Depressie & Angst #18

quote:

Op zaterdag 31 maart 2012 11:17 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Sorry

Ehm, 2 jaar geleden kreeg geslaagd voor de havo, daarna heb ik 6 maanden op de hogeschool gezeten in utrecht... In die tijd is er een vriend van me voor de trein gesprongen.
Toen ben ik ermee gekapt omdat ik de studie niet leuk vond. Nu ben ik bezig met vwo zodat ik ingeloot kan worden voor geneeskunde (hoewel ik me daar eigenlijk ook niet echt voor kan motiveren maargoed)

Na de eerste paar maanden school heb ik mezelf over de drempel gezet om naar de dokter te gaan die stuurde me door naar de psychiater en die schrijft dus ''venlafaxine'' voor.

waarom dan niet kiezen voor een studie waar je wel voor kan motiveren? geneeskunde is een best zware studie die idd je volle vermogen nodig heeft. Heb je naast je medicatie ook nog andere therapie?

quote:

Op zaterdag 31 maart 2012 11:23 schreef Re het volgende:

[..]

waarom dan niet kiezen voor een studie waar je wel voor kan motiveren? geneeskunde is een best zware studie die idd je volle vermogen nodig heeft. Heb je naast je medicatie ook nog andere therapie?

Zie post 244.

Ik loop bij iemand die me gaat helpen om doelen te stellen etc.. Maar die gesprekjes ik weet niet.. Zijn denk ik te kort ofzo.

Hier weer terug in mijn depri stemming van een paar maanden geleden

werk zit tegen, 12 uur werken en weer op mijn eigen niveau is denk ik ook te zwaar. heb me er vooral zitten druk maken en er kwam wel wat uit mijn vingers, maar naar mijn zin te weinig (1 van de 4 uur nuttig geweest ofzo).

dus maar met mn baas weer gaan overleggen hoe we het dan moeten gaan invullen.

ze gaan me geloof ik wel eindelijk aanmelden voor schematherapie, maar dat is dan 1x in de week en ik zou het eignelijk liever intensiever willen. Zoals ik nu leef is er toch geen drol aan, dan kan ik beter al mijn tijd in wat nuttigs steken, namelijk mezelf.
maar of ik ze daarvan doordrongen krijg weet ik ook niet.

als t me te lang duurt ga ik me wel weer terug aanmelden bij riagg hier in rotterdam. dat wachten schiet gewoon niet op. straks krijg ik natuurlijk ook een berg minder geld. dat kan ik wel eventjes trekken, maar geen jaren ofzo. dus een half jaar gaan zitten wachten tot ik een keer therapie krijg is gewoon te lang. los van dat financiele is dat emotioneel ook gewoon te zwaar.

Oh murmeli, Dat klinkt alsof je het een beetje boven je hoofd groeit, Let je op jezelf meid

Hier gaat het goed, Onze jongens zijn thuis en ik ben helemaal verliefd! Ze liggen nu even lekker te slapen, even bijkomen van alle nieuwe indrukken!

Wat een schattekes!!!

Ja, ik heb wat teveel stappen tegelijk gezet denk ik. niet zo slim

@Gewoonmezelf..
wat een schatten.. als ik zo zie wil ik gelijk een pup of kitten halen..

@Murmeli,

balen dat het weer even minder gaat. Weet je ook waarom, of waardoor? Wel goed dat je denkt weer aan de bel te trekken.

Hier zijn de dagen beetje dubbel, vandaag liep ik enorm geirriteerd rond. Maar ik heb dan ook tussen 3 en 6 wakker gelegen, dus was ook moe.
Verder een discussie gehad over waarom ik me ingeschreven heb bij de woningbouwcorporatie. En het is verdraaid lastig om het uit te leggen zonder op haar tenen te staan(figuurlijk). Maar deels hoort het er ook bij.
En ik kan beter nu die ervaring op doen met begeleiding indien nodig, dan later als ik mischien wel vertrek naar het buiteland gelijk 2 verandering in 1 door te maken.

