Sicstus | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:27 |
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee? | |
b4kl4p | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:31 |
yes herkenbaar, maar is een goed teken dat je het niet doet aangezien het uiteindelijk ook wel goedkomt. Heb een jaar geleden een psychose gehad, depressiever dan toen kan je niet zijn. Maar als je er dan toch uit komt ben je fucking sterk. Gewoon doorgaan, dingen doen waar je geen zin in hebt. Kweek karakter. | |
Lithia | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:35 |
Door blijven gaan en door blijven vechten. Hoe zwaar het ook is. | |
Hans_van_Baalen | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:37 |
Waarom is elke dag een kwelling? | |
CoolCat31 | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:38 |
Hee ik was er eerder met mijn topic! Maar meestal herken je dit snel als; de persoon geen zin meer in het leven heeft, geen uitweg meer in de situatie ziet die er plaatst vind. Depressie. onmacht over de situatie hebben. Weining eetlust. Vraag het anders aan de persoon zelf hoe het gaat. ![]() | |
b4kl4p | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:41 |
Als je depressief bent moet je je gaan focussen op gezond leven. Je hebt toch al geen fuck meer om voor te leven dus ga gewoon gezond eten, beetje hardlopen of fietsen en proberen dat lijf iig een beetje in shape te krijgen. Vaak komt depressie voort uit een ongezonde levenstijl. Doe dat gewoon, kun je alleen maar beter op worden. | |
UltraBrain | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:41 |
Hoop en het gevoel dat er misschien een wonder gaat gebeuren is het vergif van het geloof dat diep in het collectief onderbewuste is geworteld. Ooit had het zijn functie maar nu een zwaar verouderde energie die alleen suicidalen hun daad wat laat uitstellen. Een toegeven aan deze energie betekent alleen dat je narigheid nog niet erg genoeg is om te kiezen om het aarde te verlaten. Dus jou lot is om voor de rest van je tijd hier door te lummelen en altijd op dit niveau van shit te leven. Maak er gewoon een eind aan. Je wordt met open armen ontvangen. | |
Ziba | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:44 |
Iets doen aan die kwelling dan maar. Of is er niets aan te doen? | |
b4kl4p | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:46 |
Die hoffnung stirbt zuletzt. | |
Sicstus | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:50 |
Deze gedachtegang heb ik ook gehad. Helaas is het zo diep geworteld, je zegt het zelf al, dat het niet eenvoudig uit te schakelen is. | |
Murdera | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:50 |
Onterechte aanname. | |
mangler_fcu | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:52 |
Ik denk dat bijna iedereen wel periodes kent waarin ze dat gevoel hebben. Maar er is een groot verschil tussen de gedachte 'ik wil zo niet meer leven' en de gedachte 'ik wil niet meer leven', de eerste geeft aan dat je dingen in je leven wil veranderen en ook ziet dat het nog kan en de tweede geeft aan dat je geen andere uitweg meer ziet dan dood gaan. De eerste gedachte heeft (bijna) iedereen weleens, de tweede veel minder mensen. Bij de tweede gedachte houden de gevolgen, de pijn die je andere ermee doet, je niet meer tegen de gevolgen wegen dan voor je gevoel niet meer op tegen hoe jij je voelt. Bij de eerste houden de gevolgen je nog wel tegen, je wil dan wel leven alleen niet op dezelfde manier als je op dat moment doet. | |
Hanako | zaterdag 26 mei 2012 @ 20:58 |
Ja. | |
eriksd | zaterdag 26 mei 2012 @ 21:04 |
Ik denk dat als zij antwoorden wel duidelijk is hoe ze ermee omgaan. | |
TheFreshPrince | zaterdag 26 mei 2012 @ 21:06 |
Hangt dat er niet vanaf wat de oorzaak en mate van die kwelling is? Daar zitten zoveel grijswaarden in, wat wit tot zwart dat er geen eenduidig antwoord is. | |
Sicstus | zaterdag 26 mei 2012 @ 21:41 |
Voor sommige mensen is dat nu eenmaal zo. | |
Sicstus | zaterdag 26 mei 2012 @ 21:42 |
Bedankt voor deze nietszeggende reply, rechts balletje. | |
-Strawberry- | zaterdag 26 mei 2012 @ 23:17 |
Wat niet wegneemt dat er wel een duidelijke reden of aanleiding voor kan zijn hè. Vandaar de vraag. | |
Lastpost | zondag 27 mei 2012 @ 00:33 |
Herkenbaar, jarenlang zo rondgelopen en ergens maar steeds de hoop gehouden dat het kwartje wel een keer de goede kant op móest gaan rollen. Heb in al die tijd éen keer echt op het punt gestaan, maar de angst om anderen er pijn mee te doen was groter dan de pijn waar ik zelf mee liep blijkbaar. | |
Kola | zondag 27 mei 2012 @ 01:09 |
En is het kwartje al de goede kant opgerold? | |
Waaghals | zondag 27 mei 2012 @ 01:11 |
Doe het niet, achteraf heb je spijt ![]() | |
Kola | zondag 27 mei 2012 @ 01:12 |
Ja, want je hebt nog gevoelens als je dood bent. ![]() | |
Lastpost | zondag 27 mei 2012 @ 01:15 |
Als ik puur kijk naar de gebeurtenissen in de afgelopen jaren zou ik dit met een ja moeten beantwoorden, echter ben ik al jaren niet meer mezelf en voel ik me ondertussen echt vervreemd en een soort slap aftreksel van wat ik kan zijn en geweest ben. Maar door de mooie dingen de afgelopen jaren besef ik wel meer dat ik ervoor moet vechten en er genoeg dingen zijn die het mooi maken om voor te leven, al is het af en toe lastig om zo te denken. | |
Waaghals | zondag 27 mei 2012 @ 01:16 |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |
-Strawberry- | zondag 27 mei 2012 @ 01:57 |
Spijt kan wel als de poging mislukt. En dat gebeurt redelijk vaak. Rond de 100.000 pogingen per jaar, 'slechts' 1500 geslaagde pogingen. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 08:07 |
Dit zal stammen uit het feit dat jij hier te wereld bent gekomen met 1 doel en je daar volledig op gebouwd bent; leven. Net zoals elke stukje leven, hoe klein dan ook, dat als aangeboren wens en drift heeft; om vrij te kunnen leven zoals je echt bent en tot volledige groei te komen. Jij voelt je zo omdat je niet aan het leven bent maar aan het overleven; je vecht tegen wat je voelt, wat je denkt, wat je hebt meegemaakt, etc. Dat is een eindeloos gevecht met jezelf wat je niets kunt winnen, waar ook niks te winnen valt. Je loopt rond met een beeld van jezelf als ongelukkig persoon en omdat je dat beeld gelooft is het echt; dat beeld bestaat alleen maar in je hoofd. Je besteed aandacht aan dat ongelukkige bent door het te bestrijden, daar ligt je focus op en dat vergroot het uit. Je komt niet tot een oplossing door je op het probleem te richten. De oplossing zit em niet in vechten, wat heeft dit vechten tegen jezelf je opgeleverd? De oplossing zit em compassie, begrip en acceptatie en dat begint met gaan geloven dat jij er mag zijn, gewoon zoals je bent met wat je ook denkt, voelt, gedaan en meegemaakt hebt. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 27 mei 2012 @ 12:07 |
zelfmoord 'poging' .. | |
Re | zondag 27 mei 2012 @ 12:10 |
Doe eens normaal of zout gewoon op | |
Hans_van_Baalen | zondag 27 mei 2012 @ 12:31 |
Omdat je dat er zelf van maakt ja. | |
SuperrrTuxxx | zondag 27 mei 2012 @ 12:52 |
Dat van die naasten zal me een worst wezen, maar voor de rest is het wel herkenbaar. | |
SuperrrTuxxx | zondag 27 mei 2012 @ 12:57 |
Ah de eerste droeftoeter is binnen. ![]() | |
luna_lovegood | zondag 27 mei 2012 @ 13:12 |
Zeker wel herkenbaar. Ook het gevoel dat alles zo nutteloos is, dat ik nutteloos ben. | |
Sicstus | zondag 27 mei 2012 @ 13:47 |
Maar wat doe je daar dan mee? Heb jij methoden of iets dergelijks om daarmee om te gaan in het dagelijks leven? | |
Sicstus | zondag 27 mei 2012 @ 13:51 |
Ik weet niet of ik dat er zelf van maak. Maakt een kankerpatientje zijn eigen leven zuur door kanker te hebben? Ik hoor regelmatig van therapeuten dat mentale ziekten of aandoeningen gelijkwaardig zijn aan fysieke ziekten, maar op de 1 of andere manier bestaan er dan toch geen mentale aandoeningen die ongeneeslijk zijn zoals fysieke ziekten. Op de 1 of andere manier zijn mentale aandoeningen, in tegenstelling tot fysieke aandoeningen, toch altijd te genezen en als dat niet lukt is het je eigen schuld. Ik verwerp dat soort argumenten. Het legt de schuld neer bij de patienten. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 14:18 |
