R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat je hier typte ''het is storend, het veroorzaakt een storing in de normale gang van zaken'' past het beste bij hoe ik het zie alleen ipv normale vind ik natuurlijke gang van zaken beter passen. Alles wat leeft heeft de natuurlijk drang om te groeien, om te ontplooien, een beperking (in de zin van een verstoring) kan dat beletten. Of iets normaal is of niet is altijd subjectief. Je kan dan beter een perspectief van welzijn innemen; komt het de persoon ten goede of niet.quote:Op zondag 15 januari 2012 15:22 schreef Feestkabouter het volgende:
je taalgebruik blijft bijzonder (o.a. "in beslag gelegd", "het heling") en je verhaal volg ik wel een beetje, maar het is me niet duidelijk of je je nou wel een beetje aansluit (maar dan in wat andere woorden of met andere accenten) bij wat ik schrijf, of dat je juist positie neemt tegenover mijn teksten.
kun je wat meer ingaan op wat ik schrijf?
Het woord ''stoornis'' voor zoiets vind ik te kortzichtig en haast ouderwets, er is iets verstoord en dat kan recht gezet worden maar het is niet anders dan het op het moment is en vinden dat het anders zou moeten zijn dan het is is onzin, omdat het simpelweg niet zo is. Dat wil niet zeggen dat je je erbij neerlegt of het accepteert; het is accepteren dat het op dat moment zo is, zodat je geen energie verspild aan het vinden dat het anders zou moeten zijn dan het is, dat is energie die je kan gebruiken voor het werken naar hoe je het hebben wil.
Lang verhaal kort; ik sluit wel me aan bij wat je zegt wat betreft het woord ''stoornis''
Het is een wisselwerking tussen die 2 en veranderingen in het ontstane patroon aanbrengen is een manier om bij de kern te komen. Een verstoring is een manier van coping; er wordt op een beperkende manier geleefd, beperkend in de zin dat bepaalde vermogen worden gebruikt om bepaalde dingen vermeden moeten worden. Dan moet er wel eerst iets gebeuren waardoor de overtuiging dat het beter is een bepaald iets te mijden tot stand komt. Dingen beleven doe je in het huidige moment, dat is de enige plek waar je het leven kan ervaren, doe in het moment zijn geregeld pijn dan is in gedachten leven daar bijvoorbeeld een manier van coping voor. Overleven is de zwaarste vorm van coping.quote:daarnaast denk ik niet dat een stoornis altijd ontstaat uit een overleving.
en wat je niet noemt (maar wat je waarschijnlijk wel met me eens bent): het veranderen/oplossen/wegnemen van de oorzaak/bron neemt niet meteen het ontstane patroon weg, daar is vaak wat hulp voor nodig.
Als je kijkt naar de westerse samenleving en hoeveel men hier ''in het hoofd leeft'' is daar een goed voorbeeld van; je hoort vaak dat het leven zo snel gaat, of dat het leven aan iemand voorbij gaat, logisch, want het leven speelt zich niet af in je hoofd maar in het leven. Iemand kan echter geleerd hebben dat het veiliger is om het huidige moment, het nu, niet bewust mee te maken, je hoofd in gaan (leven in gedachten) is daar en strategie voor. De gedachten bepalen dan, niet de persoon. Al zal niemand dat een stoornis noemen, het wordt gezien als normaal, terwijl het in de kern, kwa basisprincipe, precies hetzelfde is als wat men ernstige stoornissen noemt. Het zal pas als stoornis gezien worden wanneer je niet voldoet aan een bepaalde gestelde norm van de omgeving.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Die miste ik nog.quote:
Het zal pas als stoornis gezien worden wanneer je niet voldoet aan een bepaalde gestelde norm van de omgeving.
The view from nowhere.
normaal vs natuurlijk...... ben ik enerzijds met je eens, we bedoelen wel behoorlijk hetzelfde, maar anderzijds ben ik het ook weer niet met je eens omdat ons vermogen om te denken de gang van zaken kan laten afwijken van het natuurlijke (vandaar ook mijn mening dat het niet altijd om overleving of coping gaat).
wat betreft 'vinden of iets anders zou moeten zijn'..... ik denk dat persoon in kwestie juist graag WIL dat het anders is, daar gaat het volgens mij om.
en dan ligt vinden en willen volgens mij erg dicht bij elkaar.
qua energie: beetje erg theoretisch en ver vanaf de werkelijkheid. er is altijd eerst een tijd frustratie over iets dat niet lukt of tegenzit, voordat je tot de conclusie komt dat je er in je eentje geen verschil in kunt aanbrengen.
om even jou eigen woorden te gebruiken: het is zoals het is, zo werkt dit nou eenmaal.
sommige van je teksten sluiten in mijn ogen niet heel erg aan bij de processen die in de werkelijkheid plaatsvinden.
wat betreft 'vinden of iets anders zou moeten zijn'..... ik denk dat persoon in kwestie juist graag WIL dat het anders is, daar gaat het volgens mij om.
en dan ligt vinden en willen volgens mij erg dicht bij elkaar.
qua energie: beetje erg theoretisch en ver vanaf de werkelijkheid. er is altijd eerst een tijd frustratie over iets dat niet lukt of tegenzit, voordat je tot de conclusie komt dat je er in je eentje geen verschil in kunt aanbrengen.
om even jou eigen woorden te gebruiken: het is zoals het is, zo werkt dit nou eenmaal.
sommige van je teksten sluiten in mijn ogen niet heel erg aan bij de processen die in de werkelijkheid plaatsvinden.
dat is erg beoordelend van buitenaf. kan ik me echt niet in vinden (maar ik oordeel dan zelf ook niet zo snel, geloof ik).quote:
Het zal pas als stoornis gezien worden wanneer je niet voldoet aan een bepaalde gestelde norm van de omgeving.
het is ook erg subjectief. als je zoiets echt vindt had je ook gewoon kunnen zeggen dat de term stoornis in jouw ogen erg subjectief is, dan hadden we nu geen energie verspild aan deze discussie.
Je gebruikt in het bovenstaande vrij statische begrippen, zoals: een stoornis, het natuurlijke. In een permanent veranderlijke omgeving (een proces) is de gang van zaken wel objectief, maar niet zo gemakkelijk te categoriseren.quote:
[..]
dat is erg beoordelend van buitenaf. kan ik me echt niet in vinden (maar ik oordeel dan zelf ook niet zo snel, geloof ik).
het is ook erg subjectief. als je zoiets echt vindt had je ook gewoon kunnen zeggen dat de term stoornis in jouw ogen erg subjectief is, dan hadden we nu geen energie verspild aan deze discussie.
The view from nowhere.
Het ontstaan van de beperking, het vormen, gaat onbewust, in de zin dat het in je onbewuste nestelt. Het idee er iets aan te gaan doen, die beslissing, ontstaat bewust ''ik vind het zo niet te doen, dus wil het anders hebben''.quote:
normaal vs natuurlijk...... ben ik enerzijds met je eens, we bedoelen wel behoorlijk hetzelfde, maar anderzijds ben ik het ook weer niet met je eens omdat ons vermogen om te denken de gang van zaken kan laten afwijken van het natuurlijke (vandaar ook mijn mening dat het niet altijd om overleving of coping gaat).
Dat willen is de basis van de motivatie, het daadwerkelijk doen kost energie, accepteren dat het op het moment nog niet zo is zoals je wil en je daar dus ook niet rot/down/klote over te voelen zorgt ervoor dat alle energie kan worden besteed aan het werken naar het punt van welzijn.quote:wat betreft 'vinden of iets anders zou moeten zijn'..... ik denk dat persoon in kwestie juist graag WIL dat het anders is, daar gaat het volgens mij om.
en dan ligt vinden en willen volgens mij erg dicht bij elkaar.
