Hoogbegaafdheid, deel 4: Een nadeel of een voordeel?

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 13:19 schreef lateralize het volgende:

[..]

Dat geldt in het geval van bijvoorbeeld lichte vormen van autisme, zoals Aspergersyndroom.
Ik ben in principe gewoon gezond, alleen niet zo handig. Anderzijds biedt dat perspectief, wie weet leer ik het nog eens.

Het zou ook kunnen doordat introversie en hoogbegaafdheid vaak samengaan. Introverte mensen hebben vaak moeite met gepraat over koetjes & kalfjes, die gaan meteen liever de diepte in.
Ik vind het ook altijd moeilijk als iemand zomaar vanuit 't niets roept "wat een weer hè" - moet ik dan gewoon "ja" antwoorden of moet ik dan over het hogedrukgebied ten westen van IJsland beginnen om het uit te leggen?

quote:

Op maandag 18 maart 2013 20:53 schreef MarMar het volgende:

Omgaan met is niet gelijk hetzelfde als vriendjes worden, ook op latere leeftijd is het handig dat je een beetje met mensen om kan gaan als ze niet je vrienden zijn.

Daarbij zitten kinderen heel erg in hun eigen beleving en bestaat hetgene ze niet meemaken niet voor ze, mede daarom prefereer ik klassen met verschillende niveaus (in meerdere opzichten)

Als kind ging ik 0,0 om met de kinderen in mijn klas, ik zag ze letterlijk als baby's. Oordelen deed ik niet. ik besefte niet eens dat ik intelligenter was als de rest. Maar ik had er gewoon geen behoefte aan, net zoals een 'gewone' 6 jarige liever optrekt met leeftijdgenootjes dan met zijn broertje van 2.

Maar nu ik wat ouder ben kan ik wél met de baby's van toen klikken. Omdat we in dezelfde levensfase zitten.

'Leren omgaan met' is een groot goed, ik denk alleen niet dat je dat bereikt door mensen met hetzelfde geboortejaar in 1 klas te zetten. Ik vind het een beetje 'kustmatig'.

[ Bericht 1% gewijzigd door ZuidKardinaal op 19-03-2013 14:32:00 ]

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 12:45 schreef Gwywen het volgende:

[..]

Ik heb wel eens gelezen dat het sociale onbenul door intelligentie gecompenseerd wordt; met andere woorden: als je niet zo hoogintelligent zou zijn, zou je een nog grotere sociale kluns zijn.
Doordat je weet hoe het hoort ("ik moet nu leuk een praatje gaan maken met die en die, maar niet te lang, dan kom ik te gretig over") kun je de schade enigszins beperkt houden.

Ik lees overigens alleen mee op dit topic, geen idee of ik hoogbegaafd ben, soms denk ik van wel, ik lees veel herkenbare dingen in elk geval.

Absoluut!

Ik heb zelf ook autisme (asperger om precies te zijn) en het is mijn intelligentie die mijn leven een stuk dragelijker maakt. Zonder mijn intelligentie zou mijn leven nog zwaarder zijn dan ie al is.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 13:14 schreef Northside het volgende:

[..]

Les 1: er is altijd iemand slimmer, beter of sneller dan jij.

gggggrrrrrrr!

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 13:24 schreef Gwywen het volgende:
Ik vind het ook altijd moeilijk als iemand zomaar vanuit 't niets roept "wat een weer hè" - moet ik dan gewoon "ja" antwoorden of moet ik dan over het hogedrukgebied ten westen van IJsland beginnen om het uit te leggen?

Nooit iets uitleggen, dat heb ik wel geleerd. Mensen houden niet van betweters (en zo zien ze je al snel). Daarnaast hebben mensen ook het recht om zelf fouten te maken, hoe vreemd dat misschien ook klinkt.

Hoe weten jullie dat je hoogbegaafd bent?

