Hee ik was er eerder met mijn topic! Maar meestal herken je dit snel als; de persoon geen zin meer in het leven heeft, geen uitweg meer in de situatie ziet die er plaatst vind.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:27 schreef Sicstus het volgende:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee?
Hoop en het gevoel dat er misschien een wonder gaat gebeuren is het vergif van het geloof dat diep in het collectief onderbewuste is geworteld. Ooit had het zijn functie maar nu een zwaar verouderde energie die alleen suicidalen hun daad wat laat uitstellen. Een toegeven aan deze energie betekent alleen dat je narigheid nog niet erg genoeg is om te kiezen om het aarde te verlaten. Dus jou lot is om voor de rest van je tijd hier door te lummelen en altijd op dit niveau van shit te leven. Maak er gewoon een eind aan. Je wordt met open armen ontvangen.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:27 schreef Sicstus het volgende:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee?
Die hoffnung stirbt zuletzt.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:41 schreef UltraBrain het volgende:
[..]
Hoop en het gevoel dat er misschien een wonder gaat gebeuren is het vergif van het geloof dat diep in het collectief onderbewuste is geworteld. Ooit had het zijn functie maar nu een zwaar verouderde energie die alleen suicidalen hun daad wat laat uitstellen. Een toegeven aan deze energie betekent alleen dat je narigheid nog niet erg genoeg is om te kiezen om het aarde te verlaten. Dus jou lot is om voor de rest van je tijd hier door te lummelen en altijd op dit niveau van shit te leven. Maak er gewoon een eind aan. Je wordt met open armen ontvangen.
Deze gedachtegang heb ik ook gehad. Helaas is het zo diep geworteld, je zegt het zelf al, dat het niet eenvoudig uit te schakelen is.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:41 schreef UltraBrain het volgende:
[..]
Hoop en het gevoel dat er misschien een wonder gaat gebeuren is het vergif van het geloof dat diep in het collectief onderbewuste is geworteld. Ooit had het zijn functie maar nu een zwaar verouderde energie die alleen suicidalen hun daad wat laat uitstellen. Een toegeven aan deze energie betekent alleen dat je narigheid nog niet erg genoeg is om te kiezen om het aarde te verlaten. Dus jou lot is om voor de rest van je tijd hier door te lummelen en altijd op dit niveau van shit te leven. Maak er gewoon een eind aan. Je wordt met open armen ontvangen.
Ik denk dat als zij antwoorden wel duidelijk is hoe ze ermee omgaan.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:27 schreef Sicstus het volgende:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee?
Hangt dat er niet vanaf wat de oorzaak en mate van die kwelling is?quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:27 schreef Sicstus het volgende:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee?
Voor sommige mensen is dat nu eenmaal zo.quote:
Bedankt voor deze nietszeggende reply, rechts balletje.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 21:04 schreef eriksd het volgende:
[..]
Ik denk dat als zij antwoorden wel duidelijk is hoe ze ermee omgaan.
Wat niet wegneemt dat er wel een duidelijke reden of aanleiding voor kan zijn hè. Vandaar de vraag.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 21:41 schreef Sicstus het volgende:
[..]
Voor sommige mensen is dat nu eenmaal zo.
En is het kwartje al de goede kant opgerold?quote:Op zondag 27 mei 2012 00:33 schreef Lastpost het volgende:
Herkenbaar, jarenlang zo rondgelopen en ergens maar steeds de hoop gehouden dat het kwartje wel een keer de goede kant op móest gaan rollen.
Heb in al die tijd éen keer echt op het punt gestaan, maar de angst om anderen er pijn mee te doen was groter dan de pijn waar ik zelf mee liep blijkbaar.
Als ik puur kijk naar de gebeurtenissen in de afgelopen jaren zou ik dit met een ja moeten beantwoorden, echter ben ik al jaren niet meer mezelf en voel ik me ondertussen echt vervreemd en een soort slap aftreksel van wat ik kan zijn en geweest ben.quote:Op zondag 27 mei 2012 01:09 schreef Kola het volgende:
[..]
En is het kwartje al de goede kant opgerold?
quote:Op zondag 27 mei 2012 01:12 schreef Kola het volgende:
[..]
Ja, want je hebt nog gevoelens als je dood bent.
