WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Met monopolitsche gedragingen waarbij je als consument niet zonder een bank kan.quote:
Waarom worden er in andere bedrijfstakken niet zulke winsten gemaakt? In de productiesector doet men het heel goed als men 5% winst draait op de omzet. En dan creert de productiesector ook een heel meetbare toegevoegde waarde aan producten.
met oplichtingquote:
Het verschil tussen de DSB en Quality Investments is niet waarneembaar, terwijl een bank moet staan voor een rotsvast vertrouwen, zoals vroeger
Er gaat niets boven lekker in de zon zitten in de achtertuin met een heel koud glas bier , als je al 72 jaar bent en nog gezond, laat ze maar lachen de sukkels
Het speculatie gedrag zeker. Dat is niks anders dan trukjes verzinnen om geld aan de samenleving te ontrekken. Ze produceren niks, dragen niks bij, ze parasiteren slechts.quote:
Tuurlijk kun je zonder bank. Gewoon je salaris/uitkering laten storten, en de volgende dag contant opnemen. Doet mijn vader al zijn hele levenquote:Op donderdag 29 september 2011 18:02 schreef Basp1 het volgende:
[..]
Met monopolitsche gedragingen waarbij je als consument niet zonder een bank kan.
Waarom worden er in andere bedrijfstakken niet zulke winsten gemaakt? In de productiesector doet men het heel goed als men 5% winst draait op de omzet. En dan creert de productiesector ook een heel meetbare toegevoegde waarde aan producten.
een staaroperatie en een cursus voor meneerquote:Op donderdag 29 september 2011 18:04 schreef michaelmoore het volgende:
[..]
met oplichting
Het verschil tussen de DSB en Quality Investments is niet waarneembaar, terwijl een bank moet staan voor een rotsvast vertrouwen, zoals vroeger
ziehier de definite van geheel Nederland en de Nederlanders. Afzinken dat gedrochtquote:
[..]
Het speculatie gedrag zeker. Dat is niks anders dan trukjes verzinnen om geld aan de samenleving te ontrekken. Ze produceren niks, dragen niks bij, ze parasiteren slechts.
Delfts blauw kunnen ze ook wel in China maken, en de blomme komen al uit Kenia waar die paar nijvere jongens van De Wit al zijn neergestreken omdat die alles-is-kudt-mentaliteit zat waren.... (nu zitten ze echter vast aan alles-komt-morgen en dat-is-de-baas zijn-probleem....)
Dat dus, de banken zijn diep weggezaktquote:
[..]
Het speculatie gedrag zeker. Dat is niks anders dan trukjes verzinnen om geld aan de samenleving te ontrekken. Ze produceren niks, dragen niks bij, ze parasiteren slechts.
Er gaat niets boven lekker in de zon zitten in de achtertuin met een heel koud glas bier , als je al 72 jaar bent en nog gezond, laat ze maar lachen de sukkels
Ja want bloemen en aardewerk maken is precies hetzelfde als niks produceren.quote:Op donderdag 29 september 2011 18:45 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
[..]
ziehier de definite van geheel Nederland en de Nederlanders. Afzinken dat gedrocht
Delfts blauw kunnen ze ook wel in China maken, en de blomme komen al uit Kenia waar die paar nijvere jongens van De Wit al zijn neergestreken omdat die alles-is-kudt-mentaliteit zat waren.... (nu zitten ze echter vast aan alles-komt-morgen en dat-is-de-baas zijn-probleem....)
Goede voorbeelden man! Heb je over nagedacht.Als je als gewone burger iets verzint om mensen geld af te troggelen wordt je terecht als oplichter gezien. Als je het in collectief op grote schaal doet ben je een financieel instituut.
Ik troggel mijn baas ook geld af in ruil van mijn aanwezigheid. Hij zou het wellicht heel goed zonder mijn aanwezigheid kunnen doen, maar dat wil 'ie niet. Ook als het niet super-effectief is wat ik doe (en vaak ook gewoon niet nodig; de wereld draait gewoon door ook zonder mij), hij blijft me maar terugvragen. Ik denk dat ie dat zelf moet weten, hij is daar oud en wijs genoeg voor. Als hij gebruik van me wil maken, soi.quote:
[..]
Als je als gewone burger iets verzint om mensen geld af te troggelen wordt je terecht als oplichter gezien. Als je het in collectief op grote schaal doet ben je een financieel instituut.
Moet ik nou bang zijn dat er een arrestatieteam voor de deur ligt te wachten?
Dus er is voor jan l*l een bank omgevallen, Lehman Brothers.quote:
[..]
Allemaal. Hadden ze wel een karrevracht nieuwe aandelen moeten uitgeven....
En Fortis had dus ook gewoon even een vracht aandelen moeten uitgeven, dat had de schatkist behoorlijk wat miljarden bespaard.
