R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik merk toch dat ik mezelf onnodig in een slachtofferrol plaats, dat gaat dan gepaard met alles wat negatief is heel erg persoonlijk opnemen etc.. Het voelt machteloos. Maar dan 2 uur later voel ik me goed en heb ik het gevoel alsof ik de touwen in handen heb bij wijze van spreken...
Dat schommelen daar word ik wel gek van, ik wil die ''macht'' gewoon niet weg laten slippen, maar vaak ga ik onbewust toch in die negativiteit mee die ik dan voel waardoor ik mezelf weer machteloos voel en afschilder - als een slachtoffer.
Dat schommelen daar word ik wel gek van, ik wil die ''macht'' gewoon niet weg laten slippen, maar vaak ga ik onbewust toch in die negativiteit mee die ik dan voel waardoor ik mezelf weer machteloos voel en afschilder - als een slachtoffer.
Rustig aan.
Ik heb ze bijna allemaal gehad 
citalopram: werd ik slaperig van, maar omdat de rest nog ergere bijwerkingen had ben ik daar nu weer naar terug
lexapro, paroxetine, venlafaxine: werd mijn lijf gespannen en zenuwachtig van, ging ervan gapen
wellbutrin: eetlust weg, en uiteindelijk werd ik alsnog heel erg depressief maar dat was denk ik door de concerta.
De meeste mensen hebben na een paar weken nog maar weinig last van de bijwerkingen, alleen bij mij gaan ze niet over. althans, de meeste wel maar dat gespannen zijn niet. Aangezien angstklachten een reden zijn dat ik ze slik, werkt het voor mij niet door die bijwerking. Dus nu hoop ik dat ik die niet van de citalopram alsnog krijg (tot zover dus wel, maar dat is nog maar dag 1)
maar de eerste paar dagen kunnen vervelend zijn en ik zelf zou dan vrij nemen. in ieder geval voor dag 1.
citalopram: werd ik slaperig van, maar omdat de rest nog ergere bijwerkingen had ben ik daar nu weer naar terug
lexapro, paroxetine, venlafaxine: werd mijn lijf gespannen en zenuwachtig van, ging ervan gapen
wellbutrin: eetlust weg, en uiteindelijk werd ik alsnog heel erg depressief maar dat was denk ik door de concerta.
De meeste mensen hebben na een paar weken nog maar weinig last van de bijwerkingen, alleen bij mij gaan ze niet over. althans, de meeste wel maar dat gespannen zijn niet. Aangezien angstklachten een reden zijn dat ik ze slik, werkt het voor mij niet door die bijwerking. Dus nu hoop ik dat ik die niet van de citalopram alsnog krijg (tot zover dus wel, maar dat is nog maar dag 1)
maar de eerste paar dagen kunnen vervelend zijn en ik zelf zou dan vrij nemen. in ieder geval voor dag 1.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?quote:Op woensdag 22 februari 2012 17:07 schreef kingtoppie het volgende:
Ik merk toch dat ik mezelf onnodig in een slachtofferrol plaats, dat gaat dan gepaard met alles wat negatief is heel erg persoonlijk opnemen etc.. Het voelt machteloos. Maar dan 2 uur later voel ik me goed en heb ik het gevoel alsof ik de touwen in handen heb bij wijze van spreken...
Dat schommelen daar word ik wel gek van, ik wil die ''macht'' gewoon niet weg laten slippen, maar vaak ga ik onbewust toch in die negativiteit mee die ik dan voel waardoor ik mezelf weer machteloos voel en afschilder - als een slachtoffer.
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
quote:
[..]
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ikzelf, word beïnvloed door mijn gevoel, ik heb daar geen controle over. Door mijn gevoel ga ik me gedragen op een manier waarop ik me niet wil gedragen.quote:
[..]
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Maarja... Ik kan dat gevoel wel accepteren dus, maar ik moet die ''macht'' niet uit handen geven. Ik moet boven mijn ''gevoel'' staan, of ik het verder accepteer of niet dat is het 2e.
Maar ergens mee leren omgaan is ook controle krijgen over je gevoel... En dat is niet een slecht iets.
Rustig aan.
Ik ben het wel eens met deze benadering. Voor zover nare gevoelens het gevolg zijn van innerlijke strijd, herinneringen, gedachten e.d. Maar ik vind het wel lastig (consistent) zo met mijn gevoelens om te gaan.quote:
[..]
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Vandaag meer neerslachtig en angstig gevoeld dan meestal. En als ik dan merk dat het in de weg staat van dingen die ik 'moet doen' dan voel ik me snel ongeduldig, angstiger. Wordt het meer een strijd. Ik denk dat ik even de dingen afmaak die vandaag haast hebben en straks nog even rustig probeer te zijn met mijn gevoelens, of anders morgenochtend.
