In Memoriam #4

Ik heb bijna drie jaar geleden mijn eerste hondje in laten slapen. Ik vond de beslissing nemen het moeilijkste, het inslapen zelf niet. Maar gewoon, dat ik moest zeggen dat het moest gebeuren, dat de keuze aan mij was, dat vond ik echt heel zwaar,op dat moment natuurlijk en erna ook nog wel een poos.
Tijdens het inslapen had ik hem vast, het duurde zelfs nog vrij lang voordat de tweede spuit echt werkte en hij daadwerkelijk dood was, maar hij hing gewoon in mijn armen te slapen, en dat vond ik niet naar. De da heeft echt een paar keer moeten luisteren voor hij echt weg was, je merkt dat zelf amper.
Ik heb hem ook echt nog lang vast gehouden voor ik hem in zijn mandje legde.
Ik heb ook van alletwee mijn dode hondjes foto´s gemaakt ( tweede is niet ingeslapen maar plotseling overleden) . Ik zoek ze nooit bewust op, maar ik vind het wel heel fijn dat ik die foto´s heb. En pootafdrukjes gemaakt, met een stempelkussen, die wil ik ooit laten tattoueren misschien
En van de tweede ook een plukje haar bewaard. Allemaal dingetjes waar je maar net even aan moet denken op dat moment, maar mocht je dat willen, kun je er maar beter op voorbereid zijn!

Ik ben ook bij beide katten erbij geweest en met de eerste spuit zie je ze gaan slapen en dan weten ze al nergens meer van , bij een kat kwam er er wel een beetje overgeefsel mee .
Na de 2e spuit zag je de pupillen verwijden en dan weet je dat het gebeurd is, wel kun je af en toe nog een spiertrekking zien maar het beestje is dan al gestorven.
Ik ben echt blij dat ik tot het laatst erbij gebleven ben en heb ze ook in de tuin begraven.

Helaas voor de derde keer dit jaar weer afscheid moeten nemen van een huisdier.
Poes Noelle van (minstens) 16 jaar(was asielkat) is niet meer. Drie weken geleden viel mij op dat ze zat te snotteren en was vermagert en bij dierenartsbezoek een paar dagen later bleek ze een ernstig aangetast gebit te hebben terwijl ze dus nooit iets met het gebit had gehad, ze at ook nog verder normaal. Meteen begonnen bij mij alle alarmbellen te rinkelen na een sterfgeval van vorig jaar van een kater echter toch maar aan de antibiotica vanm 10 dagen en daarna een renovatiebeurt van het gebit. Antibiotica leek maar weinig te doen maar gelukkig kwam ze zonder veel problemen door de narcose van de gebitsbehandeling heen en 's avonds toen ze thuis kwam dook ze meteen op de brokken ....dit was echter van korte duur want dinsdagmiddag besloot ze te stoppen met eten en ondaaks het feit dat ze allerlei spuiten kreeg van de dierenarts diezelfde dag (o.a. eetlustopwekker) om een opleving te forceren besloot ze definitief dat eten geen optie meer was. Ze begon te wankelen bij het lopen van rustplek naar rustplek (was ook al nierpatient) en toen was het mij wel duidelijk dat we weer te maken hadden met FIP , extreme vermagering van het ene op het andere moment (dus binnen een paar dagen), ontstekingen in de bek en weinig tot geen reactie op antibiotica...zelfde verhaal als kater Bearke van vorig jaar. Donderdagavond heb ik het besluit genomen dat het genoeg was geweest(en de dierenarts was het daar volledig mee eens) want doorgaan tot het einde wilde ik het beestje niet aandoen dus dierenarts gebeld en daar naartoe gegaan. Ze heeft voor het eerst in haar leven rustig bij mij op schoot gezeten in de wachtkamer(was een angstige kat die vasthouden doodeng vond), ze vond het allemaal wel best om nu bij het vrouwtje op schoot te zitten en fijn te gaan spinnen, was een heel fijn cadeautje wat ik toch nog van haar kreeg in de laatste momenten van haar leven . In de spreekkamer heeft ze, terwijl ze in mijn armen lag, de spuitjes gekregen om voor altijd in te slapen.....ik denk dat het goed is geweest, haar tijd was blijkbaar gekomen. Ik zal je missen Noelletje.



Foto gemaakt in één van haar laatste dagen.

Net ook nog een foto van Chi Sasha gezien, ongeveer een uurtje voor haar overlijden op 28 mei jl.....meteen weer tranen met tuiten.

Ocherm sterkte!

Och trovey, wat verdrietig. Maar een goede beslissing. Heel veel sterkte.

