Kaaskoppen in het Buitenland SC #18 - trucjes!

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 15:26 schreef Shivo het volgende:
MIjn vrouw is bezig met haar PhD in psychologie. Ik had altijd gehoopt dat ze geneeskunde zou gaan doen zodat ik thuis kon blijven met de kids, maar helaas. Het blijde nieuws is dat we in februari een tweeling verwelkomen. Prachtig natuulijk. Maar hoe we dat precies gaan doen met haar studie weet ik niet. Parttime zit er voor geen van ons beiden in, maar financieel twee kids fulltime naar de dagopvang is ook niet te doen. Op zo'n moment kun je beter in Nederland wonen!

Lijkt me duidelijk dat de tweeling wel geneeskunde gaan doen, straks.

Gefeliciteerd Shivo!

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 16:25 schreef breaky het volgende:
Nu moet ik wel bekennen dat ik soms niet sta te springen dat mijn moeder voor 6 maanden langs komt, sinds ze het niet kan laten om zich met verschillende zaken te bemoeien.
Ze heeft mijn vrouw vaak tot wanhoop gedreven. Mijn moeders directe kijk op zaken botste dan met haar Aziatische manier van doen.

Oooh, dat is een iets ander idee 6 maanden is wel een tikkie ruim, zeg maar Mijn vroegere buuf kreeg iedere winter haar moeder en tante op bezoek, en die bleven soms vaak maanden. Ze stonden in de hele buurt bekend als 'the grandmas', en veel kinderen gingen er ook gezellig even zitten voor een praatje. Toen ik met nieuwjaar even een kop koffie ging drinken met inmiddels verhuisde buuf in Singapore, was het ook geheel vertrouwd toen ze met 'the grandmas' kwam aanzetten.

Arme Mrs Breaky. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Mijn schoonmoeder mag best een maand of twee komen, maar mijn eigen moeder is geen makkelijke gast.

Wij hadden net een nare ervaring: op weg van school naar huis had ik al een vreemd busje zien rijden. Een soort arrestantenwagen, maar ook weer niet helemaal. Wachtend voor een stoplicht stopte het schuin voor ons, een man laadde een paar vrouwen en kinderen in, de deur ging met grendel op slot, en ze gingen weer verder. Vermoedelijk Khmer bedelaars die werden opgehaald door hun eigenaar. Heel triest, en heel beklemmend. En dat moest ik de 8-, 9-, en 10-jarigen in de auto even uitleggen, want die hadden dondersgoed in de gaten dat er iets niet klopte.

Vaak kan ik dingen wel van me afschudden, maar sommige beelden blijven plakken, en dit is daar een van....

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 15:26 schreef Shivo het volgende:
Maar hoe we dat precies gaan doen met haar studie weet ik niet. Parttime zit er voor geen van ons beiden in, maar financieel twee kids fulltime naar de dagopvang is ook niet te doen.

Heeft de universiteit waar je vrouw studeert geen dagopvang met wat vriendelijkere student-pricing? Een commerciele dagopvang zal niet goedkoop zijn voor 2 babies. Ik betaal hier $750/maand voor een 2-jarige toddler; wat voor dit gehucht de gangbare prijs is.

quote:

Op zo'n moment kun je beter in Nederland wonen!

Maar dan zou je te laat zijn om op de wachtlijst te komen, dan had je je 6 maanden voor de conceptie moeten inschrijven

quote:

Op woensdag 15 augustus 2012 11:51 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Oooh, dat is een iets ander idee 6 maanden is wel een tikkie ruim, zeg maar Mijn vroegere buuf kreeg iedere winter haar moeder en tante op bezoek, en die bleven soms vaak maanden. Ze stonden in de hele buurt bekend als 'the grandmas', en veel kinderen gingen er ook gezellig even zitten voor een praatje. Toen ik met nieuwjaar even een kop koffie ging drinken met inmiddels verhuisde buuf in Singapore, was het ook geheel vertrouwd toen ze met 'the grandmas' kwam aanzetten.