Maar goed, hier zijn de dagen dus dubbel. Heb iedere dag wel een klein dipje, maar valt nog wel mee. Ook begin ik weer te stressen vanwege tentamens die komen dus dat heeft ook wel invloed.

Dus hoogstwaarschijnlijk zal deze soort halve dip weer tijdelijk zijn! Maar ik heb geen woedeaanvallen of paniekreacties gehad...de laatste tijd

Mja ligt aan mijn werk weer, dat t niet goed gaat. T is nog steeds kut. Ben weer helemaal moedeloos enzo. Krijg zo visite en moet ff stofzuigen voor die tijd, maar ik ga liever in bed liggen en het afzeggen. Lekker met de poesjes Geloof dat ik dat maar ga doen ook. schijt eraan.

Even een update van mijn kant, voor zover dat kan, want veel vooruitgang is er nog niet. Sterker nog, het word erger naar mijn idee, steeds moeilijker. Ik weet niet welke volgende stap ik moet zetten, en hoe ik verder moet gaan. Ik probeer aan mezelf te werken en me te focussen op positieve dingen, maar uiteindelijk zit ik toch elke dag in dezelfde cirkel rond te draaien.

Ik heb een sociale impuls nodig, want 2 jaar zonder vrienden of uberhaupt goede contacten is een heel slecht teken. Ik weet zo ongeveer bijna niet meer wat het woordje vrienden inhoud. Ik weet ook niet meer hoe het is om regelmatig met iemand leuke dingen te doen en af te spreken. Ik wil zoveel dingen doen, maar daar heb ik gewoon weg weer sociale contacten voor nodig.

Ik heb de laatste tijd veel gewerkt aan mijn uiterlijk en het sporten en daarnaast aan mijn toekomst in verband met studie. Op deze gebieden heb ik wel vooruitgang geboekt, al heb ik niet de indruk dat de dingen zijn die me uiteindelijk gelukkig gaan maken.

Over had contact met meiden zal ik het niet eens hebben, eerst maar eens vooruitgang op andere sociale gebieden.

Op de momenten dat ik toevallig een dagje ergens naartoe ben en het gezellig is, blijkt ik sociaal eigenlijk niet eens heel slecht ben, maar zodra ik dan thuis kom, zit ik meteen weer in mijn isolement.

Ik heb nog steeds mijn internetpsycholoog die telkens met hele nuttige teksten weet te komen, maar ik doe er telkens niks mee. Ik ben lusteloos, moedeloos en zit vaak ook vol met angst en onzekerheid, om alles maar even heel negatief op te noemen. Ik weet gewoon niet waar te beginnen.

Ik weet wel dat hoe langer dit doordat, hoe meer ik me aan mezelf ga irriteren en hoe meer ik gevoel krijg het ermee gehad te hebben. Dingen ondernemen, positief blijven, een goede uitstraling hebben, het lukt allemaal gewoon niet zolang ik geen nieuwe positieve ervaring ofzo krijg.

quote:

Op maandag 2 april 2012 01:08 schreef patrickpsv het volgende:
Ik heb de laatste tijd veel gewerkt aan mijn uiterlijk en het sporten en daarnaast aan mijn toekomst in verband met studie. Op deze gebieden heb ik wel vooruitgang geboekt, al heb ik niet de indruk dat de dingen zijn die me uiteindelijk gelukkig gaan maken.

Welcome to my world.

Heel goed dat je toch aan het één en ander probeert te werken
Voor sociale contacten zou je eens een kijkje kunnen nemen bij de "sociale contacten" topics die in dit subforum lopen

quote:

Op maandag 2 april 2012 01:08 schreef patrickpsv het volgende:
Even een update van mijn kant, voor zover dat kan, want veel vooruitgang is er nog niet. Sterker nog, het word erger naar mijn idee, steeds moeilijker. Ik weet niet welke volgende stap ik moet zetten, en hoe ik verder moet gaan. Ik probeer aan mezelf te werken en me te focussen op positieve dingen, maar uiteindelijk zit ik toch elke dag in dezelfde cirkel rond te draaien.

