quote:
Op vrijdag 25 november 2011 08:58 schreef falling_away het volgende:[..]
Natuurlijk is dit een véél prettiger verhaal om te lezen dan die wetten uit het OT. Maar dan nogmaals de vraag (waar nog niemand echt op geantwoord heeft): Vind je het niet vreemd dat een almachtige, alwetende etc. etc. God ineens 'out of the blue' zo van gedachte verandert?
Jammer voor de (familie van de) vrouwen die al die eeuwen daarvoor wel gestenigd zijn voor diezelfde daad trouwens.
- En kom a.u.b. niet met het argument 'het was een andere tijd' want voor god geldt de menselijke tijd helemaal niet.
Nee, dat is niet vreemd. Het is ook niet zo dat God 'van gedachte verandert'.
Je dient onderscheid te maken in het soort wetten en de redenen waarom ze gegeven worden.
Bij het geven van de wetten aan Mozes dienden ze voornamelijk om het kwaad uit te roeien uit Israel.
Deuterononium21 Dan zullen alle lieden zijner stad hem met stenen overwerpen, dat hij sterve; en gij zult het boze uit het midden van u wegdoen; dat het gans Israël hore, en vreze.
Het schock-effect is hier dus belangrijk en dient ervoor te zorgen dat mensen die zonde niet plegen. Men kwam net uit Egypte en had hun gebruiken en zelfs religie overgenomen (vandaar het gouden kalf).
Indien er geen consequenties zijn voor kwaad gedrag, kan dat groeien als een kanker en de hele maatschappij kapot maken. Zie gierigheid en economische crisis. Dat is wat God wilde voorkomen. Hij kan niet mensen dwingen Zijn wil te doen, maar stelt consequenties in voor het kwade gedrag van individuen opdat het collectief zelf kiest dit niet te doen. Dit opdat men in heiligheid kon leven en daar van profiteren als natie. Wetten worden nog steeds ingesteld om de rust, vrede en eerlijkheid te bewaren, in een rechtvaardige staat zullen die wetten ter bescherming gelden van zij die ze niet overtreden. Gods standaard voor het leven is een stuk hoger dan wat wij normaal gesproken van nature acceptabel vinden, maar je kan je afvragen wie daarin beter voorziet tot hoever we in staat zijn onszelf en elkaar het leven zuurder te maken dan het kan zijn en zou moeten zijn om het gelukkig te leven.
Dit geldt voor de natie Israel die in de tijd van Jezus bezet werd door Rome, die bij de val van Jeruzalem in principe ophield te bestaan. De christenen zijn niet de mensen die een nieuwe natie Israel op dienen te zetten, maar de komst van het koninkrijk der hemelen aan dienen te kondigen, en de principes en moraal daarvan dienen te leven en uit te dragen. Jezus kwam die principes uitleven, de christen volgt daarin.
Wat betreft zonden en vergeving, geeft het volgende parabel het hemelse principe weer:
Mattheus 18:21 Toen kwam Petrus tot Hem, en zeide: Heere! hoe menigmaal zal mijn broeder tegen mij zondigen, en ik hem vergeven! Tot zevenmaal?
22 Jezus zeide tot hem: Ik zeg u, niet tot zevenmaal, maar tot zeventigmaal zeven maal.
23 Daarom wordt het Koninkrijk der hemelen vergeleken bij een zeker koning, die rekening met zijn dienstknechten houden wilde.
24 Als hij nu begon te rekenen, werd tot hem gebracht een, die hem schuldig was tien duizend talenten.
25 En als hij niet had, om te betalen, beval zijn heer, dat men hem zou verkopen, en zijn vrouw en kinderen, en al wat hij had, en dat de schuld zou betaald worden.
26 De dienstknecht dan, nedervallende, aanbad hem, zeggende: Heer! wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.
27 En de heer van dezen dienstknecht, met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, heeft hem ontslagen, en de schuld hem kwijtgescholden.
28 Maar dezelve dienstknecht, uitgaande, heeft gevonden een zijner mededienstknechten, die hem honderd penningen schuldig was, en hem aanvattende, greep hem bij de keel, zeggende: Betaal mij, wat gij schuldig zijt.
29 Zijn mededienstknecht dan, nedervallende aan zijn voeten, bad hem, zeggende: Wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.
30 Doch hij wilde niet, maar ging heen, en wierp hem in de gevangenis, totdat hij de schuld zou betaald hebben.
31 Als nu zijn mededienstknechten zagen, hetgeen geschied was, zijn zij zeer bedroefd geworden; en komende, verklaarden zij hunnen heer al wat er geschied was.
32 Toen heeft hem zijn heer tot zich geroepen, en zeide tot hem: Gij boze dienstknecht, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, dewijl gij mij gebeden hebt;
33 Behoordet gij ook niet u over uw mededienstknecht te ontfermen, gelijk ik ook mij over u ontfermd heb?
34 En zijn heer, vertoornd zijnde, leverde hem den pijnigers over, totdat hij zou betaald hebben al wat hij hem schuldig was.
35 Alzo zal ook Mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet van harte vergeeft een iegelijk zijn broeder zijn misdaden.
Dit illustreert dus dat omdat God ons al onze zonden vergeeft, wij ook de zonden van elkaar dienen te vergeven.
Barmhartigheid wordt voorop gesteld omdat dat hoger is dan 'oog om oog, tand om tand'.
Veel wetten golden dan ook wegens de hardheid van ons mensen, zoals het scheiden van vrouwen toegelaten was omdat mensen zo hard zijn en moeilijk kunnen vergeven. Dit was echter niet het hemelse principe.
Indien God iedereen op zijn zonden af zou moeten rekenen, nu, zou iedereen dood neervallen want ieder heeft Gods wetten overtreden en God wordt daar niet blij van. Maar in Zijn genade vergeeft Hij ons ook, zo dienen wij dat ook aan anderen te doen. De natie Israel bestaat niet meer en haar taak om Gods principes uit te dragen, waarin zij gefaald heeft, is aan de kerk gegeven, die dat dient te doen zoals Christus het voorbeeld heeft gesteld.
De vrouwen die dit wel ondergaan hebben zullen geoordeeld worden op basis van hun hele leven en kunnen alsnog vergeven worden en het eeuwige leven krijgen. Helaas voor hen was hun daad toen absoluut onvergeefbaar om groter bederf te voorkomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 25-11-2011 17:50:52 ]