R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik doe nooit iets, geen idee wat te doen eigenlijk.quote:Op maandag 20 februari 2012 22:34 schreef cafpow het volgende:
[..]
Tja, dit is zowieso lastig. Bij mij zien de psychologen ed. het soms iets minder ernstig omdat ik zeg maar het ene moment de hele dag somber op bed lig, en opeens spring ik uit bed, en doe ik van alles..waarna ik weer wegval..enz. En dus is alles nog meer een momentopname.
Rustig aan.
Mijn psych is lief Ik had haar gemaild over dat die vriend van mij zelfmoord heeft gepleegd en wat dat met me doet (nare gedachten die weer afentoe de kop opstaken en sowieso verdrietig enzo en dat icm stoppen met mn AD's was echt een feestje 
) En ze ging me gewoon spontaan bellen vandaag, en vragen wat ik voor hulp verwachtte van haar en ze zou het morgen in haar teamoverleg gaan bespreken hoe ze me zouden kunnen helpen. Vond ik echt te schattig gewoon Moet ervan huilen. En mijn moeder heeft maar weer bewezen wat voor bitch ze is. Met veel moeite heb ik wat whatsapp contact met haar gehad de afgelopen week (alles op mijn initiatief) en ze heeft vandaag (de crematie was vandaag) gewoon niks laten horen. Heel eerlijk gezegd vind ik haar nu echt even een stom wijf, en weet ik nu ook meteen weer waarom ik psychische problemen heb. Dit is namelijk de story of my life. Soms is ze er wel, maar ze heeft me al zo vaak (ook als kind) keihard laten barsten. Dat doe je toch niet als moeder? neem dan geen kinderen, domme troela!
Flikte ze nog wel om me vandaag een mail te sturen over totaal wat anders. Bah, wat een stom wijf is het ook. Ik heb ook gewoon geen zin meer om nog maar wat dan ook met haar te gaan doen (wat niet handig is want er staan nog een paar concertjes gepland waar we samen heen zouden gaan.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Echt, die psych van jou moet je koesteren. Heel goed hoe ze dit oppakt en ook heel goed van je dat je haar gemaild hebt!quote:
En mijn moeder heeft maar weer bewezen wat voor bitch ze is. Met veel moeite heb ik wat whatsapp contact met haar gehad de afgelopen week (alles op mijn initiatief) en ze heeft vandaag (de crematie was vandaag) gewoon niks laten horen. Heel eerlijk gezegd vind ik haar nu echt even een stom wijf, en weet ik nu ook meteen weer waarom ik psychische problemen heb. Dit is namelijk de story of my life. Soms is ze er wel, maar ze heeft me al zo vaak (ook als kind) keihard laten barsten. Dat doe je toch niet als moeder? neem dan geen kinderen, domme troela!
Flikte ze nog wel om me vandaag een mail te sturen over totaal wat anders. Bah, wat een stom wijf is het ook. Ik heb ook gewoon geen zin meer om nog maar wat dan ook met haar te gaan doen (wat niet handig is want er staan nog een paar concertjes gepland waar we samen heen zouden gaan.
En wat betreft je moeder is dat gewoon kut, maar ik denk dat je eigenlijk al wel wist dat je niets aan d'r zou hebben, maar anders hoopte. Dat maakt t overigens niet minder moeilijk, maar geeft alleen maar weer een bevestiging :-( Snap wel hoe dat voelt.
Je bent goed bezig, houd vol!
Hier trouwens al paar dagen aan t carnavallen! Heerlijk nergens aan denken, vanaf morgen weer terug in t echte leven en dan eens kijken hoe dat weer gaat.
Ik ben in ieder geval blij dat de medicatie mij helpt en ik me mede daardoor een stuk beter voel dan n paar maanden geleden! Geeft ook meteen meer ruimte om aan de onderliggende problemen te werken. Ik had t ook nooit zo op medicatie, maar echt, overweeg het in ieder geval. Het is zeker niet dat je er meteen helemaal waush van wordt!