Ik heb een sociale impuls nodig, want 2 jaar zonder vrienden of uberhaupt goede contacten is een heel slecht teken. Ik weet zo ongeveer bijna niet meer wat het woordje vrienden inhoud. Ik weet ook niet meer hoe het is om regelmatig met iemand leuke dingen te doen en af te spreken. Ik wil zoveel dingen doen, maar daar heb ik gewoon weg weer sociale contacten voor nodig.

Ik heb de laatste tijd veel gewerkt aan mijn uiterlijk en het sporten en daarnaast aan mijn toekomst in verband met studie. Op deze gebieden heb ik wel vooruitgang geboekt, al heb ik niet de indruk dat de dingen zijn die me uiteindelijk gelukkig gaan maken.

Over had contact met meiden zal ik het niet eens hebben, eerst maar eens vooruitgang op andere sociale gebieden.

Op de momenten dat ik toevallig een dagje ergens naartoe ben en het gezellig is, blijkt ik sociaal eigenlijk niet eens heel slecht ben, maar zodra ik dan thuis kom, zit ik meteen weer in mijn isolement.

Ik heb nog steeds mijn internetpsycholoog die telkens met hele nuttige teksten weet te komen, maar ik doe er telkens niks mee. Ik ben lusteloos, moedeloos en zit vaak ook vol met angst en onzekerheid, om alles maar even heel negatief op te noemen. Ik weet gewoon niet waar te beginnen.

Ik weet wel dat hoe langer dit doordat, hoe meer ik me aan mezelf ga irriteren en hoe meer ik gevoel krijg het ermee gehad te hebben. Dingen ondernemen, positief blijven, een goede uitstraling hebben, het lukt allemaal gewoon niet zolang ik geen nieuwe positieve ervaring ofzo krijg.

Ik vind dat je niet verkeerd bezig bent.
Misschien dat het wel handig is om een real life psych te nemen ipv een internetpsych. Daarmee kan je misschien ook kijken naar hoe je de dingen kunt gaan toepassen in je leven ipv het alleen te lezen en het goede ideeen te vinden.

Zo even snel een reactie tussendoor.
Voel me al wat beter nog niet helemaal 100% maar ik denk zo tussen de 90 en 80% dus er zit wel een stijgende lijn in, dus de dip lijkt inderdaad tijdelijk te zijn.
Ik ben wel moe, en moest vandaag leren, maar heb naast de lessen nog zo'n 4 uren extra op school gezeten maar heb gewoon niks voor elkaar gekregen. Dus morgen heb tussen 1 uur en kwart voor 7 geen les, waarin ik maar even een tandje bij moet zetten.
Omdat ik in de komende 3 weken toch aardig wat te doen heb, moet over 3 weken een concept portfolio inleveren, heb de komende 2 weken 3 tentamens. En er moet ook veel aan een prject gedaan worden. Al mt al is het best zwaar en hard werken de komende 3 weken, maar het komt wel goed, morgen gewoon tssen 1 en 5 hard doorwerken en daarna ontspannen.

maar ik voel me al wat beter op de vermoeidheid na, hoewel ik vandaag vandaag wel weer een discussie had met ma , doordat ik lichtelijk geirriteerd wakker werd...en daardoor wat kortaf deed.
Maar goed, ik ga nu weer naar de volgende les.

Ben me toch een partij moe en heb geen concentratie op het moment (heb ook nog eens behoorlijk last van mijn fibromyalgie) Morgen weer een gesprek met de psychologe. Heb echt moeite met de balans bepalen van wat ik nu wel kan en wat echt teveel is Wil ook weer veel te hard van stapel lopen en gelijk alles doen op de dagen dat ik me redelijk goed voel, maar daar moet ik dan de volgende dagen weer voor boeten. Pfff wat een gedoe, word er gewoon kribbig van

quote:

Op maandag 2 april 2012 01:20 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Welcome to my world.

