In Memoriam #4

quote:

Op woensdag 18 januari 2012 20:05 schreef fh101 het volgende:
Begin deze maand hebben we afscheid moeten nemen van onze kat Joeti, hij is ruim 19 jaar geworden.

[ afbeelding ]
(een wat oudere foto)

Eind augustus ben ik voor vier maanden naar Canada vertrokken, en ik heb in de weken daarvoor tegen hem gezegd dat hij er wel nog moest zijn als ik terug kwam met de kerst. Halverwege oktober kreeg ik een email van mijn ouders dat hij een snelgroeiende tumor had, en dat hij waarschijnlijk nog maar een paar weken had. Uiteindelijk is hij op 2 januari overleden, en heb ik nog 10 dagen van hem kunnen genieten

Het is nu zo ontzettend leeg in huis. Onze woonkamer is boven en dat was zijn plekje. Nu kom ik daar bijna nooit meer omdat ik er nu niets te zoeken heb. Bovendien is het de plek waar hij is overleden, precies in het gangpad en het voelt niet goed om daar gewoon op de stappen...

RIP Joeti 10-09-1992 - 02-01-2012

Sterkte , mooie leeftijd maar daarom niet minder moeilijk als je ze los moet laten.

quote:

Op zondag 22 januari 2012 13:41 schreef oh-oh het volgende:


Ik krijg net echt een kuttelefoontje.
Onze lieve flessenpup Sandor is overleden.
Noche, Diaz zn kleine zwarte broertje
10 maanden oud, onder een trein gelopen.
Zijn baasjes zijn helemaal stuk ervan, en ik ook.
Hij was zo een vreselijk lieve hond, en zo mooi en zo leuk, en ik was zo blij dat ik zulke fantastische baasjes voor hem gevonden had.
Lieve Sandor, Karel je pleegpapa heeft je vast alweer gevonden en hij zal weer over je waken.
Rust zacht schatje......
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Dat is toch te erg voor woorden, heel veel sterkte ook voor de baasjes, wat vreselijk

Oh wat erg Sandor

Sandor . Wat een vreselijk ongeluk..Oh-oh, heel veel sterkte

Ik zit nu te waken bij ons katje.. hij wilde steeds wegkruipen onder de kast, maar zelfs dat lukt niet meer. Nu een holletje van dekens naast me op de bank waar hij zich verstopt, maar toch dichtbij me.
Kan het niet over mn hart verkrijgen om hem zo alleen te laten en ik hoop dattie zo stilletjes gaat in zn slaap, anders morgen in laten slapen bij de dierenarts
Heb er al de nodige zakdoekjes doorheen vandaag.

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:30 schreef MarMar het volgende:
Ik zit nu te waken bij ons katje.. hij wilde steeds wegkruipen onder de kast, maar zelfs dat lukt niet meer. Nu een holletje van dekens naast me op de bank waar hij zich verstopt, maar toch dichtbij me.
Kan het niet over mn hart verkrijgen om hem zo alleen te laten en ik hoop dattie zo stilletjes gaat in zn slaap, anders morgen in laten slapen bij de dierenarts
Heb er al de nodige zakdoekjes doorheen vandaag.

Oh bah, wat erg.
En nog zo jong.
Heeft ze geen pijn verder?
Sterkte iig, ik hoop ook voor jou en katje dat het heel snel en heel vredig gebeurd gaat zijn

Ik heb m wel pijnstillers kunnen geven nog vandaag (het is een katertje) dus ik hoop dat het meevalt met de pijn, hij ligt wel heel stilletjes en rustig..

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:37 schreef MarMar het volgende:
Ik heb m wel pijnstillers kunnen geven nog vandaag (het is een katertje) dus ik hoop dat het meevalt met de pijn, hij ligt wel heel stilletjes en rustig..

Met nierfalen verzwakken ze meestal nog al, maar volgens mijn DA valt het met de pijn heel erg mee. (heb ook een poes gehad met acuut nierfalen, binnen 2 weken van een gezonde bolle poes naar een zielig scharminkel)
Is het geen optie om nu een DA te laten komen?

