Jorhuunter | zaterdag 29 oktober 2011 @ 13:19 |
En de mensen,heb ik dat nu alleen. Dingen die vroeger duidelijk leken te zijn. Ik ben steeds meer teleur gesteld in mensen en het leven. Het lijkt steeds minder duidelijk. Beetje vaag verhaal maar het gaat mij om minder vertrouwen in het algemeen in alles. Meer die dit hebben na 40+? | |
trovey | zaterdag 29 oktober 2011 @ 13:23 |
Leven had op sommige punten beter gekund maar helaas had ik dat punt (gezondheid) en de gevolgen daarvan zelf niet in de hand. ![]() ![]() ![]() | |
Biancavia | zaterdag 29 oktober 2011 @ 13:25 |
Ik ben vaak teleurgesteld vanwege de vele overbodige spaties in geschreven teksten. Maar ja, ik ben pas 30, dus wat weet ik er nou van? | |
trovey | zaterdag 29 oktober 2011 @ 13:33 |
Klopt, je weet er niets vanaf, kom maar terug als je 40 jaar of ouder bent. ![]() ![]() | |
Karina | zaterdag 29 oktober 2011 @ 16:49 |
Teleurgesteld in mensen in het algemeen, zeker. In sommige personen, zeker niet. Beetje cryptisch, ik merk dat heel veel mensen tegenwoordig alleen nog maar aan zichzelf denken, maar zo af en toe kom je nog iemand tegen met een warm hart en dat stemt me dan weer optimistisch. Of dat met mijn leeftijd te maken heeft, geen idee: misschien wordt ik soft op mijn oude dag ![]() Wat mezelf betreft, ik had sommige dingen beter kunnen doen, maar terugkijken heeft niet zoveel zin, je kunt beter kijken of je het vanaf NU wat beter kunt doen. | |
Cat-astrophe | zaterdag 29 oktober 2011 @ 17:19 |
Ik zou willen dat ik als 20er het zelfvertrouwen had gehad wat ik nu als (bijna) 40 jarige heb. Dan had ik wellicht wat andere keuzes gemaakt. Maar het leven loopt zoals het loopt en ik ben niet ontevreden over mijn leven zoals het nu is. | |
Eska | zaterdag 29 oktober 2011 @ 22:28 |
Hoe meer je verwacht, hoe groter de kans op teleurstellingen. ![]() Zelf ben ik niet zozeer teleurgesteld in 'het leven'. Wel wat verwonderd, hier en daar. ![]() | |
Baron-von-Blubba | zondag 30 oktober 2011 @ 01:01 |
Ik ga langzaam naar de 40 toe, ben nu dan 38 jaar, maar ik merk wel dat ik veel negatiever ben geworden over het leven. Dit komt ook omdat de wereld steeds kleiner lijkt te worden, mede door de tv & internet. Je wordt meer geconfronteerd met de criminaliteit en sowieso alle ellende wereldwijd. De wereld wordt steeds commerciëler en alles wordt ook maar duurder. Alles wat mensen doen, is er op gericht zelf voordeel te krijgen, lijkt het wel. Ik sta nu meer stil bij sommige dingen, waar ik vroegah b.v. nooit over nadacht. Maar ik heb fantastische familieleden & vrienden, die echt altijd voor me klaar staan ![]() Je hoort vaak dat vrienden niets meer van zich laten horen, als het moeilijk wordt. Ik heb juist het tegenovergestelde meegemaakt in een hele zware periode van m'n leven. Dus beste mensen, tel je zegeningen en koester de mensen die je dierbaar zijn! | |
rennecke | dinsdag 1 november 2011 @ 10:30 |
ik ben niet teleurgesteld in het leven maar in bepaalde mensen zeker wel. misschien komt het omdat jezelf ouder wordt en anders aan gaat kijken naar bepaalde dingen. maar ik merk wel dat de anders kijk naar dingen als 10 jaar geleden. ik heb gemerkt dat ik veel vrienden heb maar daar zit maar 1 stel tussen die ik goede vrienden noem. de rest zijn vage kennissen geworden (andere interesses). ik heb 1 broer heb hem al jaren niet gezien (kan ook niet zeggen dat ik hem mis) heb allebei me ouders nog (gelukkig) die ik zeker 2x per week zie schoonfamilie ja wat moet ik daar over zeggen me schoonouders zien we niet meer en me schoonzus komt 1x per week langs maar die praat alleen maar over zich zelf (zijn altijd blij als ze weg is) [ Bericht 0% gewijzigd door rennecke op 01-11-2011 10:39:33 ] | |
vosss | dinsdag 1 november 2011 @ 10:35 |
Kan iemand de TT aanpassen aub? Ik vind het namelijk erg teleurstellend dat iemand van 40+ nog steeds niet normaal correct Nederlands kan schrijven. ![]() | |
vosss | dinsdag 1 november 2011 @ 10:42 |
Waarom laat je zo iemand in godsnaam nog langskomen? Het heeft imo geen enkele zin om daar nog tijd en energie in te steken, en face it, op je 40ste begint je tijd en energie natuurlijk al danig op te geraken ![]() | |
saab99 | dinsdag 1 november 2011 @ 10:57 |
Waarom zo negatief? | |
blomke | zondag 6 november 2011 @ 16:33 |
Klinkt me als muziek in de oren. Ik was een onzeker typje, maar dat is bij het ouder worden, een stuk gegroeid. Nu laat het me koud wat mensen van me vinden of als ze over me roddelen. Kan me daar makkelijk vanaf zette, ook op fora. En keuzes...ach, je kan beter zeggen: ik heb spijt van de keuzes die ik gemaakt dan dat je zegt: ik heb spijt dat ik geen keuzes gemaakt hebt. Of...beter: ik heb spijt dat ik dat en dat gedaan heb, dan dat je zegt: ik heb spijt dat ik dat en dat niet gedaan heb. Eigenlijk hoef je helemaal geen spijt te hebben van de dingen die je gedaan hebt, het moet je spijten als je dingen niet gedaan hebt. En ja, de wereld is de laatste 30 jaar als een razende veranderd (of ben ik zo traag geworden?): internet, vervoer, vliegen naar een ander continent...dat was 30 jaar geleden (bijna) onmogelijk . Maar bedenk: je belangrijkste bezit is je lichamelijke en geestelijke gezondheid. Het spijt me wel eens als ik zie hoe ongezond jongeren leven tegenwoordig. Je hebt maar één lichaam; wees er zuinig op. | |
