Opeens heb je het: kanker.

Opeens had ik het huidkanker.
Vorig jaar zomer achter gekomen toen ik naar de huisarts ging
om een raar plekje op mijn lichaam te identificeren.

Geopereerd, controle, 'schoon'.
Verder geen benoemenswaardigheden vernomen.

Ligt er maar net aan hoeveel macht over je leven je aan de mannen in witte pakken geeft .

Moet je The Bucket List kijken. Kanker is een feestje.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 19:53 schreef Salvad0R het volgende:
Ligt er maar net aan hoeveel macht over je leven je aan de mannen in witte pakken geeft .

not this shit again

It's a way of life. hihi.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 19:55 schreef Michielos het volgende:

[..]

not this shit again

Houd je bek joh batti .

Je ligt niet per se continue in het ziekenhuis.

Een kennis van ons is op 12-jarige leeftijd overleden aan kanker. Zij ging 1 of 2x per week naar het ziekenhuis, de overige dagen was ze thuis en probeerde ze zoveel mogelijk leuke dingen te doen.

Weet het even niet meer.........

Dat is mijn moeder.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 19:54 schreef DrDentz het volgende:
Moet je The Bucket List kijken. Kanker is een feestje.

Niet iedereen vindt zo'n rijke man op zijn sterfbed.

Zal voor ieder persoon anders zijn...ik heb mensen meegemaakt die gewoon alles ontkenden wat er gebeurde, anderen waren niet meer benaderbaar door de omgeving...alle varianten kunnen voorkomen.

Het kan zoveel kanten opgaan. Mijn oom ging een week na zijn 50e verjaardag even naar de dokter, omdat hij de laatste tijd vaker last had van zijn buik. Dokter verwees hem door voor een scan.

Na de scan ging alles ontzettend snel. Operatie mocht niet meer baten en ze gingen alleen maar de pijn bestrijden. 2 maanden na zijn 50e verjaardag is hij overleden. Laatste maand in het ziekenhuis doorgebracht.

Opeens had ik eierstokkanker. Ik was toen 23.
Operatie 1 was 8 dagen ziekenhuis, operatie 2 vlak daarna was 2 maanden ziekenhuis vanwege complicaties door falende artsen. (tijdens operatie 1 hadden ze mn urineleider van nier naar blaas per ongeluk doorgesneden waardoor mijn buik één grote rotzooi was en ik bijna een nier verloor)
En toen begon het chemokuur proces van 6 maanden lang 3 dagen per maand aan het infuus in het ziekenhuis.
Overlevingskans in die tijd was nog geen 50% en nam nog eens af door complicaties.
Ik leef nog steeds, ben amper ziek geweest van de chemo's en heb (tegen verwachting in) geen haaruitval gehad.
Wonderen bestaan!

Het ziekteproces heb ik vrijwel alleen doorstaan. Vriend dumpte me, familie woont aan de andere kant van Nederland en vrienden wisten niet goed hoe ze met me om moesten gaan.
Ik was alleen en had niemand anders dan mezelf. Klinkt raar maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Dat maakte me sterk en ik wist gewoon dat ik dit zou overleven. Ik wilde niet denken of leven als kankerpatient, er niet aan toegeven (gewoonweg ontkennen dus) en ging tussen de chemokuren door gewoon uit, net als elke andere jonge meid.
Graatmager dus dubbele kleding aan, en met voor het eerst in mijn leven een prachtige volle haardos (!) viel het niemand op dat ik zo ziek was. Het niet zichtbaar ziek zijn heeft enorm geholpen om normaal te kunnen functioneren. Geen meewarrige blikken van anderen, niet walgen van mn uiterlijk en me nog beroerder voelen.

De psychische klap voor sterke Ratel kwam jaren later pas. Heb me wekenlang in bed verstopt en was woedend op alles en iedereen. Wat was mijn leven waard voor mijn familie en zgn vrienden?
Stel dat ik was doodgegaan? Hadden ze dan schijnheilig een toespraak op mijn begrafenis gehouden? En waarom had ik die falende artsen niet aangeklaagd? Hoe durfden ze mijn tig telefoontjes over pijnklachten vlak voor de 2 operatie niet serieus te nemen. 'Kom kom, stel je niet zo aan' waren de letterlijke woorden van een verpleegster. Woorden die me soms nog steeds razend kunnen maken.

