Teleur gesteld zijn over het leven?

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 00:31 schreef blek het volgende:
als je bedoelt dat ik niet naief ben dan ben ik het helemaal met je eens.

Maar natuurlijk bedoel ik dat niet. Jouw aannames & vooroordelen zitten iets te los voor dit topic, geloof ik.

quote:

Op donderdag 17 november 2011 19:51 schreef Aleandra het volgende:

[..]

Het kan niet tegenvallen, dat klopt maar dan krijgt het misschien ook niet de kans die het verdient.

Ik weet het, dit klinkt wel erg makkelijk maar de moeite waard om te proberen.

mja, maar dat is dan eigenlijk precies hoe ik er vroeger inzat en inmiddels door schade en schande en ervaring geleerd dat dit gewoon niet werkt. uitgaan van de negatieve kant blijkt gewoon beter te kloppen met de praktijk dan uitgaan van het positieve, helaas.
het gevoel van teleurstelling is dan ook eigenlijk meer een gevoel van realisatie.

ik begrijp trouwens wel de mening dat het met linkse politiek zou kunnen samenhangen, natuurlijk kennen we allemaal de typische gezinnetjes uit de jaren 70 die met zijn allen in hun paarse poncho kumbaja zaten te zingen tijdens het bomen knuffelen.
maar dat is niet het soort gezin waar ik uit kom en volgens mij een heleboel mensen van onze leeftijd niet, oftewel, de realisatie dat de wereld niet zo leuk is en mensen niet zo aardig dringt door tot mensen die van nature misschien dus al wat negatiever en sarcastischer in het leven stonden en is dat eigenlijk niet heel erg verontrustend?
(laag verwachtingspatroon en dan toch nog teleurgesteld worden, dan is het wel erg slecht gesteld in de wereld)

Misschien zit het hem daar wel in. Is het aangeleerd gedrag, de manier waarmee we in de eerste instantie met het leven omgingen en het daarna bijgeschaafd hebben tot hoe het nu is.
Ik ben niet echt in een doorsneegezin opgegroeid. Mijn ouders hadden een kroeg en de vaste stamgasten, met hun lief en leed, hoorden zo'n beetje bij mijn gezin. Heb in mijn tienertijd te veel gezien en gehoord dan goed voor me was. Droeg altijd een lachend gezicht maar van binnen was ik heel negatief. Heeft jaaaren geduurd eer ik daar afstand van kon nemen. Pas een flinke burnout heeft me doen beseffen dat ik verkeerd bezig was. Dat ik mezelf nu als een heel belangrijk persoon kan beschouwen, positiever in de wereld sta, mag genieten van dingen geeft een heerlijk gevoel. En dat ik ook mag zeggen dit gaat het niet worden, kappen dermee, loslaten en op naar iets nieuws.
Vooral dat kunnen loslaten zonder spijt dat vind ik een zege.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 10:48 schreef Aleandra het volgende:
En dat ik ook mag zeggen dit gaat het niet worden, kappen dermee, loslaten en op naar iets nieuws.
Vooral dat kunnen loslaten zonder spijt dat vind ik een zege.

dat is echt iets dat pas op latere leeftijd geleerd is.
ik merk dat ik dat ook een stuk makkelijker doe, of het nu een relatie is, vriendschap, huis, opdracht, maakt niet uit. ik heb een bepaalde grens van wat ik accepteer en ik zeg nu sneller 'genoeg is genoeg'

mijn leven is te kort om anderen dingen te doen laten begrijpen, of om er eindeloos over te praten.
in mijn optiek bestaat een begrip als 'uitpraten' ook niet, als je iets moet uitpraten zit je duidelijk niet op 1 lijn. tuurlijk zullen er mensen zijn die zeggen dat dat juist heel verhelderend werkt en dat je juist over dingen moet praten, maar ik ben tegenwoordig meer van; uitpraten betekent dat je in de eerste plaats al niet gelijk denkt, anders zou het niet nodig hoeven te zijn en daaruit volgt voor mij meteen de keuze; ga ik dat doen of accepteer ik dat het duidelijk niet bedoeld is.

