Verzet tegen uitzetting 9-jarige Jossef #2

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:45 schreef Platina het volgende:

[..]

Laat ik eens een vergelijking trekken.

Willem krijgt 30 jaar gevangenisstraf voor het vermoorden en verkrachten van zijn buurmeisje. Na 22 jaar ontsnapt Willem en weet gedurende 8 jaren uit de handen van de politie te blijven ondanks dat hij staat ingeschreven bij de gemeente. Na 8 jaar loopt Willem tegen de lamp tijdens een routine alcoholcontrole. Men merkt op dat Willem gezocht wordt en de politie komt hem oppakken. Zo zegt de politie jij moet nog 8 jaar in de gevangenis blijven.

Nee hoor zegt Willem, het is toch niet mijn schuld dat jullie mij lieten ontsnappen en niet vonden ondanks dat ik stond ingeschreven bij de gemeente. Die 8 jaar moet je bij die 22 jaar tellen.

Nee zegt de rechter, zo staat het niet in de wet.

Jawel zegt de broer van Willem, hij stond al 8 jaar ingeschreven maar jullie deden er niks aan dus hij hoeft niet meer in het gevang.

Deze vergelijking slaat als een tang op een varken Dit heeft niets te maken met het vreemdelingenrecht.

Waar een klein land groot in kan zijn....

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:53 schreef Re het volgende:
zoals eerder gezegd, ik wil best die 20 eurocent aan 3-voud doneren hoor, kan die bij zijn spaarpotje gooien

Ik denk dat ik mijn 20 eurocent toch maar zelf hou hoor, en er wat leuks voor koop voor mezelf. Hij zit er alleen maar op.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:53 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Houd maar voor jezelf. Je hebt het harder nodig dan ik.

nah, ik geef het met liefde hoor ,

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:58 schreef Platina het volgende:

[..]

Je legt de nadruk op de verkeerde dingen, het gaat niet om de misdaad an sich. Misschien is deze vergelijking duidelijker:

Anne krijgt een boete wegens te hard rijden. Potverdriedubbeltjes denkt Anne, dat was maar 10 kilometer te hard toen ik eventjes gas bijgaf toen iemand wou invoegen. Dat gaat ik echt niet betalen hoor. Aanmaning op aanmaning volgen maar Anne weigerd de boete te betalen. Inmiddels zijn we 8 jaar laten en blijkt tijdens een alcoholcontrole dat Anne nog een openstaande boete heeft. Die betaal ik niet zegt Anne, dan maar voor de rechter komen zegt de agent.

Je zult die boeten moeten betalen zegt de rechter, regels zijn regels.

Nee zegt Anne, ik ben het er niet mee eens en bovendien is die boete al 8 jaar oud. Dat is in het verleden gebeurt laat toch zitten man..

Ja zegt Piet, de vriend van Anne, laat toch zitten man wij zitten sowieso al krap bij kas en moeten van een uitkering rond zien te komen.

Nee, sorry. Dit gaat voor mij niet werken. Jij gaat namelijk ook bezwaar indienen tegen die boete als je het er niet eens mee bent, en de behandeling van dat bezwaar laat niet zo lang op zich wachten als de procedures voor asielzoekers.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:59 schreef Re het volgende:

[..]

nah, ik geef het met liefde hoor ,

Liefde, huuuu

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 15:03 schreef Platina het volgende:

[..]

Anne heeft al 8 jaar gewacht met beroep aan tekenen. Bovendien is de duur hier irrelevant. Het principe is hetzelfde.

Dan is het een slechte vergelijking. Bovendien is de duur wel relevant, anders was deze hele discussie er niet.

Hij eet wel roze koeken dat hebben ze niet in Iritrea.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 14:58 schreef Platina het volgende:

[..]

Je legt de nadruk op de verkeerde dingen, het gaat niet om de misdaad an sich. Misschien is deze vergelijking duidelijker:

Anne krijgt een boete wegens te hard rijden. Potverdriedubbeltjes denkt Anne, dat was maar 10 kilometer te hard toen ik eventjes gas bijgaf toen iemand wou invoegen. Dat gaat ik echt niet betalen hoor. Aanmaning op aanmaning volgen maar Anne weigerd de boete te betalen. Inmiddels zijn we 8 jaar laten en blijkt tijdens een alcoholcontrole dat Anne nog een openstaande boete heeft. Die betaal ik niet zegt Anne, dan maar voor de rechter komen zegt de agent.

