Friendzoning de andere kant?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:59 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

deed je dat bewust? Iemand in de friendzone zetten, en zo ja waarom? Waarom niet gewoon afwijzen?

Wat is het verschil?

Hm, weinig ervaring mee eigenlijk. Het is me wel eens overkomen dat iemand meer wilde en ik niet. Maar dat is geen vriendschap geworden/gebleven

Regelmatig onbewust meisjes gefriendzoned omdat ik signalen/hints niet oppakte, enkele jaren later vertelde ze dat ze al die tijd interesse hadden.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 11:13 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Vrouwen die denken dat mannen net zo fijngevoellig/emotioneel slim zijn als vrouwen

Denken dat alle vrouwen hints oppikken

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 11:15 schreef Karina het volgende:

[..]

Denken dat alle vrouwen hints oppikken

Haha, dit.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:58 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Maar heb je zelf wel eens iemand gefriendzoned? Dus dat iemand in jouw friendzone kwam terwijl ze eigenlijk meer met je wilde?

1x, dat was zo'n chick die in mijn broek wou, maar ik vond haar er nit zo goed uitzien (ja, ik weet sorry ) dus half aan het lijntje gehouden onder het mom van "vrienden"

Jammer wel opzich, nu ziet ze er namelijk wel goed uit en zie ik haar als relatiemateriaal.


misschien kwam het wel omdat ze toen nog niet helemaal uitgebloeit was (3 jaar jonger)

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 14:37 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Hehe je valt op uitgebloeide bloempjes Maar wel grappig dat je dan kiest voor aan het lijntje houden ipv te zeggen sorry maar geen interesse....

oepsie

tsja, toen was ik nog een maagd, had de ballen daar eigenlijk niet voor. Zal wel iets geweest zijn in de zin van "dan is het mijn eigen keuze dat ik nog maagd ben". Nu heb ik daar toch wel een meer gezonde instelling in.

Nu gaat het toch wat beter. Ik ben wat opgegroeid, ben veel meer zeker in mezelf en kwijl niet meer over vrouwen.

Keren dat vrouwen me nakijken op straat (niet dat het vaak gebeurt, maar soms) voel ik me meestal wat trots maar ik heb niet de neiging om gelijk er op af te gaan omdat ik desperaat ben zegmaar. Ik denk dus ook dat het nu makkelijker zal zijn om het gewoon af te kappen in de toekomst mocht een vrouw meer willen dan vrienden. Ik zoek niet meer naar een relatie of ontmaagding, ik doe gewoon lekker mijn ding.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 14:46 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Ik denk dat dat een grote friendzone veroorzaker is beide kanten op....

dat denk ik ook idd. Dat en een "backup" just in case.

Opzich snap ik het wel hoor. Maar leuk is het niet voor de andere parte

[ Bericht 28% gewijzigd door gogosweden op 20-06-2015 14:48:34 (dualqoute) ]

Ik geloof niet zo in die kerels die duidelijkheid krijgen als ze worden gefriendzoned, maar vervolgens wel vrienden blijven met haar. Als ik dat zie bij vrienden, dan blijven ze ergens nog steeds een hoop te hebben ooit kans te maken. Meteen afbreken is beter.

Zelf heb ik eigenlijk helemaal geen vrouwelijke vrienden. In alle eerlijkheid ook weinig behoefte aan. Je lult al vaak genoeg met de partners van vrienden.

Ik heb twee keer meegemaakt dat een vrouw in de friendzone terechtkwam en dat er verder ook geen gezever uit is voortgekomen. Beide keren de vrouw in kwestie via internet leren kennen. De eerste was heel enthousiast, wilde graag afspreken, maar ik had op basis van haar foto's al geconcludeerd dat het niet wederzijds was. Na een beleefde afwijzing kreeg ik een origineel bericht terug (weet niet meer wat erin stond) en toen werd ik toch nieuwsgierig om af te spreken. En ja, bleek een hele leuke tante, maar dan gewoon als vrienden. Bij de tweede was het onduidelijker; een paar dates gehad en een beetje om elkaar heen blijven draaien. Uiteindelijk - van beide kanten - de conclusie getrokken dat het geen amoureus avontuur zou worden, maar dat we elkaar wel echt mogen en op basis daarvan elkaar wilden blijven zien. Beide vrouwen zie ik nog regelmatig. Voor mezelf is het in ieder geval zeker niet zo dat ik per definitie geen interesse meer heb in een vrouw op het moment dat ik niet met haar jiggy-wiggy wil gaan.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:58 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Maar heb je zelf wel eens iemand gefriendzoned? Dus dat iemand in jouw friendzone kwam terwijl ze eigenlijk meer met je wilde?

