Vroeger gepest #3

quote:

Op donderdag 5 april 2012 01:59 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Wat je ermee kan leren is dat er ook nog goede mensen bestaan, dat kan je beeld aanpassen, maar dat gaat niet meteen idd.

Het komt er ook op neer dat je het goede in iedereen kunt zien, ook in diegenen die je af en toe plagen of pesten. Je ziet het bij mannelijke vriendengroepen waar jij net bij komt bijv. vaak dat je ff 'ontgroend' wordt, dus dat je in het begin ff onderwerp bent van spot. Maar als je je daar doorheen slaat dan hoor je erbij, en de mensen die het doen doen het niet om je te pesten, maar om je er bij te laten horen.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 02:04 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Heeft dit nu bij jou een mindset opgeleverd van 'als ik afgewezen word dan word ik belachelijk gemaakt'?
Ik had zo'n mindset ook wel eens, maar dan in de vorm 'mijn grootste fouten maakte ik met m'n beste bedoelingen'. Uiteindelijk ben ik daar dus vanaf gestapt toen ik op m'n diepste punt ineens dacht 'maar ik ben nog niet dood' en daarmee alles van m'n schouder afschoof.

Ik begrijp dat dat voor jou wat moeilijker is gezien jouw stoornis. Gisteren heb ik (toevallig) de aflevering van je zal het maar hebben gekeken over dat blonde meisje die dezelfde stoornis heeft. In haar plaats zou ik ook niet weten hoe ik om moet gaan met die dingen.

Ik heb ook nooit meer gevoelens van verliefdheid gehad.

En die aflevering van JZHMH heb ik ook gezien. Dat met die kleuren heb ik niet, maar de klachten van 2 personen met die stoornis kunnen dan ook enorm verschillen.

Wie is er, door de pest-ervaringen, nog meer ongemakkelijk in groepen?
Ik heb daar dus echt last van.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 02:12 schreef capricia het volgende:
Wie is er, door de pest-ervaringen, nog meer ongemakkelijk in groepen?
Ik heb daar dus echt last van.

Ik was het wel maar nu niet meer. Het kwam bij mij neer op gewoon doen wat ik eng vond (in groepen spreken of in het middelpunt van de belangstelling staan) en de angst ging toen stukje bij beetje weg.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 02:12 schreef capricia het volgende:
Wie is er, door de pest-ervaringen, nog meer ongemakkelijk in groepen?
Ik heb daar dus echt last van.

Ja, voel dan alsof ik echt beoordeeld word. Nu heb ik dat wel ietsjes minder doordat ik 'dichter' bij mezelf ben gekomen. Ik kan weer dingen voelen. Ik kan bij mijn gevoelens, en durf ze met vallen en opstaan, te uiten. Wat zo z'n voordelen maar ook z'n nadelen heeft. Heb ook regelmatig de neiging om in mezelf te keren en mezelf te blokkeren. vond het in het begin wel verschrikkelijk, al die gevoelens
[/quote]

[ Bericht 100% gewijzigd door Leyli op 05-04-2012 02:29:26 (driedubbel ;() ]

quote:

Op donderdag 5 april 2012 02:12 schreef capricia het volgende:
Wie is er, door de pest-ervaringen, nog meer ongemakkelijk in groepen?
Ik heb daar dus echt last van.

Ik heb dat ook nogsteeds. Het gevoel dat je alleen staat en machteloos bent tegen een groep. Ze kiezen toch altijd partij voor elkaar en steunen elkaar. Waarom kiest niemand partij voor mij vraag ik me dan af?

Aan het programma "Gepest" zou ik in mijn huidige situatie niet mee willen doen. In seizoen 1 waren de meeste gepesten getrouwd of ze hadden een gezin. Ze hadden wel last van hun pestverleden maar hun leven was met de jaren toch veranderd. Ik zou niet willen dat heel Nederland op tv ziet dat ik na jaren gepest te zijn en een jeugd van sociaal isolement ook nu als volwassene nogsteeds in datzelfde sociale isolement zit. Ik heb niet zoiets om te laten zien van kijk het gaat nu goed met me heb een vriendin en kinderen en later alsnog een sociaal leven gekregen.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 01:21 schreef debeterebob het volgende:
Misschien flauw om te zeggen, maar Complex het lijkt wel of er heel veel negativiteit om je heen hangt; dat lijkt me totaal niet aantrekkelijk aan je om mee om te gaan. Niet lullig bedoeld hoor. Je schiet er zo weinig mee op.