Ik zelf heb, zoals waarschijnlijk de meesten, wel eens gedacht dat ik hoogbegaafd ben. Wat ik overigens waarschijnlijk helemaal niet ben, maar dat terzijde. Heb eens de proeftoets gemaakt op mensa.nl en behoorde volgens die toets tot de 2%, maar deze toets lijkt mij absoluut niet representatief.

Het probleem waar ik mee zit is dat ik het concentratievermogen van een puppy heb. Obsama heeft een enorme brede kennis en vocabulaire, kan een echte leider zijn, is communicatief vaardig en volgens sommigen beangstigend goed in sociale relaties en structuur.

Deze eigenschappen scheppen hoge verwachtingen waar ik waarschijnlijk nooit aan zal voldoen. Ik ben enorm goed in dingen onthouden en dan vooral getallen, dus daar zit het probleem niet. Het probleem is dat mijn niks interesseert of fascineert.

Met hobby's en interesses schiet ik van de hak op te tak, waardoor ik circa 150 boeken heb die maar half afgelezen zijn. Ik vind het allemaal wel best. De eerste 20 a 30 bladzijden gaan prima maar daarna haak ik af.

Obsama weet van héél veel dingen wat en kan op verjaardagen prima hoge ogen gooien met intellectuele gebrabbel, maar voor mijzelf ontbreekt het aan motivatie om iets ECHT uit te zoeken.

Nu wil ik niet pretenderen dat ik hoogbegaafd ben, maar toch vraag ik mij af of dit herkenbaar is.

Obsama

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 15:47 schreef obsama het volgende:
Hoe weten jullie dat je hoogbegaafd bent?


Het probleem waar ik mee zit is dat ik het concentratievermogen van een puppy heb. Obsama heeft een enorme brede kennis en vocabulaire, kan een echte leider zijn, is communicatief vaardig en volgens sommigen beangstigend goed in sociale relaties en structuur.

Met hobby's en interesses schiet ik van de hak op te tak, waardoor ik circa 150 boeken heb die maar half afgelezen zijn. Ik vind het allemaal wel best. De eerste 20 a 30 bladzijden gaan prima maar daarna haak ik af.

Obsama weet van héél veel dingen wat en kan op verjaardagen prima hoge ogen gooien met intellectuele gebrabbel, maar voor mijzelf ontbreekt het aan motivatie om iets ECHT uit te zoeken.

Concentratievermogen: check.

Als kind voelde ik me al schuldig dat ik iedere 6 maanden een andere interesse had. Dan weer vulkanen, dan weer de Eskimo's of de ruimte. Blijf nou eens bij 1 ding. Heb er zelfs een topic over gemaakt.
R&P / Snel uitgekeken op studies/vakgebieden. Wie herkent? Wat te doen?

Niks echt 100% uitzoeken: check.
Ik vind alleen motivatie als het voor een vak is, en ik een mooi resultaat kan halen. Niet los. Op het vwo gaf een docent me wel wat extra werk voor uitdaging, maar dat maakte ik nooit af. Want het was niet voor een cijfertje, of een certificaat. Erg hé?

Zelfde met programmeren. Dat leek me enorm cool, maar nooit wat mee gedaan. Toen ik echter wat techische vakken moest doen om aan een eis te voldoen, was ik er als de kippen bij om een programmeer vak te kiezen. Afgesloten met een 8, en daarna nooit meer serieus ermee bezig geweest.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 15:47 schreef obsama het volgende:
Hoe weten jullie dat je hoogbegaafd bent?

Ik zelf heb, zoals waarschijnlijk de meesten, wel eens gedacht dat ik hoogbegaafd ben. Wat ik overigens waarschijnlijk helemaal niet ben, maar dat terzijde. Heb eens de proeftoets gemaakt op mensa.nl en behoorde volgens die toets tot de 2%, maar deze toets lijkt mij absoluut niet representatief.

Het probleem waar ik mee zit is dat ik het concentratievermogen van een puppy heb. Obsama heeft een enorme brede kennis en vocabulaire, kan een echte leider zijn, is communicatief vaardig en volgens sommigen beangstigend goed in sociale relaties en structuur.