Ga je bij je nare gevoelens bepaalde dingen doen, of juist niet doen (passief worden)? Als je iets voelt en dan een neiging hebt om wat te doen, kan je alsnog daar een halt toe roepen (als test: zou je jouw gedrag onder controle kunnen brengen als iemand je daar 1000 euro voor betaalde). Wat gebeurt er als je een tijdje gewoon gaat zitten of liggen als je iets sterk voelt? Stil liggen en observeren wat er in je omgaat?quote:
Ikzelf, word beïnvloed door mijn gevoel, ik heb daar geen controle over. Door mijn gevoel ga ik me gedragen op een manier waarop ik me niet wil gedragen.
Maarja... Ik kan dat gevoel wel accepteren dus, maar ik moet die ''macht'' niet uit handen geven. Ik moet boven mijn ''gevoel'' staan, of ik het verder accepteer of niet dat is het 2e.
Maar ergens mee leren omgaan is ook controle krijgen over je gevoel... En dat is niet een slecht iets.
Het gevoel kan me overvallen en dan ga ik mezelf in een slachtofferrol plaatsen, dat is soms wel erg goed kenbaar op het forum, en dat wil ik gewoon niet hebben.. Ik zie daar echt niks positiefs in en ik wil ook gewoon controle hebben over wat ik zelf doe / zeg. Dat wil ik dus niet doen, omdat ik het negatief vind, maar ik doe het dus wel... Daar zit voor mij het punt waar het fout gaat. - iets doen terwijl ik het eigenlijk niet wil doen - getriggerd door mijn gevoel -quote:
Ga je bij je nare gevoelens bepaalde dingen doen, of juist niet doen (passief worden)? Als je iets voelt en dan een neiging hebt om wat te doen, kan je alsnog daar een halt toe roepen (als test: zou je jouw gedrag onder controle kunnen brengen als iemand je daar 1000 euro voor betaalde). Wat gebeurt er als je een tijdje gewoon gaat zitten of liggen als je iets sterk voelt? Stil liggen en observeren wat er in je omgaat?
Rustig aan.
Het kan best zijn dat dit aan de basis van je slachtofferrol ligt; je maakt iets wat je hebt (je gevoel) groter dan je bent. Je zegt ''ik heb daar geen controle over'' en wanneer je dat zegt en je gelooft dat ook echt (anders gezegd; je identificeert je met die gedachte) dan wordt dat waarheid, gevolg; terug in de beperking. Dan geef je de stuurkracht uit handen.quote:
Ikzelf, word beïnvloed door mijn gevoel, ik heb daar geen controle over. Door mijn gevoel ga ik me gedragen op een manier waarop ik me niet wil gedragen.
Je geeft je gevoel de schuld van hoe je je gedraagt; dat is slachtoffer gedrag. Je zou je gevoel ook kunnen leren begrijpen (waarom voel je wat je voelt?) en accepteren. Het doen samen met je gevoel, en niet er eerst van af willen. Wanneer je redeneert dat het gevoel eerst weg moet laat je het gevoel beslissen en kreeg je meer van hetzelfde; je voedt het gevoel. Je gevoel is er niet om voor jou te beslissen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je moet het anders bekijken. Je doet alsof ik de stuurkracht uit handen geef doordat ik bewust zeg ''mijn gevoel moet anders''quote:
[..]
Het kan best zijn dat dit aan de basis van je slachtofferrol ligt; je maakt iets wat je hebt (je gevoel) groter dan je bent. Je zegt ''ik heb daar geen controle over'' en wanneer je dat zegt en je gelooft dat ook echt (anders gezegd; je identificeert je met die gedachte) dan wordt dat waarheid, gevolg; terug in de beperking. Dan geef je de stuurkracht uit handen.
Je geeft je gevoel de schuld van hoe je je gedraagt; dat is slachtoffer gedrag. Je zou je gevoel ook kunnen leren begrijpen (waarom voel je wat je voelt?) en accepteren. Het doen samen met je gevoel, en niet er eerst van af willen. Wanneer je redeneert dat het gevoel eerst weg moet laat je het gevoel beslissen en kreeg je meer van hetzelfde; je voedt het gevoel. Je gevoel is er niet om voor jou te beslissen.
Het hele probleem is.. Is dat ik in een slachtofferrol reageer zonder bewust na te denken, de bewustwording dat ik weer in een slachtofferrol reageer komt later.
Mijn gevoel fluctueert, daar bestaat naar wat ik weet geen logische verklaring voor.
En dat stukje over beslissen heb je helemaal gelijk in, maar dat stukje wordt niet door mijn gedachte getriggerd maar door mijn gevoel dus. Het gevoel zou er wellicht gewoon kunnen blijven, maar ik ben nog niet in staat om rationeel te denken als ik me slecht voel dus blijkbaar.
Rustig aan.
Dan is het toch heel goed dat je je daar wel mee bezig houdt; nu ben je er nog niet toe in staat, nog niet, maar je kan dat wel leren 
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Lets hope so, want een slachtofferrol zorgt ervoor dat het nare gevoel versterkt wordt ipv verbeterd, dus die controle terugnemen heeft een positief effect op mijn gevoel. - of beter gezegd: geen negatief effect -quote:
Dan is het toch heel goed dat je je daar wel mee bezig houdt; nu ben je er nog niet toe in staat, nog niet, maar je kan dat wel leren
Rustig aan.
