NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Ze vinden het beiden inhumaan denk ik.quote:Op woensdag 2 november 2011 09:49 schreef Truffelvarken het volgende:
Ik vraag me af of de personen die vinden dat terugsturen na 8 jaar van procederen en advocaten voederen niet kan, wel vinden dat 10 jarige jongentjes meteen eenzaam teruggestuurd moeten worden naar hun verre vaderland.
Dat laatste vind ik dan weer niet kunnen maar is beduidend goedkoper.
Die IKON-docu staat ook online: http://www.ikonrtv.nl
moet je even klikken op "Meer IKON gemist" of Radio uitvinken en dan de onderste
moet je even klikken op "Meer IKON gemist" of Radio uitvinken en dan de onderste
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Er zijn ter plekke voorzieningen voor teruggestuurde kinderen. Een kind dat na een paar dagen Nederland terugkeert in Angola kan daar gemakkelijker de draad weer oppakken dan een kind dat na 8 jaar (compleet vernederlandst) wordt teruggestuurd.quote:
Ik vraag me af of de personen die vinden dat terugsturen na 8 jaar van procederen en advocaten voederen niet kan, wel vinden dat 10 jarige jongentjes meteen eenzaam teruggestuurd moeten worden naar hun verre vaderland. Dat laatste vind ik dan weer niet kunnen maar is beduidend goedkoper.
Het grote plaatje kun je prima beleidsmatig ondervangen. De regelgeving is trouwens allang aangescherpt. Het is bij mijn weten niet zo dat er hier dagelijks grote groepe Angolezen aankomen, of je moet over bronnen beschikken waaruit het tegendeel blijkt? NB: de situatie in Angola in 2003, kort na het einde van een burgeroorlog, was ook wezenlijk anders dan nu.quote:
.... Maar het probleem is dat je met medemenselijkheid richting Mauro het probleem alleen maar verergert. Het is wat dat betreft een beetje als een hondje zien in een klein kooitje bij een dierenwinkel. Je kan dat zielig vinden en het beestje een goed leven willen geven... maar als je dat doet, dan help je weliswaar dat hondje, maar je zorgt ook weer ervoor dat die business doorgaat, want een dag later zit er weer een nieuw hondje in dat kooitje. Het beste is dus dat hondje met pijn in je hart daar achterlaten zodat die praktijken ophouden wegens gebrek aan vraag. Dat is onder de streep het meest humane.
Natuurlijk is Mauro geen hond, maar de parallel ligt in het feit dat je geen probleem aan het oplossen bent, slechts nieuwe slachtoffers creëert.
Het gaat om het grote plaatje. En Mauro heeft echt niet zo'n slecht leven, die wordt gewoon teruggestuurd naar zijn familie, waar hij gewoon nog contact mee heeft.
Je kunt dus beleidsmatig ondervangen dat nieuwe gevallen naar Nederland blijven komen. Enerzijds door strengere regels (die er volgens mij allang zijn) en anderzijds door efficiënte procedures waarin sneller wordt gehandeld.
Verder lees ik herhaaldelijk dat Mauro nog steeds contact heeft met zijn familie. Ik heb in de media niet anders gelezen dan dat hij tot 2007 belde met zijn moeder. Kun je me bronnen laten zien waaruit blijkt dat hij nu nog altijd regelmatig contact heeft met zijn ouders?
Heb ik gisteren al op gereageerd. Als ik iets niet onderschrijf - sterker nog: grote onzin vind - wil dat niet zeggen dat het niet is geland. Het is niet zo dat een artikel pas mij is geland wanneer ik mijn mening bijstel naar een standpunt dat jouw goedkeuring kan wegdragen.quote:Op woensdag 2 november 2011 09:43 schreef Scorpie het volgende:
Volgens mij is dat artikel van gisteren over het moreel superieur voelen van de tegenstanders van de uitzetting van Mauro nog niet bij je geland?