Jeetje Trovey Heel veel sterkte alweer

Sterkte Trovey, wat fijn dat ze je wel nog een mooi kadootje gaf zo vlak voor het einde...

Bedankt allemaal. Ik hoop dat ik nu dit jaar eens van de overleden dieren af ben want dit gaat te hard op deze manier...om de 2-3 maanden is teveel van het goede. Het is al zo erg dat ik nu 10% korting krijg bij het dierencrematorium....te goede klant. Je weet dat het hard kan gaan met oude huisdieren maar nu even niet meer. Nog aanwezig Conchita 12 jaar (chihuahua), poes Emily 17 jaar en de katers Tickel en Solvfaks 14 en 13 jaar...even volhouden jongens.

Nou een chi van 12 jaar die kan echt nog wel een heleboel jaren mee hoor

Heel veel sterkte trovey.. Wat naar om alweer afscheid te moeten nemen
Wel fijn dat Noelle niet heeft moeten lijden, en dat ze zo'n mooie leeftijd bereikt heeft.

Pf dit topic gaat altijd veel te hard. Iedereen heel veel sterkte met het verlies van jullie vriendjes/vriendinnetjes.

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:49 schreef oh-oh het volgende:
Nou een chi van 12 jaar die kan echt nog wel een heleboel jaren mee hoor

Ik hoop het , voordeel is wel dat ze de hartkwaal van moeder niet lijkt te hebben geerfd dus ondanks het inmiddels grijze snuitje hoop ik nog een flink aantal jaren van haar te mogen genieten.

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:54 schreef Njosnavelin het volgende:
Heel veel sterkte trovey.. Wat naar om alweer afscheid te moeten nemen
Wel fijn dat Noelle niet heeft moeten lijden, en dat ze zo'n mooie leeftijd bereikt heeft.

Bedankt , ik denk dat het inderdaad zo goed is geweest., ik ken helaas maar al te goed de lijdensweg die FIP gaat opleveren en haar dood zou nog een kwestie van dagen zijn geweest, zeker omdat ze donderdag nog maar 1,75 kilo woog (maandag bij de gebitsbeurt nog 2) dus het ging heel snel.

Jemig wat een lichtgewichtje zeg

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 15:04 schreef oh-oh het volgende:
Jemig wat een lichtgewichtje zeg

Normaal woog ze tussen tegen de 4 kilo aan. Ze was nu nog botjes met een velletje er omheen. Juist dat extreme en extreem snelle gewichtverlies was een teken aan de wand voor mij...gewoon eten en toch heftig gewicht verliezen, het was hetzelfde verhaal als Bearke van vorig jaar alhoewel de dierenarts in het begin nog vol hoop was wist ik helaas wel beter....je weet het gewoon dat het verschrikkelijk fout is als je een dier ruim 14,5 jaar hebt gehad en zoiets gebeurt "zomaar".

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 15:01 schreef trovey het volgende:
zeker omdat ze donderdag nog maar 1,75 kilo woog

Ach jeetje

Ahw, heel veel sterkte Trovey.
Je krijgt het wel voor je kiezen zeg.

Knuff!

Pff, net het hele topic doorgelezen, zit nu met een brok in mn keel... Heel veel sterkte allemaal.

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 14:32 schreef trovey het volgende:
Helaas voor de derde keer dit jaar weer afscheid moeten nemen van een huisdier.
Poes Noelle van (minstens) 16 jaar(was asielkat) is niet meer. Drie weken geleden viel mij op dat ze zat te snotteren en was vermagert en bij dierenartsbezoek een paar dagen later bleek ze een ernstig aangetast gebit te hebben terwijl ze dus nooit iets met het gebit had gehad, ze at ook nog verder normaal. Meteen begonnen bij mij alle alarmbellen te rinkelen na een sterfgeval van vorig jaar van een kater echter toch maar aan de antibiotica vanm 10 dagen en daarna een renovatiebeurt van het gebit. Antibiotica leek maar weinig te doen maar gelukkig kwam ze zonder veel problemen door de narcose van de gebitsbehandeling heen en 's avonds toen ze thuis kwam dook ze meteen op de brokken ....dit was echter van korte duur want dinsdagmiddag besloot ze te stoppen met eten en ondaaks het feit dat ze allerlei spuiten kreeg van de dierenarts diezelfde dag (o.a. eetlustopwekker) om een opleving te forceren besloot ze definitief dat eten geen optie meer was. Ze begon te wankelen bij het lopen van rustplek naar rustplek (was ook al nierpatient) en toen was het mij wel duidelijk dat we weer te maken hadden met FIP , extreme vermagering van het ene op het andere moment (dus binnen een paar dagen), ontstekingen in de bek en weinig tot geen reactie op antibiotica...zelfde verhaal als kater Bearke van vorig jaar. Donderdagavond heb ik het besluit genomen dat het genoeg was geweest(en de dierenarts was het daar volledig mee eens) want doorgaan tot het einde wilde ik het beestje niet aandoen dus dierenarts gebeld en daar naartoe gegaan. Ze heeft voor het eerst in haar leven rustig bij mij op schoot gezeten in de wachtkamer(was een angstige kat die vasthouden doodeng vond), ze vond het allemaal wel best om nu bij het vrouwtje op schoot te zitten en fijn te gaan spinnen, was een heel fijn cadeautje wat ik toch nog van haar kreeg in de laatste momenten van haar leven . In de spreekkamer heeft ze, terwijl ze in mijn armen lag, de spuitjes gekregen om voor altijd in te slapen.....ik denk dat het goed is geweest, haar tijd was blijkbaar gekomen. Ik zal je missen Noelletje.

