Crisis in Syrië #10 Bloedbad!

quote:

Journalist recounts fleeing Syrian city under fire

Associated Press= ANTAKYA, Turkey (AP) — Explosions illuminated the night as we ran, hoping to escape Syria after nearly three weeks of covering a conflict that the government seems determined to keep the world from seeing. Tank shells slammed into the city streets behind us, snipers' bullets whizzed by our heads and the rebels escorting us were nearly out of ammunition.

It seemed like a good time to get out of Syria.

---

EDITOR'S NOTE: Award-winning journalists Rodrigo Abd and Ahmed Bahaddou sneaked into Syria and spent nearly three weeks reporting from opposition-held territory. Abd, an Associated Press photographer, is based in Guatemala. Bahaddou is a video journalist on assignment for the AP, based in Turkey.

---

With regime forces closing in on the rebel-held northern city of Idlib, Associated Press cameraman Ahmed Bahaddou and I set out Sunday for neighboring Turkey on a journey that would take us through a pitch-black passage and miles of muddy olive groves in the freezing cold.

We ran into delays and dangers with every step — from fighting between rebel and government forces to a missed connection with our guide.

We coordinated our escape with the Free Syrian Army, the rebel force fighting to hold onto Idlib, but the situation was deteriorating quickly. The snipers, shelling and explosions were growing ever closer.

"We are all going to be killed!" a terrified Syrian activist told me, collapsing into tears. An FSA fighter said the government troops were sure to take the city back, because the rebels were running out of ammunition.

A rebel commander said he understood if his fighters wanted to run away and save themselves.

"Whoever wants to leave and not fight, lay your Kalashnikovs here," he said.

Nobody did.

Last week, troops had encircled Idlib, and tank shells starting pounding the city from dawn until evening. Rebels dashed through the streets, taking cover behind the corners of buildings as they clashed with the troops. Wounded fighters were piled into trucks bound for places where they could be treated. I saw a man carrying a young boy, the child's jacket soaked in blood. I later learned the boy was dead.

On Tuesday, just one day after we made it out, government forces recaptured Idlib, although activists reported some pockets of resistance remained. Still, it was a blow to the rebels.

The regime says it is fighting foreign terrorists and armed gangs, denying that the yearlong uprising is a popular revolt. But what we saw in Idlib was nothing like what the government is describing. The townspeople support the uprising; every family seemed to have a fighter in the streets, or knew somebody who was fighting.

The FSA rebels were Syrians, from Idlib. We did not see any foreigners doing battle.

The biggest challenge for the rebels was not their fervor to fight; they all seemed willing to die to oust the regime of President Bashar Assad. They were armed with little more than rocket-propelled grenades, Kalashnikov machine guns and grenades.

The opposition's rallying cry in recent days has been an appeal for weapons. An influx of anti-tank missiles and other heavy arms could be a turning point in the conflict.

But as government forces moved in last week, all we could think of was Baba Amr — the neighborhood in the Syrian city of Homs that endured nearly four weeks of government shelling. Hundreds of people were killed in the siege, and the humanitarian situation was catastrophic. Among the dead were two journalists, Marie Colvin, a veteran American-born war correspondent for Britain's Sunday Times, and Remi Ochlik, 28, a French photojournalist. Both were cut down when a shell struck nearby.

Idlib was believed to be the next target now that the government had recaptured Baba Amr. As the rebels gathered on street corners, families packed a few possessions and rushed to leave the city. Women and children hid in basements to escape the shelling.

"Of course I am afraid!" a Syrian woman cried in one of the shelters, where a dozen women and children hid Saturday. "Even the men are afraid."

By Saturday, many people fled Idlib to reach surrounding villages. Electricity was switched off most of the day, lasting only about three hours, in what was likely an attempt by the government to clear out the population.

Everybody was preparing for a siege, making our escape all the more complicated. We decided to spend the night among the wounded in Idlib, delaying our departure, because we were too scared to move. As we drove through the dark streets, the driver turned off the headlights so nobody would detect us — even though that meant we could not see anything either.

The thundering "BOOM! BOOM!" from tank shells was relentless.

When we woke up the next morning, the toll of the violence we had somehow escaped was apparent: Wounded people, including children and women, were crowded around in bloodstained clothes. Many had clearly been hit by snipers in the legs and arms. Many had gaping wounds from shrapnel and died in their beds.

There was no space in the morgue for more corpses, so families arranged to bury the dead immediately. Funerals were out of the question because of the danger of being outside.

When evening fell, we decided to leave the city. The idea was to run over an open area overlooked by snipers and tanks, but our guides suggested we go underneath it, through a passage. We had to walk to it, led by an FSA fighter who kept us waiting for a half-hour while battles raged in the streets. We moved carefully through a city devoid of any normal sounds of life — no cars honking, no one on the streets — just silence broken by gunfire and explosions.