Spijt kan wel als de poging mislukt.quote:Op zondag 27 mei 2012 01:12 schreef Kola het volgende:
[..]
Ja, want je hebt nog gevoelens als je dood bent.
Dit zal stammen uit het feit dat jij hier te wereld bent gekomen met 1 doel en je daar volledig op gebouwd bent; leven. Net zoals elke stukje leven, hoe klein dan ook, dat als aangeboren wens en drift heeft; om vrij te kunnen leven zoals je echt bent en tot volledige groei te komen.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:27 schreef Sicstus het volgende:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee?
Omdat je dat er zelf van maakt ja.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 21:41 schreef Sicstus het volgende:
[..]
Voor sommige mensen is dat nu eenmaal zo.
Ah de eerste droeftoeter is binnen.quote:Op zondag 27 mei 2012 12:31 schreef Hans_van_Baalen het volgende:
[..]
Omdat je dat er zelf van maakt ja.
Maar wat doe je daar dan mee? Heb jij methoden of iets dergelijks om daarmee om te gaan in het dagelijks leven?quote:Op zondag 27 mei 2012 13:12 schreef luna_lovegood het volgende:
Zeker wel herkenbaar. Ook het gevoel dat alles zo nutteloos is, dat ik nutteloos ben.
Ik weet niet of ik dat er zelf van maak. Maakt een kankerpatientje zijn eigen leven zuur door kanker te hebben? Ik hoor regelmatig van therapeuten dat mentale ziekten of aandoeningen gelijkwaardig zijn aan fysieke ziekten, maar op de 1 of andere manier bestaan er dan toch geen mentale aandoeningen die ongeneeslijk zijn zoals fysieke ziekten. Op de 1 of andere manier zijn mentale aandoeningen, in tegenstelling tot fysieke aandoeningen, toch altijd te genezen en als dat niet lukt is het je eigen schuld. Ik verwerp dat soort argumenten. Het legt de schuld neer bij de patienten.quote:Op zondag 27 mei 2012 12:31 schreef Hans_van_Baalen het volgende:
[..]
Omdat je dat er zelf van maakt ja.
Je maakt het er in die zin zelf naar omdat je het nu nog in stand wat weer komt omdat je nog niet geleerd hebt hoe het anders/beter kan.quote:Op zondag 27 mei 2012 13:51 schreef Sicstus het volgende:
Ik weet niet of ik dat er zelf van maak. Maakt een kankerpatientje zijn eigen leven zuur door kanker te hebben? Ik hoor regelmatig van therapeuten dat mentale ziekten of aandoeningen gelijkwaardig zijn aan fysieke ziekten, maar op de 1 of andere manier bestaan er dan toch geen mentale aandoeningen die ongeneeslijk zijn zoals fysieke ziekten. Op de 1 of andere manier zijn mentale aandoeningen, in tegenstelling tot fysieke aandoeningen, toch altijd te genezen en als dat niet lukt is het je eigen schuld. Ik verwerp dat soort argumenten. Het legt de schuld neer bij de patienten.
Klinkt alsof je volledig in je hoofd/gedachten zit (en daar is het ook nooit echt helemaal goed) en niet echt aan het leven bent.quote:Op zondag 27 mei 2012 13:12 schreef luna_lovegood het volgende:
Zeker wel herkenbaar. Ook het gevoel dat alles zo nutteloos is, dat ik nutteloos ben.
Alles is ook nutteloos, maar daarom kun je er nog wel van proberen te genieten for as long as it lasts.quote:Op zondag 27 mei 2012 13:12 schreef luna_lovegood het volgende:
Zeker wel herkenbaar. Ook het gevoel dat alles zo nutteloos is, dat ik nutteloos ben.
Hoe bedoel je dat? Er zijn genoeg mentale aandoeningen die (op dit moment) ongeneeslijk zijn.quote:Op zondag 27 mei 2012 13:51 schreef Sicstus het volgende:
[..]
Ik weet niet of ik dat er zelf van maak. Maakt een kankerpatientje zijn eigen leven zuur door kanker te hebben? Ik hoor regelmatig van therapeuten dat mentale ziekten of aandoeningen gelijkwaardig zijn aan fysieke ziekten, maar op de 1 of andere manier bestaan er dan toch geen mentale aandoeningen die ongeneeslijk zijn zoals fysieke ziekten. Op de 1 of andere manier zijn mentale aandoeningen, in tegenstelling tot fysieke aandoeningen, toch altijd te genezen en als dat niet lukt is het je eigen schuld. Ik verwerp dat soort argumenten. Het legt de schuld neer bij de patienten.