Ook dit heb ik alleen verwerkt, mijn eigen keuze. Waarom heb ik nog iemand nodig?

Als ik op TV een kankerpatient zie die omringt door liefdevolle familie zwelgt in zelfmedelij ga ik dan ook zowat over mn nek.

De een sterft eraan de ander overleeft het. Het ligt er maar net aan. De gevallen die ik ken is het een beetje fifty fifty op het moment.

Laatste tijd lijken het er wel steeds meer te worden die het krijgen in mijn omgeving.

Waarom wil je het eigenlijk weten?

Ik heb 4 x kanker overleefd. De zwaarste behandeling was een chemo kuur in 2002. Mijn artsen hadden niet verwacht dat ik het zou overleven.

In 2001 baarmoederhalskanker, ontdekt tijdens de geboorte van mijn zoon. Toen hij 9 dagen oud was kreeg ik te horen dat ik een agressieve, snelgroeiende tumor had en op korte termijn geopereerd moest worden.

In 2002 ontdekte ik een uitzaaiing in mijn hals, toen heb ik de chemo gehad. Dat was heel zwaar, ik ben doodziek geweest. Viel twee kilo per week af en ik was niet dik dus werd eng mager.
Beide keren heb ik ook een reeks bestralingen gehad.

In 2005 een melanoom gehad, daar ben ik aan geopereerd.

In 2011 schildklier kanker, veroorzaakt door de bestralingen in mijn hals in 2002.

Nu voel ik me op zich prima, wel veel moe, maar mijn leven staat dus al ruim 10 jaar in het teken van kanker.

Een vriendin van mij is op haar 37e overleden aan een uitgezaaide baarmoederkanker (let wel, dat is iets anders dan baarmoederHALSkanker wat, algemeen gesproken, een vrij goede prognose heeft als je er maar op tijd bij bent). Het werd op haar 32e ontdekt toen ze in België naar het ziekenhuis ging voor een IVF behandeling (omdat ze dat als alleenstaande wilde met anoniem donorzaad, wat dus in NL niet meer kan) - en in plaats van een zwangerschap kreeg ze héél iets anders...
" 'Alles eruitgehaald' en misschien nog één jaar te leven..."

Dat 'ene jaar' werden er uiteindelijk vijf. Heel lang heeft ze ondanks de chemo's en alle andere ellende nog een vrij normaal leven kunnen leiden, ze ging door met haar studie en haar baan en zo. Iedere x-maanden chemokuur, waar ze heel erg moe van werd, en ze probeerde zich maar zo min mogelijk iets aan te trekken van de idioten die achter haar rug om lachten om haar kale hoofd. (ja sommige mensen hebben echt het IQ van een UI!). Helaas werkte de chemo op een gegeven moment niet meer, toen bleek ze ook nog uitzaaiingen in haar lever en longen te hebben en heeft ze zich nog een tijdje overgeleverd aan experimentele behandelingen die soms meer kwaad deden dan goed.
Uiteindelijk heeft ze zelf besloten om maar met de behandelingen te stoppen, want niks hielp meer en de artsen gaven toe dat ze eigenlijk niks meer voor haar konden doen - 'uitbehandeld, u krijgt alleen nog maar palliatieve zorg...'

Eén maand voordat ze overleed kreeg ik een berichtje, terwijl ik op vakantie was, dat 'het niet goed meer ging met C.'. Uiteraard heb ik zodra ik weer thuis was haar opgezocht en we hebben met een hele groep vrienden (ze was gebrouilleerd met haar familie vanwege een mishandelingsverleden, ja sommige mensen zijn echt voor het geluk geboren! ) nog een aantal weken voor haar gezorgd, eten gekookt, schoonmaken, enz.
En toen kwam op een gegeven moment het moment dat ze eigenlijk 24 uur per dag verzorging nodig had. Dat was voor ons onmogelijk om vol te houden (banen, kinderen, enz.) en we hebben toen geregeld dat ze naar een Bijna Thuis-huis kon, en wel eentje die geen problemen had met euthanasie want daar had C. dus om gevraagd. Ze wist heel goed dat het einde nabij was en sprak daar ook met ons over.
Uiteindelijk is ze daar al binnen een paar dagen overleden, heel rustig zoals ik toen hoorde - ik was er zelf niet bij, maar een paar goede vrienden van mij wel.

