F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Neem alsjeblieft even de tijd om het hele topic te lezen voor je reageert. Alvast bedankt 
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging. Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. "Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.
Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.
Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?
Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?
Ik heb erg lang geprobeerd om in God te blijven geloven. Elke gedachte die mij anders probeerde te overtuigen wierp ik van me af. En ik vroeg me een hele lange tijd af waarom dat zo was. Maar nu begrijp ik het. Ik was (ben) bang voor mijn sterfelijkheid. De gedachte dat er na dit leven op aarde niks meer is. En in plaats van deze gedachten simpelweg te verwerpen vroeg ik mij af waarom ik bang ben voor de dood. Het is omdat ik nog jong ben. Ik heb nog zoveel dingen die ik wil doen in het leven, zoveel dingen die ik nog wil ontdekken, dat de dood mij een soort oerangst inboezemt. Maar ik denk dat als ik oud en moe ben dat ik de dood veel beter zal kunnen accepteren. Zolang ik maar alles heb bereikt wat ik wilde bereiken, en een positieve invloed heb gehad op anderen zodat ik voort zal leven in hun herinneringen. Het feit dat het leven uiteindelijk zal eindigen bemoedigt mij juist om het leven tot het uiterste te leven. Als het leven oneindig zou zijn zou het alle waarde verliezen.
Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging. Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. "Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.
Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.
Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?
Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?
Ik heb erg lang geprobeerd om in God te blijven geloven. Elke gedachte die mij anders probeerde te overtuigen wierp ik van me af. En ik vroeg me een hele lange tijd af waarom dat zo was. Maar nu begrijp ik het. Ik was (ben) bang voor mijn sterfelijkheid. De gedachte dat er na dit leven op aarde niks meer is. En in plaats van deze gedachten simpelweg te verwerpen vroeg ik mij af waarom ik bang ben voor de dood. Het is omdat ik nog jong ben. Ik heb nog zoveel dingen die ik wil doen in het leven, zoveel dingen die ik nog wil ontdekken, dat de dood mij een soort oerangst inboezemt. Maar ik denk dat als ik oud en moe ben dat ik de dood veel beter zal kunnen accepteren. Zolang ik maar alles heb bereikt wat ik wilde bereiken, en een positieve invloed heb gehad op anderen zodat ik voort zal leven in hun herinneringen. Het feit dat het leven uiteindelijk zal eindigen bemoedigt mij juist om het leven tot het uiterste te leven. Als het leven oneindig zou zijn zou het alle waarde verliezen.
Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.
Give a man a fish and he will eat for a day;
Teach a man to fish and he will eat for a lifetime;
Give a man religion and he will die praying for a fish.
Teach a man to fish and he will eat for a lifetime;
Give a man religion and he will die praying for a fish.
Ik heb niet zoveel theologische kennis, maar ik weet wel dat bv mensen die nog nooit van God gehoord hebben, worden gespaard. Denk aan bv oude stammen, die nog rond dwalen. Maar ik denk dat goed mens moet worden behandeld van uit het oogpunt van het christendom. Een goed mens is dus iemand die in God gelooft, om vergiffenis vraagt en probeert die zonde tegen te gaan. Zo kan zelfs iemand, die iemand vermoord heeft de hemel in komen.
En waarom mensen om genezing bidden? Ik denk dat het makkelijk is om God om hulp te vragen. En als je in hem gelooft, wil je vragen voor hulp dat lijkt me duidelijk. Als je niet zou geloven bid je niet. Als je wel gelooft bid je!
Ik heb zo maar 2 deelvragen eruit genomen. Omdat ik moe ben en het erg veel tekst is die ik op een later punt terug lees.
Wel kan ik mee delen, en dit mag je geloven of je wilt of niet. Een man nam pijn van mijn ziekte eens weg door te bidden met een Maria beeldje, hoe verklaar je zoiets? Niet dus..
En waarom mensen om genezing bidden? Ik denk dat het makkelijk is om God om hulp te vragen. En als je in hem gelooft, wil je vragen voor hulp dat lijkt me duidelijk. Als je niet zou geloven bid je niet. Als je wel gelooft bid je!
Ik heb zo maar 2 deelvragen eruit genomen. Omdat ik moe ben en het erg veel tekst is die ik op een later punt terug lees.
Wel kan ik mee delen, en dit mag je geloven of je wilt of niet. Een man nam pijn van mijn ziekte eens weg door te bidden met een Maria beeldje, hoe verklaar je zoiets? Niet dus..
Het gaat mij om God niet om de domme reactie van je moeder lijkt me.
Veel mensen waaronder ik schrijven vaak een geloof af door de mensen eromheen
Veel mensen waaronder ik schrijven vaak een geloof af door de mensen eromheen
Beste Japie, Master Indeed.
Gefeliciteerd met de juiste beslissing. Het zal nu wel moeilijk zijn, maar je hebt de juiste stap gezet. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk jouw situatie is. Heel herkenbaar. Bij mij was de reactie wel rustiger gelukkig, mijn ouders weten diep van binnen ook wel dat hun geloof niks met de rede te maken heeft, al kunnen ze ook niet zonder. Hierdoor accepteren ze makkelijker dat geloven iets heel persoonlijks is, dat niet vanzelfsprekend ook op een ander van toepassing is. Geen scenes bij ons. Wel blijft het een moeizaam onderwerp om over te praten met hen, dus dat doe ik maar vooral met anderen.
Deze site is wel een aanrader
http://new.exchristian.net/search/label/Testimonials
Succes! Je hebt een heldere geest, jij komt er wel.
edit: sterker nog, jij bént er al. (Ik heb je stukje voor een tweede keer gelezen. Erg goed stukje over geloven en angst voor de dood. Als je dat bedacht hebt verdwijnt die angst als ijs op de Bonkevaart)
[ Bericht 8% gewijzigd door vaarsuvius op 23-02-2012 22:26:07 ]
Gefeliciteerd met de juiste beslissing. Het zal nu wel moeilijk zijn, maar je hebt de juiste stap gezet. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk jouw situatie is. Heel herkenbaar. Bij mij was de reactie wel rustiger gelukkig, mijn ouders weten diep van binnen ook wel dat hun geloof niks met de rede te maken heeft, al kunnen ze ook niet zonder. Hierdoor accepteren ze makkelijker dat geloven iets heel persoonlijks is, dat niet vanzelfsprekend ook op een ander van toepassing is. Geen scenes bij ons. Wel blijft het een moeizaam onderwerp om over te praten met hen, dus dat doe ik maar vooral met anderen.
