Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen!

Ik ben atheïst, mijn vriendin is zo'n type die graag gelooft dat er meer is en zelfs af en toe gelooft in paranormale zaken.

Ik trek er gewoon af en toe een -gezicht bij, als ze er over begint. Gaat verder prima.

Ik ben zelf ook een atheïst, maar ik kan dus echt niet tegen mensen met een strenge geloof waarbij ze aan regels moeten houden en niks mogen

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:18 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik ben atheïst, mijn vriendin is zo'n type die graag gelooft dat er meer is en zelfs af en toe gelooft in paranormale zaken.

Ik trek er gewoon af en toe een -gezicht bij, als ze er over begint. Gaat verder prima.

Heel herkenbaar

Ik heb het 5 jaar volgehouden met iemand die stellig gelooft in paranormale zaken,
bij alles wat gebeurde probeerde ze een hoger doel te "beschuldigen".
Uiteindelijk vraag ik me af waarom 5 jaar.

Het was niet de reden van verbreken,
maar ging wel elke keer als het onderwerp naar voren kwam meer irriteren.
Vooral als zinnige tegenargumenten worden afgedaan met een kwaad gezicht en een avond vol heerlijke rust.

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:18 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik ben atheïst, mijn vriendin is zo'n type die graag gelooft dat er meer is en zelfs af en toe gelooft in paranormale zaken.

Ik trek er gewoon af en toe een -gezicht bij, als ze er over begint. Gaat verder prima.

Same here en af en toe wil ze nog wel eens chagrijnig zijn na mijn gezicht en mijn logische uitleg, maar na een liefdevolle knuffel is ze dat toch weer vergeten.

Het ligt er gewoon helemaal aan hoe iemand met dat geloof omgaat.

Persoonlijke overtuiging is sowieso iets dat persoonlijk is en het is lastig af te dwingen dat iemand er precies hetzelfde over denkt als jij...

In mijn geval staat mijn vrouw veel opener tegenover allerhande alternatieve geneeskunde (homeopathie) dan ik..

Ik vind dat verschil niet erg, zolang ik haar verder niet 'dwing' om mijn visie over te nemen en andersom zij niet dwingt haar visie te 'acccepteren'...
Belangrijk is hooguit dat de beide partners niet 'fundamenteel' verschillen en ook niet het verschil in visie vand e ander willen accepteren en respecteren.
En je moet er verder open en eerlijk over kunnen praten, liefst zonder de hele tijd in de 'overtuig-houding' te schieten

Overigens praten we wel over onze verschillen en uiteidelijk merk ik dat we deels toch ook elkaars visie wel enigszins overnemen... ik ben een keertje meegeweest naar een soort van 'meditatie-techniek' die zij doet.
En zij heeft en tijd terug gekozen haar arts te wisselen, voorheen bezocht ze en arts die vrijwel altijd eerst aankwam met homeopathische oplossingen of medicijnen naar een huisarts die dat wat minder heeft

Ik zou er wel veel moeite mee hebben. Vooral omdat je vriendin geen gelijkwaardige gesprekspartner is als ze geen basale logica hanteert of voortdurend drogredenen/emotionele chantage gebruikt om 'gelijk' te krijgen. Gewoon negeren, gelijk geven, en denken 'ach, wat is het toch een dom schaap', zou voor mij niet werken.

Het ligt eraan welke impact het heeft op het dagelijks leven. Als ze gelooft in kabouters maar dat niet de hele dag en in elke discussie uitdraagt kan ik er best mee leven.

Inderdaad wel met dit gezicht:

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:36 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:
Ik heb zelf nog nooit een gelovige vriend gehad (het niet-geloven/atheïsme is voor mij toch wel een van de belangrijkste 'eisen' (alsof je überhaupt iets te eisen hebt als vrouw tegenover een man, maar ja... )), maar wat ik van anderen gehoord heb, is eigenlijk dat het altijd toch wel grote problemen geeft en dat vind ik ook logisch.

