo’n groot evenement wat hebben gedaan? Die flikken wat, verdwijnen in de massa en niemand doet ze meer wat. Iedereen was ook in het wit, hé! Wat had hij aan? Ja iets wits; daar gá je al!”
Wat heb je gezien van het slachtoffer?
„Niets! Ik weet niet wie het is. Ik weet niet of hij groot, klein, dik, dun, kaal of heel behaard is. Wij zijn weg gegaan. Toen ik merkte dat er ellende was, was dat voor mij het teken om te gaan. Zo ben ik. Ik loop tegenwoordig weg van alle ellende. Dat heb ik laatst al gezegd; er staat voor mij teveel op het spel. En ik hou er niet van. Te gekke avond voor iedereen, naar de kloten. Ik kreeg echt pijn in mijn buik zondagochtend, toen ik van iemand moest gaan lezen wat er over me op een misdaadsite stond. Ik las het en dacht: daar gáán we weer!”
„De laatste twee jaar heb ik mijn best gedaan om fouten uit mijn verleden recht te zetten en meteen flitste door mijn hoofd: ik kan nu nog van veel dieper opnieuw beginnen! Maar gelukkig zijn er ook getuigen die zich nu al melden en die hebben gezien dat ik niets gedaan heb. Dat ik niets gedaan kán hebben, met één hand door Estelle’s haar. Voor Estelle vind ik het ook zo erg, weet je? Ze heeft al zoveel over zich heen gekregen de laatste weken. Ik ben er echt door aangedaan. Het is onrecht, puur onrecht.”
Wat is er volgens jou wel gebeurd?
„Ik wéét het niet! Dat zal het slachtoffer misschien kunnen verklaren, misschien kent hij de dader. En dat het net bij ons gebeurde… Het is in de ArenA niet zo dat iedereen de hele avond in zijn eigen box blijft. Al die deuren staan open. Die dingen zijn ook bedoeld om bij elkaar naar binnen te lopen; ze zijn gemaakt om te kunnen netwerken. En ik heb ook wel mensen zien lopen, die niet eens het juiste polsbandje om hadden om daar te mogen zijn. Ik weet niet wat er gebeurd is.”
En die theedoek?
„Misschien heb ik in de loop van de avond even een theedoek in mijn handen gehad om een glas af te drogen. Want dat doe ik ook gewoon even, als ik ergens een gezellige avond heb. Maar van die ellende, man, ik moet er niets van hebben. Maar het is duidelijk, het is zó gemakkelijk om mij maar weer te beschuldigen. Ik kan gewoon nergens meer heen, in elk geval niet meer naar zulke grote evenementen. Ja, naar André Rieu of zo!”