quote:Op zaterdag 3 december 2011 23:55 schreef Troel het volgende:
Wat fijn dat het zo goed ging met Eva en sinterklaas!
En cato met de echte en de neppe sinterklaas
Hier nog steeds veel opluchting door te weten dat alle sinterklazen nep zijn
[ Bericht 15% gewijzigd door Lois op 04-12-2011 15:20:21 (Reactie op verwijderde post) ]
(geen idee of dit misschien te prive is hoor, dan moet je het maar zeggen)
(zit nog een beetje in de rijmmodus geloof ik 
)Kim heeft het nooit over echte of hulpklazen.
Eind vd middag vieren we sinterklaas. Mijn ouders komen dan ook. Kim weet nog van niks, want anders gaat ze de dag wachten en vragen wanneer het zover is. De klok helpt wel, maar dan moeten we haar daar heel vaak op wijzen. Dus een half uur van te voren ofzo vertel ik het.
Moet nog wel de pakjes naar de buurvrouw brengen, die gaat aankloppen. Dat zijn we gisteravond straal vergeten. Dat is nog een uitdaging
SPOILEROp de kerst na dan. Oh shi...
Tja, ik krijg nu steeds geleerd dat we Job juist enorm voor moeten bereiden en dus niet dit soort zaken als verrassing moeten presenteren zo vlak van tevoren. Toch zou dat voor mij ook een wat meer logische tactiek zijn. Nu zit Job al vanaf 7.00 te vragen hoe lang het nog duurt en wordt hij met de seconde drukker. We hebben dus net ook al besloten om in plaats van 16.00 al om 14.00 te beginnen.quote:
Wat goed van Job!
Kim heeft het nooit over echte of hulpklazen.
Eind vd middag vieren we sinterklaas. Mijn ouders komen dan ook. Kim weet nog van niks, want anders gaat ze de dag wachten en vragen wanneer het zover is. De klok helpt wel, maar dan moeten we haar daar heel vaak op wijzen. Dus een half uur van te voren ofzo vertel ik het.
Moet nog wel de pakjes naar de buurvrouw brengen, die gaat aankloppen. Dat zijn we gisteravond straal vergeten. Dat is nog een uitdaging
Mwanatabu, sterkte en hopelijk ook veel plezier. Kerst doen wij niet met cadeautjes, dat scheelt wel.
Ze is al aardig druk nu, morgen ook de sintviering op school. Dinsdag is ze jarig en dan trakteren. Vrijdag haar feestje en zondag vieren we de verjaardagen. (Tyler is donderdag jarig)
Trouwens, Tyler wordt nu ook onderzocht op een ontwikkelingsstoornis. Hij komt bij dezelfde orthopedagoog-generalist terecht. Hij mag op zijn verjaardag op intake. Kan allemaal wat sneller omdat Kim al bekend is.
Hopelijk krijgen jullie snel duidelijkheid wat hem betreft.
Wij hebben de pakjesmiddag stilaan nog een uurtje extra vervroegd en inmiddels achter de rug. De kinderen zijn lekker aan het spelen en de rust is weergekeerd. Wij zijn er nu ook echt vanaf. Katja heeft morgen nog wel Sinterklaas op school, maar bij Job was dat vrijdag al. Voor Job is het dus nu ook echt afgelopen.
Eva is heel erg bang en verdrietig geweest toen ik ziek was. Kwam wel op bezoek maar durfde me niet aan te kijken of aan te raken. Heeft het heel moeilijk gehad met angsten die ze niet onder woorden kon brengen. Extra opvang? Alles kwam nu op Jeroen neer, die tijdelijk minder is gaan werken. In principe wonen ze momenteel fulltime bij hem tot ik eigen woonruimte heb, en dan gaan we co-ouderen (in ieder geval met Iris, met Eva doen we wat Eva wil en aankan)quote:
Lois, hoe is Eva er eigenlijk onder geweest toen je zo ziek was (en nu nog steeds eigenlijk)? Kon ze dat een beetje behappen? Ik neem aan dat er toen extra opvang moest komen en dergelijke voor haar en Iris omdat jij in het ziekenhuis lag?
(geen idee of dit misschien te prive is hoor, dan moet je het maar zeggen)
We zijn al een tijd uit elkaar en Eva is helemaal gewend aan die situatie. mama woont bij oma, is een feit en zeer makkelijk geaccepteerd. Wat moeilijker voor mij te accepteren was dat ze lang niet zoveel aan mij gehecht bleek te zijn als ik dacht. Tuurlijk houdt ze van me en mist ze me maar het overgrote deel was ik toch eigenlijk gewoon een instrument voor haar. Heeft even geduurd voor ik dat verwerkt had.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lois op 04-12-2011 15:46:02 ]
Wij merken dat Eva mensen buiten context niet herkent, zoals juf tegenkomen in het bos. Dat past niet en dus herkent ze haar niet.
Of bijv. Ruuds vriendje heet Puck. laatst was er een ander kindje die kwam spelen maar voor Eva was dat "ook Puck" het is klein en speelt met Ruud --> Puck
Oh dat herken ik maar al te goed... Zat ik er thuis helemaal doorheen dat mijn kind niet meer thuis kon wonen, bleek het hem worst te wezen. Daar sta je dan met je tropenjarenquote:Op zondag 4 december 2011 15:27 schreef Lois het volgende:
[..]
Eva is heel erg bang en verdrietig geweest toen ik ziek was. Kwam wel op bezoek maar durfde me niet aan te kijken of aan te raken. Heeft het heel moeilijk gehad met angsten die ze niet onder woorden kon brengen. Extra opvang? Alles kwam nu op Jeroen neer, die tijdelijk minder is gaan werken. In principe wonen ze momenteel fulltime bij hem tot ik eigen woonruimte heb, en dan gaan we co-ouderen (in ieder geval met Iris, met Eva doen we wat Eva wil en aankan)
We zijn al een tijd uit elkaar en Eva is helemaal gewend aan die situatie. mama woont bij oma, is een feit en zeer makkelijk geaccepteerd. Wat moeilijker voor mij te accepteren was dat ze lang niet zoveel aan mij gehecht bleek te zijn als ik dacht. Tuurlijk houdt ze van me en mist ze me maar het overgrote deel was ik toch eigenlijk gewoon een instrument voor haar. Heeft even geduurd voor ik dat verwerkt had.
Oiquote:
[..]
Oh dat herken ik maar al te goed... Zat ik er thuis helemaal doorheen dat mijn kind niet meer thuis kon wonen, bleek het hem worst te wezen. Daar sta je dan met je tropenjaren
ik hoor het vaker van ouders van, maar als het jezelf gebeurd is het even slikken... en het ís niet persoonlijk, maar zo voelt het vast wel . Niks zo'n grote open zenuw als je kindjes. En die met zorgen vast nog veel meer.Ik vind mijn zoon vaak een ijskast. Het lijkt wel alsof niks hem wat doet.
Mij is uitgelegd dat mensen die gediagnostiseerd zijn met autisme beperkte vermogens tot ToM (theorie of mind) hebben, waardoor ze zich maar heel beperkt kunnen inleven in wat een ander denkt of voelt.
Dat maakt het beter te behappen omdat ik weet dat het niet persoonlijk is.
En Lois, wat moeilijk allemaal.
Ik wist niet dat jullie uit elkaar zijn..
ik ben er aan gewend geraakt dat als L. opgehaald wordt, ik niet meer voor hem besta.
maar leuk is het niet.
ik wist het ook niet, heftig
Dat vond ik heerlijk om te horen uiteraard.
Zelfs al lukt het dan is het nog behelpen simpelweg omdat je beiden bezig bent met overleven op je eigen manier, wat dus betekent dat je meer met jezelf bezig bent dan met je partner. En daar wordt je dus niet mooier op, ook niet voor elkaar. Sinds Lukas hier uit huis is, hebben we elkaar weer helemaal opnieuw moeten ontdekken en het blijft altijd moeilijk om over die periode heen te kijken en je weer moet leren vertrouwen op elkaar en over die bokkensprongen heen moet leren kijken.
En over en weer hebben we elkaar een hoop verweten van wat er allemaal mis is gegaan.
Klinkt ook bekend. Op een gegeven moment kun je niet eens meer zien wat er allemaal speelt, waar het mee te maken zou kunnen hebben, laat staan welke rol je er ieder in speelt.quote:
Ik moet zeggen dat de ouderbegeleidingsgesprekken die wij via het UMC krijgen ook vaak het karakter van een relatietherapie hebben
En over en weer hebben we elkaar een hoop verweten van wat er allemaal mis is gegaan.
Wij zitten hier ook nog eens met een cultuurverschil wat juist hierbij heel erg naar boven kwam. Bij hem (hij is Armeniër) is het blijkbaar zo dat je dit soort dingen binnen de familie houdt en zeker niet benoemt wat er aan de hand zou kunnen zijn. Ik heb dus echt behoorlijk druk moeten zetten op hem om hem onder ogen te laten zien dat er iets was met Lukas en dat hij (en wij) daar hulp bij nodig hadden, dat je dit niet oploste door er gewoon heel veel van te houden en te doen alsof er niks met hem was.
ik voel me af en toe in een hopeloze spagaat, waar zo af en toe de rek behoorlijk uit is.
je 'klinkt' er heel rustig over, maar ik wil jullie beiden toch nog sterkte wensen met deze grote verandering. (en hoe is het voor Iris?)en oef, het gevoel slechts een instrument te zijn...
dat lijkt me ook wel heel erg moeilijk. ik weet dat Cato hier ook soms wel wat instrumenteel met mensen om kan gaan, terwijl ze op andere momenten juist extreem is in haar liefdesuitingen. lastig op waarde te schatten allemaal. vanmiddag was trouwens nog wel een mooi moment waarop ze wel enorm goed sociaal inzicht liet zien vond ik. ze was aan het spelen met iets dat Willem gekregen had van Sinterklaas: Beyblade tollen. het lukte haar niet om ze op de goede manier aan 't tollen te krijgen dus ik wilde haar even wat dingen uitleggen. maar dat was niet de bedoeling, lááiend werd ze, want ze wilde het "ZELF DOEN!!!" OK, prima. Ik vroeg nog wel even of ze op school ook zo boos werd als de juf haar iets wilde uitleggen. 'nee, maar die vertelt me dingen die ik nog niet weet!' en, even later iets rustiger, 'en trouwens, bij een moeder kan dat nou eenmaal makkelijker dan bij een juf'.
anderzijds begrijpt ze iets subtielere sociale clou's niet. zo had Willems klas in het kader van een sova-training (kanjertraining) een verhaaltje voorgelezen gekregen over een sociaal zeer onhandige man die regels krijgt aangereikt voor hoe je je hoort te gedragen. hij past ze toe maar erg star, en komt zo keer op keer in onhandige situaties terecht. zo kwam hij een groep voetbalsupporters tegen die hem leerden hoe je een van hen kon worden. hij moest bijvoorbeeld 't clublied leren, en uiteindelijk mocht ie mee naar een wedstrijd en werd hem gezegd dat ie bij elk doelpunt dat lied moest zingen. maar ja, de tegenstanders scoorden en hij begon luid dat clublied te zingen. Willem vond het een hilarisch verhaaltje, maar Cato gaf bij nader inzien toe dat ze eigenlijk niet begreep wat daar dan niet goed aan was.
Het lijkt me idd ontzettend pijnlijk om zo direct te voelen dat de liefde van je kind slechts instrumenteel is. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat voelt als een afwijzing. En dat van je kind. Pfoe, heftig!
Zeker in het begin, met de diagnostiek en alles merkte ik ook wel dat je veel meer bezig ben met je kind, dan met elkaar. (En gooi daar mijn problematiek (zeer nare PPD) erbij en het feest is compleet.
) Gelukkig is dat bij ons helemaal soepel weer.Het klinkt bijna raar om dat in 1 post te zetten, maar bij ons is Sinterklaas helemaal goed verlopen. Het was eerst even stress, want een deel van de cadeaus was er wel, maar we gingn nog niet uitpakken, en er moest eerst voor mijn schoonvader gezongen worden (die is jarig op 4-dec), maar dat kwam uiteindelijk ook goed.
Wel weer goed uitgelegd dat iedereen kado's kreeg en dat er verhaaltjes bij hoorden, en na enig gemopper, werd dat ook geaccepteerd.
Hij herkent de cijfers, dus nu kunnen we heel makkelijk afspreken "als de grote wijzer bij de drie staat, gaan we <...> " En dat gaat perfect!
Zo dus ook gister. Meneer wilde steeds snoep pakken van de tafel, dus toen hebben we de klok maar weer in de strijd gegooid, dat hij ieder half uur een snoepje mocht pakken.
Vandaag vieren ze sinterklaas op school. Ben benieuwd of we er thuis wat over zullen horen.
Even heel generaliserend misschien, maar ik vind dat het in The Big Bang Theory wel heel herkenbaar wordt neergezet. Natuurlijk doorspekt met humor, maar toch...quote:
Ik herken het ook wel. In zijn algemeenheid dan.
Ik vind mijn zoon vaak een ijskast. Het lijkt wel alsof niks hem wat doet.
Mij is uitgelegd dat mensen die gediagnostiseerd zijn met autisme beperkte vermogens tot ToM (theorie of mind) hebben, waardoor ze zich maar heel beperkt kunnen inleven in wat een ander denkt of voelt.
Dat maakt het beter te behappen omdat ik weet dat het niet persoonlijk is.
En Lois, wat moeilijk allemaal.
Ik wist niet dat jullie uit elkaar zijn..
Lois, heftig allemaal hoor
vandaag inderdaad nog de viering op school, en dan is 't ook wel echt mooi geweest. dag sinterklaasje!