Je maakt het er in die zin zelf naar omdat je het nu nog in stand wat weer komt omdat je nog niet geleerd hebt hoe het anders/beter kan. Jij bent niet gelukkig; je hebt dan 'simpelweg' nog niet geleerd hoe jij jezelf gelukkig maakt, had je dat wel al geleerd dan was je het. Als je zou weten hoe je dat deed dan zou je het doen want iedereen wil gelukkig zijn. Het gaat ook nooit om schuld, het gaat wel om verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en je situatie en het accepteren daarvan. Stel je zou volledig vrede hebben met je situatie (dus wie je bent, hoe je je voelt, de gedachten die je hebt, etc.) zou je je dan ook zo 'rot' voelen? Hoe zou het zijn als je je niet meer verzette tegen hoe het is om jou te zijn en je richtte op het feit dat je hier ben je en je leven wilt leven? | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 14:19 |
Klinkt alsof je volledig in je hoofd/gedachten zit (en daar is het ook nooit echt helemaal goed) en niet echt aan het leven bent. Hoe kan je voelen dat het leven nut heeft als je niet echt in het leven staat? | |
-Strawberry- | zondag 27 mei 2012 @ 14:40 |
Alles is ook nutteloos, maar daarom kun je er nog wel van proberen te genieten for as long as it lasts. ![]() | |
-Strawberry- | zondag 27 mei 2012 @ 14:41 |
Hoe bedoel je dat? Er zijn genoeg mentale aandoeningen die (op dit moment) ongeneeslijk zijn. Oh je bedoelt dat er mensen zijn die dat denken. Tja, die zijn gewoon onwetend. Ongeneeslijk staat niet gelijk aan onbehandelbaar op het draaglijker te maken, natuurlijk. | |
luna_lovegood | zondag 27 mei 2012 @ 15:07 |
. Het is nu een stuk minder, maar in die tijd heeft muziek mij er heel erg doorheen gesleept. En ik probeer/probeerde te denken aan de leuke dingen die er zijn. | |
luna_lovegood | zondag 27 mei 2012 @ 15:12 |
. Klopt, maar dat is sinds dit jaar ook een stuk minder. Een hoop nieuwe vrienden gemaakt, dingen uit het verleden afgesloten etc. Daarmee kan ik nu wel zeggen dat ik meer in het leven sta. Maar dat betekend niet dat ik soms periodes heb waarin ik me zwaar klote voel. | |
kingtoppie | zondag 27 mei 2012 @ 15:43 |
Houvast creeëren aan je leven... Als alles waardeloos is ''stop je met leven'', beleef je niks en is je leven waardeloos... Het is een vicieuze cirkel op die manier. Dus je moet weer dingen gaan doen zodat je weer gaat leven zodat je leven meer ''nut'' gaat hebben. In praktijk brengen is lastig maar probeer het door simpelweg iedere dag om een bepaalde tijd te beginnen met ontbijten en neem daar tijd voor oid ![]() | |
holisme | zondag 27 mei 2012 @ 15:59 |
Lekkere abstracte OP, dan ook maar lekker abstract advies: Het geheel is meer dan de som der delen. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 16:24 |
Dat is heel knap en ben je dan erg goed mee bezig ![]() Misschien heb je hier niets aan/mee en dat is prima natuurlijk maar kan je je voorstellen dat als je een gevoel bestempeld als rot dat je (aangeleerde) houding naar dat gevoel is? Stel je hebt dat gevoel en je zou het helemaal prima vinden, of beter gezegd je zou er vrede mee hebben, zou je dan minder in beslag gelegd worden door het vinden dat het anders of er niet zou moeten zijn? Maak vrede met je onvrede en het wordt vrede. Vrede met het ervaren van jezelf, wat je ook voelt, geeft ruimte. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 16:29 |
Precies, niks zal je apathischer maken dan gaan zitten en zeggen ''ik wil dat het leven zorgt dat ik het leuk heb''. Het leven wordt leuk als je het leuk maakt, als je positief investeert in wie je bent en hoe je wil leven. Het verleden dat 'schuld' geven van hoe het nu met je is en daarom als het ware tegen het leven schoppen zo van ''nou dan doe ik niks meer voor jou!'' heb je alleen maar jezelf mee en je doet daarmee echt jezelf iets ergs aan. | |
Pulzzar | zondag 27 mei 2012 @ 17:20 |
Ja, ik herken het. Een kwellend gevoel van onmacht dat het leven nooit leuk voor mij gaat worden, wat ik ook zal doen. Een soort gevoel van: ik ben minderwaardig en ik verdien het niet om gelukkig te worden. Maar zolang er leven is, is er hoop. En andersom: hoop doet leven. En ik hield vast aan de gedachte dat er voor elk probleem een oplossing moest bestaan. Die oplossing is er niet meteen, maar zolang je vecht en blijft zoeken naar de oplossing, dan komt hij. | |
kingtoppie | zondag 27 mei 2012 @ 17:23 |
Maar Pulzzar, De gedachte dat jij het niet ''verdient'' om gelukkig te worden en dat je minderwaardig bent... Zijn toch compleet irrationeel? Waarom er dan wel in geloven? | |
Comp_Lex | zondag 27 mei 2012 @ 17:27 |
Dit is wel herkenbaar voor mij, maar in plaats van dat ik denk dat ik het verdien denk ik eigenlijk dat ik gestraft word, terwijl ik niks gedaan heb. | |
Ziba | zondag 27 mei 2012 @ 17:41 |
Mwa, jij vindt alles nutteloos maar breng het a.u.b. niet als een feit dat alles per definitie nutteloos is. Lijkt me redelijk demotiverend om te leven met de gedachte dat je alles nutteloos vindt trouwens. ![]() | |
Lot88 | zondag 27 mei 2012 @ 17:42 |
Ik heb idd nogal eens de gedachte ''wat gebeurt er als ik mijn auto hier tegen een boom rijd met 80km/u''. Echter ben ik geen held en vraag ik mij altijd af wat er gebeurt als ik het overleef... Met die gedachte in mijn hoofd ga ik maar gewoon verder. Ik ben altijd al wel een buitenbeentje geweest en ik heb dit inmiddels maar een soort van geaccepteerd. | |
Pulzzar | zondag 27 mei 2012 @ 17:46 |
Het was (is) bij mij meer een gevoel. Verstandelijk wist ik altijd al dat het irrationeel was, maar daarmee gingen de gevoelens niet weg. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 18:52 |
What you resist, persists. Dat gevoel blijft een rol spelen zolang je ervan wilt. Wat voor verschil zou het maken als je dat gevoel zou accepteren zonder enig oordeel? Enkel waarnemen en het er laten zijn terwijl je je richt op jezelf en je leven? | |
Comp_Lex | zondag 27 mei 2012 @ 18:57 |
Je kunt je niet richten op je leven als je bepaalde negatieve gevoelens hebt. Ik word bijvoorbeeld van binnenuit opgevreten door een gevoel, dat me fysiek misselijk maakt zodra ik niet meer tegenstribbel. Het kost me energie en tijd om dat gevoel te verminderen. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 19:02 |
Maar dan is toch je plan het gevoel beetje bij beetje eruit te laten komen, met andere woorden je er steeds minder er tegen verzetten tot het volledig doorvoeld is? Dus ernaartoe werken dat je je niet meer verzet? | |
Comp_Lex | zondag 27 mei 2012 @ 19:05 |
Klopt, maar je moet het wel op de correcte manier doen. Ik ben van plan om mijn gevoelens te laten verdwijnen door mensen te leren kennen die met mij op stap willen gaan. | |
Canillas | zondag 27 mei 2012 @ 19:11 |
Klinkt goed ![]() | |
-Engel- | zondag 27 mei 2012 @ 20:44 |
Hmmm denkvoer.... | |
BlueMage | zondag 27 mei 2012 @ 23:02 |
Zeker af en toe herkenbaar. Maar voor 'n goeie zelfmoord ben ik te lui, is me allemaal te veel moeite dus dan maar lekker doorgaan met een zinloos leven en bedenken dat het voor iedereen in feite vrij doelloos is. ![]() | |
ChristianeF | maandag 28 mei 2012 @ 09:22 |
ik heb dit gevoel vrijwel elke dag wel, en ik ben er eigelijk heel gewoon aan geworden, dat het leven voor mij altijd doorvechten zal zijn, niet opgeven.. en jezelf iedere keer weer bij elkaar borstelen, en er weer tegenaan tegaan om de volgende gebeurtenis aan te kunnen. wat helemaal niet wil zeggen dat ik mij ongelukkig voel, maar ik denk dat dit het geval is bij heel erg veel mensen, allesinds dat dacht ik toch? ![]() | |
like-nath | maandag 28 mei 2012 @ 10:35 |
positief denken/acceptatie is heel moeilijk... mensen die zeggen dat je voor je eigen geluk kunt zorgen zijn nooit (echt) depressief geweest, das mijn conclusie in elk geval | |
Canillas | maandag 28 mei 2012 @ 10:46 |