Deze site is wel een aanrader
http://new.exchristian.net/search/label/Testimonials
Succes! Je hebt een heldere geest, jij komt er wel.
edit: sterker nog, jij bént er al. (Ik heb je stukje voor een tweede keer gelezen. Erg goed stukje over geloven en angst voor de dood. Als je dat bedacht hebt verdwijnt die angst als ijs op de Bonkevaart)
[ Bericht 8% gewijzigd door vaarsuvius op 23-02-2012 22:26:07 ]
Weg met de riooljournalistiek. Klik er niet op. Ze vergiftigen de maatschappij.
Adam en Eva aten een appel van de boom van wijsheid en werden Eden uitgegooid. Kennis is de dood voor religie. Ignorance is bliss.quote:Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Dan geloof je dus ook dat als deze man niet met je gebeden had met een Maria beeldje, dat God je met je pijn had laten zitten totdat je eindelijk wel ging bidden...? Pijn zit heel vaak tussen de oren. Dus als er op mentaal niveau eindelijk een soort van rust komt, dan zal de pijn die daarvandaan komt ook verdwijnen. Dat het onverklaarbaar is wil nog niet zeggen dat het gelijk van God moet komen. Vroeger dacht men dat de donder en bliksem tijdens onweer ook het werk van God was. Dat was toen ook onverklaarbaar. Nu weten we wel beter.quote:Op donderdag 23 februari 2012 22:15 schreef Argo het volgende:
Wel kan ik mee delen, en dit mag je geloven of je wilt of niet. Een man nam pijn van mijn ziekte eens weg door te bidden met een Maria beeldje, hoe verklaar je zoiets? Niet dus..
Hartstikke bedankt! Ik heb achteraf gezien de juiste keuze gemaakt door nog even te wachten met wat ik mijn ouders vertelde tot ik op m'n eigen benen stond...Ik had wel eens gelezen over atheïsten in de Bible belt in Amerika die door hun familie werden verstoten, maar dat dat hier ook nog gebeurt, en nog wel mijn eigen moeder...Dat had ik niet zien aankomen.quote:Op donderdag 23 februari 2012 22:20 schreef vaarsuvius het volgende:
edit: sterker nog, jij bént er al. (Ik heb je stukje voor een tweede keer gelezen. Erg goed stukje over geloven en angst voor de dood. Als je dat bedacht hebt verdwijnt die angst als ijs op de Bonkevaart)
En dan te bedenken dat God alwetend moet zijn. Hij wist al dat Adam en Eva van de boom van wijsheid zouden eten, nog voordat hij die boom daar neerzette. En dan vervolgens boos worden als het daadwerkelijk gebeurd en de mens de verdoemenis insturen, om vervolgens jezelf weer op te offeren om dat alles ongedaan te maken...Ik had het hier al eens eerder over met een pastoor, maar die antwoorde simpelweg met dat ik dit verhaal niet letterlijk moet nemen en er maar een wijze les uit moet halen. Dit verhaal kan inderdaad onmogelijk gebeurd zijn, maar ze halen hier wel het concept van de zondeval vandaan...quote:
[..]
Adam en Eva aten een appel van de boom van wijsheid en werden Eden uitgegooid. Kennis is de dood voor religie. Ignorance is bliss.
Give a man a fish and he will eat for a day;
Teach a man to fish and he will eat for a lifetime;
Give a man religion and he will die praying for a fish.
Teach a man to fish and he will eat for a lifetime;
Give a man religion and he will die praying for a fish.
Placebo-effect.quote:
Wel kan ik mee delen, en dit mag je geloven of je wilt of niet. Een man nam pijn van mijn ziekte eens weg door te bidden met een Maria beeldje, hoe verklaar je zoiets? Niet dus..
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Zolang we niet weten wat er aan de andere kant van de deur is die ons scheidt van het leven de dood zullen de mensen behoefte hebben aan iets wat hun sterfelijkheid dragelijk maakt. En daar profiteren (nog steeds te) veel mensen van. Helaas.
Choking on those tossed salads and scrambled eggs
Allereerst: de hel bestaat niet.quote:Op donderdag 23 februari 2012 22:10 schreef MasterJapie het volgende:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. "Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem".
De hel wordt nooit in het Oude Testament genoemd, niemand wordt daar voor de "hel" gewaarschuwd. Kain niet, de inwoners van Sodom en Gomorra niet, noem maar op. Het woord "sjeool" wat daar vertaald wordt met "hel" betekent het graf.
In het Nieuwe Testament wordt het dal van Hinnom (Gehinnom in het Hebreeuws, in het Grieks Gehenna) door Jezus gebruikt als symbool voor vernietiging. Het dal van Hinnom was de vuilstortplaats van Jeruzalem waar alles verbrand werd, dit wordt ook vertaald met "hel".
In het voorbeeld wat Jezus gebruikt met Lazarus en de rijke man zinspeelt Jezus op het Griekse "Hades" en "Tartaros", Griekse opvattingen over de toestand van de doden die overgenomen waren door de Farizeers, die in dat voorbeeld, aanspraak maakten op hun afkomst.
Dit is heel kortgezegd, maar de "hel" is door de vroegere kerken ingesteld om mensen bang te maken.
Als je je hier zorgen over maakt, stuur me een berichtje en ik stuur je een hoop bronnen waar je wat aan hebt.
Natuurlijk. Als dit zo zou zijn dan zou eigenlijk niemand meer kinderen moeten krijgen, want wie gunt iemand een enkeltje hel voor eeuwig?quote:
Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.
Het zou een soort spiritueel russisch rouletten zijn, gelukkig is dit niet zo.
Jezus gaf het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan, een man van de "verkeerde" religie die naastenliefde toonde voor iemand van de "juiste" religie. Jezus bekritiseerde hiermee de schriftgeleerden die beweerden dat religieus dogma belangrijker is. De barmhartige Samaritaan schoof religieuze dogma's en verschillen opzij om iemand in nood te helpen. Dát is naastenliefde, dat is de geest van wat Jezus predikte. Niet of je het juiste boekje gelooft of wat dan ook "Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend." (2Kor.3:6).
