Psychiatrie, eugenetica, holocaust, racisme & meer

Ik heb de docu een stukje bekeken. Wat een propagandafilm zeg!

- Vooral mensen die zich slachtoffer voelen in beeld brengen. Hoe zit het met de mensen die wel baat hebben bij psychiatrische behandelingen? Percentages van mensen die al dan niet goede ervaringen hebben? Er wordt ook gestrooid met het woord 'gedwongen' en met dat miljoenen mensen psychofarmaceutishe middelen gebruiken. Die worden uiteraard niet allemaal gedwongen.

- De oude, niet of slecht werkende methoden van toen de psychologie en de psychiatrie nog in de kinderschoenen stond, wordt afgeschilderd als misdadig en direct gelinkt aan de moderne psychiatrie.

- Gelijk maar een Godwinn er tegenaan gooien. In Hitlers dagen was een groot deel van de psychiaters lid van de SS, maar wie was dat niet? Het cijfer van 40% zegt me niets zonder vergelijking met andere bevolkingsgroepen.

- Er wordt gezegd dat 'de overtuigingen voor een groot deel overeen kwamen'. Dat is uiterst suggestief. Hitler werd gefascineerd door het boek van Madison Grant en adopteerde dus veel ideeën, zoals hij met meer dingen gedaan heeft, trouwens.

- Aangeleerde gedragspatronen bij dieren door een beloningsysteem wordt 1:1 vertaald naar het conditioneren van mensen om ze gewenst gedrag te laten vertonen.
Dat is mss. in de scientololgy church van toepassing, maar gedragstherapie wordt uiteraard niet op dezelfde manier op mensen toegepast. Behalve bij hersenspoeling, dus.

Verder heb ik nog niet gekeken, maar wat een propagandafilm zeg.. En het lijkt alsof ze zelf doen wat ze anderen verwijten. Het op deze manier demoniseren van de psychiatrie lijkt veel op Nazi-propaganda en als het gaat om conditioneren, daar kunnen ze zelf ook wat van..

Het punt van TS, of de pharmaceutische industrie wel zuiver op de graad is en of er niet wat mis is in onze maatschappij ook, als we massaal aan de anti-depressiva moeten is heel legitiem, maar die propagandafilm is een slecht voorbeeld.

Er zijn ook goede resultaten: mensen kunnen tegenwoordig uit een psychose gehaald worden door medicatie, mensen worden geholpen met anti-deprisiva, mensen functioneren weer of beter door methylfenidaat. Deze tak van wetenschap is zeer waardevol en het wegzetten als 'pseudowetenschap' is absoluut belachelijk.

quote:

Op maandag 14 mei 2012 21:04 schreef hlmllp het volgende:
Blijkbaar verschillen wij van mening. En dat je het niet wil erkennen als pseudowetenschap zegt veel over hoe ingelezen je bent. Vergelijk de DSM 4 & 5 straks maar eens, mag je me nog een keer vertellen dat we niet met pseudowetenschap te maken hebben. We hebben hier te maken met "wetenschappers" die niets zeker kunnen zeggen, omdat ze niet met een wetenschap te maken hebben.

Het is natte vingerwerk en de wind waait de kant van het grote geld op.

Psychiatrie is ook geen harde wetenschap
daarvoor moet je bij vakgebieden als wis- en natuurkunde zijn
maar het is nog altijd wetenschappelijker dan de methodes van de Scientology kerk
En zij zitten in dezelfde vijver te vissen als big farma, alleen is big farma geen sekte waar je bijna even moeilijk uitkomt als de gesloten afdeling van een psychiatrische instelling

quote:

Op maandag 14 mei 2012 17:11 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Hoe werkte dat dan ? Met de ervaringen erbij als versterking voor het geleerde. Heb je daar meer info over, daar ben ik wel benieuwd naar.