Nou ik ben wel een prater hoor. Het is geven en nemen, wil het nog wel in het emmertje doen maar ik ga absoluut geen water meer naar de zee dragen.

praten doe ik wel
maar voor mij persoonlijk is het juist een geval geworden van meer respect en acceptatie voor anderen; als anderen willen zijn zoals ze zijn dan vind ik dat prima, niemand hoeft zich aan te passen of te veranderen voor mij, ik ervaar het zelf sneller als; dan past het niet of klopt het niet.

beetje moeilijk uit te leggen, maar het is dus niet dat ik nergens meer moeite voor wil doen maar gewoon sneller accepteer dat het niet werkt, eerder aangeef dat het uit zichzelf niet past en dat is dan ook goed voor me.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 10:48 schreef Aleandra het volgende:
Dat ik mezelf nu als een
belangrijk persoon mag beschouwen[knip]

Juist in het licht van eerdere ervaringen voel ik me volkomen onbetekenend. Inwisselbaar, niet ter zake doend. En dat is niet leuk.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 13:44 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Juist in het licht van eerdere ervaringen voel ik me volkomen onbetekenend. Inwisselbaar, niet ter zake doend. En dat is niet leuk.

Strikt genomen zijn we dat allemaal, maar in je persoonlijke leven mag je zulke gedachten niet toestaan want het is gezond jezelf de moeite waard te vinden. En dat mag je ook vinden, al lijken de omstandigheden anders uit te wijzen. Je leven is het grootste goed dat je hebt.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 13:44 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Juist in het licht van eerdere ervaringen voel ik me volkomen onbetekenend. Inwisselbaar, niet ter zake doend. En dat is niet leuk.

Nou mrspoeZ, ik snap je helemaal. Maar als 10 mensen om je heen geen problemen met je hebben en eentje wel, zegt dat meestal meer over die ene dan over jou. Ieder mens is de moeite waard.

En nu effe heel kort door de bocht. Toch ben je belangrijker dan je denkt. Want ik zit nu op mijn enige vrije dag tegen een volslagen vreemde mrspoeZ op Fok mijn hersenspinselen te vertellen. En het voelt nog goed ook.

:-x

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 15:02 schreef Aleandra het volgende:

[..]
En nu effe heel kort door de bocht. Toch ben je belangrijker dan je denkt. Want ik zit nu op mijn enige vrije dag tegen een volslagen vreemde mrspoeZ op Fok mijn hersenspinselen te vertellen. En het voelt nog goed ook.

Volgens mij willen mensen allemaal een stuk liever voor elkaar zijn dan dat ze nu zijn.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 19:14 schreef kingtoppie het volgende:
Volgens mij willen mensen allemaal een stuk liever voor elkaar zijn dan dat ze nu zijn.

Ik weet niet of ik je goed begrijp maar ik doe me niet liever voor hoor...ik heb een selecte vriendenkring waar voor ik door het vuur ga, de rest kan wel liefde krijgen maar moeten het wel verdienen....opdonderen met die knuffelmentaliteit..

Volgens mij bedoelt hij dat mensen lief willen zijn maar het soms niet durven of niet durven uiten. Of bang zijn dat het verkeerd overkomt.

Ik begrijp ook wat jij wil zeggen: ik ben lief voor mensen waar ik om geef, de rest krijgt wat ze verdienen.

Wat Karina zegt.
Of gewoon simpelweg depressief zijn en in je eigen wereld leven en als je iets leuks wilt zeggen over iemand anders dat je het niet doet omdat iets in jezelf je tegenhoudt... geen idee wat dat precies is.

[ Bericht 86% gewijzigd door kingtoppie op 18-11-2011 19:32:03 ]

Wat Kingtoppie zegt. Of gewoon je leven leven omdat dat van je verwacht wordt en de dingen doen zoals die van je verwacht worden en dat je bij anderen zoveel liefs en moois ziet dat je het soms wel moet zeggen; KingT, jij kan het soms zo raken, je bent echt een leuk mens. Fijn om je af en toe te lezen.