Een heel verdrietig verhaal.
Het laat weer hard tot je doordringen hoe groot je geluk is als je gewoon gezond bent. Veel mensen nemen dat maar voor kennisgeving aan, maar zulk een rotziekte is echt een ramp en het slaat de bodem uit je bestaan - voor zolang dat nog duurt bij de echte pechvogels.

Het enige dat ik kan zeggen hier: HEEL VEEL STERKTE aan iedereen die er mee te maken krijgt, hetzij als patient, maar ook als vriend/familie/verzorgende.

[ Bericht 0% gewijzigd door HetKlusKonijn op 05-05-2012 22:10:29 ]

Ratel, wat ontzettend heftig. Als ik nu zeg dat ik je een enorm stoere sterke vrouw vind dan is dat wat misplaatst, denk ik? Je had geen keuze, je wilde (over)leven. Wat pijnlijk dat je het alleen moest doen. Man man, dappere!

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 22:03 schreef Noek het volgende:
Ratel, wat ontzettend heftig. Als ik nu zeg dat ik je een enorm stoere sterke vrouw vindt dan is dat wat misplaatst, denk ik? Je had geen keuze, je wilde (over)leven. Wat pijnlijk dat je het alleen moest doen. Man man, dappere!

Zeg dat wel! Wat moet Ratel sterk geweest zijn om dat allemaal in je eentje te verwerken...

Ik heb twee keer te horen gekregen dat ik hoogst waarschijnlijk kanker had, maar beide keren was het dat toch niet gelukkig. Maar goed dat ze er ook wel eens naast zitten.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 21:27 schreef Ratelslangetje het volgende:
Opeens had ik eierstokkanker. Ik was toen 23.
Operatie 1 was 8 dagen ziekenhuis, operatie 2 vlak daarna was 2 maanden ziekenhuis vanwege complicaties door falende artsen. (tijdens operatie 1 hadden ze mn urineleider van nier naar blaas per ongeluk doorgesneden waardoor mijn buik één grote rotzooi was en ik bijna een nier verloor)
En toen begon het chemokuur proces van 6 maanden lang 3 dagen per maand aan het infuus in het ziekenhuis.
Overlevingskans in die tijd was nog geen 50% en nam nog eens af door complicaties.
Ik leef nog steeds, ben amper ziek geweest van de chemo's en heb (tegen verwachting in) geen haaruitval gehad.
Wonderen bestaan!

Het ziekteproces heb ik vrijwel alleen doorstaan. Vriend dumpte me, familie woont aan de andere kant van Nederland en vrienden wisten niet goed hoe ze met me om moesten gaan.
Ik was alleen en had niemand anders dan mezelf. Klinkt raar maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Dat maakte me sterk en ik wist gewoon dat ik dit zou overleven. Ik wilde niet denken of leven als kankerpatient, er niet aan toegeven (gewoonweg ontkennen dus) en ging tussen de chemokuren door gewoon uit, net als elke andere jonge meid.
Graatmager dus dubbele kleding aan, en met voor het eerst in mijn leven een prachtige volle haardos (!) viel het niemand op dat ik zo ziek was. Het niet zichtbaar ziek zijn heeft enorm geholpen om normaal te kunnen functioneren. Geen meewarrige blikken van anderen, niet walgen van mn uiterlijk en me nog beroerder voelen.

De psychische klap voor sterke Ratel kwam jaren later pas. Heb me wekenlang in bed verstopt en was woedend op alles en iedereen. Wat was mijn leven waard voor mijn familie en zgn vrienden?
Stel dat ik was doodgegaan? Hadden ze dan schijnheilig een toespraak op mijn begrafenis gehouden? En waarom had ik die falende artsen niet aangeklaagd? Hoe durfden ze mijn tig telefoontjes over pijnklachten vlak voor de 2 operatie niet serieus te nemen. 'Kom kom, stel je niet zo aan' waren de letterlijke woorden van een verpleegster. Woorden die me soms nog steeds razend kunnen maken.

Ook dit heb ik alleen verwerkt, mijn eigen keuze. Waarom heb ik nog iemand nodig?

Als ik op TV een kankerpatient zie die omringt door liefdevolle familie zwelgt in zelfmedelij ga ik dan ook zowat over mn nek.