Baseer je die conclusie op je eigen onvermogen je depressie te verslaan? Niet lullig bedoeld maar denk dat je met een beetje zoekwerk genoeg kunt vinden die je het tegendeel bewijzen. Je gevecht met depressie is een gevecht omdat je er tegen vecht, hoe je je voelt en de gedachten daar omheen; daarmee maak je de depressief letterlijk en figuurlijk groter. Zelfde geldt voor het positief denken, wat haalt het uit om te vinden dat je gedachten positief zouden moeten zijn als ze dat niet zijn? Wil je je gedachten laten bepalen hoe je leeft? Zou het niet meer ruimte geven om te kunnen zeggen ''deze gedachte is er, dit gevoel is er, prima, ik ga me richten op wat ik wil''? Het identificeren met die gedachten (geloven dat ze echt zijn en iets over jou zeggen) zorgt voor lijden. Denken gebeurt gewoon, gedachten zijn er gewoon, prima, jij mag je op jezelf richten. Het verandert wanneer je het gevecht ermee opgeeft en ophoudt met geloven/vinden dat je je ooit anders zou moeten voelen dan je je voelt, acceptatie dus. En zolang je zegt ''oké ik accepteer het maar voel me nog steeds kut'' dan accepteer je het (nog) niet; accepteren is het er zonder oordeel laten zijn. Dat begint met een andere houding tegenover jezelf en je gevoel want je doet jezelf pijn door te vinden dat je je anders zou moeten voelen dan je je voelt; dan zeg je eigenlijk tegen jezelf dat je er niet mag zijn zoals je bent. | |
justme1234 | maandag 28 mei 2012 @ 17:57 |
Wat Canillas zegt vind ik onzettend inspirerende posts. Hoe hij het verwoord zo is het ook gewoon, en kan me er volledig in vinden. Er is ook geen andere manier, het is de manier om van het lijden af te komen. Heb me zelf ook verdiept in materie van De Kracht van het Nu, en veel spirituele boeken gelezen. Het nadeel van Eckhart vind ik, dat hij het onzettend complex en moeilijk maakt. De basis snap ik wel van hem, maar hij gaat voor mijn gevoel veeeels te diep, waardoor het op den duur gewoon niet meer te volgen is. Hij haalt elk aspect van het leven naar voren, relaties, conflicten, oorlog etc. Maar wat ik wel weet is het verhaal wat je van jezelf mee draagt wat lijden veroorzaakt, zolang je daarin blijft geloven blijft het wroeten in jezelf. Je bent eingelijk tegen gedachten aan het vechten en die strijd ga je gewoon niet winnen. De key is om elke gedachte en gevoel volledig te accepteren en ook al komen er gedachtens bij kijken dat je die dan ook volledig ziet. Want beide ervan is nooit de werkelijkheid, het is nooit hoe het echt is. Je kan niet je gevoelens zijn onmogelijk en ook niet je gedachtens, want beide komen en gaan. Het enige wat je moet doen is het zien en het er laten zijn, je er niet mee bemoeien. Zodra je op een gevoel gaat inhaken of gedachtens dan maak je er een verhaal van, maar ook dat verhaal is nooit wat het is. Je moet je ook niet proberen om je in dingen te vinden die je gelukkig zou moeten maken, zoals relaties, werk, geld etc. Want als je je eraan hecht en het valt weg zal je weer ongelukkig zijn. Tuurlijk het is prima om dingen na te jagen en doelen te hebben, maar niet om je gelukkig te maken. Want dan blijf je de rest van je leven naar dingen opzoek wat je geluk zou moeten geven. Als je een relatie zoekt voor je geluk en je hebt die relatie, dan vraag je eigenlijk van die persoon dat die je gelukkig gaat maken. En in het begin zal dat ook wel zo zijn, door de euforie en de verliefdheid, maar als dat na een tijdje wegvalt zal het ongelukkig "ik" weer naar voren komen. Daarom zie ik je ook zoveel liefde/haat relaties, omdat je wat van een persoon verwacht. En je kan nooit iets van iemand verlangen, laat staan geluk. Ik ben nu sinds een jaar met boeken bezig ( wel erg obsessief ), alleen ik begrijp wel meer dingen als in het begin. Ben zelf nog verschrikkelijk onzeker en twijfels en angsten alleen 1 ding weet ik wel, ik ben geen van dit allemaal. Dat beeld van mezelf is zo enorm hardnekkig. Alleen wat Canillas ook zegt, ACCEPTATIE. Het gouden woord voor mijzelf en voor velen lijkt me. Ga niet vechten tegen gevoelens en gedachtens dat je nooit winnen, het blijft een eindeloze put waar je als maar ik kan blijven graven alleen de kuilen worden als maar dieper. | |
justme1234 | maandag 28 mei 2012 @ 17:59 |
Wat een goeie posts schrijf je trouwens Canillas, petje af hoor. ![]() | |
loop | maandag 28 mei 2012 @ 19:41 |
Dat ligt natuurlijk aan de manier van verzet. Wat je overwint maakt je sterker. Dan kan iets nog steeds aanwezig zijn maar is het voor altijd verslagen. Dan wordt iets een soort trofee wat je doet herinneren aan je overwinning. | |
Canillas | maandag 28 mei 2012 @ 21:57 |
Ja, er valt alleen niets te overwinnen met het bestrijden van je gevoel omdat je dan vecht tegen jezelf en eigenlijk tegen jezelf zegt ''dit deel van mij mag er niet zijn'' en dat is uiteindelijk het werkelijk kwellende; je vertelt jezelf dat je niet goed bent zoals je bent. Dat is lijden en maakt depressief. Thx ![]() | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 05:02 |
Je kunt niet door 'geluk te maken' je depressie zomaar 'uit zetten'. Het is een langduriger proces waarmee je dagelijks bezig bent. Uiteindelijk leer je truukjes om je door bepaalde situaties heen te slepen waardoor je op de langere termijn weerbaarder bent. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 05:10 |
Je lult als een doe het zelf spychiater en ja die spelfout is bewust. | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 05:16 |
Goede constatering. Niets mis met zelfanalyse - en therapie. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 05:27 |
Therapie is kut man. ![]() ![]() | |
Canillas | dinsdag 29 mei 2012 @ 07:19 |
Geen paar knoppen, wel een uitgebreid psychisch systeem met ontzettend veel mechanismes die je op wel beperken óf je vrijheid geven. Uitvinden welke je beperken, die helen en naar de vrijheid stand krijgen kan je een hoop goede dingen brengen wat betreft jezelf en je levenskwaliteit. | |
Re | dinsdag 29 mei 2012 @ 09:06 |
en hoe zit het met biologische aanleg, gewoon genetisch bepaalde depressies ? ook gewoon een kwestie van verantwoordelijkheid nemen of wat? | |
Canillas | dinsdag 29 mei 2012 @ 09:16 |
Wat zou je er anders mee willen/kunnen doen dan verantwoordelijkheid ervoor nemen? Het alternatief is een slachtofferrol aannemen en dat je leven laten bepalen in plaats dat zelf te doen. Daarnaast betekent er een aanleg voor hebben niet dat het niet onomkeerbaar is, sterker nog als je er geen aanleg voor had dan zou je ook nooit kunnen leren hoe je het omkeert. Als er een aanleg voor iets, predispositie, dan is er daarvoor dus iets gebeurd om die aanleg te laten ontstaan. Simpel gezegd; is er aan de voorwaarden om die aanleg te laten ontstaan voldaan en daarom is ie er. Dan aan de voorwaarden voldoen om dat om te keren zal zorgen dat dat gebeurt. ''Het zit in me genen en mijn dna kan je niet veranderen'' is wat je veel hoort, en niet om bot te zijn of te doen dat zulke situaties niet klote zijn maar dat is een slachtoffersrol/houding/overtuiging en die bepaalt dan. Al je cellen zijn onderdeel van een energieveld wat bepaalt wordt door je overtuigingen en door je overtuigingen te veranderen kan je dat veld en ook je cellen veranderen; je kunt daarmee je genen veranderen. Je moet het dan alleen wel aandurven te geloven dat je tot zoiets instaat bent want het grootste 'voordeel' van de slachtofferrol is dat je geen verantwoordelijkheid voor je leven hoeft te nemen ''ja maar het komt daardoor''. Dat is het werkelijke probleem en dat is werkelijk zonde. | |
Re | dinsdag 29 mei 2012 @ 09:19 |
ja ja makkelijk lullen hoor, het klinkt allemaal goed maar de praktijk is toch helaas anders, iemand met een biologische depressie zal het altijd zijn daar heeft verantwoordelijkheid nemen geen enkele invloed op je gaat er al bij voorbaat uit dat er een slachtofferrol zou moeten zijn, dat is een foute aanname en misschien nog wel een gevaarlijke ook. En doe bullshit over energievelden gebruik je maar in BNW of iets, maar probeer hier echt wetenschappelijk bezig te gaan, je bent gevaarlijk bezig | |
Canillas | dinsdag 29 mei 2012 @ 09:27 |