Deze eigenschappen scheppen hoge verwachtingen waar ik waarschijnlijk nooit aan zal voldoen. Ik ben enorm goed in dingen onthouden en dan vooral getallen, dus daar zit het probleem niet. Het probleem is dat mijn niks interesseert of fascineert.

Met hobby's en interesses schiet ik van de hak op te tak, waardoor ik circa 150 boeken heb die maar half afgelezen zijn. Ik vind het allemaal wel best. De eerste 20 a 30 bladzijden gaan prima maar daarna haak ik af.

Obsama weet van héél veel dingen wat en kan op verjaardagen prima hoge ogen gooien met intellectuele gebrabbel, maar voor mijzelf ontbreekt het aan motivatie om iets ECHT uit te zoeken.

Nu wil ik niet pretenderen dat ik hoogbegaafd ben, maar toch vraag ik mij af of dit herkenbaar is.

Obsama

Waaah copycat Zeer herkenbaar dit! Vooral dat lezen. Vind ik best frustrerend ook. Wat ik liever zou hebben is fases waarin ik bepaalde dingen interessant vind. Een paar weken hier kennis over opdoen, een paar weken daar kennis over opdoen. Bij mij is het regelmatig hooguit enkele dagen ergens kennis over opdoen, en nog regelmatiger 3 dingen tegelijk voor 50% (ja, niet 33,33%).

Fijn om te horen dat ik hier niet alleen in sta. Mede door dit zijn mijn studieresultaten ook niet heel denderend. Heb altijd 6en gehaald en zal dat ook blijven doen, waarschijnlijk ongeacht het niveau.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 17:31 schreef obsama het volgende:
Fijn om te horen dat ik hier niet alleen in sta. Mede door dit zijn mijn studieresultaten ook niet heel denderend. Heb altijd 6en gehaald en zal dat ook blijven doen, waarschijnlijk ongeacht het niveau.

Hahahaha! Ik zat op het mbo, haalde daar met moeite voldoendes, en kreeg te horen dat ik gek was toen ik zei dat ik naar de uni wilde (zat natuurlijk ook een stukje verveling en ergernis tegenover de stof in). Op de universiteit haal ik vervolgens ook 'maar' 7tjes over het algemeen, maar dat had nooit iemand voorspeld toen ze mijn mbo-resultaten zagen.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 17:36 schreef lateralize het volgende:

[..]

Hahahaha! Ik zat op het mbo, haalde daar met moeite voldoendes, en kreeg te horen dat ik gek was toen ik zei dat ik naar de uni wilde (zat natuurlijk ook een stukje verveling en ergernis tegenover de stof in). Op de universiteit haal ik vervolgens ook 'maar' 7tjes over het algemeen, maar dat had nooit iemand voorspeld toen ze mijn mbo-resultaten zagen.

Zelfde hier, 7 gemiddeld op MBO, nu bezig met afstuderen HBO ook 7 gemiddeld. Straks Universiteit, waarschijnlijk ook 7tjes.

Kan we merken dat mij vocabulaire en kennis vele malen groter zijn dan mijn studiegenoten.

Ik heb hetzelfde als een aantal van jullie, en zit momenteel in een milde persoonlijke crisis waarbij ik moeite heb om ook maar IETS te willen doen..

Of ik hoogbegaafd ben weet ik niet. Op de basisschool was het vermoeden er wel maar mijn ouders hebben besloten mij niet te testen omdat ze geen labeltjes voor me wilden. Toen mij werd aangeboden om twee groepen over te slaan (van groep 3 naar groep 6) is in overleg besloten om me in groep 5 te plaatsen zodat het leeftijdsverschil niet te groot zou zijn.