Dat is leuk om te horen

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 19:43 schreef mrspoeZ het volgende:
Wat Kingtoppie zegt. Of gewoon je leven leven omdat dat van je verwacht wordt en de dingen doen zoals die van je verwacht worden en dat je bij anderen zoveel liefs en moois ziet dat je het soms wel moet zeggen; KingT, jij kan het soms zo raken, je bent echt een leuk mens. Fijn om je af en toe te lezen.

Helemaal mee eens. Kingtoppie, je bent een schat En ik probeer zelf ook vaker eens iets liefs tegen iemand te zeggen, ik vind dat zelf altijd erg moeilijk namelijk.

quote:

Op woensdag 16 november 2011 09:25 schreef Karina het volgende:
Ik weet niet precies waar een dip ophoudt en een depressie begint, geen verstand van, maar het zou kunnen inderdaad. Als ik tussen de regels doorlees denk ik dat hij/zij door iemand bedrogen is.

Maar goed dat is speculatie natuurlijk.

Klinkt logisch.

quote:

Op donderdag 17 november 2011 23:33 schreef blek het volgende:
Het is niet echt een sneer.
volgens mij hebben linkse mensen hoge verwachtingen van anderen, gaan ze uit van het goede van de mens. Een beetje meer realistische kijk zorgt voor andere verwachtingen. Want volgens mij gaat dit topic vooral over verwachtingen.

Ik slinkse stemmerd.... neem mensen zoals ze zijn. En in mijn geval was het een instantie die me het mes (finacieel) op de keel zette. Het zou realistisch zijn als ze hadden gedaan wat correct was. Maar schijnbaar was optellen en delen in procenten niet hun sterkste kant. Wel grappig hoor die aannames van je.

Ik ben altijd al zeer cynisch geweest. Nu de 40 niet zo heel ver weg meer is, kom ik er alleen maar meer achter dat het 99 vd 100 keer terecht is geweest, dat cynisme.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 19:25 schreef kingtoppie het volgende:
Wat Karina zegt.
Of gewoon simpelweg depressief zijn en in je eigen wereld leven en als je iets leuks wilt zeggen over iemand anders dat je het niet doet omdat iets in jezelf je tegenhoudt... geen idee wat dat precies is.

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 19:43 schreef mrspoeZ het volgende:
Wat Kingtoppie zegt. Of gewoon je leven leven omdat dat van je verwacht wordt en de dingen doen zoals die van je verwacht worden en dat je bij anderen zoveel liefs en moois ziet dat je het soms wel moet zeggen; KingT, jij kan het soms zo raken, je bent echt een leuk mens. Fijn om je af en toe te lezen.

Fijn hé, gewoon ongecompliceerd kunnen zeggen wat je denkt. En dat moet je nu ook doen als het je niet bevalt. Niet meer dagen over nadenken maar gewoon .... hoppa. Enne die energie die je daarmee bespaart kun je fijn steken in andere leuke dingen die de moeite waard zijn.

Ik zit de reacties te lezen.

Ben nu bijna 42 en heb sterk het gevoel al lang over de helft van het leven heen te zijn. Achter me zie ik hele slimme jongeren die gemakkelijk aan werk komen, kinderen krijgen en veel geld verdienen. In plaats van leunen op ervaring ga ik steeds sterker twijfelen aan mezelf als hoger opgeleide, als talentvol persoon, als iemand met een normaal verstand en beheersing van vaardigheden.

Ik heb het gevoel inwisselbaar, onbetekenend en onbelangrijk te zijn. Dat had ik vroeger niet.
Soms als ik iemand van 70 spreek die vertelt over zijn pensioen dan denk ik: was ik maar al zover. Als je oud bent hoef je mooi geen bal meer te betekenen.

Ik verwacht niet veel meer van het leven dan mijn portie pech en geluk. Beide kwamen op mijn pad, dus nee, teleurgesteld ben ik niet. Het is zoals het is.