Als Jezus op het laatste moment een crimineel naast hem aan het kruis kan redden, moordenaars kan redden op hun sterfbed (zoals de meeste christenen geloven), zou Jezus dan de "barmhartige Samaritanen" van andere religies afwijzen? En inderdaad, niemand komt tot de Vader dan door Hem, maar dat hoeft niet altijd bewust te zijn. Het gaat niet om kennis maar om wat je doet.
Religie is ook de dooddoener van naastenliefde en spiritualiteit. Ik hoop dat je die nieuwsgierigheid nog lang zult behouden.quote:
Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren.
Ik denk dat je de vraag zelf al beantwoordt, het geeft een bepaalde emotionele steun, plus dat mensen die ziek zijn genezen willen worden en dit aangeven.quote:
Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?
Je zou dat zelfs zover door kunnen trekken dat je vraagt waarom je uberhaupt zou bidden? God weet immers al wat je nodig hebt voordat je iets zegt.
Het gaat puur om het contact zoeken, aangeven wat je graag zou willen, en je erin berusten dat de wil van God voorgaat. Zoals Jezus zelf ook tot 2 keer toe bad in nood: "Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt." (Matt 26:39)
Dat is een dualistische kijk waarvan het heel lastig is om erbuiten te denken, puur omdat we niet anders gewend zijn. Het is een compleet andere staat van zijn. We zijn zo gewend aan goed en kwaad, en om kwaad te zien als het tegenovergestelde van goed. Het is niet voor te stellen.quote:
Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen?
Dat klinkt heel statisch maar "eeuwigheid" staat buiten de tijd, buiten oorzaak en gevolg, er gaan dus geen jaren voorbij.quote:
En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Het is meer dan dat, en het brengt een volkomenheid met zich mee die we ons echt niet voor kunnen stellen nu. Er zal zeker wel blijheid zijn, want het dualisme tussen bijvoorbeeld blijheid-verdriet en goed-kwaad is dan in zichzelf geheel weg. Sterker nog, we zullen er niet eens meer aan terug kunnen denken omdat het niet meer bestaat.
"Zie, ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Wat er vroeger was raakt in vergetelheid, het komt niemand ooit nog voor de geest." (Jesaja 65:17)
Ik wens je heel veel sterkte met je vader, en als je vragen hebt mag je me altijd een berichtje sturen.
Elemosynarius
Oke, misschien was "hel" niet de juiste terminologie. Laat ik mijn vraag dan anders stellen. Als ik niet naar de Hemel zal gaan om met God te zijn (ik accepteer Jezus immers niet..), waar ga ik dan heen?quote:
[..]
Allereerst: de hel bestaat niet.
De hel wordt nooit in het Oude Testament genoemd, niemand wordt daar voor de "hel" gewaarschuwd. Kain niet, de inwoners van Sodom en Gomorra niet, noem maar op. Het woord "sjeool" wat daar vertaald wordt met "hel" betekent het graf.
In het Nieuwe Testament wordt het dal van Hinnom (Gehinnom in het Hebreeuws, in het Grieks Gehenna) door Jezus gebruikt als symbool voor vernietiging. Het dal van Hinnom was de vuilstortplaats van Jeruzalem waar alles verbrand werd, dit wordt ook vertaald met "hel".
In het voorbeeld wat Jezus gebruikt met Lazarus en de rijke man zinspeelt Jezus op het Griekse "Hades" en "Tartaros", Griekse opvattingen over de toestand van de doden die overgenomen waren door de Farizeers, die in dat voorbeeld, aanspraak maakten op hun afkomst.
Dit is heel kortgezegd, maar de "hel" is door de vroegere kerken ingesteld om mensen bang te maken.
Als je je hier zorgen over maakt, stuur me een berichtje en ik stuur je een hoop bronnen waar je wat aan hebt.
Maar ik ben mij uiterst bewust van Jezus en God. En ik ben mij er ook uiterst bewust van dat ik daar niet in zou kunnen geloven. Zou er dan in Bijbel moeten staan: "Niemand komt tot de vader dan door hem, tenzij je goede dingen doet en anderen helpt, in dat geval knijpen we een oogje dicht omdat je in dat geval onbewust al Jezus hebt geaccepteerd"? Dan zou ik mij bij je redenering kunnen aansluiten, maar dat lees ik niet op die manier. Er zijn inderdaad voorbeelden te vinden waarin het lijkt dat Jezus uitzonderingen maakt op de regel "Niemand komt tot de vader dan door Hem", maar dat gebeurt dan dus op een onbewust niveau..?quote:
[..]
Natuurlijk. Als dit zo zou zijn dan zou eigenlijk niemand meer kinderen moeten krijgen, want wie gunt iemand een enkeltje hel voor eeuwig?
Het zou een soort spiritueel russisch rouletten zijn, gelukkig is dit niet zo.
Jezus gaf het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan, een man van de "verkeerde" religie die naastenliefde toonde voor iemand van de "juiste" religie. Jezus bekritiseerde hiermee de schriftgeleerden die beweerden dat religieus dogma belangrijker is. De barmhartige Samaritaan schoof religieuze dogma's en verschillen opzij om iemand in nood te helpen. Dát is naastenliefde, dat is de geest van wat Jezus predikte. Niet of je het juiste boekje gelooft of wat dan ook "Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend." (2Kor.3:6).
Als Jezus op het laatste moment een crimineel naast hem aan het kruis kan redden, moordenaars kan redden op hun sterfbed (zoals de meeste christenen geloven), zou Jezus dan de "barmhartige Samaritanen" van andere religies afwijzen? En inderdaad, niemand komt tot de Vader dan door Hem, maar dat hoeft niet altijd bewust te zijn. Het gaat niet om kennis maar om wat je doet.
