Depressie & Angst #17

TheGirlNextDoor kom je ?

Ging het maar alleen om het feit dat mn vriend het heeft uitgemaakt, dan was ik ook (nog) niet depressief gediagnosticeerd. Dat is alleen de doorslaggever waardoor mijn laatste beetje geluk verdween.

En ik heb me misschien wat heftig uitgedrukt, maar dat is wel hoe ik me de laatste paar dagen voel en ik kan het niet echt bij iemand kwijt in mijn omgeving.

Dat er regels aan vast zaten hier wist ik niet, ik ben net nieuw in dit topic. Maar dat betekent nog niet dat ik het dan niet zo voel en het kwijt moet. En ik dacht dat ik daarvoor hier een beetje terecht kon.

Mijn psycholoog raadde me ook aan om een soort lotgenotengroep te zoeken waar ik tips en adviezen zou kunnen krijgen en geven.

Wel lief hoe anderen reageren

quote:

Op zondag 19 februari 2012 15:00 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Ging het maar alleen om het feit dat mn vriend het heeft uitgemaakt, dan was ik ook (nog) niet depressief gediagnosticeerd. Dat is alleen de doorslaggever waardoor mijn laatste beetje geluk verdween.

En ik heb me misschien wat heftig uitgedrukt, maar dat is wel hoe ik me de laatste paar dagen voel en ik kan het niet echt bij iemand kwijt in mijn omgeving.

Dat er regels aan vast zaten hier wist ik niet, ik ben net nieuw in dit topic. Maar dat betekent nog niet dat ik het dan niet zo voel en het kwijt moet. En ik dacht dat ik daarvoor hier een beetje terecht kon.

Mijn psycholoog raadde me ook aan om een soort lotgenotengroep te zoeken waar ik tips en adviezen zou kunnen krijgen en geven.

Wel lief hoe anderen reageren

Je zit hier prima hoor . Sommige mensen hebben over elke post wel wat te zeuren. Zou je wat meer willen vertellen over jezelf?

Roos en girlnextdoor:

Het is in dit topic een paar maandjes geleden afgesproken dat er niet meer wordt gesproken over zelfmoordgedachten en gedachten aan dat je hoopt niet meer wakker te worden. Dit omdat wij er via internet niet bij kunnen helpen en dan in het allerergste geval van de zijlijn zouden toekijken dat iemand anders zijn of haar eigen leven neemt.

Het is wel altijd welkom om je gevoelens te uiten, maar probeer hierbij de realiteit in het oog te houden en je medeforummers een beetje in bescherming te nemen tegen zulke pijnlijke dingen.

Girlnextdoor: ik hoop dat je hier blijft en toch je gevoel kunt delen en daar iets aan hebt. Als je echt twijfels heb over je leven: praat hierover met je hulpverlener en vertel hem/haar daar heel eerlijk over. Er is nog een groot verschil tussen de gedachte niet meer te willen en daadwerkelijk jezelf iets aandoen, en er is echt nog een mogelijkheid om je zin in het leven weer terug te krijgen.
Wij allemaal kennen het gevoel van een depressie, en ook het gevoel dat er dan nóg een klap bovenop komt en je het echt allemaal even niet meer weet. Dat is een vreselijk gevoel, en het enige dat je ermee kunt is doorgaan op je verstand en zo snel mogelijk hulptroepen inschakelen om je te helpen er bovenop te komen.
Ik wens je hier heel erg veel sterkte mee en nogmaals: ik hoop dat je hier blijft en je toch welkom voelt.

Roos: Volgens mij heeft Re zijn reactie genuanceerd. is nu wel allemaal weer OK toch?

Ik heb nooit een post over zelfmoord of iets in die trant gepost hoor En ja, het is OK

quote:

Op zondag 19 februari 2012 15:04 schreef roos94 het volgende:

[..]

Je zit hier prima hoor . Sommige mensen hebben over elke post wel wat te zeuren. Zou je wat meer willen vertellen over jezelf?