Heel goed dat je toch aan het één en ander probeert te werken
Voor sociale contacten zou je eens een kijkje kunnen nemen bij de "sociale contacten" topics die in dit subforum lopen

Ik probeer inderdaad op bepaalde gebieden vooruitgang te boeken, maar het gaat allemaal enorm traag en tegenslagen komen dubbel zo hard aan. Ik zou zo'n topic wel eens kunnen bekijken ja, maar ik ben niet echt op zoek naar zo'n meet, ik ben sowieso al een beetje aan het proberen mensen te ontmoeten via internet.

quote:

Ik vind dat je niet verkeerd bezig bent.
Misschien dat het wel handig is om een real life psych te nemen ipv een internetpsych. Daarmee kan je misschien ook kijken naar hoe je de dingen kunt gaan toepassen in je leven ipv het alleen te lezen en het goede ideeen te vinden.

Ja, ik heb dat advies nu zo vaak gekregen dat ik heb besloten die stap toch te gaan maken deze week, hoe moeilijk ik het ook vind, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd.

quote:

@patrick: ik denk wat Murmeli zegt dat een real life psych misschien toch meerwaarde voor je kan hebben. Sommige dingen zijn gewoon niet te zien via het internet en juist wel als je tegenover iemand zit.

dat zou inderdaad best zo kunnen zien, ik heb altijd gedacht zonder te kunnen, maar vandaag toch maar besloten mijn eigenwijsheid opzij te zetten, ik heb er wel vaker naast gezeten helaas.

Zou het helpen om een topic met heel mijn verhaal hier in R&P te zetten? ik weet niet of de meeste mensen die daar vaak op reageren hier al zitten en vaak krijg je daar ook minder goede reacties, dus vandaar.

Waar draait de kern van je verhaal om? Vroeger gepest bijvoorbeeld?

quote:

Op maandag 2 april 2012 19:15 schreef patrickpsv het volgende:

Zou het helpen om een topic met heel mijn verhaal hier in R&P te zetten? ik weet niet of de meeste mensen die daar vaak op reageren hier al zitten en vaak krijg je daar ook minder goede reacties, dus vandaar.

Als jij je daar goed bij voelt moet je dat gewoon doen, Houd alleen wel rekening met stomme negatieve reacties, want die zijn er op fok nu eenmaal altijd! maar waarom een apart topic maken als je hier ook je verhaal kunt vertellen? (of heb je dat al gedaan?)

Verder las ik iets over cafpow die nog even druk moet studeren, en over missmessy over de FS, Crap, ik weet via moeder en zus hoe kut slechte dagen kunnen zijn.
Nyota, goed van je dat je aankan geven dat je angst voelde!! En succes met het puinruimen, ik stel me daar best een zware periode bij voor!

Hier gaat het op zich wel goed, ik ben de hele dag druk met opvoeden, poep en plas ruimen, spelen, corrigeren en vooral ook genieten!! We zijn heel trots op onze jongens, Ze zijn nu 10 weken oud, en ze begrijpen echt al heel veel! Zo stoer, ze blijven in hun mand als wij eten, en reageren dus op het commando 'plaats' Ze wachten netjes op de stoeprand als wij 'blijf' zeggen! Echt heel trots dus!

En dit was mijn ochtendschilderij!

quote:

Op maandag 2 april 2012 19:46 schreef Comp_Lex het volgende:
Waar draait de kern van je verhaal om? Vroeger gepest bijvoorbeeld?

Niet echt gepest, een klein gedeelte van de middelbare school misschien, maar dat is gelukkig niet de kern.

De kern is een beetje moeilijk aan te wijzen, een combinatie van een aantal factoren. Allereerst mijn uiterlijk, daarnaast het ontbreken van toekomstplannen, maar het allerbelangrijkste is denk ik toch het sociale gebeuren. Tot mijn 16-17e ongeveer, heb ik altijd een groep vrienden om me heen gehad, maar na het behalen van havo is dat allemaal mis gegaan. Ik was er niet meer tevreden mee, wilde een tijdje wat meer alleen zijn en dacht wel even betere nieuwe vrienden te ontmoeten. Zover is het nooit gekomen. Ook in de liefde lukt het eigenlijk nooit, ookal besteed ik daar misschien te weinig aandacht aan, bang om te falen. Dat heeft zo zijn redenen. Het ontbreken van sociale contacten en liefde en plezier in het leven is misschien dan de kern van het probleem.