Ja, en misschien leren dat wat je nu nog ziet als een naar gevoel ook maar gewoon dat is; een gevoel, en daar dus geen oordeel aan verbinden, het er laten zijn terwijl jij je op een positieve manier op jezelf richt je in het gewenst handelen zou kunnen sterken.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Nee juist niet, het idee is dat je volledig ja zegt tegen je gevoel en het ruimte geeft om er te zijn, zonder oordeel, wat het ook is.quote:
Jij hebt jezelf eigenlijk los staan van je gevoel ofzo?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Net een best 'goed' gesprek gehad met mn exvriend. Goed en rustig met elkaar gepraat, wel via de telefoon maargoed, en er nu gewoon echt een punt achter gezet. Heb in ieder geval duidelijkheid.
Die duidelijkheid voelt goed.
Nu kan ik in ieder geval goed gaan verwerken dat het uit is. Vandaag lekker een 'ik blijf in bed' dag. Vanavond even met mn beste vriendin naar iemand toe voor wat afleiding.
Goed begin van de verwerking dacht ik zo
Zodra dat verwerkt is kan ik pas echt goed met mezelf aan de slag en hopelijk uit mijn depressie klimmen. Ik zie het even zonnig in, en dat geeft me moed
Die duidelijkheid voelt goed.
Nu kan ik in ieder geval goed gaan verwerken dat het uit is. Vandaag lekker een 'ik blijf in bed' dag. Vanavond even met mn beste vriendin naar iemand toe voor wat afleiding.
Goed begin van de verwerking dacht ik zo
Zodra dat verwerkt is kan ik pas echt goed met mezelf aan de slag en hopelijk uit mijn depressie klimmen. Ik zie het even zonnig in, en dat geeft me moed
What you forget, you are gonna repeat.
|| justdiggit.org ||
|| justdiggit.org ||
Goed zo girlnextdoor!
Kingtoppie: probeer ook om niet boos op jezelf te worden als je in je valkuil stapt. Maar het gewoon te zien als: ok, is gebeurd, volgende keer beter. Dat geeft meer ruimte om van je gedrag te leren.
Ik heb er ook moeite mee hoor om mijn gedrag niet te laten sturen door mijn gevoel. Maar soms lukt het en dan ben ik weer trots op mezelf.
Oja, en eigenlijk is het meestal je emotie, die voor problemen zorgt. Gevoel is meestal wat constanter en betrouwbaarder. Maar die emoties zijn vervelend. Dat onderscheid is moeilijk te maken, maar helpt mij wel om te bepalen hoe ik het beste kan reageren op dingen/gevoel/emotie
Kingtoppie: probeer ook om niet boos op jezelf te worden als je in je valkuil stapt. Maar het gewoon te zien als: ok, is gebeurd, volgende keer beter. Dat geeft meer ruimte om van je gedrag te leren.
Ik heb er ook moeite mee hoor om mijn gedrag niet te laten sturen door mijn gevoel. Maar soms lukt het en dan ben ik weer trots op mezelf.
Oja, en eigenlijk is het meestal je emotie, die voor problemen zorgt. Gevoel is meestal wat constanter en betrouwbaarder. Maar die emoties zijn vervelend. Dat onderscheid is moeilijk te maken, maar helpt mij wel om te bepalen hoe ik het beste kan reageren op dingen/gevoel/emotie
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik snap het verschil dan niet tussen emotie en gevoel...?
Maar ik word niet zo snel boos.. Eigenlijk nooit echt... Dus dat is het niet echt.
Ik voel meer een soort van... Machteloosheid? Een teken dat ik er nog steeds niet ben, dat ik nog steeds geen complete controle heb over mezelf
Ik weet niet precies hoe ik het gevoel moet omschrijven.. Het is ook voor een deel vervormd met schaamte ofzo.
Maar ik word niet zo snel boos.. Eigenlijk nooit echt... Dus dat is het niet echt.
Ik voel meer een soort van... Machteloosheid? Een teken dat ik er nog steeds niet ben, dat ik nog steeds geen complete controle heb over mezelf
Ik weet niet precies hoe ik het gevoel moet omschrijven.. Het is ook voor een deel vervormd met schaamte ofzo.
Rustig aan.
Complete controle is onhaalbaar volgens mij. Het is prettig om emoties beter te leren hanteren, echter kan er altijd iets gebeuren wat je overvalt en waardoor je even minder grip op jezelf hebt.
Je legt de lat denk ik te hoog voor jezelf door complete controle te willen, waardoor je jezelf alleen maar teleurstelt: "ik ben er nog steeds niet."
In plaats van naar complete controle te streven, zou je ook kunnen accepteren dat je niet overal controle over hebt. Dat het gevoel er is, maar je wel een keuze hebt hoe je daarmee vervolgens omgaat.