The corridor was cramped and so dark that we could not see our hands in front of our faces. Crouching to fit inside it, we moved for about 40 meters (130 feet) until we reached the other end, which was mercifully outside the regime's cordon. It was only after we emerged that we realized our escort was carrying homemade grenades on his vest, unstable explosives that easily could have blown us to bits while we were inside.

The next leg of our journey took us to a massive field of deep mud. There was no way to cross on foot or even in a car. But our contact on the Turkish side of the border had arranged the perfect mode of transport to ferry us into the country: a bright, red tractor.

We clambered aboard and rolled through the mud for a half-hour before crossing an unmarked, largely porous border. Nobody stopped us or even noticed.

Reporting from Syria had been risky, but it was the only way to cover the story properly, without being at the mercy of government minders who try to control what you see and whom you meet.

In the past year, Syria has severely restricted the number of visas it issues to journalists, and those who do get in must take trips accompanied by government escorts.

On Saturday, the Syrian Information Ministry issued a warning that journalists such as Ahmed and me who entered the country illegally "are accompanying terrorists, promoting their crimes and fabricating baseless news."

The statement alluded to the deaths of Colvin and Ochlik, saying media companies are "legally and morally responsible for anything that may result from what could happen to these journalists due to their accompaniment of terrorists."

But for Ahmed and me, the trip was an opportunity to present an honest picture of a conflict that remains largely hidden from the world.

quote:

'Syrische gevangenen op grote schaal vernederd, verkracht en gemarteld'

Syriërs die bij de protesten zijn opgepakt, worden stelselmatig gemarteld. Het regime vernedert en intimideert de slachtoffers om hen tot zwijgen te brengen. Dat schrijft mensenrechtenorganisatie Amnesty International vandaag.

Slachtoffers hebben tegen Amnesty verklaard dat de beulen een vast patroon volgen. Arrestanten worden eerst tot op het ondergoed uitgekleed en moeten tot 24 uur lang in de buitenlucht staan. Daar worden ze geslagen met stokken, geweerkolven, zwepen, kabels en vuisten. De folteraars noemen dat haflet al-istiqbal, Arabisch voor ontvangstcomité.

Tijdens verhoren lopen de gevangenen het meeste gevaar. Een van de slachtoffers zei dat de ondervragers met tangen stukken spier van zijn benen hebben gescheurd. Sommige mensen worden aan deuren of plafonds opgehangen, zodat ze geslagen kunnen worden.

Ook verkrachtingen komen voor. Een Syriër zegt dat hij moest toekijken, toen een andere gevangene werd verkracht. Dat zou in juli vorig jaar zijn gebeurd in een gebouw van de gevreesde militaire inlichtingendienst in de buurt van de hoofdstad Damascus.

'Ze trokken de broek van Khalid naar beneden. Hij had een wond op zijn linkerbovenbeen. De verhoorder verkrachtte hem tegen de muur. Khalid huilde en sloeg zijn hoofd tegen de muur', verklaarde de man tegen Amnesty.

quote:

'Leger Syrië heeft Idlib onder controle'

Het Syrische regeringsleger heeft de noordelijke stad Idlib in handen gekregen.

Rebellen zijn op de vlucht geslagen en militairen doorzoeken de huizen. Dat heeft een activist uit de stad vandaag gezegd. Berichten uit Syrië kunnen nauwelijks worden gecontroleerd.

Idlib ligt bij de grens met Turkije. De stad was een van de haarden van protest in Syrië. Het regime heeft Idlib 4 dagen lang belegerd. Eerder veroverden regeringstroepen al de stad Homs, waar ook fel werd gedemonstreerd.

quote:

'Assad verwerpt voorstellen Annan'

De Syrische dictator Bashar al-Assad verwerpt de voorstellen die de internationale gezant Kofi Annan heeft gedaan om het geweld in het land te beëindigen. Dat hebben drie bronnen rond de Amerikaanse regering dinsdag tegen nieuwszender CNN gezegd.

Voormalig secretaris-generaal van de VN Kofi Annan onderhandelde afgelopen weekeinde namens de VN en de Arabische Liga met Assad. De president van Syrië zou echter hebben geantwoord dat hij Annan niet erkent als vertegenwoordiger van de Liga en niets zal doen voordat de Syrische oppositie de wapens neerlegt.

quote:

Exclusive: secret Assad emails lift lid on life of leader's inner circle

quote:

• Messages show Bashar al-Assad took advice from Iran
• Leader made light of promised reforms
• Wife spent thousands on jewellery and furniture

quote:

The messages, which have been obtained by the Guardian, are said to have been intercepted by members of the opposition Supreme Council of the Revolution group between June and early February.

quote:

Op donderdag 15 maart 2012 01:27 schreef Billy-jazz het volgende:
Syria's turmoil has been laid bare on our TV screens for more than a year, but some networks are being accused of affecting rather than reflecting the conflict. Maria Finoshina reports now, on how there's more to the coverage on the Qatari-owned Al Jazeera TV channel, than meets the eye.