Voorderest is het een lang verhaal, een deel ervan staat al ergens in deze reeks ja.

@patrickpsv

als je een topic wilt aanmaken zou ik dat doen. Maar dan moet je wel in je achterhoofd houden dat er altijd wel onzin of afkraakreacties tussen zitten.

Ik zelf zit/zat deels in hetzelfde schuitje en via een forum heb ik een groepje mensen ontmoet, die nu regelmatig wat gaan doen en ik mer dat er met sommigen een klik is, en uiteraard moet ik wel meedoen met de activiteiten, maar he hoeft ook niet iedere keer mee. En zo bouw je toch een sociaal leven op.

Dus mischien goed om iets soortgelijks te zoeken?...

Hier gaat het nog steeds de betere kant op, ondanks dat ik zeer moe ben. En lichtelijk stress over school. Maar heb besloten de 2 wat makkelijkere voorrang te geven, want dan heb ik maar 1 herkansing..uiteraard ga ik wel mijn best doen voor dat vak..maar ik me er niet keihard op richten. Zowieso zijn er voor de herkansers ook een aantal extra lessen..dus die kan ik dan ook wel gebruiken.

Maar ik struikel weer rustig verder.
Zoals hierboven mischien blijkt, begin mijn sociale leven een boost te krijgen, ik doe nu met dat groepje per maand met 1 activiteit mee (nu de tentamens eraan komen even niet)..en zo rustig aan wat opbouwen. Met 1 persoon is wel een goede klik..en verder probeer ik tegenwoordig ietsjes meer te sporten.
Zo heb ik gisteren na maanden weer de skates gepakt..en ook al ben ik daarna kapot, het voelt wel goed...ik gooi de stress en druk er even uit en vergeet alles.

Holy, ik had het idee dat ik jouw reactie al gelezen had cafpow...
Maar ik verwar me met die van gewoonmezelf

quote:

Op dinsdag 3 april 2012 17:23 schreef Nyota het volgende:
Ik zou zo graag eens willen huilen, vind het zo verschrikkelijk irritant dat dat niet lukt. En dan ga ik maar weer vanalles doen en weer sporten etc etc etc.
Echt, volgens mij zou het me zo opluchten. Dat ik bij anderen niet zo snel huil, ok, maar zelf alleen is het bijna niet mogelijk.

Grr, ga maar weer dingen doen dan maar.

Nyota, als je echt behoefte hebt om te huilen kan bepaalde muziek je niet triggeren? Want dat heb ik heel erg..als ik triest ben en lichtelijk op de rand van huilen sta als ik dan bepaalde muziek luister komt het ervan zelf uit..

quote:

Op dinsdag 3 april 2012 23:11 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, niet heel specifiek.. Misschien bij sommige nummers dat het wat sterker wordt, maar of t er dan echt uit komt...

Nog suggesties voor nummers ?

Filmpclip over een nummer geschreven over de revolutie in Egypte
wel even de ondertitels aanzetten.
de oprechte en terechte woede bij die mensen + de mooie muziek raakt mij altijd.

Bij werkt adele meestal emotieversterkend

Zo, depressie muziek topic take-over.

Een maand een vreselijk gevoel van angst gehad. Een nachtmerrie die oversloeg van nacht naar dag. Sinds een week heb ik gelukkig alles weer onder controle

gesprek met behandelaar gehad, maar zoveel besproken dat het een grote warboel is in mn bovenkamer...

Ik lees al enige tijd anoniem mee en nu maar besloten om me bij dit topic aan te sluiten

quote:

Op donderdag 5 april 2012 16:25 schreef Nyota het volgende:

[..]

Welkom Al hadden we je hier natuurlijk liever niet gezien, want dat betekent dat je ook last heb van angsten of een depressie

La peach, welkom...

Nyota, hoe het gaat... wisselend. We zijn op veel vlakken tegelijk bezig en dat maakt het nog wel eens warrig. Althans ik had na het gesprek gisteren het idee dat alles zo'n beetje door elkaar liep. Valt vast ook wel weer op zn plek (hoop ik). Maar ben nog niet thuis.