Je legt de lat denk ik te hoog voor jezelf door complete controle te willen, waardoor je jezelf alleen maar teleurstelt: "ik ben er nog steeds niet."
In plaats van naar complete controle te streven, zou je ook kunnen accepteren dat je niet overal controle over hebt. Dat het gevoel er is, maar je wel een keuze hebt hoe je daarmee vervolgens omgaat.
"The problem with common sense is that most people are morons."
Ik bedoel dan controle hebben over die keuze hoe ik ermee omga, dat heb ik dus niet.
Hoe is het lola?
Hoe is het lola?
Rustig aan.
Dat heb je nóg niet. Het klinkt cliché, maar dat je daar bewust van bent, is de eerste stap om daar iets in te veranderen. Hoe meer je daarvan op het moment zelf bewust van wordt, des te meer ruimte zul je voelen om daar wel een keuze in te kunnen maken.
Met mij is het goed, dank je wel. Vind het goed van je dat je hiermee aan de slag gaat.
Met mij is het goed, dank je wel
. Vind het goed van je dat je hiermee aan de slag gaat.
"The problem with common sense is that most people are morons."
Ja, nu de vraag hoe ik dat dus ga doen, want het gaat blijkbaar steeds onbewust als ik me naar voel.quote:
Dat heb je nóg niet. Het klinkt cliché, maar dat je daar bewust van bent, is de eerste stap om daar iets in te veranderen. Hoe meer je daarvan op het moment zelf bewust van wordt, des te meer ruimte zul je voelen om daar wel een keuze in te kunnen maken.
Met mij is het goed, dank je wel
En thx.
Rustig aan.
Nou ik heb de uitslag van mn psychologisch onderzoek, maar er staat weinig nieuws in. Conclusies komen wel aardig overeen met wat ik zelf dacht en wat er in stond is wel herkenbaar allemaal. DSM4-diagnose is een recidiverende ernstige depressie die grenst aan een depressieve persoonlijkheidsstoornis.
Advies voor behandeling is psychotherapie of schematherapie. Heb dinsdag al een kennismakingsgesprek met een behandelaar die allebei kan doen. Dus dan maar even zien wat het gaat worden
Advies voor behandeling is psychotherapie of schematherapie. Heb dinsdag al een kennismakingsgesprek met een behandelaar die allebei kan doen. Dus dan maar even zien wat het gaat worden
Heeft er iemand hier ervaring met een soort van terugval hebben terwijl het al langere tijd (jaren) best goed gaat? Ik had een vrij ernstige depressie (incl. zelfmoordgedachten en neigingen) 3-4 jaar terug. Afgelopen 2 jaar gaat t best goed, en op zijn minst 1,5 jaar toch vooral goed gestemd gevoeld de meeste dagen.
Afgelopen paar dagen ineens wat aanhoudende angst en neerslachtigheid te pakken. En ook samenhangende lusteloosheid, slaperigheid/moeheid, slechte concentratie en neiging om terug te trekken/niks te doen. Heb me zo al heel lang niet gevoeld. Is er iets dat dat aanwakkert, kan het zomaar gebeuren? (mijn week is niet bijzonder anders dan gewoonlijk) Heb er wat verdriet bij gevoeld en wat zorgen op papier gezet, luchtte op zich wel op, maar het zware gevoel is er nog steeds.
Nou neem ik overigens aan dat het over een paar dagen weer over is. Maar als iemand tips heeft om dat proces te versnellen?
Ik heb even je vorige posts in dit topic gelezen, klinkt heftig. Veel succes iig.
Afgelopen paar dagen ineens wat aanhoudende angst en neerslachtigheid te pakken. En ook samenhangende lusteloosheid, slaperigheid/moeheid, slechte concentratie en neiging om terug te trekken/niks te doen. Heb me zo al heel lang niet gevoeld. Is er iets dat dat aanwakkert, kan het zomaar gebeuren? (mijn week is niet bijzonder anders dan gewoonlijk) Heb er wat verdriet bij gevoeld en wat zorgen op papier gezet, luchtte op zich wel op, maar het zware gevoel is er nog steeds.
Nou neem ik overigens aan dat het over een paar dagen weer over is. Maar als iemand tips heeft om dat proces te versnellen?Kijk je uit naar het gesprek?quote:
Nou ik heb de uitslag van mn psychologisch onderzoek, maar er staat weinig nieuws in. Conclusies komen wel aardig overeen met wat ik zelf dacht en wat er in stond is wel herkenbaar allemaal. DSM4-diagnose is een recidiverende ernstige depressie die grenst aan een depressieve persoonlijkheidsstoornis.
Advies voor behandeling is psychotherapie of schematherapie. Heb dinsdag al een kennismakingsgesprek met een behandelaar die allebei kan doen. Dus dan maar even zien wat het gaat worden
Ik heb even je vorige posts in dit topic gelezen, klinkt heftig. Veel succes iig.
Ja ik kijk wel uit naar het gesprek, nu wordt er eindelijk echt wat aan de onderliggende problemen gedaan. Al duurt het helaas nog wel een paar weken voor de behandeling echt zal starten.