Arme Mrs Breaky. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Mijn schoonmoeder mag best een maand of twee komen, maar mijn eigen moeder is geen makkelijke gast.

Wij hadden net een nare ervaring: op weg van school naar huis had ik al een vreemd busje zien rijden. Een soort arrestantenwagen, maar ook weer niet helemaal. Wachtend voor een stoplicht stopte het schuin voor ons, een man laadde een paar vrouwen en kinderen in, de deur ging met grendel op slot, en ze gingen weer verder. Vermoedelijk Khmer bedelaars die werden opgehaald door hun eigenaar. Heel triest, en heel beklemmend. En dat moest ik de 8-, 9-, en 10-jarigen in de auto even uitleggen, want die hadden dondersgoed in de gaten dat er iets niet klopte.

Vaak kan ik dingen wel van me afschudden, maar sommige beelden blijven plakken, en dit is daar een van....

Dat is inderdaad wel erg naar om te zien. Er schijnen ook veel Laotiaanse meisjes onder dwang in de prostitutie in Thailand te werken. Bij de grens in Nong Khai zie ik dan ook posters die hier voor waarschuwen. Mensenhandel van de omringende landen naar Thailand gebeurt nog veel.

Maar om een handel met bedelaars te beginnen is wel heel erg. Doet me denken aan de film "Slumdog Millionaire" waar jongetjes opzettelijk verminkt werden om meer geld binnen te kunnen bedelen.

In Vientiane worden de straten vaak "schoongeveegd" van bedelaars. Waar ze heen gaan weet ik niet maar je ziet dan ook vrij weinig.

Het is soms moeilijk om je ogen te sluiten voor dingen die hier vrij normaal worden gevonden. Kinderarbeid is er een van. Kinderen die als bediende in de shop werken vind ik trouwens ok, maar hier zie je ook kinderen in de bouw of op de vuilniswagen. Gevaarlijk en vies werk dus en er gebeuren nogal veel ongevallen.

Tussen de hardcorefans op Barra Norte (Once Caldas Manizales - Pasto - 0-1):



Rare Colombianen. Geen gefluit tegen negers, niks geen racisme.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 15:26 schreef Shivo het volgende:
MIjn vrouw is bezig met haar PhD in psychologie. Ik had altijd gehoopt dat ze geneeskunde zou gaan doen zodat ik thuis kon blijven met de kids, maar helaas. Het blijde nieuws is dat we in februari een tweeling verwelkomen. Prachtig natuulijk. Maar hoe we dat precies gaan doen met haar studie weet ik niet. Parttime zit er voor geen van ons beiden in, maar financieel twee kids fulltime naar de dagopvang is ook niet te doen. Op zo'n moment kun je beter in Nederland wonen!

Lijkt me duidelijk dat de tweeling wel geneeskunde gaan doen, straks.

Van harte gefeliciteerd, Shivo! Een tweeling nog wel. Tof!

En nee, niet gelegen. Maar volgens mij komen kinderen zelden helemaal gelegen. En daar blijven ze de rest van hun leven ook mee doorgaan Komt tijd, komt raad..... Zou je vrouw voor een paar jaar kunnen onderbreken?

Pfoe ja, dat zijn wel dilemma's van in het buitenland wonen. Zieke ouders en zo bedoel ik. Een moeilijk maar dapper besluit Knuttson. Ik hoop dat jullie nog een hele mooie tijd samen zullen hebben en veel waardevolle herinneringen kunnen maken.