Dan vind ik het erg vreemd dat veel christenen er nog anders mee omgaan. Als men voor iets bid, dan zouden ze dus aangeven dat ze iets graag zouden willen. Maar als het ook daadwerkelijk gebeurd, dan doen ze alsof dat een directe aanleiding was van het feit dat ze gebeden hebben. Argo die hier gepost heeft is een prima voorbeeld hiervan. "Ik bad en ineens was de pijn weg. Bidden helpt dus". Maar dat is niet zo. Bidden is simpelweg hopen dat God toevallig jou wil in zijn plan voor je heeft. Ik wou dat meer christenen dit in zouden zien, en niet simpelweg voor iets bidden en vervolgens denken dat ze hun goede daad voor de week hebben gedaan... Ik kan er ook echt niet tegen als ik aan iemand vraag wat die persoon voor het goede doel heeft gedaan, en vervolgens zegt: "Ik heb voor ze gebeden". Dan helpt dat gebed jezelf meer dan degene voor wie je bid, omdat je zelf een voldaan gevoel krijgt en je dichter voelt bij God.quote:
Ik denk dat je de vraag zelf al beantwoordt, het geeft een bepaalde emotionele steun, plus dat mensen die ziek zijn genezen willen worden en dit aangeven.
Je zou dat zelfs zover door kunnen trekken dat je vraagt waarom je uberhaupt zou bidden? God weet immers al wat je nodig hebt voordat je iets zegt.
Het gaat puur om het contact zoeken, aangeven wat je graag zou willen, en je erin berusten dat de wil van God voorgaat. Zoals Jezus zelf ook tot 2 keer toe bad in nood: "Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt." (Matt 26:39)
Ze kunnen het zelf niet eens voorstellen, maar kijken verbaasd op als het concept van de Hemel je verward of niet eens aanstaat... Ik heb nu ook totaal geen idee hoe ik hier tegen aan moet kijken, en het is volgens mij beter om hier niet eens meer over na te denken omdat het concept van de hemel daar blijkbaar niet geschikt voor is.quote:
Dat is een dualistische kijk waarvan het heel lastig is om erbuiten te denken, puur omdat we niet anders gewend zijn. Het is een compleet andere staat van zijn. We zijn zo gewend aan goed en kwaad, en om kwaad te zien als het tegenovergestelde van goed. Het is niet voor te stellen.
Ik vraag me af hoeveel van "mij" nog zou bestaan in een Hemel. Het lijkt alsof echt alles wordt uitgewist en je in een soort euforische toestand beland waarin je voor eeuwig blij bent, zonder dat je er ooit weer naar omkijkt...quote:
[..]
Dat klinkt heel statisch maar "eeuwigheid" staat buiten de tijd, buiten oorzaak en gevolg, er gaan dus geen jaren voorbij.
Het is meer dan dat, en het brengt een volkomenheid met zich mee die we ons echt niet voor kunnen stellen nu. Er zal zeker wel blijheid zijn, want het dualisme tussen bijvoorbeeld blijheid-verdriet en goed-kwaad is dan in zichzelf geheel weg. Sterker nog, we zullen er niet eens meer aan terug kunnen denken omdat het niet meer bestaat.
Dankjewel, en bedankt dat je de tijd hebt genomen om uitgebreid te antwoorden, ik waardeer het ten zeerste!quote:
Ik wens je heel veel sterkte met je vader, en als je vragen hebt mag je me altijd een berichtje sturen.
Give a man a fish and he will eat for a day;
Teach a man to fish and he will eat for a lifetime;
Give a man religion and he will die praying for a fish.
Teach a man to fish and he will eat for a lifetime;
Give a man religion and he will die praying for a fish.
Ik ben benieuwd hoe je aan deze informatie komt. De bijbel spreekt dit namelijk tegen.quote:
Ik heb niet zoveel theologische kennis, maar ik weet wel dat bv mensen die nog nooit van God gehoord hebben, worden gespaard. Denk aan bv oude stammen, die nog rond dwalen.
Jammer dat je moeder zo diep gekwetst/teleurgesteld is dat je niet meer binnen mag komen. Ik hoop dat dat met de tijd overgaat.
Daarom is Jezus' verlossing noodzakelijk voor ieder die eeuwig wil leven. Niet slechts voor hen die in menselijke ogen kwaad doen. Allen hebben Gods wetten overtreden, allen hebben niet volledig voor Gods glorie geleefd. Daarom is het alleen door Gods genade dat iemand in de hemel kan komen, en niet door zijn goede werken.
Waarom is Jezus de enige manier om tot God te komen? Omdat Hij de enige is die met Zijn leven van gehoorzaamheid en dood ons als zondenloos kan presenteren aan de Vader. Geen andere god of guru of leraar is daartoe in staat. Zonder Jezus, zou je meteen sterven in Gods aanwezigheid.
Je kunt je leven dus wijden aan goede werken, maar daarmee kom je niet in een relatie met God. En zonder een relatie met God, die het leven zelf is, sterf je automatisch. Je zult dan met je zonden geconsumeerd worden wanneer God voor het oordeel zal komen, aangezien ze niet vergeven zijn door Jezus te accepteren en gehoorzamen.
God weet wat wij bedenken en ons voornemen enz. Hij zal een rechtvaardig oordeel vellen. Iemand die besluit zijn hele leven kwaad te doen, en zichzelf voorneemt om zich net voor zijn dood te bekeren, zouden wij een hypocriet noemen. Ik denk dat God ook wel begrijpt dat dit niet echt eerlijk zou zijn. Geloof is geen exacte wetenschap, waarbij God voorspelbaar te manipuleren is met onze acties, maar een relatie die gebaseerd moet zijn op eerlijkheid.
Ik als christen verlang diep naar die hemel waar ik rust zal hebben van mijn aardse bestaan hier, wat sinds mijn bekering er niet simpeler op is geworden. Gods proeven en werken die Hij wil dat ik doe, zijn lang niet altijd even aangenaam. Wanneer je met God loopt, en Hij je onderwijst en leert Zijn wil te doen, Zijn geboden te bewaren, door middel van allerlei ervaringen en confrontaties met ik kan wel zeggen echt evil mensen, die je dan vervolgens lief moet hebben ook al maken ze je het leven zuur, dan groeit dat verlangen naar een hemel waarin je rust hebt van tyrannen vanzelf.
Ik zie de hemel niet als saai of eentonig, maar een plaats van vrede, rust, kalmte, blijheid, geluk. Dat zal niet vervelen, maar zal genieten zijn. Op fysiek vlak zie ik geen beperkingen. Deze aarde zal vernieuwd worden. God kan met 1 woord een heel universum scheppen als Hij dat wil, de eeuwigheid zal dus ook slechts vernieuwing brengen.