Wat wil je weten?

quote:

Op zondag 19 februari 2012 17:09 schreef Murmeli het volgende:
Roos en girlnextdoor:

Het is in dit topic een paar maandjes geleden afgesproken dat er niet meer wordt gesproken over zelfmoordgedachten en gedachten aan dat je hoopt niet meer wakker te worden. Dit omdat wij er via internet niet bij kunnen helpen en dan in het allerergste geval van de zijlijn zouden toekijken dat iemand anders zijn of haar eigen leven neemt.

Het is wel altijd welkom om je gevoelens te uiten, maar probeer hierbij de realiteit in het oog te houden en je medeforummers een beetje in bescherming te nemen tegen zulke pijnlijke dingen.

Girlnextdoor: ik hoop dat je hier blijft en toch je gevoel kunt delen en daar iets aan hebt. Als je echt twijfels heb over je leven: praat hierover met je hulpverlener en vertel hem/haar daar heel eerlijk over. Er is nog een groot verschil tussen de gedachte niet meer te willen en daadwerkelijk jezelf iets aandoen, en er is echt nog een mogelijkheid om je zin in het leven weer terug te krijgen.
Wij allemaal kennen het gevoel van een depressie, en ook het gevoel dat er dan nóg een klap bovenop komt en je het echt allemaal even niet meer weet. Dat is een vreselijk gevoel, en het enige dat je ermee kunt is doorgaan op je verstand en zo snel mogelijk hulptroepen inschakelen om je te helpen er bovenop te komen.
Ik wens je hier heel erg veel sterkte mee en nogmaals: ik hoop dat je hier blijft en je toch welkom voelt.

Roos: Volgens mij heeft Re zijn reactie genuanceerd. is nu wel allemaal weer OK toch?

Misschien een idee omdat even in de OP te melden...

Dit om nieuwe misverstanden te voorkomen en het kenbaar maken aan nieuwelingen hier. .


Over mezelf: Ik ben momenteel zwaar somber . Aan de ene kant weet ik wel dit dit over waait, maar aan de andere kant tja is het gewoon zwaar klote...

quote:

Op zondag 19 februari 2012 20:18 schreef kingtoppie het volgende:
Je gaat ook echt minder diep ademen als je somber bent of ligt dat aan mij?

Hoe dieper je ademt, hoe meer je bij je gevoelens komt. Dat is wat mijn psycholoog me verteld heeft. Je gevoelens zitten in je onderbuik, als je daarnaar toe ademt laat je ze vrij, ofzo.
Toen ik het deed begon ik direct enorm hard te janken.. dus ik geloof het wel

quote:

Op zondag 19 februari 2012 20:18 schreef kingtoppie het volgende:
Je gaat ook echt minder diep ademen als je somber bent of ligt dat aan mij?

Volgens mij wel sneller nu ik er op begin te letten.
Gelukkig start ik in april met een cursus Mindfullness (in dit geval gericht en aangepast op autisme) Dan kan dat bij mij ook beter gaan.

Hallo liefjes!

Girlnextdoor! Naar dat je je zo voelt! Wanneer moet je weer naar de psych?

Ik denk inderdaad dat het een goed idee om in de op te zetten, dat het praten over suicidale gevoelens en gedachten hier niet is toegestaan, Dat is in het leven geroepen omdat er mensen waren die bij wijze van al met het mes in hun handen stonden, En wij aan deze kant van de laptop niks konden doen, En als diegene dan 2 dagen niet online is geweest vraag je je toch af, waar hij of zij is, en daar hadden een aantal mensen inclusief ikzelf geen zin in.

Hier een beetje labiele dag, Ik slaap vannacht voor het laatst in mijn ouderlijke huis, Het verven en verbouwen ging allemaal zo voorspoedig, dat we deze week al overgaan, en dus gaan samenwonene, Het geeft mij een beetje een weemoedig gevoel! Ik heb er heel veel zin in, maar het is ook raar, en dat ik mijn katten achter moet laten maakt me aan het huilen!

Buiten dat, gaat het eigenlijk best wel goed met mij, Ik leer steeds beter mijn grenzen aan te geven, en ze te voelen!

quote:

Op zondag 19 februari 2012 20:27 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Hallo liefjes!