Misschien komt het punt niet goed over, verantwoordelijkheid nemen ervoor zou in dit geval zijn dat je accepteert dat je er geen enkele invloed over hebt. Die invloed hoef je niet te hebben namelijk, de behoefte aan die invloed komt voort uit het idee dat het anders zou moeten zijn dan dat het is, dat zorgt voor de moeilijkheden. Hoe komt het dat het in de praktijk anders is? En waarom is dat helaas zo? Wat bepaalt dat? Waarom zou je daar aan vast willen houden als het mensen niet ten goede komt? Dat is maar hoe je het bekijkt, ik vind dat mensen die ervan uit willen gaan dat sommige situaties niet op te lossen of een garantie voor een leven lang lijden zijn veel gevaarlijker. Je gebruikt het woord wetenschappelijk in de zin van iets onderuit te willen halen omdat het niet daar aan zou voldoen maar wou je serieus beweren dat het woord energieveld niet wetenschappelijk is? Zit er in jouw lichaam geen energie? In je cellen? Nooit meegemaakt dat je van een bepaalde creatief of gewoon leuk idee/ervaring energie kreeg? | |
Sicstus | dinsdag 29 mei 2012 @ 15:06 |
Klopt, maar de huidige geestelijke gezondheidszorg-instellingen zijn zo'n beetje de McDonalds van de branche. Het is als een kliniekje in donker Afrika, waar men een aspirientje geeft bij een blindedarmontstekinging, en een hoestdrankje bij bronchitis. Het is is misschien beter dan niks, maar het is nog steeds verdomd ontoereikend. | |
Gray | dinsdag 29 mei 2012 @ 15:47 |
Alan Watts heeft ook het een en ander gezegd over zelfmoord, dat misschien inspirerend kan zijn voor mensen die nadenken over "de enige belangrijke filosofische vraag die telt": Hij stelt dat elk verstandig mens nadenkt over zelfmoord, dus verstandig ben je iig wel TS! ![]() | |
C-ster | dinsdag 29 mei 2012 @ 15:48 |
Mijn zus lijdt aan zowel PDD-NOS als aan een heftige dwangneurose (waar ze bijna 2 jaar last van heeft). Dit gaat op en af. Aan het begin was het echt een drama. Wij wisten niet wat we met haar aan moesten, maar ook zij wist dit niet (ik houd het verhaal ff kort anders ben ik over 30 jaar nog niet klaar met vertellen). Ze was niet suïcidaal, maar zei op een gegeven moment wel: "Elke dag dat ik weer uit mijn bed moet zie ik als een worsteling. Elke dag is zwaar voor mij.". Het ene moment heeft ze dit wel, het andere moment niet. Toch zegt de psycholoog tegen haar dat ze dit moet proberen los te laten. Kijk eens naar wat je wél hebt en niet naar wat je allemaal niet hebt. Zo kun je al een stuk positiever in het leven komen te staan. Ze heeft dan wel eens gezegd het niet meer te zien zitten, maar ze pleegt geen suïcide. Dat is zeker, omdat het toch niet zó serieus in haar op komt om het te doen en ze haar familie, vrienden etc. niet kwijt wil. Toch kan ik je zeggen dat je dat antwoord niet op een forum gaat vinden. Als je last hebt van deze gedachten of je voelt je al een langere periode wat down, zou ik je toch adviseren om contact met je huisarts op te nemen. | |
Sicstus | dinsdag 29 mei 2012 @ 16:00 |
Rot om te horen over je zus. En bedankt voor je advies naar mij, maar ik heb het niet meer nodig. Ik loop al 20 jaar af en aan bij hulpverleners/psychologen en dat soort instellingen. Momenteel tweemaal per week, groepstherapie en 1 op 1. Ook heb ik jarenlang medicatie gebruikt, 10 jaar prozac en een paar jaar wat andere rommel. Ook heb ik geprobeerd mijn sociale kring te veranderen/uit de breiden, en/of mijn leven in andere opzichten te veranderen. Kortom, ik heb het gevoel dat ik een beetje aan het einde van de mogelijkheden kom. Ik ben er ook gewoon doodmoe van. En ja, ik weet ook wel dat ik geen 'antwoorden' of 'oplossingen' op een forumpje ga vinden. Maar af en toe is het prettig iets te posten en de reacties van mensen te lezen, hetzij van 'lotgenoten', hetzij van mensen die misschien wel een aardig advies hebben. | |
Gedoetje | dinsdag 29 mei 2012 @ 16:17 |
Ik liep 3 jaar terug zo erbij. Naar de huisarts gegaan, doorgestuurd naar psychiater, antidepressiva (=drugs) gekregen en voornamelijk daardoor wel poging echt uitgevoerd (ik liep met die gedachten rond, maar zou het nooit hebben gedaan). Ik was 'christelijk', dus ik bad nog wel ff om vergeving. Dat had ik zo bedacht, ik gooi die hele zooi erin, ga bij het water zitten, dan zeg ik sorry de porrie en kom ik lekker in de hemel, want dan is het al te laat. Maar ja, ik had ook drank op en dacht: nou snel bidden, anders val ik in slaap. Toen werd ik overtuigd door de Heer dat het gebed niet echt oprecht was als ik de rest van de antidepressiva nog zou slikken en moest ik om hulp bellen. Gelukkig leef ik nog, ook fijn voor mijn 3 kindjes. Als je echt dood wilt, ga naar Jezus of kijk op www.trin.nl (video's, elke avond live, revival holland) Ben er gisteren geweest. Jezus is voor je doodgegaan en opgestaan en met Hem kan je eigen ik echt sterven en dan krijg je een nieuwe geest. Ik kan het niet uitleggen, het zal je wel als onzin in de oren klinken, maar het is echt waar en je wordt er erg blij van en zelfs de meest beroerde omstandigheden kan Hij veranderen en je genezen. Ik zag daar ook een oude kennis, die was al jaren zo depressief als een deur en nu is ie blij. | |
Frith | dinsdag 29 mei 2012 @ 16:20 |
helaas enigszins herkenbaar. Desalniettemin is de toekomst m.i. vooral afhankelijk van: A) het hebben van een inkomen waarmee je al je noodzakelijke uitgaven kunt dekken en dan nog 'iets' over hebt. B) de mate van creativiteit en activiteit die je hebt en kunt aanboren om A te vergroten ofwel om je persoonlijke geluk te vergroten. Een simpel lidmaatschap aan een vereniging (of desnoods een politieke partij) kan al een immens verschil maken. Andere zaken kun je niet zo gek veel aan veranderen. Je kunt je eigen gedrag wel veranderen, maar het is en blijft belang om in te zien dat je een zelfstandige actor bent in een groot complex veld. Dat wil zeggen: er is geen connectie tussen eigen gedrag en het noodlot, maar je kunt wel jouw 'ruimte' anders indelen. edit: hiermee wil ik overigens niet beweren dat bezit = geluk, maar het is wel een basisfactor natuurlijk. [ Bericht 7% gewijzigd door Frith op 29-05-2012 16:32:37 ] | |
Sicstus | dinsdag 29 mei 2012 @ 16:33 |
Goede punten. Ik had ze zelf ook al wel bedacht, daarom ben ik destijds (jaar of 10 geleden) lid geworden van een studentenvereniging. Op zich leuke tijd gehad, leuke dingen gedaan en veel mensen leren kennen. Helaas heeft het geen echt fundamentele dingen veranderd. Momenteel heb een baantje wat me een stabiel inkomen oplevert, dus ik kost de maatschappij verder niets meer. | |
Madame_Paon | dinsdag 29 mei 2012 @ 17:52 |
I don't want to die But I ain't keen on living either Ik weet je bedoelt. Toch nog een heel klein beetje van het leven kunnen genieten en dat niet weg willen gooien. En het is ook een eng idee dat je niks meer ziet, hoort, voelt of denkt. | |
Halcon | dinsdag 29 mei 2012 @ 19:40 |
Ik zou nooit zelfmoord plegen, ook al zie ik het helemaal niet meer zitten. God beslist wanneer mijn dag is gekomen. | |
Sicstus | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:04 |
Wat heeft God ermee te maken? | |
BlueMage | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:08 |
Het was idd wachten op de eerste mensen die God en Jezus er met de haren bij gaan slepen. ![]() | |
kingtoppie | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:12 |
Tis altijd weer de schuld van god en jezus ![]() | |
Comp_Lex | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:14 |
Dat gelovigen misbruik willen maken van het ongeluk van een ander is misschien iets voor een ander topic ![]() | |
Halcon | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:20 |
Waar krijgen die de schuld? | |
Sicstus | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:49 |
Ik wil met deze thread niet richting religie gaan. Halcon, dankjewel voor je bijdrage, maar ik deel je levensbeschouwing niet. Die kan mij geen troost bieden. edit: geldt ook voor Gedoetje. Goed bedoeld, maar het is niet voor mij. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:53 |
God bestaat niet en Jezus was een hippie. | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 20:58 |