Dit krijg ik ook vaak te horen. Zelfs mijn eigen vader zei het. Ik trek pesters aan met mijn uitstraling. Als autist zend ik voor mezelf ongemerkt en onbedoeld signalen uit waardoor mensen het gewoon niet kunnen laten om me te pesten. Het is een mix van negatief/houterig/onhandig/schuw. Ik zoek ook naar positieve dingen in het leven om me gelukkig te voelen en een soort van geluk uit te stralen maar verder dan het eten van een hamburger of in 1x een hele zak chips wegwerken kom ik niet...

quote:

Op donderdag 5 april 2012 01:21 schreef debeterebob het volgende:
Misschien flauw om te zeggen, maar Complex het lijkt wel of er heel veel negativiteit om je heen hangt; dat lijkt me totaal niet aantrekkelijk aan je om mee om te gaan. Niet lullig bedoeld hoor. Je schiet er zo weinig mee op.

Dit is wel waar ja, als je de hele tijd negatief loopt te doen hebben mensen geen zin om met je om te gaan.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 08:44 schreef Id_do_her het volgende:

[..]

Dit is wel waar ja, als je de hele tijd negatief loopt te doen hebben mensen geen zin om met je om te gaan.

Inderdaad maar dat geldt ook voor de mensen die zielig doen/het slachtoffer uithangen en alles terugkoppelen aan het pesten, wat heel veel mensen doen. 'Ik ben onzeker omdat, ik voel me niet fijn omdat'. Totaal niet aantrekkelijk en zo maak je niet snel vrienden aangezien de meeste mensen meer van spontane, vrolijke, leuke mensen houden die makkelijk in de omgang zijn.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 09:30 schreef Cher- het volgende:

[..]

Inderdaad maar dat geldt ook voor de mensen die zielig doen/het slachtoffer uithangen en alles terugkoppelen aan het pesten, wat heel veel mensen doen. 'Ik ben onzeker omdat, ik voel me niet fijn omdat'. Totaal niet aantrekkelijk en zo maak je niet snel vrienden aangezien de meeste mensen meer van spontane, vrolijke, leuke mensen houden die makkelijk in de omgang zijn.

Ik denk dat je wel gelijk hebt ja. Zelf kan ik me ook echt ergeren aan mensen die er steeds maar mee bezig blijven en steeds hun falen blijven afschuiven op dat pestverleden. Mensen gaan gewoon niet met je om, om een hoop gejank te horen over iets wat misschien wel jaren terug gebeurt is.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 02:12 schreef capricia het volgende:
Wie is er, door de pest-ervaringen, nog meer ongemakkelijk in groepen?
Ik heb daar dus echt last van.

Vooral in groepen die ik niet ken.

Ook heb ik heel vaak dat als ik in mijn vertrouwde vriendengroepje zit, ik me hartstikke zelfverzekerd voel, maar valt dat weg, dan word ik onzekerder. Ook als ik nieuwe mensen ontmoet mogen die mij over het algemeen wel.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 09:32 schreef Id_do_her het volgende:

[..]

Ik denk dat je wel gelijk hebt ja. Zelf kan ik me ook echt ergeren aan mensen die er steeds maar mee bezig blijven en steeds hun falen blijven afschuiven op dat pestverleden. Mensen gaan gewoon niet met je om, om een hoop gejank te horen over iets wat misschien wel jaren terug gebeurt is.

Daarom vertel ik zoiets dus niet op een eerste ontmoeting, maar als ik mensen lang ken vertel ik ze vaak wel alles, en dan zeggen ze vaak van: 'Oh dus daarom deed je dat en dat zo'. Het is gewoon fijn om te weten dat je omgeving je steund.