Therapeuten die experimenteerden met LSD therapie, beweerden dat de praattherapie in een stroomversnelling kon komen. Het helpt de patient zich traumatische ervaringen te herinneren (een uitspraak die tegenwoordig erg achterhaald is, maar ja.. Mijn bron is het boek 'LSD Story' uit 1972), de patient voelt zich in staat makkelijker te discussieren en de hallucinaties/visioenen kunnen behandeld worden als dromen die de patient had.
Therapeuten vonden dat er soms spectaculaire resultaten bereikt werden na slechts 1 behandeling.
Het pakte niet in alle gevallen even goed uit. Ook omdat het experimenteren met hallucinoge middelen door overheden als immoreel werd beschouwd, kwam er al een einde aan LSD therapie voor het goed en wel begonnen was.

quote:

Op maandag 14 mei 2012 21:04 schreef hlmllp het volgende:
Blijkbaar verschillen wij van mening. En dat je het niet wil erkennen als pseudowetenschap zegt veel over hoe ingelezen je bent. Vergelijk de DSM 4 & 5 straks maar eens, mag je me nog een keer vertellen dat we niet met pseudowetenschap te maken hebben. We hebben hier te maken met "wetenschappers" die niets zeker kunnen zeggen, omdat ze niet met een wetenschap te maken hebben.

Het is natte vingerwerk en de wind waait de kant van het grote geld op.

Volgens mij is een psychiater een arts die gespecialiseerd is in de werking van het zenuwstelsel en vooral de afwijkingen daarvan, wat resulteert in allerlei ziektebeelden.

Als het gaat om psychologie dan heb je min of meer gelijk. De wetenschap van de geest kan niet exact zijn omdat de menselijke geest een abstract begrip is, dat ook niet echt gedefinieerd kan worden.
Het is dan ook vooral gedragswetenschap en tegenwoordig ook neurologie, heb ik me laten vertellen.

quote:

Op maandag 14 mei 2012 21:32 schreef hlmllp het volgende:

[..]

Sommigen van jullie zijn echt geobsedeerd met die scientology kerk van jullie

[..]

En aangezien er geen wonder pilletjes bestaan heeft die psychiater als gewoonte om iedereen die bij hem komt als proefkonijn te behandelen
schrijft hij medicatie uit, heeft hij werk
komt er geen medicatie van pas, dan gaan de mensen niet naar hem, maar naar psychologen
De psychiater blijft overeind door de drugs industrie
zonder drugs (wat jullie medicijnen noemen) geen psychiater

Heb jij sympathie voor die club, dan?

Geldt datzelfde niet voor iedere arts? Natuurlijk wordt deze ook betaald voor het consult an sich.
Zijn werk is in die zin niet afhankelijk van het uitschrijven van recepten. Dat lijkt me ook een extreem onwenseliijke situatie.
Mensen gaan wel vaker naar een psycholoog als er geen medicijnen aan te pas komen, dat is waar. Ook wordt de psychiater zeker wel gepusht door de industrie, ook dat is waar. Je hebt op punten best gelijk, maar het ligt allemaal net even iets genuanceerder, volgens mij.

Een psychiater is een medisch specialist, voor zover ik weet.
Diagnostiseren is heel erg moeilijk, en zeker niet iedere arts zal tot dezelfde conclusie komen. Misschien wel als het om een griepje gaat maar je moest eens weten hoe vaak ziektes niet herkend worden of een diagnose gewoon niet juist is.

Een psychiater heeft eerst een volledige medische studie gedaan en zich, na het behalen van zijn bul, gespecialiseerd in psychiatrie, zoals een andere arts zich bijvoorbeeld specialiseert in oncologie of Keel-, Neus- en Ooraandoeningen.
Ook in de "gewone" geneeskunde zijn veel aandoeningen niet te genezen. Denk bijvoorbeeld aan diabetes. Of sommige vormen van kanker. Die kunnen alleen behandeld worden met medicatie.
En ja, psychiatrie doet dat ook vaak, maar lang niet altijd. Het doen voorstellen alsof psychiatrie bij voorkeur pillen voorschrijft is onjuist: medicatie is een déél van de behandleing, en soms is het de énig mogelijke behandeling. Zoals insuline of pillen bij diabetes.