geloof maakt ook veel mensen weerbaar tegen depressiviteit. je leert er door relativeren en omgaan met verlies. Ook zijn er binnen de kerkgemeenschap mensen die voor je klaar staan in tijden van nood. Natuurlijk kan het geloof geen biologische depressie tegen gaan, maar het kan weldegelijk helpen in bepaalde gevallen. | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 21:10 |
oja en natuurlijk zijn er mensen die in een depressie zijn gekomen dankzij het geloof, maar daar had ik het ff niet over ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door Maanvis op 29-05-2012 21:18:48 ] | |
Madame_Paon | dinsdag 29 mei 2012 @ 21:17 |
Toepasselijke typfout. Sowieso kun je niet zeggen: "dat zou ik nooit doen." Je weet nooit wat je zult doen als je nog nooit in zo'n situatie hebt gezeten. | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 21:23 |
Dat klopt, je kunt alleen voor het moment an sich spreken. En in de tussentijd jezelf weerbaarder maken door vangnetten te creëren, te werken aan je problemen en je internaliserende copingstijlaf te leren ![]() | |
Halcon | dinsdag 29 mei 2012 @ 21:51 |
Religie kan een argument zijn om geen zelfmoord te plegen, dus relevant in deze. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 21:55 |
Of juist wel als martelaar voor het goede doel. | |
Chimpa | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:02 |
Ga niet eigenwijs doen, het is zijn topic en hij ziet geen waarde in het geloof dus ga alsjeblieft met je stomme geloof niet je gelijk halen. | |
VeerEli | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:25 |
Man, man... Er worden allerlei dingen genoemd door verschillende mensen, maar oh wee als iemand God noemt.. Dan is het hek van de dam Triest zeg, het was goed bedoeld en genoeg mensen die hun troost vinden in hun geloof, dus zo raar is het niet dat het benoemd wordt. Dat TS daar niks mee wil is prima, maar dat iedereen gelijk over Halcon heen walst is wel erg overdreven. | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:28 |
Geloof is voor iedereen anders, maar Atheïsten lijken wel allemaal net zo kortzichtig te zijn als de gemiddelde staphorstbewoner. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:29 |
![]() | |
VeerEli | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:30 |
Kan je wel zo'n domme smiley doen, maar jij helpt goed mee aan dat beeld door je reacties hier. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:32 |
Lees die post nog eens goed en kom dan verder zeuren ok? | |
BlueMage | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:42 |
Ik richtte me meer op Gedoetje (oid) dat vond ik een post van vrij triest niveau bovendien heeft TS aangegeven dat ie niks ziet in religie, respecteer dat dan ook. | |
Maanvis | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:44 |
Met TS is niets mis maar hij heeft natuurlijk niets te zeggen over zijn eigen topique he ![]() | |
VeerEli | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:49 |
Ik respecteer dat best, volgens mij werd er ook niet doorgedramd over het geloof. Ik geef alleen aan dat ik het nogal sneu vind dat er direct zo aanvallend gereageerd wordt wanneer 1 persoon 1 keer over God begint. That's all. En nou meer weer ontopic ofzo. TS: Ik ken geen depressies in de mate waar jij over vertelt. Wel over (lange) momenten van twijfel over het leven, onzekerheid over het leven, onzekerheid over mijzelf en mijn leven. Verdriet, somberheid, de zin van het leven niet inzien etc. Ik kan je geen goede tips geven want worstel hier nog steeds mee. Ik vraag me ook af of je werkelijk tips kán geven hierover.. Ieder mens is anders en gevoelens kan je (in mijn ogen) niet zomaar door in je vingers te knippen veranderen. Je kiest er niet voor om je zo te voelen, toch? Ik zou in ieder geval niet weten hoe ik het kan veranderen. De manier waarop ik leef op dit moment is een masker opzetten en er het beste van proberen te maken. | |
hlmllp | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:51 |
Ga op boksen vriend. óf zwemmen wat jij wil regel een paar chicks en alles komt goed | |
Comp_Lex | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:52 |
Ik heb geen probleem met mensen die zeggen "ik heb troost in mijn geloof gevonden". Ik heb wel een probleem met mensen die zeggen "Jezus is echt voor jou dood gegaan. Kom geloof nou ook even in wat ik geloof, toe nou, snel een beetje, hup hup hup!!". | |
Halcon | dinsdag 29 mei 2012 @ 22:52 |
Het is een argument zoals er hier meer argumenten worden genoemd. Doe niet zo debiel man. | |
VeerEli | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:04 |
Oh, en waar precies in dit topic staat die reactie? | |
Comp_Lex | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:08 |
Ik overdrijf uiteraard wat, maar in de kern komt dit overeen met het tweede gedeelte van mijn post. | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:10 |
Zulke posts moet je overslaan. | |
VeerEli | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:11 |
Ach, hij had het misschien beter in de Ik-vorm kunnen uitleggen, maar alsnog is de intentie toch gewoon goed en niet opdringerig zoals er soms op doorgedramd kan worden. Nogmaals, mijn reactie ging meer om het feit dat er 1x het woord God genoemd wordt en iedereen ineens kwaad en geïrriteerd werd ofzo ![]() | |
Comp_Lex | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:13 |
Ik ga er toch lekker op reageren ![]() | |
#ANONIEM | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:17 |
Niks mis met eigewijzigheid. ![]() | |
BlueMage | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:36 |
Sowieso vind ik die post van Gedoetje beetje gevaarlijk, ze suggeert hier dat antidepressiva schuld hebben aan haar zelfmoordpoging en dat het allemaal troep is. ![]() | |
kingtoppie | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:39 |
Het staat in de bijsluiter dat kans op suicidaliteit kan toenemen als bijwerking. | |
BlueMage | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:43 |
...en dus is het allemaal troep? ![]() | |
kingtoppie | dinsdag 29 mei 2012 @ 23:45 |
Nee, ik ben er wel blij mee ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 01:32 |
Troep nee, maar het zijn wel degelijk drugs, of medicijnen zoals we het in Nederland noemen wanneer het van een apotheek komt ipv een dealer. ![]() Zelf zou ik er niet aan willen, al denk ik dat het voor sommigen een handig tijdelijk hulpmiddel kan zijn. Ik wil graag zonder dat soort hulpmiddelen, evenals een religie gaan volgen, omdat ik ergens vermoed dat ik het ook zonder kan. Ik houd me wel graag bezig met de materie waar Canillas zich mee bezigt, al stop ik bij het idee van energielichamen, want dat past niet in mijn rationele benaderingswijze. Ontkennen doe ik het niet, maar ik zie geen reden om er wel in te geloven. Het idee van jezelf beschouwen vind ik mateloos interessant en geeft veel inzichten, voor mij dan. Wel is het een verhaal zonder einde, wat ik goed besef, maar dat houdt je wel bezig. Grap is dat toen ik bij een psych liep deze erkende dat dit idee hetgeen is waar (haar) therapie op leunt. Ze kon me al vrij snel niet meer helpen omdat ik dat al vrij snel inzag, maar daar waren we beiden okay mee. M'n moeder is ook een goede steun voor me, evenals een aantal vrienden/vriendinnen die zelf ook bekend zijn met deze manier van denken. Ik denk dat dat best belangrijk is, want het is over het algemeen best een taboe om over zelfmoord te praten. Fijn dat het in een openhartig topic als deze ook kan. ![]() Dit is ook een inzichtelijke toespraak van Alan Watts, over het ego (het denken, het idee van 'zelf'): Met name vanaf 25:55 is een relevant stuk. ![]() [ Bericht 3% gewijzigd door Gray op 30-05-2012 01:40:17 ] | |
Hanako | woensdag 30 mei 2012 @ 01:39 |
Iedere dag wil ik toch wel te komen overlijden maar of ik terecht kom maar ik wil wezen is de vraag dat is enkel wat mij tegenhoud. Je leven zien als levenslang tot de dood volgt is niet echt zoals ik het gepland had. | |
Gewetensvol | woensdag 30 mei 2012 @ 03:53 |