Dankjewel
Dankjewel
Zou het kunnen dat iets, onbewust, je depressieve gevoelens getriggerd heeft? Een gebeurtenis of gedachte waar je eigenlijk niet bij stil hebt gestaan?quote:
Heeft er iemand hier ervaring met een soort van terugval hebben terwijl het al langere tijd (jaren) best goed gaat? Ik had een vrij ernstige depressie (incl. zelfmoordgedachten en neigingen) 3-4 jaar terug. Afgelopen 2 jaar gaat t best goed, en op zijn minst 1,5 jaar toch vooral goed gestemd gevoeld de meeste dagen.
Afgelopen paar dagen ineens wat aanhoudende angst en neerslachtigheid te pakken. En ook samenhangende lusteloosheid, slaperigheid/moeheid, slechte concentratie en neiging om terug te trekken/niks te doen. Heb me zo al heel lang niet gevoeld. Is er iets dat dat aanwakkert, kan het zomaar gebeuren? (mijn week is niet bijzonder anders dan gewoonlijk) Heb er wat verdriet bij gevoeld en wat zorgen op papier gezet, luchtte op zich wel op, maar het zware gevoel is er nog steeds.
Heb je misschien de laatste tijd wat harder gewerkt dan je misschien aan zou kunnen?
Owja heb vandaag ook aan de psych gevraagd of ik alsjeblieft weer een TOR en een BOR mag. Dinsdagavond ging het hier nl weer helemaal mis, maar het bleek dat ik na mn ontslag hier geen recht meer op had. Nu moest het dinsdagavond dus weer via de huisartsenpost en crisisdienst en dat hoop ik met een TOR/BOR in het vervolg te kunnen vermijden...
Vorige week en de week daarvoor waren wat drukker dan gewoonlijk (studie dingen). Toen heb ik ook wat slaap gemist. Deze week weer ingehaald en rustig aan gedaan, maar afgelopen dagen dus neerslachtigheid en wat moeite met lezen enzo. Misschien onderschat ik dat die vorige 2 weken toch aan de zware kant waren. Maar dan vind ik het raar dat ik me niet onmiddellijk neerslachtig voelde in het weekend. Gevoelsmatig zit er wel iets in dat er te veel op me afkomt. Terwijl ik nu juist even van de drukte af ben.quote:
[..]
Zou het kunnen dat iets, onbewust, je depressieve gevoelens getriggerd heeft? Een gebeurtenis of gedachte waar je eigenlijk niet bij stil hebt gestaan?
Heb je misschien de laatste tijd wat harder gewerkt dan je misschien aan zou kunnen?
Ik zal er nog wel wat meer over denken, misschien merk ik nog iets nieuws op.
hier voel ik me mega-slecht. Mede ook doordat ik bekaf ben door school, en ik zou normaal denken eindelijk bijna vakantie. Maar op dit moment heb ik een hekel aan vrije tijd....En ik haat thuiszitten,....en in de vakantie heb ik niks anders te doen dan thuiszitten...en ik irriteer me echt aan alles...
Zit voor de 2e dag aan de paroxetine, voel eigenlijk helemaal niks aan bijwerkingen tot nu toe.....quote:
Welk anti-depressivum schrijven ze hier eigenlijk voor? Mijn klachten zijn dat ik echt abnormaal gespannen ben voor de meest simpele dingen en hierdoor dagenlang niks eet...
Ben opzich niet zwaar depressief maar door mijn gespannenheid vermijd ik dingen waardoor ik bijvoorbeeld meer thuis blijf tegenwoordig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Glories op 24-02-2012 11:34:10 ]
Vanmiddag weer herhaalrecept paroxetine halen, is al 2 dagen op, verklaart dat m'n duizeligheid?
Op vrijdag 19 november 2010 01:13 schreef Quarant het volgende:
88.888.888
88.888.888
Ja dus, assistente geraadpleegd.
Op vrijdag 19 november 2010 01:13 schreef Quarant het volgende:
88.888.888
88.888.888
Paroxetine moet je wel elke dag(smorgens is het advies meestal) nemen hoowr !!
Dat geld eigenlijk wel voor elke antidepressiva.
Alleen Prozac heeft zo een lange halfwaardetijd dat je wel een dag kunt "vergeten"
Dat geld eigenlijk wel voor elke antidepressiva.
Alleen Prozac heeft zo een lange halfwaardetijd dat je wel een dag kunt "vergeten"
Even over mij:
Ik ben sinds vandaag opgenomen, tot nu toe een gemoedelijke sfeer hier onder zowel mede-patienten als behandelaars.
De arts heeft me op diazepam gezet ik heb net 10mg gehad maar ik krijg vermoedelijk nog wel een aantal maal 10mg deze avond.
Dit ter vervanging van hoge doseringen lorazepam temazepam en alprazolam. Owja, en oxazepam niet te vergeten
Mijn anti depressiva en anti psychotica mag ik voorlopig even houden al vond de arts er wel weer van alles over maarjaaa
Ik ben sinds vandaag opgenomen, tot nu toe een gemoedelijke sfeer hier onder zowel mede-patienten als behandelaars.