Ik snap niet dat je Jomanda met psychiatrie vergelijkt, of met godsdienst.
Ik snap ook niet dat je met je gezonde verstand een smerige propagandafilm van een Nazi-achtige sekte blijft gebruiken.

quote:

Op maandag 14 mei 2012 22:16 schreef hlmllp het volgende:
Toch heb ik meer vertrouwen in een dokter dan in een psychiater
Zo heb ik ook meer vertrouwen in een specialist in een ziekenhuis dan in een Jomanda
Zo heb ik meer vertrouwen in de wetenschap dan in een godsdienst
en met wetenschap bedoel ik ook echt wetenschap
niet het inhumane test gebeuren

quote:

Op maandag 14 mei 2012 10:40 schreef Glesse het volgende:

[..]

Nee, dat doen ze omdat de druk te hoog is. Omdat ze ander over het randje kukelen.

Ik ben blij dat het jouw realiteit niet is, vooral omdat je ook werkzaam bent in de psychiatrie, maar er is echt ook nog een andere. Eentje waar behoorlijk wat mensen mee te maken krijgen, waaronder ik.

Ik kon de dood van mijn vader niet in mijn eentje verwerken en klopte aan bij de huisarts, omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psycholoog.

Die huisarts zei me toen dat ik eerst gestabiliseerd moest worden en ze wilde AD voorschrijven. Ik vond dit erg vreemd, maar ik was op dat moment al zo wanhopig dat ik me uiteindelijk liet afschepen met een recept voor prozac en een afspraak met de huisarts voor over een x aantal weken.

Toen ik de volgende keer terug kwam, voelde ik me mentaal al een stuk minder slecht. Toen ik haar zei dat ik me al veel beter voelde, leek ze verbaasd. Toen ik haar vertelde dat ik nu toch wel graag met iemand zou willen praten over mijn probleem, gaf ze er weer een mooie uitleg aan waarom ik eerst nog een tijdje die pillen moest slikken. De alarmbellen in mijn hoofd gingen steeds luider rinkelen, maar aangezien ik er een gewoonte van maakte om consequent niet op mijn gevoel te vertrouwen, besloot ik het nog 1 keer aan te kijken.

Toen ze de volgende keer weer mijn hulpvraag negeerde, heb ik alles in de vuilbak gesmeten.

Met PsyQ heb ik wisselende ervaringen. Het komt er uiteindelijk op neer of je het geluk hebt een behandelaar te treffen die betrokken en competent is en waar het mee klikt.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 08:57 schreef jerney het volgende:

[..]

Ik ben blij dat het jouw realiteit niet is, vooral omdat je ook werkzaam bent in de psychiatrie, maar er is echt ook nog een andere. Eentje waar behoorlijk wat mensen mee te maken krijgen, waaronder ik.

Ik kon de dood van mijn vader niet in mijn eentje verwerken en klopte aan bij de huisarts, omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psycholoog.

Die huisarts zei me toen dat ik eerst gestabiliseerd moest worden en ze wilde AD voorschrijven. Ik vond dit erg vreemd, maar ik was op dat moment al zo wanhopig dat ik me uiteindelijk liet afschepen met een recept voor prozac en een afspraak met de huisarts voor over een x aantal weken.

Toen ik de volgende keer terug kwam, voelde ik me mentaal al een stuk minder slecht. Toen ik haar zei dat ik me al veel beter voelde, leek ze verbaasd. Toen ik haar vertelde dat ik nu toch wel graag met iemand zou willen praten over mijn probleem, gaf ze er weer een mooie uitleg aan waarom ik eerst nog een tijdje die pillen moest slikken. De alarmbellen in mijn hoofd gingen steeds luider rinkelen, maar aangezien ik er een gewoonte van maakte om consequent niet op mijn gevoel te vertrouwen, besloot ik het nog 1 keer aan te kijken.