Freeflyer | zondag 6 november 2011 @ 16:45 |
Het leven is wat jij ervan maakt. Als je teleurgesteld bent in het leven dan ben je teleurgesteld in jezelf. Ik vind mijn leven (als bijna 40-er) fantastisch. ![]() | |
blomke | zondag 6 november 2011 @ 16:54 |
Gedeeltelijk mee eens. Je hebt zeker de eigen verantwoordelijkheid om er van te maken wat ervan te maken valt. Maar het kan ook zo zijn dat je door lichamelijke beperkingen of persoonlijkheidsstoornissen, gewoon niet "met de meute" mee kunt, (zou je dat al willen, denk ik nu). De één is gewoon wat sucecsvoller en gehaaider dan de ander. Vind dat in ene sociale samenleving met alle mensen rekening gehouden moet worden; d.w.z. de tragen af en toe een schop onder hun achterste en de snelle jongens een beetje afremmen d.m.v. een gele prent of een belangstingaanslag. | |
Disana | zondag 6 november 2011 @ 16:58 |
Mensen die het voor de wind gaat, denken vaak dat ze hun succes en welbevinden aan zichzelf te danken hebben. | |
Freeflyer | zondag 6 november 2011 @ 16:58 |
Als er iemand tegenslag in zijn leven gehad heeft dan ben ik dat wel. Ondanks die tegenslagen denk ik er zo over omdat ik het te gemakkelijk vind om mij te verschuilen achter die tegenslagen en mijn leven afhankelijk te maken van hoe anderen het dan voor mij in gaan vullen. | |
Freeflyer | zondag 6 november 2011 @ 16:58 |
Verklaar je nader? | |
blomke | zondag 6 november 2011 @ 17:03 |
Verklaar je nader. Overigens heb ik meer tegenslagen in het leven gehad dan jij, mocht dat je troost bieden. | |
Disana | zondag 6 november 2011 @ 17:05 |
Ik zeg het toch duidelijk? Gezonde arbeidsgeschikte mensen denken dat ze hun geluk aan zichzelf hebben te danken, terwijl het in werkelijkheid afhangt van veel meer factoren dan eigen inzet. Zulke mensen stemmen ook vaak VVD, en dan zie je een geloof in de maakbaarheid van geluk dat niet gestoeld is op de werkelijkheid maar wel toegepast wordt op mensen die minder fortuinlijk zijn. | |
Freeflyer | zondag 6 november 2011 @ 17:09 |
Ik ga er geen spelletje van maken waarin we tegen elkaar opbieden en dus geloof ik je wat betreft de tegenslagen gewoon. Tijdens de tegenslagen kun je je erbij neer leggen of verder gewoon en de controle over je eigen leven in eigen handen nemen. Klinkt eenvoudig en dat is het dus ook, zelfs wanneer je beperkingen hebt. | |
Freeflyer | zondag 6 november 2011 @ 17:10 |
Ik vind dat behoorlijk zwart wit en te kort door de bocht. Ieder zijn mening, ik ben het in ieder geval niet met je eens. | |
Disana | zondag 6 november 2011 @ 17:11 |
Ja, ik lees hierboven dat je denkt dat het leven ook met beperkingen altijd maakbaar is. Ik vind dat altijd zo sneu voor de mensen die echt niet meer mogelijkheden hebben. Het is niet alleen zelfoverschatting maar het is ook nog eens snoeihard. | |
jcdragon | zondag 6 november 2011 @ 17:12 |
tvp | |
la_perle_rouge | zondag 6 november 2011 @ 17:25 |
Er zijn twee soorten dingen in het leven: zaken die je niet kan veranderen en dingen die je wel kan veranderen. Als je de onveranderbare zaken accepteert en datgene dat je wel kan aanpakken probeert te veranderen, valt het best mee, dat leven. Verwachten dat er iemand met een schaaltje geluk langskomt om alle wolken weg te vagen? Ja, dan word je teleurgesteld. Bovendien is wat regen op zijn tijd heel nuttig. Ik ben dik 40+ en heb heus vaak gedacht "als ik het over kon doen dan ..." Maar als ik bepaalde zaken anders gedaan zou hebben (langer gestudeerd bijvoorbeeld, en in een heeeeel andere richting), had ik dan mijn fantastische dochter, leuke collega's, goede vrienden, optrekje in Frankrijk etc etc etc ook gehad? Vast niet, en ik zou ze niet willen missen. Toegegeven, dan had ik andere dingen gehad die ik dan ook niet zou willen opgeven, maar die ken ik niet, en ik ben best tevreden met wat ik heb. 't Scheelt ook niet al te vaak met anderen te vergelijken, of voor de vergelijking niet naar miljonairs of supersterren te kijken... | |
blomke | zondag 6 november 2011 @ 17:30 |
Die laatsten worden ook met enige regelmaat in afkickcentra opgenomen, dan wel bungelend aan hun stropdas teruggevonden. Doe jij het nog niet zo slecht in je Vinexhuis met kat, hond en vrouw. | |
FANNvanhetlaatsteuur | zondag 6 november 2011 @ 18:33 |
Mijn Pa zei altijd... spijt is wat de kat schijt ![]() | |
kingtoppie | zondag 6 november 2011 @ 18:37 |
Ach, heeft niks met je leeftijd te maken toch? Als je vertrouwen hebt in jezelf komt het wel goed lijkt me... | |
FANNvanhetlaatsteuur | zondag 6 november 2011 @ 18:42 |
Komt ie heur.... een hele diepe... ![]() Age is an issue of mind over matter. If you don’t mind, it doesn’t matter | |
RijstNatie | zondag 6 november 2011 @ 18:44 |
dit is ook GOUD ![]() | |
Truffelvarken | dinsdag 8 november 2011 @ 23:33 |