Het leven heeft geen zin. Je wordt op de wereld door je moeder geworpen, meer niet. Jouw moeder en vader kozen bewust of onbewust voor een kind, niets meer dan dat. Dit gegeven, namelijk dat het leven an sich zinloos is, hoeft je niet te belemmeren in het streven naar genot, wel duurzaam genot natuurlijk. Het is namelijk heerlijk om een man/vrouw te versieren, te vrijen, speciaalbiertje te drinken in een bruin kroegje na een dag werken (meestal is werk niet leuk - maar het biedt inkomen waardoor je pleziertjes kunt financieren). Weet je hoe fijn het is om in een team een wedstrijd te winnen? Of na verlies een biertje te drinken? Heerlijk bewogen te hebben, en dan uitgeput te chillen? Om stiekem een jointje te roken? Of met kennissen/vrienden in de avond spelletjes met wodka te spelen? In je eentje of met anderen (bekenden of zelfs onbekenden) andere culturen te ontdekken na lang gespaard te hebben voor een verre reis? Weet je hoe fijn het is om naar een mooie film te kijken? Er zijn zoveel mooie films beschikbaar die prachtig in beeld brengen hoe zinloos het leven is, hoe lekker het leven is, hoe geil het leven is, hoe pijnlijk het leven is. Films die rauw of mooi in beeld brengen hoe mensen met elkaar omgaan. Weet je hoe bevredigend het is om een mooi boek te lezen? Boeken over nihilisme, over de zinloosheid van het leven! Niets is mooier om herkenning te lezen in een boek geschreven door een Franse auteur (vertaald naar het Nederlands) die schrijft over een man die depressief voelt, omdat hij de zin van het leven niet ziet. Weet je hoe fijn het is om vrijwilligerswerk te doen? Dat je uit boeken voorleest voor allochtone kinderen? Of dat je activiteiten organiseert in een buurthuis voor autistische kinderen? Of dat je geld collecteert voor goede doelen? Word actief bij een lokale vrijwilligersorganisatie! Weet je hoe fijn het is om te fitnessen? Weet je hoe geweldig het voelt als je langzaam in de spiegel ziet dat je lichaam mooier begint te vormen? Dat je nieuwe fitnessmaatjes krijgt? Weet je hoe spannend het is om via het internet te daten? Dat je na mailcontact een afspraak voor een real life- ontmoeting maakt? Dat het wellicht niets wordt, maar dat je een spannende ervaring rijker bent? Wellicht wel je levenspartner ontmoet, die ook op zoek is naar een wederhelft? Weet je dat je huisarts je eventueel pillen kan voorschrijven die je depressieve gevoelens verminderen? Weet je hoe lief een huisdier kan zijn? Zijn leven is net zo zinloos als dat van jou, maar dat maakt toch niets uit? Het is leven heeft geen zin, je wordt nu eenmaal op de wereld geworpen. Zoek naar genot (niet destructief natuurlijk, zoals harddrugs of andere vernietigende verslavingen)! Het is heerlijk om bevredigend te voelen, en dat kan op zoveel manieren, en zelfs elke dag, als je een beetje energie investeert in het verwezenlijken van genot. Eerst zaaien, dan oogsten. Zolang je blijft huilen over de zinloosheid van je eigen leven, kun je de vele mogelijkheden om genot te ervaren niet verwezenlijken. Ergo: Stel je niet aan, man! Hoofdkenmerk van de mens is dat die ondanks zijn nutteloosheid genot zoekt. En als dat je niet zelfstandig lukt, kan de huisarts pillen voorschrijven die je negatieve gevoelens vlakker maken. Het voelen van pijn geeft je het gevoel dat je leeft, dat je voelt dat je bestaat. Voel deze existentiële pijn met mate door situaties van genot te creëren. | |
Madame_Paon | woensdag 30 mei 2012 @ 03:59 |
Dat is echt een hele domme opmerking. En door wat pillen te slikken word je echt niet opeens gelukkig. | |
Charcot | woensdag 30 mei 2012 @ 04:03 |
Mooi om te zien hoe mensen met wat algemene tips die toevallig voor hun wel werken, denken dat het automatisch ook voor de ts werkt. En tegelijkertijd geen flauw benul hebben van wat het kan aanrichten, zulke prachtige tips van een 'gezond' iemand. | |
Gewetensvol | woensdag 30 mei 2012 @ 04:04 |
Relativering biedt perspectieven, mens. En wellicht ben je niet op de hoogte, maar het is o.a. biologisch bepaalt of je neerslachtig voelt (sla de literatuur maar op na). Soms zijn mensen niet sterk genoeg om op wilskracht dit biologisch mankement te overwinnen. Raar wijf. | |
Gewetensvol | woensdag 30 mei 2012 @ 04:06 |
Mijn God, wat een boehoehoe-reacties weer naar aanleiding van mijn post. | |
Madame_Paon | woensdag 30 mei 2012 @ 04:10 |
Je gaat meteen maar schelden? En je kunt alle wilskracht van de wereld hebben, maar als je bijv. bipolair bent, zal dat echt niet weggaan, hoeveel wilskracht je ook hebt. | |
Maanvis | woensdag 30 mei 2012 @ 08:19 |
je moet het alleen slikken bij matige tot zware depressies ![]() | |
Maanvis | woensdag 30 mei 2012 @ 08:22 |
Dus eigenlijk kun je net zo goed niet in therapie gaan? | |
Re | woensdag 30 mei 2012 @ 08:36 |
Terwijl het zo volgens mij niet eens in de bijsluiter staat... Gaat meer over gedachtes dacht ik. ADs zijn een uiterste middel bij zware depressies die echt niet allemaal biologisch zijn, tevens is het gebruik bij bipolaire stoornissen compleet onwenselijk. Helaas gebeurd het eerste niet vaak, als in, mensen krijgen ze veel te snel. | |
Maanvis | woensdag 30 mei 2012 @ 11:55 |
Dat met die gedachtes staat idd in de bijsluiter van paroxetine onder 'zeer zelden voorkomende bijwerkingen'. Er wordt dan geadviseerd om contact op te nemen met je arts, maar de vraag is uiteraard of je dat in zo'n mindset ook daadwerkelijk gaat doen. | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 20:45 |
Het filmpje hieronder is ook zeker een aanrader. Het is een persoonlijk ervaringsverslag van iemand die een groot deel van zijn leven ongelukkig is geweest en dagelijks verlangde naar de dood. Het was voor mij in grote delen herkenbaar en misschien is dat voor sommigen hier ook zo. De man in de thumbnail is overigens Eckhart Tolle, maar dit filmpje gaat niet over hem. In het filmpje wordt slechts enkele seconden aandacht besteed aan Tolle, maar het dient slechts ter illustratie van een van de denkbeelden van de maker van het filmpje. ![]() Iedereen gaat op een andere manier om met zijn ongeluk, maar wat we denk ik gemeen hebben is dat iedereen graag zonder wil. Zelfs als je eenmaal het besef hebt dat ook ongeluk een belangrijk en onvermijdelijk deel van het leven is. Het besef kan zelfs zo ver gaan dat zelfs de leuke zaken in het leven je triest maken, omdat ook geluk maar tijdelijk is en vaak veel moeite kost om te bereiken. Het accepteren van dat trieste gevoel is een eerste stap. Ook het accepteren van de gedachte om het allemaal te zien eindigen is een belangrijke stap om te maken en kan leiden tot het inzicht dat het misschien wel de beste gedachte is die je ooit gehad hebt. ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 20:58 |
Ah, zo voelde ik me ook droevig bij dingen die ik mooi vond... Zo iets van dat het er toch wel is ofzo ![]() Maarja, eigenlijk is dat trieste gevoel niet heel slecht wat dat betreft | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 21:20 |
Inderdaad. Ik denk dat het een belangrijke les kan zijn om verbetering aan te brengen in je leven. ![]() | |
-Strawberry- | woensdag 30 mei 2012 @ 21:36 |
Spreek je jezelf dan niet enorm tegen met je 'stel je niet aan man'? | |
Madame_Paon | woensdag 30 mei 2012 @ 21:38 |
Wat een vreemde conclusie. | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 21:44 |
Doet ze wel ![]() Verder goede post, op dat punt na. | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 21:46 |
Naja, ik kan het gevoel niet omschrijven ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 21:53 |
Zeker, maar dat is ook terug te zien in het onderwerp van het niet willen zelfdoden, maar wel zelf dood willen gaan. ![]() Vreemde is zelfs nog dat je ook met de wens naar de dood, je een ongeluk kan schrikken wanneer je bijna wordt doodgereden. Hoe krom is dat? Het lichamelijke sterven is dan blijkbaar onwenselijk, terwijl je verstand je zegt ermee klaar te willen zijn. Beide wensen komen voort uit het brein. Gekke mensen. ![]() Probeer het eens? ![]() | |
-Strawberry- | woensdag 30 mei 2012 @ 21:56 |