Ik ben in ieder geval blij dat de medicatie mij helpt en ik me mede daardoor een stuk beter voel dan n paar maanden geleden! Geeft ook meteen meer ruimte om aan de onderliggende problemen te werken. Ik had t ook nooit zo op medicatie, maar echt, overweeg het in ieder geval. Het is zeker niet dat je er meteen helemaal waush van wordt!
Werd vanochtend gebeld dat therapie vanmiddag niet door zou gaan vanwege te weinig mensen 
Baal ik echt van en nou heb ik weer tot kwart over 4 in bed gelegen
Baal ik echt van en nou heb ik weer tot kwart over 4 in bed gelegen
Ik voel me nu echt kut, rotdag gehad en wat nog kutter is is dat ik in mn examenjaar zit en ik veel proefwerken heb waarvoor ik moet leren, maar mn hoofd er gewoon niet naar staat.
Ook bij mij is onder andere depressie vastgesteld. Echter heb ik last van chronische depressie met periodes waarin het erger is (unipolaire depressie). Na enkele maanden elke week therapie te hebben gehad en geen positieve verandering te zien of te voelen (periodes van totale apathie die afwisselen met zeer sterke negatieve gedachtes en gevoelen (lees: suïcidaal)) binnenkort beginnen met medicatie. Heb er totaal geen zin in, maar eigenlijk grijp ik naar alles wat me zou kunnen helpen.
welkom (of was je hier al eerder?)quote:
Ook bij mij is onder andere depressie vastgesteld. Echter heb ik last van chronische depressie met periodes waarin het erger is (unipolaire depressie). Na enkele maanden elke week therapie te hebben gehad en geen positieve verandering te zien of te voelen (periodes van totale apathie die afwisselen met zeer sterke negatieve gedachtes en gevoelen (lees: suïcidaal)) binnenkort beginnen met medicatie. Heb er totaal geen zin in, maar eigenlijk grijp ik naar alles wat me zou kunnen helpen.
soms is het handig om toch maar medicatie te gaan gebruiken, want als je er anders niet uitkomt is dat ook niet leuk. (understatement van de eeuw)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Hier gisteravond weer helemaal ingestort 
Crisisdienst erbij, psychiater erbij en voor de nacht wat extra rustgevende meds gekregen. Desondanks amper geslapen. Ik weet niet hoe het komt dat ik opeens weer zo'n terugval kreeg en dat maakt me erg bang. Ik heb als het goed is eerder dan gepland (28e) gesprek met psychiater over medicijnen. Heb toch wat meer nodig om mn gedachten te kunnen onderdrukken...
Crisisdienst erbij, psychiater erbij en voor de nacht wat extra rustgevende meds gekregen. Desondanks amper geslapen. Ik weet niet hoe het komt dat ik opeens weer zo'n terugval kreeg en dat maakt me erg bang. Ik heb als het goed is eerder dan gepland (28e) gesprek met psychiater over medicijnen. Heb toch wat meer nodig om mn gedachten te kunnen onderdrukken...
Morgen naar de huisarts om met anti-depressiva te beginnen......
Ben vanaf na de zomervakantie minder zelfverzekerd,angstig, gespannen etc geworden.
Dit leidde tot een aantal dipjes die meestal wel weer overgingen.
Gisteren voor het eerst met psycholoog gepraat en die heeft in overleg met huisarts besproken om AD te gaan slikken. Dus ben benieuwd... Is het zo dat iedereen van die hevige bijwerkingen hiervan heeft in het begin?
Ben vanaf na de zomervakantie minder zelfverzekerd,angstig, gespannen etc geworden.
Dit leidde tot een aantal dipjes die meestal wel weer overgingen.
Gisteren voor het eerst met psycholoog gepraat en die heeft in overleg met huisarts besproken om AD te gaan slikken. Dus ben benieuwd... Is het zo dat iedereen van die hevige bijwerkingen hiervan heeft in het begin?