Ik geloof dat ik er niet (voorgoed) voor terug zou gaan. Misschien wel een of meerdere (lange) vakanties. Maar gelukkig heb ik dat besluit (nog) niet hoeven te maken. Nu is de relatie die ik met mijn ouders heb ook niet zo vreselijk hecht. Niet dat er ruzie is trouwens hoor. Zij hebben er wel erg veel moeite mee dat ik ver weg woon, maar ik heb het gevoel dat ze daar ook veel "op schuiven'' dat er niets mee te maken heeft. De relatie die zij graag zouden willen (omdat ze om zich heen zien) hebben wij nooit gehad, en zouden we denk ik ook niet hebben als ik niet in het buitenland zou wonen.
Wat betreft visite: ze zijn hier twee keer een week of twee geweest. (En één van die keren was voor onze bruiloft). Aan de ene kant zou ik graag willen dat ze wat vaker en wat langer zouden komen. Zodat ze ook een beetje zien hoe we hier nou écht leven. Aan de andere kant weet ik niet hoe goed dat zou gaan, juist omdat onze relatie niet zo erg hecht is.
Het is hier ( met name het afgelopen jaar) dus ook heel actueel, en ik vind het grappig om te zien dat dat bij velen van jullie ook zo is.

Door in het buitenland te gaan wonen, komt er druk op de relatie met familie, schoonfamilie en vrienden die je in de verschillende landen maakt. Is logisch.

Als we terug naar de VS gaan, vind ik het altijd erg leuk om met oude vrienden bij te kletsen. Maar als ik er niet ben, hoor ik zelden iets van ze. Heb ook het idee dat die relaties sneller verwateren dan met bijvoorbeeld Nederlandse vrienden. Als ik terug in Nederland ben en met ze praat, is het net alsof ik niet meer dan tien jaar in het buitenland heb gewoond. Bij de Amerikanen heb ik wel het gevoel dat de tijd die we niet met elkaar gedeeld hebben van invloed is op de relatie.

Ouder wordende ouders zijn een hoofdpijnpunt. Mijn ouders zitten zo nu en dan in de lappenmand, en dan kan ik me wel flink zorgen maken. Wat als er eentje komt te overlijden, hoe slaat de andere zich daar doorheen?

Het afgelopen jaar hadden we het plan om naar Guam te verhuizen. Leek me ook wel leuk voor m'n ouders, die dan hun winter in een zonnig oord door konden brengen. Zien ze ons wat vaker en andersom. Vonden ze geen goed plan. Veel te warm, te ver weg van alles. Ze hebben het gewoonweg goed naar hun zin in Nederland, met het NOS-journaal, veel koppen koffie en druilerig weer om over te klagen.

Heb je Spanje al overwogen? In Spanje overwinteren klinkt misschien wel vertrouwd genoeg. En het is met het vliegtuig dichtbij.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 10:33 schreef Teslynd het volgende:
Heb je Spanje al overwogen? In Spanje overwinteren klinkt misschien wel vertrouwd genoeg. En het is met het vliegtuig dichtbij.

Bedoel je nu dat Lyrebird naar Spanje moet verhuizen zodat z'n ouders daar kunnen overwinteren? Dat lijkt me wat vreemd, niet?

Ik heb een goede relatie met m'n ouders, zie ze zo'n 3x per jaar en bel regelmatig. Het scheelt dat ik in dezelfde tijdzone zit, en op 2 uurtjes vliegen en 2 uur treinen zit, dus dat valt erg mee. En m'n ouders stappen makkelijk in de auto, en binnen een erg lange dag rijden zijn ze hier...Het is fijn om elkaar te zien, maar na een kleine week heb ik het dan ook wel weer gehad, meestal...

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 10:33 schreef Teslynd het volgende:
Heb je Spanje al overwogen? In Spanje overwinteren klinkt misschien wel vertrouwd genoeg. En het is met het vliegtuig dichtbij.

Dat heb ik idd wel eens overwogen. Een aantal jaren geleden polste een Spaans onderzoeksinstituut of ik geinteresseerd was om daar te werken. Hoe zeggen voetballers dat zo mooi, "het totaalplaatje zag er niet goed uit"? Spanje is een schitterend land om in te voetballen, maar om er onderzoek te doen? Misschien heb ik me toen wel heel erg vergist. Er zijn genoeg erg goede Spaanse onderzoekers. Maar op de een of andere manier trok het niet. Mijn ouders zijn ook geen Spanje-fans. Wij gingen vroeger vaker naar Frankrijk op vakantie.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 08:39 schreef elvy het volgende:
De relatie die zij graag zouden willen (omdat ze om zich heen zien) hebben wij nooit gehad, en zouden we denk ik ook niet hebben als ik niet in het buitenland zou wonen.