. Het is nu een stuk minder, maar in die tijd heeft muziek mij er heel erg doorheen gesleept. En ik probeer/probeerde te denken aan de leuke dingen die er zijn.quote:Op zondag 27 mei 2012 13:47 schreef Sicstus het volgende:
[..]
Maar wat doe je daar dan mee? Heb jij methoden of iets dergelijks om daarmee om te gaan in het dagelijks leven?
. Klopt, maar dat is sinds dit jaar ook een stuk minder. Een hoop nieuwe vrienden gemaakt, dingen uit het verleden afgesloten etc. Daarmee kan ik nu wel zeggen dat ik meer in het leven sta. Maar dat betekend niet dat ik soms periodes heb waarin ik me zwaar klote voel.quote:Op zondag 27 mei 2012 14:19 schreef Canillas het volgende:
[..]
Klinkt alsof je volledig in je hoofd/gedachten zit (en daar is het ook nooit echt helemaal goed) en niet echt aan het leven bent.
Hoe kan je voelen dat het leven nut heeft als je niet echt in het leven staat?
Dat is heel knap en ben je dan erg goed mee bezigquote:Op zondag 27 mei 2012 15:12 schreef luna_lovegood het volgende:
[..]
. Klopt, maar dat is sinds dit jaar ook een stuk minder. Een hoop nieuwe vrienden gemaakt, dingen uit het verleden afgesloten etc. Daarmee kan ik nu wel zeggen dat ik meer in het leven sta. Maar dat betekend niet dat ik soms periodes heb waarin ik me zwaar klote voel.
Precies, niks zal je apathischer maken dan gaan zitten en zeggen ''ik wil dat het leven zorgt dat ik het leuk heb''. Het leven wordt leuk als je het leuk maakt, als je positief investeert in wie je bent en hoe je wil leven.quote:Op zondag 27 mei 2012 15:43 schreef kingtoppie het volgende:
Als alles waardeloos is ''stop je met leven'', beleef je niks en is je leven waardeloos... Het is een vicieuze cirkel op die manier.
Dus je moet weer dingen gaan doen zodat je weer gaat leven zodat je leven meer ''nut'' gaat hebben.
Dit is wel herkenbaar voor mij, maar in plaats van dat ik denk dat ik het verdien denk ik eigenlijk dat ik gestraft word, terwijl ik niks gedaan heb.quote:Op zondag 27 mei 2012 17:20 schreef Pulzzar het volgende:
Ja, ik herken het. Een kwellend gevoel van onmacht dat het leven nooit leuk voor mij gaat worden, wat ik ook zal doen. Een soort gevoel van: ik ben minderwaardig en ik verdien het niet om gelukkig te worden.
Maar zolang er leven is, is er hoop. En andersom: hoop doet leven.
En ik hield vast aan de gedachte dat er voor elk probleem een oplossing moest bestaan. Die oplossing is er niet meteen, maar zolang je vecht en blijft zoeken naar de oplossing, dan komt hij.
Mwa, jij vindt alles nutteloos maar breng het a.u.b. niet als een feit dat alles per definitie nutteloos is. Lijkt me redelijk demotiverend om te leven met de gedachte dat je alles nutteloos vindt trouwens.quote:Op zondag 27 mei 2012 14:40 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Alles is ook nutteloos, maar daarom kun je er nog wel van proberen te genieten for as long as it lasts.
Het was (is) bij mij meer een gevoel. Verstandelijk wist ik altijd al dat het irrationeel was, maar daarmee gingen de gevoelens niet weg.quote:Op zondag 27 mei 2012 17:23 schreef kingtoppie het volgende:
Maar Pulzzar,
De gedachte dat jij het niet ''verdient'' om gelukkig te worden en dat je minderwaardig bent... Zijn toch compleet irrationeel? Waarom er dan wel in geloven?