Ontstaat frustratie niet uit het herhaalde van iets doen (tijd en energie besteden aan) wat niet het gewenste resultaat oplevert? Wat levert het actief vinden dat dingen anders zouden moeten zijn dan ze zijn op? Nog meer frustratie. Dan zal er (als het goed is) hulp van buitenaf ingeroepen worden; iemand komt er zelf niet meer uit. Hulp van buitenaf zal die pogingen tot verbetering in goede banen leiden, zodat de besteedde energie merkbaar iets oplevert; begin van het einde van de frustratie,.quote:qua energie: beetje erg theoretisch en ver vanaf de werkelijkheid. er is altijd eerst een tijd frustratie over iets dat niet lukt of tegenzit, voordat je tot de conclusie komt dat je er in je eentje geen verschil in kunt aanbrengen.
om even jou eigen woorden te gebruiken: het is zoals het is, zo werkt dit nou eenmaal.
Welke processen zijn dat?quote:sommige van je teksten sluiten in mijn ogen niet heel erg aan bij de processen die in de werkelijkheid plaatsvinden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik kan me er ook niet vinden, had er bij moeten typen dat we in een maatschappij leven waar het zien als het hebben van een stoornis vooral bekeken wordt door of je aan de norm kan voldoen, kan je dat niet dan is er ''iets mis''. Zelf vind ik die redenatie onzin en onmenselijk, ook die zogeheten norm heb ik niks mee.quote:
dat is erg beoordelend van buitenaf. kan ik me echt niet in vinden (maar ik oordeel dan zelf ook niet zo snel, geloof ik).
het is ook erg subjectief. als je zoiets echt vindt had je ook gewoon kunnen zeggen dat de term stoornis in jouw ogen erg subjectief is, dan hadden we nu geen energie verspild aan deze discussie.
Zelfde geldt voor dit zien als een discussie, voor mij is het gewoon een dialoog en is er geen gelijk, slechts meningen. Wil je een gesprek voeren waar uit voor komt dat er een bepaald gelijk is of dat jij dat zou hebben daar kan ik je vrees ik niet aan helpen
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
Jullie zitten nu vooral over gedragsstoornissen te praten: in hoeverre de persoon zelf of de omgeving er last van heeft en dat het dan pas of helemaal niet een stoornis genoemd zou mogen worden.
De persoon zelf als uitgangspunt nemen, is bezwaarlijk omdat die persoon niet in zijn eentje op de wereld leeft. Maakt altijd deel uit van meerdere omgevingen.
Jullie zitten nu vooral over gedragsstoornissen te praten: in hoeverre de persoon zelf of de omgeving er last van heeft en dat het dan pas of helemaal niet een stoornis genoemd zou mogen worden.
De persoon zelf als uitgangspunt nemen, is bezwaarlijk omdat die persoon niet in zijn eentje op de wereld leeft. Maakt altijd deel uit van meerdere omgevingen.
In ieder prototype zouden dan latent alle mogelijke stoornissen zitten omdat iedereen wel een beperking kan ontwikkelden en het prototype doet dan in welk mogelijk geval dan ook precies waar het voor bedoelt is, er bestaan dan geen afwijkingen. Ook een stoornis is een logische ontwikkeling en in die zin gaat het ook ''goed'' en ''werkt'' alles; het werkt de persoon alleen tegen; beperking.quote:
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
Lang verhaal kort; je vergelijking gaat niet op.
Dat is dan je eigen keus waar je meer waarde aan toe kent; de omgevingen of het individu.quote:Jullie zitten nu vooral over gedragsstoornissen te praten: in hoeverre de persoon zelf of de omgeving er last van heeft en dat het dan pas of helemaal niet een stoornis genoemd zou mogen worden.
De persoon zelf als uitgangspunt nemen, is bezwaarlijk omdat die persoon niet in zijn eentje op de wereld leeft. Maakt altijd deel uit van meerdere omgevingen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ontwerp? Geloof je in het creationalisme? Genetische variatie is van fundamenteel belang voor de evolutietheorie. Over welk prototype hebben we het dan?quote:
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
The view from nowhere.
nou volgens mij ging de discussie juist over de betekenis en het gebruik van het woord 'stoornis'.quote:
[..]
Je gebruikt in het bovenstaande vrij statische begrippen, zoals: een stoornis, het natuurlijke. In een permanent veranderlijke omgeving (een proces) is de gang van zaken wel objectief, maar niet zo gemakkelijk te categoriseren.
en jij was volgens mij degene die als eerste de term 'natuurlijke' erbij haalde.
dus de aangehaalde post van jou slaat als een tang op een varken.
edit: ik moet wel even goed kijken wie wat schrijft.
ik reageerde op de post van Canillas, die had het over wat 'natuurlijk' is.
[ Bericht 9% gewijzigd door Feestkabouter op 15-01-2012 19:46:57 ]
Nee, het is maar bij wijze van spreken. Als je hart niet doet wat het moet, dan heb je hartstoornis en als het in de bovenkamer fout gaat met de chemische uitwisselingen, dan heb je een bovenkamerstoornis. Epileptie is een stoornis en borderliner is een stoornis. Of een borderliner storend is, hangt vooral af van de persoon zelf (wil die erkennen een borderliner te zijn) en van de omgeving, hoe verdraagzaam ze zijn en hoe ze zich zelf gedragen.
dialoog vind ik ook prima.quote:
[..]
Ik kan me er ook niet vinden, had er bij moeten typen dat we in een maatschappij leven waar het zien als het hebben van een stoornis vooral bekeken wordt door of je aan de norm kan voldoen, kan je dat niet dan is er ''iets mis''. Zelf vind ik die redenatie onzin en onmenselijk, ook die zogeheten norm heb ik niks mee.
Zelfde geldt voor dit zien als een discussie, voor mij is het gewoon een dialoog en is er geen gelijk, slechts meningen. Wil je een gesprek voeren waar uit voor komt dat er een bepaald gelijk is of dat jij dat zou hebben daar kan ik je vrees ik niet aan helpen
discussie is volgens mij een dialoog over een onderwerp waarin de deelnemers een verschillende mening hebben.
of dat tot een eensluidende conclusie moet leiden vind ik niet zo relevant, temeer daar ik dat ook echt niet verwacht in dit geval. maar ik ben wel benieuwd naar de gedachten over het onderwerp en ik geef en ontvang graag tegenargumenten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Feestkabouter op 15-01-2012 19:49:36 ]
mooi geformuleerd.quote:
Nee, het is maar bij wijze van spreken. Als je hart niet doet wat het moet, dan heb je hartstoornis en als het in de bovenkamer fout gaat met de chemische uitwisselingen, dan heb je een bovenkamerstoornis. Epileptie is een stoornis en borderliner is een stoornis. Of een borderliner storend is, hangt vooral af van de persoon zelf (wil die erkennen een borderliner te zijn) en van de omgeving, hoe verdraagzaam ze zijn en hoe ze zich zelf gedragen.
alleen is bij het hart wat duidelijker wat 'fout' is dan bij de bovenkamer.
maar voor iets wat je 'bij wijze van spreken' bedoelt gaat het wel erg ver.quote:
Fysieke en mentale stoornissen zijn afwijkingen van het prototype, die maken dat de ontwerpfuncties niet goed gaan of helemaal niet gaan. Dat heeft niets met boordeling van de persoon te maken.
Je bekijkt hier alles puur technisch en maakt geen onderscheid tussen lichamelijk mechanismen en psychische mechanismen.quote:
Nee, het is maar bij wijze van spreken. Als je hart niet doet wat het moet, dan heb je hartstoornis en als het in de bovenkamer fout gaat met de chemische uitwisselingen, dan heb je een bovenkamerstoornis. Epileptie is een stoornis en borderliner is een stoornis. Of een borderliner storend is, hangt vooral af van de persoon zelf (wil die erkennen een borderliner te zijn) en van de omgeving, hoe verdraagzaam ze zijn en hoe ze zich zelf gedragen.