Oh ja hoor. Klikte prima qua interesses, gedachten over alles en nog wat. Maar al vanaf dag 1 had ik nou niet zoiets: daar wil ik wel het bed mee induiken. Zij had dat op den duur wel andersom, waarop ik aangaf vriendschap genoeg te vinden. Waarom niet gewoon negeren? Als mijn vrienden iets niet boeiend vinden wat ik wel boeiend vind, kan ik haar meenemen. Samen ergens naar toe is gezelliger dan in je uppie.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2012 11:43 schreef Daniel1976 het volgende:
Ik vind dit wel een beetje sekse discriminatie, ik heb ook wel vrouwen gefriendzoned.

Wut? Heet jij Leonardo DiCaprio, of hoe flik je dat? Alleen mannen met een status lijkt zoiets te lukken. Want die aantrekkingskracht is qua mate te vergelijken met de aantrekkingskracht dat het uiterlijk van een knappe vrouw op mannen heeft.

Een vrouw friendzonen als man is volgens mij nog zeldzamer dan als man uit de friendzone ontsnappen.

Ik had nog recent iemand gefriendzoned, omdat ik gewoon niet die fysieke en geestelijke klik voelde om meer dan vriendschap te willen met haar. Ik had dit aan haar verteld en ik dacht wel dat ze het goed opnam doordat ze zei dat ze het begreep. Een week later werd ik geblokkeerd door haar op Whatsapp.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 22:56 schreef IkeDubaku99 het volgende:
Ik had nog recent iemand gefriendzoned, omdat ik gewoon niet die fysieke en geestelijke klik voelde om meer dan vriendschap te willen met haar. Ik had dit aan haar verteld en ik dacht wel dat ze het goed opnam doordat ze zei dat ze het begreep. Een week later werd ik geblokkeerd door haar op Whatsapp.

Herkenbaar (vanuit mijn kant dan)
Ik weet niet of je zelf ooit in de friendzone hebt gezeten, maar dat is een achtbaan met de sterkste liefde tot de grootste frustratie en wanhoop die er bestaat. De ene dag wil je alles op alles zetten om nog contact te houden, maar 2 dagen later (wanneer ze toch wat afstand neemt, ondanks dat ze zei dat ze dat niet ging doen) kan je d'r intens haten. En kan ze doodvallen en verbreek je alle contact.

Het ironische en duivelse van de friendzone is dat je eigenlijk juist van alle mensen in de wereld troost wil zoeken en bij degene wil zijn die je gefrienzoned heeft.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 23:00 schreef Roland010 het volgende:

[..]

Herkenbaar (vanuit mijn kant dan)
Ik weet niet of je zelf ooit in de friendzone hebt gezeten, maar dat is een achtbaan met de sterkste liefde tot de grootste frustratie en wanhoop die er bestaat. De ene dag wil je alles op alles zetten om nog contact te houden, maar 2 dagen later (wanneer ze toch wat afstand neemt, ondanks dat ze zei dat ze dat niet ging doen) kan je d'r intens haten. En kan ze doodvallen en verbreek je alle contact.

Het ironische en duivelse van de friendzone is dat je eigenlijk juist troost wil zoeken en bij degene wil zijn die je gefrienzoned heeft.

