Recht op zelfmoord

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:11 schreef snakelady het volgende:

[..]

Maar de vraag is hoe lang gaat dat lijden duren?ik heb best een klote jeugd gehad, in mijn jeugd heb ik vaak gewenst dat ik dood was, en ook wel eens pogingen ondernomen.

Nu ben ik 30, heb een man, 2 dochters, vrienden, familie en ben geestelijk zeer gezond, ik heniet van het leven, heb plezier en nu dood gaan lijkt me een van de ergste dingen.

Dus iemand van 15 kan nu wel dood willen, maar een hele grote kans dat dat maar tijdelijke gevoelens zijn.

alles is tijdelijk. geluk ook.
voor je het weet zit je in de overgang, je man in een midlife crisis met zijn secretaresse, opeens gaat iedereen om je heen dood en blijk je ook nog eens een vage hartafwijking te hebben.

dood ga je, dat is iig een ding wat zeker is.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:10 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Je leest er teveel in, iemand die dood wil heeft zijn eigen vrijheden, namelijk om een einde aan zijn leven te maken, die hoeft de maatschappij hem niet te geven. Je bent als het ware al een lijk dat geen rechten meer heeft. Vergelijk het met varkens die recht hebben op een goede omgeving, maar niemand geeft een stuk dood vlees rechten. Wie zou er willen investeren in een bodemloze put?

Oh en daar kun je ook weer verkeerde dingen in lezen. Maar doe dat nou maar niet, want zo bedoel ik het nou ook weer niet .

Om maar even op je post na je edit in te gaan:
maar een stuk dood vlees is precies dat: al dood. Iemand met zelfmoordneigingen is niet dood en is nog steeds een persoon met alle rechten en vrijheden van dien. Aan wie is het om dat in te perken?

Je opmerking over investeren vind ik raar. Een vrouw die solliciteert voor een baan, maar graag 2 maanden daarna een kind wil is ook een verkeerde 'investering' voor een werkgever. Toch hebben wij wetten dat een werkgever daar niet om mag vragen en ook niet zijn selectie op aan mag passen. Slechte investering of niet. Maar bij zelfmoord is het anders volgens jou?

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:14 schreef FkTwkGs2012 het volgende:

[..]

alles is tijdelijk. geluk ook.
voor je het weet zit je in de overgang, je man in een midlife crisis met zijn secretaresse, opeens gaat iedereen om je heen dood en blijk je ook nog eens een vage hartafwijking te hebben.

dood ga je, dat is iig een ding wat zeker is.

Dat zou idd allemaal kunnen, maar het zou ook heel anders kunnen gaan, gelukkig weet je dat niet van te voren daarom geniet ik ook van het moment en kijk niet negatief of positief naar de toekomst, wie weet ga ik morgen dood en heb ik geen toekomst.
In het NU leven is leuk, en dat is belangrijk, dus ga me niet druk maken om zaken die misschien kunnen gebeuren.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:11 schreef snakelady het volgende:

[..]

Maar de vraag is hoe lang gaat dat lijden duren?ik heb best een klote jeugd gehad, in mijn jeugd heb ik vaak gewenst dat ik dood was, en ook wel eens pogingen ondernomen.

Nu ben ik 30, heb een man, 2 dochters, vrienden, familie en ben geestelijk zeer gezond, ik heniet van het leven, heb plezier en nu dood gaan lijkt me een van de ergste dingen.

Dus iemand van 15 kan nu wel dood willen, maar een hele grote kans dat dat maar tijdelijke gevoelens zijn.

Is het relevant? In theorie wordt iedereen gelukkig, als je maar lang genoeg wacht. Daar heeft de persoon die op dat moment lijdt weinig aan. Tuurlijk is er een kans dat die persoon later toch gelukkig wordt, maar het is dan toch de keus van die persoon zélf om daar wel of niet op te wachten? Er zijn al genoeg mensen die een kutte periode in het leven hebben, maar die geen zelfmoordneigingen hebben. Die kiezen er dus voor het niet te doen. Prima toch? Voor beide kanten hun eigen keus.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:18 schreef twiFight het volgende:

[..]