Sorry, maar Mauro is nu groot nieuws en al dat beleid komt niet door, wel dat lang hier blijven voldoende is om te mogen blijven. Daar zullen mensenhandelaren gebruik van maken. Zo simpel is het: die zoeken cliënten en zullen halve waarheden vertellen.quote:
Het grote plaatje kun je prima beleidsmatig ondervangen. De regelgeving is trouwens allang aangescherpt. Het is bij mijn weten niet zo dat er hier dagelijks grote groepe Angolezen aankomen, of je moet over bronnen beschikken waaruit het tegendeel blijkt? NB: de situatie in Angola in 2003, kort na het einde van een burgeroorlog, was ook wezenlijk anders dan nu.
Je kunt dus beleidsmatig ondervangen dat nieuwe gevallen naar Nederland blijven komen. Enerzijds door strengere regels (die er volgens mij allang zijn) en anderzijds door efficiënte procedures waarin sneller wordt gehandeld.
De voorgaande ministers hebben onder meer overwogen dat Mauro gewoon contact had met zijn moeder. Albayrak deed die overweging na 2007, ik meen in 2009.quote:Verder lees ik herhaaldelijk dat Mauro nog steeds contact heeft met zijn familie. Ik heb in de media niet anders gelezen dan dat hij tot 2007 belde met zijn moeder. Kun je me bronnen laten zien waaruit blijkt dat hij nu nog altijd regelmatig contact heeft met zijn ouders?
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
Wie schreef de brief van Mauro? Een reconstructie
Er was al één zinnetje dat deed vermoeden dat de brief die gisteren verscheen, en waarin Mauro Manuel de Kamer nog eenmaal vraagt om te mogen blijven, niet van de hand van Mauro was. “Laten we onze Waardebril nou eens opzetten,” stond er helemaal op het einde van de brief, vlak onder ‘Veel liefs Mauro’. Hoe kwam die brief eigenlijk tot stand?
Er was al één zinnetje dat deed vermoeden dat de brief die gisteren verscheen, en waarin Mauro Manuel de Kamer nog eenmaal vraagt om te mogen blijven, niet van de hand van Mauro was. “Laten we onze Waardebril nou eens opzetten,” stond er helemaal op het einde van de brief, vlak onder ‘Veel liefs Mauro’. Hoe kwam die brief eigenlijk tot stand?
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
Nog steeds mensen die denken dat hij geen familie heeft daar?? Blinde mensen...... en hypocriet want AWA's zonder gezicht moeten wel weg......bah.
Ik vind het trouwens een professionele blunder van de hoogste orde, die deze tekstschrijver heeft gemaakt. Een 18-jarige jongen gebruikt niet het woord 'waardebril', dus door zo'n woord toch in de brief te zetten, maak je onmiddelijk duidelijk dat die jongen niet zelf die brief heeft geschreven. Het is niet eens een verdenking of een vermoeden, maar het is zonneklaar. Met geen mogelijkheid gebruikt Mauro het woord 'waardebril'.quote:Op woensdag 2 november 2011 10:10 schreef Aether het volgende:
Wie schreef de brief van Mauro? Een reconstructie
Er was al één zinnetje dat deed vermoeden dat de brief die gisteren verscheen, en waarin Mauro Manuel de Kamer nog eenmaal vraagt om te mogen blijven, niet van de hand van Mauro was. “Laten we onze Waardebril nou eens opzetten,” stond er helemaal op het einde van de brief, vlak onder ‘Veel liefs Mauro’. Hoe kwam die brief eigenlijk tot stand?
Overigens was dat woord aan het einde van de brief voor mij vooral een bevestiging van wat ik al wist na het lezen van 1-2 alinea's. Het ligt er allemaal veel te dik bovenop. Het is onvoldoende doordacht broddelwerk.
Verder lijkt het erop dat die tekstschrijver dat zinnetje toch ook een beetje heeft opgeschreven ter meerdere eer en glorie van zijn eigen initiatief: de waardebril is direct naar hem herleidbaar en is een initiatief waarmee hij zelf aan de weg timmert. Eén van de voornaamste schrijfregels voor het maken van een goede tekst is echter: kill your darlings.
Hoe komt zijn zus eigenlijk aan een verblijfsvergunning, enig idee?quote:
[..]