Girlnextdoor! Naar dat je je zo voelt! Wanneer moet je weer naar de psych?

Ik denk inderdaad dat het een goed idee om in de op te zetten, dat het praten over suicidale gevoelens en gedachten hier niet is toegestaan, Dat is in het leven geroepen omdat er mensen waren die bij wijze van al met het mes in hun handen stonden, En wij aan deze kant van de laptop niks konden doen, En als diegene dan 2 dagen niet online is geweest vraag je je toch af, waar hij of zij is, en daar hadden een aantal mensen inclusief ikzelf geen zin in.

Zoiets (okee misschien ben ik niet de persoon er naar om dit te doen, aangezien ik hier niet vaak meer kom (in de eerste topics was ik echter wel actief aanwezig):

"UIteraard staan zelfmoordgedachtes en het nooit meer wakker willen worden in verband met depressies. Toch is het niet toegestaan er in dit topic over te praten. Wij kunnen je hier niet bij helpen en adviseren je te wenden tot je behandelaar of andere proffesionals,

Bijvoorbaat dank,

(ik heb twijfels om de reden (dat het eerder is voorgekomen) er bij te zetten, omdat dit de discussie weer kan doen opwekken... )

"

quote:

Op zondag 19 februari 2012 20:27 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Hallo liefjes!

Girlnextdoor! Naar dat je je zo voelt! Wanneer moet je weer naar de psych?

Ik denk inderdaad dat het een goed idee om in de op te zetten, dat het praten over suicidale gevoelens en gedachten hier niet is toegestaan, Dat is in het leven geroepen omdat er mensen waren die bij wijze van al met het mes in hun handen stonden, En wij aan deze kant van de laptop niks konden doen, En als diegene dan 2 dagen niet online is geweest vraag je je toch af, waar hij of zij is, en daar hadden een aantal mensen inclusief ikzelf geen zin in.

Hier een beetje labiele dag, Ik slaap vannacht voor het laatst in mijn ouderlijke huis, Het verven en verbouwen ging allemaal zo voorspoedig, dat we deze week al overgaan, en dus gaan samenwonene, Het geeft mij een beetje een weemoedig gevoel! Ik heb er heel veel zin in, maar het is ook raar, en dat ik mijn katten achter moet laten maakt me aan het huilen!

Buiten dat, gaat het eigenlijk best wel goed met mij, Ik leer steeds beter mijn grenzen aan te geven, en ze te voelen!

Ik snap het.

Woensdag over een week moet ik er weer heen.

quote:

Op zondag 19 februari 2012 20:44 schreef Bos81 het volgende:

[..]

Zoiets (okee misschien ben ik niet de persoon er naar om dit te doen, aangezien ik hier niet vaak meer kom (in de eerste topics was ik echter wel actief aanwezig):

"UIteraard staan zelfmoordgedachtes en het nooit meer wakker willen worden in verband met depressies. Toch is het niet toegestaan er in dit topic over te praten. Wij kunnen je hier niet bij helpen en adviseren je te wenden tot je behandelaar of andere proffesionals,

Bijvoorbaat dank,

(ik heb twijfels om de reden (dat het eerder is voorgekomen) er bij te zetten, omdat dit de discussie weer kan doen opwekken... )

"

Klinkt prima!

quote:

Op zondag 19 februari 2012 21:08 schreef TheGirlNextDoor het volgende:

[..]

Ik snap het.

Woensdag over een week moet ik er weer heen.

Kun je niet bellen of je eerder terecht kan? Lijkt mij voor jou wel heel prettig!

quote:

Op zondag 19 februari 2012 21:42 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Klinkt prima!

[..]

Kun je niet bellen of je eerder terecht kan? Lijkt mij voor jou wel heel prettig!

Hij is de komende week op vakantie. Anders had ik het inderdaad wel gedaan

goedenavond allemaal..