Geen slechte post iig, alleen jammer van de denigrerende sneren daarna. | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 21:58 |
Je wilt willen leven ![]() Eigenlijk impliceert dat dat je er van binnen niet helemaal klaar mee bent... En van alles wat jij niet verwacht kan een schrikreactie geven, dat heeft niet per definitie iets te maken met je dood-wens lijkt me. | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 21:59 |
Ik heb het heel vaak gehad, en nu zelfs nog regelmatig. Soms als ik op een station sta, moet ik mezelf echt vasthouden, en er bewust van maken dat ik moet blijven zitten als er een trein voorbij raast. *iets over impulsieve gedachten* Alleen ben ik zo opgevoed dat ik alleen maar klaar moet staan voor anderen, dat ik niet egoïstisch en slap mag zijn, dit is dus de reden dat ik het niet doe. (En dan ben ik weer slap omdat ik niet ga, jaja.) Aan de andere kant, vrolijkheid en activiteit in het leven moet ik toch zelf creëren. Dat is de enige manier, naar mijn weten, om eruit te komen. Want het is een vicieuze cirkel. Je wordt depressief, je hebt bepaalde gedachten en daar word je nog depressiever van. Etcetera. | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 21:59 |
Genoeg mensen die je willen helpen RadioSlut. | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:05 |
Als je er totaal geen zin meer in hebt... En je volledig negatief voelt. Dan voelt iets wat je mooi vindt iets als wat je lange tijd kwijt was. Dat plaatst zich in zodanig contrast met je algemene gevoel dat het ''mooie'' een tragisch gevoel teweeg brengt omdat je in tijden niet iets mooi gevonden hebt. | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 22:07 |
Ik moet toch zelf de stap zetten. En dat is het moeilijke. Het moet maar. ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:08 |
Ik lijk mezelf in snel tempo te verbeteren de laatste tijd.. Misschien kan ik je helpen ofzo? ![]() (wat heb ik toch een behulpzaam karakter) | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 22:10 |
Hoe zou je dat kunnen doen als ik vragen mag? (Vind het wel lief van je hoor ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:11 |
Door woorden te typen ![]() | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 22:12 |
Mijn zegen heb je ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:13 |
Thx voor je zegen ![]() Maarrrr, dit is daar niet het topic voor, dus dan zou je een topic moeten maken met je huidige situatie ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 22:14 |
Ben ik met je eens, die twee zijn niet geheel verbonden. Maar al geloof ik niet in het biologische robot idee, die twee zaken zijn wel verbonden, want beiden zijn een lichamelijke uiting via het brein. | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 22:17 |
Eigenlijk wle he ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:18 |
Hoe kan je ergens bang voor zijn als je niks hebt / wil hebben en het allemaal dus niks uitmaakt? | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 22:23 |
Door nog erger de grond in geboord te worden ![]() ![]() Ben nu met mn vriend aan het praten, dan probeer ik dit wel aan te kaarten. Ik ben niet zover heen dat het me helemaal niks meer uitmaakt (ja ik heb de edit gezien). | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 22:23 |
It's all mindgames man! It's screwing with itself! | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:25 |
Ik kan wel ff vragen of yvon mijn PM ban eraf gooit, dan kan je die posts van toen wel copy pasten en zal ik op je reageren als je wilt? | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 22:28 |
Denk dat ik toch maar de stap ga maken om een topic te openen. Zal wel een tijdje duren ![]() Soms toch even eroverheen zetten ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:28 |
![]() ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 22:34 |
Door je bijvoorbeeld te vertellen dat het helemaal geen slecht iets hoeft te zijn dat je zulke gedachten hebt, omdat je het als een signaal kan zien dat je beter wil voor jezelf. Het doen is natuurlijk helemaal niet beter, want het kan nooit meer beter worden daarna, je ontneemt jezelf immers alle mogelijkheid daartoe. ![]() Besef dat je niet gek bent, niet raar, en helemaal niet de enige. En dat er mensen zijn die je begrijpen, je graag zien en ervaren, en willen helpen. Zelfs al zullen ze je nooit ontmoeten. Ze weten hoe je je voelt, en dat het niet zo hoeft te zijn. Elke gedachte is tijdelijk, net als elk gevoel. Ook de slechte, zelfs al lijkt het soms niet zo te zijn. En bedenk ook dat je het alleen maar als slecht kan beoordelen omdat je het kan vergelijken met goede ervaringen, gedachten en gevoelens. Het is écht allemaal relatief. Het verleden staat vast en kan je niet meer veranderen, de toekomst daarentegen heeft alle mogelijkheden in zich. Maar je leeft in geen van beiden, je leeft in het nu. En alles wat je denkt speelt zich óf af in het verleden, óf in de toekomst. Maar het nu is altijd, en daar zal je altijd in blijven. ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:36 |
Neouhh... oneens ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 22:39 |
Leg eens uit? Want volgens mij kan je alleen maar het zwart omschrijven wanneer je ook een andere kleur kent, om het maar even in een eenvoudige metafoor te plaatsen. Zelfs gradaties van zwart kan je in relatie reduceren tot zwart en wit, waarbij de donkerste kleur uiteraard zwart is. ![]() | |
Re | woensdag 30 mei 2012 @ 22:39 |
Zolang het geen topic wordt waarin het plegen van zelfmoord het onderwerp is en je niet gelijk in de stress schiet als er een mongool op het forum zijn nutteloze reactie geeft ( we zijn niet altijd op tijd), is het ok om een topic te openen. | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:39 |
Je kunt toch gewoon iets kut vinden ook al weet je niet wat goed is? | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 22:41 |
Maar dan moet je ook weten wat wel goed is, of niet kut. Toch? Geen voorkant zonder achterkant, geen yin zonder yang etc. ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 22:43 |
Ik weet wel wat je bedoelt. Maar ik vind pijn kut, omdat het kut voelt. En mij kut voelen vind ik slecht... Dat is niet omdat ik het dan vergelijk met ''goed voelen'' Want als ik me nooit goed gevoeld zou hebben zou kut voelen nog steeds kut voelen en zou ik het nog steeds als ''slecht'' typeren. ![]()
| |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 23:26 |
Tsja, geluk en lijden zijn onlosmakelijk verbonden. Want ook de weg naar geluk is lijden. Daarbij komt ook nog eens dat geluk tijdelijk is en dus weer zal verdwijnen. Het is dan ook niet zo heel vergezocht dat ik meen boeddhisten stellen dat leven lijden is. Wat volgt is natuurlijk de vraag hoe daar bovenuit te stijgen. ![]() Maar dat is hetzelfde als wanneer je je gehele leven alleen maar water hebt gedronken en dan zeggen dat je het vies vindt. Of lekker, maakt niet uit. Je kent niets anders, dus je kan er geen oordeel over vellen, je kan geen afweging maken tegen iets anders. Ergens zal je dus een dualistisch perspectief aangenomen hebben om tot dat oordeel te komen. Maar pas wanneer je beu wordt van die strijd om aan de ene kant van de tweedeling te willen zitten, waardoor je altijd jezelf in de andere kant plaatst, ga je verder kijken. Want juist die strijd is het vermoeiende, het treurige, niet alleen de slechte kant van de medaille. Dat is waarom ook positieve ervaringen niet meer als positief ervaren worden; ze staan immers altijd in schril contrast met het negatieve. Dat is wat in mijn ogen de wens om te sterven, zonder te willen sterven (vreemde uitspraak, ik weet het) inhoudt. Maar goed, ik kan van alles zeggen, maar ik kan je niet wijs maken. Ik zou mezelf niet eens als wijs omschrijven, ik weet een aantal zaken, en besef andere zaken, maar ben ook niet vrij van de ketenen van de geluk/ongeluk-spiraal. En verder:
| |
Canillas | woensdag 30 mei 2012 @ 23:26 |
Als je je werkelijk heel je leven kut had gevoeld dan was dat wat je normaal vond omdat je geen vergelijkingsmateriaal had en het dus als neutraal zou beschouwen ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 23:29 |