Hij heeft regelmatig contact met zijn moeder en broertjes/zusjes in Angola, of het via Skype is weet ik nietverder is hij door zijn vader naar het vliegveld gebracht, door zijn zus, woonachtig in Rotterdam, afgehaald van Schiphol en die heeft hem toen naar de autoriteiten gebracht.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
quote:
[..]
Hoe komt zijn zus eigenlijk aan een verblijfsvergunning, enig idee?
http://www.omroepbrabant.(...)auro+op+een+rij.aspxquote:* 2002
De Angolese Mauro is negen jaar oud als hij door zijn ouders naar Nederland wordt gestuurd. Zijn broertje en zusje blijven wel in Angola. In Nederland verblijft Mauro enige tijd bij zijn oudere halfzus die ook in Nederland woont. Die stuurde hem na een half jaar weg en laat hem achter op het politiebureau in Rotterdam. Haar verblijfplaats is onbekend. Mauro wordt naar Rijsbergen gebracht.
Het is maar de vraag of die zus een verblijfsvergunning heeft.
Daarnaast laat het wel de aanpak zien van de ouders, eerst de zus naar Nederland en daarna Mauro. Daar moet flink voor betaald zijn door die ouders.
[ Bericht 6% gewijzigd door Wokkel op 02-11-2011 11:09:02 ]
Hier trouwens nog een leuke quote van de pleegmoeder van Mauro, om even aan te geven dat die ook niet de meest zuivere koffie schenkt. Het verbaast me niets dat het voor Mauro een schok zal zijn geweest dat hij echt weg moest.
http://www.elsevier.nl/we(...)-zusje-in-Angola.htmquote:Tegen de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) heeft Mauro gezegd dat hij een moeder heeft in Angola. 'Hij had beter kunnen liegen, maar ja, een manneke van negen,' aldus de pleegmoeder.
"Hij had beter kunnen liegen" houdt twee dingen in: ten eerste dat Mauro niet heeft gelogen, ten tweede dat hij dat beter wél had kunnen doen om zijn kansen te vergroten. Via Elsevier vond ik deze link naar een artikel uit 2009 (PDF-bestand).quote:
Hier trouwens nog een leuke quote van de pleegmoeder van Mauro, om even aan te geven dat die ook niet de meest zuivere koffie schenkt. Het verbaast me niets dat het voor Mauro een schok zal zijn geweest dat hij echt weg moest.
http://www.elsevier.nl/we(...)-zusje-in-Angola.htm
http://www.buitenlandsepa(...)1002vl010_1__202.pdf
Het artikel stamt uit augustus 2009 en komt uit Dagblad De Limburger.
Het artikel beschrijft haarfijn de situatie. Een paar belangrijke passages uit die tekst:
Dit is zeer van belang, omdat Mauro zich in die tijd, als jonge puber, juist steeds meer is gaan hechten aan zijn pleegouders.quote:Vlak voor hij naar de middelbare school zou gaan stelde de voogdijstichting voor minderjarige asielzoekers, Nidos, voor om hem naar zijn vaderland terug te laten keren. Anita: "Mauro vond het best en ook wij hadden er vrede mee; hij was tenslotte nog niet zo lang bij ons.” De procedure duurde zo lang dat Mauro begon aan zijn vmbo-studie aan het Raayland College in Venray. Nidos oordeelde dat het beter was om die opleiding eerst af te ronden. Mauro raakte verknocht aan voetbalclub, vrienden, school en vooral zijn pleegouders. Anita: „Wij zijn ontzettend veel van hem gaan houden, en hij van ons.”
quote:Uit angst Mauro te verliezen, wilden ze (de pleegouders) hem adopteren. Mauro stemde in, evenals zijn moeder. De rechtbank in Roermond verleende geen medewerking omdat ze niet overtuigd was dat dat in het belang van Mauro was.