Punt is dat de bijbel leert dat mensen van nature niet 'goed' zijn, maar moreel ziek. Dat wil niet zeggen dat mensen niet de intentie kunnen hebben om goed te doen, en ook de juiste keuzes kunnen maken, echter niemand is perfect heilig, goed, onzelfzuchtig enz. zoals God wil. Vaak doen we zaken ter zelfverheerlijking, ook al zijn ze op het betere van anderen gericht. Iedereen heeft dat 'ik' dat zichzelf wil vergroten, en van nature is niemand nederig als Jezus. Dat maakt ons allen 'slecht'. Wellicht niet voor menselijke maatstaven, maar voor goddelijke. Het is gewoon niet genoeg.quote:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. "Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.
Daarom is Jezus' verlossing noodzakelijk voor ieder die eeuwig wil leven. Niet slechts voor hen die in menselijke ogen kwaad doen. Allen hebben Gods wetten overtreden, allen hebben niet volledig voor Gods glorie geleefd. Daarom is het alleen door Gods genade dat iemand in de hemel kan komen, en niet door zijn goede werken.
Waarom is Jezus de enige manier om tot God te komen? Omdat Hij de enige is die met Zijn leven van gehoorzaamheid en dood ons als zondenloos kan presenteren aan de Vader. Geen andere god of guru of leraar is daartoe in staat. Zonder Jezus, zou je meteen sterven in Gods aanwezigheid.
Je kunt je leven dus wijden aan goede werken, maar daarmee kom je niet in een relatie met God. En zonder een relatie met God, die het leven zelf is, sterf je automatisch. Je zult dan met je zonden geconsumeerd worden wanneer God voor het oordeel zal komen, aangezien ze niet vergeven zijn door Jezus te accepteren en gehoorzamen.
God weet wat wij bedenken en ons voornemen enz. Hij zal een rechtvaardig oordeel vellen. Iemand die besluit zijn hele leven kwaad te doen, en zichzelf voorneemt om zich net voor zijn dood te bekeren, zouden wij een hypocriet noemen. Ik denk dat God ook wel begrijpt dat dit niet echt eerlijk zou zijn. Geloof is geen exacte wetenschap, waarbij God voorspelbaar te manipuleren is met onze acties, maar een relatie die gebaseerd moet zijn op eerlijkheid.
Je kan ook zaken als daden van God bekijken, en ze nog steeds onderzoeken. Het een sluit het ander niet uit.quote:Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.
Waarom zijne er genezingsdiensten. Ik denk omdat mensen genezen willen worden en geloven dat die genezingsdiensten daar aan meehelpen. Of men wil dat anderen genezen worden dus participeert men. Opnieuw, God is geen computer waar je bepaalde zaken op intiept en vervolgens reageert Hij zoals wij willen. God is intelligent, een persoon, en kent onze gedachten, intenties, motivaties, enz. Je kan God niet manipuleren. Wel vragen om Zijn genade, kracht, en ja ook genezing.quote:Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?
Je geeft het antwoord zelf al:quote:Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven?
quote:God is almachtig
Of het gevolg van een bepaalde leefstijl die niet deel is van Gods plan. Of het gevolg van genetische fouten. Je verwart predestinatie en voorkennis. God weet het einde vanaf het begin, maar dat wil niet zeggen dat Hij ook het einde vanaf het begin doet. Wij mensen hebben bepaalde vrijheden en keuzes.quote:en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan.
Iedereen sterft. gebed of geen gebed. Gebed kan slechts voor genezing zorgen en daarmee tijdelijk uitstel van dood (indien het om terminale ziekten gaat). Ziekte is het gevolg van de dood die in het leven is door de zonde. Door de dood hebben we genetische fouten en krijgen we kankers en is ons lichaam niet in staat alles af te vechten en te genezen. Die gevolgen ervaart iedereen op de een of andere manier. God laat toe dat we dit ervaren om zaken te leren. En soms laat Hij toe dat mensen genezen voor Zijn glorie, opdat anderen geloven (en natuurlijk voor de persoon zelf en anderen in de omgeving). God wil dat mensen een relatie met Hem aangaan, en Zijn wil leren doen. Soms dienen we daarvoor te lijden op fysiek of emotioneel gebied of beide. In dat geval zal God die ziekte ook niet (meteen) genezen. Maar waarom zou je niet om genezing vragen? Wellicht zal God het doen. Opnieuw: voorkennis is geen predestinatie. En het punt is de relatie die we met God hebben, niet zozeer wat we van Hem kunnen krijgen.quote:God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?
Wellicht dat je van gedachten veranderd wanneer je een periode van werkelijk lijden meemaakt. Dat je dan wel naar 'altijd blij' verlangt.quote:Ik heb erg lang geprobeerd om in God te blijven geloven. Elke gedachte die mij anders probeerde te overtuigen wierp ik van me af. En ik vroeg me een hele lange tijd af waarom dat zo was. Maar nu begrijp ik het. Ik was (ben) bang voor mijn sterfelijkheid. De gedachte dat er na dit leven op aarde niks meer is. En in plaats van deze gedachten simpelweg te verwerpen vroeg ik mij af waarom ik bang ben voor de dood. Het is omdat ik nog jong ben. Ik heb nog zoveel dingen die ik wil doen in het leven, zoveel dingen die ik nog wil ontdekken, dat de dood mij een soort oerangst inboezemt. Maar ik denk dat als ik oud en moe ben dat ik de dood veel beter zal kunnen accepteren. Zolang ik maar alles heb bereikt wat ik wilde bereiken, en een positieve invloed heb gehad op anderen zodat ik voort zal leven in hun herinneringen. Het feit dat het leven uiteindelijk zal eindigen bemoedigt mij juist om het leven tot het uiterste te leven. Als het leven oneindig zou zijn zou het alle waarde verliezen.
Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ik als christen verlang diep naar die hemel waar ik rust zal hebben van mijn aardse bestaan hier, wat sinds mijn bekering er niet simpeler op is geworden. Gods proeven en werken die Hij wil dat ik doe, zijn lang niet altijd even aangenaam. Wanneer je met God loopt, en Hij je onderwijst en leert Zijn wil te doen, Zijn geboden te bewaren, door middel van allerlei ervaringen en confrontaties met ik kan wel zeggen echt evil mensen, die je dan vervolgens lief moet hebben ook al maken ze je het leven zuur, dan groeit dat verlangen naar een hemel waarin je rust hebt van tyrannen vanzelf.
