R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat wil ik wel aannemen, maar volgens Canillas zijn het patroontjes die je herhaald.quote:Op dinsdag 17 januari 2012 18:07 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Borderline is wel heel wat meer dan een patroon hooren stoornissen zijn ook geen tics .
The view from nowhere.
Nogmaals; dat is absoluut niet wat ik zeg.quote:
[..]
Dat wil ik wel aannemen, maar volgens Canillas zijn het patroontjes die je herhaald.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
En dat is o.a. de reden dat veel hulpverlening bij mij niet werkte.quote:
In het tweede geval neemt de hulpverlener een professionele houding aan die een persoonlijke verhouding uitsluit. Personen worden behandeld als een object.
Problemen worden ook geindividualiseerd tot de vraag: en hoe ga jij daarmee om? Dat is gemakkelijk, want de hulpverlener kan het verleden niet ongedaan maken en hij kan de samenleving niet dwingen rekening te houden met de ontstane gevoeligheden van mensen. Hoe hufferig of veeleisend mensen zich ook mogen opstellen, het is aan jou om daarboven te staan en het te 'handelen'. Dat is voor mensen die zo worden behandeld en bevestiging dat de wereld geen boodschap aan ze heeft.
Omdat de hulpverlening niet gebaseerd is op solide kennis, maar behoord tot de beroepen die geteisterd worden door onduidelijkheid, houdt de hulpverlener zich liever vast aan de algemeen gangbare behandel technieken en methodes, dan in conflict te komen met de organisatie of opdrachtgevers. Alles draait om de vraag hoe de patient weer ingevoegd kan worden in de samenleving. Als de samenleving zelf onrechtvaardig is, dan zal de hulpverlener de kant van de samenleving kiezen.
Psychische problemen zijn erg persoonlijk. Je bespreekt met een psycholoog niet de dingen die je met je buurvrouw bespreekt. Ik verlang niet dat een psych mijn handje vasthoudt en mij vertroeteld en het altijd met mij eens is. Maar het andere uiterste is zo'n 'professionele' objectieve houding. Dat wekte bij mij altijd de indruk dat ik niet begrepen werd en dat psychologie niks meer is dan 'wetenschappelijk' naar menselijke emoties kijken. Ik raakte mijn motivatie dan al snel kwijt.
Het valt me trouwens wel op dat zo'n afstandelijke houding vaker is bij onervaren therapeuten dan bij therapeuten die al een tijd in het vak meedraaien.
Het is een valkuil voor een hulpverlener om een afstandelijk buitenstaanders perspectief aan te nemen, als hij het probleem niet van binnenuit kent.quote:
[..]
En dat is o.a. de reden dat veel hulpverlening bij mij niet werkte.
Psychische problemen zijn erg persoonlijk. Je bespreekt met een psycholoog niet de dingen die je met je buurvrouw bespreekt. Ik verlang niet dat een psych mijn handje vasthoudt en mij vertroeteld en het altijd met mij eens is. Maar het andere uiterste is zo'n 'professionele' objectieve houding. Dat wekte bij mij altijd de indruk dat ik niet begrepen werd en dat psychologie niks meer is dan 'wetenschappelijk' naar menselijke emoties kijken. Ik raakte mijn motivatie dan al snel kwijt.
Het valt me trouwens wel op dat zo'n afstandelijke houding vaker is bij onervaren therapeuten dan bij therapeuten die al een tijd in het vak meedraaien.
Je ontkomt er niet aan dat je gezamelijk een verhaal maakt dat recht doet aan de situatie, zijn geschiedenis en houvast biedt voor verandering. Dat verhaal maak je samen. Het kan geen objectief verhaal zijn, omdat de belevingswereld van een mens niet objectiveerbaar is. De behandelaar zal zich daarom moeten inleven. Het gaat erom de wisselwerking tussen je beleving en feitelijke situaties in kaart te brengen, zodat je meer inzicht krijgt in deze situaties, en meer grip door ermee te oefenen. Je benut zo de ruimte die er altijd zit in de interpretatie-, beoordelings- en reaktiemogelijkheden.