Sorry dat ik nu niet op anderen reageer..maar de afgelopen dagen zit ik echt in robot/survival mode. Op dit moment trek ik het even niet en ik blijf doorgaan...maar ik kan mijn gevoel niet goed opzij zetten op de momenten dat dat nodig is of dat ik het heb zoals bijvoorbeeld op school..tijdens de lessen.
Ik ben constant geirriteerd..
en voel mezelf net een tikkende tijdbom...die ieder moment kan afgaan, zij het door een "paniek"aanval, woedeaanval, stress..en zak echt constant verder weg.
Ik weet dat ik dit niet moet toelaten maar momenteel weet ik echt even niet wat te doen. het ging de afgelopen al met al zo redelijk..
En ik zit absoluut niet lekker in mijn vel meer, en dit is al meerdere dagen zo aan het spelen..en vandaag zat ik weer ergens in een sociale gebeurtenis..en ik dacht constant van wat heb ik hier te zoeken, ik heb geen zin hierin enz.
Maar toch dwing ik me, net zoals contact met bepaalde personen, ik heb het gevoel dat ik het contact moet verbreken (niet omdat het slechte personen zijn) maar doordat het contact op en af is mis ik het zo enorm dat ik het wil verbreken omdat ik het zo niet aankan. Maar ik kan het gewoon niet, ik verbreek het contact een tijdje en vanzelf moet ik het weer opzoeken om een leegte te vullen..en ik wil het niet

En het voelt allemaal zo zwaar en zo veel...dat ik het even niet meer trek..

quote:

Op zondag 19 februari 2012 23:43 schreef kingtoppie het volgende:
Kus voor cafpow,
Ik kan nare gevoelens negeren.. Maar dan ga ik ''opkroppen'' hoor ik... Dus dat is niet goed?
Ik weet het niet zo goed, anderzijds.. als ik er nooit naar hoef te luisteren dan zou het toch weg moeten zijn?

Het is insertase gewoon opkroppen amar soms is dat net ff nodig om bijvoorbeeld de laatste lesuren door te komen van een dag.
En ik vind het fijner als dingen er thuis uit komen en even niks hoef. En ik kon ook gevoel ook altijd gewoon negeren... en dat lukt steeds minder maar ik kan me eigenlijk nergens volledig uitten en alles voelt net aan alsof het toneel is ...

Cafpow, kun je dit niet tegen die mensen zeggen? Als je denkt dat hun vriendschap je kan steunen tenminste, zeg ze dan gewoon wat je hier schrijft: Dat het je niet goed gaat, en dat je het niet trekt dat het contact op deze manier op- en afgaat. Misschien verrassen ze je wel. Als je mensen niet op de hoogte stelt, kunnen ze er heel lang over doen alvorens ze uit zichzelf inzien dat je op een breekpunt zit.

Zoals iedereen (en wat ik nu ook weer merk) heb je natuurlijk een uitlaatklep nodig. Soms moet ik gewoon even heel hard gaan fietsen, of heel hard en vals meezingen met boze liedjes. Of ik ga op stal werken, uitmesten, balen hooi versjouwen, emmers water zeulen, en als beloning laat ik mijn paard al mijn zorgen wegdraven. Mijn paard moet het overigens allemaal aanhoren, en dat vindt ie niet erg! Heb je problemen met iemand maar kun je het niet bij ze kwijt, schrijf het dan op. Opkroppen, daar heb je alleen jezelf mee. Klinkt natuurlijk makkelijker dan het is want bij mij sluipt het er ook vaak in.

TheGirlNextDoor, als je via PM je hart eens wil luchten of zo...? Begrijpelijk dat je door de bomen het bos nu niet meer ziet, maar vergeet niet dat je in je relatie met hem óók erg eenzaam was. Mocht je hem nu terug in je leven laten, zal het niet ineens op magische wijze allemaal in orde zijn, au contraire zelfs!