What you resist, persists. Dat gevoel blijft een rol spelen zolang je ervan wilt. Wat voor verschil zou het maken als je dat gevoel zou accepteren zonder enig oordeel? Enkel waarnemen en het er laten zijn terwijl je je richt op jezelf en je leven?quote:Op zondag 27 mei 2012 17:46 schreef Pulzzar het volgende:
Het was (is) bij mij meer een gevoel. Verstandelijk wist ik altijd al dat het irrationeel was, maar daarmee gingen de gevoelens niet weg.
Je kunt je niet richten op je leven als je bepaalde negatieve gevoelens hebt. Ik word bijvoorbeeld van binnenuit opgevreten door een gevoel, dat me fysiek misselijk maakt zodra ik niet meer tegenstribbel. Het kost me energie en tijd om dat gevoel te verminderen.quote:Op zondag 27 mei 2012 18:52 schreef Canillas het volgende:
[..]
What you resist, persists. Dat gevoel blijft een rol spelen zolang je ervan wilt. Wat voor verschil zou het maken als je dat gevoel zou accepteren zonder enig oordeel? Enkel waarnemen en het er laten zijn terwijl je je richt op jezelf en je leven?
Maar dan is toch je plan het gevoel beetje bij beetje eruit te laten komen, met andere woorden je er steeds minder er tegen verzetten tot het volledig doorvoeld is?quote:Op zondag 27 mei 2012 18:57 schreef Comp_Lex het volgende:
Je kunt je niet richten op je leven als je bepaalde negatieve gevoelens hebt. Ik word bijvoorbeeld van binnenuit opgevreten door een gevoel, dat me fysiek misselijk maakt zodra ik niet meer tegenstribbel. Het kost me energie en tijd om dat gevoel te verminderen.
Klopt, maar je moet het wel op de correcte manier doen. Ik ben van plan om mijn gevoelens te laten verdwijnen door mensen te leren kennen die met mij op stap willen gaan.quote:Op zondag 27 mei 2012 19:02 schreef Canillas het volgende:
[..]
Maar dan is toch je plan het gevoel beetje bij beetje eruit te laten komen, met andere woorden je er steeds minder er tegen verzetten tot het volledig doorvoeld is?
Dus ernaartoe werken dat je je niet meer verzet?
Klinkt goedquote:Op zondag 27 mei 2012 19:05 schreef Comp_Lex het volgende:
Klopt, maar je moet het wel op de correcte manier doen. Ik ben van plan om mijn gevoelens te laten verdwijnen door mensen te leren kennen die met mij op stap willen gaan.
Hmmm denkvoer....quote:Op zondag 27 mei 2012 14:18 schreef Canillas het volgende:
Jij bent niet gelukkig; je hebt dan 'simpelweg' nog niet geleerd hoe jij jezelf gelukkig maakt, had je dat wel al geleerd dan was je het. Als je zou weten hoe je dat deed dan zou je het doen want iedereen wil gelukkig zijn.
Het gaat ook nooit om schuld, het gaat wel om verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en je situatie en het accepteren daarvan.
Stel je zou volledig vrede hebben met je situatie (dus wie je bent, hoe je je voelt, de gedachten die je hebt, etc.) zou je je dan ook zo 'rot' voelen? Hoe zou het zijn als je je niet meer verzette tegen hoe het is om jou te zijn en je richtte op het feit dat je hier ben je en je leven wilt leven?
Baseer je die conclusie op je eigen onvermogen je depressie te verslaan? Niet lullig bedoeld maar denk dat je met een beetje zoekwerk genoeg kunt vinden die je het tegendeel bewijzen.quote:Op maandag 28 mei 2012 10:35 schreef like-nath het volgende:
positief denken/acceptatie is heel moeilijk... mensen die zeggen dat je voor je eigen geluk kunt zorgen zijn nooit (echt) depressief geweest, das mijn conclusie in elk geval
Dat ligt natuurlijk aan de manier van verzet. Wat je overwint maakt je sterker. Dan kan iets nog steeds aanwezig zijn maar is het voor altijd verslagen. Dan wordt iets een soort trofee wat je doet herinneren aan je overwinning.quote:
Ja, er valt alleen niets te overwinnen met het bestrijden van je gevoel omdat je dan vecht tegen jezelf en eigenlijk tegen jezelf zegt ''dit deel van mij mag er niet zijn'' en dat is uiteindelijk het werkelijk kwellende; je vertelt jezelf dat je niet goed bent zoals je bent. Dat is lijden en maakt depressief.quote:Op maandag 28 mei 2012 19:41 schreef loop het volgende:
Dat ligt natuurlijk aan de manier van verzet. Wat je overwint maakt je sterker. Dan kan iets nog steeds aanwezig zijn maar is het voor altijd verslagen. Dan wordt iets een soort trofee wat je doet herinneren aan je overwinning.