Is het relevant? In theorie wordt iedereen gelukkig, als je maar lang genoeg wacht. Daar heeft de persoon die op dat moment lijdt weinig aan. Tuurlijk is er een kans dat die persoon later toch gelukkig wordt, maar het is dan toch de keus van die persoon zélf om daar wel of niet op te wachten? Er zijn al genoeg mensen die een kutte periode in het leven hebben, maar die geen zelfmoordneigingen hebben. Die kiezen er dus voor het niet te doen. Prima toch? Voor beide kanten hun eigen keus.

eigen keuze eigen keuze... depressieve mensen missen wat stofjes in de hersenen. er zijn nogal wat chemische stofjes in je lichaam die je keuzes beinvloeden. als die door omstandigheden naar 1 kant overhellen, is dat dan eigen keuze? en is het dan ook de juiste keuze op langere termijn?

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:16 schreef twiFight het volgende:

[..]

Om maar even op je post na je edit in te gaan:
maar een stuk dood vlees is precies dat: al dood. Iemand met zelfmoordneigingen is niet dood en is nog steeds een persoon met alle rechten en vrijheden van dien. Aan wie is het om dat in te perken?

Aan de wetgever. En ik vind dat de wetgever daarin gelijk heeft.
Iemand met zelfmoordneigingen, of liever, een concrete doodswens, die doet afstand van zijn verantwoordelijkheden als lid van de maatschappij dus die zal ook de bijbehorende rechten en vrijheden niet meer hebben. Echter, als je een concrete doodswens hebt, dan heb je juist alle vrijheden die je maar wilt, omdat het er toch niet meer toe doet wat de gevolgen zijn; binnen niet afzienbare tijd ben je toch dood.

quote:

Je opmerking over investeren vind ik raar. Een vrouw die solliciteert voor een baan, maar graag 2 maanden daarna een kind wil is ook een verkeerde 'investering' voor een werkgever. Toch hebben wij wetten dat een werkgever daar niet om mag vragen en ook niet zijn selectie op aan mag passen. Slechte investering of niet. Maar bij zelfmoord is het anders volgens jou?

Iemand met een dodelijke ziekte, wat de doodswens eigenlijk ook is, is verplicht dat te melden bij zijn sollicitatie. Dus dit verhaal klopt niet.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:22 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Aan de wetgever. En ik vind dat de wetgever daarin gelijk heeft.
Iemand met zelfmoordneigingen, of liever, een concrete doodswens, die doet afstand van zijn verantwoordelijkheden als lid van de maatschappij dus die zal ook de bijbehorende rechten en vrijheden niet meer hebben. Echter, als je een concrete doodswens hebt, dan heb je juist alle vrijheden die je maar wilt, omdat het er toch niet meer toe doet wat de gevolgen zijn; binnen niet afzienbare tijd ben je toch dood.

[..]

Iemand met een dodelijke ziekte, wat de doodswens eigenlijk ook is, is verplicht dat te melden bij zijn sollicitatie. Dus dit verhaal klopt niet.

je praat poep. wetsartikel aub.

daarbij is het leven een dodelijke ziekte.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:18 schreef twiFight het volgende:

[..]

Is het relevant? In theorie wordt iedereen gelukkig, als je maar lang genoeg wacht. Daar heeft de persoon die op dat moment lijdt weinig aan. Tuurlijk is er een kans dat die persoon later toch gelukkig wordt, maar het is dan toch de keus van die persoon zélf om daar wel of niet op te wachten? Er zijn al genoeg mensen die een kutte periode in het leven hebben, maar die geen zelfmoordneigingen hebben. Die kiezen er dus voor het niet te doen. Prima toch? Voor beide kanten hun eigen keus.

Dat is zeer zeker relevant, had ik oen zelfmoord gepleegd had ik daar veel mensen heel veel pijn mee aangedaan, mijn ouders en mijn broer, toen dacht ik dat ze beter af waren zonder mij, nu weet ik zeker van niet.
Als je zelfmoord pleegt is het iet alleen je eigen leven wat je "verpest", ook het leven van anderen.