Dit is eigenlijk precies waar ik voortdurend op heb gewezen. Men heeft nagelaten om hem weg te sturen toen dat nog kon, toen hij nog niet zo gehecht was aan Nederland. Ondertussen is hij steeds meer gehecht geraakt en is de band met Angola, zijn biologische ouders, de cultuur en taal van het land afgenomen.quote:Ook hij (minister Hirsch Ballin) wijst op het contact dat Mauro nog met zijn moeder heeft. "Ze belt me op mijn verjaardag om me te feliciteren.” "De communicatie verloopt moeizaam omdat Mauro het Portugees verleerd is”, vult Anita aan. (...) Mauro: "Mijn ouders zijn vreemden voor me. Ik beschouw Hans en Anita als mijn ouders. Ik spreek de taal niet. Ik denk dat ik ongelukkig word als ik terug moet naar Angola.” Tranen springen in zijn ogen.
Dit is dan ook precies waar de schoen wringt in deze kwestie.
En het zegt ook wel iets over die ouders, dat ze hun kinderen zo makkelijk laten gaan en hooguit nog één keer per jaar bellen om ze met hun verjaardag te feliciteren. Gelukkig heeft Mauro in Nederland liefdevolle pleegouders gevonden, aan wie hij gehecht is en die ook aan hem zijn gehecht...quote:
Daarnaast laat het wel de aanpak zien van de ouders, eerst de zus naar Nederland en daarna Mauro. Daar moet flink voor betaald zijn door die ouders.
Ach...dat is al meer dan sommige users die gewoon stellen dat hij daar geen familie heeft zitten.quote:
[..]
En het zegt ook wel iets over die ouders, dat ze hun kinderen zo makkelijk laten gaan en hooguit nog één keer per jaar bellen om ze met hun verjaardag te feliciteren. Gelukkig heeft Mauro in Nederland liefdevolle pleegouders gevonden, aan wie hij gehecht is en die ook aan hem zijn gehecht...
Gisteren nog de uitzending gezien waarbij een AWA aan het woord kwam die tien jaar terug naar Angola moest? Hij was helemaal tevreden daar, was hoog opgeleid en 'rijk'. Of Mauro het daar ging redden wist hij niet ...want de bussen reden daar niet op tijd. Nou als DAT de reden is dat hij het niet zou redden....
Ik zie dat de argumentatie om hem hier te houden al is veranderd naar het feit dat hij het hier beter heeft dan in Angola, en niet dat hij daar niet zou kunnen leven. Goed om te zien, nu de feiten op tafel liggen kunnen we dus de stelling aan;quote:
[..]
En het zegt ook wel iets over die ouders, dat ze hun kinderen zo makkelijk laten gaan en hooguit nog één keer per jaar bellen om ze met hun verjaardag te feliciteren. Gelukkig heeft Mauro in Nederland liefdevolle pleegouders gevonden, aan wie hij gehecht is en die ook aan hem zijn gehecht...
Moeten we alle gelukszoekers die het asielbeleid dermate weten te manipuleren, frustreren en vertragen, om vervolgens na 8 jaar alsnog uitgezet te worden, zoals Mauro, belonen met een gratis toelating in Nederland, omdat ze het hier beter hebben dan in het land van herkomst?
Want dat is de kern van het verhaal..
Het houdt in dat hij op dit punt (vertellen over zijn moeder) niet heeft gelogen.quote:Op woensdag 2 november 2011 11:27 schreef Elfletterig het volgende:
[..]
"Hij had beter kunnen liegen" houdt twee dingen in: ten eerste dat Mauro niet heeft gelogen, ten tweede dat hij dat beter wél had kunnen doen om zijn kansen te vergroten.
Zo zie je maar, het NIDOS heeft het beste voor met het kind.quote:Via Elsevier vond ik deze link naar een artikel uit 2009 (PDF-bestand).
http://www.buitenlandsepa(...)1002vl010_1__202.pdf
Het artikel stamt uit augustus 2009 en komt uit Dagblad De Limburger.
Het artikel beschrijft haarfijn de situatie. Een paar belangrijke passages uit die tekst:
[..]
Dit is zeer van belang, omdat Mauro zich in die tijd, als jonge puber, juist steeds meer is gaan hechten aan zijn pleegouders.
quote:Dit is eigenlijk precies waar ik voortdurend op heb gewezen. Men heeft nagelaten om hem weg te sturen toen dat nog kon, toen hij nog niet zo gehecht was aan Nederland. Ondertussen is hij steeds meer gehecht geraakt en is de band met Angola, zijn biologische ouders, de cultuur en taal van het land afgenomen.