Ook situaties zouden enigsins afgestemd kunnen worden op de persoon. In therapieen is de hulpverlener meestal niet in staat of bereid om dat te doen, zodat de last eenzijdig bij de persoon komt te liggen die behandeld wordt. Zijn/haar coping komt centraal te staan, terwijl een stimulerende en/of accommoderende omgeving ook wonderen kan doen.
The view from nowhere.
Dat kan wel degelijk want die objectiviteit is nodig , om juist degene in behandeling is inzicht in zichzelf te krijgen.
Dat het bij Pulzar niet werkte , hoeft niet te betekenen dat het voor andere niet werkt.
Dat het bij Pulzar niet werkte , hoeft niet te betekenen dat het voor andere niet werkt.
Het verhaal maakt wel gebruik van objectieve feiten en kennis, maar iemands belevingswereld is niet objectiveerbaar (hooguit herkenbaar / deelbaar). Het verhaal is dus niet volledig objectiveerbaar.quote:
Dat kan wel degelijk want die objectiviteit is nodig , om juist degene in behandeling is inzicht in zichzelf te krijgen.
The view from nowhere.
Tuurlijk je hebt helemaal gelijk , wat zijn wij nou mensen die het persoonlijk meegemaakt hebben en in de behandeling hebben gezeten dus weten uit ervaring hoe de psychiatrie werktquote:
[..]
Het verhaal maakt wel gebruik van objectieve feiten en kennis, maar iemands belevingswereld is niet objectiveerbaar (hooguit herkenbaar / deelbaar). Het verhaal is dus niet volledig objectiveerbaar.
Ik snap wel dat een psycholoog een zekere afstand moet bewaren. En natuurlijk moet de cliënt het uiteindelijk zelf doen en dat gaat niet als iemand anders je gaat vertellen hoe je dit en dat moet gaan aanpakken.quote:
Dat kan wel degelijk want die objectiviteit is nodig , om juist degene in behandeling is inzicht in zichzelf te krijgen.
Dat het bij Pulzar niet werkte , hoeft niet te betekenen dat het voor andere niet werkt.
Maar veel cliënten zijn wanhopig en beginnen pas met hulp zoeken als ze er zelf echt niet meer uitkomen. Een té afstandelijke en objectieve houding kan wantrouwen en een gevoel van onbegrip bij de cliënt opwekken.
Ja maar een te betrokken houding werkt ook niet hoor en helemaal niet bij mensen met borderline.quote:
[..]
Ik snap wel dat een psycholoog een zekere afstand moet bewaren. En natuurlijk moet de cliënt het uiteindelijk zelf doen en dat gaat niet als iemand anders je gaat vertellen hoe je dit en dat moet gaan aanpakken.
Maar veel cliënten zijn wanhopig en beginnen pas met hulp zoeken als ze er zelf echt niet meer uitkomen. Een té afstandelijke en objectieve houding kan wantrouwen en een gevoel van onbegrip bij de cliënt opwekken.
Sterker sommige zitten er niet eens omdat ze hulp gezocht hebben maar ook juist omdat omgeving ingegrepen heeft en dat maakt het nog moeilijker.
Ik denk meer bij jou dat er geen goede passende therapie is gevonden die echt bij jou past. Waarschijnlijk moet je dan meer iets vinden wat wel bij je past dan
En hier laat je (voor de zoveelste keer) zien dat jij er geen ervaring mee hebt en alles puur theoretisch bekijkt (als wat als jij je daar prettig bij voelt helemaal prima is, het bevestigd alleen dat je bepaalde kennis mist).quote:
De behandelaar zal zich daarom moeten inleven.