[ afbeelding ]

Foto gemaakt in één van haar laatste dagen.

Net ook nog een foto van Chi Sasha gezien, ongeveer een uurtje voor haar overlijden op 28 mei jl.....meteen weer tranen met tuiten.

Heel veel sterkte Trovey

Jeetje Trovey wat ongelooflijk zwaar om binnen korte tijd afscheid te moeten nemen van twee maatjes.. heel veel sterkte gewenst.

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen wat betreft het bijwonen van het laten inslapen. Ik heb besloten dat ik er niet bij wil zijn.

[ Bericht 19% gewijzigd door hetzusjevan op 06-08-2012 22:30:33 ]

Jij ook nog heel veel sterkte hetzusjevan!
Goed dat je je eigen gevoel durft te volgen!

En god, wat mis ik onze kat Pukkie na het lezen van al die berichten. Elke keer wanneer ik naar boven loop hoop ik dat ik dat ietwat rare, begroetende mauwtje van haar hoor. En elke keer sta ik weer bijna te huilen. (Dat komt dan alsnog in bed of onder de douche hoor...).

Onze andere kat is ook nog steeds onrustig sinds ze er niet meer is. Het waren geen heel dikke maatjes, maar ze lagen wel vaak lekker samen te slapen. En tijdens de vakantie hadden ze een beetje gezelschap aan elkaar. Hij is deze zomer echt heel erg alleen geweest. Ik ben net deze week weer terug maar hij gedraagt zich nog wat vreemd. (Hij slaapt onder het bed op de harde vloer - onze fleeceplaid/kussen/bed-verslaafde- en hij bleef gisteren stug zitten op de traptrede waar Puk vaak lag. Hij staat ook vaak op de trap naar boven te kijken alsof er iets is, en is bovendien erg mager. Maar daarmee moeten we nog naar de DA, misschien is het niet enkel stress)

Ik zit trouwens te bedenken dat ik hier helemaal niet gepost heb dat Pukkie is overleden...wel in het SC F&F topic..... nouja....ook nog niet zo lang geleden dus (21juni).

quote:

Op maandag 6 augustus 2012 22:22 schreef hetzusjevan het volgende:

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen wat betreft het bijwonen van het laten inslapen. Ik heb besloten dat ik er niet bij wil zijn.

heel veel sterkte hetzusjevan

Hetzusjevan heel veel sterkte.

Candaasje, heel veel sterkte met het verwerken van je verlies.

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2012 10:06 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Hetzusjevan heel veel sterkte.

Candaasje, heel veel sterkte met het verwerken van je verlies.

Bedankt allemaal , als het goed is is ze gisteren gecremeerd. We gaan haar vrijdag ophalen en dan maar duimen dat we voorlopig weer even van de zieke en stervende huisdieren af zijn. Elke oud- en nieuw zit ik me af te vragen wie er nog zullen zijn de volgende jaarwisseling, soms heb ik het goed maar dit jaar was het toch onverwacht dat er al 3 zouden gaan, ik hoop echt dat het daar nu even bij blijft alhoewel je het nooit weet met zulke bejaarde katten.
Sterkte hetzusjevan en candaasje.

Trovey, heel veel sterkte. Weet helaas hoe het voelt, drie honden in nog geen jaar is hier ook wat teveel geweest. En we missen Kundun vreselijk.

Zusjevan, jij ook heel veel sterkte.
Zelf ben ik altijd bij het dier gebleven. Ik heb het nooit als naar beschouwd, maar als het laatste stukje wat ik voor ze kon doen. Vandaag nu 2 weken geleden is mijn Kundun in mijn armen gestorven. Ook wij hebben nog een foto gemaakt. Een plukje van zijn haar heb ik in het medaillon van mijn oma.