Dit is dan ook precies waar de schoen wringt in deze kwestie.
Drie keer in beroep gegaan, hij zit nu in de 1e of 2e klas van het VMBO.quote:* 18 september 2003
De aanvraag wordt voor het eerst door de toenmalige minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie afgewezen.
* 9 oktober 2003
Mauro gaat in beroep tegen de afwijzing.
* 2 mei 2006
De minister van Vreemdelingenzaken en Integratie wijst de aanvraag van Mauro alsnog af .
* 29 mei 2006
Namens Mauro wordt beroep ingesteld tegen de afwijzing.
* 21 februari 2007
De rechtbank in Den Haag verklaart het beroep van Mauro ongegrond.
* 4 juni 2007
Mauro gaat in beroep, maar dat wordt niet-ontvankelijk verklaard.
Vervolgens wachten de pleegouders meer dan twee jaar om weer (4e keer) beroep aan te tekenen! Dit is ook de tijd waarin dat interview is opgetekend.
Zeg eens, kan je mensen terugsturen terwijl het beroep nog loopt? Kan dat ook bij ama's? Gewoon de politie langsturen om Mauro weg te halen uit huis en naar Angola te brengen, kan dat als ama?quote:* 12 november 2009
De pleegouders vragen namens Mauro een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd aan
Ik heb nooit beweerd dat Mauro geen biologische familie meer heeft in zijn geboorteland. Ik heb alleen de vraag opgeworpen in hoeverre hij nog een band heeft met die mensen, want hij is compleet vervreemd geraakt van zowel die mensen als van het land. Overigens hoor ik in de berichten alleen maar over de moeder. Over de vader hoor ik niks.quote:Op woensdag 2 november 2011 11:41 schreef Ronnie_bravo het volgende:
Ach...dat is al meer dan sommige users die gewoon stellen dat hij daar geen familie heeft zitten.
Gisteren nog de uitzending gezien waarbij een AWA aan het woord kwam die tien jaar terug naar Angola moest? Hij was helemaal tevreden daar, was hoog opgeleid en 'rijk'. Of Mauro het daar ging redden wist hij niet ...want de bussen reden daar niet op tijd. Nou als DAT de reden is dat hij het niet zou redden....
Ik heb de bewuste uitzending niet gezien. Maar ter informatie: ik heb nooit gesteld dat Mauro in Angola onmogelijk een nieuwe toekomst kan opbouwen. Wellicht lukt hem dat, wellicht ook niet. Wel staat vast dat hij amper de taal spreekt, dat het maar zeer de vraag is of hij de band met zijn familie kan aanhalen en dat hij mogelijk als eenling het hoofd boven water moet houden.
Maar speculeren over de uitgangspositie van Mauro in Angola is iets voor mensen die niet vanuit Mauro redeneren. Ik doe dat laatste wel. Ik redeneer vanuit het belang van een 18-jarige, vernederlandste jongen die inmiddels hier is gehecht en geworteld. Of ik hem nou moet uitzetten naar Angola, naar Australië of naar de Noordpool, vind ik totaal niet relevant. Ik vind het simpelweg niet humaan om hem te scheiden van zijn pleegouders, zijn omgeving en van het land welke taal hij het best spreekt. Nergens ter wereld is een stabielere situatie voor Mauro denkbaar en nergens ter wereld heeft hij betere kansen op een goede toekomst dan in Nederland.
1x per jaar bellen? Twee keer per maand, dat zal nog wel een voorzichtige schatting zijn.quote:
[..]
En het zegt ook wel iets over die ouders, dat ze hun kinderen zo makkelijk laten gaan en hooguit nog één keer per jaar bellen om ze met hun verjaardag te feliciteren. Gelukkig heeft Mauro in Nederland liefdevolle pleegouders gevonden, aan wie hij gehecht is en die ook aan hem zijn gehecht...
