@dvr: ik zit altijd te gniffelen bij jouw reacties

Wat de reactie over de kosten betreft:heb het al eens uitgelegd
-knip, voor de lurkers-
Voor de enkelingen die een opstoot van jaloezie ervaren: bekijk het in zijn context.
Ik ben noodgedwongen volwassen moeten worden op mijn 13 jaar, in de jaren daarvoor was het al lastig en regeerde mijn vader (volledig terecht) met ijzeren hand. Ik heb tot mijn 18 zonder ook maar iets van comfort moeten leven (geen verwarming, geen gezelligheid,geen keuken, zelfs geen wc met spoelbak, zie vroegere topics). De jeugd bepaalt hoe je wordt als mens, dat is bij mij niet anders. Als ik op 12 jarige leeftijd naar huis kwam als 1ste van de klas met 90 %, dan was de reactie: dat kan nog 10% beter. Niet lang daarna werd het voor mij (en broer en zussen) bittere ernst en hebben wij gevochten om te overleven. Het is ook in die tijd dat ik zelf mijn karakter heb bijgestuurd. Wij hadden niemand om raad te vragen (gezien die penibele en ongebruikelijke thuissituatie), dus deden we dat allemaal zelf. Voor mij maar 1 doel: dat mijn kinderen dat niet moeten meemaken. Al de rest van mijn keuzes werd daardoor bepaald. Ik heb toen ook geleerd dat de enige vaste waarde in je eigen leven jezelf is. Ik wou dat ik op mezelf kon rekenen en dat mijn gezin later op mij zou kunnen steunen. Ook mijn opleiding heb ik zo gekozen. Ik wou later nooit moeten vrezen voor werkgelegenheid en heb alles gekozen zodat ik eigenschappen kon ontwikkelen die mijn plaats op de arbeidmarkt konden verzekeren (zonder werk is het levensdoel onhaalbaar). Ik ben nu Master of Science, maar ook viertalig, autonoom en sociaal genoeg voor de meeste jobs. Eigenschappen die ik nu dagelijks nodig heb. Dat verbouwen is erbij gekomen. In de eerste plaats om van een kuthuis een thuis te maken, later om mijn studies te betalen, nu ben ik er op een andere manier elke dag mee bezig.
Ik heb in mijn leven meer zaken meegemaakt dan de meeste mensen op veel oudere leeftijd. Dat maakt dan ook dat ik eigenlijk niet goed overeen kom/kwam met leeftijdsgenoten omdat zij altijd met andere zaken bezig waren dan ik. Die paar mensen die me toen wel begrepen zijn nu mijn beste vrienden en vriendinnen. Omdat ik zelf zo veeleisend en druk ben, ben ik dat helaas ook voor mijn omgeving, iets waar niet iedereen tegen kan. Dat mijn vriendin nu zo goed met mij kan samenleven is dus vooral aan haar te danken

Even hard als ik werk, even hard wil ik kunnen ontspannen. Vandaar dat ons huis zo wordt ingericht: voor ons is gezelligheid en warmte het hoogste goed. Laten we dus zeggen dat het me geen reet kan schelen of ons huis nu naar andere mensen hun smaak is of niet, ik bouw het voor ons. Op mijn werk zijn onze bureaus ondergebracht in een nieuwbouw in de stijl van de woning van ds4. Veel glas,ultrastrak, tot de blokdeuren zonder omkasting toe. En dat is een stijl die nu enorm in is, maar voor mij (ons) lijnrecht staat tegenover het effect dat wij willen. Donc, if you don't like it, je suis desole.
-gelieve deze reactie niet te quoten-
[ Bericht 5% gewijzigd door MMach op 08-11-2011 20:21:18 ]