Hier is het ook heel slecht gegaan de afgelopen week, ik had al twee hele slechte dagen achter de rug maar werd wel uitgenodigd voor een sollicitatie. Daar bemerkte ik, op een ietwat confronterende manier, dat ik dat voorlopig wel kan vergeten. Best wel ingestort. Met suicidale gedachten, vreetbuien, woedeaanvallen en alles erop en eraan. Zelfs weer gerookt, nadat ik toch bijna 2 maanden gestopt was. Het leven hielp niet mee en gaf mij een dure auto-reparatie, een door carnavallende mededorpelingen aan gruzels gegooid raam waardoor ik nu 3 weken in het donker zit (maar hey, ik hóef de gordijnen nu dus niet eens open te doen) en een lekkende kraan, nog bovenop de kosten die ik voor de psychiater moest reserveren.

Nu klim ik er altijd vrij snel weer uit, ik moet wel, voor m'n beesten, die zijn afhankelijk van mijn aanwezigheid, en daartoe geef ik mezelf dagelijks vele schoppen onder mijn hol, maar dit is ook geen leven natuurlijk.

Die psychiater blijft een verhaal apart. Aan de ene kant denk ik JA! Drogeer me maar, alles om dit niet meer te hoeven voelen... Aan de andere kant blijft elke vezel in mijn lijf roepen dat ik mijn geest niet moet vervuilen met allerlei medicamenten die ik eigenlijk best wel eng vind.

Oh ja, ik ga vanmiddag wel zien of ik voor vrijwilligerswerk in aanmerking kom. Als het lukt.

@ Beestjuh,

ik zou depersonen er graag op aanspreken, maar het is eigenlijk niet hun 'fout'. Het ligt aan de omstandigheden, een ieder van ons zit midden in een rouwproces en de afstand(ze wonen in een ander continent) zorgt ervoor dat communicatie lastig is. Maar het ligt ook deels aan mij, ze zijn voor mij veel belangerijker dan ik voor hen. Ook al ben ik wel belangerijk voor ze en houden ook heelveel van mij.
Maar voor mij is het moeilijker dan voor hun...dus of hun aanspreken erop de juiste keus is betwijfel ik.

Verder lastigdie sistuaite van jou. wel goed dat je toch probeert door te gaan. En dat je geen medicatie wil vind ik knap, want medicatie moet je alleen doen als het echt nodig is, als je zonder kan zou ik zonder doen..

Ik zit hier op het werk gewoon bijna te huilen. Gelukkig heb ik zo meteen een soort van groepstherapie, waar ook psychologen bij aanwezig zijn..

Als dit maar niet een echte diepe terugval gaat worden...

quote:

Op maandag 20 februari 2012 09:38 schreef beestjuh het volgende:
TheGirlNextDoor, als je via PM je hart eens wil luchten of zo...? Begrijpelijk dat je door de bomen het bos nu niet meer ziet, maar vergeet niet dat je in je relatie met hem óók erg eenzaam was. Mocht je hem nu terug in je leven laten, zal het niet ineens op magische wijze allemaal in orde zijn, au contraire zelfs!

Ik weet dat het dan niet gelijk allemaal goed is. Maar het zou me toch wel een heel stuk verder helpen. Ik voel me nu zo verschrikkelijk alleen. Ik heb 2 vrienden, met mn ouders kan en wil ik niet praten hierover. Ik heb niet echt veel om me heen ofzo. Die 2 vrienden steunen me enorm en daar ben ik ze ook echt verschrikkelijk dankbaar voor, maar dat wil nog niet zeggen dat ik me niet alleen voel.

Als hij me weer terug wil, dan wordt ik weer geliefd. Dan voel ik me weer geliefd. Dat voel ik nu niet.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 18:57 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Als hij me weer terug wil, dan wordt ik weer geliefd. Dan voel ik me weer geliefd. Dat voel ik nu niet.

Zou het een verschil maken als je liefde voor jezelf voelde, en begrip en compassie, gewoon voor wie jij bent, en dat altijd bij je had?

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:31 schreef Canillas het volgende:

[..]

Zou het een verschil maken als je liefde voor jezelf voelde, en begrip en compassie, gewoon voor wie jij bent, en dat altijd bij je had?