Toen ze de volgende keer weer mijn hulpvraag negeerde, heb ik alles in de vuilbak gesmeten.

Met PsyQ heb ik wisselende ervaringen. Het komt er uiteindelijk op neer of je het geluk hebt een behandelaar te treffen die betrokken en competent is en waar het mee klikt.

Hey Jerney! Wat leuk om weer een post van jou te zien.

Ik denk dat je niet zo'n hele goeie huisarts hebt dan, heb je weleens aan een tweede opinie gedacht? Helaas komt het voor dat artsen zich nog laten paaien door vertegenwoordigers van pillenfabrikanten. Dat is erg jammer en een vervuiling van de geneeskunde.
Was het dan moeilijk voor je om aan te geven dat je geen pillen meer wilde en te staan op een doorverwijzing?

Oh ja, en sterkte natuurlijk.. Ik heb het zelf ook mee moeten maken, een paar jaar geleden is mijn vader overleden en dat is idd. niet gemakkelijk.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 09:32 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Hey Jerney! Wat leuk om weer een post van jou te zien.

Ik denk dat je niet zo'n hele goeie huisarts hebt dan, heb je weleens aan een tweede opinie gedacht? Helaas komt het voor dat artsen zich nog laten paaien door vertegenwoordigers van pillenfabrikanten. Dat is erg jammer en een vervuiling van de geneeskunde.
Was het dan moeilijk voor je om aan te geven dat je geen pillen meer wilde en te staan op een doorverwijzing?

Oh ja, en sterkte natuurlijk.. Ik heb het zelf ook mee moeten maken, een paar jaar geleden is mijn vader overleden en dat is idd. niet gemakkelijk.

Hoi, dankje voor het warme welkom.

Ja, het was een verschrikkelijke huisarts, ben er daarna ook niet meer heen te gaan. Ik had op zich geen moeite met het aangeven van wat ik wilde, maar ik was van nature al niet de meest assertieve persoon en door jaren van ellende en verdriet was het nog makkelijker om over me heen te lopen in die tijd.

Het is wel al een tijd geleden hoor en inmiddels ben ik gelukkig en word ik er steeds beter in het verleden los te laten.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 09:50 schreef jerney het volgende:

[..]

Hoi, dankje voor het warme welkom.

Ja, het was een verschrikkelijke huisarts, ben er daarna ook niet meer heen te gaan. Ik had op zich geen moeite met het aangeven van wat ik wilde, maar ik was van nature al niet de meest assertieve persoon en door jaren van ellende en verdriet was het nog makkelijker om over me heen te lopen in die tijd.

Het is wel al een tijd geleden hoor en inmiddels ben ik gelukkig en word ik er steeds beter in het verleden los te laten.

Graag gedaan!
Jij niet assertief.. Ok, had ik niet gedacht, maar goed.

Mooi dat het goed gaat, met je.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 08:57 schreef jerney het volgende:

[..]

Ik ben blij dat het jouw realiteit niet is, vooral omdat je ook werkzaam bent in de psychiatrie, maar er is echt ook nog een andere. Eentje waar behoorlijk wat mensen mee te maken krijgen, waaronder ik.

Ik kon de dood van mijn vader niet in mijn eentje verwerken en klopte aan bij de huisarts, omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psycholoog.

Die huisarts zei me toen dat ik eerst gestabiliseerd moest worden en ze wilde AD voorschrijven. Ik vond dit erg vreemd, maar ik was op dat moment al zo wanhopig dat ik me uiteindelijk liet afschepen met een recept voor prozac en een afspraak met de huisarts voor over een x aantal weken.