De arts heeft me op diazepam gezet ik heb net 10mg gehad maar ik krijg vermoedelijk nog wel een aantal maal 10mg deze avond.
Dit ter vervanging van hoge doseringen lorazepam temazepam en alprazolam. Owja, en oxazepam niet te vergeten
Mijn anti depressiva en anti psychotica mag ik voorlopig even houden al vond de arts er wel weer van alles over
maarjaaa
Ik begin me, nu al, toch wel te vervelen. Maarja er heerst ook wel rust die kan ik ook goed gebruiken.
die kan ik ook goed gebruiken.
Jammer dat je opgenomen moest worden ScarFace-, maar wel fijn dat je de rust goed kunt gebruiken daar. Sterkte! 
Van de week begonnen met weer andere AD (lexapro) en de seroquel is verdubbeld.
Rotweek gehad.
Rotweek gehad.
Fake it till you make it...
Hoe ga je om met zo'n rotweek, naar de buitenwereld toe? School, studie of werk bijv....quote:
Van de week begonnen met weer andere AD (lexapro) en de seroquel is verdubbeld.
Rotweek gehad.
Op vrijdag 19 november 2010 01:13 schreef Quarant het volgende:
88.888.888
88.888.888
Vannacht slecht geslapen, heel gespannen gevoeld in mijn lichaam, tot pijn aan toe. Heel moe en zwaar gevoeld toen ik even 's nachts opstond omdat ik niet in slaap kwam. Veel liggen piekeren, zorgen maken, veel gedachten gingen door mijn hoofd en het lukte moeilijk ze te stoppen. Vanochtend toch weer beter gevoeld en de rust/controle lijkt terug. Ik denk dat ik op de één of andere manier toch een overdosis aan zorgen maken heb gehad. Dus, ik moet wat voorzichtiger met mezelf omgaan, de zorgen en twijfels niet zo persoonlijk opvatten. Deze ervaring gaf wel even flink een flashback naar vroegere tijden, zeg.quote:
...
Ik zal er nog wel wat meer over denken, misschien merk ik nog iets nieuws op.
Zit op het moment intern... ik doe wel vrijwilligerswerk, daar weten ze een beetje, maar voor die paar uurtjes kan ik me redelijk ophijsen over het algemeen en gaat het masker op.quote:
[..]
Hoe ga je om met zo'n rotweek, naar de buitenwereld toe? School, studie of werk bijv....
Op de afdeling laat ik wel meer van mezelf zien. Het lukt me ook niet zo goed meer om dat masker op te zetten... Soms ook wel lastig.
Fake it till you make it...
Maakt het eigenlijk uit van welk merk je paroxetine hebt? Ik heb het van aurobindo, maar lees wat negatieve ervaringen omdat het een goedkoper merk zal zijn...quote:
Paroxetine moet je wel elke dag(smorgens is het advies meestal) nemen hoowr !!
Dat geld eigenlijk wel voor elke antidepressiva.
Alleen Prozac heeft zo een lange halfwaardetijd dat je wel een dag kunt "vergeten"
iedereen gaat er anders mee om. Ik heb geen medicatie, vorige keer is het woord psychiater al wel gevallen. maar vooralsnog hebben we beiden zoiets van als het zonder kan lekker zonder doen.quote:
[..]
Hoe ga je om met zo'n rotweek, naar de buitenwereld toe? School, studie of werk bijv....
Maar ik merk ook dat als ik een rotweek of dag heb(zoals vaak afgelopen week) ik me heel erg terug trek. Op school zoek ik weinig contact alleen het nodige, en ik zit dan meer op school in mn uppie rustig wat te doen of om me heen te staren dan dat ik thuis ben en thuis zit ik dan 8 van de 9 uur op mijn kamer...en meestal lijdt dat op lange termijn thuis tot conflicten dus we zullen zien wat het word deze vakantie..
Ik heb nog nooit last gehad van een dag overslaan.quote:
Paroxetine moet je wel elke dag(smorgens is het advies meestal) nemen hoowr !!
Dat geld eigenlijk wel voor elke antidepressiva.