Welk anti-depressivum schrijven ze hier eigenlijk voor? Mijn klachten zijn dat ik echt abnormaal gespannen ben voor de meest simpele dingen en hierdoor dagenlang niks eet...
Ben opzich niet zwaar depressief maar door mijn gespannenheid vermijd ik dingen waardoor ik bijvoorbeeld meer thuis blijf tegenwoordig.
Ben opzich niet zwaar depressief maar door mijn gespannenheid vermijd ik dingen waardoor ik bijvoorbeeld meer thuis blijf tegenwoordig.
Ik wel, ik kreeg als een van de bijwerkingen opeens honger, dat vond ik cool, maar dat is nu weer wegquote:
Morgen naar de huisarts om met anti-depressiva te beginnen......
Ben vanaf na de zomervakantie minder zelfverzekerd,angstig, gespannen etc geworden.
Dit leidde tot een aantal dipjes die meestal wel weer overgingen.
Gisteren voor het eerst met psycholoog gepraat en die heeft in overleg met huisarts besproken om AD te gaan slikken. Dus ben benieuwd... Is het zo dat iedereen van die hevige bijwerkingen hiervan heeft in het begin?
En nu heb ik eigenlijk geen bijwerkingen meer.. Eerste pil was heftig, 2e minder, na de 3e nauwelijks denk ik.
Rustig aan.
ik had in het begin meer hoofdpijn en was erg moe, maar dat trok wel bij
glories,. ik heb paroxetine gekregen omdat ik veel paniekaanvallen had, en de eerste weken denk je dat heg niet werkt tot je je ineens beseft dat je al n paar dagen rustig bent! succes
glories,. ik heb paroxetine gekregen omdat ik veel paniekaanvallen had, en de eerste weken denk je dat heg niet werkt tot je je ineens beseft dat je al n paar dagen rustig bent! succes
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik heb Sertraline en had de eerste dagen last van een droge mond en de eerste paar weken dat ik me nog rotter voelde. Daarna ging het de eerste keer dat ik het slikte wel bergopwaarts. Nu de tweede keer niet echt, dus maar even met psychiater overleggen over verhoging. Want depressie wordt alleen maar erger hier
Ik merk toch dat ik mezelf onnodig in een slachtofferrol plaats, dat gaat dan gepaard met alles wat negatief is heel erg persoonlijk opnemen etc.. Het voelt machteloos. Maar dan 2 uur later voel ik me goed en heb ik het gevoel alsof ik de touwen in handen heb bij wijze van spreken...
Dat schommelen daar word ik wel gek van, ik wil die ''macht'' gewoon niet weg laten slippen, maar vaak ga ik onbewust toch in die negativiteit mee die ik dan voel waardoor ik mezelf weer machteloos voel en afschilder - als een slachtoffer.
Dat schommelen daar word ik wel gek van, ik wil die ''macht'' gewoon niet weg laten slippen, maar vaak ga ik onbewust toch in die negativiteit mee die ik dan voel waardoor ik mezelf weer machteloos voel en afschilder - als een slachtoffer.
Rustig aan.
Ik heb ze bijna allemaal gehad
citalopram: werd ik slaperig van, maar omdat de rest nog ergere bijwerkingen had ben ik daar nu weer naar terug
lexapro, paroxetine, venlafaxine: werd mijn lijf gespannen en zenuwachtig van, ging ervan gapen
wellbutrin: eetlust weg, en uiteindelijk werd ik alsnog heel erg depressief maar dat was denk ik door de concerta.
De meeste mensen hebben na een paar weken nog maar weinig last van de bijwerkingen, alleen bij mij gaan ze niet over. althans, de meeste wel maar dat gespannen zijn niet. Aangezien angstklachten een reden zijn dat ik ze slik, werkt het voor mij niet door die bijwerking. Dus nu hoop ik dat ik die niet van de citalopram alsnog krijg (tot zover dus wel, maar dat is nog maar dag 1)
maar de eerste paar dagen kunnen vervelend zijn en ik zelf zou dan vrij nemen. in ieder geval voor dag 1.
citalopram: werd ik slaperig van, maar omdat de rest nog ergere bijwerkingen had ben ik daar nu weer naar terug
lexapro, paroxetine, venlafaxine: werd mijn lijf gespannen en zenuwachtig van, ging ervan gapen
wellbutrin: eetlust weg, en uiteindelijk werd ik alsnog heel erg depressief maar dat was denk ik door de concerta.