Mijn leven ben ik eigenlijk wel tevreden mee. Er zijn natuurlijk veel dingen die beter hadden gekund, dankzij mijn schoonmoeder zat Nieuw-Zeeland er onderandere niet in. Fijne kinderen, de jongens hoogblond, boomlang en nu oppassend, dochters kleiner, donkerder, meer zoals ik. Prachtige, verstandige kleinkinderen die graag bij ons zijn. En daar bovenop een geweldige lieve, soms wel wat erg werklustige, vrouw. Allemaal redelijk gezond, ikzelf weliswaar genezen van kanker. Financieel zo goed dat we soms de kinderen iets extras te geven. Ik zou de meeste dingen weer hetzelfde doen. | |
Cherna | dinsdag 8 november 2011 @ 23:52 |
Mijn leven is tot nu toe gegaan zoals ik het wilde. Een fantastische jeugd, werk dat ik altijd als kind al wilde een leuk gezin etc etc. Ik zou het zo weer overdoen. Enfin blij in NL en vooral in Limburg te zijn geboren. Wel maak ik me zorgen over de keiharde mentaliteit van de jongere generatie. | |
Flitspaal | donderdag 10 november 2011 @ 15:07 |
In die zin teleurgesteld dat ik al te veel vrienden heb verloren, hetzij door ruzie of overlijden (van hun kant dan). | |
okiokinl | donderdag 10 november 2011 @ 15:56 |
heb ik ook, ts. maar laat je niet ontmoedigen, zolang we leven hebben we lol. en als alles anders, minder blijkt dna je dacht; mensen, het leven, dan pas je je gewoon daaraan aan. had je het daarvoor kennelijk mis. denk je; was ik toen lekker naief zeg. het leven is niet kut of leuk, het IS gewoon. alle waarde oordelen komen uit jezelf en je verwachtingen. je had ook een vlieg kunnen zijn en in een web vliegen en worden leeggezogen door een enge spin. dat is pas kut. | |
rechtsedirecte | zaterdag 12 november 2011 @ 20:48 |
Tering Henkie, wat een azijnzeikers hier.... Ik ben juist superblij met het leven...als dubbeltje geboren en door een beetje geluk en af en toe de juiste beslissingen een kwartje geworden... Lachend op weg naar de 50!! | |
WRH | zondag 13 november 2011 @ 16:45 |
dat denk ik eigenlijk juist wel. vanaf circa 40 jaar heb je ook daadwerkelijk jaren van eigen verantwoordelijkheid (dus geen kindertijd) waar je op terug kunt kijken en je afvragen of het geworden is wat je wilde. is het dat niet, dan ben je nog op tijd om het te keren. juist als veertiger ga je nadenken en kun je vaak ook tot de conclusie komen dat je teleurgesteld bent in jezelf, je leven, je omgeving, vrienden, de wereld, noem maar op, gewoon omdat je op dat punt in je leven de boel gaat doornemen en op een rijtje zetten. ik herken het wel, ben ook best teleurgesteld in sommige dingen in de wereld en mensen en maatschappij en ook wel eens in mijzelf, sta nog niet waar ik had willen staan. daarentegen 15 jaar geleden wist ik niet eens waar ik nu had willen staan dus hoe kon ik ook. maar goed, veertiger is nog niet te laat om er (verder) aan te werken. | |
mrspoeZ | zondag 13 november 2011 @ 17:19 |
Leven is vind ik sowieso niet zo geweldig, toch eigenlijk? [ Bericht 44% gewijzigd door mrspoeZ op 13-11-2011 18:57:37 (Is geen feit, natuurlijk.) ] | |
rechtsedirecte | zondag 13 november 2011 @ 18:25 |
niet? | |
mrspoeZ | zondag 13 november 2011 @ 18:57 |
Vind ik niet, nee. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders, ik zal mn post even aanpassen. | |
rechtsedirecte | zondag 13 november 2011 @ 19:07 |
het leven lacht mij elke dag toe...!! relatie...........heel gelukkig getrouwd! gezondheid....prima! recessie........wat is dat? baan.............fantastisch! Maar het is natuurlijk nooit leuk om te horen dat iemand het leven niet helemaal zo plezier ervaart | |
mrspoeZ | zondag 13 november 2011 @ 19:13 |
Wat fijn dat het zo goed met je gaat. Geniet ervan, het is je gegund! | |
kingtoppie | zondag 13 november 2011 @ 19:33 |
mrspoeZ is wel een schat vind ik ![]() | |
mrspoeZ | zondag 13 november 2011 @ 19:44 |
Wat lief! Dankjewel! | |
Cherna | zondag 13 november 2011 @ 19:53 |
Dat heb ik ook ondanks dat mij baan niet zoveel oplevert zou ik geen ander werk willen doen. Al zou ik 1000 euro meer ontvangen. Het plezier in mijn werk is ontzettend belangrijk. Maar wel maak ik me steeds meer zorgen mocht alles mis gaan, Hoe ga ik dat nog opvangen als je al tegen de 50 loopt. Dit heeft het gevolg dat ik teveel empathy heb jegens de mindere. Waar ik nu een zwerver een broodje koop was dat toen ik rond de 20 was not done. Een eigenschap die me eigenlijk niet goed uitkomt | |
lies1947 | maandag 14 november 2011 @ 15:27 |
ik was, toen ik een jaar of 30 was behoorlijk teleurgesteld in het "leven". dat heeft toch al gauw een jaar of tien geduurd, het enige positieve vond ik toen het feit dat ik een prachtige zoon had. ik ben nu bijna 65, en heel erg tevreden met mijn leven! dat komt ook omdat ik het nu goed heb. in ieder geval beter dan toendertijd. ik ben gezond, heb een goed huwelijk, leuke kinderen, leuk kleinkind, geen geldzorgen, leuk werk, genoeg vrije tijd, woon in een fijn huis in een geweldige omgeving, goede buren en vrienden. dus: wat wil ik nog meer? /ik wou dat ik de periode voor mijn 40ste gelukkiger was geweest, ik vind het zonde van die tijd dat ik me toen zo voelde........ | |