Dat is wat mn psycholoog ook zei inderdaad.
Ik weet alleen niet hoe ik van mezelf moet gaan houden..

quote:

Op maandag 20 februari 2012 18:57 schreef TheGirlNextDoor het volgende:

[..]

Ik weet dat het dan niet gelijk allemaal goed is. Maar het zou me toch wel een heel stuk verder helpen. Ik voel me nu zo verschrikkelijk alleen. Ik heb 2 vrienden, met mn ouders kan en wil ik niet praten hierover. Ik heb niet echt veel om me heen ofzo. Die 2 vrienden steunen me enorm en daar ben ik ze ook echt verschrikkelijk dankbaar voor, maar dat wil nog niet zeggen dat ik me niet alleen voel.

Als hij me weer terug wil, dan wordt ik weer geliefd. Dan voel ik me weer geliefd. Dat voel ik nu niet.

Daarvoor zou je echter niet afhankelijk moeten zijn van hem, of van wie dan ook. Zolang je dat van hem af laat hangen en niet accepteert dat het uit is, zal dat gevoel van eenzaamheid dan ook niet minder worden.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:35 schreef TheGirlNextDoor het volgende:

[..]

Dat is wat mn psycholoog ook zei inderdaad.
Ik weet alleen niet hoe ik van mezelf moet gaan houden..

Bewustwording is de eerste stap. Heb je ook tegen je psycholoog gezegd dat je dat niet weet?

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:35 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Dat is wat mn psycholoog ook zei inderdaad.
Ik weet alleen niet hoe ik van mezelf moet gaan houden..

Dan lijkt het me goed als je psycholoog je uitlegt hoe je dat kunt gaan leren, want hoe raar het ook klinkt het is echt een kwestie van dat; het leren. Nu heb je (als ik dat even zo kan stellen) geleerd niet van jezelf te houden, dat heeft invloed op hoe je in het leven staat en die invloed is niet gunstig, maar goed, dat begrijp je zelf ook natuurlijk wel Google anders ''van jezelf (leren) houden'' of iets dergelijks, dan vind je vast een hoop, er zijn ook wel genoeg boeken over. Dat is dan iets wat je zelf actief kan ondernemen en zelf uitvinden of er iets tussen zit wat bij jou past en wat voor jou kan werken

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:39 schreef Lolaatje het volgende:

[..]

Bewustwording is de eerste stap. Heb je ook tegen je psycholoog gezegd dat je dat niet weet?

Ja. Alleen die sessie was vrij heftig, dus hij is daar niet verder op ingegaan.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:39 schreef Canillas het volgende:

[..]

Dan lijkt het me goed als je psycholoog je uitlegt hoe je dat kunt gaan leren, want hoe raar het ook klinkt het is echt een kwestie van dat; het leren. Nu heb je (als ik dat even zo kan stellen) geleerd niet van jezelf te houden, dat heeft invloed op hoe je in het leven staat en die invloed is niet gunstig, maar goed, dat begrijp je zelf ook natuurlijk wel Google anders ''van jezelf (leren) houden'' of iets dergelijks, dan vind je vast een hoop, er zijn ook wel genoeg boeken over. Dat is dan iets wat je zelf actief kan ondernemen en zelf uitvinden of er iets tussen zit wat bij jou past en wat voor jou kan werken

Wat ik van de psycholoog nu moet doen is mijn grenzen aanvoelen en als het eventueel lukt, die ook aangeven. Stap voor stap wil hij alles gaan doen iig. Moet niet (zoals gewoonlijk) teveel hooi op mn vork gaan nemen.. Wat ik uiteraard alsnog niet kan laten, maar ik doe al minder dan ik eerder deed..

Maar, wel heel erg bedankt voor de tip!

Graag gedaan. en sterkte in de strijd!

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:42 schreef kingtoppie het volgende:
Het is maar allemaal lastig he..

Hoe ondervind je voor jezelf wat jij leuk vind om te doen? En waar haal je energie vandaan om dingen te gaan doen...
Al is het maar 10min naar de supermarkt toe fietsen om een pizza te kopen ofzo.. Dat doe ik al niet omdat ik het teveel moeite vind.