Je zult die boeten moeten betalen zegt de rechter, regels zijn regels.

Nee zegt Anne, ik ben het er niet mee eens en bovendien is die boete al 8 jaar oud. Dat is in het verleden gebeurt laat toch zitten man..

Ja zegt Piet, de vriend van Anne, laat toch zitten man wij zitten sowieso al krap bij kas en moeten van een uitkering rond zien te komen.

Wederom een foute vergelijking. Betere en ook deze is kort door de bocht:

Anne krijgt de boete op de mat en vindt deze onterecht. Zij gaat in bezwaar en voert hierbij gronden aan waarom zij deze boete niet zou mogen krijgen. Vanwege organisatorische problemen bij het OM duurt het langer dan door de wet gestelde termijn voordat Anne hier antwoord op krijgt. De beslissing op bezwaar is afwijzend en niet gemotiveerd. Anne is boos en gaat in beroep. Vanwege drukte bij de rechtbank duurt het een paar jaar voordat haar zaak voorkomt, wederom langer dan de redelijke termijn. Ondertussen stapelen de aanmaningen (ten onrechte) van het OM zich op en zit Anne in de spanning. De rechtbank is ook van mening dat de beslissing op bezwaar gebrekkig gemotiveerd is en stuurt de beschikking terug naar het OM. Deze heeft vervolgens weer geruime tijd nodig om de motivatie aan te passen (vanwege drukte) en uiteindelijk krijgt Anne pas na vele jaren wachten duidelijkheid.

In dit geval kan Anne op basis van schending van de redelijke termijn een aanvraag voor schadevergoeding indienen (500 euro per half jaar te laat). Wat een klein goudmijntje wordt voor Anne. Dit kan niet binnen het vreemdelingenrecht (geen mogelijkheid voor), maar ook daar heeft de vertraagde rechtsgang gevolgen voor de aanvrager. In dit geval is het kind van de aanvrager al geheel ingeburgerd, spreekt het Nederlands en eet het pindakaas.

Deze uitzonderlijke trage gang van zaken valt te wijten aan de Nederlandse rechtsgang, hoewel het IND en de minister ongetwijfeld de aanvrager de schuld geeft ('ja.. dat duurt zo lang he, al die aanvragen') hadden deze aanvragen sneller afgehandeld moeten worden. Nu is het zuur pruimen eten voor zowel de minister, de gemeenschap in Alkmaar alswel Jossef en zijn moeder. Dit kan gevolgen hebben voor de verblijfstatus van zowel de moeder van Jossef als Jossef zelf, die aanvankelijk niet gegeven zal worden. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten en in dit geval moet de Nederlandse samenleving zijn verantwoordelijkheid nemen en er voor zorgen dat dit soort situaties niet meer/zo weinig mogelijk voorkomen.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 15:12 schreef strikeforce het volgende:
Hij eet wel roze koeken dat hebben ze niet in Iritrea.

vergeet de pindakaas niet.

De regels zijn gelijk aangepast wat betreft het inburgeren.

Wat een topic.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 15:12 schreef Ryon het volgende:

[..]

Wederom een foute vergelijking. Betere en ook deze is kort door de bocht:

Anne krijgt de boete op de mat en vindt deze onterecht. Zij gaat in bezwaar en voert hierbij gronden aan waarom zij deze boete niet zou mogen krijgen. Vanwege organisatorische problemen bij het OM duurt het langer dan door de wet gestelde termijn voordat Anne hier antwoord op krijgt. De beslissing op bezwaar is afwijzend en niet gemotiveerd. Anne is boos en gaat in beroep. Vanwege drukte bij de rechtbank duurt het een paar jaar voordat haar zaak voorkomt, wederom langer dan de redelijke termijn. Ondertussen stapelen de aanmaningen (ten onrechte) van het OM zich op en zit Anne in de spanning. De rechtbank is ook van mening dat de beslissing op bezwaar gebrekkig gemotiveerd is en stuurt de beschikking terug naar het OM. Deze heeft vervolgens weer geruime tijd nodig om de motivatie aan te passen (vanwege drukte) en uiteindelijk krijgt Anne pas na vele jaren wachten duidelijkheid.