rechtsedirecte | maandag 14 november 2011 @ 18:46 |
dat heb ik dus ook, al verdien ik een goede boterham. Waar ik kan me de dag niet heugen dat ik met tegenzin naar mijn werk ben gegaan | |
Aleandra | maandag 14 november 2011 @ 18:48 |
Het enige waar ik spijt van heb is mijn burnout van een paar jaar geleden. Wat een ellende was dat en wat voelde ik me klote. Maar toch was dit blijkbaar wel nodig om me weer met twee pootjes op de grond te krijgen. Beschouw het nu als een broodnodig leermoment wat mijn neus de juiste kant op heeft gezet. Ik kan weer heerlijk genieten van het leven | |
rechtsedirecte | maandag 14 november 2011 @ 18:53 |
story of my life..... het enige wat niet aan mijn geluk heeft mogen bijdragen is het krijgen van kinderen maar ja,.... je kunt niet alles in het leven hebben ook al zie ik dat altijd nog als een gemis.... Maar dit heeft me zeker niet ongelukkig gemaakt. | |
WRH | dinsdag 15 november 2011 @ 09:27 |
maar dat klinkt allemaal alsof jullie al 'klaar' zijn, alsof je nu alles al hebt en wat je hebt ervaar je als voldoende. ik heb zelf juist het gevoel dat ik er nog langniet ben, ik moet nog zoveel.(nee niet moeten in de zin van 'druk') ik ben nog lang niet waar ik zijn wil, ik kan nog veel meer, ik wil ook nog veel meer en ben er nog volop mee bezig. sterker, pas sinds mijn 35ste weet ik een stuk beter wat ik wil en hoe ik het moet bereiken en daar ben ik vol voor aan het gaan. de mensen die tevreden zijn met hun leven klinken zo.. alsof de koek op is, dit is het eindstation ofzo en het is genoeg, als het zo voortkabbeld dan is dat prima lijkt wel. zijn er dan geen wensen of dromen meer? en dan bedoel ik echt wel wat anders dan de vakantielocatie van volgend jaar of die nieuwe eethoek. | |
Aleandra | dinsdag 15 november 2011 @ 10:09 |
Oja het leven is verre van klaar. Ik heb eerder het gevoel dat ik zojuist mijn eerste hap in een nieuw soort koek heb gezet met allerlei smaaksensaties. Ik leef veel meer als 10 jaar geleden. Het is alleen zo stom van me zelf dat ik het zover heb laten komen dat er een burnout voor nodig was om alles weer helder te krijgen. Dat gevoel van toen wil ik nooit meer terug. En daarom is het zo heerlijk om te kunnen zeggen ik ben mezelf en voel me lekker. | |
Cherna | dinsdag 15 november 2011 @ 12:19 |
Wat is af? Ik ben voorlopig ff klaar. Zodra mijn kinderen het huis uit zijn ga ik nog een stunt uithalen en weer een nieuwe start maken. Maar nu ik nog kinderen thuis heb wonen wil ik hun dat risco niet aandoen. Ik heb op mijn 38e mijn hele leven en levensstijl omgegooid. Dat was nodig om een burn-out te voorkomen. Dat ik toen circa 1000 euro per maand vrijwillig heb ingeleverd is achteraf beter geweest dan het oplopen van een burn-out met alle gevolgen. En ondanks dat ik 1000 euro per maand heb ingeleverd voel ik me veel beter in mijn vel zitten incluis mijn gezin en had ik weer zin om leuke dingen te ondernemen. Daarbij is het werk wat ik nu doe altijd al een jongensdroom geweest. | |
lies1947 | dinsdag 15 november 2011 @ 15:58 |
ik ben nog lang niet klaar met mijn leven hoor! we hebben nog allerlei plannen, willen graag een motor-sailor om daarmee maanden over de middellandse zee te varen. plannen om ons huis nog wat te verbouwen, zodat we daar nog prettiger in kunnen wonen. dit zijn allemaal dingen die met geld te maken hebben, ik weet het, dus blijven we nog een tijdje werken en sparen daarvoor. maar we willen ook ieder jaar 2x een maand op vakantie, dus dat sparen gaat heel langszaam. ook niet erg, vakantie en reizen is geweldig. | |
rechtsedirecte | dinsdag 15 november 2011 @ 19:05 |
Ook ik ben nog lang niet klaar hoor.... ook hier begint het net pas. Ik heb veel oudere kennisen (sommigen van dik in de 80) en als ik dan zie wat die krasse knarren nog presteren dan teken ik daar ook voor. Ik groei nog steeds door dingen te doen waar ik 15 jaar geleden "geestelijk" te jong voor was, bijv. het betreden van diverse bestuurlijke functies. Uit deze functies put ik veel voldoening, ieder zijn ding maar ik zal bijv. niet zo snel in het bestuur van een buurtvereniging gaan zitten om de jaarlijkse bbq te organiseren. Het moeten voor mij wel functies zijn waar ik "mijn tanden in kan zetten" | |
Karina | dinsdag 15 november 2011 @ 19:20 |
Als je me tien jaar geleden had gevraagd, is je leven zoals je het je had voorgesteld? Had ik volmondig ja gezegd, lieve vriend, mooi huis, leuke baan. Maar nu, tien jaar later, is daar niets meer van over. Zo gaat dat soms. Eigenlijk dit dus. | |
WRH | dinsdag 15 november 2011 @ 19:39 |
dat zijn dan in een notendop best wel 3 hele verschillende insteken in 'het leven' ik had juist jaren geleden dat ik eigenlijk niet goed wist hoe en wat ik wenste, toen door nogal een diep dal gegaan (doen we dat niet ooit ergens allemaal?) en daar weer uitgekomen en toen wist ik pas echt wat ik allemaal wilde. pijnlijk daaraan was dat ik mij toen ook realiseerde dat ik er verder van verwijdert was dan ooit. inmiddels begint het allemaal weer wat dichterbij te komen, maar ook nu nog heb ik een soort van spijt gevoel wat ik allemaal eigenlijk juist niet gedaan heb. en ondanks dat ik als veertiger echt nog niet met 1 been in het graf sta, heb ik inmiddels wel een gevoel van haast, angst dat ik het allemaal niet meer op tijd haal. | |