Op de basisschool ging alles me makkelijk af. Ik kreeg extra vakken en liep jaren voor op mijn leeftijdsgenootjes. Ook op de middelbare school ging het niet moeizaam, maar verloor ik de interesse om dingen te leren zoals ik die op de basisschool had. In de onderbouw haalde ik voor alles 9's (tenzij het "stampwerk" was, dat haatte ik), zonder enige inspanning. In klas 4 begon ik school te haten. Ik deed geen boek meer open en maakte geen huiswerk meer. Naar school gaan vond ik een straf maar ik durfde niet te spijbelen. Puur op aanwezig zijn wist ik nog goede cijfers te halen. In klas 5 niet meer, en ben ik blijven zitten. Maar het voor een tweede keer doen, maakte het niet uitdagender. Weer deed ik niets en in de tweede keer klas 5 ben ik ook veel gaan spijbelen, wat ik tot mijn eindexamen vol heb gehouden.

Met inspanning rond het nulpunt haalde ik mijn diploma van het VWO, met voornamelijk 7's. Wat ik wilde studeren wist ik niet. De interesses die ik had in mijn jeugd waren er allang niet meer. Als kind hoopte ik nog elke week een dinosaurus op te graven of een sterrenstelsel te ontdekken. Inmiddels was ik bang geworden dat ik nooit iets "groots" zou doen en zodoende was niets de moeite waard. Ik ging Biologie studeren (bij wijze van spreken gekozen d.m.v. iene-miene-mutte), haalde de eerste paar vakken en hield toen op met komen.

De rest van het jaar heb ik (qua studie) thuis gezeten. Wel had ik een sport die ik dagelijks beoefende waarin ik meedeed op het hoogste nationale niveau. Hier zag ik toen mijn uitdaging in, en dit is dan ook het enige waar ik de afgelopen jaren me voor heb ingespannen. Ik koos een studie met weinig contacturen, die me weinig inspanning zou kosten, puur om ernaast nog het felbegeerde "papiertje" te halen.

Inmiddels ben ik door bepaalde situaties onvrijwillig gestopt met de sport. Ik heb toen geprobeerd het beste van mijn studie te maken, maar deze had ik niet met mijn hart gekozen: ik kon me er dus niet toe zetten.

Momenteel ben ik aan het oriënteren op mijn inmiddels derde studie. Bepaalde gebieden hebben mijn interesse maar ik wil enkel het meest interessante doen binnen een gebied. Het liefst zou ik bij het einde beginnen, in het diepe gegooid worden. Meestal verveel ik me bij "de basis" te veel om door te zetten. Ik heb meer aan een opdracht "ontwerp een Marsmissie, je hebt vijf jaar, succes", en dan toegang tot vakken en begeleiding, dan aan een 1e studiejaar: "We gaan het nu hebben over 500 soorten materialen, leer hun eigenschappen uit je hoofd" als het uiteindelijke doel is dat je de vaardigheden ontwikkelt om bijvoorbeeld een Marsmissie te ontwerpen.

Heel simpel omschreven natuurlijk, maar hoop dat het idee helder is. Ik mis de passie waarmee ik als kind dingen wilde leren en ik ben bang dat ik de motivatie niet op kan brengen om oninteressante dingen te doen voor het grotere uiteindelijke doel. Verder ben ik bang dat ik überhaupt, ongeacht studie, zal eindigen op een stoffige kantoorbaan omdat er maar weinigen zijn die echt die uitdagende gevarieerde droombaan in hun vakgebied van voorkeur hebben.

Hebben jullie misschien tips om deze angsten te overwinnen en weer gepassioneerd bezig te kunnen zijn met een onderwerp, in plaats van het eeuwige "heeft het allemaal wel zin?". Het ontbreekt me, ondanks interesses, zó aan de wil om iets te leren..

Zeer herkenbaar. Vind zelf ook van alles interessant maar haat stampwerk. De dingen die ik het meest interessant vind bestaan juist vaak uit veel stampwerk. Bijvoorbeeld biologie inderdaad. De namen van al die botten, spieren, venen, arteriën, blabla -_- Bij biomedische wetenschappen was dat nog erger. Naampjes naampjes en nog eens naampjes, en inderdaad ogenschijnlijk volledig doelloos. Weten om het weten. En dat werkt sowieso niet voor mij en is dus inderdaad ook daadwerkelijk nutteloos, want ik merk gewoon dat ik alles op korte termijn weer vergeet en dus gewoon geleerd heb voor het tentamen.