Dan kan ook de stekker uit Griekenland want de banken hoeven niet gered te worden, die geven gewoon een karrevracht aandelen uit, er hoeven dus geen belastingcenten gebruikt te worden.
De investeerders komen vanzelf
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Ik geen idee wat je punt is. Als je dingen "in perspectief" wilt zetten (quote:Op donderdag 29 september 2011 19:18 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
[..]
Ik troggel mijn baas ook geld af in ruil van mijn aanwezigheid. Hij zou het wellicht heel goed zonder mijn aanwezigheid kunnen doen, maar dat wil 'ie niet. Ook als het niet super-effectief is wat ik doe (en vaak ook gewoon niet nodig; de wereld draait gewoon door ook zonder mij), hij blijft me maar terugvragen. Ik denk dat ie dat zelf moet weten, hij is daar oud en wijs genoeg voor. Als hij gebruik van me wil maken, soi.
Moet ik nou bang zijn dat er een arrestatieteam voor de deur ligt te wachten?
) zou ik iets ander proberen.Als het al niet regelrecht illegaal is wat men doet en gedaan heeft is het moreel verwerpelijk. Mag je het mee oneens zijn hoor. Ben je alleen wel in de minderheid.
Ben ik het inderdaad niet mee eens, en geeneens in de minderheid. Alleen schreeuwen die mensen wat minder hard en zijn ze net wat minder snel verontwaardigd over wat 'ze' al dan niet gedaan hebben.quote:
[..]
Ik geen idee wat je punt is. Als je dingen "in perspectief" wilt zetten (
Als het al niet regelrecht illegaal is wat men doet en gedaan heeft is het moreel verwerpelijk. Mag je het mee oneens zijn hoor. Ben je alleen wel in de minderheid.
Verder alles goed bij de Rabobank ?quote:
[..]
Ben ik het inderdaad niet mee eens, en geeneens in de minderheid. Alleen schreeuwen die mensen wat minder hard en zijn ze net wat minder snel verontwaardigd over wat 'ze' al dan niet gedaan hebben.
Inderdaad. En alle financiele intellingen gaan ook en masse echt kapitaal sprokkelen. Want, om maar on topic te blijven, Griekenland zou een non issue zijn als banken afdoende gekapitaliseerd zijn. Wat gewoon kan hoor, want als ING morgen 15 mrd extra kapitaal ophaalt door nieuwe aandelen a 2 euro per stuk uit te geven, hebben ze dat overmorgen.quote:
[..]
Dus er is voor jan l*l een bank omgevallen, Lehman Brothers.
En Fortis had dus ook gewoon even een vracht aandelen moeten uitgeven, dat had de schatkist behoorlijk wat miljarden bespaard.
Dan kan ook de stekker uit Griekenland want de banken hoeven niet gered te worden, die geven gewoon een karrevracht aandelen uit, er hoeven dus geen belastingcenten gebruikt te worden.
De investeerders komen vanzelf
En als Griekenland dan kopje onder gaat, en banken zo suf zijn dat ze met een lege zak staan, gaat dat ten koste van de aandeelhouders, en niet ten koste van klanten, burgers of overheden. Het verbaast me echt enorm dat in 2010 banken niet gedwongen zijn dat te doen. Basel-III is daarvoor ontworpen en zou in 2013 ingevoerd moeten worden, maar dat gaat traaaaaaaaaggg.....
Als banken goed gekapitaliseerd zijn (zeg maar de ouwe Boerenleenbank die michaelmoore terloops suggereert, je weet wel, die naast de notaris en de dochter tegenover de kerk zit
), wie interesseert Griekenland, Portugal or wat dan ook nog.Die banken fatsoenlijk kapitaliseren kan. Da's een kwestie van (mondiale) wil, want het enige wat dat tegenhoudt is dat de verschillende financiele centra als de dood zijn dat de ander net iets minder streng is. En dan is het gedaan met al die volatiliteit (en dus ook met alle speculatie eromheen), en kunnen verliezen zonder enig probleem geabsorbeerd worden binnen de financiele sector.
Imho, natuurlijk
Echt niet zo moeilijk hoor. Wavin, TomTom, BAM, allemaal hebben ze in 2010 een grote kapitaalverhoging tegen discounttarieven gedaan, ten koste van de bestaande aandeelhouders.
geen idee, stuur ze een mail.quote:
[..]
Verder alles goed bij de Rabobank ?
Ach jij werkt er, of werkte er...quote:Op donderdag 29 september 2011 19:54 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
[..]
geen idee, stuur ze een mail.
Ik zou het gewoon proberen, een mail to allquote:
[..]
Ach jij werkt er, of werkte er...
*.rn.rabobank.nl
en
*.rabobank.com
Subject: Verders alles goed?
De thyfus (of twintig back-to-back afleveringen van Holland got Talent)
Blandigan.
PS: passen jullie wel goe op mun zilver?