Alleen Prozac heeft zo een lange halfwaardetijd dat je wel een dag kunt "vergeten"
2 dg is wel veel ja, kan je wel last van krijgen denk ik.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb een nieuwe manier van afleiding gevonden: Online Rummikub spelen 
Normaal bij therapie doe ik dat vaak en af en toe ook thuis als vriendlief er zin in heeft. Maar die heeft natuurlijk ook niet altijd zin in spelletjes en nu kan ik gewoon spelen wanneer ik wil. Is echt een goede afleiding voor mij, dus ben wel blij dat ik dit nu gevonden heb
Normaal bij therapie doe ik dat vaak en af en toe ook thuis als vriendlief er zin in heeft. Maar die heeft natuurlijk ook niet altijd zin in spelletjes en nu kan ik gewoon spelen wanneer ik wil. Is echt een goede afleiding voor mij, dus ben wel blij dat ik dit nu gevonden heb
Ik was ff niet geweest, maar het ging ook zo lekker vond ik. Lekker aan het schaatsen, beetje carnavallen, lekker wegrennen voor vanalles. Had 2 weken ook helemaal geen zin bij m'n psych en dat had ik haar ook verteld en het werd dus een korte sessie
Nu weer terug in het 'normale' leven en ok, ik moet toegeven dat dat rennen niet handig is. Ik probeer nu het idee dat m'n psych al weken geleden opperde -nl het opschrijven van alle verhalen die ik als klein meisje nooit kwijt kon, al is het maar hoe ik het op school vond die dag- langzaam weer eens toe te laten. Het opschrijven maakt het alleen zo echt en ben redelijk bang voor de gevoelens, dus echt te springen sta ik niet. Nu ben er wel meer over aan het nadenken en 1 verhaal heb ik opgeschreven. En al dat gevoel dan toelaten vind ik wel echt moeilijk.
Afgelopen nacht lag ik ook te veel na te denken over dingen van vroeger en voel dan zoveel pijn en verdriet. Nu lijkt 's nachts alles groter, maar het is weer een beginnetje. En net na lange tijd eindelijk weer eens naar yoga geweest en daar voelde ik in complete rust opeens ook weer hoe het nu met me gaat en dat ik een huilneiging heb.
Kortom, na de afgelopen tijd, weer op zoek naar de balans. Want niet denken dat het allemaal wel weer gaat en doorstomen, maar de balans gaat mij uiteindelijk verder helpen... en anders probeer ik ook wel ff online rummikub
Nu weer terug in het 'normale' leven en ok, ik moet toegeven dat dat rennen niet handig is. Ik probeer nu het idee dat m'n psych al weken geleden opperde -nl het opschrijven van alle verhalen die ik als klein meisje nooit kwijt kon, al is het maar hoe ik het op school vond die dag- langzaam weer eens toe te laten. Het opschrijven maakt het alleen zo echt en ben redelijk bang voor de gevoelens, dus echt te springen sta ik niet. Nu ben er wel meer over aan het nadenken en 1 verhaal heb ik opgeschreven. En al dat gevoel dan toelaten vind ik wel echt moeilijk.
Afgelopen nacht lag ik ook te veel na te denken over dingen van vroeger en voel dan zoveel pijn en verdriet. Nu lijkt 's nachts alles groter, maar het is weer een beginnetje. En net na lange tijd eindelijk weer eens naar yoga geweest en daar voelde ik in complete rust opeens ook weer hoe het nu met me gaat en dat ik een huilneiging heb.
Kortom, na de afgelopen tijd, weer op zoek naar de balans. Want niet denken dat het allemaal wel weer gaat en doorstomen, maar de balans gaat mij uiteindelijk verder helpen... en anders probeer ik ook wel ff online rummikub
@Sylvana wat fijn dat je een methode om afleiding te hebben hebt gevonden, die je kan toepassen wanneer je die nodig hebt.
@Nyota,
dat opschrijven is heel moeilijk maar ook heel nuttig...want je krijgt inzicht in je gevoelens en je kan het zelf een beetje dosificeren.
HIer is het echt op en af....en daarbij ben ik nog half wel half niet verkouden.en ik ben gewoon heel somber. Ik heb eigenlijk nergens zin in en toch ga ik maar door..maar heb gewoon geen zin.
Nu heb ik vakantie en de dagen zijn otiegelijk lang..en ik zou het liefst geen vakantie hebben.
Door zoveel vrije tijd ga ik me nog slechter voelen, omdat toen ik gewoon les ed. had sleepte ik mezelf rond en ging naar de lessen en daarna kwam ik thuis en was de dag zowat voorbij.
Maar nu zit ik de hele dag thuis en heb nergens zin in, en zit met 10 miljoen gevoelens die zo tegenstrijdig zijn die veroozaken ook nog veel ruzie/discussies met ma.
En ik heb een hekel aan thuiszitten nu.. ik haat thuis zijn..
maar ik heb volgende afspraak met de psych maar als de komende 3 dagen zo blijven ga ik denk ik maar ff aan de bel trekken
@Nyota,
dat opschrijven is heel moeilijk maar ook heel nuttig...want je krijgt inzicht in je gevoelens en je kan het zelf een beetje dosificeren.
HIer is het echt op en af....en daarbij ben ik nog half wel half niet verkouden.en ik ben gewoon heel somber. Ik heb eigenlijk nergens zin in en toch ga ik maar door..maar heb gewoon geen zin.
Nu heb ik vakantie en de dagen zijn otiegelijk lang..en ik zou het liefst geen vakantie hebben.
Door zoveel vrije tijd ga ik me nog slechter voelen, omdat toen ik gewoon les ed. had sleepte ik mezelf rond en ging naar de lessen en daarna kwam ik thuis en was de dag zowat voorbij.