Een oplossing heb ik helaas niet. Had ik die maar. Ik denk eigenlijk dat ik het best gewoon met het een of ander voor mezelf kan beginnen. Entrepreneurship Nu nog een idee...

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 14:55 schreef Northside het volgende:

[..]

Nooit iets uitleggen, dat heb ik wel geleerd. Mensen houden niet van betweters (en zo zien ze je al snel). Daarnaast hebben mensen ook het recht om zelf fouten te maken, hoe vreemd dat misschien ook klinkt.

Maar als ik dan alleen "ja" antwoord, heb ik weer het gevoel dat ik op sociaal vlak tekort schiet. Die persoon begon waarschijnlijk over het weer om een opening tot een koetjes-kalfjes gesprek te initiëren.
Of denk ik nu al weer te ingewikkeld?

V.w.b. hoogbegaafd zijn of niet (ik weet dus niet of ik het ben, bovengemiddeld IQ durf ik wel te stellen), herkennen jullie ook dat je op school zonder ooit een fluit uit te voeren of door één keer iets door te lezen, gewoon hoge cijfers haalde - maar dan: het moment van de waarheid: een hogere vervolgopleiding waar je ineens wél moet studeren en blokken, en dan totaal niet weten hoe dat moet en hoe je dat aan moet pakken - en dus in wezen ineens een achterstand hebt t.o.v. mensen die gewend zijn om hun hele schoolcarrière al overal keihard voor te moeten blokken?

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 00:13 schreef gazhims3lv het volgende:
Ik vind dat mensen te snel het label hoogbegaafd op zich krijgen.. Natuurlijk zijn er bovengemiddeld slimme mensen, maar wat bepaald dat hij/zij hoogbegaafd is? Een psycholoog, een gespecialiseerd arts, of een IQ test? En daarnaast nog de eventuele sociale kant die gigantiach belangrijk is en zeker in bijvoorbeeld bestuurskundige beroepen.

Ik weet niet of ik hoogbegaafd ben, maar ik heb wel het gevoel dat ik te weinig doe met mijn kennis. Op mijn huidige opleiding doe ik veel dingen op projectbasis en heb dan al snel het gevoel dat de rest er niets van bakt en dan wordt het voor mij al snel saai. Ik leef dan ook erg op als ik interessante opdrachten zelf mag uitvoeren die eventueel te maken hebben met grafische bewerkingen of het onderzoeken van een onderwerp uit mijn gebied van interesses.

Op dit forum ben ik anoniem en durf ik het wel te vertellen. In mijn priveleven weten alleen de mensen die echt dichtbij me staan van mijn IQ bij de bovenste 1%. Ik wil namelijk beoordeeld worden op mijn gedrag en prestaties en niet op een getalletje en bijbehorende verwachtingen.

Zelf ben ik nog nooit een arrogante echte hoogbegaafde tegengekomen. Meestal zijn dat mensen die eigenlijk net nie thet niveau kunnen halen dat ze zouden willen, die overschreeuwen hun eigen onzekerheid.

Even uit mijn eigen ervaring en wat ik ervan weet zijn bij hoogbegaafdheid bepaalde kenmerken:
1. Vroeg met taal, rekenen, lezen, sommige kinderen praten dan al voor hun 1e jaar
2. Vaak erg creatief en gebruiken andere oplossingen dan standaard
3. Op school geen moeite hebben met het niveau, met het risico door verveling slechtte gaan presteren
4. Soms moeilijk aansluiting vinden met de sociale omgeving, niet zozeer vanwege eigen onkunde maar vanwege afwijken van de norm. Als je hoogbegaafd bent wijk je sterk af, dus dat valt vaak wel op, ookal probeer je dat te verbergen
5. Hekel aan zaken waar het nut niet van wordt ingezien: hoogbegaafden zullen niet alles voor zoete koek slikken, maar willen begrijpen hoe het werkt. Kunnen anti-autoritair zijn hierom.