FANNvanhetlaatsteuur | dinsdag 15 november 2011 @ 19:53 |
![]() ![]() | |
kingtoppie | dinsdag 15 november 2011 @ 20:05 |
De weg er naar toe is belangrijker dan de ''uitkomst'' toch? Veel succes in ieder geval ![]() | |
Karina | dinsdag 15 november 2011 @ 20:25 |
Ik heb er een hard hoofd in ![]() | |
mrspoeZ | dinsdag 15 november 2011 @ 21:07 |
Definiëer 'goed' ? | |
Karina | dinsdag 15 november 2011 @ 21:38 |
Dat is een goede vraag ![]() | |
Aleandra | dinsdag 15 november 2011 @ 22:52 |
En zie je ook niet een ienie mienie klein lichtpuntje van verandering in de verte?? Nou ja ...in ieder geval iets wat weer de fun in het leven terug kan brengen? | |
Karina | dinsdag 15 november 2011 @ 23:00 |
Niet echt, maar dat betekent niet dat ik een zielepiet ben. Het gaat gewoon wat minder momenteel, dat heb je weleens. Ik probeer het af te schudden, maar dat lukt even niet. Ik denk dat ik gewoon een schop onder mijn kont moet hebben, iets dat me weer oppept, dat komt vast wel ![]() | |
mrspoeZ | dinsdag 15 november 2011 @ 23:22 |
Het kan zelfs zo stom zijn dat het met je kinderen best goed gaat, je een mooi huis hebt, je een leuke baan hebt en je in je vrije tijd ook genoeg gezellige dingen te doen hebt en dat je toch denkt, waar doe ik het eigenlijk voor? Is niet zielig inderdaad, is gewoon de leegheid voelen. | |
Aleandra | dinsdag 15 november 2011 @ 23:33 |
Dat het wat minder gaat heeft iedereen wel eens. Maar ik snap het. Herken het wel. Mijn fout was om der tegen te vechten. Moest en zou er controle over hebben en dat lukte natuurlijk voor geen meter. Al mijn energie ging er in op. Pas op het moment dat ik die controledrang liet vallen en dacht het zij zo en het zal me allemaal vort worst wezen, hield ik ineens weer energie over voor andere (nieuwe) dingen. Duurde even maar de knop was om en voor de zekerheid heb ik hem in gedachte maar vastgezet met een duct-tapeje. Nee, das gekheid natuurlijk, alles gaat me nu gewoon op een natuurlijke manier veel makkelijker af. Klinkt afgezaagd maar heeft waarschijnlijk ook gewoon tijd nodig eer je je lichtje ziet. | |
Eska | dinsdag 15 november 2011 @ 23:35 |
Ik herken dat wel, al is dat (bij mij) bij vlagen. Nou moet ik zeggen dat mijn leven nu ook niet helemaal is zoals ik vroeger (zo'n 15 jaar geleden) dacht dat het nu zou zijn. Daar ligt dan ook met name het bijstellen van de verwachtingen waar ik het eerder in 't topic over had. Daar kun je soms gewoon echt niet omheen. Maar daarnaast ben ik niet iemand met grote ambities & dromen. Aan de andere kant wil ik ook niet alleen maar zo doorgaan op de automatische piloot. Dus dat is soms even flink zoeken en proberen. En dan vind ik meestal toch wel weer een richting die prettig voelt, iets dat verrijkt en dat wat toevoegt voor mij. | |
Plumootje | woensdag 16 november 2011 @ 00:32 |
...zwaar onderwerp, denk er liever niet te diep over na, is 't leven te kort voor. | |
Karina | woensdag 16 november 2011 @ 08:04 |
Is ook zo en als je wat ouder bent vliegt het ook voorbij. Mijn "dipje" duurt nu ook al zeker 2 jaar en ook dat is voorbijgevlogen. | |
E-Lise | woensdag 16 november 2011 @ 08:43 |
Ik denk dat het bij TS meer dan een dipje is... komt op mij depressief over. Nou ja.. heb ook wel periodes gehad waarin het minder ging en ik teleurgesteld was. Totdat ik besefte dat de personen waarom het ging geen moment slaap verloren over wat er voorgevallen was. Ik besefte me dat ik 'de ander' teveel macht gaf. | |
Karina | woensdag 16 november 2011 @ 09:25 |
Ik weet niet precies waar een dip ophoudt en een depressie begint, geen verstand van, maar het zou kunnen inderdaad. Als ik tussen de regels doorlees denk ik dat hij/zij door iemand bedrogen is. Maar goed dat is speculatie natuurlijk. | |
rechtsedirecte | woensdag 16 november 2011 @ 09:36 |
Het valt me op dat dit gevoel van leegte etc, afgaande op de posters hier, iets lijkt te zijn wat vrouwen misschien eerder hebben of het eerder zo beleven. Of zie ik dit verkeerd? en als ik het goed zie, hou zou dit komen? | |
Lienekien | woensdag 16 november 2011 @ 09:39 |
Ik denk dat er gewoon wat meer vrouwen in dit topic zitten. | |
FANNvanhetlaatsteuur | woensdag 16 november 2011 @ 09:40 |
Als ik de OP lees denk ik dat die persoon gewoon teleurgesteld is in mensen in het algemeen, bedrogen of belogen door mensen, hoeft niet persé ''de partner'' te zijn. Volgens mij hebben we dat allemaal wel eens meegemaakt, één keer of meerdere malen zelfs. | |
FANNvanhetlaatsteuur | woensdag 16 november 2011 @ 09:42 |
vrouwen lullen meer ![]() | |
FANNvanhetlaatsteuur | woensdag 16 november 2011 @ 09:43 |
Zo is dat ! Ik ga aan de Brinta ![]() | |
Die_Hofstadtgruppe | woensdag 16 november 2011 @ 09:43 |