En dan blijkt het achteraf gezien dus voor niks te zijn geweest, heb je je eigen leven ontnomen en die van naasten verpest terwijl dat eigenlijk niet nodig was,hoewel je dat uteraard nooit zal komen te weten.
Daarnaast vind ik dat je als je kinderen hebt, je geen zelfmoord zou moeten plegen, mijn kinderen hebben 2 jaar geleden bijna hun vader verloren, aan een ziekte.
Voor kinderen is het al erg zat een ouder te verliezen, helemaal als het door zelfmoord is, de kinderen zullen zich de rest van hun leven afvragen "Was ik niet genoeg reden voor hem/haar om te leven?"
Is het zo dat iemand continu pijn heeft, ernstig ziek zonder uitkomst, dan is het wat anders
Uit een depressie is vaak wel te komen, daarbij is iemand met een depressie vaak niet voor reden vatbaar, dus in hoeverre is dat een eigen keuze? Geef het leven dus ook een kans.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:24 schreef FkTwkGs2012 het volgende:

[..]

je praat poep. wetsartikel aub.

daarbij is het leven een dodelijke ziekte.

http://www.carrieretijger(...)vertellen-verzwijgen

Plichten

Je bent wél verplicht om zaken aan te geven die een belemmering kunnen zijn bij de uitoefening van de functie. Als je bijvoorbeeld aangepaste werktijden nodig hebt, of als je bepaalde taken, die bij de functie horen, niet zult kunnen uitvoeren. Het achterhouden van belangrijke informatie over je gezondheid kan later reden zijn voor stopzetting van de loonbetaling of - in het uiterste geval - zelfs leiden tot ontslag op staande voet.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:20 schreef FkTwkGs2012 het volgende:

[..]

eigen keuze eigen keuze... depressieve mensen missen wat stofjes in de hersenen. er zijn nogal wat chemische stofjes in je lichaam die je keuzes beinvloeden. als die door omstandigheden naar 1 kant overhellen, is dat dan eigen keuze? en is het dan ook de juiste keuze op langere termijn?

En is het dan wel eigen keuze om maar doorf te blijven leven zonder die stofjes, met medicijnen en je nog steeds compleet kut te voelen? Gun mensen toch gewoon recht op zelfbeschikking, hoe slecht jij dat ook kunt begrijpen.

Of zijn mensen met een andere mening ook maar gewoon die mening toegedaan door wat stofjes in hun hoofd en komt dat wel weer goed met een pilletje? Gaan we die ook opsluiten wegens andere meningen? Het gebeurt en ik zie de parallel wel.

Recht op zelfbeschikking is door de kerk afgeschaft en is nog steeds niet terug.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:25 schreef snakelady het volgende:

[..]

Dat is zeer zeker relevant, had ik als toeber zelfmoord gepleegt had ik daar veel mensen heel veel pijn mee aangedaan, mijn ouders en mijn broer, toen dacht ik dat ze beter af waren zonder mij, nu weet ik zeker van niet.
Als je zelfmoord pleegt is het iet alleen je eigen leven wat je "verpest", ook het leven van anderen.

En dan blijkt het achteraf gezien dus voor niks te zijn geweest, heb je je eigen leven ontnomen en die van naasten verpest terwijl dat eigenlijk niet nodig was,hoewel je dat uteraard nooit zal komen te weten.
Daarnaast vind ik dat je als je kinderen hebt, je geen zelfmoord zou moeten plegen, mijn kinderen hebben 2 jaar geleden bijna hun vader verloren, aan een ziekte.
Voor kinderen is het al erg zat een ouder te verliezen, helemaal als het door zelfmoord is, de kinderen zullen zich de rest van hun leven afvragen "Was ik niet genoeg reden voor hem/haar om te leven?"
Is het zo dat iemand continu pijn heeft, ernstig ziek zonder uitkomst, dan is het wat anders, maar uit een depressie is vaak wel te komen, geef het leven dus ook een kans.

Klopt dat schuldgevoel over zulke dingen hebben kinderen inderdaad, dat heb ik zelf ook meegemaakt. Ik kan me nog herinneren dat ik als kind van 2 of 3 me super schuldig voelde omdat ik m'n moeder niet kon troosten toen m'n zusje in het ziekenhuis lag. Frappant hè.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:26 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

En is het dan wel eigen keuze om maar doorf te blijven leven zonder die stofjes, met medicijnen en je nog steeds compleet kut te voelen? Gun mensen toch gewoon recht op zelfbeschikking, hoe slecht jij dat ook kunt begrijpen.

Of zijn mensen met een andere mening ook maar gewoon die mening toegedaan door wat stofjes in hun hoofd en komt dat wel weer goed met een pilletje? Gaan we die ook opsluiten wegens andere meningen? Het gebeurt en ik zie de parallel wel.

Recht op zelfbeschikking is door de kerk afgeschaft en is nog steeds niet terug.