Tja, dit is zowieso lastig. Bij mij zien de psychologen ed. het soms iets minder ernstig omdat ik zeg maar het ene moment de hele dag somber op bed lig, en opeens spring ik uit bed, en doe ik van alles..waarna ik weer wegval..enz. En dus is alles nog meer een momentopname.

Mijn psych is lief Ik had haar gemaild over dat die vriend van mij zelfmoord heeft gepleegd en wat dat met me doet (nare gedachten die weer afentoe de kop opstaken en sowieso verdrietig enzo en dat icm stoppen met mn AD's was echt een feestje ) En ze ging me gewoon spontaan bellen vandaag, en vragen wat ik voor hulp verwachtte van haar en ze zou het morgen in haar teamoverleg gaan bespreken hoe ze me zouden kunnen helpen. Vond ik echt te schattig gewoon Moet ervan huilen.

En mijn moeder heeft maar weer bewezen wat voor bitch ze is. Met veel moeite heb ik wat whatsapp contact met haar gehad de afgelopen week (alles op mijn initiatief) en ze heeft vandaag (de crematie was vandaag) gewoon niks laten horen. Heel eerlijk gezegd vind ik haar nu echt even een stom wijf, en weet ik nu ook meteen weer waarom ik psychische problemen heb. Dit is namelijk de story of my life. Soms is ze er wel, maar ze heeft me al zo vaak (ook als kind) keihard laten barsten. Dat doe je toch niet als moeder? neem dan geen kinderen, domme troela!

Flikte ze nog wel om me vandaag een mail te sturen over totaal wat anders. Bah, wat een stom wijf is het ook. Ik heb ook gewoon geen zin meer om nog maar wat dan ook met haar te gaan doen (wat niet handig is want er staan nog een paar concertjes gepland waar we samen heen zouden gaan.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 23:50 schreef Murmeli het volgende:
Mijn psych is lief Ik had haar gemaild over dat die vriend van mij zelfmoord heeft gepleegd en wat dat met me doet (nare gedachten die weer afentoe de kop opstaken en sowieso verdrietig enzo en dat icm stoppen met mn AD's was echt een feestje ) En ze ging me gewoon spontaan bellen vandaag, en vragen wat ik voor hulp verwachtte van haar en ze zou het morgen in haar teamoverleg gaan bespreken hoe ze me zouden kunnen helpen. Vond ik echt te schattig gewoon Moet ervan huilen.

En mijn moeder heeft maar weer bewezen wat voor bitch ze is. Met veel moeite heb ik wat whatsapp contact met haar gehad de afgelopen week (alles op mijn initiatief) en ze heeft vandaag (de crematie was vandaag) gewoon niks laten horen. Heel eerlijk gezegd vind ik haar nu echt even een stom wijf, en weet ik nu ook meteen weer waarom ik psychische problemen heb. Dit is namelijk de story of my life. Soms is ze er wel, maar ze heeft me al zo vaak (ook als kind) keihard laten barsten. Dat doe je toch niet als moeder? neem dan geen kinderen, domme troela!

Flikte ze nog wel om me vandaag een mail te sturen over totaal wat anders. Bah, wat een stom wijf is het ook. Ik heb ook gewoon geen zin meer om nog maar wat dan ook met haar te gaan doen (wat niet handig is want er staan nog een paar concertjes gepland waar we samen heen zouden gaan.

Echt, die psych van jou moet je koesteren. Heel goed hoe ze dit oppakt en ook heel goed van je dat je haar gemaild hebt!

En wat betreft je moeder is dat gewoon kut, maar ik denk dat je eigenlijk al wel wist dat je niets aan d'r zou hebben, maar anders hoopte. Dat maakt t overigens niet minder moeilijk, maar geeft alleen maar weer een bevestiging :-( Snap wel hoe dat voelt.

Je bent goed bezig, houd vol!

Hier trouwens al paar dagen aan t carnavallen! Heerlijk nergens aan denken, vanaf morgen weer terug in t echte leven en dan eens kijken hoe dat weer gaat.