Thxquote:Op maandag 28 mei 2012 17:59 schreef justme1234 het volgende:
Wat een goeie posts schrijf je trouwens Canillas, petje af hoor.
Je kunt niet door 'geluk te maken' je depressie zomaar 'uit zetten'. Het is een langduriger proces waarmee je dagelijks bezig bent. Uiteindelijk leer je truukjes om je door bepaalde situaties heen te slepen waardoor je op de langere termijn weerbaarder bent.quote:Op maandag 28 mei 2012 10:35 schreef like-nath het volgende:
positief denken/acceptatie is heel moeilijk... mensen die zeggen dat je voor je eigen geluk kunt zorgen zijn nooit (echt) depressief geweest, das mijn conclusie in elk geval
Je lult als een doe het zelf spychiater en ja die spelfout is bewust.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 05:02 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Je kunt niet door 'geluk te maken' je depressie zomaar 'uit zetten'. Het is een langduriger proces waarmee je dagelijks bezig bent. Uiteindelijk leer je truukjes om je door bepaalde situaties heen te slepen waardoor je op de langere termijn weerbaarder bent.
Goede constatering. Niets mis met zelfanalyse - en therapie.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 05:10 schreef Piet_Piraat het volgende:
[..]
Je lult als een doe het zelf spychiater en ja die spelfout is bewust.
Therapie is kut man.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 05:16 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Goede constatering. Niets mis met zelfanalyse - en therapie.
Geen paar knoppen, wel een uitgebreid psychisch systeem met ontzettend veel mechanismes die je op wel beperken óf je vrijheid geven. Uitvinden welke je beperken, die helen en naar de vrijheid stand krijgen kan je een hoop goede dingen brengen wat betreft jezelf en je levenskwaliteit.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 05:27 schreef Piet_Piraat het volgende:
Therapie is kut man.Die gasten denken dat er paar knoppen in de kop zitten ofzo.
en hoe zit het met biologische aanleg, gewoon genetisch bepaalde depressies ? ook gewoon een kwestie van verantwoordelijkheid nemen of wat?quote:Op zondag 27 mei 2012 14:18 schreef Canillas het volgende:
[..]
Je maakt het er in die zin zelf naar omdat je het nu nog in stand wat weer komt omdat je nog niet geleerd hebt hoe het anders/beter kan.
Jij bent niet gelukkig; je hebt dan 'simpelweg' nog niet geleerd hoe jij jezelf gelukkig maakt, had je dat wel al geleerd dan was je het. Als je zou weten hoe je dat deed dan zou je het doen want iedereen wil gelukkig zijn.
Het gaat ook nooit om schuld, het gaat wel om verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en je situatie en het accepteren daarvan.
Stel je zou volledig vrede hebben met je situatie (dus wie je bent, hoe je je voelt, de gedachten die je hebt, etc.) zou je je dan ook zo 'rot' voelen? Hoe zou het zijn als je je niet meer verzette tegen hoe het is om jou te zijn en je richtte op het feit dat je hier ben je en je leven wilt leven?
Wat zou je er anders mee willen/kunnen doen dan verantwoordelijkheid ervoor nemen? Het alternatief is een slachtofferrol aannemen en dat je leven laten bepalen in plaats dat zelf te doen.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 09:06 schreef Re het volgende:
en hoe zit het met biologische aanleg, gewoon genetisch bepaalde depressies ? ook gewoon een kwestie van verantwoordelijkheid nemen of wat?