Bij iemand met borderline werkt het psychisch systeem zoals het hoort; er wordt een impuls/actiepotentiaal geproduceerd om in het heden te reageren alsof ze zich moeten verdedigen tegen wat vroeger gebeurt is wanneer er in een symbolisch situatie van het trauma wordt verkeerd, want dat ligt als bedreigend in het onbewuste opgeslagen. Dat zal het blijven doen tot dat alle dingen verwerkt zijn en dus niet meer als bedreigend ligt opgeslagen. Dat verwerken moet iemand zelf doen. Maar het systeem op zich doet precies waarvoor het bedoelt is; het heeft dingen die vroeger te pijnlijk waren verdrongen en doet z'n best om dat verdrongen te houden.
Dat is het verschil met iets als een hartritmestoornis, zo'n groot verschil dat het niet te vergelijken is.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
dit is zo'n voorbeeld: deze theorie is nogal stellig en rechtlijnig, in de praktijk komt er meer bij kijken. vaak blijven patronen aanwezig terwijl de oorspronkelijke angst (of andere oorzaak) al verdwenen is.quote:
Bij iemand met borderline werkt het psychisch systeem zoals het hoort; er wordt een impuls/actiepotentiaal geproduceerd om in het heden te reageren alsof ze zich moeten verdedigen tegen wat vroeger gebeurt is wanneer er in een symbolisch situatie van het trauma wordt verkeerd, want dat ligt als bedreigend in het onbewuste opgeslagen. Dat zal het blijven doen tot dat alle dingen verwerkt zijn en dus niet meer als bedreigend ligt opgeslagen. Dat verwerken moet iemand zelf doen. Maar het systeem op zich doet precies waarvoor het bedoelt is; het heeft dingen die vroeger te pijnlijk waren verdrongen en doet z'n best om dat verdrongen te houden.
plus het feit dat er ook patronen kunnen ontstaan die bewust tegen de natuurlijke overlevingsreactie in gaan.
het is allemaal zo stellig en simpel niet samen te vatten als je steeds probeert.
en voor iemand die zo stellig en deskundig en overtuigend probeert over te komen helpt het als je in elk geval zorgt dat je de regels over d/t/dt goed gebruikt.
ik weet dat het zeikerig is, maar bij mij persoonlijk telt dit mee voor de geloofwaardigheid in serieuze intelligente discussies.
Een definitie van een stoornis geven is heel lastig vanwege het ontbreken van een maatstaf en het feit dat alles in beweging is (definities zijn altijd lastig).quote:
[..]
nou volgens mij ging de discussie juist over de betekenis en het gebruik van het woord 'stoornis'.
Er zijn prima voorbeelden te geven, waarin gestoord gedrag ook te zien is als gezond gedrag in een gestoorde omgeving (zoals opstandigheid in een autoritaire omgeving, of rouw in een lichtzinnig optimistische omgeving).
Er zijn prima voorbeelden te geven waarin afwijkend gedrag beschouwd wordt als een vorm van talent. Het hangt af van de doelstelling en of iemand er goed in is. Maar deze doelstellingen staan zelf ook weer in het teken van de dingen die komen en gaan. Is iemand geniaal of gestoord? Is de bedrijfscultuur in supercommerciele bedrijven een indicatie van talent of een vorm van een sektarische hersenspoeling?
Ook problemen uit het verleden zijn leerervaringen. Die kun je niet zomaar voor ongeldig verklaren, bv omdat de rest deze ervaringen niet kent. Je kunt het ook een verhoogd bewustzijn noemen. Probleemloos optimistisch hebben we een kredietcrisis gecreeerd. Waren we maar wat bezorgder en terughoudender geweest
Echte stoornissen, zoals blindheid, kunnen leiden tot een betere ontwikkeling van andere vermogens.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 15-01-2012 20:25:37 ]
The view from nowhere.
Het zijn patronen zolang je erin meegaat, het is de bedoeling dat je zelf leert beslissen wat je doet, ook als psychisch systeem uit gewenning een andere impuls creëert, die impulsen kan je waarnemen en begrijpen en vervolgens zelf je handelen kiezen. Je psychisch systeem is er niet om dingen voor je te beslissen, dat is je eigen verantwoordelijkheid. De beste manier om patronen op te heffen is ze om te keren, keer op keer op keer, dan verdwijnen ze, maar alleen als je door zet zolang dat nodig is. Elke keer als je het omdraait maak je bewust een keus kwa handelen, dat sterkt de vaardigheid daarin.quote:
dit is zo'n voorbeeld: deze theorie is nogal stellig en rechtlijnig, in de praktijk komt er meer bij kijken. vaak blijven patronen aanwezig terwijl de oorspronkelijke angst (of andere oorzaak) al verdwenen is.
plus het feit dat er ook patronen kunnen ontstaan die bewust tegen de natuurlijke overlevingsreactie in gaan.
het is allemaal zo stellig en simpel niet samen te vatten als je steeds probeert.
Ik heb daar geen interesse in, het gaat mij om wat er gezegd wordt, daarnaast is het anderen op zulke kleine dingen willen veroordelen voor mij het teken van een niet-intelligent gesprekspartner, dan ben je denk ik teveel bezig met de manier waarop je met jezelf omgaat (afwijzend/afzeikend) op anderen te projecteren. Als je dat belangrijker vind dat hetgeen wat er staat dan is dat jouw zaak, ik maak dat niet de mijne, negativiteit is nooit intelligentquote:en voor iemand die zo stellig en deskundig en overtuigend probeert over te komen helpt het als je in elk geval zorgt dat je de regels over d/t/dt goed gebruikt.
ik weet dat het zeikerig is, maar bij mij persoonlijk telt dit mee voor de geloofwaardigheid in serieuze intelligente discussies.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
met mijn bewustzijn probeer ik het geen rol te laten spelen, ik beoordeel of veroordeel je er dus niet op, maar ik merk aan mezelf dat het me toch steeds opvalt en dat het vraagtekens bij me oproept.quote:
Ik heb daar geen interesse in, het gaat mij om wat er gezegd wordt, daarnaast is het anderen op zulke kleine dingen willen veroordelen voor mij het teken van een niet-intelligent gesprekspartner, dan ben je denk ik teveel bezig met de manier waarop je met jezelf omgaat (afwijzend/afzeikend) op anderen te projecteren. Als je dat belangrijker vind dat hetgeen wat er staat dan is dat jouw zaak, ik maak dat niet de mijne, negativiteit is nooit intelligent
ik denk dat dat in het algemeen menselijk is..... ik wil je er alleen op wijzen, volgens mij is dat juist positief.
en ik ben me ervan bewust dat ik dat in een gezelligere sfeer had kunnen verwoorden, maar je bent halsstarrig (ja een oordeel) op een manier die bij mij geen vrolijkheid oproept.
je psychisch systeem en je eigen verantwoordelijkheid om te beslissen staan in jouw ogen helemaal los van elkaar, begrijp ik dat goed?quote:
Het zijn patronen zolang je erin meegaat, het is de bedoeling dat je zelf leert beslissen wat je doet, ook als psychisch systeem uit gewenning een andere impuls creëert, die impulsen kan je waarnemen en begrijpen en vervolgens zelf je handelen kiezen. Je psychisch systeem is er niet om dingen voor je te beslissen, dat is je eigen verantwoordelijkheid. De beste manier om patronen op te heffen is ze om te keren, keer op keer op keer, dan verdwijnen ze, maar alleen als je door zet zolang dat nodig is. Elke keer als je het omdraait maak je bewust een keus kwa handelen, dat sterkt de vaardigheid daarin.
wat bedoel jij precies met psychisch systeem?
ik snap wat je bedoelt over het doorbreken van patronen, dat hoefde je me niet uit te leggen. maar ik ben blij dat je het bestaan van die patronen in elk geval erkent. maar je gaat wederom niet echt in op wat ik zeg (zo lijkt het voor mij in elk geval).