Als bijvoorbeeld mijn man/vriend ineens God gaat bedanken voor het eten, terwijl ik de hele middag in de keuken heb gestaan... Tja...

Of als ik ergens pijn heb, dat hij het dan gaat proberen weg te Reiki'en, dan kan ik hem eigenlijk niet meer serieus nemen.

Ik heb toch het idee dat vrouwen vatbaarder zijn voor dergelijke zweverige zaken dan mannen.

Mijn vriendin gelooft, ik niet. Gaat prima, als je beiden maar niet te extreem bent (as in fanatiek anti-religie of juist streng gelovig).

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:13 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:


Ik ben ooit een topic gestart in TRU over het volgende onderwerp:

Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen!
Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen! 2

Oftewel:
Zou je een relatie aan kunnen gaan met iemand die een ander geloof aanhangt dan jij?
Of als je zelf niet-gelovige bent:
Zou je dan een relatie aan kunnen gaan met iemand die wél een of ander geloof aanhangt en vice versa.

Zelf ben ik een niet-gelovige, atheïst, en tevens scepticus in hart en nieren als het gaat om paranormale zaken/kwakzalverij/enzovoort.

Het lijkt mij heel erg lastig als ik een relatie zou hebben met een niet-atheïst en/of met iemand die in paranormale zaken/kwakzalverij/enzovoort gelooft.

In platonische vriendschappen denk ik er trouwens anders over. Dan maakt het mij niet uit of iemand in Allah/God/Reiki/homeopathie/helderziendheid/whatever gelooft. Sterker nog, ik vind dat altijd zeer boeiende onderwerpen om over te praten, maar van mijn kant dan vooral vanuit psychologisch oogpunt, plus dat een van mijn 'hobby's' cold reading is en mensen daardoor vaak denken dat ik paranormaal begaafd ben.

Michielos hoeft niet meer te reageren, want zijn mening hierover is:

[..]

Da's dus duidelijk.

Ik ben heel benieuwd hoe andere mensen hierover denken!

Ik zou er geen principiële problemen mee hebben. Iedereen is vrij om te geloven wat hij of zij wel of niet wil.

In de praktijk zie ik echter hopen problemen opdoemen. Zo zou ik eventuele kinderen (waar ik sowieso al niet op zit te wachten) absoluut niet gelovig op willen voeden. Ze zou er tegen moeten kunnen dat ik regelmatig afgeef op religies en 'paranormale' onzin en dat ik naar alle waarschijnlijkheid compleet niet volgens de regels van haar geloof leef en dat ik ook weinig zin heb om rekening te houden met haar wb die regels .

Het zal ook sterk afhangen van hoe sterk praktiserend ze zou zijn. Als je halve leven (of meer) om je religieuze overtuigingen draait zal dat lastiger liggen dan iemand die de kerk/moskee/tempel/tarotkeet alleen van de buitenkant kent maar die wel in 'iets' gelooft.

Verder zou ik haar helemaal gek maken met mijn gezeur over hoe ze in hemelsnaam in die onzin kan geloven

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:46 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

En wat gelooft zij dan? En als ze het erover heeft, denk je dan niet van: "Wat een onzin!"?

natuurlijk kan iemand dat denken, sterker nog als het gaat om een man en de ander is een vrouw zou ik het vreemd vinden als de man niet met grote regelmaat dat denkt over dingen die de vrouw doet of denkt.....
andersom is het misschien vanuit vrouwelijk zichtpunt precies hetzelfde: dat vrouwen dat over mannelijke eigenschappen/gedrag/uitspraken denken...


Ik denk zelf dat als je continue je partner 'jouw visie/gedrag' wilt gaan opdringen en niet gewoon kunt toelaten dat iemand met wie je een relatie heeft ook zo dr eigen 'makken' kan hebben, dat de overlevingskans van de relatie misschien niet al te groot zal zijn ...
los ervan of je verder 'heel veel precies hetzelfde bent'.

