Depressie & Angst #18

quote:

Op dinsdag 3 april 2012 23:11 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, niet heel specifiek.. Misschien bij sommige nummers dat het wat sterker wordt, maar of t er dan echt uit komt...

Nog suggesties voor nummers ?

Filmpclip over een nummer geschreven over de revolutie in Egypte
wel even de ondertitels aanzetten.
de oprechte en terechte woede bij die mensen + de mooie muziek raakt mij altijd.

Bij werkt adele meestal emotieversterkend

Zo, depressie muziek topic take-over.

Een maand een vreselijk gevoel van angst gehad. Een nachtmerrie die oversloeg van nacht naar dag. Sinds een week heb ik gelukkig alles weer onder controle

gesprek met behandelaar gehad, maar zoveel besproken dat het een grote warboel is in mn bovenkamer...

Ik lees al enige tijd anoniem mee en nu maar besloten om me bij dit topic aan te sluiten

quote:

Op donderdag 5 april 2012 16:25 schreef Nyota het volgende:

[..]

Welkom Al hadden we je hier natuurlijk liever niet gezien, want dat betekent dat je ook last heb van angsten of een depressie

La peach, welkom...

Nyota, hoe het gaat... wisselend. We zijn op veel vlakken tegelijk bezig en dat maakt het nog wel eens warrig. Althans ik had na het gesprek gisteren het idee dat alles zo'n beetje door elkaar liep. Valt vast ook wel weer op zn plek (hoop ik). Maar ben nog niet thuis.

Dank jullie wel , hmm ja inderdaad helaas zelf ook last van angst en depressie, ben zo'n 5 maanden nu thuis, en zo'n 3 maanden aan de antidepressiva, ging een tijdje redelijk tot goed maar sinds een week weer een dip momentje

Nu ik thuis wat beter aan bod heb gebracht dat ik naar een psycholoog wil, lijkt die stap iets makkelijker te gaan worden, even wachten tot de huisarts weer open is.

Wat ik de laatste tijd veel merk is dat ik veel te veel over alles nadenk, in de tijd dat het goed ging had ik altijd zoiets van 'Het zal wel', nu maak ik me overal druk om. Als ik op straat rondloop lijkt het wel of ik mezelf met alles en iedereen vergelijk, overal bij nadenk en allemaal verschillende prikkels binnen krijg, heel vermoeiend. Ook een reden dat ik onzeker ben en dat ik vaak moeite heb om de deur uit te komen, ik voel me gewoon niet op mijn gemak.

Ook omdat ik er zelf zo'n enorm punt van maak, wat er eventueel allemaal zou kunnen gebeuren als ik ergens naartoe ga, ga ik er vaak niet heen.

Er wonen in mijn kleine dorp ook veel mensen waarbij ik me niet prettig voel, die ik ergens van ken, mij nooit in mijn waarde gelaten hebben en die ook weten dat ik onzeker ben. Uiteraard lopen er ook genoeg rond waarmee ik het wel kan vinden. Maar ik heb dus heel erg het idee dat dat een van de angsten is waardoor ik te weinig buiten kom. Meer mensen die daar last van hebben?

Ik voel me een soort van gevangen.... Wellicht in mijn eigen comfort zone oid...
Probleem is een beetje dat ik geen energie kan opwekken om nieuwe dingen te ondervinden... Het belemmerd me wel een beetje.

[ Bericht 43% gewijzigd door kingtoppie op 06-04-2012 19:06:25 ]

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 21:20 schreef Nyota het volgende:

[..]

Is dat uit angst? Of zie je anders of zie je het niet en weet je het niet en heb je gewoon geen zin?

Was je nou ook al weer wel of niet in behandeling bij iemand?

Ik heb een behandeling lopen bij een psychiater en een andere man, die ik dan wel even psycholoog noem voor het gemakkelijke..

Het is geen ''angst'' maar meer een soort afwegen... ''Heb ik wel zin om daar energie in te stoppen?'' ''Gaat dat me iets opleveren?'' "Is dit wel het goede moment''

Het maakt me erg passief...

Meegaan in een passief gevoel maakt passief. Als jij je passief voelt en daarnaar handelt voer je dat gevoel en wordt het groter, logischerwijs zou het omgekeerde doen, actief iets ondernemen dus, je actieve gevoel vergroten.

Op die manier kom je bij je energie, je actieve gevoel, zolang je dat ziet als iets wat er eerst moet zijn (opgewekt worden) voordat je actie onderneemt ben je jezelf in een cirkeltje aan het redeneren; je zegt dan eigenlijk ''pas als er iets verandert dan zal er iets veranderen'' en zo verandert er niets. Het is aan jou om die verandering te bewerkstelligen door te gaan doen mét het passieve gevoel net zolang tot actief zijn het normale wordt. Dat heeft tijd nodig, net zoals het tijd nodig had om het passieve gevoel zo te laten groeien. Maar jij moet het doen, zonder voorwaarden te stellen over het gevoel op zich, je gevoel is er niet om voor jou te beslissen, dat is iets wat je zelf hoort te doen. De weg daar naartoe begint met actie.