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:30 schreef MarMar het volgende:
Ik zit nu te waken bij ons katje.. hij wilde steeds wegkruipen onder de kast, maar zelfs dat lukt niet meer. Nu een holletje van dekens naast me op de bank waar hij zich verstopt, maar toch dichtbij me.
Kan het niet over mn hart verkrijgen om hem zo alleen te laten en ik hoop dattie zo stilletjes gaat in zn slaap, anders morgen in laten slapen bij de dierenarts
Heb er al de nodige zakdoekjes doorheen vandaag.

Wat sneu Heel veel sterkte

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:30 schreef MarMar het volgende:
Ik zit nu te waken bij ons katje.. hij wilde steeds wegkruipen onder de kast, maar zelfs dat lukt niet meer. Nu een holletje van dekens naast me op de bank waar hij zich verstopt, maar toch dichtbij me.
Kan het niet over mn hart verkrijgen om hem zo alleen te laten en ik hoop dattie zo stilletjes gaat in zn slaap, anders morgen in laten slapen bij de dierenarts
Heb er al de nodige zakdoekjes doorheen vandaag.

Oh.... Wat enorm sneu, voor het katje en voor jou.
Heel veel sterkte

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:41 schreef Ingetje79 het volgende:

[..]

Met nierfalen verzwakken ze meestal nog al, maar volgens mijn DA valt het met de pijn heel erg mee. (heb ook een poes gehad met acuut nierfalen, binnen 2 weken van een gezonde bolle poes naar een zielig scharminkel)
Is het geen optie om nu een DA te laten komen?

Mjah Siep jatte twee weken geleden nog een hele cake van het aanrecht die stond af te koelen, is inderdaad snel gegaan..
Zolang hij rustig is vind ik nu een DA laten komen een beetje veel van het goede :x hoop eigenlijk heel hard dattie gewoon rustig in slaapt.. lijkt me eigenlijk voor het beestje wel het fijnste.. Of dat ook echt zo is weet ik natuurlijk niet :x maar sjah, kan niet veel meer dan mn gevoel volgen even nu.

Wat enorm sneu, Mar. Veel sterkte en dat Siep maar stilletjes mag wegglijden.

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:50 schreef MarMar het volgende:

[..]

Mjah Siep jatte twee weken geleden nog een hele cake van het aanrecht die stond af te koelen, is inderdaad snel gegaan..
Zolang hij rustig is vind ik nu een DA laten komen een beetje veel van het goede :x hoop eigenlijk heel hard dattie gewoon rustig in slaapt.. lijkt me eigenlijk voor het beestje wel het fijnste.. Of dat ook echt zo is weet ik natuurlijk niet :x maar sjah, kan niet veel meer dan mn gevoel volgen even nu.

Dat is idd het belangrijkste; als je het idee hebt dat ie geen pijn heeft en er rustig bij ligt, dan is het mss ook wel net zo fijn om lekker vertrouwd bij je te liggen en niet meer wakker te worden
Maar het blijft gewoon akelig dit

Ik heb 'm meegenomen naar boven vannacht in een mandje met dekens. Hij ligt nogsteeds heel stilletjes maar helaas niet zelf gegaan..
Vanmiddag half twee gaat mijn man met 'm naar de dierenarts en nemen we afscheid.

ach, wat verdrietig
marmar en familie, veel sterkte!

Sterkte MarMar en familie

Sterkte MarMar

Sterkte.

Ach dat is ook weer verdrietig, sterkte MarMar

Sterkte

Sterkte. Sandor, Siep .

Hij heeft niet op de dierenarts gewacht en ging op het moment dat de taxi voorreed om mij naar het ziekenhuis te brengen zelf vanmiddag rond kwart voor 1.


Siepie met de jongste dochter waarbij hij vrijwillig knuffelbeer speelde en

Siepie met Poes, al drie dagen nadat Siep erbij kwam waren ze goede vriendjes.

We zullen je missen lieve deugniet!