Dat is natuurlijk voor een groot gedeelte ook zo. | |
rechtsedirecte | woensdag 16 november 2011 @ 09:49 |
war is TS trouwens gebleven? Ik kan trouwens geen moment bedenken dat ik teleurgesteld ben geweest in het leven, laat ik me zelf daar in gelukkig prijzen. Terwijl ik toch wat nare dingen heb meegemaakt in mijn leven...o.a. verlies van mijn vader toen ik heel jong was, jeugd waar in er weinig geld was voor extraatjes binnen het gezin etc, .verlies van een heel jong nichtje aan kanker.... maar kijk tot nu toe toch terug op een mooie 42 jaar op de klok | |
rechtsedirecte | woensdag 16 november 2011 @ 09:50 |
zo zie ik het ook | |
Karina | woensdag 16 november 2011 @ 11:20 |
Ik zie dat TS even niet kan reageren... | |
WRH | woensdag 16 november 2011 @ 13:18 |
ik kan de teleurstelling wel begrijpen. of het nu in het leven zelf is, of in mensen.in het leven ben ik en ik denk anderen soms ook wel, teleurgesteld in dingen die je niet hebt gehaald of hebt mogen meemaken of, als het nare dingen betreft, juist hebt moeten ervaren. ik kan zelf wel tegen mijzelf blijven zeggen dat ik bepaalde nare dingen heb meegemaakt omdat 'de kosmos' blijkbaar vond dat ik die les nodig heb, maar dat kun je maar tot op zekere hoogte zeggen.er zitten zeker ook dingen bij waarvan ik denk 'en waarom moest mij dat overkomen?!' en aansluitend krijg je dan ook het gevoel 'wat heb ik gedaan dat dat mij is overkomen?' dat kan behoorlijk rot voelen. als het dingen zijn die ook daadwerkelijk zijn aangedaan door mensen, tja, ook dat gevoel heb ik wel geregeld,soms letterlijk gedacht dat als dít het leven is, ik het niet hoef omdat ik het vooralsnog niet veel vind voorstellen, dus waar kan ik mijn geld terugvragen. nu ben ikdat punt wel voorbij (en ik hoop dat de meesten dat punt ook weer voorbij gaan, heelhuids) maar ik heb nu wel een kijk op mensen in zijn algemeen die minder fraai is dan eerder. ging ik er vroeger vanuit dat mensen in essentie eerlijk, aardig en goedbedoelend zijn, tegenwoordig ga ik er vanuit dat iedereen er voor zijn eigen belang zit en zich weinig tot niets van mij aantrekt. misschhien zit ik er dan soms bij enkelen van de mensen die ik ontmoet naast, maar de ervaring leert (de mijne in ieder geval) dat ik mij dan beter heb ingedekt tegen alle teleurstellende acties van mensen. zaken als respect van anderen, vriendelijkheid,anderen in hun waarde laten... het is allemaal niet meer zo vanzelfsprekend heb ik ervaren. | |
Plumootje | woensdag 16 november 2011 @ 17:25 |
Helemaal mee eens! ![]() | |
Plumootje | woensdag 16 november 2011 @ 17:46 |
Héél véél .Je zal ze de kost moeten geven... | |
Karina | woensdag 16 november 2011 @ 18:23 |
Dit herken ik heel erg, ik ben cynisch geworden en heb het idee dat er maar weinig mensen zijn die ik kan vertrouwen en dat iedereen (ik chargeer een beetje) een verborgen agenda heeft. Geen goede instelling, ik weet het, maar lastig om van me af te schudden. Sommige mensen worden milder naarmate ze ouder worden, bij mij is dat niet gebeurt. @Plumootje ![]() ![]() | |
Plumootje | woensdag 16 november 2011 @ 19:21 |
...dus goed opletten bij het oversteken. ![]() | |
Plumootje | woensdag 16 november 2011 @ 20:27 |
You can't allways get what you want. | |
WRH | donderdag 17 november 2011 @ 15:53 |
wat je krijgt is dat je jezelf alvast (en soms gewoon onbewust) indekt tegen dingen, zoiets als een soort van laag verwachtingspatroon,dan kan het ook niet tegenvallen. | |
Karina | donderdag 17 november 2011 @ 19:29 |
Dat klopt, dat doe ik inderdaad, altijd vantevoren al roepen "dat zal wel niets zijn" of "dat wordt toch niets" en en achteraf zeggen "zie je wel". | |
Aleandra | donderdag 17 november 2011 @ 19:51 |
Het kan niet tegenvallen, dat klopt maar dan krijgt het misschien ook niet de kans die het verdient. Met een beetje meer extra aandacht of energie krijg je der over het algemeen net iets meer uit gesleept dan als je blijft afwachten. En zoniet, niet te lang bij blijven hangen. Je hebt het geprobeerd, is niks geworden. Streep deronder, volgende project. Ik weet het, dit klinkt wel erg makkelijk maar de moeite waard om te proberen. | |
blek | donderdag 17 november 2011 @ 23:05 |
Ik ben gelukkig niet links opgevoed en ben dus ook niet teleurgesteld in de mensheid of het leven. Voor mij is het leven dat wat je er zelf van maakt. In mijn geval niet bijzonder veel maar ik vermaak me prima. Van andere mensen heb ik nooit hele hoge verwachtingen gehad. Tegenvallen kan het dus niet erg. Mijn geluk hangt niet van anderen of mijn maatschappelijke succes af. Ik zou ook als arme kluizenaar een mooi leven kunnen hebben. | |
Lienekien | donderdag 17 november 2011 @ 23:17 |
Waar komt die sneer naar links nou ineens vandaan?! | |
blek | donderdag 17 november 2011 @ 23:33 |
Het is niet echt een sneer. volgens mij hebben linkse mensen hoge verwachtingen van anderen, gaan ze uit van het goede van de mens. Een beetje meer realistische kijk zorgt voor andere verwachtingen. Want volgens mij gaat dit topic vooral over verwachtingen. | |