'Media - West proxy to fuel Syria conflict'

quote:

Op donderdag 15 maart 2012 01:59 schreef Billy-jazz het volgende:

[..]

Dat maakt al-Jazeera niet minder subjectief.

quote:

Syrisch leger opent aanval op Daraa

Syrische regeringstroepen hebben de aanval geopend op de zuidelijke stad Daraa, waar de opstand tegen het regime van Bashar Assad een jaar geleden begon. Daarbij is een nog onbekend aantal doden en gewonden gevallen.

Dit meldt een woordvoerder van het Vrije Syrische Leger vanuit Jordanië.

Volgens het in Londen gevestigde Observatorium voor de Mensenrechten zijn bij het offensief tegen Daraa al dertien burgers om het leven gekomen.

Het regeringsleger lijkt de smaak te pakken te hebben nu het eerder deze week de noordelijke stad Idlib op de opstandelingen heeft heroverd. Idlib was een van de bolwerken van het Vrije Syrische Leger. Na een maandenlange campagne tegen de opstandelingen in de centraal gelegen stad Homs wist het Syrische leger die stad op 1 maart te heroveren.

Rebellen claimen gijzeling generaal
De Syrische rebellen zeggen een generaal van het regeringsleger gevangen te hebben genomen. Ze eisen dat het regime gevangenen vrijlaat, anders wordt generaal Naim Jalil Oda gedood. Dat heeft de tweede man van het Vrije Syrische Leger vandaag gezegd.

Oda zou zijn overmeesterd in de plaats Douma, een voorstad van de hoofdstad Damascus. Het bericht kan niet worden gecontroleerd.

quote:

Marno de Boer is militair historicus.

quote:

Toekomstscenario Syrië: een bloedige, door-etterende strijd'

De Syrische president Assad heeft te weinig steun om het hele land onder controle te houden en het verzet is niet genoeg getraind om te winnen. Zo ettert het conflict door, vindt Marno de Boer.

Nu het rebellenbolwerk Baba Amr in Homs is gevallen en het Syrische leger Idlib is binnengetrokken, lijkt de Syrische opstand haar momentum verloren te hebben.

Verscheidene analisten wijzen Assad reeds als winnaar aan. Het verloop van zijn militaire campagne wijst er echter op dat hij waarschijnlijk niet de orde in het hele land kan herstellen. Het toekomstperspectief is daarom een bloedige, voortsudderende strijd waarin geen van beide partijen de beslissende slag kan uitdelen.
Assad beschikt over een aantal steunpilaren. De Shabiha-militie en de veiligheidstroepen van de geheime dienst zijn innig met het regime verbonden. Ze zijn net als Assad hoofdzakelijk uit de Alawietenminderheid afkomstig.

Assads broer
In de strijd tegen de voornamelijk soennitische opstandelingen hebben ze inmiddels zoveel bloed aan hun handen dat ze geen weg terug zien.
Ook op de Gardedivisie en Vierde Gepantserde Divisie kan het regime rekenen. Deze bestaan ook vooral uit Alawieten en staan onder persoonlijk bevel van Assads broer Maher. De rest van het leger bestaat hoofdzakelijk uit soennieten en is dus minder loyaal.

De compositie van het veiligheidsapparaat bepaalt Assads aanpak. De hoofdstad Damascus moet kost wat kost onder controle blijven. Dit lukt redelijk door de Gardedivisie permanent naast de Shabiha en veiligheidstroepen in te zetten. Hier heeft het regime dan ook nog geen artilleriebeschietingen hoeven te gebruiken.

In de andere steden van het land zijn bijna alleen veiligheidstroepen en Shabiha actief. Zij proberen met terreur het verzet te breken, maar verliezen toch regelmatig de controle over dorpen en wijken. Het leger staat hoofdzakelijk buiten de bebouwde kom opgesteld en beschiet van daaruit onrustige buurten. Dat het vooral die taak heeft, komt doordat het regime de soennitische soldaten niet vertrouwt en alleen met executies de discipline kan bewaren.

Stadsoorlog
Begeleidende veiligheidstroepen controleren of de manschappen wel schieten en of ze niet proberen te deserteren. Dit kan echter alleen gebeuren als ze overzichtelijk in een open veld staan. In een chaotische stadsoorlog, waar kleine eenheden van gebouw tot gebouw vechten, zouden teveel militairen de benen nemen.