Dank jullie wel , hmm ja inderdaad helaas zelf ook last van angst en depressie, ben zo'n 5 maanden nu thuis, en zo'n 3 maanden aan de antidepressiva, ging een tijdje redelijk tot goed maar sinds een week weer een dip momentje

Nu ik thuis wat beter aan bod heb gebracht dat ik naar een psycholoog wil, lijkt die stap iets makkelijker te gaan worden, even wachten tot de huisarts weer open is.

Wat ik de laatste tijd veel merk is dat ik veel te veel over alles nadenk, in de tijd dat het goed ging had ik altijd zoiets van 'Het zal wel', nu maak ik me overal druk om. Als ik op straat rondloop lijkt het wel of ik mezelf met alles en iedereen vergelijk, overal bij nadenk en allemaal verschillende prikkels binnen krijg, heel vermoeiend. Ook een reden dat ik onzeker ben en dat ik vaak moeite heb om de deur uit te komen, ik voel me gewoon niet op mijn gemak.

Ook omdat ik er zelf zo'n enorm punt van maak, wat er eventueel allemaal zou kunnen gebeuren als ik ergens naartoe ga, ga ik er vaak niet heen.

Er wonen in mijn kleine dorp ook veel mensen waarbij ik me niet prettig voel, die ik ergens van ken, mij nooit in mijn waarde gelaten hebben en die ook weten dat ik onzeker ben. Uiteraard lopen er ook genoeg rond waarmee ik het wel kan vinden. Maar ik heb dus heel erg het idee dat dat een van de angsten is waardoor ik te weinig buiten kom. Meer mensen die daar last van hebben?

Ik voel me een soort van gevangen.... Wellicht in mijn eigen comfort zone oid...
Probleem is een beetje dat ik geen energie kan opwekken om nieuwe dingen te ondervinden... Het belemmerd me wel een beetje.

[ Bericht 43% gewijzigd door kingtoppie op 06-04-2012 19:06:25 ]

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 21:20 schreef Nyota het volgende:

[..]

Is dat uit angst? Of zie je anders of zie je het niet en weet je het niet en heb je gewoon geen zin?

Was je nou ook al weer wel of niet in behandeling bij iemand?

Ik heb een behandeling lopen bij een psychiater en een andere man, die ik dan wel even psycholoog noem voor het gemakkelijke..

Het is geen ''angst'' maar meer een soort afwegen... ''Heb ik wel zin om daar energie in te stoppen?'' ''Gaat dat me iets opleveren?'' "Is dit wel het goede moment''

Het maakt me erg passief...

Meegaan in een passief gevoel maakt passief. Als jij je passief voelt en daarnaar handelt voer je dat gevoel en wordt het groter, logischerwijs zou het omgekeerde doen, actief iets ondernemen dus, je actieve gevoel vergroten.

Op die manier kom je bij je energie, je actieve gevoel, zolang je dat ziet als iets wat er eerst moet zijn (opgewekt worden) voordat je actie onderneemt ben je jezelf in een cirkeltje aan het redeneren; je zegt dan eigenlijk ''pas als er iets verandert dan zal er iets veranderen'' en zo verandert er niets. Het is aan jou om die verandering te bewerkstelligen door te gaan doen mét het passieve gevoel net zolang tot actief zijn het normale wordt. Dat heeft tijd nodig, net zoals het tijd nodig had om het passieve gevoel zo te laten groeien. Maar jij moet het doen, zonder voorwaarden te stellen over het gevoel op zich, je gevoel is er niet om voor jou te beslissen, dat is iets wat je zelf hoort te doen. De weg daar naartoe begint met actie.

Niet luisteren naar je gevoel en meer nadenken over wat ik zou willen bereiken dus eigenlijk?
THx Canillas.

Niemand zal om je wakker liggen als je jezelf niet profileert.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 10:53 schreef kingtoppie het volgende:
Niet luisteren naar je gevoel en meer nadenken over wat ik zou willen bereiken dus eigenlijk?
THx Canillas.