Behandelaar zal zich niet moeten inleven, dat is nergens voor nodig, de behandelaar moet alleen kennis en inzicht genoeg hebben om te begrijpen in welk proces iemand zit, wat er bij diegene speelt en hoe dat zich bij diegene uit. Dat is professioneel bezig zijn; betrokken zijn, benodigde (passende!) steun geven en bij zichzelf blijven.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Een persoon die er zelf in zit heeft bijv een bepaalde houding tegenover de problematiek en kan zichzelf veroordelen en omlaag halen om hoe het gaat. De behandelaar heeft kennis en inzicht van de processen die er spelen en kan daar objectief (dus zonder oordeel) naar kijken en handvaten aanbieden over het hoe daarmee om te gaan.quote:
Het verhaal maakt wel gebruik van objectieve feiten en kennis, maar iemands belevingswereld is niet objectiveerbaar (hooguit herkenbaar / deelbaar). Het verhaal is dus niet volledig objectiveerbaar.
Het verhaal (en daarmee zichzelf) volledig begrijpen is iets wat voor behandelde van belang is, om te kunnen behandelen is dat voor een behandelaar geen voorwaarde. Daarnaast is het onmogelijk om te weten hoe het is om een ander te zijn of om te weten hoe het voor een ander was om een bepaald iets mee te maken, dat is voor iets als oprecht meeleven ook nooit een criteria; dat is iets wat vanuit gevoel komt.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dan rust alles op de objectieve kennis van zaken en dan mag je verwachten dat de wetenschap daar gemakkelijk grip op krijgt. Dat is, bij mijn weten, niet het geval. De zinsnede "hoe dat zich bij diegene uit" geeft al aan dat de interpretatie zich voegt naar de casus. Is het wel falsificeerbaar?quote:
[..]
En hier laat je (voor de zoveelste keer) zien dat jij er geen ervaring mee hebt en alles puur theoretisch bekijkt (als wat als jij je daar prettig bij voelt helemaal prima is, het bevestigd alleen dat je bepaalde kennis mist).
Behandelaar zal zich niet moeten inleven, dat is nergens voor nodig, de behandelaar moet alleen kennis en inzicht genoeg hebben om te begrijpen in welk proces iemand zit, wat er bij diegene speelt en hoe dat zich bij diegene uit. Dat is professioneel bezig zijn; betrokken zijn, benodigde (passende!) steun geven en bij zichzelf blijven.
The view from nowhere.
Maar wil je dan behandeld blijven worden met een verkeerde methode? Eentje waaruit je zelf telkens vertrekt, zoals dat meisje deed?quote:
[..]
Dat is zo'n vreselijke gang van zakenAan de ene kant goed dat ze erkennen dat zij niet in staat zijn om te helpen maar dan vervolgens zeggen ''wij trekken onze handen van je af'' en iemand (die zich natuurlijk al in een zeer moeilijke positie bevind) er dan alleen voor komt te staan is eigenlijk echt gewoon gemeen.
(...)
Er is geen geld meer voor, maar ze zouden beter wat mentors aanstellen voor dolenden voor wie geen behandeling mogelijk is. Dan staan ze er niet meer helemaal alleen voor.
Dat is denk ik een kwestie van tijd & oefening. Een ook met veel weerwoorddialogen, zodat de discrepantie beter aan het licht komt.quote:
[..]
Nu graag nog het punt waar je inziet dat jouw posts dan misschien anders op mensen overkomen dan je bedoelt, en dat dat misschien (deels) door jouw manier van formuleren zou kunnen komen.....
Hier is trouwens een voorbeeld daarvan:
Dit is geen voorbeeld van controle en controle is ook helemaal geen angst.quote:Je hebt het over controle; controle = angst. Je laten leiden door het idee ergens controle over te willen hebben (zoals bijv gedachtes en gevoelens) is je laten leiden door angst. Ook die angst mag er natuurlijk zijn, net zoals dat alles er mag zijn, het gaat erom dat je leert regie voeren over alles wat je hebt en niet de dingen die je hebt laten bepalen want daar zijn die dingen niet voor.