Grappig is dat. Een maand of vier geleden zei mijn moeder "als je nou maar in Nederland woonde, dan kwam je nog eens langs in het weekend". Waarop ik antwoordde dat als ik in NL woonde, de kinderen waarschijnlijk net zoveel bezigheden zouden hebben in het weekend als dat ze nu doen, ik waarschijnlijk ook zou studeren en vaak het weekend door zou werken, etc. etc......

Mijn moeder zegt wel eens dat ze met mij sinds ik in Argentinie woon meer contact heeft dan met mijn broertje die 20km verderop woont Maar goed, die kan dan weer wat vaker langsgaan natuurlijk.

herkenbare situaties! Ook mijn relatie met mijn ouders is niet super, maar sinds wij weg zijn bel ik ze elke week. Dat deed ik echt niet toen we nog in NED. woonden

Ook langsgaan bij hen als we in NED. zijn of via NED. ergens heen vliegen (komt nogal eens voor) kan ik ook beter handelen. In NED woonden wij ong. 30km van elkaar vandaan, nu 4,5 uur vliegen.

Ik heb echt niet zo heel veel contact met mijn ouders, al probeer ik daar nu, omdat ik weet dat ze dat zo graag willen, wel wat verandering in aan te brengen. Maar tijdens ons laatste bezoek aan Nl heb ik ook tegen mijn moeder gezegd: is het contact zo omdat ik in het buitenland woon, of woon ik in het buitenland omdat het contact zo is/was? Ik denk zelf minstens een beetje van beide.

Post uit de jaren 90! Een heus stembiljet! Waarom ze dat maar 1 keer digitaal hebben gedaan is mij nog steeds een raadsel.

Nu eens even een rode pen zoeken...

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 18:32 schreef elvy het volgende:
Ik heb echt niet zo heel veel contact met mijn ouders, al probeer ik daar nu, omdat ik weet dat ze dat zo graag willen, wel wat verandering in aan te brengen. Maar tijdens ons laatste bezoek aan Nl heb ik ook tegen mijn moeder gezegd: is het contact zo omdat ik in het buitenland woon, of woon ik in het buitenland omdat het contact zo is/was? Ik denk zelf minstens een beetje van beide.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 19:32 schreef drWho het volgende:
Post uit de jaren 90! Een heus stembiljet! Waarom ze dat maar 1 keer digitaal hebben gedaan is mij nog steeds een raadsel.

Nu eens even een rode pen zoeken...

Hier ook Morgen op de post (75 cent, dammit ).

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 20:04 schreef wonderer het volgende:

[..]

Hier ook Morgen op de post (75 cent, dammit ).

Hier ook vandaag binnen!

Ben benieuw of die bij mij is aangekomen. Snel maar naar huis

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 08:58 schreef Lyrebird het volgende:
Door in het buitenland te gaan wonen, komt er druk op de relatie met familie, schoonfamilie en vrienden die je in de verschillende landen maakt. Is logisch.

Als we terug naar de VS gaan, vind ik het altijd erg leuk om met oude vrienden bij te kletsen. Maar als ik er niet ben, hoor ik zelden iets van ze. Heb ook het idee dat die relaties sneller verwateren dan met bijvoorbeeld Nederlandse vrienden. Als ik terug in Nederland ben en met ze praat, is het net alsof ik niet meer dan tien jaar in het buitenland heb gewoond. Bij de Amerikanen heb ik wel het gevoel dat de tijd die we niet met elkaar gedeeld hebben van invloed is op de relatie.