Face it, die ouders sturen de kinderen hierheen als hengel. Ze zijn even van de kosten en opvoeding af, de kinderen krijgen een mooie opleiding kado en als ze een status krijgen dan kunnen de ouders naar Nederland in het kader van gezinshereniging.quote:* 13 februari 2006
Mauro wordt opnieuw gehoord. Uit dit gesprek komt naar voren dat Mauro door een kennis van zijn ouders naar Portugal is gebracht. Daar is hij door een andere man per bus naar Nederland gebracht, naar zijn zus in Rotterdam. In hetzelfde verhoor verklaart Mauro dat hij tweemaal per maand telefonisch contact met zijn biologische moeder heeft.
Een ordinaire investering om je pensioen veilig te stellen.
Je bent dus gewoon naar marges aan het zoeken om je gelijk te halen. Niet beseffende dat die marges dan de algemene wet gaan beheersen.quote:
[..]
Ik heb nooit beweerd dat Mauro geen biologische familie meer heeft in zijn geboorteland. Ik heb alleen de vraag opgeworpen in hoeverre hij nog een band heeft met die mensen, want hij is compleet vervreemd geraakt van zowel die mensen als van het land. Overigens hoor ik in de berichten alleen maar over de moeder. Over de vader hoor ik niks.
Ik heb de bewuste uitzending niet gezien. Maar ter informatie: ik heb nooit gesteld dat Mauro in Angola onmogelijk een nieuwe toekomst kan opbouwen. Wellicht lukt hem dat, wellicht ook niet. Wel staat vast dat hij amper de taal spreekt, dat het maar zeer de vraag is of hij de band met zijn familie kan aanhalen en dat hij mogelijk als eenling het hoofd boven water moet houden.
Maar speculeren over de uitgangspositie van Mauro in Angola is iets voor mensen die niet vanuit Mauro redeneren. Ik doe dat laatste wel. Ik redeneer vanuit het belang van een 18-jarige, vernederlandste jongen die inmiddels hier is gehecht en geworteld. Of ik hem nou moet uitzetten naar Angola, naar Australië of naar de Noordpool, vind ik totaal niet relevant. Ik vind het simpelweg niet humaan om hem te scheiden van zijn pleegouders, zijn omgeving en van het land welke taal hij het best spreekt. Nergens ter wereld is een stabielere situatie voor Mauro denkbaar en nergens ter wereld heeft hij betere kansen op een goede toekomst dan in Nederland.
Als dat omgekeerd zou gebeuren, dus tegen ze gebruiken, is Nederland ook weer te klein.
Je zet jezelf wel in een hele zwakke positie.
Op vrijdag 6 januari 2012 23:32 schreef remlof het volgende:
7 mei ga ik op Pim Fortuyn z'n graf pissen *G*
7 mei ga ik op Pim Fortuyn z'n graf pissen *G*
Een goede toekomst in Nederland met een MBO diploma ? Ik denk dat je daar ernstig de mist in gaat. Mauro gaat in Nederland een leven in de marge tegemoet, als een doorsnee-neger met niet al te veel herseninhoud die als hoogtepunt van zijn leven de geboorte van zijn kinderen en/of de hereniging met zijn moeder/zusjes/broertjes onder het mom van gezinshereniging mag mee maken.
In Angola heeft hij de unieke kans zichzelf te ontwikkelen tot een voornaam en hoogvereerd, geleerd persoon, met een beetje ondernemerschap kan hij doorgroeien tot een zeer vermogend man met dito inkomsten, een lieve vrouw en kinderen, ondertussen genietend van zijn eigen cultuurinslag en achtergrond.
In Angola heeft hij de unieke kans zichzelf te ontwikkelen tot een voornaam en hoogvereerd, geleerd persoon, met een beetje ondernemerschap kan hij doorgroeien tot een zeer vermogend man met dito inkomsten, een lieve vrouw en kinderen, ondertussen genietend van zijn eigen cultuurinslag en achtergrond.
Juist. Maar omdat dat beledigend klinkt mag je die zenuw niet aanraken. Want humane superioriteit staat boven alles. Niet die van de gelukszoekers, maar die van de schreeuwers. Het is niets meer dan egoïsme om zichzelf op de schouders te kunnen kloppen.quote:
Face it, die ouders sturen de kinderen hierheen als hengel. Ze zijn even van de kosten en opvoeding af, de kinderen krijgen een mooie opleiding kado en als ze een status krijgen dan kunnen de ouders naar Nederland in het kader van gezinshereniging.