kingtoppie | donderdag 17 november 2011 @ 23:35 |
Als jij constant op je bek gaat door je verwachtingen dan ben je gewoon naïef, maar het lijkt mij niet dat dit te maken heeft met links of rechts zijn... | |
Lienekien | donderdag 17 november 2011 @ 23:37 |
Linkse mensen hebben een gezonde dosis wantrouwen tegenover mensen die zichzelf met achterbakse praktijken en ten koste van anderen proberen te verrijken. Linkse mensen zijn niet alleen maar gelukzalig glimlachende hippies. ![]() | |
blek | donderdag 17 november 2011 @ 23:38 |
De reageerders gaan niet constant op hun bek. Ze zijn vaak teleurgesteld in de mensheid. Hun mensbeeld was blijkbaar niet realistisch. en dat heeft volgens mij wel wat te maken met links. | |
blek | donderdag 17 november 2011 @ 23:41 |
Inderdaad. Veel linkse mensen zijn juist van die achterbakse figuren gebleken. Daardoor zijn veel andere zo teleurgesteld . | |
Lienekien | donderdag 17 november 2011 @ 23:42 |
Mooi, nu is het weer allemaal de schuld van links! Top! | |
kingtoppie | donderdag 17 november 2011 @ 23:47 |
Wat heeft teleurstelling in de mensheid te maken met het wel of niet hebben van een realistisch mensbeeld? | |
blek | donderdag 17 november 2011 @ 23:52 |
als je mensbeeld realistisch is raak je niet teleurgesteld lijkt mij. Dan is het zo als het is en niet zo als de grote rode leider het bedoelt heeft ![]() | |
kingtoppie | vrijdag 18 november 2011 @ 00:02 |
Dan raak je alleen maar teleurgesteld en depressief... Misselijk volk die mensheid. | |
Eska | vrijdag 18 november 2011 @ 00:28 |
Volgens mij zegt zo'n uitspraak meer over jou dan over anderen. Ongeacht de politieke smaak. ![]() | |
blek | vrijdag 18 november 2011 @ 00:31 |
als je bedoelt dat ik niet naief ben dan ben ik het helemaal met je eens. | |
Eska | vrijdag 18 november 2011 @ 00:36 |
Maar natuurlijk bedoel ik dat niet. Jouw aannames & vooroordelen zitten iets te los voor dit topic, geloof ik. | |
WRH | vrijdag 18 november 2011 @ 09:26 |
mja, maar dat is dan eigenlijk precies hoe ik er vroeger inzat en inmiddels door schade en schande en ervaring geleerd dat dit gewoon niet werkt. uitgaan van de negatieve kant blijkt gewoon beter te kloppen met de praktijk dan uitgaan van het positieve, helaas. het gevoel van teleurstelling is dan ook eigenlijk meer een gevoel van realisatie. ik begrijp trouwens wel de mening dat het met linkse politiek zou kunnen samenhangen, natuurlijk kennen we allemaal de typische gezinnetjes uit de jaren 70 die met zijn allen in hun paarse poncho kumbaja zaten te zingen tijdens het bomen knuffelen. maar dat is niet het soort gezin waar ik uit kom en volgens mij een heleboel mensen van onze leeftijd niet, oftewel, de realisatie dat de wereld niet zo leuk is en mensen niet zo aardig dringt door tot mensen die van nature misschien dus al wat negatiever en sarcastischer in het leven stonden en is dat eigenlijk niet heel erg verontrustend? (laag verwachtingspatroon en dan toch nog teleurgesteld worden, dan is het wel erg slecht gesteld in de wereld) | |
Aleandra | vrijdag 18 november 2011 @ 10:48 |
Misschien zit het hem daar wel in. Is het aangeleerd gedrag, de manier waarmee we in de eerste instantie met het leven omgingen en het daarna bijgeschaafd hebben tot hoe het nu is. Ik ben niet echt in een doorsneegezin opgegroeid. Mijn ouders hadden een kroeg en de vaste stamgasten, met hun lief en leed, hoorden zo'n beetje bij mijn gezin. Heb in mijn tienertijd te veel gezien en gehoord dan goed voor me was. Droeg altijd een lachend gezicht maar van binnen was ik heel negatief. Heeft jaaaren geduurd eer ik daar afstand van kon nemen. Pas een flinke burnout heeft me doen beseffen dat ik verkeerd bezig was. Dat ik mezelf nu als een heel belangrijk persoon kan beschouwen, positiever in de wereld sta, mag genieten van dingen geeft een heerlijk gevoel. En dat ik ook mag zeggen dit gaat het niet worden, kappen dermee, loslaten en op naar iets nieuws. Vooral dat kunnen loslaten zonder spijt dat vind ik een zege. | |
WRH | vrijdag 18 november 2011 @ 12:00 |
dat is echt iets dat pas op latere leeftijd geleerd is. ik merk dat ik dat ook een stuk makkelijker doe, of het nu een relatie is, vriendschap, huis, opdracht, maakt niet uit. ik heb een bepaalde grens van wat ik accepteer en ik zeg nu sneller 'genoeg is genoeg' mijn leven is te kort om anderen dingen te doen laten begrijpen, of om er eindeloos over te praten. in mijn optiek bestaat een begrip als 'uitpraten' ook niet, als je iets moet uitpraten zit je duidelijk niet op 1 lijn. tuurlijk zullen er mensen zijn die zeggen dat dat juist heel verhelderend werkt en dat je juist over dingen moet praten, maar ik ben tegenwoordig meer van; uitpraten betekent dat je in de eerste plaats al niet gelijk denkt, anders zou het niet nodig hoeven te zijn en daaruit volgt voor mij meteen de keuze; ga ik dat doen of accepteer ik dat het duidelijk niet bedoeld is. | |
Aleandra | vrijdag 18 november 2011 @ 13:24 |