Ik heb je verrhaal een paar keer gelezen. Vond het aangrijpend. Eigenlijk vooral vanwege de vraag die je stelt "waarom heb ik nog iemand nodig". Je hebt veel meegemaakt en alleen moeten doorstaan. Maar het lijkt daardoor alsof je nu een slechte relatie met je familie hebt? Verwijt je hun iets? Ik heb zelf een vriendin (gewone vriendin geen relatie) en die heeft ook kanker gehad en is gelukkig genezen. Ik bleef altijd contact houden. Maar ook bij haar haakten veel mensen af. Maar ze zei eens tegen mij "ik ben blij dat ik jou heb want jij bent een van de weinige mensen die niet de hele tijd aan me vraagt hoe het gaat en dat het zo erg is dat ik kanker heb". Ik ging vaak bij haar langs en keek dan tv bij haar zonder dat we het over haar ziekte hadden.

Och, arme Joy. Vier keer! Wat een marathon.

Hoorde laatst een verhaal van iemand die nu 7 jaren vecht, elke keer levert ze en wint ze de strijd. Als een Ironmanrace wint ze het steeds nipt.

Sterkte!

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 22:21 schreef Noek het volgende:
Och, arme Joy. Vier keer! Wat een marathon.

Hoorde laatst een verhaal van iemand die nu 7 jaren vecht, elke keer levert ze en wint ze de strijd. Als een Ironmanrace wint ze het steeds nipt.

Sterkte!

Zolang het steeds terugkomt win je een slag, niet de oorlog. De analogie met strijd vind ik sowieso lastig. Je kan met de beste kansen ten onder gaan en met de minste kansen winnen. Daar komt mijns inziens geen wil om te strijden bij kijken, eerder geluk of pech.

Respect voor ratelslang en alle andere (ex) kanker patiënten, noek bedankt voor je lieve woorden.
De psychische klap komt inderdaad later, in het begin schiet je in een overleef modus. Je gaat van uitslag naar behandeling en andersom.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 22:28 schreef De_Kardinaal het volgende:

[..]

Zolang het steeds terugkomt win je een slag, niet de oorlog. De analogie met strijd vind ik sowieso lastig. Je kan met de beste kansen ten onder gaan en met de minste kansen winnen. Daar komt mijns inziens geen wil om te strijden bij kijken, eerder geluk of pech.

Je hebt gelijk hoor. Al doe ik dan wel haar woorden tekort en dat vind ik niet oké. Als zij er zo mee dealt dan mag ze het wmb noemen zoals ze wil. Wie ben ik dan?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 22:33 schreef Noek het volgende:

[..]

Je hebt gelijk hoor. Al doe ik dan wel haar woorden tekort en dat vind ik niet oké. Als zij er zo mee dealt dan mag ze het wmb noemen zoals ze wil. Wie ben ik dan?

Als je ziek bent moet je iets tegen jezelf zeggen ja dat je troost en hoop biedt.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 22:13 schreef kijkmij het volgende:
Maar ze zei eens tegen mij "ik ben blij dat ik jou heb want jij bent een van de weinige mensen die niet de hele tijd aan me vraagt hoe het gaat en dat het zo erg is dat ik kanker heb". Ik ging vaak bij haar langs en keek dan tv bij haar zonder dat we het over haar ziekte hadden.

Dit herken ik heel sterk.
Als ik bij C. was gingen we vaak samen wat fröbelen - schilderijtjes maken, dingetjes in elkaar prutsen met haaknaalden en kraaltjes - en dat waren heel erg fijne middagen heb ik altijd van haar begrepen.

_Joy_, ratelslangetje en alle anderen

Mijn moeder had borstkanker. Vorig jaar in de zomervakantie kreeg ze last van haar borst als ze voorover bukte. Ze vond het maar niks en is daarna naar de huisarts gegaan. Die kon niks vinden en zei dat er niks aan de hand was. Mijn moeder was er nog steeds niet gerust op, waardoor de huisarts haar doorverwees naar het ziekenhuis. Daar vertelde ze dat ze iets voelde in haar borst. Artsen konden in het begin niks vinden/voelen. Daarna werden er foto's gemaakt, en daaruit bleek dat er wat zat. De artsen waren er verbaasd over dat mijn moeder dat kon vernemen, want zelf zagen ze niks en konden ze pas na enkele foto's wat zien. Met zo'n naald werd er een stukje weefsel uitgehaald, en daaruit moest uit onderzoek blijken wat het was.
Week later kreeg ze de uitslag: het was kanker. Mijn moeder had het al een beetje verwacht. Maar voor mij persoonlijk sloeg het in als een bom. Een paar weken later lag ze 2 dagen in het ziekenhuis voor een borstbesparende operatie, twee dagen voor mijn verjaardag (oktober). Operatie is goed gegaan, ze hebben het helemaal weg kunnen halen. Direct daarna is ze tot de Kerst met bestralingen bezig geweest, waarop vervolgens de (preventieve) chemokuur begon. Laatste kuur heeft ze nu twee week terug gehad. Inmiddels loopt ze wel met een kaal hoofd rond. Over een tijdje zal ze moeten beginnen met medicatie...