Een ordinaire investering om je pensioen veilig te stellen.
Op vrijdag 6 januari 2012 23:32 schreef remlof het volgende:
7 mei ga ik op Pim Fortuyn z'n graf pissen *G*
7 mei ga ik op Pim Fortuyn z'n graf pissen *G*
Het is de ouders dan wel weer te prijzen dat ze proberen herenigd te worden. Het is dan jammer dat dat in Nederland zou moeten gebeuren. Maar ja, in dat soort landen wordt het nageslacht nu eenmaal gezien als pensioeninkomsten.quote:
[..]
1x per jaar bellen? Twee keer per maand, dat zal nog wel een voorzichtige schatting zijn.
[..]
Face it, die ouders sturen de kinderen hierheen als hengel. Ze zijn even van de kosten en opvoeding af, de kinderen krijgen een mooie opleiding kado en als ze een status krijgen dan kunnen de ouders naar Nederland in het kader van gezinshereniging.
Een ordinaire investering om je pensioen veilig te stellen.
Als dat de kern is die je oppikt uit het verhaal, kan ik slechts vaststellen dat begrijpend lezen niet aan jou is besteed. Ik had er in de vorige post al iets over willen zeggen, maar doe het dan nu alsnog. Sterker nog, ik heb het al gedaan, het staat een paar posts hierboven.quote:
Ik zie dat de argumentatie om hem hier te houden al is veranderd naar het feit dat hij het hier beter heeft dan in Angola, en niet dat hij daar niet zou kunnen leven. Goed om te zien, nu de feiten op tafel liggen kunnen we dus de stelling aan;
Moeten we alle gelukszoekers die het asielbeleid dermate weten te manipuleren, frustreren en vertragen, om vervolgens na 8 jaar alsnog uitgezet te worden, zoals Mauro, belonen met een gratis toelating in Nederland, omdat ze het hier beter hebben dan in het land van herkomst?
Want dat is de kern van het verhaal..
Mauro heeft niks gefrusteerd. Hij had er in 2007 vrede mee om te vertrekken:
Je ziet hier dus dat een (overheids)instantie eraan bijdraagt dat Mauro langer in Nederland blijft dan de bedoeling was. In die periode van circa 2-3 jaar is hij zich meer gaan hechten aan het pleeggezin, waarna dan ook het adoptieverzoek en de procedure rondom het recht op een gezinsleven volgen.quote:Pleegmoeder Anita: "Mauro vond het best en ook wij hadden er vrede mee; hij was tenslotte nog niet zo lang bij ons.” De procedure duurde zo lang dat Mauro begon aan zijn vmbo-studie aan het Raayland College in Venray. Nidos oordeelde dat het beter was om die opleiding eerst af te ronden.
Ik ageer tegen het beeld alsof een jochie van 9 jaar hier willens en wetens procedures frustreert en altijd het doel heeft gehad om hier te blijven. Hij is ook maar slachtoffer van de situatie en is zich gaandeweg steeds meer gaan hechten. Kun je hem dat redelijkerwijs kwalijk nemen?
Het antwoord op je vraag is dus nee. Mijn antwoord is dat procedures in de toekomst efficiënter en sneller moeten, zodat we situaties als die van Mauro voorkomen.
Wat een onzin, er lopen zat Angolezen rond die wel een goede studie hebben afgerond. En wiens ouders meer geld en invloed hebben. Hij zal daar mss meer kans op een leuke baan hebben als de doorsnee Angolees maar zelfs dat is nog de vraag. Vriendjespolitiek zal daar wel de gewoonte zijn.quote:Op woensdag 2 november 2011 11:55 schreef Scorpie het volgende:
In Angola heeft hij de unieke kans zichzelf te ontwikkelen tot een voornaam en hoogvereerd, geleerd persoon, met een beetje ondernemerschap kan hij doorgroeien tot een zeer vermogend man met dito inkomsten, een lieve vrouw en kinderen, ondertussen genietend van zijn eigen cultuurinslag en achtergrond.