Meh, ben ik niet met je eens. ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 23:32 |
Volgens mij is het geen kwestie van eens zijn of niet... Probeer mij eens de kleur blauw te omschrijven zonder de kleur blauw te noemen, naar blauw te verwijzen, of een andere kleur te noemen of omschrijven? | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 23:34 |
Lichgolven van cirka 450nm die wij kunnen zien. | |
Miniem | woensdag 30 mei 2012 @ 23:36 |
Herkenbaar TS. Sommige periodes heb ik dit heel erg. En ook periodes dat het goed gaat en ik hier helemaal niet aan denk. | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 23:37 |
Maar nu omschrijf je toch ook andere kleuren, want je geeft een waarde aan van 450nm. Dat betekent dat er ook waarden zijn van niet-450nm. ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 23:38 |
Nee, je omschrijft wat je ziet. Als je blauw ziet. Je omschrijft geen andere kleuren, voor hetzelfde geld was alleen blauw zichtbaar licht. | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 23:45 |
Okee, ik heb het dus met mn vriend erover gehad ![]() | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 23:51 |
Dan is het hetzelfde als niets zien. Of rood. Of geel. Of donkerblauw. Je kende een waarde toe aan wat je ziet, dus is er ook iets van niet-waarde. Anders is die waarde betekenisloos, dan is het gewoon een getal. Probeer de kleur blauw te omschrijven, zonder waarde toe te kennen, zonder vergelijkingsmateriaal zoals andere kleuren, of niet kleuren. Het lukt je niet. Het is alsof je een kleur uitlegt aan een blinde, of een klank aan een dove, of een smaak aan iemand die niet proeven kan. Dat gaat niet. Die blinde zal nooit écht beseffen hoe blauw eruit ziet, het nooit ervaren. Die dove zal nooit kunnen genieten van de klank, of ervan balen, want hij zal het nooit horen. Niets zal ooit lekker of vies smaken voor de persoon die niet proeven kan. Wie niet anders ziet dan blauw, kan niet weten hoe het is niet blauw te zien. Net als dat je niet kan beschrijven hoe je je voelde voor je leefde. Want voordat je leefde voelde je niet. Enz, enz. Maar goed, raakt wat on-topic. Wellicht een geinige discussie voor in F&L. ![]() | |
kingtoppie | woensdag 30 mei 2012 @ 23:54 |
Kom maar op met je verhaal, ik wacht er nog op. | |
Gray | woensdag 30 mei 2012 @ 23:55 |
Das wel echt rot als je vriend je over zo'n onderwerp niet serieus neemt. Maar begreep hij het niet, of wilde hij er niet over praten? Volgens mij kunnen mensen het ook maar moeilijk begrijpen als ze zelf niet in die situatie hebben gezeten. Dat zie ik ook in m'n sociale kring, de ene raakt sprakeloos, de ander maakt je zinnen af. | |
RadioSlut | woensdag 30 mei 2012 @ 23:59 |
Hij begreep het niet. Ik ben bezig ![]() | |
Gray | donderdag 31 mei 2012 @ 00:13 |
Eigenlijk zou je blij moeten zijn voor hem. ![]() Al is het voor jou net even jammer. ![]() | |
RadioSlut | donderdag 31 mei 2012 @ 00:19 |
Nou, nee, aangezien hij deels in hetzelfde schuitje zit als ik. Alleen geen sucidale gedachten. maar ik vind het niet erg ofzo dat hij het niet begreep. Daarom ben ik niet blij voor hem, omdat ik weet dat zijn leven ook stukken beter kan ![]() | |
Gray | donderdag 31 mei 2012 @ 00:23 |
Zolang jullie beiden leven, kan je het iig samen beter maken. ![]() | |
RadioSlut | donderdag 31 mei 2012 @ 00:24 |
Klopt helemaal. ![]() | |
Maanvis | donderdag 31 mei 2012 @ 00:26 |
je stelde 'wilskracht helpt niet, het gaat toch niet weg' | |
Gray | donderdag 31 mei 2012 @ 00:39 |
Gelukkig maar! ![]() En die gedachten, die gaan wel weer. Net als alle gedachten. ![]() ![]() | |
Maanvis | donderdag 31 mei 2012 @ 00:42 |
Het is volkomen herkenbaar voor mij. Al die gedachten die die persoon in het begin heeft heb ik ook gehad, maar ik krijg ook constant signalen door van 'denk niet zover door, kap het hier af, en leef met de naieve gedachte die je ervoor had. Zo heb ik mezelf aangeleerd om niet toe te geven aan zulke gedachten. Wat er na komt is een canillas gedachte, en daar ben ik het ook wel mee eens. Accepteer dat je gedachten er zijn maar laat je er niet door leiden. Ik kan het niet goed uitleggen maar ik werk dus ook zo ![]() ![]() Hoe je dat doet? Daar zijn andere experts voor ![]() | |
Gray | donderdag 31 mei 2012 @ 01:01 |
Die neuroloog bij Oprah legt het wel goed uit met dat verhaalvertellende gedeelte in het brein. Het legt verbanden die er helemaal niet toedoen, of in het huidige moment helemaal geen nut hebben. Maar omdat die verhalen continu blijven gaan kunnen ze je aandacht afleiden van het moment. Het is soms verdraaide lastig om dat te scheiden van jezelf. Wat op zich alweer tegenstrijdig is, want het is ook een deel van jezelf. Wat Canillas eerder al zei is het ervaren van jezelf een hele mooi en ook handig besef om mee te leven. Het geeft een heel ander perspectief op je leven. | |
Canillas | donderdag 31 mei 2012 @ 07:35 |
Voor gedachten is het leven ook compleet zinloos want je geconditioneerde en constant herhalende gedachtepatronen (die constant het verleden naar de toekomst projecteren) kunnen niks met het Nu, terwijl dat de enige plaats waar je als levend persoon kunt handelen, waar je kunt leven en waar je kunt zijn. Leven doe je ook niet met gedachten, leven doen je met je hele wezen en hoe meer in je in hoofd zit hoe minder je daar dus van kan proeven en dan verliest het leven letterlijk en figuurlijk zijn smaak. De zin van het leven is iets om te voelen, gaat veel verder dan iets als ratio, en ratio is iets waar in de westerse wereld veels te veel op geleund wordt, de balans is daar zoek, met alle problemen van dien ![]() | |
Gray | donderdag 31 mei 2012 @ 12:13 |
Bovendien is de ratio per definitie beperkt. We hebben het zéker nodig, maar het is ook niet alles. Balans is de sleutel, zoals dat bij alles belangrijk is. | |
Canillas | donderdag 31 mei 2012 @ 13:46 |
Yep, en het aanlokkelijke van het volledig leven in je ratio is dat het vrij gevoelloos is (zo hoef je jezelf niet echt te ervaren; je zit 'lekker' 'veilig' 'in je hoofd') en het de illusie van controle biedt, 2 dingen die tegenovergesteld aan echt leven staan. | |
Gray | donderdag 31 mei 2012 @ 13:58 |
En soms is je leven dan ook niet meer recht te redeneren en raak je in de knoop. Zelfmoord lijkt dan ineens een interessante optie, maar is geen oplossing. Het probleem is namelijk niet dat je leeft, maar hóe je leeft. | |
Polarcat | donderdag 31 mei 2012 @ 23:53 |
Zwart is bijzonder. Strikt gezien is het geen kleur, maar de afwezigheid van kleur. Nul fotonen. Niets. Je hebt het begrip kleur niet nodig om dat uit te leggen. Iemand die blind is en nooit kleuren heeft gezien, "ziet" hetzelfde zwart als jij wanneer jij je ogen dicht doet. Kleuren hadden net zo goed niet kunnen bestaan. Alleen is een blinde zich minder bewust van de afwezigheid van kleuren. Als er alleen zwart is, dan is er niets. Als er alleen zwart is en een kip, dan is er simpelweg een kip. En verder niets. Je zou kunnen stellen dat afwezigheid, het "niets" het enige absolute is. Als ik het heb over een massa van 0, dan is dat 0 gram, 0 kilogram, 0 pond. Als ik het heb over een massa van 1 (of elk ander getal) dan pas komt relativiteit in the picture: 1 t.o.v. welke standaard? 1 gram, 1 kilogram, 1 pond? Van welke stof eigenlijk? Wat voor implicaties dit voor jullie analogie kan hebben, kun je zelf over denken... [ Bericht 4% gewijzigd door Polarcat op 01-06-2012 00:04:31 ] | |
Gray | vrijdag 1 juni 2012 @ 00:52 |
Het dualisme van iets of niets dus. Alleen kan je het iets indelen in verschillende gradaties. ![]() Vanuit het perspectief van licht bekeken valt de analogie uiteen. Vanuit die van verf daarentegen blijft die wel staan. (al heb je natuurlijk nog steeds licht nodig om het te zien, maar dan bouwen we de analogie onnodig uit). ![]() Vanuit het perspectief van licht gezien (hihi) is de dood zwart, en de verschillende gradaties van leven de verschillende kleuren licht, of hoeveelheid licht. ![]() |