In dit geval kan Anne op basis van schending van de redelijke termijn een aanvraag voor schadevergoeding indienen (500 euro per half jaar te laat). Wat een klein goudmijntje wordt voor Anne. Dit kan niet binnen het vreemdelingenrecht (geen mogelijkheid voor), maar ook daar heeft de vertraagde rechtsgang gevolgen voor de aanvrager. In dit geval is het kind van de aanvrager al geheel ingeburgerd, spreekt het Nederlands en eet het pindakaas.

Deze uitzonderlijke trage gang van zaken valt te wijten aan de Nederlandse rechtsgang, hoewel het IND en de minister ongetwijfeld de aanvrager de schuld geeft ('ja.. dat duurt zo lang he, al die aanvragen') hadden deze aanvragen sneller afgehandeld moeten worden. Nu is het zuur pruimen eten voor zowel de minister, de gemeenschap in Alkmaar alswel Jossef en zijn moeder. Dit kan gevolgen hebben voor de verblijfstatus van zowel de moeder van Jossef als Jossef zelf, die aanvankelijk niet gegeven zal worden. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten en in dit geval moet de Nederlandse samenleving zijn verantwoordelijkheid nemen en er voor zorgen dat dit soort situaties niet meer/zo weinig mogelijk voorkomen.

Fijne post. Helemaal mee eens

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 15:12 schreef Ryon het volgende:

heel verhaal

Je vergeet alleen wel 1 ding, het OM moet in dit verhaal ook nog een wachten op het OM in OekaBoekaland die geen enkele moeite doet om antwoord te geven. Moet het OM dan maar op halve informatie een beslissing nemen?

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 16:55 schreef donald_dick het volgende:

[..]

Je vergeet alleen wel 1 ding, het OM moet in dit verhaal ook nog een wachten op het OM in OekaBoekaland die geen enkele moeite doet om antwoord te geven. Moet het OM dan maar op halve informatie een beslissing nemen?

De instanties in Nederland weten dat in grote delen van de wereld je geen sjoege krijgt van de regeringen aldaar. Dan moet je daar a) rekening mee houden in je besluitvorming en b) het de asielzoeker niet aanrekenen. De officiële kanalen die wél respons geven zijn dan ook nog eens niet echt betrouwbaar ("No Americans in Baghdad!" of "Er is geen enkele sprake van discriminatie van homo's. Die bestaan namelijk niet in Iran.")

Het is ironisch ook precies de reden dat veel mensen daar weg willen: het is er een chaos waar je je recht niet haalt.

Ik heb zitten zoeken in afgelopen uitspraken over het vreemdelingen recht. Heb er enkele gevonden die van toepassing zouden kunnen zijn, maar bij geen van twee wordt de zoon aangevoerd als reden voor de moeder om te mogen blijven. Dit zijn dus voorbeelden:

Het ene verhaal gaat over een minderjarige die al reizend naar Nederland komt, maar niet kan bewijzen hoe ze gereisd heeft. In hoger beroep haalt ze er ineens een verkrachting, onderweg, bij, wat uiteraard op dat moment nogal ongeloofwaardig overkomt en ook van tafel wordt geveegd. Dan had ze dat maar meteen moeten aanhalen. Niet in hoger beroep ineens allerlei andere zaken erbij halen.

Een andere zaak gaat over een vrouw die in militaire dienst moest en daarom gevlucht is.
Kan me voorstellen dat die niet veilig is als ze terugkeert.

Wat hier het verhaal is, is eigenlijk niet belangrijk, feit is dat ze is uitgeprocedeerd en terug moet. Ze heeft een zoon en die hoort bij de moeder, dus die moet mee.
Dat hij de taal niet spreekt en het land niet kent, doet er niet toe. Er vertrekken jaarlijks honderden kinderen met hun ouders naar een vreemd land, en die leren de taal ter plaatse wel. Niemand die medelijden heeft met die kinderen. Maar gaat het om een asielzoeker die terug moet naar het eigen land, nota bene met zijn eigen moeder, dan is het ineens zielig en kan hij daar nooit meer wennen.