[ Bericht 0% gewijzigd door .Neovo. op 06-05-2012 21:58:50 ]

Mijn broer heeft nu Lymfeklierkanker.
Hij kreeg een vreemde bult vlak naast nek.
gelijk naar dokter en paar dagen later onder de mes om weefsel weg halen.
uiteindelijk bleek een kanker.
Heeft reeds al 1e chemokuur gehad.
op dit moment is hij nog steeds nuchter ondanks alles.

Hij vecht echt, echt een knokker.
Ook heeft hij echt lieve vriendin die samen blijven wat er ook gebeurt.

Ik lees ook van andere, vooral Rateltje Dat is absoluut ongelooflijk van je wat je allemaal in eentje heb gedaan. met een vol moed om toch doorgaan.

Dat geldt ook voor Joy en andere.

het is wel belangrijk dat wij allen gelukkig en positief blijven.
Ook moet je leven ervan genieten.

-edit: doe even normaal zeg

[ Bericht 84% gewijzigd door Mylene op 07-05-2012 07:54:43 ]

quote:

Op zondag 6 mei 2012 22:53 schreef dinosteen het volgende:
*************

Mijn broer leefde gezond en prima,
Ook op gewicht enz..
Toch kreeg ie een kanker.
En hij is 24 lente jong.

[ Bericht 13% gewijzigd door Mylene op 07-05-2012 07:56:24 ]

quote:

Op zondag 6 mei 2012 22:59 schreef Captain_Ghost het volgende:

[..]

Mijn broer leefde gezond en prima,
Ook op gewicht enz..
Toch kreeg ie een kanker.
En hij is 24 lente jong.

Nou kan iedereen me wel mongool/idioot noemen. Helaas is het wel waar.
Het is nou ook niet dat ik iemand die kanker krijgt gelijk de schuld geef op zijn levensstijl.

Maar wat denken mensen zelf dat het goed is om elke dag aluminium onder je oksels te spuiten. Voedsel eten met chemische suiker, 5x teveel omega 6 binnenkrijgen welk ontstekingsbevorderend is en dus ook 2x te weinig omega 3 welke juist onstekeningsremmend is. Te veel calcium in verhouding met magnesium door te veel zuivel. Je tanden poetsen met fluoride

De hierboven genoemde dingen geld voor meer dan 90% van de Nederlandse bevolking.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:13 schreef dinosteen het volgende:

[..]

Nou kan iedereen me wel mongool/idioot noemen. Helaas is het wel waar.
Het is nou ook niet dat ik iemand die kanker krijgt gelijk de schuld geef op zijn levensstijl.

Maar wat denken mensen zelf dat het goed is om elke dag aluminium onder je oksels te spuiten. Voedsel eten met chemische suiker, 5x teveel omega 6 binnenkrijgen welk ontstekingsbevorderend is en dus ook 2x te weinig omega 3 welke juist onstekeningsremmend is. Te veel calcium in verhouding met magnesium door te veel zuivel. Je tanden poetsen met fluoride

De hierboven genoemde dingen geld voor meer dan 90% van de Nederlandse bevolking.

En toch krijgt echt niet 90% van de bevolking kanker... Maar ik begrijp dat jij je eigen groente kweekt, nooit wat in de supermarkt koopt, je leven lang geen tandpasta en deo gebruikt en het dus ook uiterst onlogisch vindt dat ook jij ziek kan worden?

Niemand verdient het om deze ziekte te krijgen en in zeer veel gevallen kunnen mensen er ook niks aan/tegen doen. Er zit een erfelijke vorm van borstkanker in mijn familie waardoor ik 70% kans heb om het te krijgen. Nu las ik laatst ook nog dat als je op jonge leeftijd voor het eerst ongesteld wordt, je een verhoogde kans hebt. Nog zoiets waar ik niet voor gekozen heb.