Dus bewust wil je het geen rol laten spelen, dat probeer je zelfs, maar toch kan je het niet laten om erover te posten? Dat zou mij zorgen baren, dat bedoel ik niet verkeerd maar ik wil wel graag het idee hebben dat ik iets kan laten als ik dat wil.quote:
met mijn bewustzijn probeer ik het geen rol te laten spelen, ik beoordeel of veroordeel je er dus niet op, maar ik merk aan mezelf dat het me toch steeds opvalt en dat het vraagtekens bij me oproept
Je hebt gelijk, voor iets als een forum oid maakt het me niet uit maar voor dingen als brieven, verslagen etc wel, dus wat dat betreft goed dat je het zegt en ga ik er ook zeker iets mee doen, bedanktquote:ik denk dat dat in het algemeen menselijk is..... ik wil je er alleen op wijzen, volgens mij is dat juist positief.
Het is iig niet mijn bedoeling gevoelens van niet-vrolijkheid op te roepen, dus zal ook daar op lettenquote:en ik ben me ervan bewust dat ik dat in een gezelligere sfeer had kunnen verwoorden, maar je bent halsstarrig (ja een oordeel) op een manier die bij mij geen vrolijkheid oproept.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
oeoeoeoe, Canillas is mentaal onmenselijk sterk!quote:
[..]
Dus bewust wil je het geen rol laten spelen, dat probeer je zelfs, maar toch kan je het niet laten om erover te posten? Dat zou mij zorgen baren, dat bedoel ik niet verkeerd maar ik wil wel graag het idee hebben dat ik iets kan laten als ik dat wil.
nou op jouw advies ga ik me hier dan ontzettend zorgen om maken!
en dat terwijl ik me de eerste paar keren al succesvol had ingehouden, en het nu alleen maar als feedback aan jou had bedoeld. oh wat heb ik dat enorm fout aangepakt en wat heb ik de consequenties ontzettend verkeerd ingeschat: Canillas maakt zich zorgen om me!
edit: ik zie nu je 2 positieve teksten die nog in je laatste post staan, maar ze zijn helaas een beetje te laat wat mij betreft.
Jij als mens hebt een psychisch systeem en daarvoor ben je verantwoordelijk. Als vanuit jouw psychisch systeem een impuls/een gedachte/een gevoel gecreëerd wordt dan is het fijn om de keuze te hebben om daarin mee te gaan of niet, zo'n impuls kan bijvoorbeeld op het verleden gebaseerd zijn, het kan iets zijn wat je nu niet meer wilt en als je altijd meegaat met die impulsen krijg je altijd wat je kreeg. En dat willen mensen met psychische beperking natuurlijk juist niet, die willen het anders doenquote:
je psychisch systeem en je eigen verantwoordelijkheid om te beslissen staan in jouw ogen helemaal los van elkaar, begrijp ik dat goed?
Als mens ben je verantwoordelijk voor jezelf en dus alles wat je hebt, daarmee dus ook verantwoordelijk voor je psychisch systeem en ook verantwoordelijkheid hoe je omgaat met de impulsen daarvan. Niks staat daarin los van elkaar.
De verzameling psychische mechanismen zoals die op dat moment zijn opgebouwd wat als functie heeft het verleden naar het heden en toekomst te projecteren met het achterliggende idee je een gevoel van houvast te geven. Liggen er pijnlijke dingen in je verleden dan worden die naar het heden en toekomst je projecteert als dingen die je beter kan mijden. Aan jezelf en aan je psychisch systeem laten zien dat je dat soort houvast niet nodig hebt door te bewijzen dat je aan kan wat het leven je geeft, zonder (of beter gezegd met zo min mogelijk) coping doet dit overkoepelende mechanisme beetje bij beetje zijn functie verliezen omdat het leert, op de ervaringen doe je opdoet, dat er ipv angst (dingen willen vermijden) vertrouwen mag zijn (je weet dat je het aan kan dus bescherming is niet nodig, gevolg; geen herhalende door angst aan gevuurde gedachten patronen, lekker in het ontspannen (waar vertrouwen is is ontspanning) moment zijn en niet in je hoofd leven).quote:wat bedoel jij precies met psychisch systeem?
Als ik iets overgeslagen heb of op iets niet voldoende op reageert dan hoor ik het graagquote:ik snap wat je bedoelt over het doorbreken van patronen, dat hoefde je me niet uit te leggen. maar ik ben blij dat je het bestaan van die patronen in elk geval erkent. maar je gaat wederom niet echt in op wat ik zeg (zo lijkt het voor mij in elk geval).
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Het was oprecht niet verkeerd bedoelt maar snap niet goed waar dat '' terwijl ik me de eerste paar keren al succesvol had ingehouden'' vandaan komt, vooral vanwege dit:quote:
oeoeoeoe, Canillas is mentaal onmenselijk sterk!
nou op jouw advies ga ik me hier dan ontzettend zorgen om maken!
en dat terwijl ik me de eerste paar keren al succesvol had ingehouden, en het nu alleen maar als feedback aan jou had bedoeld. oh wat heb ik dat enorm fout aangepakt en wat heb ik de consequenties ontzettend verkeerd ingeschat: Canillas maakt zich zorgen om me!
edit: ik zie nu je 2 positieve teksten die nog in je laatste post staan, maar ze zijn helaas een beetje te laat wat mij betreft.
Maar als het je frustreert laten we het hierbij, dat is denk ik niet de bedoelingquote:
dialoog vind ik ook prima.
discussie is volgens mij een dialoog over een onderwerp waarin de deelnemers een verschillende mening hebben.
of dat tot een eensluidende conclusie moet leiden vind ik niet zo relevant, temeer daar ik dat ook echt niet verwacht in dit geval. maar ik ben wel benieuwd naar de gedachten over het onderwerp en ik geef en ontvang graag tegenargumenten.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Stel, iemand is enorm achterdochtig en denkt dat iedereen tegen hem is. Op basis van die kenmerken krijgt hij de diagnose persoonlijkheidsstoornis. Men vindt dat hij de dingen niet in de juiste context kan zien.
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
wat je (Pulzzar) schrijft is toch beide altijd van toepassing?
als iemand's vertrouwen ooit flink beschaamd is en die persoon daardoor nu erg achterdochtig is (eerste scenario), dan implicieert dat toch een verstoorde kijk op de realiteit en achterdochtiger dan de gemiddelde norm (woorden uit het 2e scenario).
en iemand uit het 2e scenario krijgt toch naast zijn 'straf' ook hulp die er hetzelfde uitziet als de hulp in scenario 1?
ik snap wel een verschil in er tegenaan kijken, maar dat is ook erg afhankelijk van hoe de persoon in kwestie ermee omgaat, hoeveel last hij ervan heeft (en zijn omgeving als ie zelf zo verstoord is dat ie het niet kan inzien).
en het is ook erg afhankelijk van de persoon zelf of het als straf wordt ervaren, ik denk dat geen enkele hulpverlener het zo wil laten overkomen. maar de fase van schuldgevoel of zichzelf iets aanrekenen kan zich bij elke diagnose manifesteren, een goede hulpverlener begeleidt dat voorzichtig.
als iemand's vertrouwen ooit flink beschaamd is en die persoon daardoor nu erg achterdochtig is (eerste scenario), dan implicieert dat toch een verstoorde kijk op de realiteit en achterdochtiger dan de gemiddelde norm (woorden uit het 2e scenario).
en iemand uit het 2e scenario krijgt toch naast zijn 'straf' ook hulp die er hetzelfde uitziet als de hulp in scenario 1?
ik snap wel een verschil in er tegenaan kijken, maar dat is ook erg afhankelijk van hoe de persoon in kwestie ermee omgaat, hoeveel last hij ervan heeft (en zijn omgeving als ie zelf zo verstoord is dat ie het niet kan inzien).
en het is ook erg afhankelijk van de persoon zelf of het als straf wordt ervaren, ik denk dat geen enkele hulpverlener het zo wil laten overkomen. maar de fase van schuldgevoel of zichzelf iets aanrekenen kan zich bij elke diagnose manifesteren, een goede hulpverlener begeleidt dat voorzichtig.
Leuk voorbeeld heb je getyped. Zoals ik jouw post lees, denk ik dat het tweede voorbeeld voortvloeit (constatering stoornis) uit jouw eerste voorbeeld (oorzaak stoornis).quote:
Stel, iemand is enorm achterdochtig en denkt dat iedereen tegen hem is. Op basis van die kenmerken krijgt hij de diagnose persoonlijkheidsstoornis. Men vindt dat hij de dingen niet in de juiste context kan zien.