En een beetje wegblijven uit Griekenland he.
Wordt vast een relevante steekproef.
dat lijkt me wel het verschil ja, dan wordt je door Balkenende geprezenquote:
Als je als gewone burger iets verzint om mensen geld af te troggelen wordt je terecht als oplichter gezien. Als je het in collectief op grote schaal doet ben je een financieel instituut.
Er gaat niets boven lekker in de zon zitten in de achtertuin met een heel koud glas bier , als je al 72 jaar bent en nog gezond, laat ze maar lachen de sukkels
Nederland is tegen
quote:do 29 sep 2011, 16:40
Weekers: Europees noodfonds groot genoeg
DEN HAAG (AFN) - Het Europese noodfonds is groot genoeg.
Een verhoging ervan is voor het kabinet ,,nu niet aan de orde''.
Dat stelde staatssecretaris Frans Weekers (Financiën) donderdag tijdens een debat in de Tweede Kamer over de crisisaanpak in Europa.
Weekers verving daar minister Jan Kees de Jager (Financiën).
De afgelopen dagen werd er gespeculeerd over een verhoging van het eurozonedeel van het noodfonds van 440 miljard naar 2000 miljard euro. Volgens het kabinet biedt een hoger noodfonds geen structurele oplossing. Wat volgens Weekers wel helpt is dat landen met financiële problemen hun overheidsfinanciën op orde brengen.
Het kabinet is ook tegen een voorstel van voorzitter José Manuel Barroso van de Europese Commissie voor een financiële transactietaks
Er gaat niets boven lekker in de zon zitten in de achtertuin met een heel koud glas bier , als je al 72 jaar bent en nog gezond, laat ze maar lachen de sukkels
Die Weekers toch: Geen steun Griekenland volgens Weekers (terwijl hij in de oppositie zat).
Vanuit de oppositie snap ik dat nog, maar nu zou Weekers toch moeten weten dat het zijn eigen/ het kabinet zijn geloofwaardigheid gaat schaden als er toch een vergroting gaat komen (wat imo waarschijnlijk is).
Edit: nog leuke link daarover: http://www.vvd.nl/actueel(...)eld-naar-griekenland
Vanuit de oppositie snap ik dat nog, maar nu zou Weekers toch moeten weten dat het zijn eigen/ het kabinet zijn geloofwaardigheid gaat schaden als er toch een vergroting gaat komen (wat imo waarschijnlijk is).
Edit: nog leuke link daarover: http://www.vvd.nl/actueel(...)eld-naar-griekenland
Ik mag toch hopen dat Knabbel en Babbel eerst even bij grote zus Deutschland gechecked hebben of ze tegen mochten zijn?quote:
Die Weekers toch: Geen steun Griekenland volgens Weekers (terwijl hij in de oppositie zat).
Vanuit de oppositie snap ik dat nog, maar nu zou Weekers toch moeten weten dat het zijn eigen/ het kabinet zijn geloofwaardigheid gaat schaden als er toch een vergroting gaat komen (wat imo waarschijnlijk is).
Edit: nog leuke link daarover: http://www.vvd.nl/actueel(...)eld-naar-griekenland
"Ja maar, ze zei: nein. Maar was dat nou een nein tegen de vergroting van het fonds, of een nein tegen ons voorgenomen nee tegen de vergroting van het fonds? Weet jij dat nog Jan Kees?" "Euuuuhhhh, ik was meer geinteresseerd in de bratwurst (en we zingen nog een keer van de jaarclub : alles hat ein end, nur die wurst hat zwei). Weetje wat Frans, zeg jij maar dat we tegen zijn, zeg ik volgende week wel dat we voor zijn. Zitten we in elk geval één keer goed."
Ik stel me voor dat het zo ongeveer gegaan is.
quote:
Ik mag toch hopen dat Knabbel en Babbel eerst even bij grote zus Deutschland gechecked hebben of ze tegen mochten zijn?
"Ja maar, ze zei: nein. Maar was dat nou een nein tegen de vergroting van het fonds, of een nein tegen ons voorgenomen nee tegen de vergroting van het fonds? Weet jij dat nog Jan Kees?" "Euuuuhhhh, ik was meer geinteresseerd in de bratwurst (en we zingen nog een keer van de jaarclub : alles hat ein end, nur die wurst hat zwei). Weetje wat Frans, zeg jij maar dat we tegen zijn, zeg ik volgende week wel dat we voor zijn. Zitten we in elk geval één keer goed."
Ik stel me voor dat het zo ongeveer gegaan is.
OT: Vandaag werden in de bundestag de geesten al rijp gemaakt voor een vergroting van het noodfonds. Zelfs de SPD was zich hier al duidelijk van op de hoogte en gezien de verslaggeving lijkt het erop dat het die verhoging zelfs zal steunen!