Toen ik de volgende keer terug kwam, voelde ik me mentaal al een stuk minder slecht. Toen ik haar zei dat ik me al veel beter voelde, leek ze verbaasd. Toen ik haar vertelde dat ik nu toch wel graag met iemand zou willen praten over mijn probleem, gaf ze er weer een mooie uitleg aan waarom ik eerst nog een tijdje die pillen moest slikken. De alarmbellen in mijn hoofd gingen steeds luider rinkelen, maar aangezien ik er een gewoonte van maakte om consequent niet op mijn gevoel te vertrouwen, besloot ik het nog 1 keer aan te kijken.

Toen ze de volgende keer weer mijn hulpvraag negeerde, heb ik alles in de vuilbak gesmeten.

Met PsyQ heb ik wisselende ervaringen. Het komt er uiteindelijk op neer of je het geluk hebt een behandelaar te treffen die betrokken en competent is en waar het mee klikt.

Het RIVM heeft uit onderzoek vastgesteld dat liefst 80% van alle geslikte antidepressiva worden voorgeschreven door huisartsen! Een psychiater zal eerder een meersporen behandeling doen, deels met medicatie, deels met sessies. De medicatie is echter vaak maar tijdelijk, tot de patiënt het met de sessies alleen redt, dus zonder medicatie.
Maar een groot deel van de patiënten zullen langer, of soms zelfs de rest van hun leven aan de medicatie zitten. Dat is helemaal afhankelijk van de psychische aandoening. Is de oorzaak puur fysiek, bijvoorbeeld een hersenafwijking, dan is een leven lang pillen slikken de enige optie.
Niks bijzonders, want dat moeten bijvoorbeeld diabetici ook.

Als het dan gaat over het bestrijden van overmedicatie, is het dan niet logischer je pijlen te richten op de huisartsen en niet op de psychiatrie? Maar daar gaat het in die DVD ook niet om. Hubbard (bedenker van Scientology/Dianetics) zelf heeft ooit psychiatrische hulp ingeroepen maar niet gekregen. Toen zijn boek Dianetics door de reguliere psychiatrie en psychologie werd afgedaan als pseudo-wetenschap (wat het in mijn ogen ook is, want met alleen niet onderbouwde stellingen ben je niet met wetenschap bezig) en weggezet als grote onzin besloot Hubbard dat de reguliere psychiatrie moest verdwijnen. De CCHR (in Nederland de NCRM) richt zich dan ook vooral daarop: zoals Hubbard het wenste. De DVD is daar een mooi voorbeeld van, evenals de expositie "Psychiatry, an Industry of Death". Daar wordt zelfs 9/11 in de schoenen van de psychiatrie geschoven......

[ Bericht 14% gewijzigd door PeterSchilte op 15-05-2012 11:04:31 ]

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 08:57 schreef jerney het volgende:

[..]

Ik ben blij dat het jouw realiteit niet is, vooral omdat je ook werkzaam bent in de psychiatrie, maar er is echt ook nog een andere. Eentje waar behoorlijk wat mensen mee te maken krijgen, waaronder ik.

Ik kon de dood van mijn vader niet in mijn eentje verwerken en klopte aan bij de huisarts, omdat ik een doorverwijzing wilde naar een psycholoog.

Die huisarts zei me toen dat ik eerst gestabiliseerd moest worden en ze wilde AD voorschrijven. Ik vond dit erg vreemd, maar ik was op dat moment al zo wanhopig dat ik me uiteindelijk liet afschepen met een recept voor prozac en een afspraak met de huisarts voor over een x aantal weken.

Toen ik de volgende keer terug kwam, voelde ik me mentaal al een stuk minder slecht. Toen ik haar zei dat ik me al veel beter voelde, leek ze verbaasd. Toen ik haar vertelde dat ik nu toch wel graag met iemand zou willen praten over mijn probleem, gaf ze er weer een mooie uitleg aan waarom ik eerst nog een tijdje die pillen moest slikken. De alarmbellen in mijn hoofd gingen steeds luider rinkelen, maar aangezien ik er een gewoonte van maakte om consequent niet op mijn gevoel te vertrouwen, besloot ik het nog 1 keer aan te kijken.