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
En het woordje zelf 'stoornis' is geen verkeerd benoeming denk ik.
Iemand die ik ken heeft borderline en komt zonder professionele hulp op alle vlakken niet 'normaal' door het leven.
Maakt voor de rest niet uit, want ieder leeft op z'n eigen manier. Maar de persoon in kwestie zelf zou het zelf graag ook anders zien en beschouwt het bij zichzelf ook als een 'stoornis'.
Wat denk ik ook een voorwaarde is als iemand hulp gaat zoeken. Het bij jezelf erkennen van een stoornis.
Ik denk dat het de meeste mensen zal doen zeggen ''bekijk het maar'' omdat de reactie in het 2e voorbeeld niks meer is dan een kille diagnose, die aan het menselijke voorbij gaat.quote:
Stel, iemand is enorm achterdochtig en denkt dat iedereen tegen hem is. Op basis van die kenmerken krijgt hij de diagnose persoonlijkheidsstoornis. Men vindt dat hij de dingen niet in de juiste context kan zien.
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
De 1e reactie getuigt van inzicht en begrip, dat is een voorwaarde voor een sfeer van vertrouwen en dat iets wat voor mensen die veel achterdochtige gevoelens hebben ontzettend van belang voor een gevoel van veiligheid om zichzelf te kunnen laten zien. Het is namelijk iemand die pijn uit het verleden bij zich draagt en angst om daar weer op geraakt te worden. Daarom altijd een therapeut zoeken die bij je past.
Zoals ik al eerder poste en wat goed aansluit bij je post is dat wanneer iemand zulke dingen meemaakt het niet meer dan logisch is dat diegene zulke gevoelens heeft en het woord stoornis zo niet past.
Iemands psychisch systeem heeft bijvoorbeeld geleerd om op bepaalde situaties met angst en wantrouwen op gelijkvormige dingen te reageren om te zorgen dat de dingen uit het verleden zich niet weer herhalen, dat kunnen zulke sterke impulsen zijn dat iemand de stuurkracht over zichzelf krijgt raakt; daarmee raak je de grip op je eigen leven kwijt. Maar het blijft logisch. Dat iemand dat anders wil en moet leren hoe daarmee om te gaan (dat is niet anders als bijv het leren van een taal; heb jij nooit chinees geleerd dan kan je daar ook niks mee) is net zo logisch.
Je kan hier echter wel onderscheid maken in het zeggen dat iemand achterdochtig is of dat iemand in bepaalde (dat kunnen er veel zijn) situaties achterdochtige gevoelens heeft. Je kan leren bepaalde gevoelens te herkennen en dan leren met die gevoelens het contact aan te gaan om ze te gaan begrijpen; waarom zijn ze er op dat moment? Welke overtuigingen zitten daarachter? Hoe zou je nu kunnen handelen door het vertrouwen te vergroten dat wat eerder gebeurd is niet weer zal gebeuren?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Stoornis is maar een benoeming, niet meteen een oordeel of een persoon crimineel is of iets dergelijks.quote:
[..]
Zoals ik al eerder poste en wat goed aansluit bij je post is dat wanneer iemand zulke dingen meemaakt het niet meer dan logisch is dat diegene zulke gevoelens heeft en het woord stoornis zo niet past.
In de professionele hulpverlenings wereld noemen ze het ook gewoon borderline 'stoornis', net zoals het hebben van een griepje een 'ziekte' is.
Mensen die ik ken in de hulpverlening sector, noemen borderline ook wel eens 'emotie regulatie stoornis'. Dat is dan weer een preciezere aanduiding die de term borderline steeds vaker vervangt.
En als een borderliner zichzelf in de armen snijdt, dat kan ik toch moeilijk normaal noemen, ook al zou het een logisch gevolg zijn van iemand zijn verleden.
Feestkabouter, ik kon/kan het goede woord niet vinden en nam daarom prototype. Kom je bij een specialist binnen, dan zie je allerlei prototypes, hetzij op posters hetzij als modelletjes. Als bij jou de spieren andere kanten op groeien dan volgens de afbeeldingen, dan wijk je nogal af van het prototype van het menselijk lichaam.quote:
[..]
mooi geformuleerd.
alleen is bij het hart wat duidelijker wat 'fout' is dan bij de bovenkamer.
[..]
maar voor iets wat je 'bij wijze van spreken' bedoelt gaat het wel erg ver.
Blindheid kan ook cerebraal zijn en dus een hersenstoornis zijn. Net zo echt als de mentale hersenstoornis. Blindheid kan even goed leiden tot onderontwikkeling van ander vermogen. Het is maar net wat de kwaliteit èn de potentie ervan is. Zoveel blinden kunnen helemaal niet braille lezen, kunnen het niet leren. Je hebt het nu over kinderen die al meteen een goede training krijgen, waardoor de hersenen zich omstellen in de tijd waarin de functies uitgekristalliseerd & versterkt worden.quote:
[..]
Je bekijkt hier alles puur technisch en maakt geen onderscheid tussen lichamelijk mechanismen en psychische mechanismen.
Bij iemand met borderline werkt het psychisch systeem zoals het hoort; er wordt een impuls/actiepotentiaal geproduceerd om in het heden te reageren alsof ze zich moeten verdedigen tegen wat vroeger gebeurt is wanneer er in een symbolisch situatie van het trauma wordt verkeerd, want dat ligt als bedreigend in het onbewuste opgeslagen. Dat zal het blijven doen tot dat alle dingen verwerkt zijn en dus niet meer als bedreigend ligt opgeslagen. Dat verwerken moet iemand zelf doen. Maar het systeem op zich doet precies waarvoor het bedoelt is; het heeft dingen die vroeger te pijnlijk waren verdrongen en doet z'n best om dat verdrongen te houden.
Dat is het verschil met iets als een hartritmestoornis, zo'n groot verschil dat het niet te vergelijken is. /quote]
Nope, ik bekijk het niet puur technisch, maar er wordt nog al langs elkaar heen gepraat, zodat ik duidelijkheid probeer te scheppen, bv. door verschil tussen fysieke/mentale stoornissen en gedragshinderingen neer te zetten.
Hier schrijven mensen mee die bij het woord stoornis gaan steigeren. Elk lichaam dat niet werkt hoe het zou moeten werken, heeft een stoornis. Het verandert er niets aan dat je omtrekkende bewegingen naar bevinding gaat maken. Je krijgt daarmee alleen maar meer gespreksverwarring als je er niet bij zegt dat je het over een andere stoornis hebt. Dat is namelijk niet altijd duidelijk bij langs elkaar heen praten.
[quote]
[..]
Een definitie van een stoornis geven is heel lastig vanwege het ontbreken van een maatstaf en het feit dat alles in beweging is (definities zijn altijd lastig).
Er zijn prima voorbeelden te geven, waarin gestoord gedrag ook te zien is als gezond gedrag in een gestoorde omgeving (zoals opstandigheid in een autoritaire omgeving, of rouw in een lichtzinnig optimistische omgeving).
Er zijn prima voorbeelden te geven waarin afwijkend gedrag beschouwd wordt als een vorm van talent. Het hangt af van de doelstelling en of iemand er goed in is. Maar deze doelstellingen staan zelf ook weer in het teken van de dingen die komen en gaan. Is iemand geniaal of gestoord? Is de bedrijfscultuur in supercommerciele bedrijven een indicatie van talent of een vorm van een sektarische hersenspoeling?
Ook problemen uit het verleden zijn leerervaringen. Die kun je niet zomaar voor ongeldig verklaren, bv omdat de rest deze ervaringen niet kent. Je kunt het ook een verhoogd bewustzijn noemen. Probleemloos optimistisch hebben we een kredietcrisis gecreeerd. Waren we maar wat bezorgder en terughoudender geweest
Echte stoornissen, zoals blindheid, kunnen leiden tot een betere ontwikkeling van andere vermogens.