De meeste mensen hebben na een paar weken nog maar weinig last van de bijwerkingen, alleen bij mij gaan ze niet over. althans, de meeste wel maar dat gespannen zijn niet. Aangezien angstklachten een reden zijn dat ik ze slik, werkt het voor mij niet door die bijwerking. Dus nu hoop ik dat ik die niet van de citalopram alsnog krijg (tot zover dus wel, maar dat is nog maar dag 1)
maar de eerste paar dagen kunnen vervelend zijn en ik zelf zou dan vrij nemen. in ieder geval voor dag 1.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?quote:
Ik merk toch dat ik mezelf onnodig in een slachtofferrol plaats, dat gaat dan gepaard met alles wat negatief is heel erg persoonlijk opnemen etc.. Het voelt machteloos. Maar dan 2 uur later voel ik me goed en heb ik het gevoel alsof ik de touwen in handen heb bij wijze van spreken...
Dat schommelen daar word ik wel gek van, ik wil die ''macht'' gewoon niet weg laten slippen, maar vaak ga ik onbewust toch in die negativiteit mee die ik dan voel waardoor ik mezelf weer machteloos voel en afschilder - als een slachtoffer.
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
quote:
[..]
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ikzelf, word beïnvloed door mijn gevoel, ik heb daar geen controle over. Door mijn gevoel ga ik me gedragen op een manier waarop ik me niet wil gedragen.quote:
[..]
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Maarja... Ik kan dat gevoel wel accepteren dus, maar ik moet die ''macht'' niet uit handen geven. Ik moet boven mijn ''gevoel'' staan, of ik het verder accepteer of niet dat is het 2e.
Maar ergens mee leren omgaan is ook controle krijgen over je gevoel... En dat is niet een slecht iets.
Rustig aan.
Ik ben het wel eens met deze benadering. Voor zover nare gevoelens het gevolg zijn van innerlijke strijd, herinneringen, gedachten e.d. Maar ik vind het wel lastig (consistent) zo met mijn gevoelens om te gaan.quote:
[..]
Waar probeer je macht over te krijgen? Je gevoel? Is je (of wie dan ook?) dat ooit blijvend gelukt?
Is het niet verschrikkelijk vermoeiend om controle over je gevoel te willen hebben? Hoeveel energie dat kost? Hoe je jezelf er niet meer in een kooitje? Sta je juist zelf niet stil wanneer je je gevoel en gedachten stil probeert te krijgen?
Hoe zou het zijn als je je gevoel de ruimte gaf om er gewoon te zijn zoals er is? Dus niet meer onderdrukken, of oordelen dat het er niet mag zijn of anders zou moeten zijn, het volledig accepteren. Je gevoel is er, hoe hard je er ook tegen vecht en alles wat je bestrijdt komt alleen maar groter en sterker terug. Waarom geen liefde en compassie volle houding naar jezelf, en dus ook naar je gevoelens toe? Als je van jezelf zou geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, dan geldt dat ook voor je gevoelens, toch?
Is dat hele idee van controle krijgen over je gevoelens niet 1 grote illusie?
Als je dat gevecht (wat je zelf creëert) los zou laten, zou dat niet meer ruimte geven om je leven te leven?
Vandaag meer neerslachtig en angstig gevoeld dan meestal. En als ik dan merk dat het in de weg staat van dingen die ik 'moet doen' dan voel ik me snel ongeduldig, angstiger. Wordt het meer een strijd. Ik denk dat ik even de dingen afmaak die vandaag haast hebben en straks nog even rustig probeer te zijn met mijn gevoelens, of anders morgenochtend.