Ik zie de hemel niet als saai of eentonig, maar een plaats van vrede, rust, kalmte, blijheid, geluk. Dat zal niet vervelen, maar zal genieten zijn. Op fysiek vlak zie ik geen beperkingen. Deze aarde zal vernieuwd worden. God kan met 1 woord een heel universum scheppen als Hij dat wil, de eeuwigheid zal dus ook slechts vernieuwing brengen.
God maakt gebruik van menselijke boodschappers voor het evangelie, wellicht zijn de antwoorden die je hier krijgt ook gewoon antwoorden van gebeden.quote:Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.
Dat neem ik hem dus kwalijk als hij bestaat. Met dat ene woord kan hij àlle misère en ellende oplossen. Maar hij doet het lekker niet. Intussen slaan wij elkaar hier de hersens in omdat we verschillen in mening over hoe en wat met die God en zijn boek.quote:
God kan met 1 woord een heel universum scheppen als Hij dat wil, de eeuwigheid zal dus ook slechts vernieuwing brengen.
Allereerst hoop ik voor je dat je moeder bijdraait, zo'n reactie is niet echt fijn.quote:
Neem alsjeblieft even de tijd om het hele topic te lezen voor je reageert. Alvast bedankt
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging. Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:
Je geeft aan niet meer in God te geloven, waarom hecht je dan waarde aan onderstaande vragen? Voor als het toch waar blijkt te zijn? Waarom twijfel je daaraan?
Er zijn ook genoeg voorbeelden te vinden van mensen waarvoor ook gebeden werd (niet honderden, maar toch wel een redelijke groep mensen) en die ook niet genezen zijn. Het aantal biddende mensen zou niks uit mogen maken. Ik heb het idee dat het bij zo'n dienst meer om de show gaat en dat er vaak een placebo-effect is.quote:Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?
Fari argentum aurum tacere ("Spreken is zilver, zwijgen is goud")
Onthoud dat zwijgen soms het beste antwoord is
Onthoud dat zwijgen soms het beste antwoord is
En dan noemt Ali de mens moreel ziek.quote:
[..]
Dat neem ik hem dus kwalijk als hij bestaat. Met dat ene woord kan hij àlle misère en ellende oplossen. Maar hij doet het lekker niet.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Ik ga dit even lezen en je post stukje voor stukje beantwoorden. Ik ben zelf kritisch christelijk, mensen verklaren mij voor gek en vinden het idioot wat ik doe (van de christelijke kant, omdat ik kritisch ben en van de kritische kant, omdat ik christelijk ben), toch kan ik niet anders dan in een god geloven (en dan met name de christelijke god). Antwoord zal dus volgen in een volgende post.
Als allereerste wil ik opmerken dat ik mij afvraag in hoeverre jouw ouders de bijbel hebben gelezen, want in het Nieuwe Testament staat toch duidelijk aangegeven dat het leven draait om geloof, hoop en liefde, maar bovenal de liefde (Paulus) en dat naastenliefde het belangrijkste gebod is (Jezus). Je zou kunnen zeggen dat ze juist NU een gebrekkige moeder is, want ze had je moeten vragen waarom en dan in gesprek kunnen gaan.quote:
Neem alsjeblieft even de tijd om het hele topic te lezen voor je reageert. Alvast bedankt
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.
De hel bestaat niet als het beeld dat de kerk ons brengt. Je kan op aarde al in de hemel of in de hel zijn. Mijn interpretatie (en daar gaat het natuurlijk voor de meesten al mis, geloof is interpretatie) is dat de vraag niet is of God bestaat, maar de vraag is of je God wilt: als hij nu op de deur zou kloppen van je hart, zou je hem dan willen? Als je God zou willen, dan is er naar mijn mening niets aan de hand. Daarbij maakt de vraag over zijn bestaan helemaal niets uit. Stel, hij bestaat en je komt in het hiernamaals, dan kies je er zelf uiteindelijk voor om bij hem te zijn of niet. Dat is het beruchte oordeel, maar dit is dus een oordeel dat je over jezelf afroept. God is trouwens een wazig begrip in dit opzicht, je moet denken aan iets wat alleen maar goed is. Als jij alleen maar goed wilt, wil je ook God. Wij mensen zijn echter gebrekig en zodoende hebben wij de hulp nodig van een extern personage om enkel goed te doen en te triomferen in de naastenliefde. Als jij die hulp niet denkt nodig te hebben, dan wil je in mijn ogen God niet, maar dat is dan je eigen keus. Overigens zou je ook gewoon bij een extern personage kunnen denken aan een vriend (bij voorkeur dan christelijk of iemand die ook enkel het goede wilt).quote:Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. "Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.
Dat is alleen maar goed. Leven in naïviteit is verkeerd en het bestempelen als "een daad van God" ook. Mijn vraag aan jou is op dit punt: heb je God wel eens gevraagd of hij zich aan jou wilt tonen? Verzin een manier en een deadline: als voor die deadline Hij zichzelf niet heeft getoond aan jou, hoeft God voor jou niet te bestaan.quote:Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.
Er wordt gezegd dat een groot netwerk dat bid daadkrachtiger is dan enkel en alleen dat meisje wat in zichzelf bidt. Dit heeft niet te maken met de voorrang die God geeft.quote:Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?
De interpretatie van alwetend is wat groter geworden door ons hellenistische denken. Hij weet meer dan jij en ik, in die zin is hij alwetend, maar niet in de zin dat hij alles ook daadwerkelijk weet. Bovendien zorgt hij er niet voor dat iemand ziek wordt of niet (zou hij wel kunnen doen, kijk naar Job). Uiteindelijk zijn het gewoon de processen van de wereld, die zorgen dat je ziek wordt. Nog even wat betreft alwetendheid: de toekomst is dynamisch. Als je nu een profetie zou doen met de wetenschap die nu heerst, kan deze door een keuze van de mens morgen ineens anders zijn. Kijk naar de profetiën over de wederopbouw van de tempel: deze is uitgesteld, maar uiteindelijk wel voltooid. De reden dat je niet naar waarzeggers zou moeten gaan is dat deze invloed zouden kunnen uitoefenen op jouw toekomst op een negatieve manier. Je kan bang worden van de toekomst bijvoorbeeld en bang zijn is nooit goed.quote:Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?