En nu je het over blindheid hebt, de cabarettier Vincent Bijlo is slechthorend. Hij heeft dus niet extreem goede oren gekregen als compensatie voor de snel optrekkende blindheid.
In sommige gevallen levert zoiets een karakterverandering op en dan heb je inderdaad een gestoorde figuur gekregen.quote:
Stel, iemand is enorm achterdochtig en denkt dat iedereen tegen hem is. Op basis van die kenmerken krijgt hij de diagnose persoonlijkheidsstoornis. Men vindt dat hij de dingen niet in de juiste context kan zien.
Dat die persoon zo achterdochtig is, komt omdat mensen in het verleden misbruik hebben gemaakt van zijn vertrouwen. Hij is bijvoorbeeld financieel opgelicht, zijn vriendin had stiekem een verhouding met iemand anders, zijn vrienden gingen alleen met hem om omdat ze iets van hem wilden. Dus dat hij nu achterdochtiger is dan de meeste mensen, is gezien zijn verleden niet zo gek.
Als hulpverlener kan je denken: "Die jongen heeft zoveel vervelende dingen meegemaakt en hij is daar zo achterdochtig door geworden en zodoende houden zijn problemen met sociale contacten stand. Ik ga hem leren inzien dat mensen niet altijd tegen hem zijn en dat je mensen niet altijd hoeft te wantrouwen. Daardoor zullen zijn problemen met sociale contacten minder worden."
Maar hulpverleners denken soms ook zo: "Ik constateer dat deze persoon een verstoorde kijk heeft op de realiteit. Uit onderzoek blijkt dat hij achterdochtiger is dan de gemiddelde norm en daarom heeft hij een behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen nodig."
Zie je het verschil?
In het tweede voorbeeld wordt hij 'gestraft' voor het feit dat hij achterdochtiger is dan de meeste mensen. Hij wordt gestoord genoemd, zijn achterdochtigheid is gemaakt tot iets wat hij fout doet en daarom wordt hij 'verbannen' naar een minderheidsgroep.
Zal een behandeling effect hebben als de hulpverlener op zo'n manier naar hem kijkt?
Het ligt er natuurlijk ook aan, waarom hij daar zit. Is het voor diagnosestelling, dan volgt er geen behandeling. Er wordt wel degelijk gekeken naar de achtergronden.
Gaat hij zelf naar een een psych, dan is er gewoon meer ruimte om naar ontwikkelingen te kijken en daar aan te werken.
Aangezien alles minder wordt door bezuinigingsreeksen, zullen er bij de diagnosevraag méér bochten afgesneden worden en zal er bij de persoonlijke behandeling minder tijd zijn om door te vragen, verhalen er uit te trekken en te oefenen. En dit staat dan los van de manier van diagnosteren. Alles wordt in steeds nauwere kaders en voorschriften gewrongen.
Overigens heb ik ook een hekel aan allerlei (schrijf)fouten, omdat het je op het verkeerde been zetten kan en omdat het vaak niet nodig is. Helaas bij mij wel vaker dan gewenst door dyslexie. Bij elke verbetering kan je weer ongemerkt nieuwe fouten invoeren.
Automutilatie (snijden in je armen), zelfmoordpogingen, agressie en verslaving zijn niet normaal en het is belangrijk dat je daar zo snel mogelijk mee ophoudt als je weer stabiel in het leven wilt staan. Als je zulk gedrag bij jezelf normaal vindt, heb je inderdaad een verstoorde kijk op de dingen.
Maar ik heb helaas meegemaakt - bij mezelf maar ook bij anderen - dat psychische hulpverleners er veel verder in kunnen gaan.
Er zat iemand in mijn therapiegroep die heel veel had meegemaakt en getraumatiseerd was. Het was voor haar heel moeilijk om het over die dingen te hebben, maar ze probeerde het wel. Het werd steeds moeilijker voor haar en dat gaf ze ook aan. Ze wilde op den duur persé een gesprek hebben met de hoofdbehandelaar, want ze wist niet hoe verder met de behandeling. Haar verzoek werd geweigerd: "het is de bedoeling van de behandeling dat je dat met je groepsgenoten bespreekt". Ze was daar heel teleurgesteld in en het ging slechter met haar. Kort daarna was ze weggelopen. Toen ze weer terugkwam, kreeg ze daarvoor een officiële waarschuwing. Dat houdt in dat als ze weer zou weglopen, haar behandeling zou worden beëindigd. Na een paar weken flipte ze opnieuw en liep weer weg. Daarna werd haar behandeling dus beëindigd. Ze snapte allemaal wel dat ze het aan zichzelf had te danken en aanvaardde sportief de consequenties. Twee maanden later hoorde ik dat ze zelfmoord had gepleegd. Ze had een briefje geschreven dat ze haar gevoelens niet meer aankon en daarom had besloten een einde aan haar leven te maken.
Niemand had die zelfmoord-actie aan zien komen. Waarschijnlijk had ze al langer geleden voor zichzelf besloten dat het allemaal niet meer hoeft voor haar. Maar het was tijdens de behandeling ten eerste duidelijk dat ze heel veel had meegemaakt en niet wist hoe ze met die ervaringen moest omgaan en ten tweede deed ze echt haar best.
Wat mij dwarszit, is dat ik niet het idee heb dat de behandelaars alles hebben gedaan wat ze konden. En ook omdat ze borderline had, alles daarop is geschoven.
Maar ik heb helaas meegemaakt - bij mezelf maar ook bij anderen - dat psychische hulpverleners er veel verder in kunnen gaan.
Er zat iemand in mijn therapiegroep die heel veel had meegemaakt en getraumatiseerd was. Het was voor haar heel moeilijk om het over die dingen te hebben, maar ze probeerde het wel. Het werd steeds moeilijker voor haar en dat gaf ze ook aan. Ze wilde op den duur persé een gesprek hebben met de hoofdbehandelaar, want ze wist niet hoe verder met de behandeling. Haar verzoek werd geweigerd: "het is de bedoeling van de behandeling dat je dat met je groepsgenoten bespreekt". Ze was daar heel teleurgesteld in en het ging slechter met haar. Kort daarna was ze weggelopen. Toen ze weer terugkwam, kreeg ze daarvoor een officiële waarschuwing. Dat houdt in dat als ze weer zou weglopen, haar behandeling zou worden beëindigd. Na een paar weken flipte ze opnieuw en liep weer weg. Daarna werd haar behandeling dus beëindigd. Ze snapte allemaal wel dat ze het aan zichzelf had te danken en aanvaardde sportief de consequenties. Twee maanden later hoorde ik dat ze zelfmoord had gepleegd. Ze had een briefje geschreven dat ze haar gevoelens niet meer aankon en daarom had besloten een einde aan haar leven te maken.
Niemand had die zelfmoord-actie aan zien komen. Waarschijnlijk had ze al langer geleden voor zichzelf besloten dat het allemaal niet meer hoeft voor haar. Maar het was tijdens de behandeling ten eerste duidelijk dat ze heel veel had meegemaakt en niet wist hoe ze met die ervaringen moest omgaan en ten tweede deed ze echt haar best.
Wat mij dwarszit, is dat ik niet het idee heb dat de behandelaars alles hebben gedaan wat ze konden. En ook omdat ze borderline had, alles daarop is geschoven.
het is duidelijk wat de regels van de groepsgesprekken waren, en ze ging akkoord met de consequenties die bij haar gedragingen hoorden.quote:
Ze snapte allemaal wel dat ze het aan zichzelf had te danken en aanvaardde sportief de consequenties.
maar dat betekent absoluut niet dat ze het aan zichzelf te danken had, want de regels waren erg beperkend, hielden geen rekening met de mogelijkheid dat een deelnemer zich vanwege oplopende spanning even wilde afzonderen.
maar goed, dat onderscheid is waarschijnlijk precies het punt dat je wil maken.