Ga je bij je nare gevoelens bepaalde dingen doen, of juist niet doen (passief worden)? Als je iets voelt en dan een neiging hebt om wat te doen, kan je alsnog daar een halt toe roepen (als test: zou je jouw gedrag onder controle kunnen brengen als iemand je daar 1000 euro voor betaalde). Wat gebeurt er als je een tijdje gewoon gaat zitten of liggen als je iets sterk voelt? Stil liggen en observeren wat er in je omgaat?quote:
Ikzelf, word beïnvloed door mijn gevoel, ik heb daar geen controle over. Door mijn gevoel ga ik me gedragen op een manier waarop ik me niet wil gedragen.
Maarja... Ik kan dat gevoel wel accepteren dus, maar ik moet die ''macht'' niet uit handen geven. Ik moet boven mijn ''gevoel'' staan, of ik het verder accepteer of niet dat is het 2e.
Maar ergens mee leren omgaan is ook controle krijgen over je gevoel... En dat is niet een slecht iets.
Het gevoel kan me overvallen en dan ga ik mezelf in een slachtofferrol plaatsen, dat is soms wel erg goed kenbaar op het forum, en dat wil ik gewoon niet hebben.. Ik zie daar echt niks positiefs in en ik wil ook gewoon controle hebben over wat ik zelf doe / zeg. Dat wil ik dus niet doen, omdat ik het negatief vind, maar ik doe het dus wel... Daar zit voor mij het punt waar het fout gaat. - iets doen terwijl ik het eigenlijk niet wil doen - getriggerd door mijn gevoel -quote:
Ga je bij je nare gevoelens bepaalde dingen doen, of juist niet doen (passief worden)? Als je iets voelt en dan een neiging hebt om wat te doen, kan je alsnog daar een halt toe roepen (als test: zou je jouw gedrag onder controle kunnen brengen als iemand je daar 1000 euro voor betaalde). Wat gebeurt er als je een tijdje gewoon gaat zitten of liggen als je iets sterk voelt? Stil liggen en observeren wat er in je omgaat?
Rustig aan.
Het kan best zijn dat dit aan de basis van je slachtofferrol ligt; je maakt iets wat je hebt (je gevoel) groter dan je bent. Je zegt ''ik heb daar geen controle over'' en wanneer je dat zegt en je gelooft dat ook echt (anders gezegd; je identificeert je met die gedachte) dan wordt dat waarheid, gevolg; terug in de beperking. Dan geef je de stuurkracht uit handen.quote:
Ikzelf, word beïnvloed door mijn gevoel, ik heb daar geen controle over. Door mijn gevoel ga ik me gedragen op een manier waarop ik me niet wil gedragen.
Je geeft je gevoel de schuld van hoe je je gedraagt; dat is slachtoffer gedrag. Je zou je gevoel ook kunnen leren begrijpen (waarom voel je wat je voelt?) en accepteren. Het doen samen met je gevoel, en niet er eerst van af willen. Wanneer je redeneert dat het gevoel eerst weg moet laat je het gevoel beslissen en kreeg je meer van hetzelfde; je voedt het gevoel. Je gevoel is er niet om voor jou te beslissen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je moet het anders bekijken. Je doet alsof ik de stuurkracht uit handen geef doordat ik bewust zeg ''mijn gevoel moet anders''quote:
[..]
Het kan best zijn dat dit aan de basis van je slachtofferrol ligt; je maakt iets wat je hebt (je gevoel) groter dan je bent. Je zegt ''ik heb daar geen controle over'' en wanneer je dat zegt en je gelooft dat ook echt (anders gezegd; je identificeert je met die gedachte) dan wordt dat waarheid, gevolg; terug in de beperking. Dan geef je de stuurkracht uit handen.