Omdat sommigen zo afwijken komen ze met zichzelf in de knoop. De wereld kan aanvoelen als een vliegtuigstoel voor iemand van 2 meter 12.... Je kunt je voorstellen dat dat niet echt prettig zit.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 15:47 schreef obsama het volgende:
Hoe weten jullie dat je hoogbegaafd bent?

...knip

Officiele test in duplo, 2x een score van 145 (bovenste 1%) bij mensa. Dit was onder begeleiding van een testpsycholoog, dus dat zou wel goed gemeten moeten zijn

Ik had de avond ervoor gezopen, dus de 3e test heb ik gelaten voor wat het was en ben naar huis gegaan :x

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 19:30 schreef lateralize het volgende:
Zeer herkenbaar. Vind zelf ook van alles interessant maar haat stampwerk. De dingen die ik het meest interessant vind bestaan juist vaak uit veel stampwerk. Bijvoorbeeld biologie inderdaad. De namen van al die botten, spieren, venen, arteriën, blabla -_- Bij biomedische wetenschappen was dat nog erger. Naampjes naampjes en nog eens naampjes, en inderdaad ogenschijnlijk volledig doelloos. Weten om het weten. En dat werkt sowieso niet voor mij en is dus inderdaad ook daadwerkelijk nutteloos, want ik merk gewoon dat ik alles op korte termijn weer vergeet en dus gewoon geleerd heb voor het tentamen.

Een oplossing heb ik helaas niet. Had ik die maar. Ik denk eigenlijk dat ik het best gewoon met het een of ander voor mezelf kan beginnen. Entrepreneurship Nu nog een idee...

Hmm, mijn interesse ligt persoonlijk dan weer totaal niet bij entrepeneurship, ik ben geen ondernemers-/managersfiguur..

Mijn hart ligt voor mezelf meer bij de wetenschap, maar veel mogelijkheden voor écht onafhankelijk onderzoek zijn er niet. Een keurslijf past niet bij me en hoewel universitaire instellingen beweren onafhankelijke denkers op te leiden doet het mij meer en meer aan als een veredeld HBO.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 18:49 schreef Pienata het volgende:
Ik heb hetzelfde als een aantal van jullie, en zit momenteel in een milde persoonlijke crisis waarbij ik moeite heb om ook maar IETS te willen doen..

...knip...Het ontbreekt me, ondanks interesses, zó aan de wil om iets te leren..

herkenbaar. Ik ben inmiddels een stukje verder en heb (vanwege de haat aan onderwijssystemen) maar snel een hbo gaan doen. Met een paar jaar blowen en niet aanwezig zijn was dat prima te halen.

gelukkig kreeg ik een stage bij een superbedrijf. Geweldige opdracht met enorme uitdaging en ruimte om zelf in te vullen. Ondanks dat ik eigenlijk niet paste hebben ze me een contract aangeboden, in eerste instantie op voorwaarde van bijscholing, maar binnen een jaar werd dit geschrapt en had ik een contract voor onbeperkte tijd.

Ik ben inmiddels R&D manager in datzelfde bedrijf. Ik heb je een PM gestuurd...

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 20:03 schreef Gwywen het volgende:
Maar als ik dan alleen "ja" antwoord, heb ik weer het gevoel dat ik op sociaal vlak tekort schiet. Die persoon begon waarschijnlijk over het weer om een opening tot een koetjes-kalfjes gesprek te initiëren.
Of denk ik nu al weer te ingewikkeld?