Nou ik ben wel een prater hoor. Het is geven en nemen, wil het nog wel in het emmertje doen maar ik ga absoluut geen water meer naar de zee dragen. | |
WRH | vrijdag 18 november 2011 @ 13:35 |
praten doe ik wel ![]() maar voor mij persoonlijk is het juist een geval geworden van meer respect en acceptatie voor anderen; als anderen willen zijn zoals ze zijn dan vind ik dat prima, niemand hoeft zich aan te passen of te veranderen voor mij, ik ervaar het zelf sneller als; dan past het niet of klopt het niet. beetje moeilijk uit te leggen, maar het is dus niet dat ik nergens meer moeite voor wil doen maar gewoon sneller accepteer dat het niet werkt, eerder aangeef dat het uit zichzelf niet past en dat is dan ook goed voor me. | |
mrspoeZ | vrijdag 18 november 2011 @ 13:44 |
Juist in het licht van eerdere ervaringen voel ik me volkomen onbetekenend. Inwisselbaar, niet ter zake doend. En dat is niet leuk. | |
Disana | vrijdag 18 november 2011 @ 14:08 |
Strikt genomen zijn we dat allemaal, maar in je persoonlijke leven mag je zulke gedachten niet toestaan want het is gezond jezelf de moeite waard te vinden. En dat mag je ook vinden, al lijken de omstandigheden anders uit te wijzen. Je leven is het grootste goed dat je hebt. | |
Aleandra | vrijdag 18 november 2011 @ 15:02 |
Nou mrspoeZ, ik snap je helemaal. Maar als 10 mensen om je heen geen problemen met je hebben en eentje wel, zegt dat meestal meer over die ene dan over jou. Ieder mens is de moeite waard. En nu effe heel kort door de bocht. Toch ben je belangrijker dan je denkt. Want ik zit nu op mijn enige vrije dag tegen een volslagen vreemde mrspoeZ op Fok mijn hersenspinselen te vertellen. En het voelt nog goed ook. ![]() | |
mrspoeZ | vrijdag 18 november 2011 @ 15:08 |
:-x | |
rechtsedirecte | vrijdag 18 november 2011 @ 18:53 |
![]() | |
kingtoppie | vrijdag 18 november 2011 @ 19:14 |
Volgens mij willen mensen allemaal een stuk liever voor elkaar zijn dan dat ze nu zijn. | |
rechtsedirecte | vrijdag 18 november 2011 @ 19:19 |
Ik weet niet of ik je goed begrijp maar ik doe me niet liever voor hoor...ik heb een selecte vriendenkring waar voor ik door het vuur ga, de rest kan wel liefde krijgen maar moeten het wel verdienen....opdonderen met die knuffelmentaliteit.. | |
Karina | vrijdag 18 november 2011 @ 19:21 |
Volgens mij bedoelt hij dat mensen lief willen zijn maar het soms niet durven of niet durven uiten. Of bang zijn dat het verkeerd overkomt. Ik begrijp ook wat jij wil zeggen: ik ben lief voor mensen waar ik om geef, de rest krijgt wat ze verdienen. | |
kingtoppie | vrijdag 18 november 2011 @ 19:25 |
Wat Karina zegt. Of gewoon simpelweg depressief zijn en in je eigen wereld leven en als je iets leuks wilt zeggen over iemand anders dat je het niet doet omdat iets in jezelf je tegenhoudt... geen idee wat dat precies is. [ Bericht 86% gewijzigd door kingtoppie op 18-11-2011 19:32:03 ] | |
mrspoeZ | vrijdag 18 november 2011 @ 19:43 |
Wat Kingtoppie zegt. Of gewoon je leven leven omdat dat van je verwacht wordt en de dingen doen zoals die van je verwacht worden en dat je bij anderen zoveel liefs en moois ziet dat je het soms wel moet zeggen; KingT, jij kan het soms zo raken, je bent echt een leuk mens. Fijn om je af en toe te lezen. | |
kingtoppie | vrijdag 18 november 2011 @ 19:53 |
![]() Dat is leuk om te horen ![]() ![]() ![]() | |
Karina | vrijdag 18 november 2011 @ 23:00 |
Helemaal mee eens. Kingtoppie, je bent een schat ![]() | |
E-Lise | zaterdag 19 november 2011 @ 01:22 |
Klinkt logisch. ![]() | |
E-Lise | zaterdag 19 november 2011 @ 01:33 |
Ik slinkse stemmerd.... neem mensen zoals ze zijn. En in mijn geval was het een instantie die me het mes (finacieel) op de keel zette. Het zou realistisch zijn als ze hadden gedaan wat correct was. Maar schijnbaar was optellen en delen in procenten niet hun sterkste kant. Wel grappig hoor die aannames van je. | |
Die_Hofstadtgruppe | zaterdag 19 november 2011 @ 07:24 |
Ik ben altijd al zeer cynisch geweest. Nu de 40 niet zo heel ver weg meer is, kom ik er alleen maar meer achter dat het 99 vd 100 keer terecht is geweest, dat cynisme. | |
Aleandra | zaterdag 19 november 2011 @ 18:30 |
![]() | |
Fonzybonzie | zondag 20 november 2011 @ 16:31 |
Ik zit de reacties te lezen. Ben nu bijna 42 en heb sterk het gevoel al lang over de helft van het leven heen te zijn. Achter me zie ik hele slimme jongeren die gemakkelijk aan werk komen, kinderen krijgen en veel geld verdienen. In plaats van leunen op ervaring ga ik steeds sterker twijfelen aan mezelf als hoger opgeleide, als talentvol persoon, als iemand met een normaal verstand en beheersing van vaardigheden. Ik heb het gevoel inwisselbaar, onbetekenend en onbelangrijk te zijn. Dat had ik vroeger niet. Soms als ik iemand van 70 spreek die vertelt over zijn pensioen dan denk ik: was ik maar al zover. Als je oud bent hoef je mooi geen bal meer te betekenen. | |
Tinkepink | zondag 20 november 2011 @ 16:43 |
Ik verwacht niet veel meer van het leven dan mijn portie pech en geluk. Beide kwamen op mijn pad, dus nee, teleurgesteld ben ik niet. Het is zoals het is. |