Dinosteen misschien moet je eerst even http://nl.wikipedia.org/wiki/Kanker doornemen.

Staat duidelijk op dat meerdere oorzaken kan en zowel buitenaf en inwendig invloeden.

voordat je hier overdrijven

[ Bericht 9% gewijzigd door Captain_Ghost op 06-05-2012 23:40:30 ]

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:13 schreef dinosteen het volgende:

[..]

Nou kan iedereen me wel mongool/idioot noemen. Helaas is het wel waar.
Het is nou ook niet dat ik iemand die kanker krijgt gelijk de schuld geef op zijn levensstijl.

Maar wat denken mensen zelf dat het goed is om elke dag aluminium onder je oksels te spuiten. Voedsel eten met chemische suiker, 5x teveel omega 6 binnenkrijgen welk ontstekingsbevorderend is en dus ook 2x te weinig omega 3 welke juist onstekeningsremmend is. Te veel calcium in verhouding met magnesium door te veel zuivel. Je tanden poetsen met fluoride

De hierboven genoemde dingen geld voor meer dan 90% van de Nederlandse bevolking.

En al die kleine kindjes met leukemie leven ook ongezond he? Zelfs kleine babietjes die deze vreselijke ziekte krijgen. Het is allemaal hun eigen schuld.

Idioot.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:23 schreef mirannie het volgende:

[..]

En toch krijgt echt niet 90% van de bevolking kanker... Maar ik begrijp dat jij je eigen groente kweekt, nooit wat in de supermarkt koopt, je leven lang geen tandpasta en deo gebruikt en het dus ook uiterst onlogisch vindt dat ook jij ziek kan worden?

Niemand verdient het om deze ziekte te krijgen en in zeer veel gevallen kunnen mensen er ook niks aan/tegen doen. Er zit een erfelijke vorm van borstkanker in mijn familie waardoor ik 70% kans heb om het te krijgen. Nu las ik laatst ook nog dat als je op jonge leeftijd voor het eerst ongesteld wordt, je een verhoogde kans hebt. Nog zoiets waar ik niet voor gekozen heb.

Niemand verdient het om deze ziekte te krijgen ik gun het ook niemand. Alleen denk ik dat bijna niemand deze ziekte hoeft te krijgen.

Sommige mensen hebben betere genen en krijgen minder snel kanker dan anderen. En kunnen ook beter tegen bijvoorbeeld een chemo. Ik slikte vroeger altijd tandpasta door wat hartstikke slecht is zou zo maar kunnen dat ik daardoor eerder ziek word. En mijn kinderen dan ook verhoogde kans hebben op dezelfde ziekte als ik.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:38 schreef Oognip het volgende:

[..]

En al die kleine kindjes met leukemie leven ook ongezond he? Zelfs kleine babietjes die deze vreselijke ziekte krijgen. Het is allemaal hun eigen schuld.

Idioot.

Als je als moeder van de baby niet gezond leeft is je baby ook niet gezond... en kom op zeg nou zelf volgens het voedingscentrum moet je 2 stuks fruit per dag eten, 200 groente per dag en twee keer per week vis. Hoeveel mensen voldoen nu aan die eis?

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:50 schreef dinosteen het volgende:

[..]

Als je als moeder van de baby niet gezond leeft is je baby ook niet gezond... en kom op zeg nou zelf volgens het voedingscentrum moet je 2 stuks fruit per dag eten, 200 groente per dag en twee keer per week vis. Hoeveel mensen voldoen nu aan die eis?

Met jou ga ik echt niet verder praten sneuneus

Is dit ineens een kanker is een keuze topic?

Maarja van gewoon buiten lopen kun je het ook krijgen door al die uitlaatgassen tegenwoordig. Dan moet je je eigenlijk compleet isoleren van de buitenwereld om helemaal kankerproof te blijven.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:57 schreef DrDentz het volgende:
Maarja van gewoon buiten lopen kun je het ook krijgen door al die uitlaatgassen tegenwoordig. Dan moet je je eigenlijk compleet isoleren van de buitenwereld om helemaal kankerproof te blijven.

Dan nog kan je het krijgen.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:57 schreef DrDentz het volgende:
Maarja van gewoon buiten lopen kun je het ook krijgen door al die uitlaatgassen tegenwoordig. Dan moet je je eigenlijk compleet isoleren van de buitenwereld om helemaal kankerproof te blijven.