De bal zo snel mogelijk terugkaatsen met wedervragen. De meeste mensen vinden het leuk om over zichzelf te praten, dus laat hen dan maar kletsen. Vaak vinden ze je dan leuk 'omdat je zo geïnteresseerd bent'.

quote:

V.w.b. hoogbegaafd zijn of niet (ik weet dus niet of ik het ben, bovengemiddeld IQ durf ik wel te stellen), herkennen jullie ook dat je op school zonder ooit een fluit uit te voeren of door één keer iets door te lezen, gewoon hoge cijfers haalde - maar dan: het moment van de waarheid: een hogere vervolgopleiding waar je ineens wél moet studeren en blokken, en dan totaal niet weten hoe dat moet en hoe je dat aan moet pakken - en dus in wezen ineens een achterstand hebt t.o.v. mensen die gewend zijn om hun hele schoolcarrière al overal keihard voor te moeten blokken?

Yup. Daardoor heb ik ook een hekel gekregen aan het Nederlandse schoolsysteem, waar de focus teveel op stampen ligt. Begrijpend lezen, luistertoetsen, dat soort dingen... altijd een 9 of 10. 200 woordjes stampen, teveel moeite, altijd een 3. Gemiddelde eindscore; 6je.

Slagen in het Nederlandse schoolsysteem heeft meer te maken met je aanpassen aan het systeem dan met intelligentie o.i.d. Helaas maar waar.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 21:25 schreef Northside het volgende:
Yup. Daardoor heb ik ook een hekel gekregen aan het Nederlandse schoolsysteem, waar de focus teveel op stampen ligt. Begrijpend lezen, luistertoetsen, dat soort dingen... altijd een 9 of 10. 200 woordjes stampen, teveel moeite, altijd een 3. Gemiddelde eindscore; 6je.

Slagen in het Nederlandse schoolsysteem heeft meer te maken met je aanpassen aan het systeem dan met intelligentie o.i.d. Helaas maar waar.

Ja, dingen waar het om begrip gaat gaan altijd gemakkelijker. Klein beginnen en dan steeds moeilijker - de gangbare methode om schoolkinderen iets te leren - werkte bij mij ook nooit goed, liever eerst het grote plaatje en dan van daaruit de details onderzoeken. Eenmaal geleerd is nooit meer vergeten.

Ik kan me nog wel herinneren dat een leraar een keer bijzonder kwaad op mij werd omdat ik iets had onthouden wat ik niet geacht werd te onthouden - heel zijn theorie naar de knoppen!
Hij wilde de klas "bewijzen" dat als je iets één keer vluchtig hebt doorgelezen, je het een week later onmogelijk nog kunt weten, maar wel als je de stof meerdere malen zeer geconcentreerd in je opneemt.
Tja, dat werkte misschien voor de anderen, maar niet voor mij.
Kreeg ik op m'n kop omdat hij meende dat ik stiekem die tekst thuis nog door had zitten lezen.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 21:36 schreef Gwywen het volgende:
Ik kan me nog wel herinneren dat een leraar een keer bijzonder kwaad op mij werd omdat ik iets had onthouden wat ik niet geacht werd te onthouden - heel zijn theorie naar de knoppen!

Sowieso lastig als je slimmer bent dan je leraar. Niet alleen voor jou, maar ook voor hem natuurlijk, want zijn verhaal werkt wel voor die andere 25 kinderen in de klas. Ik had op het eind van mijn middelbare school een soort stilzwijgende afspraak met de meeste leraren. Zij vroegen mij niets, ik maakte geen opmerkingen. Iedereen blij.

http://www.nu.nl/binnenland/3374765/weinig-aandacht-slimme-scholier.html

Eigenlijk is dit geen nieuws...

Alles zeeer herkenbaar

Begonnen op het gymnasium maar vanwege issues thuis en geen inzet afgezakt tot havo. Havo ging dan prima zonder enige inzet Ik heb letterlijk nooit wat gedaan voor school, behalve als er gedreigd werd met het niet over laten gaan ivm het niet inleveren van stukken.
Dat ging zo ver dat ik uit zat te rekenen dat als ik een bepaald werkstuk niet inleverde wat meetelde voor mijn examen ik het met 8' en prima kon compenseren en dat dus deed

Met stampwerk was ik enigszins gezegend met een fotografisch geheugen, tijdens de toetsen zag ik dan de woordjes en herinnerde me dan dat dat woordje 6 plekken boven het andere woordje stond en wist daardoor de vertaling

Ondertussen ben ik 27, heb ik nog steeds geen studie afgemaakt Heb ik wel een professioneel niveau in de ICT (auto-didact) en blijf ik wel steeds nieuwe uitdagingen vinden in mijn persoonlijke leven Ik "heb" daarnaast ook nog ADHD wat soms enorme voordelen biedt (in stress situaties waarin de rest afhaakt wordt ik kalm, heb overzicht en stuur ineens het hele boeltje aan) maar ook enorme nadelen: ik maak vaak niets af en afspraken nakomen is een crime!