Niet luisteren naar je gevoel en meer nadenken over wat ik zou willen bereiken dus eigenlijk?
THx Canillas.

Niemand zal om je wakker liggen als je jezelf niet profileert.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 10:53 schreef kingtoppie het volgende:
Niet luisteren naar je gevoel en meer nadenken over wat ik zou willen bereiken dus eigenlijk?
THx Canillas.

Niet je gevoel negeren in de zin van het niet willen voelen of er vanaf willen maar begrijpen dat het er gewoon is en er mag zijn. Je daarnaast inderdaad richten op wat je zou willen doen, hoe je het zou willen hebben.

Voel je dan een drempel in de zin van ''ik voel me lamlendig'' bijv begrijp dan dat wanneer je naar dat gevoel handelt je uitkomt bij meer lamlendigheid. Daarnaast kan je dat gevoel ook als richtingwijzer gebruiken door jezelf af te vragen; wat zou ik doen als ik dat gevoel niet had? Wat zou je ondernemen? Hoe zou dat zijn? Wat maak je mee? Dat soort vragen prikkelen op inspirerende wijze je fantasie en voorstellingsvermogen; dat is erg goed. Je ziet dan wat er te behalen/winnen valt als je die dingen gaat doen wanneer je geen probleem van dat gevoel zou maken, het gevoel accepteren en er gewoon laten zijn terwijl je je op een positieve manier richt op het zijn van jezelf en het leven van je leven geeft ruimte. Het soort ruimte wat je niet hebt wanneer je bijv zegt ''ik heb geen energie dus doe ik niks''. Maak daarvan ''ik voel me futloos dus ga ik wat doen want daarna voel ik me beter en ben ik blij dat ik wat gedaan heb terwijl ik mijn gevoel accepteerde''.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 10:57 schreef Comp_Lex het volgende:
Niemand zal om je wakker liggen als je jezelf niet profileert.

Beetje een kut zin in een depressie topic.

Mijn excuses als het hard overkomt. Ik denk eigenlijk dat het in mijn geval dat werkelijk zo is.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 13:25 schreef Comp_Lex het volgende:
Mijn excuses als het hard overkomt. Ik denk eigenlijk dat het in mijn geval dat werkelijk zo is.

Welke link leg je tussen jezelf profileren en depressie en of dat er iemand om je wakker ligt of niet?

Komt je blij en prettig voelen in het zijn van jezelf niet op de 1e plaats en wat anderen van je denken/vinden daarna ergens? Het lijkt me niet handig om je geluk af te laten hangen van iets als jezelf proileren aangezien dat gericht is op dingen buiten je.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 13:33 schreef Canillas het volgende:

[..]

Welke link leg je tussen jezelf profileren en depressie en of dat er iemand om je wakker ligt of niet?

Komt je blij en prettig voelen in het zijn van jezelf niet op de 1e plaats en wat anderen van je denken/vinden daarna ergens? Het lijkt me niet handig om je geluk af te laten hangen van iets als jezelf proileren aangezien dat gericht is op dingen buiten je.

Ik zou het wel pretting vinden als iemand om mij wakker zou liggen. Mijn ouders zijn verder wel aardig enzo, maar ik krijg van hen toch altijd te horen dat ze niet begrijpen wat ik doe en dat ik het allemaal zelf moet doen. Ik zou het prettig vinden als er iemand was die *wel* begrijpt wat ik doe, want dan ik tenminste ook goede gesprekken hebben met die persoon. Dat kan ik met mijn ouders dus totaal niet. Mijn vader heeft het bijvoorbeeld altijd alleen over zichzelf. Ik kan er geen speld tussen krijgen.

quote:

Op zaterdag 7 april 2012 13:41 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik zou het wel pretting vinden als iemand om mij wakker zou liggen. Mijn ouders zijn verder wel aardig enzo, maar ik krijg van hen toch altijd te horen dat ze niet begrijpen wat ik doe en dat ik het allemaal zelf moet doen. Ik zou het prettig vinden als er iemand was die *wel* begrijpt wat ik doe, want dan ik tenminste ook goede gesprekken hebben met die persoon. Dat kan ik met mijn ouders dus totaal niet. Mijn vader heeft het bijvoorbeeld altijd alleen over zichzelf. Ik kan er geen speld tussen krijgen.

Dat zou natuurlijk fijn zijn, punt is wel dat je die persoon op de 1e plaats voor jezelf bent/leert zijn. Dat je jezelf begrijpt, je positief in jezelf investeert en je met compassie met jezelf om gaat. Dat is uiteindelijk meer bepalend voor je proces

Daar werk ik momenteel aan