Misschien komt het punt niet goed over, verantwoordelijkheid nemen ervoor zou in dit geval zijn dat je accepteert dat je er geen enkele invloed over hebt. Die invloed hoef je niet te hebben namelijk, de behoefte aan die invloed komt voort uit het idee dat het anders zou moeten zijn dan dat het is, dat zorgt voor de moeilijkheden.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 09:19 schreef Re het volgende:
ja ja makkelijk lullen hoor, het klinkt allemaal goed maar de praktijk is toch helaas anders, iemand met een biologische depressie zal het altijd zijn daar heeft verantwoordelijkheid nemen geen enkele invloed op
Dat is maar hoe je het bekijkt, ik vind dat mensen die ervan uit willen gaan dat sommige situaties niet op te lossen of een garantie voor een leven lang lijden zijn veel gevaarlijker.quote:je gaat er al bij voorbaat uit dat er een slachtofferrol zou moeten zijn, dat is een foute aanname en misschien nog wel een gevaarlijke ook. En doe bullshit over energievelden gebruik je maar in BNW of iets, maar probeer hier echt wetenschappelijk bezig te gaan, je bent gevaarlijk bezig
Klopt, maar de huidige geestelijke gezondheidszorg-instellingen zijn zo'n beetje de McDonalds van de branche. Het is als een kliniekje in donker Afrika, waar men een aspirientje geeft bij een blindedarmontstekinging, en een hoestdrankje bij bronchitis. Het is is misschien beter dan niks, maar het is nog steeds verdomd ontoereikend.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 07:19 schreef Canillas het volgende:
[..]
Geen paar knoppen, wel een uitgebreid psychisch systeem met ontzettend veel mechanismes die je op wel beperken óf je vrijheid geven. Uitvinden welke je beperken, die helen en naar de vrijheid stand krijgen kan je een hoop goede dingen brengen wat betreft jezelf en je levenskwaliteit.
Rot om te horen over je zus. En bedankt voor je advies naar mij, maar ik heb het niet meer nodig. Ik loop al 20 jaar af en aan bij hulpverleners/psychologen en dat soort instellingen. Momenteel tweemaal per week, groepstherapie en 1 op 1. Ook heb ik jarenlang medicatie gebruikt, 10 jaar prozac en een paar jaar wat andere rommel. Ook heb ik geprobeerd mijn sociale kring te veranderen/uit de breiden, en/of mijn leven in andere opzichten te veranderen. Kortom, ik heb het gevoel dat ik een beetje aan het einde van de mogelijkheden kom. Ik ben er ook gewoon doodmoe van.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 15:48 schreef C-ster het volgende:
Mijn zus lijdt aan zowel PDD-NOS als aan een heftige dwangneurose (waar ze bijna 2 jaar last van heeft). Dit gaat op en af. Aan het begin was het echt een drama. Wij wisten niet wat we met haar aan moesten, maar ook zij wist dit niet (ik houd het verhaal ff kort anders ben ik over 30 jaar nog niet klaar met vertellen). Ze was niet suïcidaal, maar zei op een gegeven moment wel: "Elke dag dat ik weer uit mijn bed moet zie ik als een worsteling. Elke dag is zwaar voor mij.". Het ene moment heeft ze dit wel, het andere moment niet. Toch zegt de psycholoog tegen haar dat ze dit moet proberen los te laten. Kijk eens naar wat je wél hebt en niet naar wat je allemaal niet hebt. Zo kun je al een stuk positiever in het leven komen te staan.
Ze heeft dan wel eens gezegd het niet meer te zien zitten, maar ze pleegt geen suïcide. Dat is zeker, omdat het toch niet zó serieus in haar op komt om het te doen en ze haar familie, vrienden etc. niet kwijt wil.
Toch kan ik je zeggen dat je dat antwoord niet op een forum gaat vinden. Als je last hebt van deze gedachten of je voelt je al een langere periode wat down, zou ik je toch adviseren om contact met je huisarts op te nemen.
Goede punten. Ik had ze zelf ook al wel bedacht, daarom ben ik destijds (jaar of 10 geleden) lid geworden van een studentenvereniging. Op zich leuke tijd gehad, leuke dingen gedaan en veel mensen leren kennen. Helaas heeft het geen echt fundamentele dingen veranderd.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 16:20 schreef Frith het volgende:
helaas enigszins herkenbaar. Desalniettemin is de toekomst m.i. vooral afhankelijk van:
A) het hebben van een inkomen waarmee je al je noodzakelijke uitgaven kunt dekken en dan nog 'iets' over hebt.
B) de mate van creativiteit en activiteit die je hebt en kunt aanboren om A te vergroten ofwel om je persoonlijke geluk te vergroten. Een simpel lidmaatschap aan een vereniging (of desnoods een politieke partij) kan al een immens verschil maken.