Hebben jullie wel eens gehad, toen je gepest werd, dat je iemand echt pijn wilde doen.
En dat je niet eens meer erover nadacht maar dat je zo vervuld was van haat en woede dat je echt iemand enorm pijn wilde doen?

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:12 schreef summer2bird het volgende:
Hebben jullie wel eens gehad, toen je gepest werd, dat je iemand echt pijn wilde doen.
En dat je niet eens meer erover nadacht maar dat je zo vervuld was van haat en woede dat je echt iemand enorm pijn wilde doen?

Klinkt niet gezond en een beetje eng.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:11 schreef Newbie114 het volgende:

[..]

Daarom vertel ik zoiets dus niet op een eerste ontmoeting, maar als ik mensen lang ken vertel ik ze vaak wel alles, en dan zeggen ze vaak van: 'Oh dus daarom deed je dat en dat zo'. Het is gewoon fijn om te weten dat je omgeving je steund.

Ja ok, maar je moet het ook niet gaan overdrijven. Wat sommige mensen dus wel doen.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:20 schreef Cher- het volgende:

[..]

Klinkt niet gezond en een beetje eng.

Dat vroeg ik niet.
Ik vroeg of het herkenbaar is.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:25 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Dat vroeg ik niet.
Ik vroeg of het herkenbaar is.

Dat is het ja.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:12 schreef summer2bird het volgende:
Hebben jullie wel eens gehad, toen je gepest werd, dat je iemand echt pijn wilde doen.
En dat je niet eens meer erover nadacht maar dat je zo vervuld was van haat en woede dat je echt iemand enorm pijn wilde doen?

Altijd, maar dan werd ik ook wel fysiek aangepakt.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:12 schreef summer2bird het volgende:
Hebben jullie wel eens gehad, toen je gepest werd, dat je iemand echt pijn wilde doen.
En dat je niet eens meer erover nadacht maar dat je zo vervuld was van haat en woede dat je echt iemand enorm pijn wilde doen?

Echt enorm pijn ja, uitgevoerd nee.

quote:

Op woensdag 4 april 2012 21:30 schreef -Strawberry- het volgende:
Genegeerd worden is inderdaad enorm pijnlijk. Ik dacht dat ik nooit gepest was, maar nu ik eraan denk ben ik wel tijden lang keihard genegeerd. Erg eenzaam kan dat zijn.

negeren is uiteindelijk ook een vorm van pesten he

quote:

Op woensdag 4 april 2012 21:58 schreef FerryNL het volgende:

[..]

Als ik dit lees herken ik het ook meteen, en word ik er best verdrietig van.

Ik ben ook altijd op verschillende scholen gepest, maar sinds 7 jaar dat ik ook werk heb ik dat gelukkig niet meer. Het blijft soms nog bij plagen maar dat doet iedereen bij elkaar voor de fun.
Maar ik herken het ook ja dat niemand naast me wou zitten of dat ik altijd als laatste gekozen werd bij gym. Ik ben zelfs al op verschillende scholen weggegaan en weer naar andere gegaan met de hoop dat het anders ging.

Zelfs toen ik 1 dag naar school ging en 4 dagen werkte met een BBL traject werd ik nog gepest.
De juf of meester zei tegen zo'n kerel, ''ja ga jij maar bij dat groepje'', en die ene kerel heel hard. ''Ja maar ik ga niet bij die nerds zitten''. Als ik er nog aan terug denk dan zag ik er ook uit als een sukkel met een harry potter bril, maar ja had die bril nodig toen.

En het erge vond ik dat mijn broertje juist altijd een super tijd heeft gehad op school. Die is sinds de basis school nooit meer gepest en heeft altijd meer vrienden dan mij gehad.
Ik vind het ook wel moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten, ook omdat ik bang ben van wat ze van me denken.

Ik zie er nu niet meer zo uit als vroeger, maar ben nog steeds heel onzeker en vind mezelf ook lelijk.
Heb nooit een vriendin gehad en bijna nooit vrienden, en ben zelfs bang dat ik alleen oud gaat worden.