Daar komt nog bij dat veel legereenheden waarschijnlijk ongemotiveerd zijn, waardoor ze matig zouden presteren in intensieve en stressvolle gevechten tegen stadsguerrilla's.

Extreem traag
De enige eenheid die overblijft om buiten Damascus effectieve grondoperaties uit te voeren, is de Vierde Divisie. Dit verklaart waarom het regime de verzetshaarden stad voor stad aanpakt. Het verklaart ook waarom de eenheid pas na een maand voorbereidende beschietingen de wijk Baba Amr in Homs introk. Dit is extreem traag voor een elitedivisie die slechts matig getrainde guerrilla's met lichte wapens tegenover zich heeft. Het regime kan echter geen risico nemen met wat in feite haar enige troefkaart is.

Het lijkt onwaarschijnlijk dat deze ene divisie, die bovendien ook met uitputtingsverschijnselen te maken gaat krijgen, heel Syrië kan pacificeren. Veelzeggend is dat als het gewone leger, de Shabiha en veiligheidstroepen het gedrieën moeten opknappen ze een stad niet onder controle kunnen houden. Dit gebeurt in Homs, Idlib, Deraa, Hama, Aleppo en in talloze kleinere plaatsen.

Martelingen
De opstand is namelijk nog lang niet beëindigd. De val van Baba Amr was een tegenslag, maar het verzet heeft een brede achterban van soennieten die zo'n driekwart van de bevolking uitmaken. Hoe gemotiveerd zij zijn, valt af te lezen aan het feit dat ze ondanks de sluipschutters en martelingen al meer dan een jaar dagelijks massaal de straat opgaan, zelfs nu weer in Homs.

Saoedi-Arabië en Qatar beginnen hen nu ook van wapens te voorzien. Zij zien hun kans schoon om rivaal Iran dwars te zitten door diens bondgenoot Syrië, tevens doorvoerhaven van wapens naar Hezbollah, instabiel te houden. De Golfstaten beseffen dat zolang er beelden van de gruweldaden van Assad opduiken, de internationale gemeenschap de leveringen stilzwijgend zal toestaan.

Geen beslissing
Dit wil niet zeggen dat het verzet wint. De Shabiha en de veiligheidstroepen vechten met de moed der wanhoop. De opstandelingen moeten ook nog veel vorderingen maken in training, coördinatie en bewapening voordat ze de Gardedivisie of de Vierde Divisie kunnen verslaan.

Het meest waarschijnlijke toekomstscenario is dan ook een door-etterend conflict waarin geen van beide partijen een beslissing kan forceren. Intussen zal het dodental blijven stijgen en komen bevolkingsgroepen nog meer tegenover elkaar te staan.

quote:

Syria: Assad's emails, the aftermath - live updates

12.36pm: The Syrian government is furious about the leak of the Assad emails and appears to have tried to block the Guardian in Syria, according Rime Allaf, associate fellow Syria and specialist at the foreign policy thinktank Chatham House.

"I think the regime is annoyed to no end by this," she said speaking via Skype from Vienna.

Allaf, who was monitoring Syrian TV channels after the emails were published, described a government spokesman "excitedly" dismissing the emails as a foreign media conspiracy. "They didn't expect this," she said.

. Immediately [after the emails were published] state TV was showing how easy it is to fake emails. They are very very annoyed by this and they want to immediately instill the notion of doubt in the mind's of their followers.

Allaf's contacts in Syria claimed the Guardian was being blocked in the country. But activists have translated versions of the emails online, she said.

"There is a wish by many Syrians in the opposition that other Syrians read about this," she said.

[audio]

The emails confirm what many Syrians feel about the Assads, she said.

. Nobody thought that they would be agonising about all the Syrians that have been killed [but] it is the banality of these emails which is most striking. It is not really the amount that is being spent, but it is the fact that while people are being shelled, and under siege and dying, they are exchanging what they think are funny links and ordering things on the internet.

For most Syrians the luxury life style of the Assad will not be news, Allaf said.

What is not normal is that this should happen when the brutality of the Syrian regime was at full strength. Syrian friends have had no heart to joke, nobody is in the mood to shop. These [the Assads] are people who live as if nothing else is happening.

. What we have read so far confirms a perception we have had about them [the Assads] that they are completely detached and uncaring about what happens to the country. It shows that these are people who never ever had any intention of being serious about any kind of reform.

Asked about the veracity of the emails, Allaf said:

. They emails are too flippant and short to be a big hoax. I do think they are genuine. They fit an image that we have formed about the regime over the past year.