Niet je gevoel negeren in de zin van het niet willen voelen of er vanaf willen maar begrijpen dat het er gewoon is en er mag zijn. Je daarnaast inderdaad richten op wat je zou willen doen, hoe je het zou willen hebben.

Voel je dan een drempel in de zin van ''ik voel me lamlendig'' bijv begrijp dan dat wanneer je naar dat gevoel handelt je uitkomt bij meer lamlendigheid. Daarnaast kan je dat gevoel ook als richtingwijzer gebruiken door jezelf af te vragen; wat zou ik doen als ik dat gevoel niet had? Wat zou je ondernemen? Hoe zou dat zijn? Wat maak je mee? Dat soort vragen prikkelen op inspirerende wijze je fantasie en voorstellingsvermogen; dat is erg goed. Je ziet dan wat er te behalen/winnen valt als je die dingen gaat doen wanneer je geen probleem van dat gevoel zou maken, het gevoel accepteren en er gewoon laten zijn terwijl je je op een positieve manier richt op het zijn van jezelf en het leven van je leven geeft ruimte. Het soort ruimte wat je niet hebt wanneer je bijv zegt ''ik heb geen energie dus doe ik niks''. Maak daarvan ''ik voel me futloos dus ga ik wat doen want daarna voel ik me beter en ben ik blij dat ik wat gedaan heb terwijl ik mijn gevoel accepteerde''.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 10:57 schreef Comp_Lex het volgende:
Niemand zal om je wakker liggen als je jezelf niet profileert.

Beetje een kut zin in een depressie topic.

Mijn excuses als het hard overkomt. Ik denk eigenlijk dat het in mijn geval dat werkelijk zo is.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 13:25 schreef Comp_Lex het volgende:
Mijn excuses als het hard overkomt. Ik denk eigenlijk dat het in mijn geval dat werkelijk zo is.

Welke link leg je tussen jezelf profileren en depressie en of dat er iemand om je wakker ligt of niet?

Komt je blij en prettig voelen in het zijn van jezelf niet op de 1e plaats en wat anderen van je denken/vinden daarna ergens? Het lijkt me niet handig om je geluk af te laten hangen van iets als jezelf proileren aangezien dat gericht is op dingen buiten je.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 13:33 schreef Canillas het volgende:

[..]

Welke link leg je tussen jezelf profileren en depressie en of dat er iemand om je wakker ligt of niet?

Komt je blij en prettig voelen in het zijn van jezelf niet op de 1e plaats en wat anderen van je denken/vinden daarna ergens? Het lijkt me niet handig om je geluk af te laten hangen van iets als jezelf proileren aangezien dat gericht is op dingen buiten je.

Ik zou het wel pretting vinden als iemand om mij wakker zou liggen. Mijn ouders zijn verder wel aardig enzo, maar ik krijg van hen toch altijd te horen dat ze niet begrijpen wat ik doe en dat ik het allemaal zelf moet doen. Ik zou het prettig vinden als er iemand was die *wel* begrijpt wat ik doe, want dan ik tenminste ook goede gesprekken hebben met die persoon. Dat kan ik met mijn ouders dus totaal niet. Mijn vader heeft het bijvoorbeeld altijd alleen over zichzelf. Ik kan er geen speld tussen krijgen.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 13:41 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik zou het wel pretting vinden als iemand om mij wakker zou liggen. Mijn ouders zijn verder wel aardig enzo, maar ik krijg van hen toch altijd te horen dat ze niet begrijpen wat ik doe en dat ik het allemaal zelf moet doen. Ik zou het prettig vinden als er iemand was die *wel* begrijpt wat ik doe, want dan ik tenminste ook goede gesprekken hebben met die persoon. Dat kan ik met mijn ouders dus totaal niet. Mijn vader heeft het bijvoorbeeld altijd alleen over zichzelf. Ik kan er geen speld tussen krijgen.

Dat zou natuurlijk fijn zijn, punt is wel dat je die persoon op de 1e plaats voor jezelf bent/leert zijn. Dat je jezelf begrijpt, je positief in jezelf investeert en je met compassie met jezelf om gaat. Dat is uiteindelijk meer bepalend voor je proces

Daar werk ik momenteel aan