En dan nog kan je kanker krijgen. Het zit ook in de genen.

Maar dinosteen zegt dat het komt door een ongezonde levensstijl, dat heeft weinig met genen te maken en hij zal het wel weten toch.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:59 schreef DrDentz het volgende:
Maar dinosteen zegt dat het komt door een ongezonde levensstijl, dat heeft weinig met genen te maken en hij zal het wel weten toch.

Lees dit eerst even http://nl.wikipedia.org/wiki/Kanker
Staat op allerlei oorzaken etc.

quote:

Op zondag 6 mei 2012 23:59 schreef DrDentz het volgende:
Maar dinosteen zegt dat het komt door een ongezonde levensstijl, dat heeft weinig met genen te maken en hij zal het wel weten toch.

Want wat dinosteen zegt is waar

quote:

Op maandag 7 mei 2012 00:00 schreef Captain_Ghost het volgende:

[..]

Lees dit eerst even http://nl.wikipedia.org/wiki/Kanker
Staat op allerlei oorzaken etc.

Maar dinosteen zou in principe gewoon wikipedia aan kunnen passen en erop kunnen zetten dat het aan een ongezonde levensstijl ligt, ik weet niet of dat allemaal wel zo betrouwbaar is.

Toch zeg je nooit dat je kanker hebt gekregen, maar hébt, na de diagnose. Als ik het goed heb begrepen en onthouden heb kwam die van mij door het geven van borstvoeding en iets met de melkklieren en zuks. Ben er niet van zo vreselijk van geschrokken en dacht eigenlijk alleen maar dat dat mij natuurlijk ook kon gebeuren. Toen ik wat verder in het proces kwam met chemo's, bestralen en operatie heb ik al mijn passwords, pincode's en noem maar op doorgegeven aan mijn partner voor je weet maar nooit. dat je weet maar nooit kwam gelukkig niet, al heb je bij wijze van spreken maar garantie tot de deur natuurlijk. Hoe mensen er zelf mee omgaan is uiteraard heel persoonlijk en niet in te vullen door "buitenstaanders" Jammer dat ik dit topic nu pas zie, wekker gaat morgen weer vroeg, als dit topic morgen nog redelijk normaal blijkt te zijn zal ik misschien verder reageren, lezen zal ik het wel in ieder geval.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 00:03 schreef DrDentz het volgende:

[..]

Maar dinosteen zou in principe gewoon wikipedia aan kunnen passen en erop kunnen zetten dat het aan een ongezonde levensstijl ligt, ik weet niet of dat allemaal wel zo betrouwbaar is.

Dan zoek je verder via google ene bevestigingen dat oorzaken zo inderdaad is.

ongezonde leefstijl kan risico op kanker vergroten, maar van gezonde leefstijl heb je ook nog een risico op kanker.

Er is gewoon zoveel kankersoorten, dat elke 1 weer andere oorzaak(en) heeft.
bijv genetische defect of ontbreek delen ervan,
Virus
Stralingen
Milieu
Voeding
Zelfs geestelijke staat spelen ook mee rol, ook bij de genezing proces.
hoe dan ook.

Zelfs ene persoon die hele leven rookt kan kanker krijgen, maar ook niet!.
andere krijgt morgen al 1.

Er is geen hoofdoorzaak hiervan.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 00:03 schreef DrDentz het volgende:

[..]

Maar dinosteen zou in principe gewoon wikipedia aan kunnen passen en erop kunnen zetten dat het aan een ongezonde levensstijl ligt, ik weet niet of dat allemaal wel zo betrouwbaar is.

Ik heb zelf ook twee mensen verloren aan kanker die op een leeftijd van 45 zijn overleden. En nog twee mensen waarvan een in de 60 en de ander in de 80. En nee een gezonde levenstijl zegt niet alles, maar iedereen weet ook dat bijvoorbeeld mensen die roken meer kans hebben op longkanker en dat hetzelfde geld voor voeding is toch wel redelijk logisch.

Daarnaast zijn er bijvoorbeeld in Japan zijn drie keer zo weinig hartaanvallen als hier in Nederland. Ipv dat we gaan kijken hoe dat komt kiezen we als oplossing om zoveel mogelijk AED's te plaatsen.

En nee kanker is geen keuze dat snap ik ook...