Kanker (ziekte)

Fratz, heel veel sterkte voor jou en je omgeving wat _joy_ zegt, hopelijk kunnen ze heel lang verlengen zonder al te veel pijn.

Hoe is het vandaag gegaan ts?

Mijn oma is er ook aan gestorven op haar 69e. Mijn opa heeft het gehad en het overleefd
Maar volgens mij zit het in de familie

quote:

Op donderdag 3 mei 2012 09:55 schreef Bubbles90. het volgende:
Ts, gecondoleerd en sterkte morgen

Ik heb zelf kanker gehad, verder niemand in mijn omgeving gelukkig

1990, zo jong.

mijn vader

TS, sterkte en gecondoleerd.

Verder ook aan iedeen in dit topic met familie of vrienden met deze rotziekte sterkte.

En Fratz, aan jou nog het meest. Ik werd even stil van jouw post. Ik hoop dat je z min mogelijk pijn hebt ervan.

Het is gewoon een verschrikkelijke rotziekte en als je het overleeft is het nog een zware tijd met behandelingen.

Heel veel sterkte en gecondoleerd TS.
Heel veel sterkte naar iedereen die met deze k*tziekte te maken krijgt, tis echt een ramp...

Sterkte, iedereen met deze ziekte of een familielid die er aan lijdt. Doodsoorzaak nr 1, geluk bij een ongeluk een ouderdomsziekte (dacht ik altijd), maar in het ziekenhuis heb ik zoveel jonge vrouwen met een mammaca gezien....

Mijn schoonzus is terminaal, uitgezaaid mammacarcinoom. Net 60, moeder van 3 dochters, sinds een paar jaren grootmoeder van 6 (!) kleinkinderen. Die heeft ze geboren zien worden, maar mag ze GVD niet zien opgroeien, wat GVD is het toch klote. Zoveel klootzakken op de wereld die je graag die ziekte gunt, maar die het niet krijgen en mijn schoonzus die nooit iemand iets naars heeft aangedaan, altijd zorgt voor anderen/man/kinderen&kleinkinderen krijgt die kloteziekte, GVD!

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 12:07 schreef Anne het volgende:

Ik heb best wat mensen om mij heen gehad (buurman, tante, oma's en opa's en goeie kennissen) die kanker hebben en er van genezen zijn of er helaas door zijn overleden, maar het meest dichtbij is toch wel mijn broertje:

Mijn broertje heeft helaas (schildklier-) kanker. Hij heeft inmiddels 2 operaties achter de rug en een jodiumslok achter de kiezen, maar het is helaas nog niet weg. Op dit moment is het te klein om te opereren, en aangezien je zo'n slok maar een aantal keer in je leven mag nemen en mijn broer nog behoorlijk jong is, willen ze nu gaan wachten tot de kanker weer gaat groeien zodat het wel operatief te verwijderen is.

Dacht dat de I-131 slok wel herhaald mag worden, als het lichaam (bloed) weer hersteld is. Nadelen zijn er op lang termijn hoegenaamd niet aan die I-131 slok.

Schildkliercarcinoom (anaplastisch c.a. uitgezoderd) is één van de best behandelbare carcinomen, genezing >70 - 95%

Dan zitten de drie artsen te liegen .

Ik kan ook niets vinden over bijwerkingen op lange termijn bij een slok hoor, maar ik weet niet hoe dat precies zit bij meerdere slokken. Daarnaast heeft de eerste slok niet geholpen, dus een tweede slok, nu vlak achter de eerste heeft sowieso weinig nut.

Edit: ik heb het nagevraagd en het schijnt dus niet goed te zijn voor je ruggenmerg.

En het is ook goed te behandelen (al ligt het trouwens wel aan welke vorm je hebt), dat heb ik nergens anders beweerd en de vooruitzichten zien er gelukkig ook nog steeds goed uit, al speelt dit nu wel inmiddels bijna 2 jaar en het is dus nog steeds niet over en weg . Verder ga ik er niet op in . Da's te privé.

Ook sterkte gewenst aan alle andere mensen hier die te maken hebben met deze rotziekte .

[ Bericht 4% gewijzigd door Anne op 10-05-2012 18:55:20 ]

Sterkte TS, en alle anderen in dit topic

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 12:03 schreef Lienekien het volgende:
TS, gecondoleerd.