Wat m.i. wel een reden is om hier te mogen blijven zijn de verhalen over teruggestuurde asielzoekers die bij terugkomst opgepakt en gemarteld worden.
Het hebben van een kind van 9 zie ik niet als reden om hier te mogen blijven.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 19:06 schreef Gia het volgende:
Ik heb zitten zoeken in afgelopen uitspraken over het vreemdelingen recht. Heb er enkele gevonden die van toepassing zouden kunnen zijn, maar bij geen van twee wordt de zoon aangevoerd als reden voor de moeder om te mogen blijven. Dit zijn dus voorbeelden:

Het ene verhaal gaat over een minderjarige die al reizend naar Nederland komt, maar niet kan bewijzen hoe ze gereisd heeft. In hoger beroep haalt ze er ineens een verkrachting, onderweg, bij, wat uiteraard op dat moment nogal ongeloofwaardig overkomt en ook van tafel wordt geveegd. Dan had ze dat maar meteen moeten aanhalen. Niet in hoger beroep ineens allerlei andere zaken erbij halen.

Een andere zaak gaat over een vrouw die in militaire dienst moest en daarom gevlucht is.
Kan me voorstellen dat die niet veilig is als ze terugkeert.

Wat hier het verhaal is, is eigenlijk niet belangrijk, feit is dat ze is uitgeprocedeerd en terug moet. Ze heeft een zoon en die hoort bij de moeder, dus die moet mee.
Dat hij de taal niet spreekt en het land niet kent, doet er niet toe. Er vertrekken jaarlijks honderden kinderen met hun ouders naar een vreemd land, en die leren de taal ter plaatse wel. Niemand die medelijden heeft met die kinderen. Maar gaat het om een asielzoeker die terug moet naar het eigen land, nota bene met zijn eigen moeder, dan is het ineens zielig en kan hij daar nooit meer wennen.

Wat m.i. wel een reden is om hier te mogen blijven zijn de verhalen over teruggestuurde asielzoekers die bij terugkomst opgepakt en gemarteld worden.
Het hebben van een kind van 9 zie ik niet als reden om hier te mogen blijven.

Ik zit op dit moment ook niet heel denderend in de jurisprudentie met betrekking tot het vreemdelingenrecht, maar toch heb ik moeite om in te zien waarom deze twee zaken relevant zouden zijn in dit geval.

Ik zou eens gaan zoeken op artikel 8 EVRM (Europees verdrag van de rechten van de mens, artikel 8 gaat over gezinsleven). Daar worden tegenwoordig veel beroepen op gevoerd als het gaat om ouder/kind situaties. Ook Mauro heeft op basis daarvan zijn eerste beroep gewonnen.

Dat even terzijde:

Feit is dat het Nederlandse vreemdelingenrecht op dit moment een soepzooitje is. Persoonlijk verwijt ik dit met name aan Groenlinks en op dit moment, maar eigenlijk de LPF) de PVV. Die door allebei een extreem standpunt in te nemen het politiek erg moeilijk maken om een genuanceerd en evenwichtig beleid uit een te zetten, hoewel wij al sinds eind jaren negentig weten dat daar behoefte aan is. Schrijnende gevallen worden om de haverklap politiek geofferd om de rechterkant tevreden te houden en tegelijkertijd worden er via schijnhuwelijken vrachtwagens aan goudzoekers binnengehaald. Ti

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 19:20 schreef Ryon het volgende:
Schrijnende gevallen worden om de haverklap politiek geofferd om de rechterkant tevreden te houden en tegelijkertijd worden er via schijnhuwelijken vrachtwagens aan goudzoekers binnengehaald.

Wat ik al eerder zei: Een mogelijke risico om in Eritrea opgepakt en mishandeld te worden omdat je eerder het land de rug toegekeerd hebt, vind IK meer reden om hier te mogen blijven dan het hebben van een kind van 9, die hier is opgegroeid.