Er was geen trigger voor 1e van de reeks paniekaanvallen. Ik had er ineens last van en uiteraard wist ik me er geen raad mee. Ik heb jarenlang geworsteld om de paniekaanvallen onder controle te krijgen, ik kan zelfs zeggen wanneer de kans daarop heel groot is omdat ik nu dat gevoel herken wat ik voor paniekaanval voel. Juist omdat ik dat aanvoel weet ik dat ik weg moet gaan om alleen te zijn of me blijven focussen op het rustig blijven.quote:
[..]
bij de vragen die je stelt vergeet je een onderdeel:
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
anders benaderd:
tot een paar jaar geleden had ik nergens last van, nu wel.
waar ik last van heb noem ik absoluut een stoornis.
maar had ik die stoornis volgens jou al mijn hele leven, of pas sinds het misging?
(bij mensen die al van jongs af aan bijzonder gedrag vertonen is de discussie anders natuurlijk)
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Nou nou, dat is wel heel erg naief. Ik zag het al aankomen tijdens het lezen. Die behandelaars wilden niet van hun standaard afwerkmethode afwijken en hebben zelfs haar laten vallen en dat is fataal geworden voor deze dame. Fijne behandelaars hoor...quote:
[KNIP]
Niemand had die zelfmoord-actie aan zien komen.
[KNIP]
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
ik bedoelde niet te stellen dat er altijd een trigger moet zijn.quote:
[..]
Er was geen trigger voor 1e van de reeks paniekaanvallen. Ik had er ineens last van en uiteraard wist ik me er geen raad mee. Ik heb jarenlang geworsteld om de paniekaanvallen onder controle te krijgen, ik kan zelfs zeggen wanneer de kans daarop heel groot is omdat ik nu dat gevoel herken wat ik voor paniekaanval voel. Juist omdat ik dat aanvoel weet ik dat ik weg moet gaan om alleen te zijn of me blijven focussen op het rustig blijven.
ik was met iemand aan het discussieren over wanneer iemand normaal is en wanneer niet, en wilde dat met de post die je aanhaalde even bespreken voor mensen die (net als ik) wel een trigger hebben meegemaakt, omdat er dan een mogelijk onderscheid is tussen de periodes voor en na de trigger.
goed dat je je aanvallen nu ruim van tevoren voelt aankomen!
s iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Ja, dat is zeker wel normaal. Paniekaanvallen worden vaak door het onbewuste opgeroepen.
Dus de angst voor de angst. Mensen die vroeger iets naars hebben meegemaakt krijgen dit vaak.
En mensen die gewoon sowieso al gevoelig zijn voor angst en prikkels. Die snel op nare gevoelens letten en daar van in paniek raken. (waaronder ik, paniekstoornis en ook bps:))
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Hmm.. Wat kan ik verstaan onder extreem onredelijk? Conflicten? Ligt eraan wat natuurlijk.
Zolang de persoon maar geen gevaar voor de omgeving is, of voor zichzelf.
Vaak zijn borderliners wel een gevaar voor zichzelf, dat is inderdaad niet goed en daar moeten ze dan wel hulp voor krijgen want ze moeten meer van zichzelf houden, jezelf pijnigen maakt het nog erger....
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Snijden is inderdaad een groot iets, vaak wordt het gezien als een dikke emo. Bij mij op school wordt dat vaak gezegd... Maar ik vind het logisch als iemand intens verdriet ervaart dat hij of zij dit eens heeft gedaan. Je hoort het heel vaak en ik vind niet dat iemand dat opeens gestoord is.
Het is absoluut niet goed dat iemand dat doet, je kunt jezelf heel wat aan doen en de omgeving schrikt zich rot. Maar daarom is een persoon niet abnormaal.
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Ja, dat is zeker wel normaal. Paniekaanvallen worden vaak door het onbewuste opgeroepen.
Dus de angst voor de angst. Mensen die vroeger iets naars hebben meegemaakt krijgen dit vaak.
En mensen die gewoon sowieso al gevoelig zijn voor angst en prikkels. Die snel op nare gevoelens letten en daar van in paniek raken. (waaronder ik, paniekstoornis en ook bps:))
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Hmm.. Wat kan ik verstaan onder extreem onredelijk? Conflicten? Ligt eraan wat natuurlijk.
Zolang de persoon maar geen gevaar voor de omgeving is, of voor zichzelf.
Vaak zijn borderliners wel een gevaar voor zichzelf, dat is inderdaad niet goed en daar moeten ze dan wel hulp voor krijgen want ze moeten meer van zichzelf houden, jezelf pijnigen maakt het nog erger....
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Snijden is inderdaad een groot iets, vaak wordt het gezien als een dikke emo. Bij mij op school wordt dat vaak gezegd... Maar ik vind het logisch als iemand intens verdriet ervaart dat hij of zij dit eens heeft gedaan. Je hoort het heel vaak en ik vind niet dat iemand dat opeens gestoord is.
Het is absoluut niet goed dat iemand dat doet, je kunt jezelf heel wat aan doen en de omgeving schrikt zich rot. Maar daarom is een persoon niet abnormaal.
always shoot for the moon.
dank voor je reactie, maar dat is niet helemaal wat ik bedoelde.quote:
s iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Ja, dat is zeker wel normaal. Paniekaanvallen worden vaak door het onbewuste opgeroepen.
Dus de angst voor de angst. Mensen die vroeger iets naars hebben meegemaakt krijgen dit vaak.
En mensen die gewoon sowieso al gevoelig zijn voor angst en prikkels. Die snel op nare gevoelens letten en daar van in paniek raken. (waaronder ik, paniekstoornis en ook bps:))
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Hmm.. Wat kan ik verstaan onder extreem onredelijk? Conflicten? Ligt eraan wat natuurlijk.
Zolang de persoon maar geen gevaar voor de omgeving is, of voor zichzelf.
Vaak zijn borderliners wel een gevaar voor zichzelf, dat is inderdaad niet goed en daar moeten ze dan wel hulp voor krijgen want ze moeten meer van zichzelf houden, jezelf pijnigen maakt het nog erger....
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Snijden is inderdaad een groot iets, vaak wordt het gezien als een dikke emo. Bij mij op school wordt dat vaak gezegd... Maar ik vind het logisch als iemand intens verdriet ervaart dat hij of zij dit eens heeft gedaan. Je hoort het heel vaak en ik vind niet dat iemand dat opeens gestoord is.
Het is absoluut niet goed dat iemand dat doet, je kunt jezelf heel wat aan doen en de omgeving schrikt zich rot. Maar daarom is een persoon niet abnormaal.
dat die 3 scenario's voorkomen is wel duidelijk, daar is niks vreemds aan (dat het voorkomt is dus normaal).
de discussie eerder in dit topic ging erover of iemand met een bepaalde aanleg voor iets (bijv paniekaanvallen of borderline) normaal is of de stoornis al heeft als die stoornis zich nog niet heeft geuit.
dat is dus iets anders dan wat je interpreteerde uit mijn post.
overigens doelde ik met het extreem reageren en het snijden op borderline.
maar het waren slechts voorbeeldjes.
Is dit niet zoiets als vragen waarom mensen met kanker altijd een tumor hebben 
Verdwaald in mijn eigen belevingswereld.
volgens mij is dat niet eens altijd zo (maar ik ben gelukkig niet heel erg thuis in de oncologie, dus ik kan ernaast zitten).quote:Op maandag 16 januari 2012 15:52 schreef kingmob het volgende:
Is dit niet zoiets als vragen waarom mensen met kanker altijd een tumor hebben
Excuses alvast voor deze offtopic reactie.
Het is minder storend om te zien dat iemand af en toe een d of t verkeerd heeft, dan om hele lappen tekst te lezen zonder goed gebruik van hoofdletters en interpunctie. Ik snap niet waar je het vandaan haalt om iemand aan te spreken op zijn spellingsfouten als je zelf niet perfect schrijft. Daarbij is het ook van vrij laag niveau om daar in een discussie over te beginnen. Je verdere gefrustreerde reacties op Canillas getuigen ook niet echt van een waardige gesprekspartner.quote:
en voor iemand die zo stellig en deskundig en overtuigend probeert over te komen helpt het als je in elk geval zorgt dat je de regels over d/t/dt goed gebruikt.
ik weet dat het zeikerig is, maar bij mij persoonlijk telt dit mee voor de geloofwaardigheid in serieuze intelligente discussies.