Toen ze de volgende keer weer mijn hulpvraag negeerde, heb ik alles in de vuilbak gesmeten.

Met PsyQ heb ik wisselende ervaringen. Het komt er uiteindelijk op neer of je het geluk hebt een behandelaar te treffen die betrokken en competent is en waar het mee klikt.

Kloteverhaal, rot voor je, belachelijk slechte huisarts. Staat als een paal boven water.
Maar dat maakt 'de Psychiatrie' niet tot 1 grote hersenspoelmachine.

In ieder vak heb je rotte appels (ook tussen de artsen), en ja, er zijn een aantal (veel? weinig? weet ik niet, moeilijk meetbaar) artsen die eens ECHT moesten weten waar ze mee bezig zijn, of een ander vak zoeken. Blijkbaar heeft jou arts het inschattingsvermogen van trekdrop en de sensitiviteit van een pelpinda.
De volledige psychiatrie op een soort complot-achtige niet onderbouwde manier opzij zetten als de Duivel is klinkklare onzin en dat is waar TS en consorten zich mee bezig houden.

Ja, dat vind ik ook weer de andere kant op doorslaan. Maar ik denk wel dat er op het moment veel te snel naar pillen gegrepen wordt. Door artsen en door patiënten. En dat ligt niet puur aan de psychiatrie of aan wat dan ook. Dat is een heersende mentaliteit die zo gegroeid is, wel vanuit de psychiatrie.

En daar heb je helemaal gelijk in. Mensen denken dat er overal een pilletje voor is en eisen dat dan ook. Men heeft geen tijd meer om ziek te zijn. Geen zin ook. Dus worden huisartsen bijna gedwongen om maar wat voor te schrijven.
Vergeet ook niet dat mensen zelf gaan zoeken op internet en denken zelf een diagnose te kunnen stellen. ADHD is een echte ziekte, maar komt veel minder vaak voor dan ouders willen geloven. Zoals al gezegd is hiervoor: kind druk --> ADHD. Maar soms zijn kinderen gewoon druk. Alleen hebben ouders soms een te idealistisch beeld van hoe kinderen zouden moeten zijn. Voldoet hun kind daar niet aan dan mag/moet de dokter het oplossen, en anders maar de psycholoog.
Ik denk dat het voor een deel toe te schrijven is aan de huidige maatschappij. Ouders hebben soms gewoon (te) weinig tijd voor hun spruiten. Dat is vaak ook noodgedwongen hoor! Beide ouders hebben dan een volledige baan, want de hypotheek moet betaald worden. Ze komen moe van hun werk, het huishouden wacht en de kinderen zijn daarvan de dupe.
Ik ben blij dat ik in een heel andere tijd kind kon zijn.

Ik zie het zo dat het de verantwoordelijkheid van de arts is om in te schatten en aan te geven wanneer medicatie niet de oplossing is. Als je je laat intimideren of manipuleren, ben je naar mijn mening niet geschikt voor dat vak.

Druk of ADHD, meer structuur helpt sowieso. Help die mensen dan aan een deskundige die ze kan leren hoe je dat aanpakt.