Verder vind ik jullie wel erg somber over kanker. Ik ken er genoeg die het hebben gehad in een inmiddels ver verleden. Het hoeft niet terug te komen.

Hier wou ik nog even op terugkomen. Ik denk dat de meeste mensen die overleven het er niett graag over hebben, en dat het langzaam naar de achtergrond verdwijnt. Mensen die overleden zijn aan kanker blijven natuurlijk voor eeuwig in je geheugen gegrift. Dat vertekend ook wel.

quote:

Op donderdag 10 mei 2012 16:54 schreef fh101 het volgende:
Sterkte TS, en alle anderen in dit topic

[..]

Hier wou ik nog even op terugkomen. Ik denk dat de meeste mensen die overleven het er niett graag over hebben, en dat het langzaam naar de achtergrond verdwijnt. Mensen die overleden zijn aan kanker blijven natuurlijk voor eeuwig in je geheugen gegrift. Dat vertekend ook wel.

Ik vind het zelf geen probleem om het erover te hebben, maar de aanleiding moet er wel zijn. En niet iedereen die ik later heb leren kennen, weet het van me. Al heb ik een goed zichtbaar litteken. Mensen vragen daar zelden naar.

belachlijk dat er voor deze ziekte nog steeds geen geneesmiddel is uitgevonden met alle technologie van nu

quote:

Op donderdag 10 mei 2012 18:37 schreef EilandjeOnline het volgende:
belachlijk dat er voor deze ziekte nog steeds geen geneesmiddel is uitgevonden

Omdat het niet echt zo zeer een ziekte is als wel een storing in de celdeling zelf.

quote:

Op donderdag 10 mei 2012 18:37 schreef EilandjeOnline het volgende:
belachlijk dat er voor deze ziekte nog steeds geen geneesmiddel is uitgevonden met alle technologie van nu

"Deze ziekte" bestaat niet echt. Kanker is een verzamelnaam voor een hele verscheidenheid aan symptomen die vrijwel allemaal idd terug te voeren zijn op de celdeling. Maar ook die deling wordt door verschillende oorzaken getriggerd: chemicaliën, ioniserende straling, virussen, erfelijke factoren.

Verder zijn er bij verschillende varianten, enorme voortuigang geboekt: Hodgkinlymfomen zijn nu vrijwel altijd te genezen, kinderleukemie heeft een enorme verbetering ndergaan. Door vroegtijdige opsporing van mamma-ca en cervix-ca (bevolkingsonderzoek) zijn de genezingskansen ook daar met sprongen omhoog gegaan.

Belachelijk is, dat bepaalde leefstijlen die kanker induceren (roken en dergelijke) nog steeds worden getolereerd

Aan leven ga je dood, dat is allang bekend. En je kunt het moeilijk verbieden.

Mijn vader is overleden aan maagkanker toen ik 8 jaar oud was. 3 jaar later was er borstkanker geconstateerd bij mijn moeder + uitzaaiingen in de lymfeklieren, geopereerd, chemo en bestraling gehad en genezen verklaard.

En nu 1 januari 2011 te horen gekregen dat het terug is en nu helemaal uitgezaaid in haar buikholte etc, tumor in de dunne darm verwijderd en gelijk een paar maanden chemo, toen dat niet meer aansloeg hormoontherapie en nu sinds kort weer chemotherapie, maar het is dus niet te genezen en de laatste tijd gaat het niet erg goed Veel pijn en kortademig omdat er vocht achter de longen zit..

Rot, zeg.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 21:35 schreef IrCute het volgende:
Mijn vader is overleden aan maagkanker toen ik 8 jaar oud was. 3 jaar later was er borstkanker geconstateerd bij mijn moeder + uitzaaiingen in de lymfeklieren, geopereerd, chemo en bestraling gehad en genezen verklaard.

En nu 1 januari 2011 te horen gekregen dat het terug is en nu helemaal uitgezaaid in haar buikholte etc, tumor in de dunne darm verwijderd en gelijk een paar maanden chemo, toen dat niet meer aansloeg hormoontherapie en nu sinds kort weer chemotherapie, maar het is dus niet te genezen en de laatste tijd gaat het niet erg goed Veel pijn en kortademig omdat er vocht achter de longen zit..

Wat een ellende toch allemaal, sterkte ook met je verlies TS!

Mijn allerliefste schoonmoeder is helaas ook slachtoffer.