Bij mij is het 80/20... dat wil zeggen 80 procent van de vrienden die ik in Nederland had, heb ik totaal geen contact meer mee. Dat verwaterd gewoon, en het waren ook voornamelijk vrienden die nauwelijks online zijn, en met name voor de Facebook tijd gewoon niet goed te bereiken waren. 20 procent heb ik dan wel nog contact mee, sommigen zijn intussen getrouwd en hebben kinderen, ik ken zelfs nog enkele Amerikanen in Nederland, anderen zijn zelf ook verhuisd naar het buitenland om een of andere reden..... maar het overgrote deel van de vrienden, die relatie is voorbij, zij hebben zelf intussen ook compleet andere vriendenkringen, zijn bijvoorbeeld een uur verderop verhuisd etc. Maar die 20%.... zijn dan wel vriendschappen dat als we elkaar zien, dat we ook meteen weer op zo'n manier verder gaan alsof we elkaar een paar weken terug nog hadden gezien.

Ik had bijvoorbeeld echt een "vriendengroep" van een man of 5 of 6.... we gingen samen op vakantie, samen naar de kroeg, enkelen zaten op dezelfde sport..... maar dan krijg je universiteit, men gaat op kamers in verschillende steden (de ene in Delft, de ander in Den Bosch, weer een ander in Utrecht), en die groep was eigenlijk toen ik trouwde al zo goed als versplinterd. De vrienden die ik nog heb in Nederland zijn voornamelijk uit de periode dat ik en mijn vrouw daar samenwoonden.

En dan heb ik er eigenlijk ook geen behoefte meer aan om oude vrienden op te zoeken of zo, als ik in Nederland ben reserveer ik tijd voor vrienden waarmee ik wel goed contact heb, niet meer voor (jeugd) vrienden die al 10+ jaar een eigen leven leiden en waar ik eigenlijk niets meer van weet (en zij niet van mij).

quote:

Ouder wordende ouders zijn een hoofdpijnpunt. Mijn ouders zitten zo nu en dan in de lappenmand, en dan kan ik me wel flink zorgen maken. Wat als er eentje komt te overlijden, hoe slaat de andere zich daar doorheen?

Dat heb ik ook wel eens..... maar de realiteit is dat ik wel een broer en een zus heb. De laatste heeft zelf ook jaren in het buitenland gewoond in verschillende landen, maar is nu weer in Nederland en blijft daar ook waarschijnlijk.... maar als er dus iets is met mijn ouders, dan is er in ieder geval een vangnet, twee-derde van de kinderen wonen "in de buurt". (Binnen een uur is in de buurt).

Ik heb na 10 jaar geleerd om me daarvan af te zetten. Ik heb volledig vertrouwen in mijn broer en zus dat zij - indien nodig - de juiste beslissingen nemen als dat nodig is door het ouder worden van mijn ouders.

quote:

Ze hebben het gewoonweg goed naar hun zin in Nederland, met het NOS-journaal, veel koppen koffie en druilerig weer om over te klagen.

Precies! Mijn ouders hebben een ruime vriendenkring, buren, veel familie, doen altijd wat, gaan veel weekendjes weg in Europa, zijn ook beiden met pensioen, en hebben geen probleem met vliegen naar de VS. Die zitten prima in hun nopjes, ik zou het niet eens willen voorstellen. De mensen om mijn ouders heen zijn honderden keren meer belangrijk dan het weer. Waarom zou ik ze in hemelsnaam naar een warmer oord willen trekken?

Spanje is jarenlang erg in geweest voor overwinteren door bejaarden, totdat er aan de AOW en WAO gesleuteld werd. Af en toe word me dringend aangeraden naar in Spanje te gaan wonen, omdat ik zo slecht tegen kou kan. Inmiddels weet ik dat de klimaatvoordelen wel beperkt zijn: koude nachten in slechtverwarmde huizen die op koel houden ontworpen zijn.

Ik weet niet wat ik van Spanje denken moet. Zag dit weekend een krantenkop dat ze beter in opleiding moeten investeren ivm uitstroom van de jonge hoogopgeleiden. Maar daar zijn de kinderen al met 3 leerplichtig en het is dan meteen léren. Dus de aanwas van hoogopgeleiden zal wel o.k. zijn. Het doet vreemd aan, dat een land met hoogopgeleide bevolking grote armoe kent.

sorry,
foute knop