En hier val ik een beetje over Borderline is wel degelijk een echte stoornis, dat het niet lichamelijk of niet zichtbaar is aan de buitenkant maakt nog niet dat het niet echt is.quote:
[..]
Echte stoornissen, zoals blindheid, kunnen leiden tot een betere ontwikkeling van andere vermogens.
Ach het zegt meer over de beperkte kennis over dit onderwerp van diegene die post dan over het onderwerp zelfquote:
[..]
En hier val ik een beetje over Borderline is wel degelijk een echte stoornis, dat het niet lichamelijk of niet zichtbaar is aan de buitenkant maakt nog niet dat het niet echt is.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Kom kom loop niet zo te katten op Feestkabouter. Ok hij zet zichzelf te kijk met zijn t/d/dt gezemel terwijl hij er zelf ook een potje van maakt.quote:Op maandag 16 januari 2012 17:41 schreef Cactus1 het volgende:
Excuses alvast voor deze offtopic reactie.
[..]
Het is minder storend om te zien dat iemand af en toe een d of t verkeerd heeft, dan om hele lappen tekst te lezen zonder goed gebruik van hoofdletters en interpunctie. Ik snap niet waar je het vandaan haalt om iemand aan te spreken op zijn spellingsfouten als je zelf niet perfect schrijft. Daarbij is het ook van vrij laag niveau om daar in een discussie over te beginnen. Je verdere gefrustreerde reacties op Canillas getuigen ook niet echt van een waardige gesprekspartner.
Daarmee behoef je hem niet op inhoud af te rekenen. Een mening is een mening en dat heeft Feestkabouter. Niet fout, niet goed maar wel zijn mening.
Of hem dat nu meer- of minder waardig maakt? Kom op Cactus1.....
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Slaat de verveling al zo toe dat je je moet bemoeien met andermans reacties? Ik heb ook een mening, zie hierboven. Ik zeg nergens dat hij meer of minder waardig is. Ik zeg alleen hoe ik hem zie als discussie partner op basis van zijn reacties. Wel schattig dat je denkt dat hij zijn eigen boontjes niet kan doppen en het voor hem opneemtquote:Op maandag 16 januari 2012 20:34 schreef Wanderingwhy het volgende:
Kom kom loop niet zo te katten op Feestkabouter. Ok hij zet zichzelf te kijk met zijn t/d/dt gezemel terwijl hij er zelf ook een potje van maakt.
Daarmee behoef je hem niet op inhoud af te rekenen. Een mening is een mening en dat heeft Feestkabouter. Niet fout, niet goed maar wel zijn mening.
Of hem dat nu meer- of minder waardig maakt? Kom op Cactus1.....
natuurlijk als je achteraf kijkt hadden er dingen anders gekund, maar op dat moment hebben ze de strikte regels van de groep aangehouden en dat is ook belangrijk voor de rust en de balans in de groep. Je wilt ook niet in een groep mensen met borderline uitzonderingen per persoon gaan maken, je weet zelf wel wat voor gevoelens dat weer op kan roepen....quote:
Wat mij dwarszit, is dat ik niet het idee heb dat de behandelaars alles hebben gedaan wat ze konden. En ook omdat ze borderline had, alles daarop is geschoven.
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Je loopt iemand af te zeiken om niets. Niet jouw stijl dus doe dat dan ook niet.quote:Op maandag 16 januari 2012 21:52 schreef Cactus1 het volgende:
[..]
Slaat de verveling al zo toe dat je je moet bemoeien met andermans reacties? Ik heb ook een mening, zie hierboven. Ik zeg nergens dat hij meer of minder waardig is. Ik zeg alleen hoe ik hem zie als discussie partner op basis van zijn reacties. Wel schattig dat je denkt dat hij zijn eigen boontjes niet kan doppen en het voor hem opneemt
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Ja, papaquote:
Je loopt iemand af te zeiken om niets. Niet jouw stijl dus doe dat dan ook niet.
Dank voor de feedback.quote:
Excuses alvast voor deze offtopic reactie.
[..]
Het is minder storend om te zien dat iemand af en toe een d of t verkeerd heeft, dan om hele lappen tekst te lezen zonder goed gebruik van hoofdletters en interpunctie. Ik snap niet waar je het vandaan haalt om iemand aan te spreken op zijn spellingsfouten als je zelf niet perfect schrijft. Daarbij is het ook van vrij laag niveau om daar in een discussie over te beginnen. Je verdere gefrustreerde reacties op Canillas getuigen ook niet echt van een waardige gesprekspartner.
Dat van de hoofdletters erken ik uiteraard (ontkennen heeft weinig zin).
Punt is dat ik vaak denk even 1 klein zinnetje als reactie te geven, dan maakt het missen van een hoofdletter volgens mij nog niet zoveel uit voor de leesbaarheid.
Dan nog is het altijd netter wel hoofdletters te gebruiken. Het is gewoon luiheid.
Meestal wordt de tekst altijd wel langer, en dan begint het wel z'n consequenties voor de leesbaarheid te krijgen, daar heb je gewoon gelijk in.
Qua interpunctie ben ik me niet bewust van enig gebrek. Ik gebruik wit-regels, komma's en (dubbele) punten.
Inhoudelijk:
Ik probeer in te gaan op wat wordt geschreven. Ik probeer mijn mening ook echt te presenteren als mijn mening of gedachte of idee, waarbij ik bewust probeer te vermijden dat het als gepresenteerde waarheid kan worden geinterpreteerd.
Misschien gaat Canillis naar z'n eigen mening wel in op mijn posts, maar zoals ik het lees herken ik dat er vaak niet in. Daarnaast komt ie erg stellig over op mij, dat bevordert de dialoog niet, en geeft een uitstraling alsof ie de waarheid in pacht heeft.
Daar waar ie mogelijk begrip heeft voor wat anderen schrijven, laat ie dat in dit topic niet echt blijken, mijn indruk is dat ie voornamelijk z'n eigen standpunt blijft verdedigen.
Door al die dingen heb ik het dan op een gegeven moment wel gehad met Canillis.
Wat betreft d/t/dt-fouten:
Het kost mij meer moeite om een zin te lezen als er fouten in de werkwoordsvormen staan.
En ik bleek niet de enige die er last van had.
Daarnaast komt het (zoals reeds genoemd) vreemd over in combinatie met de 'waarheid in pacht lijken te hebben'-manier van posten.
Maar er zal ook wel een stukje frustratie hebben meegespeeld toen ik op die fouten wees.....
[ Bericht 0% gewijzigd door Feestkabouter op 16-01-2012 23:56:48 ]
In elk geval een menselijke gesprekspartnerquote:
Je verdere gefrustreerde reacties op Canillas getuigen ook niet echt van een waardige gesprekspartner.
Edit: hoofdletter i
Erg mee eens, heb het zelf ook meegemaakt in een groep.quote:Op maandag 16 januari 2012 21:52 schreef littledrummergirl het volgende:
[..]
natuurlijk als je achteraf kijkt hadden er dingen anders gekund, maar op dat moment hebben ze de strikte regels van de groep aangehouden en dat is ook belangrijk voor de rust en de balans in de groep. Je wilt ook niet in een groep mensen met borderline uitzonderingen per persoon gaan maken, je weet zelf wel wat voor gevoelens dat weer op kan roepen....
Maar dan wordt er in een gesprek als het goed is aangegeven:
"Goh het lukt in onze ogen niet helemaal met jou in de groep, misschien ben je er nog niet klaar voor. Ons voorstel is om voorlopig persoonlijke gesprekken te hebben en dan later nog eens te kijken of je bij een volgende groep misschien kunt meedoen als je daar dan voor in bent."
En dan is er volgens mij weinig aan de hand.