Hier ging het ook goed, Kim was wel enorm druk en heeft al 1 brandweerauto van Tyler gesloopt door keihard te gooien toen het bedtijd was. Maar gelukkig lijkt hij dmv lijm gered te zijn.
Vanmorgen had ze sintfeest op school, ik ben heel benieuwd of ik er nog wat over hoor.
Morgen trakteren, heeft ze het veel over.
De bedenkster is een vriendin van mij en het heeft maar liefst 7 jaar geduurd voordat de diagnose bij haar broertje is gesteld..
In een filmpje wat hier staat zie je een klein interview met haar en vertelt ze over de Autitouch
http://www.ieku.nl/2011/1(...)-en-koken/#more-7963
Ik kan me nog herinneren dat Oxy ooit een topic is gestart waarin ze om recepten vroeg en dat ze aangaf dat echt elke stap beschreven moest worden.
Koken is moeilijk door autisme (tips?)
Job,
In Jobstijden gaat slapen slecht
Jouw tijd komt nog wel
Job,
Weet je er zijn er meer
Die Jobstijdingen kennen
Ook al heten ze Oxy bijv.
Maar het idee is hetzelfde
Job,
Job, Job,
De mensen zullen vaak mopperen
Je naam noemen
En jij zuchten
Snap het dan!
Job,
Ik noem je naam trots
In tijden dat je zegt
Ik wil, ik zal, ik mag
En dat je dan
Kunt
Job,
Je staat steeds vaster op de grond
Jobstijd komt
Jobstijd komt
En jij, Job
Gegrond
Want weet je, Job?
Er was een tijd dat niemand je verstond
Maar nu jij bent gehoord
Laat je je tijd beginnen, Job
Kom op! Je leven start.
(c) Oxy, vandaag, na het lezen van de berichten over Job en hoe zijn mama hem leert dat alles mogelijk goedkomt.
Ook al gelooft
Ze het zelf nog niet
Ik moet eerdere keer huilen als ik dit gedicht lees, maar ik denk dat Oxy het bij het rechte eind had. Ik denk dat de opname voor Job heeft betekend dat hij eindelijk gehoord is. En ik voelde me ook eindelijk gehoord.
Ons leven is er niet makkelijker door geworden en het leven van Job ook niet. Gehoord worden betekent ook dat je niet meer om de problemen heen kunt, maar dat je er mee moet omgaan.
Soms voelt het alsof er een beerput open is gegaan met de opname. Er valt niks meer te ontkennen, we moeten het met zijn allen doen en de kans dat we dingen fout doen is heel groot.
Ik heb de opname zeker ook ervaren als tijd die wij kregen om de zaken weer op orde te krijgen. Dat is voor een deel gelukt. Ik hoop dat het genoeg is om het in de toekomst weer zelf te kunnen doen. Op sommige momenten heb ik daar vertrouwen in. Andere momenten heb ik daar minder vertrouwen in.
Hoewel ik wel heel erg blij ben dat Job weer thuiskomt ben ik tegelijkertijd ook heel bang voor de toekomst. Want wij hebben wel veel geleerd en ook Job heeft veel geleerd, maar de buitenwereld is nog steeds hetzelfde gebleven. En we kunnen ook niet verwachten dat iedereen zoveel begrip voor Job zal hebben. En ik weet ook helemaal niet of we wel genoeg hebben geleerd.
Dus al met al deel ik de hoop voor de toekomst die uit het gedicht spreekt nog niet helemaal, maar ik ben er wel van overtuigd dat Oxy gelijk had dat de opname voor Job en voor ons een enorme kans is geweest en we zullen echt ons best doen dat we die kans ook zullen blijven benutten.
en wat ís het spannend allemaal livelink. hoe het ook allemaal verder gaan mag, als ik afga op wat je hier geschreven hebt is de opname een hele goede stap geweest. nu genieten van het weer samen zijn en heel veel succes en geluk in deze nieuwe start en toekomst!
met tranen in mijn ogen het gedicht gelezen. Zo treffend en zo duidelijk. En ook jouw twijfel is niet moeilijk om te begrijpen, Livelink. Job, komt thuis en jullie moeten het nu weer samen weten te doen. Samen vertrouwen op alle handvaten die jullie de afgelopen maanden zijn gegeven. Heel veel succes en probeer te vertrouwen op jezelf en jouw kunnen en op Jobs groei die hij heeft doorgemaakt. Vandaag ben ik in het ziekenhuis geweest om de uitslagen van mijn onderzoeken te horen.
Ik heb duidelijk de ziekte van Bechterew.
Dat is een reumatype. Toen ik dat hoorde had ik een groot baalmoment, maar ik ben blij dat ik nu goed geholpen kan worden.
Veel beter dan dit kan ik het niet schrijven. Sterkte dus en dat de medicatie maar snel zijn werk gaat doen.quote:
Oxy, dat is behoorlijk schrikken denk ik. Maar zo'n diagnose opent tegelijk deuren naar een gerichte behandeling. Sterkte!
Zijn jullie kindjes ook zo ontregeld door de vakantie? Kim wel iig. Is aardig aanwezig zeg maar, plast ineens weer in haar broek. En ze wil heel graag naar school.
Step by step. Hoe cliché ook.... En rationeel weet je dat het niet zo vreemd is dat de boel nu ontregeld is, toch? Vakantie, weer thuis, drukke dagen.... Maar ja, ratio vs gevoel/er midden in zitten...
Super dat jullie vandaag een superdag hebben gehad vandaag.
Ingrid, hoe gaat het eigenlijk met Kim in het busje de laatste tijd? Is haar gedrag wat verbeterd?
Goh en Oxy, Bechterew
. Wat heftig voor je... Sterkte ermee.livelink, wat klinkt dat weer heftig. begint Job komende maandag op de nieuwe school? hartstikke spannend ook. en inderdaad, niet gek dat het hernieuwde thuiswonen ook wel voor spanningen zorgt. maar fijn dat er ook nog zulke goede dagen tussen zitten!
Moonah in het busje gaat het een stuk beter! Ben benieuwd hoe het na de vakantie gaat, of ze er weer in moet komen zeg maar in de taxi en op school.
Nog even een c/p van een mail met juf.
'Met Kim gaat het de laatste dagen erg goed. Ze begint iets meer te begrijpen dat ze bepaalde dingen moet in de klas en dat ze op school is om te leren en te luisteren.
Kim denkt soms nog dat zij ervoor kan zorgen dat ze bepaalde dingen niet hoeft.
Gisteren ging het weer even mis. We zingen dan een liedje dat ze moeten opruimen en Kim gaat dan gewoon verder met spelen. Na drie keer waarschuwen bleef ze nog met het geld spelen en dan kijkt ze me ook gewoon recht in de ogen aan. Ze mocht van mij toen even op de gang staan, ik heb hierover een gesprek gehad met haar en ze geeft eigenlijk altijd hetzelfde aan dat het van papa en mama wel mag.
Ik heb tegen haar gezegd dat het mij niet kan schelen of het van jullie wel of niet mag, dat ze naar mij moet luisteren. Dan geeft ze zelf ook wel aan dat ze dat niet heeft gedaan en dat ze nu wel goed gaat luisteren. Meestal gaat het dan ook de hele dag goed. Ze is heel goed in het zeggen.... ik wil....... Dat wil ik dus nu graag bij haar afleren.
Ze beseft nu wel dat ze het van de juf niet gaat winnen, hoe raar dat ook klinkt. Ze probeert nu eenmaal continue de grenzen op te zoeken. Het is even trekken, maar ik zie nu wel dat ze aan het veranderen is en dat vind ik heel positief. Ze kan nu meer genieten van het naar school gaan en ik zie haar meer lachen, enthousiast zijn en gezellig even kletsen met de juffen en de kinderen. Ze zoekt niet meer steeds die negatieve aandacht. Leuk om te zien hoe ze zich aan het ontwikkelen is. '
cato heeft trouwens nooit zoveel last van vakantie, die geniet er erg van dat ze vrij is. vooral dat ze nu een paar dagen bij haar oma mag logeren, vindt ze heerlijk. ze heeft dan wel veel behoefte om precies te weten hoe lang de vakantie nog duurt, etc, en dat overzicht bewaren vindt ze lastig dus ze vraag dat dan vrij vaak, maar als 't haar dan echt duidelijk is is 't goed.
we zijn nu haar kamer aan het veranderen. Troel vroeg me elders (FB) of cato dat niet lastig vindt. maar ook daarvoor geldt dat zolang ze maar weet waar ze aan toe is dat wel meevalt. ik denk wel dat het voor haar prettiger is dat we dat doen nu ze uit logeren is dan wanneer ze erbij is. nu hebben we haar vooraf wel verteld wat we ongeveer zouden doen (en ze mocht zelf een kleur kiezen voor op de muur) en ze ziet bij thuiskomst dan wel hoe 't geworden is. (helaas gaat 't niet helemaal lukken om alles af te hebben als ze thuis komt, maar ook dat heb ik haar via de telefoon vast verteld vanmiddag en dat is dan ook nog wel acceptabel voor haar). maar het gaat ook al een hele tijd erg goed met 'r hoor, ze vindt het leuk op school en heeft een redelijk overzicht over de dingen die ze moet doen. ook op de omgeving krijgt ze steeds meer zicht. eerst was 't altijd zo dat ze pas zo'n beetje in onze eigen straat zei 'hey, hier ken ik het!'. maar nu weet ze al aardig de weg naar het winkelcentrum, school, en ook op iets grotere schaal kan ze dingen wat beter plaatsen.
Bij Job werken ze in het speciaal onderwijs met een fasensysteem. Job zit in fase 1, de schoolvoorwaardelijke fase.
Het laatste jaar is eigenlijk de enige doelstelling geweest dat hij naar school gaat en daar vervolgens niet wegloopt. Dat vind ik soms wel moeilijk. Hij is zo slim, maar aan enige lesstof komt hij nauwelijks toe. Hij doet wat dingen die hij leuk vindt en dat is met name rekenen, klokkijken en verkeer. Lezen en schrijven eigenlijk helemaal nauwelijks meer.quote:"Schoolvoorwaardelijke fase. In deze fase staat voor de leerling het naar school komen en er blijven centraal. Eisen t.a.v. de leerstof worden aan de leerling aangepast."
Ze zegt dan bij alles en de hele tijd 'ik wil' en dat is niet de bedoeling. Erg veel commanderen.quote:
ingrid, fijn om te lezen dat het steeds beter gaat met haar. ik vind de toon van de juf wel een beetje raar op sommige punten (dat ze niet 'ik wil' mag zeggen bijv.). maar ze bedoelt het vast goed, en duidelijke grenzen lijken me hoe dan ook wel goed voor kim.
Ik vind het een hele leuke juf, die Kim precies door heeft. Ze laat regelmatig wat van haar horen, mede omdat Kim dingen soms compleet verdraait. Dan kom het heel raar over.
maar het kan geen kwaad dat ze leert dat ze dat op verschillende manieren kan laten weten.Mailen is wat makkelijker/sneller dan het heen en weer boekje. Handig ook om dingen op het laatste moment snel door te geven.
Hij had wat schoolboekjes mee naar huis gekregen en hij heeft zijn verkeersboek thuis afgemaakt, dat vond hij leuk. Al zijn lees- en schrijfboekjes had hij kapotgescheurd (op school al).quote:
dat lijkt me ook wel lastig om te accepteren, livelink. zeker als je denkt dat hij dat wel aan zou kunnen/leuk zou vinden. maar misschien kan hij daar nu thuis af en toe iets mee doen of is dat geen haalbare kaart?
Ik lees hem elke avond voor en dan laat ik hem af en toe zelf de titel van het hoofdstuk lezen. Hij kan het wel, hij heeft op het reguliere onderwijs nog wel alle letters en het lezen geleerd. Schrijven deed hij daar heel mooi. Het probleem is dat hij zo'n enorme faalangst heeft dat hij het niet doet.
En aan de andere kant wil ik ook eigenlijk alleen maar dat hij weer een beetje gelukkig wordt op school. Alles wat hij leert is meegenomen. Er zou alleen zo'n wereld voor hem open gaan als hij zelf zou gaan lezen.
ach wat sneu livelink, dat hij daar zo angstig in is. lezen kan inderdaad zo'n wereld openen en een fijne manier zijn om even uit het dagelijkse leven weg te 'vluchten'. voorgelezen worden is natuurlijk ook heerlijk, maar zelf lezen kan op zoveel meer momenten.
Ik denk en hoop dat als J zich weer veilig gaat voelen op school en in de klas, het leren met sprongen vooruit zal gaan.
Jan heeft dus ook zo'n ding nu, maar die trekt 'm dus vrijwel meteen los.En je zou zeggen dat daar best wel wat kracht voor nodig is, maar hij doet het even tussen neus en lippen door ...
En hallo allemaal en ik zie nog heel wat oudbekende fokkers/foksters
Het is nu al aardig laat maar ik ga alles nog lezen, net een stukje gelezen maar voor nu teveel voor alle
Wij zitten in hetzelfde schuitje met onze 10-jarige Sven,
vandaag weer echt zo'n dag dat je met je handen in het haar zit.
Morgen hopen op een betere dag,
Liefs van mij
Fijn dat je mee mag rijden met de taxi.
Ik hoop van harte dat Job zich op zijn plek gaat voelen op de nieuwe school!
Trui, wat een fijne update over je mooie dame.
Kijken of dat morgenochtend ook nog zo is. Ik hoop het maar.