Je geeft je gevoel de schuld van hoe je je gedraagt; dat is slachtoffer gedrag. Je zou je gevoel ook kunnen leren begrijpen (waarom voel je wat je voelt?) en accepteren. Het doen samen met je gevoel, en niet er eerst van af willen. Wanneer je redeneert dat het gevoel eerst weg moet laat je het gevoel beslissen en kreeg je meer van hetzelfde; je voedt het gevoel. Je gevoel is er niet om voor jou te beslissen.
Het hele probleem is.. Is dat ik in een slachtofferrol reageer zonder bewust na te denken, de bewustwording dat ik weer in een slachtofferrol reageer komt later.
Mijn gevoel fluctueert, daar bestaat naar wat ik weet geen logische verklaring voor.
En dat stukje over beslissen heb je helemaal gelijk in, maar dat stukje wordt niet door mijn gedachte getriggerd maar door mijn gevoel dus. Het gevoel zou er wellicht gewoon kunnen blijven, maar ik ben nog niet in staat om rationeel te denken als ik me slecht voel dus blijkbaar.
Rustig aan.
Dan is het toch heel goed dat je je daar wel mee bezig houdt; nu ben je er nog niet toe in staat, nog niet, maar je kan dat wel leren 
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Lets hope so, want een slachtofferrol zorgt ervoor dat het nare gevoel versterkt wordt ipv verbeterd, dus die controle terugnemen heeft een positief effect op mijn gevoel. - of beter gezegd: geen negatief effect -quote:
Dan is het toch heel goed dat je je daar wel mee bezig houdt; nu ben je er nog niet toe in staat, nog niet, maar je kan dat wel leren
Rustig aan.
Ja, en misschien leren dat wat je nu nog ziet als een naar gevoel ook maar gewoon dat is; een gevoel, en daar dus geen oordeel aan verbinden, het er laten zijn terwijl jij je op een positieve manier op jezelf richt je in het gewenst handelen zou kunnen sterken.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Nee juist niet, het idee is dat je volledig ja zegt tegen je gevoel en het ruimte geeft om er te zijn, zonder oordeel, wat het ook is.quote:
Jij hebt jezelf eigenlijk los staan van je gevoel ofzo?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Net een best 'goed' gesprek gehad met mn exvriend. Goed en rustig met elkaar gepraat, wel via de telefoon maargoed, en er nu gewoon echt een punt achter gezet. Heb in ieder geval duidelijkheid.
Die duidelijkheid voelt goed.
Nu kan ik in ieder geval goed gaan verwerken dat het uit is. Vandaag lekker een 'ik blijf in bed' dag. Vanavond even met mn beste vriendin naar iemand toe voor wat afleiding.
Goed begin van de verwerking dacht ik zo
Zodra dat verwerkt is kan ik pas echt goed met mezelf aan de slag en hopelijk uit mijn depressie klimmen. Ik zie het even zonnig in, en dat geeft me moed
Die duidelijkheid voelt goed.
Nu kan ik in ieder geval goed gaan verwerken dat het uit is. Vandaag lekker een 'ik blijf in bed' dag. Vanavond even met mn beste vriendin naar iemand toe voor wat afleiding.
Goed begin van de verwerking dacht ik zo
Zodra dat verwerkt is kan ik pas echt goed met mezelf aan de slag en hopelijk uit mijn depressie klimmen. Ik zie het even zonnig in, en dat geeft me moed
What you forget, you are gonna repeat.
|| justdiggit.org ||
|| justdiggit.org ||
Goed zo girlnextdoor!
Kingtoppie: probeer ook om niet boos op jezelf te worden als je in je valkuil stapt. Maar het gewoon te zien als: ok, is gebeurd, volgende keer beter. Dat geeft meer ruimte om van je gedrag te leren.
Ik heb er ook moeite mee hoor om mijn gedrag niet te laten sturen door mijn gevoel. Maar soms lukt het en dan ben ik weer trots op mezelf.