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Helaas wel ja. Objectiviteit is ver te zoeken bij deze mensen helaas.quote:
[..]
Juist. Maar omdat dat beledigend klinkt mag je die zenuw niet aanraken. Want humane superioriteit staat boven alles. Niet die van de gelukszoekers, maar die van de schreeuwers. Het is niets meer dan egoïsme om zichzelf op de schouders te kunnen kloppen.
Bron?quote:
[..]
Wat een onzin, er lopen zat Angolezen rond die wel een goede studie hebben afgerond.
Bron?quote:En wiens ouders meer geld en invloed hebben. Hij zal daar mss meer kans op een leuke baan hebben als de doorsnee Angolees maar zelfs dat is nog de vraag.
Veronderstelling? Bron?quote:Vriendjespolitiek zal daar wel de gewoonte zijn.
Even terugkomend op de kern van de zaak; je bent het dus met mij eens dat Mauro gewoon in Angola kan leven, werken, zijn leven kan leiden en gelukkig kan zijn? Dus je wilt eigenlijk gewoon, kort door de bocht, gelukzoekers die op een beter leven uit zijn blind een paspoort geven? En laten we er dan 1, 5, 20, 5000, 50000 toe? Wat is dan de grens precies? Als je maar lang genoeg rekt wordt je beloond, zoiets? Wat zijn jouw gedachten daarover?
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 02-11-2011 12:02:25 ]
Dom ?quote:
[..]
Bron?
[..]
Bron?
[..]
Veronderstelling? Bron?
Gebrek aan gezond verstand ?
Wereldvreemd ?
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Ik ben voor een beleid dat kinderen die hier alleen zijn terug BRENGT naar hun eigen land en daar opvangt of weer bij de ouders aflevert. Dat zonder meer.
Maar goed, voor Mauro was die oplossing (opvangtehuis in eigen land) er toen nog niet.
Maar zet dan die kinderen niet hier in pleeggezinnen. 't Is toch logisch dat die pleegouders en kinderen zich aan elkaar hechten.
Toch vind ik niet dat dit een reden moet zijn om voor Mauro een uitzondering te maken.
Ook geloof ik niet in het verhaaltje dat hij de taal amper spreekt als hij daar tot zijn 10de gewoond heeft en nog regelmatig contact heeft met zijn ouders.
Verder lees ik hierboven dat hij pas in de 1e of 2de van het VMBO zit? Welke opleiding moet hij dan afmaken? Als hij nu op MBO zit! Ja, dat mag hij dan wel afmaken wmb zo'n anderhalf jaar, maar eerst nog 2 jaar vmbo en dan nog MBO én HBO? Dan zijn we weer 8 jaar verder. Dat hoeft ook weer niet.
Dus......geen uitzondering, maar terug. En voor nieuwe gevallen voortaan enkeltje terug, onder begeleiding. Dat is nog altijd goedkoper dan ze 8 jaar hier laten.
Maar goed, voor Mauro was die oplossing (opvangtehuis in eigen land) er toen nog niet.
Maar zet dan die kinderen niet hier in pleeggezinnen. 't Is toch logisch dat die pleegouders en kinderen zich aan elkaar hechten.
Toch vind ik niet dat dit een reden moet zijn om voor Mauro een uitzondering te maken.
Ook geloof ik niet in het verhaaltje dat hij de taal amper spreekt als hij daar tot zijn 10de gewoond heeft en nog regelmatig contact heeft met zijn ouders.
Verder lees ik hierboven dat hij pas in de 1e of 2de van het VMBO zit? Welke opleiding moet hij dan afmaken? Als hij nu op MBO zit! Ja, dat mag hij dan wel afmaken wmb zo'n anderhalf jaar, maar eerst nog 2 jaar vmbo en dan nog MBO én HBO? Dan zijn we weer 8 jaar verder. Dat hoeft ook weer niet.
Dus......geen uitzondering, maar terug. En voor nieuwe gevallen voortaan enkeltje terug, onder begeleiding. Dat is nog altijd goedkoper dan ze 8 jaar hier laten.