Onzin, wettelijk gezien is het gewoon mogelijk CQ legaal om zelfmoord te plegen. En als je volgens een onafhankelijk oordeel uitzichtloos en ondraaglijk lijdt dan is het zelfs voor anderen legaal om jou, met jouw toestemming, te vermoorden.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:26 schreef Maanvis het volgende:

[..]

http://www.carrieretijger(...)vertellen-verzwijgen

Plichten

Je bent wél verplicht om zaken aan te geven die een belemmering kunnen zijn bij de uitoefening van de functie. Als je bijvoorbeeld aangepaste werktijden nodig hebt, of als je bepaalde taken, die bij de functie horen, niet zult kunnen uitvoeren. Het achterhouden van belangrijke informatie over je gezondheid kan later reden zijn voor stopzetting van de loonbetaling of - in het uiterste geval - zelfs leiden tot ontslag op staande voet.

alleen als het directe invloed heeft op je functie. kanker wat wel 5 jaar kan duren voor je er last van kan krijgen zou hier bijvoorbeeld niet onder vallen.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:28 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Klopt dat schuldgevoel over zulke dingen hebben kinderen inderdaad, dat heb ik zelf ook meegemaakt. Ik kan me nog herinneren dat ik als kind van 2 of 3 me super schuldig voelde omdat ik m'n moeder niet kon troosten toen m'n zusje in het ziekenhuis lag. Frappant hè.

Veel kinderen met een ouder die zelfmoord heeft gepleegd denken zelfs dat hun de reden zijn.
Dat ze niet goed genoeg luisterde of lastig waren, daarom heeft papa/mama zichzelf dood gemaakt.
Wat doe je dan een kind in vredesnaam aan?

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:26 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

En is het dan wel eigen keuze om maar doorf te blijven leven zonder die stofjes, met medicijnen en je nog steeds compleet kut te voelen? Gun mensen toch gewoon recht op zelfbeschikking, hoe slecht jij dat ook kunt begrijpen.

Of zijn mensen met een andere mening ook maar gewoon die mening toegedaan door wat stofjes in hun hoofd en komt dat wel weer goed met een pilletje? Gaan we die ook opsluiten wegens andere meningen? Het gebeurt en ik zie de parallel wel.

Recht op zelfbeschikking is door de kerk afgeschaft en is nog steeds niet terug.

Gun jij mensen dan ook de kans om beter te worden en om te leren wel van het leven te genieten, hoe slecht jij dat ook kan begrijpen.

De wens om te leven heeft overigens niks met de kerk te maken, juist het tegenovergestelde, dat heeft te maken met overlevingsdrang en is iets heel natuurlijks, heeft iemand dus die drang niet meer dan is er iets ernstigs mis en behoort naar de oorzaak gezocht te worden en als het mogenlijk is het te verhelpen.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:22 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Aan de wetgever. En ik vind dat de wetgever daarin gelijk heeft.
Iemand met zelfmoordneigingen, of liever, een concrete doodswens, die doet afstand van zijn verantwoordelijkheden als lid van de maatschappij dus die zal ook de bijbehorende rechten en vrijheden niet meer hebben. Echter, als je een concrete doodswens hebt, dan heb je juist alle vrijheden die je maar wilt, omdat het er toch niet meer toe doet wat de gevolgen zijn; binnen niet afzienbare tijd ben je toch dood.

Je presenteert nu je eigen mening als een feit, maar dat is het niet. Iemand met zelfmoordneigingen doet helemaal nergens afstand van. En zijn rechten en vrijheden zijn nog gewoon intact. Zou ook een rare argumentatie zijn, aangezien ze daarin beperkt zouden moeten worden door mensen die géén zelfmoordneidingen hebben. En die mensen, zogenaamd geestelijk volledig gezond, zouden dan recht tegen de grondwet in gaan. Daarnaast betaalt iemand met zelfmoordneigingen nog gewoon belasting, geeft hij nog steeds verkeer van rechts voorrang en loopt hij ook niet over straat om elk willekeurig persoon te vermoorden. Dus het is onzin om mensen daar bij voorbaat al op te veroordelen. (En om je voor te zijn: ja er zijn mensen met zelfmoordneidingen die wel anderen mee de dood intrekken, maar dat is maar een relatief klein deel en ook mensen zonder zelfmoordneidingen trekken andere mensen de dood in).

quote:

Iemand met een dodelijke ziekte, wat de doodswens eigenlijk ook is, is verplicht dat te melden bij zijn sollicitatie. Dus dit verhaal klopt niet.