MarMar sterkte

Aaaw Siep
Op zich wel "fijn" dat het toch thuis gebeurd is op een door hem gekozen moment.
Sterkte...

quote:

Op zondag 22 januari 2012 17:33 schreef Maes het volgende:

[..]

Dat is toch te erg voor woorden, heel veel sterkte ook voor de baasjes, wat vreselijk

Wat vreselijk, die lieve vrolijke Sandor.....

quote:

Op zondag 22 januari 2012 22:30 schreef MarMar het volgende:
Ik zit nu te waken bij ons katje.. hij wilde steeds wegkruipen onder de kast, maar zelfs dat lukt niet meer. Nu een holletje van dekens naast me op de bank waar hij zich verstopt, maar toch dichtbij me.
Kan het niet over mn hart verkrijgen om hem zo alleen te laten en ik hoop dattie zo stilletjes gaat in zn slaap, anders morgen in laten slapen bij de dierenarts
Heb er al de nodige zakdoekjes doorheen vandaag.

Heel veel sterkte....

quote:

Op maandag 23 januari 2012 17:09 schreef MarMar het volgende:
Hij heeft niet op de dierenarts gewacht en ging op het moment dat de taxi voorreed om mij naar het ziekenhuis te brengen zelf vanmiddag rond kwart voor 1.

[ afbeelding ]
Siepie met de jongste dochter waarbij hij vrijwillig knuffelbeer speelde en
[ afbeelding ]
Siepie met Poes, al drie dagen nadat Siep erbij kwam waren ze goede vriendjes.

We zullen je missen lieve deugniet!

Ach Marmar, wat een verdriet.

Mooi, Mar. En zo verdrietig. Sterkte voor jou en de jouwen.

Heel veel sterkte marmar Siep was een mooi beestje

Ach die Siep , veel sterkte MarMar, voor Siep wel fijn dat het zo mooi kon gaan

thx allemaal.
Hoe je zo'n diertje kan missen he..

quote:

Op maandag 23 januari 2012 20:37 schreef MarMar het volgende:
thx allemaal.
Hoe je zo'n diertje kan missen he..

Heel veel sterkte

Sterkte.

En toen waren het er 4.
Ik kom net terug van de dierenarts. Noorse Boskatpoes Coriandra is niet meer.
Coriandra zat vanaf haar 9de jaar al aan de sterke prednison i.v.m. longproblemen. Helaas werden die problemen het laatste jaar steeds erger waardoor de dosering steeds verder omhoog moest maar daar leek ze verder geen last van te hebben.

Een paar weken geleden begon ze wat af te vallen maar was verder actief en vrolijk en dronk en at goed. Ik had in de planning om volgende week naar de dierenarts toe te gaan om toch wat (bloed)onderzoek te laten doen, zeker omdat ik in de tweede helft van vorig jaar 2 katten kwijt ben geraakt aan FIP.

Vanavond was er nog niets aan de hand, ze zat op schoot te spinnen maar wilde geen avondeten en zat gewoon lekker op een warm plekje te slapen tot ze ineens even na 0.00 uur begon te gillen. Ik trof haar aan met open bek ademend en volledig in paniek. Meteen de dienstdoende dierenarts gebeld en daar naartoe gegaan. Ik zag al dat het heel erg fout was maar een dier in nood en zeker in ademnood heeft meteen hulp nodig, al is het maar om zo snel mogelijk te sterven zodat ze niet stikt na uren lijden.

Bij de dierenarts leek het iets beter te gaan maar zodra de dierenarts wilde luisteren raakte ze weer volledig buiten adem en ineens was het voorbij toen de dierenarts een infuus wilde aanbrengen. Waarschijnlijk was de stress op dat moment teveel maar gelukkig is ze in mijn armen ingestort. De dierenarts constateerde nog een vage hartslag maar haar puppillen reageerden nergens meer op dus er was al geen hersenactiviteit meer en om zeker te zijn dat het 100% voorbij zou zijn heeft de dierenarts haar toch nog een "spuitje"gegeven zodat het hart er zeker mee zou ophouden en dat gebeurde dan ook.

De dierenarts heeft het vermoeden dat of een hartprobleem of een tumor in het longgebied haar fataal zijn geworden(naar aanleiding wat hij hoorde bij het onderzoek). Er was geen vocht in de borst/buik dus er is hoop dat dat uiteindelijk niet de doodoorzaak is geweest. Wat het ook geweest is is nu eigenlijk ook niet meer belangrijk, ik ben haar kwijt.

Coriandra zou halvewege dit jaar 14 jaar zijn geworden maar helaas heeft ze het dus niet mogen halen, we zullen haar missen , ze was de laatste superschootpoes hier. Rust in vrede meisje.

Sterkte met je verlies, sinds november weet ik hoe klote het voelt.
Voel je in elk geval gesterkt door dat je het beste hebt gedaan voor haar.

Ik hoop ook dat je andere katten er mee om weten te gaan (soms is het beter om een overleden kat nog even te laten liggen zodat de anderen ook weten wat er gebeurd is en afscheid kunnen nemen en vooral laten ruiken)
Ik weet dat katten ook een rouwproces hebben (over gelezen toen een kat van m'n ouders overleed) en dat dat tot een half jaar kan duren, misschen handig om ook wat over op te zoeken zodat je vreemd gedarg van je andere katten kan verklaren mocht het zich voordoen.

Heel veel sterkte trovey

Wat naar, trovey. Veel sterkte.

sterkte trovey
wat een mooi dier was coriandra

Wat zal je geschrokken zijn zeg, dat het zo ineens zo mis ging
Heel veel sterkte trovey

Sterkte Trovey, zo'n onverwacht afscheid is echt heel erg naar

Vreselijk Trovey zo zit je nog lekker met je kat op schoot en zo is ze er niet meer afschuwelijk
Veel sterkte

Wat een prachtig beestje Trovey, sterkte! Bijna 14, ook nog een hele leeftijd met longproblemen, je hebt vast heel goed voor haar gezorgd dan!

mooi beestje.
heel veel sterkte .

Sterkte Trovey!
Wat naar om haar zo te moeten verliezen, maar wat fijn dat je er wel voor haar was!

Bedankt allemaal , ben net wakker want het was een "beetje"laat toen ik ging slapen (5.30 uur). Net het crematorium gebeld en we kunnen haar vanmiddag brengen. Met die longen was het inderdaad wel duidelijk dat Coriandra niet de oudste kat hier zou worden, zeker omdat ze al een tijdje aan de maximale dosering van haar geneesmiddel zat maar uiteindelijk is het einde toch volkomen onverwacht gekomen maar is gelukkig de lijdensweg en het sterven voor haar heel kort geweest en dat is uiteindelijk het belangrijkste in het verhaal alhoewel ik het idee heb dat het verlies van haar bij mij nog niet helemaal aangekomen door het onverwachte slot....zal uiteindelijk nog wel komen als je vanavond ineens gaat merken dat je schoot leeg blijft want de rest doet niet echt aan hele avonden schootzitten. De laatste schootzitter heeft zich gevoegd tot de dieren die ooit waren, het moest blijkbaar zo zijn dat haar tijd vannacht ineens op was..

Nu nog katten hier die dit jaar 17, 16, 14 en 13 jaar worden, ik mag hopen dat dit de eerste en meteen de laatste was dit jaar maar op deze leeftijden kan alles gebeuren dus we wachten maar weer af. Hopelijk voor dit jaar geen vervolg.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2012 01:43 schreef trovey het volgende:
Sterkte.

En toen waren het er 4.
Ik kom net terug van de dierenarts. Noorse Boskatpoes Coriandra is niet meer.
Coriandra zat vanaf haar 9de jaar al aan de sterke prednison i.v.m. longproblemen. Helaas werden die problemen het laatste jaar steeds erger waardoor de dosering steeds verder omhoog moest maar daar leek ze verder geen last van te hebben.

Een paar weken geleden begon ze wat af te vallen maar was verder actief en vrolijk en dronk en at goed. Ik had in de planning om volgende week naar de dierenarts toe te gaan om toch wat (bloed)onderzoek te laten doen, zeker omdat ik in de tweede helft van vorig jaar 2 katten kwijt ben geraakt aan FIP.

Vanavond was er nog niets aan de hand, ze zat op schoot te spinnen maar wilde geen avondeten en zat gewoon lekker op een warm plekje te slapen tot ze ineens even na 0.00 uur begon te gillen. Ik trof haar aan met open bek ademend en volledig in paniek. Meteen de dienstdoende dierenarts gebeld en daar naartoe gegaan. Ik zag al dat het heel erg fout was maar een dier in nood en zeker in ademnood heeft meteen hulp nodig, al is het maar om zo snel mogelijk te sterven zodat ze niet stikt na uren lijden.

Bij de dierenarts leek het iets beter te gaan maar zodra de dierenarts wilde luisteren raakte ze weer volledig buiten adem en ineens was het voorbij toen de dierenarts een infuus wilde aanbrengen. Waarschijnlijk was de stress op dat moment teveel maar gelukkig is ze in mijn armen ingestort. De dierenarts constateerde nog een vage hartslag maar haar puppillen reageerden nergens meer op dus er was al geen hersenactiviteit meer en om zeker te zijn dat het 100% voorbij zou zijn heeft de dierenarts haar toch nog een "spuitje"gegeven zodat het hart er zeker mee zou ophouden en dat gebeurde dan ook.

De dierenarts heeft het vermoeden dat of een hartprobleem of een tumor in het longgebied haar fataal zijn geworden(naar aanleiding wat hij hoorde bij het onderzoek). Er was geen vocht in de borst/buik dus er is hoop dat dat uiteindelijk niet de doodoorzaak is geweest. Wat het ook geweest is is nu eigenlijk ook niet meer belangrijk, ik ben haar kwijt.

Coriandra zou halvewege dit jaar 14 jaar zijn geworden maar helaas heeft ze het dus niet mogen halen, we zullen haar missen , ze was de laatste superschootpoes hier. Rust in vrede meisje.

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Ach Trovey, wat een verdriet.Wat zul je Coriandra missen.
Heel veel sterkte

Ach Trovey, wat ontzettend akelig
Sterkte...

Bedankt . Vanmorgen is ze gecremeerd en de planning is haar vrijdag weer op te halen, kan ze plaats nemen naast alle andere potjes van haar huisgenoten...er zijn inmiddels meer aspotjes dan katten aanwezig en dat voelt heel vreemd aan....tja, als je dieren wat betreft leeftijd dicht bij elkaar zitten gaat het soms heel snel. We blijven echter hoop houden dat in ieder geval iemand de 20 jaar gaat halen.

Sterkte trovey! Ook al weet je dat het er aan zit te komen, de klap is er niet minder om. Zeker als het dan opeens op zo'n heftige manier gebeurd. Ik weet niet of het voor jou hetzelfde is, maar ik vind het erg fijn om de as in huis te hebben. Zijn ze toch niet helemaal weg.

Joeti's urn staat nu op het bureau van mijn moeder. Ik ben erg blij met het potje: zwart, rond en dikkig, met een wit dopje erop. Precies Joet, want hij had was zwart, rond en dikkig, met een wit puntje op zijn staart

Ergens vond ik het wel jammer dat ik Morgan wegens financiėle problemen niet helemaal "netjes" heb kunnen laten cremeren, ik heb 'm met de grote groep mee laten cremeren (daar zitten dan ook grotere dieren bij zoals paarden).
Hoe dan ook blijft ie toch altijd wel bij me in m'n gedachten en ik heb nog foto's en snorharen (die spaarde ik. M'n neef deed het ooit, m'n zus en ouders hebben het overgenomen en ik dus ook toen ik m'n eigen kat kreeg)

't is pas 3,5 maanden geleden merk ik nu pas, voelt alsof ik 'm al veel langer mis.