Hier mijn mening over het vierde seizoen van GTST:
quote:
Slappe appetizer
Regisseur/Producer Frank Schoutens vergeleek de soap eens met een snack: “Een ideale appetizer, ook al komt zij soms net iets te vet, of te slap, uit de frituur.” Wat mij betreft geldt dit ook voor seizoen 4 van GTST, waar de appetizer – jammer genoeg – net iets te slap uit de frituur komt.
Of ik het vierde seizoen van de oersoap slecht vind? Zeker niet, alhoewel ik er toch iets meer van had verwacht: volgens velen zou het vierde seizoen zo’n beetje het hoogtepunt van de gehele serie zijn. Redelijk teleurstellend is het dan als ik tot de conclusie kom dat dit in mijn ogen niet het geval is.
De vraag is dan: waarom? Voor mij begon het vierde seizoen als snel een beetje tegen te vallen. Na de lachwekkende afwerking van de verhaallijn rondom de Karma-sekte en de afwikkeling van de verhaallijn rondom dokter De Wilde (alhoewel, een rechtszaak in beeld zien was toch leuker geweest) begon het liefdesgeneuzel tussen de koppels me al snel op de zenuwen te werken. Peter en Suzanne, Frits en Martine, Anita en Van Maarssen, Robert en Laura… ik zat te wachten op spanning die jammerlijk genoeg niet kwam.
Die komt, werd mij verzekerd. En er komt zeker spanning (de verhaallijn van de gestolen radioapparatuur, de wapenhandel in de Rozenboom en Willem Kelder die terugkeert), maar toch is het op de een of andere manier net iets minder. 
Aan de andere kant komen er verhaallijnen die mij niet kunnen bekoren. De zus van Stan die hem een diefstal in de schoenen wil schuiven had echt iets kunnen worden, maar het wordt afgedaan op een manier zoals ze tegenwoordig altijd doen bij een spannende verhaallijn. Simon die in een depressie belandt en zo langzamerhand gek begint te worden valt me ook tegen, zeker omdat er normaal allang was ingegrepen. Godzijdank weet hij dankzij die verhaallijn deel uit te maken van de verhaallijn rondom dokter Hooman: het AZM had in die tijd wel meer artsen die niet veel goeds in de zin hadden. 
Daniël die een aantal weken in een put verblijft na eerst allerlei pesterijen te hebben moeten doorstaan is ook leuk om te zien: je mag hopen dat het je nooit zal overkomen. Wil de Smet last heeft van leerling Sonja is ook leuk: de verhaallijn heeft een mooie wending en duurt niet te lang. Een pluspuntje dus.
Maar de echte klapper moest nog komen: Onno P. Wassenaar. Terwijl ik me door een hoop relatieproblemen worstel komt de almachtige steeds dichterbij. En toegegeven, de verhaallijn rondom de ontvoering van Deepak Anand is zeker de moeite waard, maar het gezeur erna (Roderick Verhulst begon me aardig op de zenuwen te werken) was me net iets teveel van het goede. De Wet der Traagheid begint ook deel uit te maken van GTST.
Terwijl Linda en Robert een passievolle affaire beginnen krijgt Fatima te maken met twee oude bekenden van ons – mits je seizoen 3 hebt gezien. De verhaallijn is leuk om te zien (ze kaarten ook nog het probleem rondom illegalen aan), maar ook bij deze komt De Wet aan te pas. Jammer. Helen vindt een nieuwe liefde in Koen – die in opdracht van Martine blijkt te werken. Want het is voorjaar en dus moet er ook een Grote Schoonmaak plaatsvinden. Het is jammer dat Martine niet weet dat dit geldt voor het huishouden en niet voor je vijand. En dat terwijl de stoelpoten onder haar worden weggezaagd door Mickey, Helen en de top van het Huygens Concern. Díe verhaallijn is dan weer de moeite waard.
Laura die steun vind bij dokter Tessel van Benthem terwijl manlief Robert verlamd is geraakt, ach ja, waarom ook niet. Simon die, na een fotolamp op zijn kop te hebben gekregen, zich steeds vreemder begint te gedragen en niemand die het echt doorheeft, het is mogelijk. Daniël die zich in bochten wringt om geld los te peuteren om te vergokken is ook nog wel te doen. Maar het geneuzel over de bruiloft (het trrrrrrrrrrrrouwen zoals Roos dat mooi zou verwoorden) tussen Arnie en Roos is haast slaapverwekkend. Maar het past bij de rest van het seizoen: langdradig met soms een hoogtepuntje erdoorheen.
Personages komen en gaan. Dian vertrekt na eerst gedegradeerd te zijn tot edelfigurant. Peter vertrekt na het gemekker van Suzanne – gelijk heeft-ie. Mark komt én gaat en ook Mickey vertrekt, zij het tijdelijk. Voor hun in de plaats komen Sylvia, Stan en Fatima de cast versterken. En terwijl Stan en Fatima genoeg te doen hebben mag Sylvia na twee verhaallijnen komen opdraven in de verhaallijnen en scènes van een ander, waar ook collega-personage Marieke last van heeft. Zonde.
Eveneens zonde is de beeld- en geluidskwaliteit van seizoen 4. Sommige afleveringen zijn niet om aan te zien of te horen, wat vreemd is aangezien de voorgaande seizoenen qua beeld- en geluidskwaliteit vele malen beter waren. De kelder van Endemol is blijkbaar niet goed geïsoleerd op bepaalde plaatsen.
Na het zien van seizoen 4 kom ik tot de conclusie dat dit toch te vergelijken is met een slappe appetizer uit de frituur. En dat smaakt toch altijd net iets minder, zeker na het eten van een goede appetizer, genaamd seizoen 3.
											
						Op woensdag 13 november 2013 20:32 schreef luftersel het volgende:Kelder! Wat doe jij nou hier? :D