3 jaar geleden ontdekte ze een knobbeltje in de borst en 2 dagen later lag ze onder het mes: borst geamputeerd. Ze leken alles te hebben en ze was volgens de artsen schoon. Op onze bruiloft, een half jaar later zag ze er geweldig uit: haar weer prachtig terug, blakende gezondheid. Maar schijn bedriegt helaas. Ze had al zo'n gevoel op de dag zelf, maar wilde niets zeggen om de boel te verpesten, maar helaas bleek ze gelijk te hebben: het zat/zit in haar ruggemerg op een onbereikbare plaats. Het enige wat de artsen nog kunnen doen is het proberen klein te houden/terug te dringen, maar ook daar komt helaas een einde aan natuurlijk.
Inmiddels zit ze regelmatig aan de chemo, veel thuis en alles gaat wat moeizamer. Ze had er laatst nog weer een keelontsteking bij en daardoor is de chemo (ivm peniciline) weer even uitgesteld.
Bah. Hoe lang ze nog heeft is (gelukkig!) nog geen pijl op te trekken. Ze/we nemen alles zoals het komt. Ze is maart vorig jaar oma geworden en er komt van de zus van m'n man nog een tweede kleinkind aan in oktober. Dat is wel iets om naartoe te leven. Ze is een hele sterke en positieve vrouw en ik denk dat dat haar ook zover gebracht heeft en er voor zorgt dat ze nog steeds heel erg kan genieten van de leuke en mooie kleine dingen in 't leven.

Ik vind 't oneerlijk. Helaas zie ik haar niet zoveel omdat we in het buitenland wonen, maar gelukkig moet mijn man regelmatig terug voor werk en logeert hij dan altijd daar: hij ziet ze dus zowat om de week, en dat is fijn. We skypen wel regelmatig en nou ja. Hè? Bah.

Ik kom (als kloon) uit de kast: een jaar geleden werd lymfklierkanker bij mij vastgesteld. Niet iets wat je verwacht, als "gezonde" twintiger zonder spectaculaire medische voorgeschiedenis. De huisarts verwachtte het kennelijk ook niet, ik had het gewoon benauwd door een allergie, dus moest de tumor eerst 20cm groot worden (in de ruimte die voor m'n longen was gereserveerd) voordat het in het ziekenhuis toevallig werd ontdekt bij een bloedtestje

Ondertussen heb ik een aantal stevige chemokuren achter de rug, en vijftien bestralingen. Dat heeft geholpen, na de chemokuren was er niets meer van de tumor te zien, de bestralingen zijn voor de zekerheid geweest. M'n haar (incl. wenkbrauwen en de hele bende) is weer terug, ik heb m'n studie afgerond en de zon schijnt. Zekerheid dat het weg is krijg je niet, de controles blijven spannend maar het ziet er allemaal goed uit.

Mijn boodschap: je celdeling is een loterij waar je iedere dag ongewild aan meedoet, als je langer meespeelt maak je een grotere kans, maar het kan ook beginners zomaar overkomen. Natuurlijk ga je als jonkie niet stilstaan bij alle mogelijke ellende die je met een verwaarloosbaar kleine kans zou kunnen overkomen, dat heb ik ook nooit gedaan. Maar al het onderzoek begint wel ergens toe te leiden, denk daar aan als er deze week iemand met een collectebus op de stoep staat . Ik ben in ieder geval iedereen dankbaar die bijgedragen heeft aan mijn behandeling, al kan ik ze nooit allemaal persoonlijk bedanken.

Ik zit echt te huilen bij dit topic, ik wil jullie allemaal zo ontzettend veel sterkte wensen, uit de grond van mijn hart Ik heb zelf niet met kanker te maken gehad (even afkloppen) maar mocht het zover komen, dan hoop ik half zo dapper te zijn als jullie.

Vorige week te horen gekregen dat ik in oktober weer een radio actieve slok ga krijgen... Vanaf morgen stoppen met de schildklier medicijnen, dat houdt dus in dat ik me niet zo fijn zal gaan voelen.
De slok moet herhaald worden omdat de vorige slok 1 jaar geleden is. Ondanks dat ik wist dat het eraan zat te komen baal ik wel. Ik voelde me net weer een beetje de oude, alles liep gesmeerd, nou dit weer :-(

Mijn tante is een paar maanden terug overleden aan kanker. Tja, wat doe je eraan he.