Oja, en eigenlijk is het meestal je emotie, die voor problemen zorgt. Gevoel is meestal wat constanter en betrouwbaarder. Maar die emoties zijn vervelend. Dat onderscheid is moeilijk te maken, maar helpt mij wel om te bepalen hoe ik het beste kan reageren op dingen/gevoel/emotie
Kingtoppie: probeer ook om niet boos op jezelf te worden als je in je valkuil stapt. Maar het gewoon te zien als: ok, is gebeurd, volgende keer beter. Dat geeft meer ruimte om van je gedrag te leren.
Ik heb er ook moeite mee hoor om mijn gedrag niet te laten sturen door mijn gevoel. Maar soms lukt het en dan ben ik weer trots op mezelf.
Oja, en eigenlijk is het meestal je emotie, die voor problemen zorgt. Gevoel is meestal wat constanter en betrouwbaarder. Maar die emoties zijn vervelend. Dat onderscheid is moeilijk te maken, maar helpt mij wel om te bepalen hoe ik het beste kan reageren op dingen/gevoel/emotie
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik snap het verschil dan niet tussen emotie en gevoel...?
Maar ik word niet zo snel boos.. Eigenlijk nooit echt... Dus dat is het niet echt.
Ik voel meer een soort van... Machteloosheid? Een teken dat ik er nog steeds niet ben, dat ik nog steeds geen complete controle heb over mezelf
Ik weet niet precies hoe ik het gevoel moet omschrijven.. Het is ook voor een deel vervormd met schaamte ofzo.
Maar ik word niet zo snel boos.. Eigenlijk nooit echt... Dus dat is het niet echt.
Ik voel meer een soort van... Machteloosheid? Een teken dat ik er nog steeds niet ben, dat ik nog steeds geen complete controle heb over mezelf
Ik weet niet precies hoe ik het gevoel moet omschrijven.. Het is ook voor een deel vervormd met schaamte ofzo.
Rustig aan.
Complete controle is onhaalbaar volgens mij. Het is prettig om emoties beter te leren hanteren, echter kan er altijd iets gebeuren wat je overvalt en waardoor je even minder grip op jezelf hebt.
Je legt de lat denk ik te hoog voor jezelf door complete controle te willen, waardoor je jezelf alleen maar teleurstelt: "ik ben er nog steeds niet."
In plaats van naar complete controle te streven, zou je ook kunnen accepteren dat je niet overal controle over hebt. Dat het gevoel er is, maar je wel een keuze hebt hoe je daarmee vervolgens omgaat.
Je legt de lat denk ik te hoog voor jezelf door complete controle te willen, waardoor je jezelf alleen maar teleurstelt: "ik ben er nog steeds niet."
In plaats van naar complete controle te streven, zou je ook kunnen accepteren dat je niet overal controle over hebt. Dat het gevoel er is, maar je wel een keuze hebt hoe je daarmee vervolgens omgaat.
"The problem with common sense is that most people are morons."
Ik bedoel dan controle hebben over die keuze hoe ik ermee omga, dat heb ik dus niet.
Hoe is het lola?
Hoe is het lola?
Rustig aan.
Dat heb je nóg niet. Het klinkt cliché, maar dat je daar bewust van bent, is de eerste stap om daar iets in te veranderen. Hoe meer je daarvan op het moment zelf bewust van wordt, des te meer ruimte zul je voelen om daar wel een keuze in te kunnen maken.
Met mij is het goed, dank je wel. Vind het goed van je dat je hiermee aan de slag gaat.
Met mij is het goed, dank je wel
. Vind het goed van je dat je hiermee aan de slag gaat.
"The problem with common sense is that most people are morons."
Ja, nu de vraag hoe ik dat dus ga doen, want het gaat blijkbaar steeds onbewust als ik me naar voel.quote:
Dat heb je nóg niet. Het klinkt cliché, maar dat je daar bewust van bent, is de eerste stap om daar iets in te veranderen. Hoe meer je daarvan op het moment zelf bewust van wordt, des te meer ruimte zul je voelen om daar wel een keuze in te kunnen maken.
Met mij is het goed, dank je wel
En thx.
Rustig aan.