Zoals gezegd is angst nooit goed, dus ik juich het alleen maar toe dat je die angst van je af heb gegooid. Ik ben het ook eens met je stelling op het einde, dat het oneindige leven op aarde zijn waarde zou verliezen. Echter, er zijn werelden mogelijk waar het oneindige leven zijn waarde niet verliest, ik hoop op een leven na de dood in een wereld waar de mogelijkheid bestaat om de waarde van je oneindige leven niet te verliezen.quote:Ik heb erg lang geprobeerd om in God te blijven geloven. Elke gedachte die mij anders probeerde te overtuigen wierp ik van me af. En ik vroeg me een hele lange tijd af waarom dat zo was. Maar nu begrijp ik het. Ik was (ben) bang voor mijn sterfelijkheid. De gedachte dat er na dit leven op aarde niks meer is. En in plaats van deze gedachten simpelweg te verwerpen vroeg ik mij af waarom ik bang ben voor de dood. Het is omdat ik nog jong ben. Ik heb nog zoveel dingen die ik wil doen in het leven, zoveel dingen die ik nog wil ontdekken, dat de dood mij een soort oerangst inboezemt. Maar ik denk dat als ik oud en moe ben dat ik de dood veel beter zal kunnen accepteren. Zolang ik maar alles heb bereikt wat ik wilde bereiken, en een positieve invloed heb gehad op anderen zodat ik voort zal leven in hun herinneringen. Het feit dat het leven uiteindelijk zal eindigen bemoedigt mij juist om het leven tot het uiterste te leven. Als het leven oneindig zou zijn zou het alle waarde verliezen.
Zoals gezegd is er een wereld denkbaar waar de kwaliteit van leven niet vergaat als je een oneindig bestaan hebt. Mijn hoop is gevestigd op dat leven, maar dat betekent niet dat ik niet alles uit dit leven zal moeten halen om ook dit leven vol kwaliteit te laten zijn.quote:Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ook hier even op reageren: een tijd geleden zat ik te twijfelen tussen creatie en evolutie (waarvan de vaste F&L bezoekers ook getuige waren) en mede door de posters hier kreeg ik meer hang naar evolutie en ik kwam in de problemen logischerwijs, want ik was nog wel gelovig, kon dat samen? Ik was er al een hele tijd niet meer mee bezig en toen vond ik de rust om God een deal voor te leggen: als ik via één van mijn ouders, liefst via mijn moeder een antwoord kreeg op mijn vraag, zou ik dat als persoonlijk bewijs zien voor God. Aangezien in dit geval het concept van de placebo is weggecijferd en de kans klein was dat mijn ouders over evolutie/creatie zouden beginnen, ging dat gemakkelijk. De deadline was 3 weken. In de tweede week kreeg ik mijn bewijs. Mijn moeder begon over creatie/evolutie en haalde daar een bijbeltekst bij, die totaal geen antwoord gaf op mijn vraag. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om evolutie aan te nemen, omdat dit inmiddels bewezen is.quote:Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.
"Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats?"
"Suppose your prayers aren't answered, what do you say? Well it's Gods will, thy (it) will be done. Fine, but it is Gods will and he is going to do what he wants anyway so why bother praying in the first place? ... Couldn't he just stop the praying part and go right to his will?"
- George Carlin (Comedian!!)
Heb je niet veel aan, maar vond het wel toepasselijk.
Edit: En dan nog iets.
Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ik kan mij hierbij niks voorstellen. Gewoon om praktische redenen, wat gebeurd er als je in de hemel bent en ineens niet meer geloofd of je niet meer naar de kerk gaat in de hemel? Zijn er genoeg kerken en bijbels voor iedereen in de hemel of is dit allemaal overbodig geworden en bestaat geloof niet meer in de hemel? Ik kan de hemel mij alleen verbeelden als een fysieke wereld, maar waarschijnlijk ben ik niet open genoeg voor om het anders voor te stellen.
Ik weet op het moment niet wat ik er (leven na de dood) van moet denken dus laat het maar in het midden.
[ Bericht 24% gewijzigd door Joeri. op 27-02-2012 01:00:39 ]
"Suppose your prayers aren't answered, what do you say? Well it's Gods will, thy (it) will be done. Fine, but it is Gods will and he is going to do what he wants anyway so why bother praying in the first place? ... Couldn't he just stop the praying part and go right to his will?"
- George Carlin (Comedian!!)
Heb je niet veel aan, maar vond het wel toepasselijk.
Edit: En dan nog iets.
Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ik kan mij hierbij niks voorstellen. Gewoon om praktische redenen, wat gebeurd er als je in de hemel bent en ineens niet meer geloofd of je niet meer naar de kerk gaat in de hemel? Zijn er genoeg kerken en bijbels voor iedereen in de hemel of is dit allemaal overbodig geworden en bestaat geloof niet meer in de hemel? Ik kan de hemel mij alleen verbeelden als een fysieke wereld, maar waarschijnlijk ben ik niet open genoeg voor om het anders voor te stellen.
Ik weet op het moment niet wat ik er (leven na de dood) van moet denken dus laat het maar in het midden.
[ Bericht 24% gewijzigd door Joeri. op 27-02-2012 01:00:39 ]
Kees Torn - Als voor nog niet begraven graven graven graven graven, graven graven graven graven. En die klopt perfect.
Jeroen van Merwijk - Eén oorlog tegelijk, waarom doen we tegenwoordig niet één oorlog tegelijk
Jeroen van Merwijk - Eén oorlog tegelijk, waarom doen we tegenwoordig niet één oorlog tegelijk
Als je voor het aangezicht van God komt is het moeilijk om het nog een geloof te noemen, want als je voor het aangezicht voor God komt is God waarheid en is het onmogelijk om niet te geloven in God. Daarbij denk ik dat die praktische zaken niet nodig zijn, want een kerkdienst (en alles wat daarbij hoort) is er om in contact te komen met God. Als je in de hemel bent, ben je bij God en kan je dus continu in contact zijn met God en hem nog aanschouwen ook.quote:
"Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats?"
"Suppose your prayers aren't answered, what do you say? Well it's Gods will, thy (it) will be done. Fine, but it is Gods will and he is going to do what he wants anyway so why bother praying in the first place? ... Couldn't he just stop the praying part and go right to his will?"
- George Carlin (Comedian!!)
Heb je niet veel aan, maar vond het wel toepasselijk.
Edit: En dan nog iets.
Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?
Ik kan mij hierbij niks voorstellen. Gewoon om praktische redenen, wat gebeurd er als je in de hemel bent en ineens niet meer geloofd of je niet meer naar de kerk gaat in de hemel? Zijn er genoeg kerken en bijbels voor iedereen in de hemel of is dit allemaal overbodig geworden en bestaat geloof niet meer in de hemel? Ik kan de hemel mij alleen verbeelden als een fysieke wereld, maar waarschijnlijk ben ik niet open genoeg voor om het anders voor te stellen.
Ik weet op het moment niet wat ik er (leven na de dood) van moet denken dus laat het maar in het midden.
Waarschijnlijk heb je gelijk, ik heb er nog nooit zo over nagedacht. Heb me er nooit echt in verdiept zoals ik al zei. Maar thx voor de enlightment :pquote:Op maandag 27 februari 2012 01:04 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
Als je voor het aangezicht van God komt is het moeilijk om het nog een geloof te noemen, want als je voor het aangezicht voor God komt is God waarheid en is het onmogelijk om niet te geloven in God. Daarbij denk ik dat die praktische zaken niet nodig zijn, want een kerkdienst (en alles wat daarbij hoort) is er om in contact te komen met God. Als je in de hemel bent, ben je bij God en kan je dus continu in contact zijn met God en hem nog aanschouwen ook.
Kees Torn - Als voor nog niet begraven graven graven graven graven, graven graven graven graven. En die klopt perfect.
Jeroen van Merwijk - Eén oorlog tegelijk, waarom doen we tegenwoordig niet één oorlog tegelijk
Jeroen van Merwijk - Eén oorlog tegelijk, waarom doen we tegenwoordig niet één oorlog tegelijk
Graag gedaan.quote:
[..]
Waarschijnlijk heb je gelijk, ik heb er nog nooit zo over nagedacht. Heb me er nooit echt in verdiept zoals ik al zei. Maar thx voor de enlightment :p
"Niet geloven" is iets heel anders dan "loslaten". Iemand die een streng-religieuze opvoeding heeft gehad kan daar, als hij/zij afvallig wordt, daar jarenlang of zelfs levenslang last van blijven houden. Het zit volledig geworteld in je ervaringswereld, en daar doet een rationele ingeving weinig aan af.quote:
Je geeft aan niet meer in God te geloven, waarom hecht je dan waarde aan onderstaande vragen? Voor als het toch waar blijkt te zijn? Waarom twijfel je daaraan?
Kan verder op dit moment weinig inhoudelijks meegeven, behalve dat ik TS heel veel sterkte wens; ik ken persoonlijk meer mensen die in eenzelfde situatie zitten of zaten. Stippel je eigen route uit, en ik zou me niet teveel aantrekken van Christenen die denken dat je de "verkeerde keuze hebt gemaakt", of critici die denken dat je de "juiste keuze hebt gemaakt". De "juiste keuze" is, denk ik, die keuze waarbij je jezelf en je naaste (omgeving) het meest respecteert en gelukkig probeert te maken
Als "God" deze levenshouding afwijst moet je je nog maar es afvragen in hoeverre het zinvol is om Hem te aanbidden.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Daar kan ik me volledig bij aansluiten. Ik ben ook streng religieus opgevoed en geloof nu niet meer. Maar ik kan nog intens ontroerd worden bij het horen van bepaalde psalmen bijvoorbeeld. Dat laat me nooit meer los. (volgens mijn moeder is dat het werk van de heilige geest..)quote:
[..]
"Niet geloven" is iets heel anders dan "loslaten". Iemand die een streng-religieuze opvoeding heeft gehad kan daar, als hij/zij afvallig wordt, daar jarenlang of zelfs levenslang last van blijven houden. Het zit volledig geworteld in je ervaringswereld, en daar doet een rationele ingeving weinig aan af.
Kan verder op dit moment weinig inhoudelijks meegeven, behalve dat ik TS heel veel sterkte wens; ik ken persoonlijk meer mensen die in eenzelfde situatie zitten of zaten. Stippel je eigen route uit, en ik zou me niet teveel aantrekken van Christenen die denken dat je de "verkeerde keuze hebt gemaakt", of critici die denken dat je de "juiste keuze hebt gemaakt". De "juiste keuze" is, denk ik, die keuze waarbij je jezelf en je naaste (omgeving) het meest respecteert en gelukkig probeert te maken
Als "God" deze levenshouding afwijst moet je je nog maar es afvragen in hoeverre het zinvol is om Hem te aanbidden.
Ik was voornamelijk benieuwd naar het antwoord van TS zelf. Maar het is inderdaad zo dat het verstand en gevoel soms compleet twee verschillende dingen zeggen.quote:
[..]
"Niet geloven" is iets heel anders dan "loslaten". Iemand die een streng-religieuze opvoeding heeft gehad kan daar, als hij/zij afvallig wordt, daar jarenlang of zelfs levenslang last van blijven houden. Het zit volledig geworteld in je ervaringswereld, en daar doet een rationele ingeving weinig aan af.
Fari argentum aurum tacere ("Spreken is zilver, zwijgen is goud")
Onthoud dat zwijgen soms het beste antwoord is
Onthoud dat zwijgen soms het beste antwoord is
Ik kan hier niet anders op zeggen dan: Amen.quote:
[..]
"Niet geloven" is iets heel anders dan "loslaten". Iemand die een streng-religieuze opvoeding heeft gehad kan daar, als hij/zij afvallig wordt, daar jarenlang of zelfs levenslang last van blijven houden. Het zit volledig geworteld in je ervaringswereld, en daar doet een rationele ingeving weinig aan af.
Kan verder op dit moment weinig inhoudelijks meegeven, behalve dat ik TS heel veel sterkte wens; ik ken persoonlijk meer mensen die in eenzelfde situatie zitten of zaten. Stippel je eigen route uit, en ik zou me niet teveel aantrekken van Christenen die denken dat je de "verkeerde keuze hebt gemaakt", of critici die denken dat je de "juiste keuze hebt gemaakt". De "juiste keuze" is, denk ik, die keuze waarbij je jezelf en je naaste (omgeving) het meest respecteert en gelukkig probeert te maken
Als "God" deze levenshouding afwijst moet je je nog maar es afvragen in hoeverre het zinvol is om Hem te aanbidden.
