[TV-TIP] Koot en Bie in februari terug op TV. ( Documentaire )

Het altijd indrukwekkende Kampioenschap Precisiepoepen was die morgen één van de hilarische onderdelen van een live-optreden van Koot en Bie in de Utrechtse Uithof. Het was in het voorjaar van 1976. De Nederlandse poepvedette Vreugdenhil legde aan presentator Jan de Bruin uit hoe hij tijdens de pentlapoep weer een gaaf Q-tje had gelegd. Het werd een onvergetelijke dag. Vooral omdat het de eerste keer was dat ik Kees en Wim mocht interviewen.

Een dergelijk publieksoptreden van het duo was een zeldzaamheid, net als interviews. Ik was eerstejaars Nederlands, wilde de journalistiek in en oefende me in het onderdeel doorzetten. Het kostte een aantal telefoontjes met VPRO-producer Ine Waltuch. Uiteindelijk zegden de heren toe, omdat ze het juist aardig vonden om voor een universiteitsblad te worden geïnterviewd. Het was allemaal heel verheugend voor mij en mijn jaarkompaan Adrie van Dijk die aan het gesprek zou meedoen.
Bij het verlaten van het Universiteitscomplex stond een politieman ijverig te schrijven bij de auto waarmee het satirische tweetal gekomen was. Van Kooten maakte er direct een act van. Driftig beende hij naar de functionaris en zei met hoge stem: ‘Agent, dat is geen echt pak wat u daar aan heeft. Dat is een politiepak!’
De diender bleef verbluft achter.

Het interview vond plaats in het goede Domstedelijke café De Postillon, beter bekend als Arie op de Brug. Van Kooten en De Bie hadden er ruim de tijd voor, bleken in het geheel niet terughoudend om uitleg te geven over hun werk en hun inzichten in de maatschappij.
Het Simplisties Verbond bestond toen net twee jaar. ‘Een ideale kapstok om van alles aan op te hangen,’ vertelde De Bie. Zo ook een onderwerp over verkiezingscampagnes – het was in Amerika alweer begonnen. De Bie had op televisie een breed lachende, stoer stappende kandidaat neergezet die verder niets te vertellen had. ‘Door dat uit te vergroten maak duidelijk hoe het werkt,’ maakte hij duidelijk.
Van Kooten trok een somber gezicht toen het gesprek aanlandde bij de stand van de maatschappij. ‘Over mezelf ben ik niet pessimistisch, maar wel over deze tijd, ‘zei hij. ‘Het doet denken aan de Ondergang van het Avondland van Oswald Spengler. Kennen jullie dat?’
Adrie en ik knikten van ja, tegen beter weten in.
Voort ging het over hun werk en nu zei De Bie dat het ook goed was om kwetsbaar te zijn. Het werd de kop boven ons artikel: ‘Falen is leuk en noodzakelijk.’
Ik had nog een prangende vraag. Hun werk was vluchtig, bijna journalistiek, observeerde ik, was het geen tijd voor iets blijvends, een film?
‘Ja, jaah,’ beaamde De Bie gretig, ‘daarover zijn we in overleg.’
Die film is er toen niet gekomen. In plaats daarvan hebben Koot en Bie in de jaren zeventig nog wel een aantal avondvullende shows gemaakt, waaronder de onvergetelijke avond van het Simpaddeplisme.
In het Utrechtse café gingen in een paar uur aanmerkelijk veel Amsterdammers over de tafel. Enigszins onvast verlieten we het etablissement. ’s Avonds gaven Koot en Bie in ’t Hoogt toch weer een strakke reprise van hun show in de Uithof.

Het is 36 jaar later, vele metamorfosen verder. Van Kooten en De Bie hebben nog een keer uitvoerig over hun leven en werk gesproken, met Coen Verbraak. Ook weer een sterk staaltje doorzetten van Coen. Dat heeft een drietal heel fraaie documentaires opgeleverd, te zien in februari: Van Kooten en De Bie sloegen weer toe. Het is een passende invulling van het blijvende verlangen om die twee weer terug te zien op televisie. Er is nog niets mis met hun satirische reflexen, merkte ik, toen ik ze erover sprak voor het Radio-1-Journaal.

Nóg zijn ze niet te bewegen om op televisie terug te keren met hun onovertrefbare types en taalbuitelingen. Maar als Monty Python weer bijeen komt zouden Kees en Wim daar ook aan kunnen denken. Als knarren zijn ze nog kras genoeg voor een onvergetelijke film.

Zondag de eerste

quote:

Op maandag 30 januari 2012 13:59 schreef golfer het volgende:
Wie is de IK in de OP?

Nu je het zegt. Geen idee eigenlijk.

quote:

Op maandag 30 januari 2012 14:05 schreef golfer het volgende:
Ik heb het door Tong80 gekopieerde stukje van het Radio1 journaal even opgezocht. Het is van Jeroen Wielaert.

Ik heb ook gekeken en kon het niet vinden.

Ex-wielerverslaggever.

quote:

Op zondag 5 februari 2012 13:56 schreef Haaibaaike het volgende:

twitter:

KaspervanKooten twitterde op zondag 05-02-2012 om 09:59:23 Vanavond voor 't eerst in 14 jaar weer met natte haartjes en bord op schoot klaar voor papa en oom Wim op tv. Ontroerd. Nu al. 20.20uur Ned2 reageer retweet

Goed zo Kasper.

Leuk

Ben er klaar voor

De bescheurkalender

Wie heeft ook dat extra dikke rode bescheurboek ?

De vieze man voortgereden in een winkelwagentje door Walter de Rochebrune.

'Oh jee, weer een scheut reetpaté'

Die verzameling

Wat zouden ze met Pim Fortuyn en Wilders hebben gedaan ? Of met Bleeker en Leers ?

quote:

Op zondag 5 februari 2012 20:37 schreef golfer het volgende:

[..]

Deze bedoel je, die heb ik net even op de foto gezet:
[ afbeelding ]

Die bedoelde ik

Zal hem weer eens uit de kast pakken

Echt genieten van hun genieten

quote:

Op zondag 5 februari 2012 20:41 schreef Cynix ® het volgende:
Het is leuk hen weer eens op TV te zien.

Bij dit soort 'kijkje-achter-de-schermen'-programma's gaat er altijd een beetje van de magie verloren, maar ik denk dat het dat waard is. De heren verdienen een monument.

Ik mis ze nog steeds. Alweer 15 jaaar geleden. Je bleef er voor thuis en nam de telefoon niet op.

Andere namen klinkne ook bekend. Ko de Kloet en Roeland Kerbosch

De vrouw van Koot. Aka Cock van der Laak

Henk de Bie

quote:

Op zondag 5 februari 2012 20:48 schreef Karina het volgende:
Tita Tovenaar

_{arme man, voor eeuwig Tita Tovenaar}

God hebbe zijn ziel.

quote:

Op zondag 5 februari 2012 20:50 schreef Bluezz het volgende:
Hadimassa was ik te jong voor

Jun je nagaan hoe lang ze al meegaan

Clavan

Van der Grijn is ook een held natuurlijk