Een kind van 9 kan nog best wennen in een ander land, dat bewijzen de honderden gezinnen die jaarlijks van het ene land naar het andere verhuizen. Die kinderen raken ook hun vriendjes kwijt, hun school, hun vertrouwde buurt. Komen in een land waar ze de taal niet van spreken, mogelijk een totaal andere cultuur. En dat vinden we met ons allen wel okay, maar een kind dat met zijn moeder naar het land van herkomst moet is ineens een schrijnend geval.

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 19:42 schreef Gia het volgende:

[..]

Wat ik al eerder zei: Een mogelijke risico om in Eritrea opgepakt en mishandeld te worden omdat je eerder het land de rug toegekeerd hebt, vind IK meer reden om hier te mogen blijven dan het hebben van een kind van 9, die hier is opgegroeid.

Een kind van 9 kan nog best wennen in een ander land, dat bewijzen de honderden gezinnen die jaarlijks van het ene land naar het andere verhuizen. Die kinderen raken ook hun vriendjes kwijt, hun school, hun vertrouwde buurt. Komen in een land waar ze de taal niet van spreken, mogelijk een totaal andere cultuur. En dat vinden we met ons allen wel okay, maar een kind dat met zijn moeder naar het land van herkomst moet is ineens een schrijnend geval.

Dat dus. En helaas durf ik niet af te gaan op het oordeel van de IND wat betreft de veiligheid van moeder en kind in Eritrea.

Doe je nog steeds vluchtelingenwerk Mwana?

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 20:05 schreef De_Nuance het volgende:
Doe je nog steeds vluchtelingenwerk Mwana?

Nope. Vreselijke organisatie. Ben nog nooit zo vaak uitgemaakt voor hoer waarna een fossiel/collega me weer De Preek gaf over hoe andere culturen gerespecteerd dienden te worden.

Ik doe alleen nog inburgeren helpen, dan heb je een "buddy" waarmee je een keer per week een uurtje Nederlands praat of soms iets leuks doet. Op dit moment toevallig een Eritrese man, die morgen dus zijn familie weer gaat zien die hier mogen komen omdat...het daar zo onveilig is.

Ik snap het

Wel vervelend verhaal dan, voor jou...

Het is hoe dan ook een situatie waar geen simpele oplossingen voor bestaan. Het vreemdelingenbeleid

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 20:23 schreef De_Nuance het volgende:
Ik snap het

Wel vervelend verhaal dan, voor jou...

Wees maar gerust mijn kind, ik sta in het algemeen nog steeds best positief in het leven

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 20:03 schreef Mwanatabu het volgende:
Dat dus. En helaas durf ik niet af te gaan op het oordeel van de IND wat betreft de veiligheid van moeder en kind in Eritrea.

Maar goed, dat is een andere discussie. Hier gaat het erover dat het zo schrijnend is als een kind van 9, dat hier 8 jaar heeft gewoond, met zijn moeder naar een ander land verhuist. En ik zie daar niets schrijnends in.

Of het veilig is in Eritrea staat los van deze discussie. Ik vrees ervoor.

Maar laten we ophouden deze kinderen zielig te vinden en dan wel vrolijk naar 'ik vertrek' kijken!

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 22:05 schreef ..-._---_-.- het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens dat kinderen in het algemeen flexibel zijn, maar een vertrek naar Eritrea kun je niet vergelijken met een emigratie naar Zuid-Frankrijk, Zweden of Oostenrijk.

Dat het om Eritrea gaat en waarschijnlijk geen veilig land is, heeft niks te maken met de leeftijd van het kind en de duur dat hij al hier woont.

Wat Eritrea betreft, kun je niemand terugsturen.

De discussie gaat echter alleen over het feit dat hij 9 is en al 8 jaar hier woont en DUS niet meer kan wennen aan een ander land. En dat is onzin.

quote:

Op zondag 27 november 2011 12:13 schreef Gia het volgende:

[..]

Dat het om Eritrea gaat en waarschijnlijk geen veilig land is, heeft niks te maken met de leeftijd van het kind en de duur dat hij al hier woont.

Wat Eritrea betreft, kun je niemand terugsturen.

De discussie gaat echter alleen over het feit dat hij 9 is en al 8 jaar hier woont en DUS niet meer kan wennen aan een ander land. En dat is onzin.

Jij bent toch een moeder?