Op dinsdag 3 april 2012 23:56 schreef Skitzofrenix het volgende:Zo. Om de titel neer te zetten is al een hele opluchting. Want er is iets op dit moment wat me erg hoog zit.
Ik doe vrijwilligerswerk, en daar kom je allemaal verschillende, maar ook bijzondere mensen tegen. Ook mensen met psychische problemen, mensen die teveel vrije tijd hebben, mensen die even werkloos zijn, mensen die in pensioen zijn, mensen die dakloos zijn geweest etc. Daar gaat dit helemaal niet om, maar dan heb je een beetje een beeld van met wat voor mensen ik werk.
Sinds een paar maanden is er een nieuwe vrijwilliger genaamd W. W ziet er uit als een doorsnee tokkie. Dat maakt ook verder niks uit, want in het begin leek die een gezellige gast te wezen waar mee je wel kon lachen. (of om kan lachen). De afgelopen weken irriteer ik me alleen echt als de dood aan hem.
Hij loopt op iedereen en alles te zeiken en te klagen, en dat de hele dag door. Ik merk serieus als ik bij hem in de buurt ben dat mijn energie level naar 0,0 daalt. Het irritante is dat die op anderen loopt te klagen terwijl die dat zelf doet, dus eigenlijk is die steeds aan het projecteren.
Ook loopt hij collega's belachelijk te maken, of ze er nou bij staan of niet. Zoals ik al eerder zei, er zitten een aantal 'kwetsbare' mensen tussen, ook die hier voor heel wat hebben meegemaakt, en door dit werk hun leven proberen op te bouwen. Die mensen, maakt hij belachelijk. Als die dan zulke opmerkingen maak, ontplof ik bijna. Zo respectloos. En dan zeg ik niks omdat ik me op dat moment even beter in kan houden. En een ander zegt ook niets.
Tegen mij maakt ie soms ook achterlijke opmerkingen, waar ik dan echt stil van wordt, omdat het nergens op slaat. Een voorbeeld is als ik boodschappen doe voor het middag eten, dat die zegt; 'Je haalt alleen maar dingen die je zelf lekker vindt' (terwijl ik ook producten heb gekocht die ik zelf niet eens lust) of als ik heb verteld over een borrel met collega's; 'Jij gaat alleen maar op het bier af hé'. Zo'n opmerking kan iemand heel af en toe is voor de grap zeggen, maar hij doet dat dus de hele dag door, allemaal van het negatieve uitgaan. (Kan ik misschien dan ook zien als een projectie van hem)
Ook gaat hij over grenzen heen, maar ik denk dat ik nu wel genoeg uitgelegt heb dat het een vreselijke nare man is.
Twee weken geleden was bij mij echt het toppunt bereikt, ik kookte van woede en kon me niet eens meer concentreren op het werk. De 'baas' zei wat en ik was er niet mee eens en toen reageerde ik super boos, een beetje overdreven als je die situatie bekijkt en schaamde me er ook wel voor. Ik ben daarna na hem toegegaan en heb mijn excuses aangeboden. Hij vroeg of ik het (die situatie waarom ik bood werd) vervelend vond, en toen vertelde ik dus hoe hoog het bij mij zit met die ergenissen aan H.
Hij zei dat het misschien een goed idee is om dan om de tafel te zitten, het er over te hebben, ook met H erbij. Dat heeft dus echt geen nut met H, want hij kan niet eens langer dan 5 minuten bij een personeelsvergadering zijn (hij liep een keer zo midden in een vergadering weg, terwijl een discussie gaande was, hij kon zich niet concentreren)
Dat vertel ik hem dus, en toen ging hij ook verder met zijn werk.
Later op de dag had ik het nog met mijn andere baas er over, en hij was het met mij eens dat H. erg respect loos was en ook dat het geen zin had om met hem over te praten. Hij zegt dat iedereen anders is, je elkaar moet respecteren zoals we zijn en zijn opmerkingen niet al te serieus nemen. Ik zeg, dat ik een keer een uitbarsting krijg door hem, en dat ik me wel in probeer te houden, maar niet voor hoe lang. Dat hij echt te ver over grenzen heen gaat. Het hielp mij al om er zo over te praten, dat lucht echt op. De conclusie van dat gesprek was dus ook dat hij gewoon heel triest is, want hij probeert door al die opmerkingen zich 'stoer' voor te doen, en blijkbaar is hij dus heel onzeker.
Als eerste wilde ik alles wat ik wil zeggen tegen W. zeggen/schreeuwen, maar dan zet ik mijn eigen positie op het spel. (Ik neem dit werk heel serieus, want dit word zometeen mijn stage, ik heb mijn roeping in dit werk gevonden) Later bedacht ik me dat het veel beter is, om als die steeds opmerkingen maakt er op te reageren in de zin van; 'Is dat zo' 'Waarom dan?' 'Kan je dat onderbouwen?'
En het werkt. NIET. Ja. Hij is dan even uitgelult. Zoals vanochtend, toen ik aan W. vroeg op z'n geklaag of die het kon onderbouwen; 'Eh.. ja.. nee.. nee kan niet man. Het is gewoon zo'.
Ik dacht mehehehe dit gaat de goede kant op, sukkel.
Latere opmerking van hem over een collega 'ja die ja die bolle S.'
Ik zeg; Waarom noem je hem bolle S.? Als je S. zegt is het ook al duidelijk wie het is.
En hij zelf net zo dik, dat snap ik echt niet.
Maar later werden zijn opmerkingen erger. kwam die met opmerkingen als ; 'Wij zijn allemaal niets.' 'Hier werken is het laagste wat is er is enzo.'
Voor de duidelijkheid; Dat hoef dus niet zo te zijn, want je kan er behoorlijk in door groeien, of er gebruik maken in de vorm van een stage voor de toekomst.
Nou, ik (we volgens mij) waren zooo verbaasd, dat ik niks uit kon brengen.
Heb het nog met een andere collega er over gehad, en die zegt dat het goed is om voor jezelf op te komen, maar als die opmerkingen maakt over anderen dat ik het dan maar moet negeren, want als je dat altijd doet heb je er een dag taak aan. Hij zegt; En je weet wie het zegt hé, neem het met een flinke korrel zout.
Hij heeft ook wel gelijk, maar ik krijg dit dus niet uit mijn hoofd. Probeerde net te slapen, wat niet wil lukken omdat er dan woede en irritatie naar boven komen, om hem.
Als W. dus morgen nog 1x een opmerking maakt, dan gooi ik er alles uit.
'Vind jij dit laag? Ja, weet je het zeker? Heb je wel eens van een tokkie gehoord? Nee? Dat kan ik me voorstellen met zo weinig zelfkennis als jij dat hebt. Nou goed, voor deze keer zal ik je helpen. Tokkie spel je als t-o-k-k-i-e, als je het nou in typt bij google, kan je lezen waar jij voor staat. En wist je dat de overgrote deel van de nederlandse bevolking vind dat tokkie's het laagste van het laagste zijn hier in Nederland? Nee, wist je niet hé. Nou, dan weet je het nu. Dus denk een keer na voordat je over de hele wereld loopt te klagen, spreek lekker alleen voor jezelf.
Nu mijn vraag; Is dit goed zonder dat ik mijn imago verkloot om te zeggen?
Zou ik het misschien nog een tikkeltje erger kunnen maken, of juist minder?