Nederlandse vrouw is slonzige bitch

quote:

'Lomp, slonzig en ongastvrij.' Zie hier de Nederlandse vrouw door de ogen van buitenlanders. Gelukkig is de poldervrouw ook intelligent, niet op geld belust en – last but not least – aantrekkelijk. Journalist Santje Kramer sprak met veel buitenlanders in Nederland over de Nederlandse vrouw en schreef er een boek over: Het Poldermodel.

Ben je een Nederlandse vrouw met een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen? Lees dan vooral niet Het Poldermodel. Op vrijwel elke bladzijde krijg je wel een sneer over je uiterlijk, karakter of gedrag.

De 24 buitenlanders – mannen èn vrouwen - die Kramer sprak, komen uit alle delen van de wereld maar wonen in Nederland, soms al jarenlang. Ze hebben vaak ook een Nederlandse partner (gehad) en zijn dus ervaringsdeskundig.

Naturel
Over het uiterlijk zijn de meesten aanvankelijk nog positief. Lang, blond, knap, goed gebouwd. En naturel. 'Al die mooie meisjes op de fiets met een open, positieve en vrije blik en zonder veel make-up', verzucht een Australiër. Een Brit spreekt zelfs van 'de mooiste meisjes op aarde'. En tot ieders verrassing ook nog eens heel benaderbaar.

Slonzig
Maar dan de kritiek; hoe kan het in godsnaam dat al die vrouwen hun uiterlijk zo laten verslonzen? Geen sieraad, te weinig make-up, ongekamde haren. Kramer registreert ook de Griekse verzuchting: 'Als God je zo bedeeld heeft, doe er dan wat mee!'

De poldervrouw kiest niet voor hakken maar plompe laarzen met platte hak, ook onder een jurk of rok. Liever stoer en comfortabel dan vrouwelijk. Niet voor niks is de Australische volumineuze bontlaars Ugg zo populair in Nederland, liefst gecombineerd met een saaie jeans en t-shirt.

Een Russin klaagt dat ze zich 'een hoer' voelde toen ze in het begin op zijn Russisch met kort rokje en hoge hakken de deur uitging. Ze heeft zich inmiddels aangepast aan de Nederlandse kledingstijl.

Korte haren
Op het platteland is allemaal nog erger. Alle vrouwen hebben er een kort kapsel 'omdat dit zo praktisch is'. Een Fransman zegt zich geregeld af te vragen wie de man en wie de vrouw is als hij een stel van achteren ziet.

Een Duitse journaliste kwam ooit 'per ongeluk' op de Huishoudbeurs terecht en zag daar 'ontelbaar veel vrouwen met iets te kort haar, een iets te korte broek, een iets te dikke buik en heel erg veel tassen'. Volgens de Duitse vormt dit type vrouw 'de ruggengraat van de samenleving omdat 80 procent in de provincie woont'.

Hallo, Nederlandse vrouw, ben je daar nog?

Even iets aardigs
Over het karakter valt gelukkig ook iets aardigs te zeggen. Nederlandse vrouwen hebben een vrije geest, zijn lief, niet jaloers en je kunt een zinnig gesprek met ze voeren want ze zijn intelligent.

Ze zijn ook niet uit op het geld van mannen (wat je volgens een Israëliër niet van zijn vrouwelijke landgenoten kunt zeggen), sterk, klussen zelf in hun huis en ze zijn niet verwend.

Bot en direct
Maar dan... Ook in gedrag zijn ze de Nederlandse man gevaarlijk dicht genaderd. Ze zijn grof gebekt, dominant en veel te direct. Een Belgische regisseur merkt op dat ze 'de baas willen zijn en liefst samenwerken met kleine mannen of metroseksuelen in roze shirts'.

En dan wordt er ook nog geklaagd over Nederlandse vrouwen die niet kunnen flirten, natuurlijk veel te weinig werken, hun kind ten onrechte als middelpunt in hun leven zetten en ook nog eens heel ongastvrij zijn.

Geen medelijden
De schrijfster van het boek, Santje Kramer (slank, lange haren, gestifte lippen, hoge hakken, en nee, ze heeft zich niet speciaal voor dit interview zo gekleed) heeft geen medelijden met die arme Nederlandse vrouw. Integendeel, ze is het volkomen eens met de buitenlandse kritiek.

Het klimaat werkt natuurlijk niet mee aan een elegante kledingstijl, zegt Kramer.'We zijn vrouwen die op de fiets weer en wind trotseren. Maar ja, in de zomer zie je bij korte rokjes vaak ook weer die lelijke cowboylaarzen.' Ze noemt het een hardnekkig misverstand dat je stoer en tegelijkertijd ook vrouwelijk kan zijn.

Toch had ze niet gedacht dat buitenlanders de Nederlandse vrouw zo afschrikwekkend zouden vinden.'Ze verwijten ons bijvoorbeeld dat we niet kunnen flirten. Door mijn boek ben ik daar eens op gaan letten en ik zie nu dat op straat niemand elkaar aankijkt. Iedereen houdt maar die blik op de grond. Ze lijken wel te willen zeggen ‘bemoei je niet met mij, dan bemoei ik me niet met jou.'

Zie hier het Hollandse individualisme. Daar zou je weer een heel boek vol akelige kritiek over kunnen schrijven.

Het Poldermodel van Santje Kramer
Uitgeverij Contact
ISBN 978-90-254-3671-1