Controledwang daarentegen is een stoornis en kan een uiting van angst zijn en komt vaak voor bij borderliners. Veel borderliners of misschien mensen met borderliner-trekken, slagen erin in een machtspositie te komen, bv. de chef zijn. Probeer maar eens om met zulke chefs te discussiëren.
Borderliner exposed, uiteraard weer een vrouw, het hele filmpje afkijken en let vooral op reactie van zijn ex..
Ps..ik heb niet alles gelezen, dus weet niet op deze al gepost is.
Vergeet niet te liken en te abonneren op mijn vlog:
https://youtu.be/oavMtUWDBTM?t=25s
https://youtu.be/oavMtUWDBTM?t=25s
Ik zag hem al eerder gepost maar ik snap die jongen ook niet . Ik had allang opgehangen als ik die jongen was.
Nee, dat mag je niet verwachten want wetenschap is (hoe mooi en spectaculair de bevinden en nieuwe mogelijkheden ook mogen zijn) niets meer dan feiten verwerken. Mensen zijn geen feiten, mensen zijn niet falsifieerbaar; wetenschap kan daar nooit grip op krijgen; menselijkheid is groter dan de wetenschap, mensen zullen uiteindelijk wellicht de wetenschap kunnen omvatten, andersom kan daar nooit sprake van zijn.quote:
Dan rust alles op de objectieve kennis van zaken en dan mag je verwachten dat de wetenschap daar gemakkelijk grip op krijgt. Dat is, bij mijn weten, niet het geval. De zinsnede "hoe dat zich bij diegene uit" geeft al aan dat de interpretatie zich voegt naar de casus. Is het wel falsificeerbaar?
Jij gaat ervan dat wetenschap en leidraad zou moeten zijn en bekijkt alles daarvan uit, met zo'n beperkte visie zal je altijd tekort schieten. Je 'verheerlijkt' het concept van wetenschap en wordt daarmee blind voor de dingen die werkelijk spelen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Nee, dan kan je je actief inzetten om iets te vinden wat wel werkt.quote:
Maar wil je dan behandeld blijven worden met een verkeerde methode? Eentje waaruit je zelf telkens vertrekt, zoals dat meisje deed?
Iemand die bijv een angst voor gevoel heeft vanuit het idee dat gevoelens teveel kunnen worden, dan kun je eerst daarmee aan de slag om op die manier ruimte te creëren voor verder herstel.
Onder dwang zit altijd angst en da geldt ook voor controle; waarom zou je ergens controle over willen hebben als je niet bang was voor wat zou gebeuren als je die controle niet had?quote:Dit is geen voorbeeld van controle en controle is ook helemaal geen angst.
Controledwang daarentegen is een stoornis en kan een uiting van angst zijn en komt vaak voor bij borderliners. Veel borderliners of misschien mensen met borderliner-trekken, slagen erin in een machtspositie te komen, bv. de chef zijn. Probeer maar eens om met zulke chefs te discussiëren.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
quote:
[..]
Een persoon die er zelf in zit heeft bijv een bepaalde houding tegenover de problematiek en kan zichzelf veroordelen en omlaag halen om hoe het gaat. De behandelaar heeft kennis en inzicht van de processen die er spelen en kan daar objectief (dus zonder oordeel) naar kijken en handvaten aanbieden over het hoe daarmee om te gaan.
Deze twee quotes zijn met elkaar in tegenspraak. Wetenschap omschrijven als 'het verwerken van feiten' is erg kort door de bocht. Feiten zijn wel noodzakelijk om een model te verifieren/falsiceren. Als een behandelmethode zo objectief is als de eerste quote beschrijft, dan is het al een falcificeerbaar objectief model. Maar dat kan het inderdaad nooit zijn, zoals ik ook al aangaf.quote:
[..]
Nee, dat mag je niet verwachten want wetenschap is (hoe mooi en spectaculair de bevinden en nieuwe mogelijkheden ook mogen zijn) niets meer dan feiten verwerken. Mensen zijn geen feiten, mensen zijn niet falsifieerbaar; wetenschap kan daar nooit grip op krijgen; menselijkheid is groter dan de wetenschap, mensen zullen uiteindelijk wellicht de wetenschap kunnen omvatten, andersom kan daar nooit sprake van zijn.
Nee, maar omdat het zich moeilijk wetenschappelijk laat benaderen, is het ook vatbaar voor een gebrek aan objectiviteit. Dat maakt de rol van de behandelaar minder geloofwaardig. Het is een balanceer act tussen 1) de erkenning dat objectiviteit maar beperkt mogelijk is en 2) de meerwaarde van het oordeel van een professionele behandelaar.quote:Jij gaat ervan dat wetenschap en leidraad zou moeten zijn en bekijkt alles daarvan uit, met zo'n beperkte visie zal je altijd tekort schieten. Je 'verheerlijkt' het concept van wetenschap en wordt daarmee blind voor de dingen die werkelijk spelen.
The view from nowhere.
Er is daar geen tegenspraak, want de behandelaar begrijpt het proces en de mogelijke valkuilen en blinde vlekken en kan daar op wijzen wanneer nodig, het model is iemand leren zichzelf te begrijpen, met zichzelf aan de slag te gaan om zo volledig zichzelf te worden; dat proces is dus elke keer voor iedereen anders. Het laat zich niet meten maar toch zijn de resultaten ernaar en die zijn wel falsifieerbaar. Wetenschappelijk gezien kun je het dus niet meten maar toch zijn erg verschillen, daar schiet wetenschap tekort, niet het proces want het proces is menselijk en daar kan wetenschap geen grip op krijgen; het menszijn gaat veel verder dan wat de wetenschap kan doen.quote:
Deze twee quotes zijn met elkaar in tegenspraak. Wetenschap omschrijven als 'het verwerken van feiten' is erg kort door de bocht. Feiten zijn wel noodzakelijk om een model te verifieren/falsiceren. Als een behandelmethode zo objectief is als de eerste quote beschrijft, dan is het al een falcificeerbaar objectief model. Maar dat kan het inderdaad nooit zijn, zoals ik ook al aangaf.
Hier redeneer je alsof dat wanneer iets wetenschappelijk moeilijk te benaderen is de waarde ervan ter discussie staat, dat is een ongelofelijk beperkende tusselvisie, die van geen 1 kant van intelligentie spreekt. Daarnaast denk je heel zwart/wit (het is óf objectief óf dat is het compleet niet) wat nog eens extra bekrompen is.quote:Nee, maar omdat het zich moeilijk wetenschappelijk laat benaderen, is het ook vatbaar voor een gebrek aan objectiviteit. Dat maakt de rol van de behandelaar minder geloofwaardig. Het is een balanceer act tussen 1) de erkenning dat objectiviteit maar beperkt mogelijk is en 2) de meerwaarde van het oordeel van een professionele behandelaar.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Overigens laat je het trouwens heel erg over wetenschappelijk gedoe hebben en helemaal niet over de stoornis waar je waarschijnlijk ook niet genoeg vanaf weet . Dat is best hoor maar het word storend in deze discussie die over borderline ging en over de behandeling.
Leven is iets anders dan wetenschap. Leven staat in het teken van doelstellingen en die zijn ook niet objectief nastrevenswaardig.quote:
[..]
Er is daar geen tegenspraak, want de behandelaar begrijpt het proces en de mogelijke valkuilen en blinde vlekken en kan daar op wijzen wanneer nodig, het model is iemand leren zichzelf te begrijpen, met zichzelf aan de slag te gaan om zo volledig zichzelf te worden; dat proces is dus elke keer voor iedereen anders. Het laat zich niet meten maar toch zijn de resultaten ernaar en die zijn wel falsifieerbaar. Wetenschappelijk gezien kun je het dus niet meten maar toch zijn erg verschillen, daar schiet wetenschap tekort, niet het proces want het proces is menselijk en daar kan wetenschap geen grip op krijgen; het menszijn gaat veel verder dan wat de wetenschap kan doen.
Een behandelmethode, die door de behandelde niet ter discussie kan worden gesteld, maakt de behandelde ondergeschikt aan de zienswijze van de behandelaar.
De toetssteen van objectiviteit valt weg.quote:Hier redeneer je alsof dat wanneer iets wetenschappelijk moeilijk te benaderen is de waarde ervan ter discussie staat, dat is een ongelofelijk beperkende tussenvisie, die van geen 1 kant van intelligentie spreekt. Daarnaast denk je heel zwart/wit (het is óf objectief óf dat is het compleet niet) wat nog eens extra bekrompen is.
The view from nowhere.
Joh hou eens op met je gewauwel je praat hier met mensen die zelf in behandeling zijn geweest , die weten heus wel hoe een behandeling werkt .En ten tweede je kan wel degelijk de behandeling in discussie stellen en dan kijk je verder naar een gepaste therapie . En je hoeft ook niet uit te leggen hoe het leven werkt .quote:
[..]
Leven is iets anders dan wetenschap. Leven staat in het teken van doelstellingen en die zijn ook niet objectief nastrevenswaardig.
Een behandelmethode, die door de behandelde niet ter discussie kan worden gesteld, maakt de behandelde ondergeschikt aan de zienswijze van de behandelaar.
[..]
De toetssteen van objectiviteit valt weg.
Serieus wil je nou gewoon je gelijk halen ofzo ???
Je gaf aan dat er géén oplossing mogelijk was en de clïenten dus daarom zonder behandeling op straat gezet worden.quote:
[..]
Nee, dan kan je je actief inzetten om iets te vinden wat wel werkt.
Actief inzetten om iets anders te vinden dan de niet-beschikbare psychiatrische behandelingen, valt zeer waarschijnlijk onder een andere dienstverlening. Alle behandelingen zijn immers in een bestek gedetailleerd vastgelegd en moeten binnen het doelkader blijven.
Het doel van het bedrijf is niet hetzelfde als het doel van de cliënt.
Net als andere reacties (niet alleen die van jou):quote:Iemand die bijv een angst voor gevoel heeft vanuit het idee dat gevoelens teveel kunnen worden, dan kun je eerst daarmee aan de slag om op die manier ruimte te creëren voor verder herstel.
[..]
Onder dwang zit altijd angst en da geldt ook voor controle; waarom zou je ergens controle over willen hebben als je niet bang was voor wat zou gebeuren als je die controle niet had?
# stoornis is een normaal gangbaar woord met normale betekenis, dat ook specifiek gebruikt kan worden.
# controle is een normaal gangbaar woord met normale betekenis, dat ook specifiek gebruikt kan worden.
Elk bedrijf heeft regels en er wordt (zou moeten worden) op naleving ervan gecontroleerd. Dat is normale bedrijfsvoering en heeft niets met angst en ziekelijke controledrang te maken. Zonder procesbeheersing (= controlevoering) kan het op talloze plekken uit de hand lopen.
Het is wel wat ik (en inmiddels ook verschillende andere mensen) in je posts lees.quote:Op dinsdag 17 januari 2012 18:14 schreef Canillas het volgende:
[..]
Nogmaals; dat is absoluut niet wat ik zeg.
Wanneer komt nou dat punt dat je tegenover jezelf je eigen manier van communiceren ter discussie gaat stellen?
Je vindt wat je vindt (en dat is prima), maar je vindt jezelf daarin niet stellig. Je komt echter wel zeer stellig op ons over: je laat geen ruimte voor discussie, je bent alleen aan het uitleggen wat jij vindt en reageert niet inhoudelijk op argumenten die jouw zienswijze afzwakken.
Wat dat laatste betreft heb je enerzijds gelijk dat je jezelf niet aan het verdedigen bent. Anderzijds is een aantal mensen het inmiddels met elkaar eens dat jouw zienswijze nogal rigide en beperkt is en daardoor los staat van de realiteit, en toch blijf jij je verhaal verkondigen. Dan is het dus weer wel verdedigen.