Soms lig ik er nog wel huilend van in bed als ik eraan terug denk, want het was geen leuke tijd.

ja als ik er aan terug denk word ik er ook best verdrietig om. Maar ik ben eigenlijk een heel vrolijk mens hoor. Met nu gelukkig wel een heel leuke vriendengroep. De mensen van vroeger. Zullen me nu qua gedrag enzo niet meer terug kennen in ieder geval

Ik pak even de draad van gisteravond weer op:

quote:

Op donderdag 5 april 2012 01:52 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Dan heb je m'n opmerking niet begrepen en sprak je me voor niets tegen .

Ik denk dat je me dan even moet uitleggen wat je nou precies bedoelde. Ik ben een beetje "sociaal dom", dus ik begrijp niet alles.

quote:

Daar had ik het ook niet over, het gaat er om dat je in je dagelijks leven ook moet dealen met situaties, en dat kun je niet zo 123 op een FOK! meet leren .

Een Fok meet is al heel wat voor mij. Ik vind dat heel spannend en ik ben de vorige keer er achter gekomen dat er ook op een hele andere manier met mij omgegaan kan worden. De gesprekken die daar (met mij) werden gevoerd heb ik dus nooit (gehad) op die manier. Ook niet op familiegelegenheden of wat dan ook. Of een gesprek duurt 5 minuten met mij (waarbij ze altijd hetzelfde vragen "Hoe gaat het met je studie???") of er wordt helemaal niet met mij gesproken (ook niet met familieleden van mijn generatie). Ik werd laatst op een trouwpartij ook volledig genegeerd, terwijl ik gewoon daarbij was. Ik heb ook beetje een hekel aan die hele tak van mijn familie gekregen. Dan kun je zeggen: "Ja, maar dan moet je zelf ook ergens mee komen". Ja, maar ze zeggen geeneens wat terug waar ik dan verder mee kan gaan. Ik heb een broertje met een verstandelijke beperking die behoorlijk autistisch is en ook nog een zusje. Mijn broertje komt eigenlijk over als een kleine, vrolijke jongen die juist door zijn vrolijkheid en door zijn issues extra aandacht krijgt en mijn zusje is zo goed sociaal ontwikkeld dat de familieleden meer met haar bezig zijn dan met mij. Dat is altijd al zo geweest. Ik zal het wel op mij afgeroepen hebben denk ik. Ik zal het wel uitstralen. Ik heb verder toch geen nieuws, dat heb ik in mijn kooi met 48 vierkante meter ruimte ook niet.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 10:12 schreef summer2bird het volgende:
Hebben jullie wel eens gehad, toen je gepest werd, dat je iemand echt pijn wilde doen.
En dat je niet eens meer erover nadacht maar dat je zo vervuld was van haat en woede dat je echt iemand enorm pijn wilde doen?

De allereerste keer dat ik helemaal doordraaide was ik een jaar of 11 in groep 7. Ik was de treiterijen zo zat dat ik helemaal niet meer bij de les was maar alleen aan wraak dacht. We zouden met de bus naar de Efteling gaan en de klas liep dus leeg luid juichend naar de kapstok. Ik sjokte er achteraan en ineens zag ik 1 van de pestkoppen met zijn rug naar me toe staan zijn jas pakken. Ik dacht dit is mijn kans en greep hem van achter bij zijn haar en sloeg hem met zijn gezicht hard op de ijzeren punthaken van de kapstok. Hij had een flinke wond iets boven zijn wenkbrauw en bloedde. We mochten beiden niet mee met het schoolreisje, hij was gewond en ik had straf. Ik had er ook totaal geen spijt van, ik voelde me juist geweldig. Eindelijk gerechtigheid voor mijn gevoel. Later schudde ik zijn hand met tegenzin omdat het moest van de directeur en van mijn ouders kreeg ik thuis ook straf. Van deze ene jongen had ik de rest van het jaar en in groep 8 geen last meer omdat hij bang van me was geworden maar helaas waren er meer pestkoppen....

quote:

Op vrijdag 11 mei 2012 21:30 schreef FerryNL het volgende:
Pfff soms is het best vervelend dat je door iets kleins meteen weer onzeker gaat voelen.

Herkenbaar ja.