Ik heb een keer in de friendzone gezeten toen ik 16 was. Het gekke was toen (in mijn herinnering) dat het de day after (nadat ik was afgewezen) gewoon buisness as usual was. Ik voelde die dag daarna die pijn niet echt. Een paar weken later wel, toen zij en een vriendin van haar dronken op het schoolfeest waren, waar jongens misbruik van hun wilde maken. Toen had ik het even niet meer en moest ik worden tegengehouden door een schoolvriend van mij om tegen haar te keer te gaan. Een paar weken daarna had ik mijn frustraties op een verkeerde manier geuit tegen die vriendin van haar. Ik heb geen geweld gebruikt ofzo, maar het was meer in de trant van gemene en denigrerende opmerkingen maken naar haar.

In die periode van die gebeurtenissen wilde ik juist een klein beetje afstand nemen van haar, maar dat lukte niet zo heel goed. Ik snap nu wel een stuk beter door je verhaal de emoties van iemand in de friendzone.

Ben ik overigens echt de enige die (zoals je hierboven wel leest) iemand friendzonen eigenlijk echt bijna het ergste is wat je een vriend(in) aan kan doen? Zelfs al doe je dat niet expres natuurlijk. Iemand is niet zomaar verliefd op je, maar is al zo 'dichtbij' je geweest (alsof je al een relatie hebt en alleen de eerste keer seks nog moet komen) dat ie niet alleen de verliefdheid maar ook de soms ijzersterke band moet zien te verbreken. En zoals ik al zei: de enige ter wereld die eigenlijk hem/haar voor z'n gevoel kan helpen is juist degene die hem gefriendzoned heeft. Maar die neemt juist vaak afstand, doordat ze ook wat overstuur is of zich ongemakkelijk voelt.

Ik denk dat je het een keer echt zelf meegemaakt moet hebben om het te begrijpen, het valt me op hoe vaak mensen er luchtig of zelfs lacherig om doen. Zelf 2 maanden terug keihard gerfriendzoned en hoewel ze zei dat ze echt graag contact wou houden heeft ze me daarna nooit 1 enkele keer meer even aangesproken en een klein beetje interesse getoond om te vragen hoe het ging. Ik snap dat het ook ongemakkelijk voor diegene is, maar ik kan daar echt niet bij. Zelfs een kennis waar je nauwelijks echt een band mee hebt behandel je nog beter. Als je weet dat die een kuttijd heeft gehad dan vraag je op z'n minst nog even een keer hoe het gaat.

Maar beetje offtopic dit allemaal, sorry

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 23:11 schreef IkeDubaku99 het volgende:

[..]

Ik heb een keer in de friendzone gezeten toen ik 16 was. Het gekke was toen (in mijn herinnering) dat het de day after (nadat ik was afgewezen) gewoon buisness as usual was. Ik voelde die dag daarna die pijn niet echt. Een paar weken later wel, toen zij en een vriendin van haar dronken op het schoolfeest waren, waar jongens misbruik van hun wilde maken. Toen had ik het even niet meer en moest ik worden tegengehouden door een schoolvriend van mij om tegen haar te keer te gaan. Een paar weken daarna had ik mijn frustraties op een verkeerde manier geuit tegen die vriendin van haar. Ik heb geen geweld gebruikt ofzo, maar het was meer in de trant van gemene en denigrerende opmerkingen maken naar haar.

Wow, zo herkenbaar. In de friendzone zitten is gewoon bijna een soort bipolaire stoornis wat dat betreft Ik ben een emotioneel redelijk stabiel persoon, maar hoe je van de ene dag totaal niets kunt voelen, je de andere dag toch weer als je hele wereld ziet om weer iets later d'r het meest haat van alles wat bestaat en d'r idd (vaak getriggerd door jaloezie als diegene iets met een ander doet) helemaal de tiefus kan schelden.

quote:

In die periode van die gebeurtenissen wilde ik juist een klein beetje afstand nemen van haar, maar dat lukte niet zo heel goed. Ik snap nu wel een stuk beter door je verhaal de emoties van iemand in de friendzone.

Je voelt dat je 2 dingen kwijtraakt: het idee dat de (op dat moment) liefde van je leven ooit je vrouw/man wordt en tegelijkertijd moet je ook afscheid nemen van je beste maatje. Ik wil nou niet te dramatisch klinken, maar het lijkt op dat moment alsof een deel van je huidige wereld én je toekomst opeens weg zijn.