En ja, dit is inderdaad een bizarre maarschappij geworden waarin een hoop mensen doodmoe door het leven gaan door de hoge druk. Maar iedereen aan de pillen lijkt me geen constructieve oplossing van dat probleem.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 12:07 schreef PeterSchilte het volgende:
En daar heb je helemaal gelijk in. Mensen denken dat er overal een pilletje voor is en eisen dat dan ook. Men heeft geen tijd meer om ziek te zijn. Geen zin ook. Dus worden huisartsen bijna gedwongen om maar wat voor te schrijven.
Vergeet ook niet dat mensen zelf gaan zoeken op internet en denken zelf een diagnose te kunnen stellen. ADHD is een echte ziekte, maar komt veel minder vaak voor dan ouders willen geloven. Zoals al gezegd is hiervoor: kind druk --> ADHD. Maar soms zijn kinderen gewoon druk. Alleen hebben ouders soms een te idealistisch beeld van hoe kinderen zouden moeten zijn. Voldoet hun kind daar niet aan dan mag/moet de dokter het oplossen, en anders maar de psycholoog.
Ik denk dat het voor een deel toe te schrijven is aan de huidige maatschappij. Ouders hebben soms gewoon (te) weinig tijd voor hun spruiten. Dat is vaak ook noodgedwongen hoor! Beide ouders hebben dan een volledige baan, want de hypotheek moet betaald worden. Ze komen moe van hun werk, het huishouden wacht en de kinderen zijn daarvan de dupe.
Ik ben blij dat ik in een heel andere tijd kind kon zijn.

Tja, in de VS is het helemaal een ramp, wat de pillencultuur betreft. Daar kan een arts worden aangeklaagd als hij niet alles in het werk stelt om zijn patient zo snel en effectief mogelijk beter te maken.
maw. Voor het minste of geringste krijg je daar al anti-biotica voorgeschreven. Dus krijg je mensen die geen weerstand meer hebben èn stammen bacterieën die resistent zijn tegen anti-biotica.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 12:22 schreef jerney het volgende:
Ik zie het zo dat het de verantwoordelijkheid van de arts is om in te schatten en aan te geven wanneer medicatie niet de oplossing is. Als je je laat intimideren of manipuleren, ben je naar mijn mening niet geschikt voor dat vak.

Druk of ADHD, meer structuur helpt sowieso. Help die mensen dan aan een deskundige die ze kan leren hoe je dat aanpakt.

En ja, dit is inderdaad een bizarre maarschappij geworden waarin een hoop mensen doodmoe door het leven gaan door de hoge druk. Maar iedereen aan de pillen lijkt me geen constructieve oplossing van dat probleem.

Ik schijn zelf adhd te hebben en mij werd aan het begin van de behandeling gevraagd of ik iets zag in medicatie. Dat is volgens mij zoals het hoort. Je kunt inderdaad ook zonder dat meer structuur in je leven brengen. Maar medicijnen, in mijn geval methylfenidaat ((Ritaline) is een prachtig hulpmiddel om om te beginnen meer orde in je hoofd te krijgen.
Bij mij sloeg het althans heel goed aan.

Ik ben het helemaal met je eens wat het menselijker maken van de maatschappij betreft. Werken is een ratrace geworden, solidariteit is ver te zoeken, we beschouwen werknemers als inwisselbare hulpbronnen.. En waarom? Iedereen is gek van de materiele hebzucht of wordt gek gemaakt door de consumptiemmaatschappij.
Dat moet beslist anders kunnen..

quote:

Ik ben het helemaal met je eens wat het menselijker maken van de maatschappij betreft. Werken is een ratrace geworden, solidariteit is ver te zoeken, we beschouwen werknemers als inwisselbare hulpbronnen.. En waarom? Iedereen is gek van de materiele hebzucht of wordt gek gemaakt door de consumptiemmaatschappij.
Dat moet beslist anders kunnen..

Helemaal mee eens !

Ik vraag mij alleen wel af of het uberhaubt te keren is, maar dat is denk ik niet meer mogelijk in de huidige maatschappij. Heel jammer allemaal.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 20:38 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Helemaal mee eens !

Ik vraag mij alleen wel af of het uberhaubt te keren is, maar dat is denk ik niet meer mogelijk in de huidige maatschappij. Heel jammer allemaal.

Natuurlijk is het tij te keren, te beginnen bij de consument (en diens werkgever zoals hierboven ook omschreven)
Denk na, en als een arts je pillen wil voorschrijven zonder daarnaast een behandeling te starten: door naar de volgende.