Ik ben in ieder geval blij dat de medicatie mij helpt en ik me mede daardoor een stuk beter voel dan n paar maanden geleden! Geeft ook meteen meer ruimte om aan de onderliggende problemen te werken. Ik had t ook nooit zo op medicatie, maar echt, overweeg het in ieder geval. Het is zeker niet dat je er meteen helemaal waush van wordt!

Werd vanochtend gebeld dat therapie vanmiddag niet door zou gaan vanwege te weinig mensen Baal ik echt van en nou heb ik weer tot kwart over 4 in bed gelegen

Ik voel me nu echt kut, rotdag gehad en wat nog kutter is is dat ik in mn examenjaar zit en ik veel proefwerken heb waarvoor ik moet leren, maar mn hoofd er gewoon niet naar staat.

Ook bij mij is onder andere depressie vastgesteld. Echter heb ik last van chronische depressie met periodes waarin het erger is (unipolaire depressie). Na enkele maanden elke week therapie te hebben gehad en geen positieve verandering te zien of te voelen (periodes van totale apathie die afwisselen met zeer sterke negatieve gedachtes en gevoelen (lees: suïcidaal)) binnenkort beginnen met medicatie. Heb er totaal geen zin in, maar eigenlijk grijp ik naar alles wat me zou kunnen helpen.

quote:

Op woensdag 22 februari 2012 03:06 schreef CooleVoorwerpNaam het volgende:
Ook bij mij is onder andere depressie vastgesteld. Echter heb ik last van chronische depressie met periodes waarin het erger is (unipolaire depressie). Na enkele maanden elke week therapie te hebben gehad en geen positieve verandering te zien of te voelen (periodes van totale apathie die afwisselen met zeer sterke negatieve gedachtes en gevoelen (lees: suïcidaal)) binnenkort beginnen met medicatie. Heb er totaal geen zin in, maar eigenlijk grijp ik naar alles wat me zou kunnen helpen.

welkom (of was je hier al eerder?)
soms is het handig om toch maar medicatie te gaan gebruiken, want als je er anders niet uitkomt is dat ook niet leuk. (understatement van de eeuw)

Hier gisteravond weer helemaal ingestort Crisisdienst erbij, psychiater erbij en voor de nacht wat extra rustgevende meds gekregen. Desondanks amper geslapen. Ik weet niet hoe het komt dat ik opeens weer zo'n terugval kreeg en dat maakt me erg bang. Ik heb als het goed is eerder dan gepland (28e) gesprek met psychiater over medicijnen. Heb toch wat meer nodig om mn gedachten te kunnen onderdrukken...

Morgen naar de huisarts om met anti-depressiva te beginnen......
Ben vanaf na de zomervakantie minder zelfverzekerd,angstig, gespannen etc geworden.
Dit leidde tot een aantal dipjes die meestal wel weer overgingen.
Gisteren voor het eerst met psycholoog gepraat en die heeft in overleg met huisarts besproken om AD te gaan slikken. Dus ben benieuwd... Is het zo dat iedereen van die hevige bijwerkingen hiervan heeft in het begin?

Welk anti-depressivum schrijven ze hier eigenlijk voor? Mijn klachten zijn dat ik echt abnormaal gespannen ben voor de meest simpele dingen en hierdoor dagenlang niks eet...
Ben opzich niet zwaar depressief maar door mijn gespannenheid vermijd ik dingen waardoor ik bijvoorbeeld meer thuis blijf tegenwoordig.

ik had in het begin meer hoofdpijn en was erg moe, maar dat trok wel bij
glories,. ik heb paroxetine gekregen omdat ik veel paniekaanvallen had, en de eerste weken denk je dat heg niet werkt tot je je ineens beseft dat je al n paar dagen rustig bent! succes

Ik heb Sertraline en had de eerste dagen last van een droge mond en de eerste paar weken dat ik me nog rotter voelde. Daarna ging het de eerste keer dat ik het slikte wel bergopwaarts. Nu de tweede keer niet echt, dus maar even met psychiater overleggen over verhoging. Want depressie wordt alleen maar erger hier