Maar nu zit ik de hele dag thuis en heb nergens zin in, en zit met 10 miljoen gevoelens die zo tegenstrijdig zijn die veroozaken ook nog veel ruzie/discussies met ma.
En ik heb een hekel aan thuiszitten nu.. ik haat thuis zijn..
maar ik heb volgende afspraak met de psych maar als de komende 3 dagen zo blijven ga ik denk ik maar ff aan de bel trekken
Wat een verveling hier op de gesloten afdeling van de ggz kliniek
Ik doe ook wel eens zoiets Sylvana, Scrabbe op de telefoon um, Wordfeud heet het.
Maandag krijg ik waarschijnlijk vrijheden dat ik hopelijk een rondje mag gaan lopen buiten of zoiets..word er echt chago van af en toe, van alles..
Heb ik giga koppijn duurt het 3 uur voordat ik 1 paracetamol krijg, daarvoor moet mevrouw bellen met de arts, verder "drink ik veel te veel koffie" "heb ik een minderwaardigheidscomplex"en al dat soort dingen krijg ik naar me hoofd geslingerd.
En elke nacht word ik wakker ik heb nog niet kunnen doorslapen hier. een diazepammetje krijg ik dan wel weer.
Maar het is wel vermoeiend zeg, ook geestelijk, je blijft maar denken en denken doordat er heel erg weinig afleiding is.
En ik ben overdag giga moe door al die diazepam.
Hopelijk dat ik vanaf morgen een wat betere ervaring heb hier.. al is het niet slecht, maar ja wel,,"leeg"/slopend, saai, soms zitten we aan tafel en zegt niemand iets, ik vraag dan bijvoorbeeld naar dingen aan een verzorgster maar die wil weer niks over haar privé leven kwijt.
Terwijl de ander maar door blijft ratelen* zonder dat je maar 1 ding vraagt* maarja.
Ik doe ook wel eens zoiets Sylvana, Scrabbe op de telefoon um, Wordfeud heet het.
Maandag krijg ik waarschijnlijk vrijheden dat ik hopelijk een rondje mag gaan lopen buiten of zoiets..word er echt chago van af en toe, van alles..
Heb ik giga koppijn duurt het 3 uur voordat ik 1 paracetamol krijg, daarvoor moet mevrouw bellen met de arts, verder "drink ik veel te veel koffie" "heb ik een minderwaardigheidscomplex"en al dat soort dingen krijg ik naar me hoofd geslingerd.
En elke nacht word ik wakker ik heb nog niet kunnen doorslapen hier.
een diazepammetje krijg ik dan wel weer.Maar het is wel vermoeiend zeg, ook geestelijk, je blijft maar denken en denken doordat er heel erg weinig afleiding is.
En ik ben overdag giga moe door al die diazepam.
Hopelijk dat ik vanaf morgen een wat betere ervaring heb hier.. al is het niet slecht, maar ja wel,,"leeg"/slopend, saai, soms zitten we aan tafel en zegt niemand iets, ik vraag dan bijvoorbeeld naar dingen aan een verzorgster maar die wil weer niks over haar privé leven kwijt.
Terwijl de ander maar door blijft ratelen* zonder dat je maar 1 ding vraagt* maarja.
Ow ik wist niet dat je gesloten zit, dan is het ook wel goed misgegaan dus? Balen dat je je zo verveeld, maar dat herken ik wel van mn eigen opname. Snap niet dat ze niet wat meer aanbieden als afleiding, anders ga je idd de hele dag lopen malen. Ik hoop voor je dat je morgen wat vrijheden krijg. Heel veel sterkte!
Dankjewelquote:Op zondag 26 februari 2012 14:10 schreef Sylvana het volgende:
Ow ik wist niet dat je gesloten zit, dan is het ook wel goed misgegaan dus? Balen dat je je zo verveeld, maar dat herken ik wel van mn eigen opname. Snap niet dat ze niet wat meer aanbieden als afleiding, anders ga je idd de hele dag lopen malen. Ik hoop voor je dat je morgen wat vrijheden krijg. Heel veel sterkte!
doordeweeks is er wel een dagprogramma trouwens maar in het weekend niet.In het weekend mag je wel op verlof als de arts het daar mee eens is, ofzo
Succes met je opname Scarface. Ik weet nog dat ik me tijdens mijn opname verveelde, hoewel ik de rust wel zeer aangenaam vond.quote:
[..]
Dankjewel
In het weekend mag je wel op verlof als de arts het daar mee eens is, ofzo
Ik ging toen dingen doen zoals in de "gymzaal" tegen mezelf squashen met zo'n donzig balletje en een (badminton?)racket. Ook ging ik vaak bij de rokers zitten omdat het daar het gezelligst was, al is gezelligheid tijdens een opname natuurlijk relatief.
Sterker nog, tijdens een opname vond ik alles eigenlijk relatief.
Het ergst vond ik nog douchen, want dan was ik ineens weer alleen.
Ik wens je veel sterkte toe Scarface!