Hoe ging het?Hier reed dinsdag een nieuwe chauffeur mee met de bus, zodat de kinderen ook al kennis konden maken. Met uitzondering van die eerste dag (waar er teveel geregeld was, waardoor er onduidelijk kwam en vooral angst), is het echt super geregeld!
School was wel een drama. Ik moest hem naar binnen slepen. Gelukkig was er een leraar op het schoolplein die me hielp, anders was het niet gelukt. In de klas probeerde hij alleen maar weg te lopen, waarna ik weg ben gegaan. Vervolgens heb ik 4 uur in de regen een beetje in de buurt rondgelopen voor het geval hij echt weg zou lopen. Om 12.10 ben ik de school weer in gegaan. De directeur ving me op. Het ging echt niet vanochtend en Job is toen naar de directeur gestuurd. Zij heeft hem de hele ochtend bij hem gehouden en het laatste uurtje is hij teruggegaan naar zijn eigen klas. Dat ging toen ook wel goed.
De directeur zei wel dat dit geen maanden moest duren, want dat zij hem dan ook niet aankonden. Daar hadden ze de menskracht niet voor. Ik weet het niet hoor. Het gaan hele zware lange maanden worden denk ik.
Ik vind het ontzettend naar voor jou en voor Job dat het zo rot ging, maar het typeert Job wel weer heel erg vind ik. Gelijk de grens opzoeken, kijken waar de gaten zitten in de defensie. Slim kind! Niet leuk, niet handig maar wel slim.
Jammer Livelink.... Maar laat de moed niet zakken. Niet doen! Job is heel lang uit een ritme geweest. Ook al heel lang niet meer naar school gegaan vanuit huis. En dan nu naar een nieuwe school ook nog met een busje... Potverdikkie, zo'n directeur van een REC-4 school zou toch beter moeten weten...
Nogmaals, zie het aub als een onhandige start, hopelijk gaat het binnenkort beter.
Edit: wellicht had ze haar dag niet, en is ze eigenlijk een heel goede directeur...
Ik snap wel dat zoveel aandacht voor één kind zelfs in het speciaal onderwijs veel vergt.
Nou ja, hopelijk morgen beter.
Ik dacht vanmorgen dat het donderdag was, vandaar mijn nogal vroege vraag hoe het gegaan was.
Ik hoop dat Job snel zijn draai vindt op de nwe school en dat er dus geen noodzaak is voor andere maatregelen.
(je zou idd denken dat de directeur van een REC-4 school wel wat gewend is, maar Mss was dit ook volgens zijn maatstaven heftig...)
Sterkte iig! Hopelijk komt er snel verbetering. (klinkt zo leeg, maar ik leef wel mee)
Ah, het lag dus niet aan mij dit keerquote:
Ik dacht vanmorgen dat het donderdag was, vandaar mijn nogal vroege vraag hoe het gegaan was.
Ik dacht dat ik het verkeerd onthouden had, maa rik had het dit keer dus wel goed onthouden Job kan er natuurlijk ook weinig aan doen, ik heb echt met hem te doen ook. Zo'n jochie helemaal in paniek voor zoiets "normaals" voor de rest van de wereld. Ik hoop dat je je een beetje sterkt met het idee dat jij het maar mooi allemaal doet, hoe moeilijk het ook is. Als zelfs zo'n directeur hiervan schrikt, dan kun je wel nagaan wat jij allemaal voor je kiezen krijgt.
Hopelijk morgen (en daarna) beter. Sterkte!
Ook wilde hij wel zijn beloning krijgen voor vandaag. Toen ik zei dat het volgens mij niet helemaal goed genoeg was gegaan voor zijn beloning was hij oprecht verbaasd. "Het kwam toch alleen maar omdat ik zo boos was?".
Nou ja, zijn beloning moet nog even wachten. Helaas wilde hij niet met mij afspreken dat het morgen dan beter zou gaan. Dan liever maar geen beloning.
Gisteren ging heel goed op school, maar ik moest hem om 12.00 al weer ophalen omdat hij een intakegesprek had bij zijn nieuwe kinderpsychiater. Vandaag dus voor het eerst een lange dag op school. Spannend hoor.
Kennelijk is op woensdag een knop omgedraaid bij Job. Waar hij woensdagochtend de hele ochtend alleen maar had geroepen dat dit niet de goede school voor hem is, vond hij gisteren dat dit toch eigenlijk wel een goede school voor hem was. Die knop kan natuurlijk bij het minste of geringste wel weer opnieuw omgedraaid worden, maar voorlopig is het allemaal positief.
Ook bij de kinderpsychiater ging het redelijk. Hij wilde niet naar die 'rotvent' en hij weigerde in het begin ook mee te werken, maar toen hij even mocht spelen trok hij bij. En na het gesprek met de psychiater mocht hij een uurtje kunstzinnige therapie, daarna een half uur muziektherapie en als slagroom op het toetje een half uurtje massage (dat krijg je als je naar een antroposofisch centrum gaat) en dat was allemaal helemaal super. Waarschijnlijk zal het advies worden dat hij sensorische integratietherapie gaat krijgen. Oxy, ben jij daar nog steeds zo blij mee?
De knop kán bij hem nu wel om naar de goede kant dus hij heeft iig al wel het positieve van deze school ervaren en dat is al heel wat. Het zal niet de laatste keer zijn dat die knop weer die goede kant op gedraaid moet worden maar het begin is er nu toch?H heeft ze echt om mee te frummelen en het helpt haar geloof ik wel. Ze heeft 'm deze week ook voor het eerst mee naar school. Ze mag de tangle op tafel hebben maar als het te veel af zou leiden dan gaat ie op het kastje. Ik heb nog niet gehoord hoe het nu gaat maar de eerste dag was de juf er iig niet negatief over en hoefde hij niet op de kast. Af en toe schiet er eentje los (ze heeft er twee) maar dat is dan per ongeluk. (nu is ze natuurlijk ook een stuk ouder dan Jan)quote:Op vrijdag 6 januari 2012 21:33 schreef DJMO het volgende:
ik lurk hier meestal, haal hier soms ook waardevolle tips weg en nu heb ik even een vraagje voor de tangle-gebruikers hier. Hoe gaan jullie kinderen er mee om? Moesten ze er echt aan wennen en hoe leer je ze aan dat het juist is om te ontspannen, en dat het niet is om uit elkaar te trekken?
Jan heeft dus ook zo'n ding nu, maar die trekt 'm dus vrijwel meteen los.En je zou zeggen dat daar best wel wat kracht voor nodig is, maar hij doet het even tussen neus en lippen door ...
T heeft de 'fuzzie'. Die was eigenlijk voor algemeen gebruik (dus ook voor W of mij) maar madam kreeg 'm in handen en het was meteen "IsveMIJ!". Ze is er ook echt helemaal gek mee.
Zij heeft 'm wel regelmatig los. De ene keer is dat bewust en de andere keer per ongeluk. Ze weet nu dat ze 'm niet stuk mag maken. (ik ben bang dat ze anders lam raken)
De glow-in-the-dark versie van H kwam hier in heel rare samenstelling, die heb ik zelf uit elkaar gehaald en in een netjes patroon weer in elkaar gezet. Het viel mij wel op dat het ene stukje makkelijker koppelt dan de ander en bij een paar kreeg ik ze met geen mogelijkheid in elkaar!
(ik had er zelfs blaren van..
dwangneuroot die ik ben dat ik ze persé in dat patroon wou hebben )De taxi kan nog wel lastig gaan worden, schat ik in. De rest van de kinderen in de taxi is meer verstandelijk gehandicapt. Daar had ik eigenlijk niet bij stil gestaan. Ik dacht dat Job met allemaal gedragsgestoorde kinderen in de taxi zou zitten. Ik vrees dat deze kinderen echt veel te lief zijn voor Job en dat ze ook zullen schrikken van de gedragingen van Job. Ze zijn ook allemaal al een stuk ouder.
Het kan natuurlijk ook juist wel heel goed zijn en dat Job zich dan ook wat liever gaat gedragen.
Ook zijn knuffels heeft hij niet meer nodig. Een paar maanden geleden kon hij nergens zonder knuffels heen. Op zijn bed lagen er wel twintig en die moesten ook allemaal bij hem liggen, want alleen de knuffels konden hem beschermen tegen al zijn angsten.
Maar een tijdje geleden moest ik van hem al zijn knuffels in een grote doos doen, want hij had ze niet meer nodig. De doos staat nog wel op zijn kamer, maar de knuffels hoeven er niet meer uit.
Whow!! Jeetje maar dát is een stap!quote:
Job gebruikt de tangle op dit moment niet. Door zijn medicatie is hij van heel veel angsten verlost en sindsdien heeft hij hem niet meer nodig.
Ook zijn knuffels heeft hij niet meer nodig. Een paar maanden geleden kon hij nergens zonder knuffels heen. Op zijn bed lagen er wel twintig en die moesten ook allemaal bij hem liggen, want alleen de knuffels konden hem beschermen tegen al zijn angsten.
Maar een tijdje geleden moest ik van hem al zijn knuffels in een grote doos doen, want hij had ze niet meer nodig. De doos staat nog wel op zijn kamer, maar de knuffels hoeven er niet meer uit.
voor Job Heeft hij er nog wel één (of meer) speciale of is het meteen helemáál zonder knuffels??
Ik ben écht onder de indruk. Wat cool! hopelijk vindt hij snel z'n draai, ook in de taxi en met de andere kinderen. Hopelijk blijft het zo goed gaan.
Wij waren afgelopen donderdag bij een orthopedagisch dagcentrum voor Roy.
En Roy was helemaal onder de indruk van de snoezelruimte.
En nu hebben we bedacht om dat hier in huis ook te gaan proberen namaken.
Maar waar moeten we op letten?
Via een site zie ik veel kussens,lampen,geluiden, ed
En is het dan verstandig om dat beneden te doen of toch liever boven in de kamer die we toch over hebben?
In Kims klas hebben ze ook een soort snoezelplekje met kussens en boekjes. Daar kunnen ze zich terugtrekken.
Kims klas zit bij een andere school in (school is te klein, dus de 2 kleuterklassen moeten daarom bij een andere school in) en ze mogen van alle faciliteiten gebruik maken.
Daar hebben ze ook een snoezelkamer. Met veel kussen en zitzakken en verschillende lampjes.
. Ik weet niet of het hier helemaal gepast is, zoniet, dan excuus daarvoor, maar ik zit met een questie. We hebben net te horen gekregen dat er een woonproject komt bij ons nieuwe huis (nieuwbouw "hofje" met eengezinswoningen en appartementen) voor autistische jongeren. Het gaat om 8 jongeren, die begeleid gaan wonen, maar toch op zichzelf.
De initiatiefnemers (ouders van de jongeren) zijn natuurlijk lyrisch over dit project. Daar komt ook niet meer uit dan "Soms zeggen ze geen gedag, maar als je 20 keer gedag zegt, dan kan het zijn dat ze je ook gedag terug zeggen". Mijn eigen ervaring is alleen met zwaar autistische mensen, die voor een buitenstaander behoorlijk onvoorspelbaar kunnen reageren. Ik kan dus niet inschatten in hoeverre we straks rekening moeten gaan houden met deze mensen. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat ze uitnodigen op een drukke housewarming party niet zo'n goed idee zou kunnen zijn
. Hebben jullie nog tips wat wel en niet te doen?Soms kom je ze tegen, maar ook vaak niet omdat de meesten overdag opgehaald worden, en pas eind van de middag terug thuis komen.
In de Zomer zie je ze wel eens buiten lopen, of spelen, maar eigenlijk niet vaak.
Ze zwaaien, soms is het wat druk, maar meestal heeft niemand er ergen in.
Als ik naar Job kijk, dan is hij helemaal gelukkig als hij wordt uitgenodigd op feestjes waar hij ook weer weg kan.
Dus een housewarmingparty binnen, dan kun je hem beter niet uitnodigen. Als het echter een beetje weer is en er is een tuin of het is gewoon een straatfeest, dan gaat het wel en dan is hij ook heel blij dat hij er een beetje bijhoort.
Vrienden van mij wonen naast een logeerhuis, waar kinderen in het weekend opgevangen worden. Ik hoor van hen eigenlijk geen bijzonderheden. Wellicht toch inderdaad ook overleggen met begeleiding en ouders.
Van de begeleiding daar hebben wij al gehoord dat er heel weinig contact is tussen de autistische bewoners en de andere bewoners. Dat heeft er denk ik ook mee te maken dat de woongroep een aparte woonlaag heeft.
Toch, als ik daar woon en ik sta in de lift of bij de trap, en ik kom een andere bewoner tegen die niet van mijn groep is, dan kan het zijn dat ik geen gedag zeg. Want dat heeft geen functie voor mij. Tenzij ik er erg aan denk, dan lukt het wel om gedag te zeggen maar een heel gesprek aan gaan zit er niet in.
Ik heb daar geen behoefte aan.
Maar zoveel verschillende mensen als er zijn, zoveel verschillende autisten zijn er ook. Sommige autisten zijn juist erg aanklampend en vertellen je vanalles zonder dat je er een speld tussen krijgt.
Ik weet niet wat voor karakters er bij jou komen te wonen. Gedragsproblemen kunnen ook voorkomen. Deuren slaan, schreeuwen. Ik denk dat je dat allemaal beter aan de ouders en begeleiding kunt vragen, maar ook best aan de mensen zelf als zij dat 'aankunnen'.
.Tja, de ouders vertellen natuurlijk geen negatieve dingen over hun kinderen, en al helemaal niet over hun fantastische project, dus wat dat betreft zullen we het allemaal zelf uit moeten vinden. En geen gedag zeggen vind ik persoonlijk niet zo erg. Daar heb ik ook niet altijd zin in
.Ze hebben wel hun eigen "complex", dus het zou zomaar kunnen dat we ze bijna nooit zien?
Die gedragsproblemen daar maak ik me inderdaad wel zorgen om. Schreeuwen en deuren slaan vind ik ook niet zo erg (ook omdat ik er niet pal naast woon
. ) maar bijvoorbeeld wel dat als er kinderen buiten spelen, en er een bewoner aankomt die dat niet trekt, die misschien wel helemaal uit zijn stekker gaat op straat. En als er één bewoner uit zijn dak gaat, of de rest dan ook uit zijn dak gaat en het halve pand wordt afgebroken. Ik weet niet of dat terechte zorgen zijn, maar het zit wel in mijn achterhoofd.Vooral omdat het gewoon niet leuk is om overal 'buiten te vallen'. Compensatietactieken zijn dan ook aan de orde van de dag.
Ik ga pas in het openbaar uit mijn stekker als er écht geen andere mogelijkheid tot uiten is.
En dan val ik geen kinderen aan ofzo.
De echte onmacht en paniek zullen veel van de mensen die in die woonvorm wonen thuis, binnen, laten zien.
Dat de hele groep in 1x over de zeik gaat en het huis afbreekt heb ik nog nooit meegemaakt.
Vaak is het uit de stekker gaan een gevolg van langere opstapeling van dingen. Het lijkt me dat een doel van de woonvorm is om dit soort gedrag te leren managen. Maar het kan een keer mislopen, maar voor beschadigingen aan kinderen/ huizen ofzo hoef je zeker niet bang te zijn denk ik.
Hij vindt het super op school, zijn enige angst is dat de taxichauffeur hem vergeet af te zetten bij school. En vandaag is hij ook helemaal alleen met de taxi gegaan, zowel heen als terug.
Ik kreeg net een mailtje van school waarin de directeur zei dat iedereen hem al in zijn hart heeft gesloten.
En vanavond heeft hij een proefles turnen gedaan (we proberen hem toch weer op een sport te krijgen) en dat ging ook heel goed.
quote:
Ik kreeg net een mailtje van school waarin de directeur zei dat iedereen hem al in zijn hart heeft gesloten.
Ik juich gewoon mee!Kim ik zou me er niet te veel zorgen om maken. Er hebben meer misschien wel meer mensen geen diagnose dan wel, en daar heb je toch ook geen last van?
Ik woon aan de rand van een woongebied voor mensen met een verstandelijke handicap, en op een die soms nogal hard lacht, heb ik er weiig last van.
De buurjongens van de overkant met hun stratenmakersferrari maken meer herrie
)Nu ben ik samen met mijn ouders een hele planning aan het maken want een verhuizing is nogal een opgave als je zoveel spullen hebt als ik, én ook nog eens veel kleiner gaat wonen. (van 2 ruime kamers naar 1 kleine kamer). Maar de groep en de begeleidingsstijl is zo fijn dat ik het ervoor over heb.
Het wordt vast weer een mooie leefruimte, mijn ouders zijn pas tevreden als het een klein 'paleisje' is geworden.
Het is nog geen 10 minuten fietsen van ons huis vandaan
Ik vind het super voor je! En hoop dat het door de groep en begeleiding het perfecte plekje voor jou word.
ik hoop dat je nieuwe plek je brengt wat je ervan verwacht
Nog een vraagje voor jou. Ben je nog steeds enthousiast over Sensorische Integratie? Het is ons voor Job aangeraden en ik weet dat jij er een tijdje geleden heel blij mee was.
Wijs geworden hadden we alle spaarkaarten goed weggestopt, want zuslief wilde wel heel graag een muppet. Wat er nou aan de hand was wisten we niet. Het enige wat er uitkwam was dat er geen muppets in huis mochten komen, met hele argumenten dat ze veel te duur waren en zo.
Gisteren kwam het er dan eindelijk uit bij het naar bed gaan. Hij was zo bang voor de muppets. Hij had al nachtmerries van de poppen gehad en durfde de AH niet meer in. Afgesproken dat zijn zus toch een muppet kon halen, maar dat ze die dan op haar eigen kamer moest laten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze niet had zien aankomen. Ik zie alleen maar die schattige knuffels, maar voor hem zijn ze dus heel eng.
Dat zou ook een typische Kim reactie zijn trouwens.Lastig hoor om erachter te komen wat nou de trigger is bij zoiets.
Kermit vindt hij de minst enge.
Job heeft deze vorm van autisme (overigens als allereerste door Oxy genoemd)
Regulatieproblemen
Hoewel MCDD wordt beschouwd als een variant van het autisme of PDD-NOS, staan bij kinderen met MCDD niet de contactproblemen op de voorgrond maar de problemen bij het reguleren van emoties en gedachten.
Een beetje angst ontaardt bij hen meteen in paniek, een beetje boosheid wordt razernij. Hun veel te sterke fantasie zorgt ervoor dat hun gedachten met hen op de loop kunnen gaan, waardoor fantasie en werkelijkheid niet meer uit elkaar worden gehouden.
Soms vertellen ze over 'stemmetjes' of 'mannetjes' in hun hoofd die hen regeren zonder dat ze zich daartegen kunnen verzetten. Het regulatiemechanisme, de innerlijke thermostaat die emoties en gedachten in evenwicht houdt, werkt bij hen kennelijk minder goed.
Zicht op sociale verhoudingen
Kinderen met MCDD nemen wel initiatieven tot contact met anderen, maar missen vaak het vermogen sociale verhoudingen goed te doorzien. In de geborgenheid en veiligheid van een een-op-een-relatie met een volwassene kunnen ze vaak redelijk functioneren. Het gaat mis zo gauw de situatie complexer of minder overzichtelijk wordt.
Op het schoolplein, in de winkel, op het verjaardagspartijtje, op het familiefeest ontsporen deze kinderen heel snel en reageren dan met angst of woede.
Dit is hem zo ten voeten uit. En voor ons is het echt de grote uitdaging om hem in zijn angsten en fantasieen weer op het juiste spoor te krijgen. En ik weet ook wel dat de driftbuien en het verscheuren van de muppetkaarten wel ergens zo'n oorsprong moeten hebben, maar het komt er pas veel later uit en in dit geval had ik het toch even niet door. Ik dacht dat hij bang was dat we maar genoeg zegels zouden kunnen sparen voor één pop en dat hij zich al aan het wapenen was voor de teleurstelling.
[ Bericht 40% gewijzigd door livelink op 06-02-2012 09:44:35 ]
Hier is het ook vaak dat je er pas achteraf achter komt wat er nou precies aan de hand was.
Daarvoor was het een stuk moeilijker. Zo was hij er een tijdlang van overtuigd dat ons huis een enorme dinosaurus was. En hij durfde geen stap te doen zonder één van ons in de buurt. En als we het dan met hem probeerden te bespreken, dan zei hij: 'ja, maar ik zie hem toch en ik hoor hem toch!'. En dat was natuurlijk veel overtuigender dan onze argumenten. Zo allesoverheersend is het gewoon niet meer, dankzij de medicatie. Daarvoor was er bij hem echt wel sprake van groot psychisch lijden, daar ben ik van overtuigd. Het is alleen zo jammer dat sommige mensen alleen maar dat stoute, boze jongetje zien.
En dat hij dat zelf ook soms alleen maar ziet. Dit weekend had hij in een onbewaakt moment wat snoepjes gepakt en ik was daar boos om geworden. Dan gaat hij zichzelf pijn doen en zeggen dat hij nou eenmaal ook een stout, kutkind is en zo. En als ik hem dan zeg dat hij gewoon heeft gedaan wat elk kind wel eens doet, namelijk snoepjes stelen. En dat ik gewoon gereageerd heb zoals elke ouder reageert, namelijk met mopperen. En dat het niks meer en minder is dan dat, dan zie je de opluchting ineens. Oh ja, want op de groep waren er ook kindjes die 's nachts snoepjes gingen stelen als de groepsleiding in het kantoortje zat. En oh ja, gisteren had Katja ook een snoepje gepikt. Maar als ik dat niet tijdig oppik, dan escaleert dat alweer.
al die angsten, wat moet dat zwaar zijn. ik ben met Cato ook nog wel eens bang dat 't die MCDD kant op gaat, omdat ze ook wel erg ver kan gaan met fantaseren en de grens met de werkelijkheid ook lang niet altijd echt goed kent. maar haar gedrag is lang niet zo extreem als wat ik over Job lees.ik word zo af en toe gek, hoe druk hij is.
op het irritante af
Wat kan ik andres doen in de omgang met deze leerling ?
constant je woorden op een goudschaaltje leggen, maakt de conversatie niet makkelijker.
Of altijd als je een algemene instructie geeft, daarna nog even persoonlijk tegen die leerling zeggen wat de bedoeling is en checken of hij het ook zo heeft begrepen?
de goede dan wel te verstaan. Vooraf bedenken hoe woorden kunnen worden verstaan, is een 2e natuur bij docenten van VMBO-ers geloof ik of van pubers in het algemeen misschien wel...die willen jou woorden nogal eens anders uitleggen dan bedoeld.Gisteren wilde ze nog naar buiten, vlak voordat Djeez thuis kwam. Dus ik zei dat ze dan papa kon opwachten en mee naar huis kon nemen.
Dacht Kim dat ze hem van zijn werk mocht ophalen. Zag ik haar die richting oplopen, ipv de speeltuin, waar hij langskomt. En waar ze vaker op hem heeft gewacht.
Oeps! Dus duidelijker zeggen in dit geval!
daarna begon de grote zoektocht die uiteindelijk stopte bij de sportzaak. De verkoopster deed echt haar best hoor, maar het werd één grote babylonische spraakverwarring tussen haar en L.
zij vroeg waar vooraan zijn tenen zaten en L. begreep dat zijn voet naar voren moest in de schaats, zodat zijn tenen tegen de voorkant kwamen. De verkoopster dacht vervolgens dat de schaatsen te krap waren en wilde die dingen al in standje 39 laten zetten.
En L. maar doorkletsen over van alles en nog wat, en zij maar blijven vragen of de schaats goed zat bij de tenen, waar hij maar constant omheen bleef kleppen.
Ik heb het een tijdje aangekeken en toen maar uitgelegd dat L. autistisch is en daarom anders dan anders reageerde en dat nam ze goed op.
maar goed. de schaatsen staan nu nog op maat 38 waar hij met twee paar dikke sokken prima in past.
alleen dat schaatsen wil maar niet echt. het blijft houterig gekrabbel, maar L. denkt dat hij zo de elfstedentocht uitrijdt volgens mij, want hij gaat meedoen met de schaatstocht van school. 25 km
ik zie t hem niet direkt doen eerlijk gezegd.
Terugvragen wat gezegd is, vlak nadat iets gezegd is. Zodat het snel en meteen duidelijk is of het goed begrepen is.quote:Op maandag 6 februari 2012 19:23 schreef Muks het volgende:
Ik heb een leerling met MCDD, 'het' kind heeft niet zo zeer last van angsten maar alles wat tegen de leerlingen gezegd wordt, komt totaal ander binnen en dat maakt communiceren zeer lastig. Vooral de woede op het moment dat blijkt dat het gene dat volgens de leerling is gezegd niet is gezegd of heel anders is gezegd is soms heel eng en bedreigend.
Wat kan ik andres doen in de omgang met deze leerling ?
As zaterdag gaat ze voor het eerst naar zwemles. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat!
Mijn verhuizing is over twee weken al!
De tijd gaat echt snel en nu zit ik halfweg overal, voor mijn gevoel.De nieuwe kamer voor mij wordt heel gaaf. Ik heb een zwarte hoogslaper gekocht en een gele bank en roze kastjes.
Elke week gaan we even langs om te klussen.
En volgend weekend ga ik met phluphy naar Berlijn! Wisten jullie dat al? We gaan met de trein een stedentrip maken, ik heb er veel zin in!!! Phluphy en ik kunnen het heel goed vinden met elkaar. Het is spannend. Dat wel!
En succes met al verhuistoestanden. Het wordt erg leuk, zo te lezen. En ook al heb ik je nog nooit echt ontmoet hier in de buurt, ik vind het toch een vreemd idee dat je vertrekt uit mijn regio.
Het gaat. De wisseling van groep is goed gegaan vooralsnog en de ophoging van zijn medicatie sloeg zo goed aan dat verdere ophoging niet nodig is. Het blijft wisselend hoor maar gemiddeld gezien gaat het goed.quote:
Mwanatabu, hoe gaat het bij jullie inmiddels?
Ik krijg over een maand weer oorlogsraad met de arts plus begeleiding omdat we toch heen willen naar wat minder grilligheid dus dat wordt weer spannend. Puberteit staat ook voor de deur (hij wordt in maart 11) dus ik zet me wel schrap hoor.
Lief dat je het vraagt
ik lurk hier nog steeds hoor! Gelukkig heb ik nog een paar jaar voordat ik daar beland.
http://www.allesrondomaut(...)00029&page=0&lang=NL
Deze lijken iets goedkoper? Maar misschien niet precies het vest dat je zoekt. Maar ik dacht, ik wil het toch even melden.
edit: zie nu net pas dat die met de ballen idd het duurst is
Door een storing op fok icm met iPad heb ik jullie berichtjes wekenlang niet kunnen lezen. Maar nu dan toch.
Ook de groetjes van phluphy, die zit naast me en bedankt jullie ook!
Alvast voor de terugreis:
School en luca werkt dus niet. alle toeters en bellen worden erbij gesleept.
eerste rapport was kielekiele maar oke, nieuwe school, wennen, volgende keer graag beter.
tweede rapport niet veel beter, dus nu contact gezocht met school.
Ondanks dat L. zegt dat hij zijn huiskwerk altijd maakt, blijkt hij dat dus regelmatig niet in orde te hebben.
Ik heb tot dusver geweigerd in Magister te kijken omdat ik hem de kans wilde geven zelf zijn falen op te biechten, maar niks dus.
Ook de brief voor de spreekavond met leraren is niet ingeleverd (kwam ik vanochtend om half 9 achter, terwijl het ding uiterlijk om 9 uur bij de receptie moest liggen) ik heb m eigenhandig ingevuld en gebracht. (De vorige had hij zelfs samen met zijn rapport verstopt)
de schoolbegeleiding word ingeseind en die gaat aan de gang en er wordt gekeken naar begeleiding voor bij het leren.
Gelukkig maar want ik was al bang dat ik er alleen voor stond en ik had al tijden het gevoel de grip te verliezen. Ik had ook geen idee waar en hoe ik moest beginnen.
L. blijkt dus tegen me te liegen/verdraaien en te verdonkeremanen.
Het vervelende is dat hij me wel feilloos weet te raken: ik voldoe niet aan jou verwachtingen, het is niet goed genoeg, terwijl dat het niet is.
hij hoeft voor mij de sterren niet van de hemel te leren, maar ik zie hem wegglippen en ik wil het stoppen voor het te laat is.
Gelukkig is de onderbouwbegeleidster, die ik vandaag sprak (eigenlijk over iets heel anders) het helemaal met me eens. vandaar dat het hele traject in gang gezet wordt om L. in ieder geval binnenboord te houden, want dat moet absoluut kunnen volgens haar.
En ik ga Lucertis maar weer eens bellen. Want ook daar loopt geen afspraak mee (volgens L. ) maar ik heb besloten dat ik dat ook maar moet gaan controleren.
Maar wat een vervelende situatie
Maar zo te horen pakt school het goed op. Bij mijzelf heeft dat destijds goed geholpen dus ik hoop voor jouw L. ook de mevr. aan de telefoon zag dat dus niet als pubergedrag, terwijl ik dat dus wel noemde. zij zag een patroon, wat ze bij andere autistische leerlingen ook zag: wat je niet ziet, is er niet.quote:
Het verdonkeremanen en liegen komt me bekend voor als DML puber dus in dat opzicht is L. een doodnormale puber
Maar wat een vervelende situatie
en dat is iets wat L. idd heel erg heeft.
aan de andere kant was het van het weekend ook ineens out of the blue: mijn vader kijkt niet naar me om. dan heb ik ook zoiets van : waar komt dat nou ineens vandaan? we hebben het er nooit over hier.
zou het hem dan toch dwars zitten? en wat wil hij ermee?
Het heen-en-weer schriftje is ook verscheurd en weggegooid. Job wil geen vermenging tussen werelden. Er is school en er is thuis en dat zijn twee verschillende grootheden. Dat had hij ook heel sterk met de groep en thuis. Dat mocht ook totaal niet vermengen. Pictogrammen en methodes die hij op de groep aangeleerd kreeg mogen wij thuis niet gebruiken. Want die hoorden bij de groep en niet bij thuis. Heel strikt allemaal.
maar aan de andere kant: moet ik m dan geen gamecube geven (waarvan hij overigens de helft van zijn eigen geld bij moest leggen) omdat zijn cijfers net aan zijn?
het ligt gewoon niet in zijn vermogen om het zelf te doen, zelf de structuren aan te brengen.
maar goed, school gaat de registers opengooien (ze hadden het weer over pgb en rugzakjes, tot nu toe is me dat niet gelukt, dus kom maar op!)
en wat dat vadergedoe betreft: bij mij zegtie toch niks, dus ik speel de bal door naar Lucertis. dan kunnen die er misschien wat mee. ik heb geen idee wat hij van zijn vader verwacht en gezien onze niet echt hartelijke verstandhouding (we hebben geen ruzie hoor, maar dr is gewoon niets mee af te spreken) ga ik me er ook niet mee bemoeien, heb ik het straks weer gedaan.
de routebeschrijving naar de ijsbaan bijvoorbeeld. die deugde niet volgens hem omdat hij verdwaalde, en die heeftie in zijn woede verscheurd. om vervolgens ons te bellen.
en zo worden regelmatig dingen verscheurd en is hij weer regelmatig boos als dingen niet gaan zoals hij wil.
zo was hij zaterdag heel boos en was zijn uitje volgens hem verpest omdat hij niet mocht bowlen op de baan waar de hekjes omhoog staan en nu had hij maar een hele lage score.
ik heb echt moeten praten als brugman om hem in te laten zien wat allemaal wel leuk was en dat het ook wel eens niet zo gaat als hij denkt. lastig lastig lastig
het gesprek met school vandaag was eigenlijk een gevolg van mijn boze brief over dat ijsbaan-incident.
ze erkende dat het absoluut ontoelaatbaar was dat school niet bereikbaar was en ze wist het ook niet.
als ik het niet gemeld had, had ze het ook nooit geweten.
het wordt meegenomen als punt bij de vergadering met de direktie, die ze deze week heeft en het mag ook nooit meer voorkomen dat school niet bereikbaar is.
heb ik toch al wat bereikt !
ach hoe vaak heb ik het daar niet over gehad. L. met zijn hokjes. het stappen van de ene wereld in de andere. en daar is nu ook nog een keer de wereld school bij gekomen. en dan is de wereld van voortgezet onderwijs wel heel groot.quote:
Voor mij is het deels herkenbaar. Job liegt absoluut niet, het lijkt wel of hij het niet eens kan. Tegelijkertijd komt er ook echt geen brief van school die via hem moet komen bij mij aan. Hij vertelt me wel altijd heel eerlijk dat er een brief was en dat hij die verscheurd en weggegooid heeft.
Het heen-en-weer schriftje is ook verscheurd en weggegooid. Job wil geen vermenging tussen werelden. Er is school en er is thuis en dat zijn twee verschillende grootheden. Dat had hij ook heel sterk met de groep en thuis. Dat mocht ook totaal niet vermengen. Pictogrammen en methodes die hij op de groep aangeleerd kreeg mogen wij thuis niet gebruiken. Want die hoorden bij de groep en niet bij thuis. Heel strikt allemaal.
ik begrijp het wel, maar het moet echt anders nu.
Ik heb mijn studies ook altijd gescheiden gehouden van thuis. Leuk hoor, familiedagen op de opleiding, maar dat is voor mij gewoon niet te doen.
Daarom is het ook goed dat die hulp nu vanuit school komt.
school is het met me eens dat er wat gebeuren moet en biedt allerlei mogelijkheden. ik wil gewoon het beste voor mijn kind. en als dat nou met wat steun hier en daar toch binnen zijn schoolwereld moet vallen, dan is dat maar zo.
ik heb nog even die opmerking over zijn vader nagevraagd en idd zou hij heel graag bijvoorbeeld eens een keertje samen met zijn vader willen zwemmen. zonder die hele sliert kinderen van hem erbij. gewoon lekker één op één.
dat heeft hij al meer aangegeven hoor, maar kennelijk wordt er vanuit daar niets aan gedaan.
maar dat hier off-topic
Wat sneu dat zijn vader dat niet oppikt.quote:
en idd zou hij heel graag bijvoorbeeld eens een keertje samen met zijn vader willen zwemmen. zonder die hele sliert kinderen van hem erbij. gewoon lekker één op één.
Zó begrijpelijk dat L dat graag zou willen. En sterkte Lady, met de schoolperikelen. Lijkt me moeilijk om daar een goede en werkzame balans in te vinden. Wellicht als het vanuit school geinitieerd wordt, dat de scheidslijn school/thuis wat flexibeler kan zijn??
Dat maakt het voor hem gemakkelijker om het te aanvaarden. Als dat voor L. ook zou gelden, dan zouden de huidige ontwikkelingen alleen maar positief kunnen uitpakken.
Wellicht dat dat al een stuk rust geeft
we staan aan het begin van de 'nieuwe aanpak' dus wie weet is dat iets dat voortaan gemaild kan worden.quote:Op maandag 20 februari 2012 19:55 schreef Troel het volgende:
Maar serieus lady_wrb, kan je niet met school afspraken maken dat die brieven gewoon niet via Luca gaan, maar op de post gaan?
Wellicht dat dat al een stuk rust geeft
vanavond heb ik zijn frans overhoord. dik drama, maar het is gelukkig voor woensdag, dus morgen doen we het nog een keer. wie weet blijft er zo meer hangen.
iemand toevallig een tip om makkelijker vocabulaire te leren? of blijft het toch gewoon stampwerk?
ik laat het altijd een keer overschrijven om 'het gevoel' te krijgen.dat deed ik zelf vroeger en dat werkte voor mij. maar misschien werkt het voor L. niet, dus als iemand een ander idee heeft....
En wat ik prettig vond was het computerprogramma "overhoor"
maar ik vind het ook heel belangrijk om iets op te schrijven. dan ben je sowieso met de spelling bezig.
ik heb ook met L. afgesproken dat hij wat beter gaat schrijven. zijn handschrift is echt om te huilen en van de spelfouten word je niet eens grijs, maar krijg je spontane haaruival
zo kwam ik in zijn schrift het woord "bellagerlijk" tegen. ik had een vermoeden, maar bij navraag bleek dat idd om het woord belachelijk te gaan. dat is toch droevig
Dat gaat om hoe je het schrijft maar goed, ik heb vanmiddag met hem gesproken en het lijkt of hij weer wat ontspannenner is, nu hij weet dat ik alles weet. het lijkt me voor hem ook niet fijn om zoveel geheim te houden voor zijn moeder. het lijkt me allemaal maar veel spanning opleveren, waardoor hij zich nog minder kan concentreren.
wat me opviel is dat hij niet taalde naar computerspelletjes maar de hele avond gezellig beneden bleef.
misschien toeval, maar misschien is het verdwijnen in computergames ook een manier van zich afsluiten.
ik wacht rustig af en ga nu nog even naar boven voor een knuffel
Het hielp mij erg om te leren vroeger. Ook omdat sommige kinderen een bepaald beeld in hun hoofd prenten (beelddenkers).
Je moet kaartjes knippen van papier, en dan op de ene kant het woordje in het frans, en op de andere kant in het nederlands, kan je overal mee naar toe nemen, en dus overal leren. Wel steeds de stapel schuffelen! (voor een verschillende volgorde) en je zowel de ene kant als de andere kant op makkelijk leren.
Om het makkelijk te maken kan je dan ook beginnen met een paar kaartjes (misschien zelfs eert kijken welke hij al kent) en er dan steeds 1 a 2 bij doen?
En ik heb geleerd hoe we met die slechte periodes om moeten gaan. Tot zover allemaal goed.
Maar een slechte periode bij Job krijgt altijd meteen zoveel consequenties en daarmee direct een hele zware lading. Maandag is hij weggelopen op school. OK, school was gewaarschuwd dat dat een risico is bij Job. Als het hem allemaal te moeilijk of te veel wordt, dan probeert hij weg te lopen uit de situatie. Hij is vanzelf weer teruggekomen en heeft (naar eigen zeggen) alleen in de buurt rondgelopen. Nu ben ik al zover dat ik daar ook op vertrouw. Hij heeft een goed ruimtelijk inzicht, dus zelfs al is de buurt onbekend voor hem zal hij niet snel verdwalen. En ik weet dat hij als hij gekalmeerd is vanzelf weer terugkomt. School heeft er ook wat dat betreft geen drama van gemaakt, hij heeft alleen wel de rest van de dag bij de directrice op de kamer moeten zitten.
Maar ja, hij heeft deze week ook 2x geweigerd om met met de taxi mee terug te gaan. De taxichauffeur heeft hem letterlijk op moeten tillen en over de schouder de taxi in moeten nemen. Terecht zegt de taxichauffeur nu dat hij dat niet kan hebben en dat er ook nog andere kinderen zijn. Dus de dreiging is op dit moment heel groot dat hij niet meer mee mag met de taxi.
En daarmee heeft zijn terugval nu ineens zo veel extra stress en lading gekregen en ik weet ook geen oplossing. Stress en druk zijn voor Job funest, dus als ik die ook nog richting hem zou laten doorschemeren dan weet ik zeker dat het fout gaat. Aan de andere kant kan ik ook geen garanties geven aan de taxichauffeur. Dus ik weet het even niet. Misschien moet ik iemand gaan inhuren die Job elke dag naar school brengt en haalt? Daar hebben we eigenlijk het geld niet voor. Dan maar terug naar het reguliere onderwijs? Dat is voor Job de slechtste optie.
Moet ik mijn baan opzeggen en Job zelf elke dag halen en brengen? Dat houdt dan meteen in dat Katja elke dag 's ochtends en 's middags een tijd alleen thuis zit. Kortom, wat een kleine terugval direct grote consequenties kan hebben.
Oh, en nog voor de vrolijke noot; ik zei tegen Job dat hij even een terugval had. Hij reageerde met dat hij ook een heenval had. "Ik durf nu weer helemaal zelf naar de wc en alleen naar boven, dus dat is een heenval, mama!"
Ik wist niet dat er een mogelijkheid is voor taxi alleen. Ik zal het eens navragen, maar ik denk niet dat dat alle bezuinigingsrondes heeft overleefd eigenlijk.
Mijn vader rijdt ook een busje naar speciaal onderwijs, en dan hebben we het soms echt over kinderen die de ruiten eruit trappen. Hij kan aangeven dat er iets speelt met een kind, maar pas als er sprake is van bedreigingen etc. voor hemzelf of andere kinderen die hij vervoert kan zo'n beslissing genomen worden en dan nog krijg je eerst echt een gesprek (of tien). Het is echt niet zo dat zo'n man "zomaar" kan roepen dat ie niet meer mee mag. Hier is dat in ieder geval niet zo.
Ondertussen kun je misschien iets gaan uitdenken met Job qua beloning voor elke rit die goed gaat (dus: zelf instappen, niet schreeuwen of weigeren)? Misschien is dit voor Job juist extra spanning naar die ritjes, maar het is maar een idee.
Sterkte!
Er is een periode geweest dat Eva de taxibus in moest worden gesleurd, vreselijk was dat. Elke dag opnieuw een fysiek gevecht om haar die taxi in te krijgen.
We hebben ook een periode gehad dat ze schreeuwend en huilend wegreed. Weer een andere periode dat ze steeds haar gordel afdeed en ging staan waarop niemand haar wilde vervoeren
Elke keer is het een kwestie van volhouden geweest en dat in overleg met de zeer welwilende taxicentrale. Ik heb menigmaal huilend aan de telefoon gehangen, en heb altijd met medewerking van de chauffeurs een oplossing gevonden.
Succes! Het is ontzettend moeilijk.
Het gaat over de autitouch ..
Nerd in actie voor haar broertje
Dikke knuf voor jullie!
Sinds vanmiddag gaat het trouwens weer heel lekker met hem, dus dat biedt hoop. Vorige week was het slapen iedere keer een ramp, dus ik vrees dat de vermoeidheid ook een rol heeft gespeeld. Als ik hem qua slapen nou maar weer eens goed in een ritme kreeg.
ik heb van de week ouderavond gehad. het hulptraject gaat worden gestart. de onderbouwbegeleidster vroeg waarom er op de basisschool niet al een rugzakje was aangevraagd. toen ik zei dat de leraar vond dat er niks met hem mis was,hooguit wat autistische trekjes was ze heel verbaasd en zei: ze dat hij overduidelijk autistisch is.
ze wil dus alsnog proberen om een rugzakje aan te vragen, maar dan moest L. bij lucertis bekend zijn. nou daar kennen ze hem al vanaf zijn vierde.
hier heb ik weer een probleem van een andere orde. dat kan ik helaas niet vrijuit bespreken hier ivm eventuele meelezers
en ook omdat het vrij uitzichtloos is Ik wil me niet bemoeien met je belonen, maar ik kan me voorstellen dat je start met elke dag een kleinere beloning én dan na een x-aantal keer een grotere.. 10x met de bus mee én goed gaan is misschien wel wat hoog gegrepen. Ik weet natuurlijk niet waar hij mee te belonen is en wat je in het vooruitzicht gesteld hebt..quote:
Jullie ervaringsverhalen met de taxi stellen me wel een beetje gerust. Ik heb met Job een beloning afgesproken als hij komende week zonder één klacht met de taxi gaat en een straf voor als er wel klachten komen. Maar ja, ik wil het ook niet te zwaar inzetten, want dan wordt het juist teveel een item voor hem. Dus nu maar even afwachten hoe het beloningssysteem werkt.
Sinds vanmiddag gaat het trouwens weer heel lekker met hem, dus dat biedt hoop. Vorige week was het slapen iedere keer een ramp, dus ik vrees dat de vermoeidheid ook een rol heeft gespeeld. Als ik hem qua slapen nou maar weer eens goed in een ritme kreeg.
Sterkte ermee..
We zijn met Job een beetje de alternatieve kant opgegaan door de keuze van een antroposofische kinderpsychiater. Die psychiater had kunstzinnige therapie voor hem aangeraden, dus wij hebben braaf een kunstzinnig therapeute gezocht en daar heeft Job 7x een sessie gehad. Inmiddels is dat afgerond en vanavond hadden wij het eindgesprek met haar.
Job had het echt heel erg naar zijn zin gehad en vond het heel jammer dat het voorbij was, dat was eigenlijk al een complete verrassing voor ons. Maar het eindgesprek en daarmee de resultaten was een nog grotere verrassing. Echt bijzonder wat zij met Job gedaan en bereikt heeft. En ze was heel positief en ze zag de toekomst ook heel positief in, want zo zei ze (en liet ze ons ook zien): "Job vliegt alles in eerste instantie vanuit zijn gezonde kant aan, hij probeert het iedere keer weer".
Gek he, maar het was gewoon balsem op mijn ziel dat iemand ook de gezonde kant van Job ziet en de moeite die hij zelf ook doet om zo goed en zo kwaad als het kan overeind te blijven.
En weet je, misschien is het allemaal zweverig en zo, maar het voelde voor ons ook zo raar aan om je kind alleen maar voor de rest van zijn leven medicatie te geven zonder ook andere dingen te doen. Die medicatie is op dit moment een gegeven, maar alles wat we daarnaast kunnen winnen met andere dingen is meegenomen.
Is er geen mogelijkheid dat Job door kan gaan met die therapie of iets vergelijkbaars? Als hij het zo leuk vindt is het zonde dat het afgelopen is.Toneelclubje misschien? Ben hier ook op zoek voor mijn jongste zoon. Wat hem betreft heb ik misschien een wat mindere update, want die ligt momenteel ook onder de loep...quote:
Wat klinkt dat goed livelink
Vertoont toch bij vlagen erg afwijkend gedrag wat leerkrachten echt opvalt. Heeft bijvoorbeeld echt lak aan wat de groep doet, dat boeit hem gewoon niet. Hij is blijven zitten dit jaar omdat hij niet meekomt met de uitleg van de leraar alleen. Hij luistert wel en probeert het echt maar het komt gewoon niet over lijkt wel. Weinig zelfvertrouwen en dús stelt hij zich op als de clown of "lost het even op" op fysieke wijze. Is sowieso erg aanrakerig maar dus ook als dat niet zo gepast is.
Is verbaal wel enorm vaardig, leest als een trein maar heeft dus best weinig interessegebieden met leeftijdsgenootjes en denkt aan hele andere dingen ("Het heelal gaat dus ook kapot uiteindelijk he mama?"). Het gaat nu goed in de klas en ik ben ervan overtuigd dat hij "er" wel komt maar hij heeft daar waarschijnlijk wel hulp bij nodig.
Dat was dus weer even slikken...
We worden momenteel overspoeld met rekeningen voor Job. En dan is het lastig om een keuze te maken. Gaan we door met de kunstzinnige therapie voor Job of gaan we door met de ondersteuning die wij krijgen? Het liefst allebei natuurlijk.
Het komt wel allemaal voort uit onze eigen keuze voor dat antroposofisch kindertherapeuticum, hoor. Maar soms steekt het wel. Als ik daar kom zie ik alleen maar de elite met hun kinderen daar zitten. Eigenlijk oneerlijk. Maar ik wil ook liever niet terug naar de Altrecht-achtige instanties.
Mwana, ik kan me voorstellen dat dat even heel moeilijk voor jullie is. Je wilt zo graag dat alles goed gaat en dan vooral op dat sociale vlak en school. 'Afwijkend gedrag' is zo enorm lastig om mee om te gaan.
Het is aan de ene kant niet mogelijk om de rest van de maatschappij te dwingen om met dat afwijkende gedrag om te gaan en het is tegelijkertijd ook zo goed als onmogelijk om je kind dat afwijkende gedrag af te leren. En zo rol je van de ene escalatie naar de volgende escalatie.
Livelink, ik ben blij dat het met de bus nu weer beter gaat. En ik hoop van harte dat jullie geen financiële keuzes hoeven te maken mbt Job.
Ik las in het recente nummer van Psychologie Magazine over de nieuwste bevindingen over autisme. Het schijnt dat lichaam en geest écht verweven zijn. Zelfs de vertakkingen van de bronchiën naar de longen wijken bij kinderen met autisme significant af van kinderen zonder autisme. Wellicht interessant. Het is een artikel van 12 pagina's.
Mwana...
Oh, dat klinkt als interessant leesvoer. Bedankt! Ik wist wel dat er minder verbindingen waren in de hersenstam tussen de twee hersenhelften bij autistische kinderen. Volgens mij heb ik dat in één van de vorige topics opgepiktquote:
Oi Mwana...
Livelink, ik ben blij dat het met de bus nu weer beter gaat. En ik hoop van harte dat jullie geen financiële keuzes hoeven te maken mbt Job.
Ik las in het recente nummer van Psychologie Magazine over de nieuwste bevindingen over autisme. Het schijnt dat lichaam en geest écht verweven zijn. Zelfs de vertakkingen van de bronchiën naar de longen wijken bij kinderen met autisme significant af van kinderen zonder autisme. Wellicht interessant. Het is een artikel van 12 pagina's.
Vanochtend lukte het gewoon niet. De taxi stond voor de deur en zijn jas was er niet. Die was J. gisteren vergeten bij de BSO. En dan had ik alles op alles kunnen zetten om hem met een andere jas alsnog de taxi in te krijgen, maar ik had de energie gewoon niet meer en heb de taxi weggestuurd. Hoe het vandaag nou verder moet weet ik even niet. En het zou zomaar kunnen dat dit voor Job een teken is dat het hem kan lukken.
Dat soort dingen kan Kim ook niet goed tegen. Met pijn en moeite weten te overtuigen om de oude jas aan te doen. Ze gaan naar het bos+ kinderboerderij met school zometeen.
Kim wil nu ineens alleen de joggingbroek aan, die vrij wijd zit bij de billen, geen gezicht.
Die strijd gaan we hier niet teveel aan, want ze kan goed volhouden!
We hebben afgesproken dat ik de school weer bel en dat ik hem (als het mag van school) alsnog met het ov ga brengen.
Helaas, school vond dat niet zo'n goed plan. Ze vonden het beter dat ik vandaag zou gebruiken om hem weer helemaal tot rust te brengen voor de rest van de week. Dat is ook wel een goed idee, ja.
Dus gaan we dat maar doen.
[ Bericht 27% gewijzigd door livelink op 28-03-2012 09:28:09 ]
Ah...gaat het toch even mis...quote:
Het is me vandaag voor het eerst niet gelukt om Job de taxi in te krijgen. Echt, het voelt alsof ik de handdoek in de ring heb gegooid. Al die energie elke dag en zo weinig hulp daarin van J.
Vanochtend lukte het gewoon niet. De taxi stond voor de deur en zijn jas was er niet. Die was J. gisteren vergeten bij de BSO. En dan had ik alles op alles kunnen zetten om hem met een andere jas alsnog de taxi in te krijgen, maar ik had de energie gewoon niet meer en heb de taxi weggestuurd. Hoe het vandaag nou verder moet weet ik even niet. En het zou zomaar kunnen dat dit voor Job een teken is dat het hem kan lukken.
Ongelooflijk wat er om kan gaan in zo'n koppie dat hij dan zo overstuur raakt van een jas. Ik denk soms weleens dat je zelf een beetje autistisch moet gaan denken om alles goed te laten verlopen als ouder. Klopt de tijd op de minuut? Heb ik letterlijk genoeg gezegd wat we hierna gaan doen? Verwacht ie niet dat we met de fiets gaan? Zal ie gaan flippen omdat we de vorige drie keer een andere route namen? Onverwacht bezoek...kan er een bord bij? Oh god, vorige keer heb ik dit met spekjes klaargemaakt...etc.
Je kunt gewoon niet alles voorzien en door hun ogen zien. Kon het maar!
Edit: oeh een update. Nou ja, gelukkig dat je wat met hem hebt kunnen praten, dat geeft de burger weer moed hoop ik. Sterkte en maak er een leuke dag van alsnog
Livelink jij bent ook maar mens he? Soms is het ook gewoon ongelooflijk zwaar om steeds maar vooruit te zien, de wereld te plooien en in te richten en ook nog fysiek moeten sleuren aan iemand.
Fijn dat je zo goed met J kan praten hierover, dat je kunt leren hoe het werkt in zijn hoofd. Dat lijkt me zo schelen, ook al blijft het soms zoeken naar oplossingen...
Toen zijn we gaan lunchen samen. Het voelt een beetje verkeerd om hem bijna te belonen voor zijn moeilijke gedrag, maar het was wel nodig om uit het slechte ritme te komen. De BSO is vandaag dicht, dus morgen heeft hij zijn jas nog steeds niet, maar hij heeft me beloofd om morgen met een andere jas gewoon naar school te gaan.
is het toch ergens goed voor geweest
)Jouw stukje doet me wel een beetje denken aan onze oudste zoon. Het gaat allemaal wel op het reguliere onderwijs maar hij vertoont nu eenmaal afwijkend gedrag. Hij is gewoon anders en reageert anders en je bereikt hem niet vanzelf met wat wij als 'normaal' zien.quote:
[..]
Toneelclubje misschien? Ben hier ook op zoek voor mijn jongste zoon. Wat hem betreft heb ik misschien een wat mindere update, want die ligt momenteel ook onder de loep...
Vertoont toch bij vlagen erg afwijkend gedrag wat leerkrachten echt opvalt. Heeft bijvoorbeeld echt lak aan wat de groep doet, dat boeit hem gewoon niet. Hij is blijven zitten dit jaar omdat hij niet meekomt met de uitleg van de leraar alleen. Hij luistert wel en probeert het echt maar het komt gewoon niet over lijkt wel. Weinig zelfvertrouwen en dús stelt hij zich op als de clown of "lost het even op" op fysieke wijze. Is sowieso erg aanrakerig maar dus ook als dat niet zo gepast is.
Is verbaal wel enorm vaardig, leest als een trein maar heeft dus best weinig interessegebieden met leeftijdsgenootjes en denkt aan hele andere dingen ("Het heelal gaat dus ook kapot uiteindelijk he mama?"). Het gaat nu goed in de klas en ik ben ervan overtuigd dat hij "er" wel komt maar hij heeft daar waarschijnlijk wel hulp bij nodig.
Dat was dus weer even slikken...
Hij heeft ook echt hulp en sturing nodig, veel meer dan de meeste kinderen.
Ik houd mijn hart echt een beetje vast voor straks...na groep 8 (nog een dik jaar).
Nee, schrikken was het niet en ik heb (nu wel, heb bij andere leerkrachten weleens tandenknarsend aan tafel gezeten) de indruk dat ze echt met een positieve insteek met hem aan de gang willen, om hem te helpen omdat ze de indruk hebben dat hij echt wel wil.quote:
Oh Mwana ik lees het nu pas. Pittig, was het iets wat je zelf ook had verwacht? Of schrok je echt van de conclusie van de leerkrachten?
...
Het is alleen een jongetje waar je even moeite voor moet doen om hem te leren kennen, dus aanvankelijk valt hij nog meer op dan nu. Zijn juf van nu zegt ook letterlijk dat ze inmiddels echt twijfelde aan haar eerste indruk (PDD-NOS) maar dat hij toch waarschijnlijk meer begeleiding nodig heeft om mee te kunnen komen.
Twee weken geleden hebben ze een soort IQ-test afgenomen en overmorgen gaan ze verder kijken naar concentratievermogen en probleemoplossend vermogen. Over een paar weken de uitslag, dan kunnen we daar verder op borduren en weten we ook wat hij eigenlijk kan.
Ah ok. Waarom houd je je hart vast? Waar ben je bang voor? Waar ben je tegenaan gelopen tot nu toe? (Ja ik vraag veel maar alles wat jij weet kunnen wij misschien iets mee)quote:
[..]
Jouw stukje doet me wel een beetje denken aan onze oudste zoon. Het gaat allemaal wel op het reguliere onderwijs maar hij vertoont nu eenmaal afwijkend gedrag. Hij is gewoon anders en reageert anders en je bereikt hem niet vanzelf met wat wij als 'normaal' zien.
Hij heeft ook echt hulp en sturing nodig, veel meer dan de meeste kinderen.
Ik houd mijn hart echt een beetje vast voor straks...na groep 8 (nog een dik jaar).
Ik kom trouwens uit een familie vol rare snijbonen dus ik ben wel wat gewend qua afwijkend gedrag (en heb daarom ook wel vertrouwen in mijn zoon dat hij het wel gaat redden).
[ Bericht 100% gewijzigd door lily op 28-03-2012 20:31:59 (post weer verwijderd uit privacy oogpunt) ]
Een klein voordeel, met de nieuwe wet van onze geweldige onderwijsminister zullen alle scholen zich veel meer moeten gaan instellen op kinderen zoals D.
Wat we op onze school altijd adviseren aan dergelijke kinderen is een kleine school voor VO. Korte lijntjes, veel oudercontact. Maar dat zijn wrs open deuren.
Livelink, wat een dag... Fijn dat je hem ten goede hebt weten te wenden!
Ik heb het grootste gedeelte van alle rugzakverhalen langs me heen laten gaan, ik heb al genoeg aan mijn hoofd. Maar met rugzakje zou Ruben mogelijk na de zomervakantie naar het regulier onderwijs kunnen.
Maar nu ben ik eigenlijk wel benieuwd van jullie: is dit verstandig? Of valt het jaar erop het rugzakje hoe dan ook weg en kan hij dan nog beter op het sbo zitten? Vragen, vragen, vragen en ik heb het gevoel dat ik van de instanties geen echte antwoorden krijg.
ja, precies...dat..alles...brrquote:
Ik kan me wel voorstellen Lily, dat je je hart vasthoudt. Immers, basisschool is relatief hardstikke veilig en gestructureerd. Kinderen kennen D al lang, weten wat en hoe, hele dag dezelfde leekracht, zelfde lokaal. Aanpassingen zijn dan makkelijkewr gemaakt dan wanneer je telkens een andere docent hebt, wisselende lokalen etc. Om over roosteruitval maar te zwijgen.
het logistieke, het plannen, huiswerk, veel docenten, tussenuren, weinig sturing
het voelt als totaal opnieuw beginnen (wat ook zo is natuurlijk), pff
Mijn ervaring is dat een rugzakje niet zo erg veel voorstelt. Als er een ambulant begeleider moet komen is dat vaak voor ondersteuning van de leekracht. Een half uurtje per week. Of twee keer. Soms wordt de hulp ook rechtstreeks ingezet voor het kind. Een uur begeleiding in bv taakaanpak. Of sociale vaardigheden.
Groot nadeel vind ik dat de reistijd van een ambulant begeleider ook uit dat rugzakje wordt betaald. Plus een leerkracht heeft het sowieso al erg druk na school (dus heeft niet altijd de tijd, rust en aandacht voor de begeleidingsgesprekken). Als een kind begeleid wordt op school is dat een kunstmatige situatie. De vaardigheden die het kind daar leert zal het zelf moeten overzetten naar de praktijk. En dat is een overslag die voor veel kinderen moeilijk is.
U hoort het al, ik ben erg voor SO.
Veel praten op school en met de evt ambulant begeleider.
Tenminste, zo is het bij ons gegaan. Wij hebben een rec4/cluster4-indicatie gekregen en daarmee hadden we de keus. We konden die indicatie aanwenden om naar het speciaal onderwijs te gaan of we konden de indicatie gebruiken als rugzak voor het reguliere onderwijs. Wij hebben voor het speciale onderwijs gekozen. En onze indicatie is geldig voor de hele lagere-school-periode.
Lily, het lijkt me heel moeilijk voor jullie en voor D.
Toch wel knap hoe hij zich weet te handhaven op school. Dat zal hem ook veel inspanning en moeite kosten, zeg.
En anders zal het de procedure heus wel vergemakkelijken dat je al een indicatie hebt.
Vanuit de so nu wordt de aanvraag gedaan voor de nieuwe indicatie.WRTS een site op op internet. Je moet zelf woordenlijsten maken geloof ik, maar dat programma overhoort je op verschillende manieren. Wellicht is het iets voor hem? En sterkte verder, het lijkt me superlastig! [/spuitelf]quote:
[..]
we staan aan het begin van de 'nieuwe aanpak' dus wie weet is dat iets dat voortaan gemaild kan worden.
vanavond heb ik zijn frans overhoord. dik drama, maar het is gelukkig voor woensdag, dus morgen doen we het nog een keer. wie weet blijft er zo meer hangen.
iemand toevallig een tip om makkelijker vocabulaire te leren? of blijft het toch gewoon stampwerk?
ik laat het altijd een keer overschrijven om 'het gevoel' te krijgen.dat deed ik zelf vroeger en dat werkte voor mij. maar misschien werkt het voor L. niet, dus als iemand een ander idee heeft....
dat hebben wij nu dus ook.quote:
[..]
ja, precies...dat..alles...brr
het logistieke, het plannen, huiswerk, veel docenten, tussenuren, weinig sturing
het voelt als totaal opnieuw beginnen (wat ook zo is natuurlijk), pff
vandaar dat gesprek met de zorgcoordinator van school. kijken of er wat te regelen valt zoals rugzakje iod.
ik heb wel eens gelezen dat mensen met autisme vaker "beelddenken". dus de woorden, als ze ze zien, als plaatjes onthouden. Dus misschien dat hij de woorden beter kan herkennen als hij ze er ook bij ziet. Dan kan je alsnog overhoren. "pak het kaartje met faire" "en wat betekend het?" dan kan hij de koppeling leren maken tussen het beeld en het omzetten van het beeld wat hij ziet naar het woord in het nederlands. /spuitelf in het kwadraatquote:
[..]
WRTS een site op op internet. Je moet zelf woordenlijsten maken geloof ik, maar dat programma overhoort je op verschillende manieren. Wellicht is het iets voor hem? En sterkte verder, het lijkt me superlastig! [/spuitelf]
mijn kind is absoluut beelddenkerquote:Op woensdag 28 maart 2012 19:36 schreef littledrummergirl het volgende:
[..]
ik heb wel eens gelezen dat mensen met autisme vaker "beelddenken". dus de woorden, als ze ze zien, als plaatjes onthouden. Dus misschien dat hij de woorden beter kan herkennen als hij ze er ook bij ziet. Dan kan je alsnog overhoren. "pak het kaartje met faire" "en wat betekend het?" dan kan hij de koppeling leren maken tussen het beeld en het omzetten van het beeld wat hij ziet naar het woord in het nederlands. /spuitelf in het kwadraat
daar maak ik dankbaar gebruik van als ik er geschiedenis of aardrijkskunde probeer in te stampen.Je ziet de woorden ook in wrts, daarom leek het me ook geschikt.quote:
[..]
ik heb wel eens gelezen dat mensen met autisme vaker "beelddenken". dus de woorden, als ze ze zien, als plaatjes onthouden. Dus misschien dat hij de woorden beter kan herkennen als hij ze er ook bij ziet. Dan kan je alsnog overhoren. "pak het kaartje met faire" "en wat betekend het?" dan kan hij de koppeling leren maken tussen het beeld en het omzetten van het beeld wat hij ziet naar het woord in het nederlands. /spuitelf in het kwadraat
en minder werk voor Lady maar ze kan zelf misschien even kijken of het iets is voor L.Wat wil je precies weten, Troel? Ik weet wel e.e.a. van het rugzakje.quote:
Misschien een rare vraag hoor.
Ik heb het grootste gedeelte van alle rugzakverhalen langs me heen laten gaan, ik heb al genoeg aan mijn hoofd. Maar met rugzakje zou Ruben mogelijk na de zomervakantie naar het regulier onderwijs kunnen.
Maar nu ben ik eigenlijk wel benieuwd van jullie: is dit verstandig? Of valt het jaar erop het rugzakje hoe dan ook weg en kan hij dan nog beter op het sbo zitten? Vragen, vragen, vragen en ik heb het gevoel dat ik van de instanties geen echte antwoorden krijg.
Ter aanvulling: de ambulant begeleider komt langs om het jaarhandelingsplan te maken, het kind te observeren, handelingsadviezen te geven en te overleggen met IB'er, leerkracht en ouders. Hij of zij heeft vooral een coördinerende en adviserende taak. De praktische uitvoering ligt vooral bij school. De rugzak bestaat namelijk niet alleen uit ambulante begeleiding, maar ook uit een budget voor de school. Hieruit kan school hulpmiddelen aanschaffen en extra begeleidingsuren inzetten (uit eigen personeel of door iemand in te huren).quote:
Mijn ervaring is dat een rugzakje niet zo erg veel voorstelt. Als er een ambulant begeleider moet komen is dat vaak voor ondersteuning van de leekracht. Een half uurtje per week. Of twee keer. Soms wordt de hulp ook rechtstreeks ingezet voor het kind. Een uur begeleiding in bv taakaanpak. Of sociale vaardigheden.
Groot nadeel vind ik dat de reistijd van een ambulant begeleider ook uit dat rugzakje wordt betaald. Plus een leerkracht heeft het sowieso al erg druk na school (dus heeft niet altijd de tijd, rust en aandacht voor de begeleidingsgesprekken). Als een kind begeleid wordt op school is dat een kunstmatige situatie. De vaardigheden die het kind daar leert zal het zelf moeten overzetten naar de praktijk. En dat is een overslag die voor veel kinderen moeilijk is.
Nouja, ik ben met name bang voor wat er gaat gebeuren als er straks daadwerkelijk gesnoeid gaat worden. Komt hij dan zonder rugzakje op het regulier onderwijs te zitten? Of, als hij dan nog op het so zit, moet hij daar dan wellicht vanaf omdat hij niet ernstig genoeg zou zijn? Tuurlijk zou ik het fijn vinden om hem gewoon hier op school te hebben, maar met het oog op de toekomst, is dat wel verstandig?quote:
[..]
Wat wil je precies weten, Troel? Ik weet wel e.e.a. van het rugzakje.
minder werk ftw!quote:
[..]
Je ziet de woorden ook in wrts, daarom leek het me ook geschikt.
Okay, ik herken bepaalde dingen maar andere weer niet. Elk kind is ook anders natuurlijk. Ik snap wel heel goed dat je je zorgen maakt dan, want op een nieuwe school kennen ze hem niet (en vallen ze extra snel op, de brugklas is wat dat betreft keihard...)quote:
[ Bericht 27% gewijzigd door Mwanatabu op 28-03-2012 20:32:05 ]
Tsja, dat is een lastige vraag.quote:
[..]
Nouja, ik ben met name bang voor wat er gaat gebeuren als er straks daadwerkelijk gesnoeid gaat worden. Komt hij dan zonder rugzakje op het regulier onderwijs te zitten? Of, als hij dan nog op het so zit, moet hij daar dan wellicht vanaf omdat hij niet ernstig genoeg zou zijn? Tuurlijk zou ik het fijn vinden om hem gewoon hier op school te hebben, maar met het oog op de toekomst, is dat wel verstandig?
De noodzaak van een rugzak en het antwoord op de vraag of hij beter terecht is op het s(b)o hangt in mijn ogen helemaal af van de school waar hij heen zou gaan en de mate en manier van begeleiding die Ruben nodig heeft. Kun je iets vertellen over wat Ruben (extra) nodig heeft om goed te kunnen functioneren op school?Tja, dit is de papieren wassen neus. Vind ik dan hè. Het is toch de leerkracht in de groep die de hele dag/week het kind begeleidt. En dan kun je dus maar beter een specialist voor de klas hebben dan een specialist die vanaf de zijlijn coacht. Wederom vind ik dan...quote:
[..]
Ter aanvulling: de ambulant begeleider komt langs om het jaarhandelingsplan te maken, het kind te observeren, handelingsadviezen te geven en te overleggen met IB'er, leerkracht en ouders. Hij of zij heeft vooral een coördinerende en adviserende taak. De praktische uitvoering ligt vooral bij school. De rugzak bestaat namelijk niet alleen uit ambulante begeleiding, maar ook uit een budget voor de school. Hieruit kan school hulpmiddelen aanschaffen en extra begeleidingsuren inzetten (uit eigen personeel of door iemand in te huren).
[ Bericht 10% gewijzigd door Cantare op 28-03-2012 21:57:29 ]
waarom de basisschool nooit een rugzakje heeft aangevraagd (zucht)
uitgelegd dat ik dat 4 keer geprobeerd heb en dat school dat niet nodig vond en zei dat L. daar niet voor in aanmerking kwam.
en dat er zelfs een leraar 2 jaar ontkend heeft dat L. autistisch is.
ze gaat ermee aan de gang en gaat proberen alsnog dat rugzakje te krijgen voor L.
dus binnenkort gaan we weer aan de invulpapieren.
verder kreeg ik te horen dat L. wel erg kinderlijk in zijn gedrag is nog en of het misschien een idee was om hem een klas over te laten doen.
Vond ik niet zo'n goed idee omdat hij cognitief wel goed is, alleen sociaal en emotioneel erg achter ligt.
Daar was ze het dan ook wel weer mee eens.
kortom, de raderen draaien weer. ik hoop dat ze nu eens de goede kant op draaien.
L en ik waren even een weekendje weg, maar we zijn er weer!quote:
Ik hoop het met je mee, Lady. Heb je voor nu ook al concrete afspraken gemaakt of wachten ze tot er een rugzakje is?
nee, er wordt niet gewacht. komende week hebben we al een gesprek met weer iemand anders. (voor een of ander vorm van begeleiding, wat weet ik niet precies)
en we krijgen dus weer van die invullijsten voor thuis en in de klas.
vervolgens moet er een diagnose zijn. dat is geen probleem want die is er en lucertis werkt aan alles mee.
Ik heb momenteel ernstig de neiging om even te gaan staken. Er even niks meer mee van doen te hebben. Nou ja, dat kan natuurlijk niet. Job zei gisteren tijdens het avondeten ineens heel hoopvol:
"als ik 10 jaar ben, dan kan ik mijn autisme vast wel beheren
".Ik mag het hopen.
En hij heeft in ieder geval de goede insteek!Met L. was het een aantal jaar terug ook heel erg buiig. heeeeeel erg boos, heeeeeeel erg verdrietig of heeeeeeel erg blij. en ook heel star en strak. dat is idd bij hem in de loop der tijd wat milder geworden.quote:
Fijn dat er vaart achter wordt gezet, Lady.
Ik heb momenteel ernstig de neiging om even te gaan staken. Er even niks meer mee van doen te hebben. Nou ja, dat kan natuurlijk niet. Job zei gisteren tijdens het avondeten ineens heel hoopvol:
"als ik 10 jaar ben, dan kan ik mijn autisme vast wel beheren
Ik mag het hopen.
misschien geldt dat voor job ook. ik hoop het zo voor jullie
[ Bericht 0% gewijzigd door lady-wrb op 02-04-2012 14:38:11 ]
Faja, wat vervelend voor jullie. Sterkte. Wanneer ga je wat meer weten en waar loop je met je middelste tegenaan?
Ik ben zelf moeder van een zoon met PDD-NOS/MCDD en een ontwikkelingsachterstand van 6 jaar en ernstige dyslexie.
Ook hij is opgenomen geweest en slikt medicatie.
Hij zat vanaf zijn 3e op het MKD en is daarna op zijn 6e verjaardag doorgestroomd naar cluster 4 onderwijs waar hij nu nog steeds zit (en ook met de bus heen gaat).
Elke dag is weer een gevecht en het maakt je zo moe en daarom mag je af en toe echt wel balen, moe zijn en sjago hoor
, je bent ook maar een mens.Moeder van kind van 8 jaar welke op 4 jarige leeftijd is gediagnosticeerd met ASS.
Vrouw van autistische man, tevens vader van kind.
Opgevoed door autistische moeder en zelf ook niet helemaal verschoond van autistiform gedrag.
Ik lees al tijden mee maar heb nu pas de behoefte om mee te praten, dit doe ik wel onder een andere (deze) naam.
hoi lalin
[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 04-04-2012 22:25:28 ]
niet om het een of ander. Heeft dat niet gewoon meer met de situatie te maken? Ik was als puber ook recalcitrant.quote:
wie heeft er ervaring met autisme en pubertijd?
hier begint het afzetten volgens mij. niet tegen mij overigens, maar L. begint zich af te zetten tegen zijn vader. hij is boos op hem.
Waarom zou je een koppeling leggen met autisme en een puberend kind dat boos is op zijn vader?quote:
wie heeft er ervaring met autisme en pubertijd?
hier begint het afzetten volgens mij. niet tegen mij overigens, maar L. begint zich af te zetten tegen zijn vader. hij is boos op hem.
Ik ben zelf vader van een puberend autistisch kind, maar ik begrijp niet echt waar je naartoe wilt.
Wij kennen je situatie ook niet, laat staan dat we zijn vader kennen.
[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 04-04-2012 22:25:11 ]
Dat zijn gewoon karakteristieke puberale trekjes als je het mij vraagt. Heeft niets, maar dan ook echt helemaal niets met autisme te maken.quote:
[..]
de situatie is nooit anders geweest dan nu. hij is altijd loyaal geweest naar zijn vader en nu ineens deugt er niets meer en is hij alleen maar dwars en ook niet voor rede vatbaar.
maar mij maakt het niet uit hoor. maar het valt me op dat hij ineens omgeslagen is.
probeer eens uit te vissen of er iets gebeurd is bij z'n vader waardoor hij boos op hem is / kan zijn. Al is het bij wijze van spreken dat hij boontjes moest eten in plaats van worteltjes. als je de oorzaak van z'n boosheid weet te achterhalen ben je een heel stuk verder.quote:
[..]
de situatie is nooit anders geweest dan nu. hij is altijd loyaal geweest naar zijn vader en nu ineens deugt er niets meer en is hij alleen maar dwars en ook niet voor rede vatbaar.
maar mij maakt het niet uit hoor. maar het valt me op dat hij ineens omgeslagen is.
[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 04-04-2012 22:25:42 ]
lamaarzitten jullie snappen me niet of ik snap jullie niet.quote:
[..]
Dat zijn gewoon karakteristieke puberale trekjes als je het mij vraagt. Heeft niets, maar dan ook echt helemaal niets met autisme te maken.
Oké, duidelijk. Mijn zoon is net 13 geworden. En zo autistisch als hij is, vertoont ook hij gewoon de normale puberale kenmerken (gelukkig). En het afzetten naar een ouder kan daar bij horen, net zoals bij ieder ander kind als er zich b.v. een bepaalde situatie voordoet.quote:
[..]
ik leg geen koppeling. ik heb een autistisch kind in de leeftijd dat kinderen beginnen te puberen.
aangezien hij sociaal en emotioneel achterloopt, was ik benieuwd wanneer ik iets van pubergedrag zou kunnen bespeuren.
ik wil gewoon graag weten of pubergedrag van een autistisch kind anders verloopt dan een niet autistisch kind. ben ik gewoon oprecht benieuwd naar.
voor de rest laat ik het gewoon op me afkomen. ik kan aan beide feiten niets veranderen.
Pubers kunnen dan nou eenmaal een kort lontje hebben, daar is dan niet zoveel voor nodig.
Dus kort samengevat: Nee, naar mijn weten heeft het afzetten van jouw kind ten opzichte van zijn vader weinig of niets met zijn autisme te maken.
Nou, graag gedaan hoorquote:
[..]
lamaarzitten jullie snappen me niet of ik snap jullie niet.
De avond daarvoor had ik even een kort gesprekje met Stefan over deze -toch wel bijzondere- dag:
Stefan is dus 13 jaar en soms lukt het om goed contact met hem te krijgen en dat levert dan soms van dit soort gesprekjes op
Leuk, dat 1-april gesprekje, Papabear!
Nee,op school dus niet. Het is allemaal teveel voor hem.quote:
Ik hou hem ook vaak thuis, om even bij te tanken.
In ons geval is het niet makkelijker. Hij vindt Papa al stom sinds hij kan praten!quote:
Welkom Lalin. Is het voor jouw man nou makkelijker om met je zoon om te gaan? Dat vraag ik me wel af, eigenlijk.
Papa en hij lijken nogal op elkaar en dat botst.
Als zijn vader nu wat meer met het kind ging doen(actief dus) hoefde het kind geen pillen te slikken.
Of is dat te kort door de bocht?
Ik ga er toch vanuit dat kinderen niet zomaar medicijnen voorgeschreven krijgen.
ADHD zit hem echt niet alleen in het overactief zijn. De meeste medicijnen zorgen ervoor dat de prikkels minder aanwezig zijn, waardoor in veel gevallen de concentratie beter gaat en men ook minder actief wordt, maar dat laatste is zeker niet altijd het geval.Zeer! Daarnaast is dit een topic over autisme, dus ook nog eens uit de bocht.quote:Op zondag 8 april 2012 14:30 schreef Iwanius het volgende:
neefje van 6 heeft ADHD..en krijgt sinds kort pillen hiervoor.
Als zijn vader nu wat meer met het kind ging doen(actief dus) hoefde het kind geen pillen te slikken.
Of is dat te kort door de bocht?
Mooi stukjequote:
Even iets heel anders: afgelopen zondag was het natuurlijk 1 april, dus de uitgesproken dag om grapjes te maken
De avond daarvoor had ik even een kort gesprekje met Stefan over deze -toch wel bijzondere- dag:
Stefan is dus 13 jaar en soms lukt het om goed contact met hem te krijgen en dat levert dan soms van dit soort gesprekjes op
Hier ook veel ervaringen in de omgeving met heftig puberen. Bij ons thuis (broertje) hadden we de gaten in de deuren getrapt, meerdere wegloop-pogingen in combinatie met het aankondigen van zelfmoord en wat al niet. Maar goed, daar speelde geen verstandelijke handicap mee zoals bij Lukas dus dat wordt weer een heel ander verhaal. Er is aan hem nog niks mannelijks te zien, maar ik vermoed dat hij zoals mijn kant van de familie daar laat in gaat vliegen en dan vrij heftig en dat het een beer van een jongen gaat worden.quote:
Wij merken juist vaak dat het tijdens de puberteit fout gaat. Combinatie van hormonen, maar ook het feit dat de levens van leeftijdsgenoten steeds verder uiteen gaan lopen, afvragen wat jou toekomst gaat worden, omdat het huisje-boompje-beestje vaak angst teweeg brengt, overvraagd worden op school, overvraagd worden door de omgeving, sturen wordt lastiger, omgeving verwacht dat ze het 'eindelijk' wel kunnen terwijl dat totaal niet zo is. Zeker niet zo dus dat het altijd net als bij andere pubers verloopt.
Zijn broertje -nog steeds in onderzoek- is nu bijna 9 en daar wil ik binnenkort mee naar de dokter want die krijgt al wat minipuistjes op zijn wangen, reageert nogal sterk op verwijzingen naar seks in reclames of films (GADVERREDAMME! HAAHAHAHA! en dan toch 4x terugkijken) en is werkelijk niet te genieten, continu in discussie, schreeuwen en soms ook uitbarstingen dat ik uit moet kijken dat ik geen klappen vang. Is ook flink uit de kluiten gewassen al en gruwelijk sterk. Ik vermoed daar een vroege (pre)puberteit. Erg zielig dus want hij krijgt dan dus straf terwijl hij zelf ook niet weet wat hij door die hormonen met zichzelf aan moet. ("Mama, ben ik lelijk?")
Ik zet mezelf schrap...
Voor de zevenduizendachthonderdtweeenvijftigste keer gaan we op de school van ons kind ‘praten’.
Weer proberen uit te leggen dat de rugzak toch echt noodzakelijk is.
Dat extra begeleiding toch echt noodzakelijk is.
Dat autisme niet overgaat.
Dat dyslexie niet overgaat.
Ja klopt en de vader is a) heel harig en b) schoor zich al op zijn twaalfde. Maar ik ben zelf ook gemengd van beide zijden (edoch uiterst blank uitgevallen) en mijn beide kanten van de familie kwam de puberteit juist extreem laat dus ik ken dit weer totaal niet. Maar wat jij zegt hou ik ook in mijn achterhoofd.quote:
Mwana, zijn jouw kinderen ook niet gemengd? Donker getint bedoel ik. In mijn omgeving zijn het voornamelijk de donker getinte kinderen die eerder in de puberteit gaan dan de blanke. Misschien speelt dat ook mee. Mijn dochter moet nog 8 worden maar volgens de dokter is haar lichaam van binnen al druk bezig met vrouw worden en moet ik niet raar opkijken als zij op jonge leeftijd zal menstrueren. En ook de oudste van inmiddels 12 was rond zijn 8-9 al behaard op de intieme plekken.
Zou het toch minder vinden voor mijn zoon want dat is al niet zo'n jochie wat blaakt van het zelfvertrouwen en dan heeft ie straks als enige al haar en wordt ie uiteindelijk niet zo groot plus nog eens al die onrust in het lijf en hoofd op jonge leeftijd.
Heb jij nog tips of echt symptomen bij jouw kinderen waar ik op moet letten?