Dingen waar ik vroeger enorm tegen opliep waren eigenlijk altijd dingen in sociale context, de rest had het gewoon niet direct door en dat frustreerde mij diep dat was uiteraard wederzijds, zoals hier in het topic ook al gezegd: een betweter of iemand die alles snel weet maakt zich niet echt populair (tot en met een vriendin van mij die uit jaloezie zei dat ze hoopte dat ik zou zakken voor mijn examens omdat ik nooit wat deed).
Ondertussen manoeuvreer ik mij daar een beetje doorheen door in groepsverband vooral te zorgen dat ik net genoeg dingen geef waardoor mensen zelf tot de conclusie komen. Mij ergeren aan andere daarin is daardoor ook wel minder

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 18:49 schreef Pienata het volgende:
Ik heb meer aan een opdracht "ontwerp een Marsmissie, je hebt vijf jaar, succes", en dan toegang tot vakken en begeleiding, dan aan een 1e studiejaar: "We gaan het nu hebben over 500 soorten materialen, leer hun eigenschappen uit je hoofd" als het uiteindelijke doel is dat je de vaardigheden ontwikkelt om bijvoorbeeld een Marsmissie te ontwerpen.

Sommige universiteiten bieden vrije bachelors aan. Dan kun je een uiteindelijk doel verzinnen en dan met de juiste vakken daarnaatoe werken.
http://www.wageningenur.n(...)ij-BSc-programma.htm
http://www.utwente.nl/mb/(...)/vrij_programma.doc/
http://www.eur.nl/ese/ond(...)lor_of_masterexamen/

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 20:03 schreef Gwywen het volgende:

[..]

Maar als ik dan alleen "ja" antwoord, heb ik weer het gevoel dat ik op sociaal vlak tekort schiet. Die persoon begon waarschijnlijk over het weer om een opening tot een koetjes-kalfjes gesprek te initiëren.
Of denk ik nu al weer te ingewikkeld?

V.w.b. hoogbegaafd zijn of niet (ik weet dus niet of ik het ben, bovengemiddeld IQ durf ik wel te stellen), herkennen jullie ook dat je op school zonder ooit een fluit uit te voeren of door één keer iets door te lezen, gewoon hoge cijfers haalde - maar dan: het moment van de waarheid: een hogere vervolgopleiding waar je ineens wél moet studeren en blokken, en dan totaal niet weten hoe dat moet en hoe je dat aan moet pakken - en dus in wezen ineens een achterstand hebt t.o.v. mensen die gewend zijn om hun hele schoolcarrière al overal keihard voor te moeten blokken?

Ik herken dit zelf niet, (ben nog al a-typisch). Omdat ik cijfers omdraaide was ik langzaam met rekenen, en haalde ik dus totaal geen hoge cijfers. En iedere keer dezelfde sommen, waarvan ik dus wel het algoritme snapte, maar veel foutjes in had.

Lang gedacht dat ik slecht in rekenen was, tot ik me bedacht dat het vooral de foutjes waren die het zo lang deden duren...en het feit dat we heel veel sommen kregen was om het algoritme onder de knie te krijgen, wat ik dus al vrij vlug kon. En omdat ik totaal niet oplette met rekenen en taal ging ik steeds meer uitleg missen, waardoor er hele gaten in de lesstof kwamen.

[ Bericht 3% gewijzigd door ZuidKardinaal op 20-03-2013 13:47:42 ]