Nope, complete bullshit wat je hier zegt.

Recht op zelfmoord zou moord trouwens wel makkelijk maken
Gewoon zeggen: Ja hij pleegde zelfmoord

gg

Volgens mij is er in Zwitserland een bedrijf dat je uit je lijden verlost, kun je gewoon heen gaan en dan ga je er in een kist uit.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:57 schreef TLC het volgende:
Volgens mij is er in Zwitserland een bedrijf dat je uit je lijden verlost, kun je gewoon heen gaan en dan ga je er in een kist uit.

http://www.dignitas.ch/

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:34 schreef snakelady het volgende:

[..]

Gun jij mensen dan ook de kans om beter te worden en om te leren wel van het leven te genieten, hoe slecht jij dat ook kan begrijpen.

De wens om te leven heeft overigens niks met de kerk te maken, juist het tegenovergestelde, dat heeft te maken met overlevingsdrang en is iets heel natuurlijks, heeft iemand dus die drang niet meer dan is er iets ernstigs mis en behoort naar de oorzaak gezocht te worden en als het mogenlijk is het te verhelpen.

En juist door mensen serieus te nemen en te proberen te helpen, ze de zekerheid te geven dat als ze echt willen, ze zelf mogen beslissen wel eens zou kunnen gebeuren dat ze niet emer zo nodig hoeven.

Nu speelt het meeste zich af uit het zicht van hulpverleners. Er is niemand anders dan een mac hinist die niet meer kan remmen, geen hulpverlener die iemand op andere gedachten kan brengen.

Juist legaliseren maakt dat mensen zich niet in een impuls voor een trein mikken maar na zorgvuldig nadenken en met medeweten van de omgeving sterven. Heel anders dus.

Nu is het zo dat zelfs veel terminaal zieken met enorm veel pijn en lijden in leven worden gehouden,

Zelfbeschikkingsrecht staat voorop. Zelfmoord middels euthanasie moet dus gewoon voor iedereen vrij beschikbaar zijn, zij het met de nodige controle, een leeftijdsgrens, en een lange, verplichte bedenktijd.

Psychologisch lijden is bovendien evenzo lijden, en een psychologisch-neurologische aandoening kan net zo goed terminaal of levenslang zijn. Mensen die hierdoor getroffen worden gedwongen laten doorleven is inhumaan. Bij andere dieren hebben we geen moeite met het concept van 'uit het lijden verlossen', waarom bij onszelf wel?

quote:

Op zondag 4 december 2011 22:32 schreef Dramacrat het volgende:
Zelfbeschikkingsrecht staat voorop. Zelfmoord middels euthanasie moet dus gewoon voor iedereen vrij beschikbaar zijn, zij het met de nodige controle, een leeftijdsgrens, en een lange, verplichte bedenktijd.

Psychologisch lijden is bovendien evenzo lijden, en een psychologisch-neurologische aandoening kan net zo goed terminaal of levenslang zijn. Mensen die hierdoor getroffen worden gedwongen laten doorleven is inhumaan. Bij andere dieren hebben we geen moeite met het concept van 'uit het lijden verlossen', waarom bij onszelf wel?

Vanwege projectie van onze eigen ideeen op die mensen en religie.

Ja, het was een ietwat retorische vraag. Al vind ik het wel echt oprecht raar dat euthanasie controversieel gevonden wordt. Lijden gun je niemand, een vredige en pijnloze dood gun je iedereen, iedereen wil het recht eigen keuzes te kunnen maken in het leven.. Je zou zeggen dat 't allemaal heel simpel is.

quote:

Op zondag 4 december 2011 20:25 schreef snakelady het volgende:
Is het zo dat iemand continu pijn heeft, ernstig ziek zonder uitkomst, dan is het wat anders

Waarom denkt iedereen dat elke psychische aandoening verholpen kan worden? Als je het niet ziet is het niet zo erg... Wat een kortzichtigheid..

quote:

Op zondag 4 december 2011 22:32 schreef Dramacrat het volgende:
Zelfbeschikkingsrecht staat voorop. Zelfmoord middels euthanasie moet dus gewoon voor iedereen vrij beschikbaar zijn, zij het met de nodige controle, een leeftijdsgrens, en een lange, verplichte bedenktijd.

Ga weg man, met je gekke regeltjes.