Ik zou nooit zelfmoord plegen, ook al zie ik het helemaal niet meer zitten. God beslist wanneer mijn dag is gekomen.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 20:27 schreef Sicstus het volgende:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe zij ermee omgaan? Het gevoel dat elke dag een kwelling is, maar dat je er toch nog niet aan toe bent er een einde aan te maken, omdat je een vage, sluimerende hoop blijft houden dat het ooit goed komt. En dat je het je naasten niet wil aandoen. Herkenbaar? En wat doe je ermee?
Wat heeft God ermee te maken?quote:Op dinsdag 29 mei 2012 19:40 schreef Halcon het volgende:
[..]
Ik zou nooit zelfmoord plegen, ook al zie ik het helemaal niet meer zitten. God beslist wanneer mijn dag is gekomen.
Waar krijgen die de schuld?quote:Op dinsdag 29 mei 2012 20:12 schreef kingtoppie het volgende:
Tis altijd weer de schuld van god en jezus
God bestaat niet en Jezus was een hippie.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 20:12 schreef kingtoppie het volgende:
Tis altijd weer de schuld van god en jezus
geloof maakt ook veel mensen weerbaar tegen depressiviteit. je leert er door relativeren en omgaan met verlies. Ook zijn er binnen de kerkgemeenschap mensen die voor je klaar staan in tijden van nood. Natuurlijk kan het geloof geen biologische depressie tegen gaan, maar het kan weldegelijk helpen in bepaalde gevallen.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 20:14 schreef Comp_Lex het volgende:
Dat gelovigen misbruik willen maken van het ongeluk van een ander is misschien iets voor een ander topic
Toepasselijke typfout.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 21:10 schreef Maanvis het volgende:
oja en natuurlijk zijn er mensen die in een depressie zijn gekomen dankzij het geloog, maar daar had ik het ff niet over.
Dat klopt, je kunt alleen voor het moment an sich spreken. En in de tussentijd jezelf weerbaarder maken door vangnetten te creëren, te werken aan je problemen en je internaliserende copingstijlaf te lerenquote:Op dinsdag 29 mei 2012 21:17 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Toepasselijke typfout.
Sowieso kun je niet zeggen: "dat zou ik nooit doen."
Je weet nooit wat je zult doen als je nog nooit in zo'n situatie hebt gezeten.
Religie kan een argument zijn om geen zelfmoord te plegen, dus relevant in deze.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 20:49 schreef Sicstus het volgende:
Ik wil met deze thread niet richting religie gaan. Halcon, dankjewel voor je bijdrage, maar ik deel je levensbeschouwing niet. Die kan mij geen troost bieden.
edit: geldt ook voor Gedoetje. Goed bedoeld, maar het is niet voor mij.
Of juist wel als martelaar voor het goede doel.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 21:51 schreef Halcon het volgende:
[..]
Religie kan een argument zijn om geen zelfmoord te plegen, dus relevant in deze.
Ga niet eigenwijs doen, het is zijn topic en hij ziet geen waarde in het geloof dus ga alsjeblieft met je stomme geloof niet je gelijk halen.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 21:51 schreef Halcon het volgende:
[..]
Religie kan een argument zijn om geen zelfmoord te plegen, dus relevant in deze.
Man, man... Er worden allerlei dingen genoemd door verschillende mensen, maar oh wee als iemand God noemt.. Dan is het hek van de dam Triest zeg, het was goed bedoeld en genoeg mensen die hun troost vinden in hun geloof, dus zo raar is het niet dat het benoemd wordt. Dat TS daar niks mee wil is prima, maar dat iedereen gelijk over Halcon heen walst is wel erg overdreven.quote:Op dinsdag 29 mei 2012 22:02 schreef Chimpa het volgende:
[..]
Ga niet eigenwijs doen, het is zijn topic en hij ziet geen waarde in het geloof dus ga alsjeblieft met je stomme geloof niet je gelijk halen.
quote:Op dinsdag 29 mei 2012 22:28 schreef Maanvis het volgende:
Geloof is voor iedereen anders, maar Atheïsten lijken wel allemaal net zo kortzichtig te zijn als de gemiddelde staphorstbewoner.
Kan je wel zo'n domme smiley doen, maar jij helpt goed mee aan dat beeld door je reacties hier.quote:
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |