In Memoriam #4

quote:

Op woensdag 25 juli 2012 22:50 schreef Strega het volgende:
[ afbeelding ]

Hierbij Tashi, die gistermiddag nog even bij dode Kundun ging liggen voor we hem gingen begraven.

Mooi en zo verdrietig

Ah wat een mooie foto van die twee samen nog Strega

Ja fijn is dat dat ze nog afscheid konden nemen. Mooi plaatje. Rust.

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 10:49 schreef oh-oh het volgende:
Ah wat een mooie foto van die twee samen nog Strega

Ik heb het haarpuntje van z'n staart afgeknipt en in het medaillon van mijn oma gedaan.
Jij bedankt voor je hele lieve, mooie kaart.

Indaha en Greys, jullie ook heel erg bedankt

Ach Tashi en Kundun samen... *slik*

Fijn dat de kaart goed is aangekomen Strega

quote:

Op donderdag 26 juli 2012 21:28 schreef Strega het volgende:

[..]

Ik heb het haarpuntje van z'n staart afgeknipt en in het medaillon van mijn oma gedaan.
Jij bedankt voor je hele lieve, mooie kaart.

Indaha en Greys, jullie ook heel erg bedankt

en een dikke knuffel voor jullie beiden

Al weer een week dood, mijn lieve, mooie Kundun.
Elke keer steek ik mijn rechterhand opzij en verwacht dan z'n trouwe hondenhoofd te voelen.
Ik mis hem zo.

Strega

quote:

Op woensdag 1 augustus 2012 01:58 schreef MissBliss het volgende:
Strega

Ja, het overvalt je steeds. Sta ik daar met iets lekkers....oh nee, kan niet meer.
Ik weet dat de beslissing goed was, maar toch...

Gisteravond vlak voor het slapen gaan erachter gekomen dat onze lieve ratje Dosey in dr slaap is overleden. Totaal onverwacht

Aw. Hoe oud was ze?
Sterkte

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 09:08 schreef oh-oh het volgende:
Aw. Hoe oud was ze?
Sterkte

Ze was nog niet eens 1,5 jaar.
Ze reutelde vrij zachtjes de afgelopen dagen maar het klonk echt heel onschuldig. Opeens lag ze dood in dr slaapmandje
Vanavond gaan we naar de DA voor de zekerheid voor een AB shotje... We weten gewoon niet zeker of het een virus was die haar de das om deed.

[ Bericht 4% gewijzigd door kipptje op 02-08-2012 11:46:20 ]

quote:

Op woensdag 1 augustus 2012 01:49 schreef Strega het volgende:
Al weer een week dood, mijn lieve, mooie Kundun.
Elke keer steek ik mijn rechterhand opzij en verwacht dan z'n trouwe hondenhoofd te voelen.
Ik mis hem zo.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 09:07 schreef kipptje het volgende:
Gisteravond vlak voor het slapen gaan erachter gekomen dat onze lieve ratje Dosey in dr slaap is overleden. Totaal onverwacht

Sterkte

Sterkte Kipptje.

dank je wel allemaal
Gelukkig hebben we nog 3 lieve dames in het hok en een lekkere knuffelkat (als ze niet aan het jagen is naar muggen en vliegen) voor troost

Ik lees het nu pas van Kundun

Lieve Pagan en Strega nog heel veel sterkte met het verlies van jullie trouwe huisgenoot

En natuurlijk sterkte voor alle anderen die hun geliefde huisdier moeten missen.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 09:09 schreef kipptje het volgende:

[..]

Ze was nog niet eens 1,5 jaar.
Ze reutelde vrij zachtjes de afgelopen dagen maar het klonk echt heel onschuldig. Opeens lag ze dood in dr slaapmandje
Vanavond gaan we naar de DA voor de zekerheid voor een AB shotje... We weten gewoon niet zeker of het een virus was die haar de das om deed.

Nee, wat vreselijk. Sterkte

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 16:16 schreef Maes het volgende:
Ik lees het nu pas van Kundun

Lieve Pagan en Strega nog heel veel sterkte met het verlies van jullie trouwe huisgenoot

En natuurlijk sterkte voor alle anderen die hun geliefde huisdier moeten missen.

Dank je wel Maes.

Lieve dierenliefhebbers, ik heb nog geen hondje in memoriam, maar dat duurt niet lang meer. Puck slaapt binnenkort in en ik twijfel of ik daarbij moet/wil zijn of niet. Ik heb het nog nooit meegemaakt dus ik weet niet wat ik er van moet verwachten. Ik weet niet of het me een bepaalde rust zal geven als ik hem zijn laatste adem hoor uitblazen. Of dat het 'prettiger' is om hem te zien 'slapen' en het gebeuren ervoor niet mee te maken.

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in het verhaal erachter, heb ik het beknopt in spoilertags gezet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hebben jullie goed advies? Waren jullie er bij toen je maatje zijn of haar laatste adem uitblies of niet? Was dat een bewuste keuze? Hoewel ik uiteindelijk toch zelf de beslissing zal moeten maken, denk ik dat het me goed doet om te lezen hoe jullie het ervaren hebben.


_{Een foto voor het beeld: dit is Puck. Ik vroeg: "wat heb je gedaan dan?" en hij keek me net aan alsof ie wou zeggen "niets? ik heb echt geen koekje begraven hoor" . Ik moet nog steeds lachen als ik deze foto zie, met z'n bruine snoet.
.. en het lachen maakt plaats voor dikke tranen. Pffffff wat een ellende .}

Sterkte aan iedereen hier die zijn of haar maatje kwijt is . Het is fijn dat dit topic er is en dat je wat steun kan krijgen bij mensen die snappen hoe het voelt. Sommige mensen zijn zo gevoelloos ("het is maar een hond.." of "ah joh koop straks meteen een nieuwe!"), die snappen het gewoon niet .

@hetzusjevan: Ahw, wat een moeilijke, harde beslissing moeten julliie maken!
Je zal nooit weten of het moment het allerbeste moment was om een dier te laten gaan, maar ik denk dat je in deze er goed aan doet om op de DA te vertrouwen. Ik ken Puck natuurlijk niet, maar ik heb het mijzelf het altijd veel sterker verweten dat ik met bepaalde zieke dieren te lang heb gewacht om ze te laten inslapen (omdat je ze zo graag nog een mooie tijd wil geven, en/of omdat je niet goed ziet dat ze ziek zijn), dan dat ik het mijzelf verweten heb een dier misschien te vroeg te hebben laten gaan.

Dieren zijn taai, ze zullen niet snel laten merken dat ze pijn hebben, want dat betekent in de natuur dat je je eigen doodvonnis tekent. Dat betekent dus helaas ook dat je als baasje vaak achter ziektes komt als er niks of nauwelijks meer iets tegen te doen is.
Ik heb het mijn eigen kat vaak genoeg verweten dat ze zo hard voor zichzelf was. (Natuurlijk ben ik niet kwaad op haar geworden hoor, maar het is zo frustrerend..)

Of je bij zijn laatste momenten moet zijn; niks moet, het is belangrijk dat het echt je eigen keuze is. Er is wat dat betreft echt geen goed of fout.
Het ene dier zal rustiger inslapen dan het andere, dat is niet te voorspellen. De eertse prik (om het dier te laten slapen) kan wat venijnig zijn. Dat vond ik zelf naar om te zien, omdat mijn kat er fel op reageerde. En ze kunnen er wat misselijk van worden.
Na de tweede prik kunnen de spieren wat gaan samentrekken; stuiptrekkingen. Dat kan een naar gezicht zijn, maar het dier voelt er niks meer van want is dan al overleden. Dat moet je dan goed onthouden voor jezelf, en de DA zal het ook wel zeggen vermoed ik.

Ik zelf ben er met mijn kat Pukkie tot het laatste moment bijgebleven. Ik wilde echt absoluut tot de laatste minuut bij haar zijn; haar een vertrouwd iets geven in haar laatste momenten. (Ik heb ook een dekentje meegenomen en die op de behandeltafel gelegd. Dat was echt haar dekentje, dus vertrouwde geuren en zacht. Zoiets kun je ook doen als je liever niet zelf er bij wil zijn). De eerste prik vond dus ik naar om te zien, ook omdat ze wat misselijk leek te worden. Ze hoefde niet te braken, maar ze slikte het wel weg.
Maar daarna is Pukkie rustiger ingeslapen, en heb ik haar minutenlang nog geaaid, ook nadat ze al gestorven was. Het was niet ideaal - zeker omdat ze twee nachten ervoor bij me was komen liggen in bed en ik verwachtte en hoopte dat ze rustig zou inslapen bij me, wat niet gebeurde - maar ik vond het zelf erg prettig om er bij geweest te zijn.
Maar nogmaals, dat is echt ieders eigen keuze. Maak hem zelf. En bedenk dat de DA je er ook wel in zal begeleiden.

Heel veel sterkte!

[ Bericht 0% gewijzigd door Candaasje op 05-08-2012 23:35:03 ]

Bedankt voor je reactie Candaasje. De DA komt sowieso naar ons toe, we willen dat hij in zijn vertrouwde omgeving inslaapt. Mijn moeder blijft sowieso bij 'm, zodat er tenminste één vertrouwd persoon bij hem is. Dat is dus sowieso al een prettig idee.

De desbetreffende DA die het gaat doen heeft de eerste hond van mijn ouders, Dex, ook laten inslapen. Wij waren toen nog klein en zijn daar niet bijgeweest. Mam zei dat de DA toen echt de tijd nam om alles goed uit te leggen en ook heel vaak ging luisteren of Dex echt wel goed sliep voordat ze hem de tweede spuit gaf.. dus dat is ook wel een geruststelling.

Die spuitjes klinken toch enger/akeliger dan ik verwacht had .. ik weet niet of ik dat wel wil zien. Bedankt voor je eerlijke en heldere omschrijving Candaasje. Ik ga er nog even over nadenken.

je hoeft niet te kijken naar de prikjes, je kan ook gewoon aaien of tegen je hondje praten.
en je moeder is er sowieso bij, hij is niet alleen.
bekijk het gewoon op het moment zelf.
ik vond het ook doodeng, maar ben er wel bijgebleven. ik heb niet gekeken naar de prikken, maar aaide mijn kat.
sterkte er mee. het is een dappere beslissing, maar wel een goede, om verder lijden te voorkomen.

Ik zag er met mijn hondje ook enorm tegenop, maar ik ben achteraf 'blij' dat ik haar op schoot heb gehouden en tot het laatst heb geaaid. En, hoe stom het ook klinkt, we hebben foto's gemaakt Niet paparazzi-stijl bij elk dingetje, maar gewoon vlak er voor, na de eerste prik en na de tweede prik. En foto's van toen we haar daarna in haar mandje hebben gelegd en dat de kat en andere hond bij haar kwamen kijken. En nu ben ik zó 'blij' dat ik die foto's heb. Dus dat is ook iets waar je nog even over na kunt denken. Sterkte

PS Je mag er ook best een apart topic over openen als je wilt hoor!

Ah, fijn dat de DA komt! Klinkt in elk geval als een goede DA.

En het was eigenlijk alleen het eerste prikje dat ik naar vond om te zien, en dan eigenlijk vooral het idee dat het even niet zo prettig was voor Pukkie. Het naaldje zelf is niet enorm, en ze sliep ook snel hoor.
(Het zal voor elk dier wel anders gaan natuurlijk, maar het gaat eigenlijk vrijwel altijd best goed. Vaak vinden mensen de stuiptrekkingen het engste, en dat voelen ze niet meer.)

Maar gewoon je eigen gevoel volgen. Als je er liever niet bij wil zijn; ook gewoon prima.
Als je twijfelt; ga dan lekker bij je hond zitten of liggen, en sluit desnoods je ogen. Dat kan ook natuurlijk

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 22:22 schreef hetzusjevan het volgende:
Hebben jullie goed advies? Waren jullie er bij toen je maatje zijn of haar laatste adem uitblies of niet? Was dat een bewuste keuze? Hoewel ik uiteindelijk toch zelf de beslissing zal moeten maken, denk ik dat het me goed doet om te lezen hoe jullie het ervaren hebben.

Wat een vreselijk moeilijke beslissing om jullie geliefde huisdier in te moeten laten slapen Op het moment dat jullie besluiten dat het genoeg geweest is zul je nooit weten of ze nog wat langer mee had gekund of dat het toch gauw afgelopen zou zijn geweest. Het enige wat je kan doen is op je gevoel vertrouwen en niet wachten tot ze pijn heeft ;*

Ik ben er drie keer bij geweest toen mijn katten werden ingeslapen. Dat was een hele bewuste keuze. Ik wilde er bij zijn op het moment dat mijn maatjes hun leven lieten. Ik was er voor ze in voorspoed, maar nog meer in tegenspoed. Ik wilde het ze niet aan doen om zonder mij te sterven (als ik er niet bij was was niemand er bij). Het enige wat ik nog voor ze kon doen was er bij zijn op het moment dat ze sterven en ze nog even lekker aaien in de laatste minuten van hun leven. Ik had het gevoel dat ze door mij meer op hun gemak waren bij de dierenarts.
Bij de kat van mijn vader ben ik er ook bij geweest omdat ik dat graag wilde. Ik wilde er bij zijn toen deze kat het leven liet. Waarom kan ik niet precies zeggen, het was een gevoel. Het was het enige wat ik op dat moment nog voor haar kon doen. In de dagen dat ze ziek werd heb ik erg veel met haar geknuffeld en goed voor haar geprobeerd te zorgen. De laatste minuten wilde ik dat niet anders.

Denk er maar goed over na

Bij een van de drie katten heb ik gemerkt dat het eerste spuitje zeer deed. Dat was wel akelig, hij rende weg Bij de andere katten heb ik dat gelukkig niet gemerkt.

Ik heb bijna drie jaar geleden mijn eerste hondje in laten slapen. Ik vond de beslissing nemen het moeilijkste, het inslapen zelf niet. Maar gewoon, dat ik moest zeggen dat het moest gebeuren, dat de keuze aan mij was, dat vond ik echt heel zwaar,op dat moment natuurlijk en erna ook nog wel een poos.
Tijdens het inslapen had ik hem vast, het duurde zelfs nog vrij lang voordat de tweede spuit echt werkte en hij daadwerkelijk dood was, maar hij hing gewoon in mijn armen te slapen, en dat vond ik niet naar. De da heeft echt een paar keer moeten luisteren voor hij echt weg was, je merkt dat zelf amper.
Ik heb hem ook echt nog lang vast gehouden voor ik hem in zijn mandje legde.
Ik heb ook van alletwee mijn dode hondjes foto´s gemaakt ( tweede is niet ingeslapen maar plotseling overleden) . Ik zoek ze nooit bewust op, maar ik vind het wel heel fijn dat ik die foto´s heb. En pootafdrukjes gemaakt, met een stempelkussen, die wil ik ooit laten tattoueren misschien
En van de tweede ook een plukje haar bewaard. Allemaal dingetjes waar je maar net even aan moet denken op dat moment, maar mocht je dat willen, kun je er maar beter op voorbereid zijn!

Ik ben ook bij beide katten erbij geweest en met de eerste spuit zie je ze gaan slapen en dan weten ze al nergens meer van , bij een kat kwam er er wel een beetje overgeefsel mee .
Na de 2e spuit zag je de pupillen verwijden en dan weet je dat het gebeurd is, wel kun je af en toe nog een spiertrekking zien maar het beestje is dan al gestorven.
Ik ben echt blij dat ik tot het laatst erbij gebleven ben en heb ze ook in de tuin begraven.

Helaas voor de derde keer dit jaar weer afscheid moeten nemen van een huisdier.
Poes Noelle van (minstens) 16 jaar(was asielkat) is niet meer. Drie weken geleden viel mij op dat ze zat te snotteren en was vermagert en bij dierenartsbezoek een paar dagen later bleek ze een ernstig aangetast gebit te hebben terwijl ze dus nooit iets met het gebit had gehad, ze at ook nog verder normaal. Meteen begonnen bij mij alle alarmbellen te rinkelen na een sterfgeval van vorig jaar van een kater echter toch maar aan de antibiotica vanm 10 dagen en daarna een renovatiebeurt van het gebit. Antibiotica leek maar weinig te doen maar gelukkig kwam ze zonder veel problemen door de narcose van de gebitsbehandeling heen en 's avonds toen ze thuis kwam dook ze meteen op de brokken ....dit was echter van korte duur want dinsdagmiddag besloot ze te stoppen met eten en ondaaks het feit dat ze allerlei spuiten kreeg van de dierenarts diezelfde dag (o.a. eetlustopwekker) om een opleving te forceren besloot ze definitief dat eten geen optie meer was. Ze begon te wankelen bij het lopen van rustplek naar rustplek (was ook al nierpatient) en toen was het mij wel duidelijk dat we weer te maken hadden met FIP , extreme vermagering van het ene op het andere moment (dus binnen een paar dagen), ontstekingen in de bek en weinig tot geen reactie op antibiotica...zelfde verhaal als kater Bearke van vorig jaar. Donderdagavond heb ik het besluit genomen dat het genoeg was geweest(en de dierenarts was het daar volledig mee eens) want doorgaan tot het einde wilde ik het beestje niet aandoen dus dierenarts gebeld en daar naartoe gegaan. Ze heeft voor het eerst in haar leven rustig bij mij op schoot gezeten in de wachtkamer(was een angstige kat die vasthouden doodeng vond), ze vond het allemaal wel best om nu bij het vrouwtje op schoot te zitten en fijn te gaan spinnen, was een heel fijn cadeautje wat ik toch nog van haar kreeg in de laatste momenten van haar leven . In de spreekkamer heeft ze, terwijl ze in mijn armen lag, de spuitjes gekregen om voor altijd in te slapen.....ik denk dat het goed is geweest, haar tijd was blijkbaar gekomen. Ik zal je missen Noelletje.



Foto gemaakt in één van haar laatste dagen.

Net ook nog een foto van Chi Sasha gezien, ongeveer een uurtje voor haar overlijden op 28 mei jl.....meteen weer tranen met tuiten.

Ocherm sterkte!

Och trovey, wat verdrietig. Maar een goede beslissing. Heel veel sterkte.

Jeetje Trovey Heel veel sterkte alweer

Sterkte Trovey, wat fijn dat ze je wel nog een mooi kadootje gaf zo vlak voor het einde...

Bedankt allemaal. Ik hoop dat ik nu dit jaar eens van de overleden dieren af ben want dit gaat te hard op deze manier...om de 2-3 maanden is teveel van het goede. Het is al zo erg dat ik nu 10% korting krijg bij het dierencrematorium....te goede klant. Je weet dat het hard kan gaan met oude huisdieren maar nu even niet meer. Nog aanwezig Conchita 12 jaar (chihuahua), poes Emily 17 jaar en de katers Tickel en Solvfaks 14 en 13 jaar...even volhouden jongens.

Nou een chi van 12 jaar die kan echt nog wel een heleboel jaren mee hoor

Heel veel sterkte trovey.. Wat naar om alweer afscheid te moeten nemen
Wel fijn dat Noelle niet heeft moeten lijden, en dat ze zo'n mooie leeftijd bereikt heeft.

Pf dit topic gaat altijd veel te hard. Iedereen heel veel sterkte met het verlies van jullie vriendjes/vriendinnetjes.

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:49 schreef oh-oh het volgende:
Nou een chi van 12 jaar die kan echt nog wel een heleboel jaren mee hoor

Ik hoop het , voordeel is wel dat ze de hartkwaal van moeder niet lijkt te hebben geerfd dus ondanks het inmiddels grijze snuitje hoop ik nog een flink aantal jaren van haar te mogen genieten.

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:54 schreef Njosnavelin het volgende:
Heel veel sterkte trovey.. Wat naar om alweer afscheid te moeten nemen
Wel fijn dat Noelle niet heeft moeten lijden, en dat ze zo'n mooie leeftijd bereikt heeft.

Bedankt , ik denk dat het inderdaad zo goed is geweest., ik ken helaas maar al te goed de lijdensweg die FIP gaat opleveren en haar dood zou nog een kwestie van dagen zijn geweest, zeker omdat ze donderdag nog maar 1,75 kilo woog (maandag bij de gebitsbeurt nog 2) dus het ging heel snel.

Jemig wat een lichtgewichtje zeg

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 15:04 schreef oh-oh het volgende:
Jemig wat een lichtgewichtje zeg

Normaal woog ze tussen tegen de 4 kilo aan. Ze was nu nog botjes met een velletje er omheen. Juist dat extreme en extreem snelle gewichtverlies was een teken aan de wand voor mij...gewoon eten en toch heftig gewicht verliezen, het was hetzelfde verhaal als Bearke van vorig jaar alhoewel de dierenarts in het begin nog vol hoop was wist ik helaas wel beter....je weet het gewoon dat het verschrikkelijk fout is als je een dier ruim 14,5 jaar hebt gehad en zoiets gebeurt "zomaar".

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 15:01 schreef trovey het volgende:
zeker omdat ze donderdag nog maar 1,75 kilo woog

Ach jeetje

Ahw, heel veel sterkte Trovey.
Je krijgt het wel voor je kiezen zeg.

Knuff!

Pff, net het hele topic doorgelezen, zit nu met een brok in mn keel... Heel veel sterkte allemaal.

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:32 schreef trovey het volgende:
Helaas voor de derde keer dit jaar weer afscheid moeten nemen van een huisdier.
Poes Noelle van (minstens) 16 jaar(was asielkat) is niet meer. Drie weken geleden viel mij op dat ze zat te snotteren en was vermagert en bij dierenartsbezoek een paar dagen later bleek ze een ernstig aangetast gebit te hebben terwijl ze dus nooit iets met het gebit had gehad, ze at ook nog verder normaal. Meteen begonnen bij mij alle alarmbellen te rinkelen na een sterfgeval van vorig jaar van een kater echter toch maar aan de antibiotica vanm 10 dagen en daarna een renovatiebeurt van het gebit. Antibiotica leek maar weinig te doen maar gelukkig kwam ze zonder veel problemen door de narcose van de gebitsbehandeling heen en 's avonds toen ze thuis kwam dook ze meteen op de brokken ....dit was echter van korte duur want dinsdagmiddag besloot ze te stoppen met eten en ondaaks het feit dat ze allerlei spuiten kreeg van de dierenarts diezelfde dag (o.a. eetlustopwekker) om een opleving te forceren besloot ze definitief dat eten geen optie meer was. Ze begon te wankelen bij het lopen van rustplek naar rustplek (was ook al nierpatient) en toen was het mij wel duidelijk dat we weer te maken hadden met FIP , extreme vermagering van het ene op het andere moment (dus binnen een paar dagen), ontstekingen in de bek en weinig tot geen reactie op antibiotica...zelfde verhaal als kater Bearke van vorig jaar. Donderdagavond heb ik het besluit genomen dat het genoeg was geweest(en de dierenarts was het daar volledig mee eens) want doorgaan tot het einde wilde ik het beestje niet aandoen dus dierenarts gebeld en daar naartoe gegaan. Ze heeft voor het eerst in haar leven rustig bij mij op schoot gezeten in de wachtkamer(was een angstige kat die vasthouden doodeng vond), ze vond het allemaal wel best om nu bij het vrouwtje op schoot te zitten en fijn te gaan spinnen, was een heel fijn cadeautje wat ik toch nog van haar kreeg in de laatste momenten van haar leven . In de spreekkamer heeft ze, terwijl ze in mijn armen lag, de spuitjes gekregen om voor altijd in te slapen.....ik denk dat het goed is geweest, haar tijd was blijkbaar gekomen. Ik zal je missen Noelletje.

[ afbeelding ]

Foto gemaakt in één van haar laatste dagen.

Net ook nog een foto van Chi Sasha gezien, ongeveer een uurtje voor haar overlijden op 28 mei jl.....meteen weer tranen met tuiten.

Heel veel sterkte Trovey

Jeetje Trovey wat ongelooflijk zwaar om binnen korte tijd afscheid te moeten nemen van twee maatjes.. heel veel sterkte gewenst.

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen wat betreft het bijwonen van het laten inslapen. Ik heb besloten dat ik er niet bij wil zijn.

[ Bericht 19% gewijzigd door hetzusjevan op 06-08-2012 22:30:33 ]

Jij ook nog heel veel sterkte hetzusjevan!
Goed dat je je eigen gevoel durft te volgen!

En god, wat mis ik onze kat Pukkie na het lezen van al die berichten. Elke keer wanneer ik naar boven loop hoop ik dat ik dat ietwat rare, begroetende mauwtje van haar hoor. En elke keer sta ik weer bijna te huilen. (Dat komt dan alsnog in bed of onder de douche hoor...).

Onze andere kat is ook nog steeds onrustig sinds ze er niet meer is. Het waren geen heel dikke maatjes, maar ze lagen wel vaak lekker samen te slapen. En tijdens de vakantie hadden ze een beetje gezelschap aan elkaar. Hij is deze zomer echt heel erg alleen geweest. Ik ben net deze week weer terug maar hij gedraagt zich nog wat vreemd. (Hij slaapt onder het bed op de harde vloer - onze fleeceplaid/kussen/bed-verslaafde- en hij bleef gisteren stug zitten op de traptrede waar Puk vaak lag. Hij staat ook vaak op de trap naar boven te kijken alsof er iets is, en is bovendien erg mager. Maar daarmee moeten we nog naar de DA, misschien is het niet enkel stress)

Ik zit trouwens te bedenken dat ik hier helemaal niet gepost heb dat Pukkie is overleden...wel in het SC F&F topic..... nouja....ook nog niet zo lang geleden dus (21juni).

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 22:22 schreef hetzusjevan het volgende:

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen wat betreft het bijwonen van het laten inslapen. Ik heb besloten dat ik er niet bij wil zijn.

heel veel sterkte hetzusjevan

Hetzusjevan heel veel sterkte.

Candaasje, heel veel sterkte met het verwerken van je verlies.

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2012 10:06 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Hetzusjevan heel veel sterkte.

Candaasje, heel veel sterkte met het verwerken van je verlies.

Bedankt allemaal , als het goed is is ze gisteren gecremeerd. We gaan haar vrijdag ophalen en dan maar duimen dat we voorlopig weer even van de zieke en stervende huisdieren af zijn. Elke oud- en nieuw zit ik me af te vragen wie er nog zullen zijn de volgende jaarwisseling, soms heb ik het goed maar dit jaar was het toch onverwacht dat er al 3 zouden gaan, ik hoop echt dat het daar nu even bij blijft alhoewel je het nooit weet met zulke bejaarde katten.
Sterkte hetzusjevan en candaasje.

Trovey, heel veel sterkte. Weet helaas hoe het voelt, drie honden in nog geen jaar is hier ook wat teveel geweest. En we missen Kundun vreselijk.

Zusjevan, jij ook heel veel sterkte.
Zelf ben ik altijd bij het dier gebleven. Ik heb het nooit als naar beschouwd, maar als het laatste stukje wat ik voor ze kon doen. Vandaag nu 2 weken geleden is mijn Kundun in mijn armen gestorven. Ook wij hebben nog een foto gemaakt. Een plukje van zijn haar heb ik in het medaillon van mijn oma.