IMO is een verhoging dus een kwestie van tijd en het is zeer dom van Weekers om dit soort standpunten/bewoordingen de wereld in te slingeren. Of er moet nog een of ander achterliggend spelletje gaande zijn waar we geen zicht op hebben die dergelijke zaken rechtvaardigen.
Ik kan het mij eigenlijk niet voorstellen dat het niet bewust gedaan is, ze proberen gedoogpartner Wilders binnenboord te houden. Overigens, afhankelijk van hoe het noodfonds vergroot gaat worden zou wat mij betreft best het kabinet mogen vallen als blijkt dat men op allerlei slinkse wijzen verdragswijzigingen en andere democratische controle omzeilt. Haast vind ik geen argument, dan hadden ze het maar eerder moeten regelen.quote:
IMO is een verhoging dus een kwestie van tijd en het is zeer dom van Weekers om dit soort standpunten/bewoordingen de wereld in te slingeren. Of er moet nog een of ander achterliggend spelletje gaande zijn waar we geen zicht op hebben die dergelijke zaken rechtvaardigen.
Aardige conclusie, als het beyond control gaat moet je een pas op de plaats maken.quote:
Ik kan het mij eigenlijk niet voorstellen dat het niet bewust gedaan is, ze proberen gedoogpartner Wilders binnenboord te houden. Overigens, afhankelijk van hoe het noodfonds vergroot gaat worden zou wat mij betreft best het kabinet mogen vallen als blijkt dat men op allerlei slinkse wijzen verdragswijzigingen en andere democratische controle omzeilt. Haast vind ik geen argument, dan hadden ze het maar eerder moeten regelen.
Randy Wray: Euro Toast, Anyone? The Meltdown Picks Up Speed
Yves here. Readers may note that Wray cites the cost of the US bailout of the financial crisis as $29 trillion. I’ve never seen a figure like that (the highest estimate I’ve seen was from SIGTARP, which set the “theoretical maximum” at $23 trillion, and that figure was widely criticized. Barry Ritholtz has kept tab over time, and his tally has been in the $10-$11 trillion range). But this estimate is not core to his argument.
By L. Randall Wray, a Professor of Economics at the University of Missouri-Kansas City and Senior Scholar at the Levy Economics Institute of Bard College. Cross posted from EconoMonitor
Greece’s Finance Minister reportedly said that his nation cannot continue to service its debt and hinted that a fifty percent write-down is likely. Greece’s sovereign debt is 350 billion euros—so losses to holders would be 175 billion euros. That would just be the beginning, however.
Nouriel Roubini has argued that the crisis will spread from Greece and increase the possibility that both Italy and Spain could be forced out unless European leaders greatly increase the funds available for bail-outs. The Sunday Telegraph has suggested that as much as 1.75 trillion sterling could be required. To put that in perspective, the US bailout of its financial system after 2008 came to $29 trillion. The 1.75 trillion figure will almost certainly prove to be wishful thinking if sovereign debt goes bad because that will make the US subprime crisis look like a nursery school dispute. All the major European banks will go down—and so will the $3 trillion US money market mutual funds. (That probably explains why the US has suddenly taken a keen interest in Euroland, with the Fed ramping up lending to what Americans had formerly seen as “Eurotrash” financial institutions.)
It is becoming increasingly clear that authorities are merely trying to buy time to figure out how they can save the core French and German banks against a cascade of likely sovereign defaults. Meanwhile, they keep a stiff upper lip and demand more blood in the form of periphery austerity. They know this will do no good at all–indeed, it will increase the eventual costs of the bail-out while stoking North-South hostility. Presumably leaders like Chancellor Merkel are throwing red meat to their base for purely domestic political reasons. If the EMU is eventually saved, however, the rancor will make it very difficult to mend fences.
There is no alternative to debt relief for Greek and other periphery nations. But, they are not likely to get it, at least on the scale needed. Certainly not before a lot more pain is inflicted, and a lot more grovelling shown to Europe’s masters.
Indeed, the picture of the debtors that the Germans, especially, want to paint is one of profligate consumption fuelled by runaway government spending by Mediterraneans. The only solution is to tighten the screws. As Finance Minister Wolfgang Schäuble put it: “The main reason for the lack of demand is the lack of confidence; the main reason for the lack of confidence is the deficits and public debts which are seen as unsustainable…We won’t come to grips with economies deleveraging by having governments and central banks throwing – literally – even more money at the problem. You simply cannot fight fire with fire.” You’ve got to fight the headwinds with more glacial ice.
While the story of fiscal excess is a stretch even in the case of the Greeks, it certainly cannot apply to Ireland and Iceland—or even to Spain. In the former cases, these nations adopted the neoliberal attitude toward banks that was pushed by policymakers in Europe and America, with disastrous results. The banks blew up in a speculative fever and then expected their governments to absorb all the losses. Further, as Ambrose Evans-Pritchard argues, even Greece’s total outstanding debt (private plus sovereign) is not high: 250% of GDP (versus nearly 500% in the US); Spain’s government debt ratio is just 65% of GDP. And while it is true that Italy’s government debt ratio is high, its household debt ratio is very low by global standards.
But it is not at all clear that the nuclear option—dissolution–will be avoided. Even Very Serious People are providing analyses of a Euroland divorce—with resolution ranging from a complete break-up to a split between a Teutonic Union embracing fiscal rectitude with an overvalued currency and a Latin Union with a greatly devalued currency.
A recent report from Credit Suisse dares to ask “What if?” there is a disorderly break-up of the EMU, with the narrowly defined PIGS (Portugal, Ireland, Greece and Spain) abandoning the euro and each adopting its own currency. The report paints a bleak picture because the currencies on the periphery would depreciate, raising the cost of servicing euro debt and leading to a snowball of sovereign defaults across highly indebted euro nations.
The report assumes Italy does not default—if it did, losses on sovereign debt would be very much higher. With the assumption that Italy remains on the euro and manages to avoid default, total losses to the core European banks would be 300 billion euros and 630 billion euros for the periphery nations’ banks (excluding Italy), while the ECB’s losses would be 150 billion. (Note that gets very close to the rumored bailout costs of 1.75 trillion euros—without including any knock-on costs.)
Looking to previous “orderly” defaults, GDP would fall by 9%. With the weaker nations gone, the euro used by the stronger nations would appreciate, hurting their export sectors. That would increase the pressures for trade wars—and for a Great Depression 2.0. The report puts this probability at an optimistic 10%.
In his interesting piece, Ambrose Evans-Pritchard comes very close to getting it right—in my view. The problem, he asserts, is not “sovereign” euro debt, but rather is “the euro itself”, a “machine for perpetual destruction”. He rightly points to a competitive gap between the North and South, and argues that the euro is overvalued in the South and undervalued for Germany. He also points to the German delusion that its trade surpluses are “good” but the South’s trade deficits are “bad” balances. But obviously, they are nothing but the flip side of one another. He also discounts scare talk about the catastrophic costs of a breakup, and argues that the benefits of a North-South split could be significant. If the “Latin tier” could reboot with a significantly devalued (new) currency, it could become competitive. While my take is slightly different, I believe Evans-Pritchard is certainly on the right track, and his criticism of the German center of Europe is on-target.
An entirely different solution is offered by Jacques Delpla and Jakiob von Weizsacker, “The Blue Bond Proposal, published in May by bruegelpolicybrief. This would instead retain the union but pool a portion of each member’s government debt—equal to a Maastricht criteria 60% of GDP. This would be allocated to a “blue bond” classification, with any debt above that classified as “red bond”. The idea is that the blue bonds would be low risk, with holders serviced first; holders of red bonds would only be paid once the blue bonds are serviced. About half the current EMU members would have quite small issues of red bonds; about a quarter would not even be close to their limit on blue bond issues at current debt ratios. The proposal draws on the US experiment with “tranching” of mortgages to produce “safe” triple-A mortgage backed securities protected by “overcollateralization” since the lower-grade securities took all the risks. Well, that did not turn out so well! The idea is that markets will discipline debt issues since blue bonds will enjoy low interest rates and red bonds will pay higher rates. Again, the US experience proves that markets are far too clever for that—if anything market discipline did precisely the opposite.
Still, I am not completely against the proposal. If the full faith and credit of the entire EMU (including most importantly that of the ECB) were put behind the blue bonds, and substantial nonmarket discipline were put on the red bonds, the scheme has some potential. More importantly, it directs us toward a real solution.
The problem with the set-up of the EMU was the separation of nations and their currencies—as I have argued since at least 1994. It was a system designed to fail. It would be like a USA with no Washington—with each state fully responsible not only for state spending, but also for social security, health care, natural disasters, and bail-outs of financial institutions within its borders. What a stupid idea. In the US, all of those responsibilities fall under the purview of the issuers of the national currency—the Fed and the Treasury. In truth, the Fed must play a subsidiary role because like the ECB it is prohibited from directly buying Treasury debt. It can only lend to financial institutions, and purchase government debt in the open market. It can help to stabilize the financial system, but can only lend, not spend, dollars into existence. The Treasury spends them into existence. When Congress is not preoccupied with Kindergarten-level spats that works almost tolerably well—a hurricane in the gulf leads to Treasury spending to relieve the pain. A national economic disaster generates a Federal budget deficit of 5 or 10 percent of GDP to relieve pain.
That cannot happen in Euroland, where the Euro Parliament’s budget is less than one percent of GDP. As I argued a decade and a half ago, the first serious Euro-wide financial crisis would expose the flaws. And it did.
And things are made much worse because Euroland can neither turn to its center for help, nor can it any longer rely on the rest of the world. The economies of the West (at least) are stumbling. In addition to the residual (and growing) problems in US real estate, the commodities speculative bubble appears to have been pricked. Since fools rush in on the belief they can take advantage of sales prices, the air will not rush out quickly. But with prices at 2, 3, and even 4 standard deviations away from the mean, the general trend will be down. That leads to vicious cycle margin calls, which will have knock-on effects as those with long positions in commodities have to sell out other asset classes. The stock market will be next—and there is plenty of reason to sell bank stocks, anyway.
And US and European banks are already insolvent. When Greece defaults and the crisis spreads to the periphery that will become more obvious. US money market mutual funds will break the buck—again—and this time they will not be rescued (Dodd-Frank makes that difficult). Further, US banks are beginning to lose civil lawsuits on their rampant fraud—securities fraud, mortgage lending fraud, foreclosure fraud, insider trading fraud. Fraud is essentially the only business that big US banks know—the only thing keeping them in business. If that line of business is taken away, they are toast. In GFC 1.0 it took $29 trillion to prop up Wall Street’s banksters. They are not going to get a second chance.
And now even China wants to slow. The Euro toast is cooked. The question now is what Euroland will do about it, and whether the US, UK and other countries with the ability to avoid a toasting will choose a tastier outcome.
Yves here. Readers may note that Wray cites the cost of the US bailout of the financial crisis as $29 trillion. I’ve never seen a figure like that (the highest estimate I’ve seen was from SIGTARP, which set the “theoretical maximum” at $23 trillion, and that figure was widely criticized. Barry Ritholtz has kept tab over time, and his tally has been in the $10-$11 trillion range). But this estimate is not core to his argument.
By L. Randall Wray, a Professor of Economics at the University of Missouri-Kansas City and Senior Scholar at the Levy Economics Institute of Bard College. Cross posted from EconoMonitor
Greece’s Finance Minister reportedly said that his nation cannot continue to service its debt and hinted that a fifty percent write-down is likely. Greece’s sovereign debt is 350 billion euros—so losses to holders would be 175 billion euros. That would just be the beginning, however.
Nouriel Roubini has argued that the crisis will spread from Greece and increase the possibility that both Italy and Spain could be forced out unless European leaders greatly increase the funds available for bail-outs. The Sunday Telegraph has suggested that as much as 1.75 trillion sterling could be required. To put that in perspective, the US bailout of its financial system after 2008 came to $29 trillion. The 1.75 trillion figure will almost certainly prove to be wishful thinking if sovereign debt goes bad because that will make the US subprime crisis look like a nursery school dispute. All the major European banks will go down—and so will the $3 trillion US money market mutual funds. (That probably explains why the US has suddenly taken a keen interest in Euroland, with the Fed ramping up lending to what Americans had formerly seen as “Eurotrash” financial institutions.)
It is becoming increasingly clear that authorities are merely trying to buy time to figure out how they can save the core French and German banks against a cascade of likely sovereign defaults. Meanwhile, they keep a stiff upper lip and demand more blood in the form of periphery austerity. They know this will do no good at all–indeed, it will increase the eventual costs of the bail-out while stoking North-South hostility. Presumably leaders like Chancellor Merkel are throwing red meat to their base for purely domestic political reasons. If the EMU is eventually saved, however, the rancor will make it very difficult to mend fences.
There is no alternative to debt relief for Greek and other periphery nations. But, they are not likely to get it, at least on the scale needed. Certainly not before a lot more pain is inflicted, and a lot more grovelling shown to Europe’s masters.
Indeed, the picture of the debtors that the Germans, especially, want to paint is one of profligate consumption fuelled by runaway government spending by Mediterraneans. The only solution is to tighten the screws. As Finance Minister Wolfgang Schäuble put it: “The main reason for the lack of demand is the lack of confidence; the main reason for the lack of confidence is the deficits and public debts which are seen as unsustainable…We won’t come to grips with economies deleveraging by having governments and central banks throwing – literally – even more money at the problem. You simply cannot fight fire with fire.” You’ve got to fight the headwinds with more glacial ice.
While the story of fiscal excess is a stretch even in the case of the Greeks, it certainly cannot apply to Ireland and Iceland—or even to Spain. In the former cases, these nations adopted the neoliberal attitude toward banks that was pushed by policymakers in Europe and America, with disastrous results. The banks blew up in a speculative fever and then expected their governments to absorb all the losses. Further, as Ambrose Evans-Pritchard argues, even Greece’s total outstanding debt (private plus sovereign) is not high: 250% of GDP (versus nearly 500% in the US); Spain’s government debt ratio is just 65% of GDP. And while it is true that Italy’s government debt ratio is high, its household debt ratio is very low by global standards.
But it is not at all clear that the nuclear option—dissolution–will be avoided. Even Very Serious People are providing analyses of a Euroland divorce—with resolution ranging from a complete break-up to a split between a Teutonic Union embracing fiscal rectitude with an overvalued currency and a Latin Union with a greatly devalued currency.
A recent report from Credit Suisse dares to ask “What if?” there is a disorderly break-up of the EMU, with the narrowly defined PIGS (Portugal, Ireland, Greece and Spain) abandoning the euro and each adopting its own currency. The report paints a bleak picture because the currencies on the periphery would depreciate, raising the cost of servicing euro debt and leading to a snowball of sovereign defaults across highly indebted euro nations.
The report assumes Italy does not default—if it did, losses on sovereign debt would be very much higher. With the assumption that Italy remains on the euro and manages to avoid default, total losses to the core European banks would be 300 billion euros and 630 billion euros for the periphery nations’ banks (excluding Italy), while the ECB’s losses would be 150 billion. (Note that gets very close to the rumored bailout costs of 1.75 trillion euros—without including any knock-on costs.)
Looking to previous “orderly” defaults, GDP would fall by 9%. With the weaker nations gone, the euro used by the stronger nations would appreciate, hurting their export sectors. That would increase the pressures for trade wars—and for a Great Depression 2.0. The report puts this probability at an optimistic 10%.
In his interesting piece, Ambrose Evans-Pritchard comes very close to getting it right—in my view. The problem, he asserts, is not “sovereign” euro debt, but rather is “the euro itself”, a “machine for perpetual destruction”. He rightly points to a competitive gap between the North and South, and argues that the euro is overvalued in the South and undervalued for Germany. He also points to the German delusion that its trade surpluses are “good” but the South’s trade deficits are “bad” balances. But obviously, they are nothing but the flip side of one another. He also discounts scare talk about the catastrophic costs of a breakup, and argues that the benefits of a North-South split could be significant. If the “Latin tier” could reboot with a significantly devalued (new) currency, it could become competitive. While my take is slightly different, I believe Evans-Pritchard is certainly on the right track, and his criticism of the German center of Europe is on-target.
An entirely different solution is offered by Jacques Delpla and Jakiob von Weizsacker, “The Blue Bond Proposal, published in May by bruegelpolicybrief. This would instead retain the union but pool a portion of each member’s government debt—equal to a Maastricht criteria 60% of GDP. This would be allocated to a “blue bond” classification, with any debt above that classified as “red bond”. The idea is that the blue bonds would be low risk, with holders serviced first; holders of red bonds would only be paid once the blue bonds are serviced. About half the current EMU members would have quite small issues of red bonds; about a quarter would not even be close to their limit on blue bond issues at current debt ratios. The proposal draws on the US experiment with “tranching” of mortgages to produce “safe” triple-A mortgage backed securities protected by “overcollateralization” since the lower-grade securities took all the risks. Well, that did not turn out so well! The idea is that markets will discipline debt issues since blue bonds will enjoy low interest rates and red bonds will pay higher rates. Again, the US experience proves that markets are far too clever for that—if anything market discipline did precisely the opposite.
Still, I am not completely against the proposal. If the full faith and credit of the entire EMU (including most importantly that of the ECB) were put behind the blue bonds, and substantial nonmarket discipline were put on the red bonds, the scheme has some potential. More importantly, it directs us toward a real solution.
The problem with the set-up of the EMU was the separation of nations and their currencies—as I have argued since at least 1994. It was a system designed to fail. It would be like a USA with no Washington—with each state fully responsible not only for state spending, but also for social security, health care, natural disasters, and bail-outs of financial institutions within its borders. What a stupid idea. In the US, all of those responsibilities fall under the purview of the issuers of the national currency—the Fed and the Treasury. In truth, the Fed must play a subsidiary role because like the ECB it is prohibited from directly buying Treasury debt. It can only lend to financial institutions, and purchase government debt in the open market. It can help to stabilize the financial system, but can only lend, not spend, dollars into existence. The Treasury spends them into existence. When Congress is not preoccupied with Kindergarten-level spats that works almost tolerably well—a hurricane in the gulf leads to Treasury spending to relieve the pain. A national economic disaster generates a Federal budget deficit of 5 or 10 percent of GDP to relieve pain.
That cannot happen in Euroland, where the Euro Parliament’s budget is less than one percent of GDP. As I argued a decade and a half ago, the first serious Euro-wide financial crisis would expose the flaws. And it did.
And things are made much worse because Euroland can neither turn to its center for help, nor can it any longer rely on the rest of the world. The economies of the West (at least) are stumbling. In addition to the residual (and growing) problems in US real estate, the commodities speculative bubble appears to have been pricked. Since fools rush in on the belief they can take advantage of sales prices, the air will not rush out quickly. But with prices at 2, 3, and even 4 standard deviations away from the mean, the general trend will be down. That leads to vicious cycle margin calls, which will have knock-on effects as those with long positions in commodities have to sell out other asset classes. The stock market will be next—and there is plenty of reason to sell bank stocks, anyway.
And US and European banks are already insolvent. When Greece defaults and the crisis spreads to the periphery that will become more obvious. US money market mutual funds will break the buck—again—and this time they will not be rescued (Dodd-Frank makes that difficult). Further, US banks are beginning to lose civil lawsuits on their rampant fraud—securities fraud, mortgage lending fraud, foreclosure fraud, insider trading fraud. Fraud is essentially the only business that big US banks know—the only thing keeping them in business. If that line of business is taken away, they are toast. In GFC 1.0 it took $29 trillion to prop up Wall Street’s banksters. They are not going to get a second chance.
And now even China wants to slow. The Euro toast is cooked. The question now is what Euroland will do about it, and whether the US, UK and other countries with the ability to avoid a toasting will choose a tastier outcome.
Best aardige jewtube ......
De reakties doen niet onder voor deze reeks (met dezelfde insight).
De reakties doen niet onder voor deze reeks (met dezelfde insight).
guess not.quote:is this the famous english politeness?
Hmm ja de Britten met hun schadenfreude.quote:
Op Als tegenstander van het euro gedrocht zie ik de Britten niet zo als bondgenoten in deze. Veel willen de euro zien mislukken omdat ze eigenlijk nog niet over het verlies van hum empire heen zijn. Een verenigd Europa waar Groot-Brittannië slechts een onderdeel van is... never!
Net als die Nigel Farage. Altijd vermakelijk om te zien hoe hij Barroso afbrandt maar ik heb weinig zin om straks zijn "kijk mij eens gelijk hebben smoel" te zien als het zaakje in elkaar dondert en wij in de ellende zitten.
Er zit hier iemand te ouwehoeren over hoe lollig het is om Italie te zirn omvallen. In financiele termen is dat wel degelijk armageddon. Het financiele systeem zou zoiets niet overleven en de schade in de echte economie zal ook navenant zijn.quote:
[..]
Hell en verdoeminis prediken
Jij beschuldigd MM altijd wel van ongenuanceerd gelul, maar dit is net zo erg. De wereld blijft gewoon doordraaien en nee niet de hele wereld zal instorten.
Toch denk ik dat de Britten wel met de huidige koers van de euro hadden kunen werken, niet zo goed als Duitsland, maar wel hadden zij hun concurrentie-mogelijkheden kunnen benutten, in tegenstelling tot veel zuidelijke landen.
Maar het is nu beter als de Britten bij hun eigen munt blijven, de problemen met de euro zijn nu zo groot dat nog een land erbij, voor nog meer problemen zal zorgen
Het starten van een gezamelijke munt zonder eerst de betrokken landen samen te voegen, was een grote fout, die nu niet meer te herstellen is vrees ik
[ Bericht 8% gewijzigd door meth77 op 30-09-2011 08:52:47 ]
Maar het is nu beter als de Britten bij hun eigen munt blijven, de problemen met de euro zijn nu zo groot dat nog een land erbij, voor nog meer problemen zal zorgen
Het starten van een gezamelijke munt zonder eerst de betrokken landen samen te voegen, was een grote fout, die nu niet meer te herstellen is vrees ik
[ Bericht 8% gewijzigd door meth77 op 30-09-2011 08:52:47 ]
Het zullen d66, GL (eurofielen) en PVDA (uiteindelijk) zijn die een vergroting moeten steunen. De PVV zal zowiezo niet instemmen met die verhoging en je geeft wilders en andere kritische geluiden in de kamer alleen maar kruit om mee te schieten als die verhoging er toch komt.quote:
Ik kan het mij eigenlijk niet voorstellen dat het niet bewust gedaan is, ze proberen gedoogpartner Wilders binnenboord te houden.
Elke verhoging gaat via de parlementen en na de uitspraak van Karlsruhe is men zich daar zeer bewust over. Die geplande optieconstructie zal ook door de parlementen moeten gaan en dat is gisteren al gebleken uit een vergadering/stemming in de bundestag.quote:Overigens, afhankelijk van hoe het noodfonds vergroot gaat worden zou wat mij betreft best het kabinet mogen vallen als blijkt dat men op allerlei slinkse wijzen verdragswijzigingen en andere democratische controle omzeilt. Haast vind ik geen argument, dan hadden ze het maar eerder moeten regelen.
Na gisteren is mij (helaas) pijnlijk duidelijk geworden dat de eurofielen SPD en de gruhnen die verhoging zullen steunen gezien de verslaggeving. Ook de CDU zal uiteindelijk daarmee instemmen ben ik bang en het enige echt vertegenwoordigde eurobailout-kritische geluid is de FDP die afgeslacht word in de verkiezingen/peilingen. IMO is een verhoging dus te verwachten, de vraag is alleen onder welke druk die vloeibaar word...