Ik vind het een behoorlijk belangrijk punt. Ik heb moeite met zowel gelovigen als fanatieke atheïsten. Ik geloof zelf niet, maar vind bijvoorbeeld enige kennis van het christendom en de bijbel wel behoren tot de algemene ontwikkeling.

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:56 schreef Anyanka het volgende:
Ik vind het een behoorlijk belangrijk punt. Ik heb moeite met zowel gelovigen als fanatieke atheïsten. Ik geloof zelf niet, maar vind bijvoorbeeld enige kennis van het christendom en de bijbel wel behoren tot de algemene ontwikkeling.

Wat is een 'fanatieke atheïst' als ik vragen mag? Iemand die heel hard niet gelooft?

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:56 schreef Anyanka het volgende:
Ik vind het een behoorlijk belangrijk punt. Ik heb moeite met zowel gelovigen als fanatieke atheïsten. Ik geloof zelf niet, maar vind bijvoorbeeld enige kennis van het christendom en de bijbel wel behoren tot de algemene ontwikkeling.

Rare assumptie om te denken dat een 'fanatieke atheïst' geen kennis zou hebben van bijvoorbeeld het Christendom. Vaak juist wél om daarmee de gelovigen om de oren te slaan in discussies.

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:58 schreef Grrrrrrrr het volgende:

[..]

Wat is een 'fanatieke atheïst' als ik vragen mag? Iemand die heel hard niet gelooft?

Ik ben een heel erg fanatieke niet-verzamelaar van postzegels

quote:

Op woensdag 30 november 2011 13:59 schreef spoor4 het volgende:

[..]

Ik ben een heel erg fanatieke niet-verzamelaar van postzegels

Je schopt de postbode al aan het begin van de straat de andere kant op?

Het is afhankelijk van hoe gelovig die ander is en in hoeverre hij daar naar handelt in het dagelijks leven. Daarbij zal er van beide kanten dan gewoon geaccepteerd dienen te worden hoe de ander is en doet.

Je weet dat er dan af en toe discussies over gaan komen en dat je de ander niet helemaal erbij kan betrekken.
Het is voor mij geen definitieve voorwaarde dat iemand niet gelooft, maar een sterk gelovig persoon zou ik waarschijnlijk niet trekken.

Het is hetzelfde als leven met een vegetarier: sommigen betrekken dat puur en alleen op zichzelf, als persoonlijke keuze en laten anderen daar gewoon vrij in, en anderen die zijn van mening dat iedereen daar dan mee geconfronteerd moet worden, en overtuigd moeten worden van een bepaald gelijk...

quote:

Op woensdag 30 november 2011 14:04 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Begrijp me niet verkeerd. Man en vrouw hoeven wat mij betreft niet hetzelfde te zijn. Alsjeblieft niet! Als mannen hetzelfde zouden zijn als vrouwen, dan zou ik mannen nooit zo leuk gevonden hebben! Met de altijd maar begripvolle metromannen die nooit een weerwoord hebben, heb ik dan ook niet zoveel. Ik hou juist van mannelijke eigenschappen.

Daarom zou ik een man wat dat betreft nooit willen veranderen in zijn man-zijn en zou het dan ook zeer op prijs stellen als hij bij mij dus niet aan mijn vrouw-zijn gaat tornen.

Maar een geloof vind ik zo'n heikel punt, dat dat wat mij betreft absoluut de dagelijkse omgang met hem zou verstoren. Als hij ineens met een pendeltje gaat lopen om antwoorden te krijgen op zijn levensvragen, dan zou ik hem keihard uitlachen en ik vind dat je elkaar in een relatie niet hoort uit te lachen om iets wat heel belangrijk is voor je partner.

Als jij accepteert dat je partner bidt voor het eten en hij/zij accepteert dat jij dat niet doet dan is er in de dagelijkse omgang niet echt een probleem. Natuurlijk heb je soms wel lastige discussies omdat geloof mensen nou eenmaal persoonlijk raakt, maar zoals RM-rf al zegt dat kun je over allerlei onderwerpen hebben (idd leven met een vegetarier bijvoorbeeld).