Nog veel meer Jeugdtrauma

Een boterham meekoken met de spruitjes

quote:

Op maandag 12 maart 2012 19:49 schreef MaximusTG het volgende:
Oh, ja, ik uit Gelderland, ook een vrij boerige regio. Weet nog goed dat ze op een gegeven moment zo'n houten koe hadden met een rubberen uier met melk. Mocht je zelf melken .

Voor zover ik weet ligt de achterhoek ook in gelderland haha. Woon zelf ook in de achterhoek, in het uiterste oosten

Zo'n houten koe met uiers hebben ze toch op elke kinderboerderij door het hele land?

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 14:33 schreef nijenhuisjeroen het volgende:

[..]

Voor zover ik weet ligt de achterhoek ook in gelderland haha. Woon zelf ook in de achterhoek, in het uiterste oosten

Achterhoek = Gelderland, maar Gelderland != (per se) Achterhoek.

@Bosbeetle:
Dat zou goed kunnen, ik kom niet zo vaak bij kinderboerderijen .

Vlees ik kreeg dat maar niet weg. Kauwen tot je een droge, grijze bal had en dan stapelen op de rand van je bord.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 14:59 schreef jerney het volgende:
Vlees ik kreeg dat maar niet weg. Kauwen tot je een droge, grijze bal had en dan stapelen op de rand van je bord.

Brrr... Je mocht dat dan wel weggooien?

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 10:58 schreef MaximusTG het volgende:

[..]

Ik vraag me nog altijd af hoe die blikken bami (of was het nasi) smaken die je wel eens in de supermarkt ziet staan .

edit: deze: [ afbeelding ]

Dat moet haast wel vies zijn..

Mijn vader at dat vroeger, Suzi Wan heette dat toen en dat was echt goor. Echt met brokken Nasi erin.

Maar het grootste trauma heb ik wel overgehouden aan de macaroni van mijn ma. Met saus uit een zakje waar dan die gore stukjes gedroogde paprika inzat. En het er dan vakkundig uitvissen, je bestek op bord leggen als je klaar bent met de lepel over die stukjes heen.
En ma die dan zei: "ja, en nu ook nog ff die hap onder je lepel opeten!'.

Ik eet nu nog steeds geen macaroni eigenlijk, puur vanwege de associatie met die gore saus.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 15:01 schreef Selestha het volgende:

[..]

Brrr... Je mocht dat dan wel weggooien?

Gelukkig wel
Werd nergens toe gedwongen, gelukkig. Had ook niet veel zin, want ik vond het niet erg om heel de avond aan tafel te blijven zitten of zonder eten naar bed te gaan.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 15:32 schreef Kluts het volgende:

[..]

Mijn vader at dat vroeger, Suzi Wan heette dat toen en dat was echt goor. Echt met brokken Nasi erin.

Maar het grootste trauma heb ik wel overgehouden aan de macaroni van mijn ma. Met saus uit een zakje waar dan die gore stukjes gedroogde paprika inzat. En het er dan vakkundig uitvissen, je bestek op bord leggen als je klaar bent met de lepel over die stukjes heen.
En ma die dan zei: "ja, en nu ook nog ff die hap onder je lepel opeten!'.

Ik eet nu nog steeds geen macaroni eigenlijk, puur vanwege de associatie met die gore saus.

En voor die tijd heette het Koen Visser.

Vanwege een imago probleem werd het toendertijd omgedoopt naar Suzi Wan.

Er schoot er bij mij net nog een binnen....

Maceroni met smac of gehakt, zakjessaus met de hierboven genoemde gedroogde stukjes paprika en mn grote vijand...


Brrrr
_{En wat was het ooit hilarisch toen mn vader er een flinke scheut van die troep over zijn eten drapeerde en de slasaus zuur bleek te zijn}

Net zolang aan tafel moeten blijven zitten tot je bord helemaal leeg was, ook al was het eten inmiddels koud en stijf

En als het naar zijn zin echt te lang duurde kieperde die ouwe de yoghurt er gewoon overheen

Mijn zus weigerde vaak aardappels te eten.

Als m'n vader dan vroeg of ze er jus over wilde hield ze net zolang der mond dicht tot hij het erover goot, en dan zei ze Ja nou hoef ik het niet meer!

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:44 schreef douche-eendje het volgende:
Er schoot er bij mij net nog een binnen....

Maceroni met smac of gehakt, zakjessaus met de hierboven genoemde gedroogde stukjes paprika en mn grote vijand...
[ afbeelding ]

Brrrr
_{En wat was het ooit hilarisch toen mn vader er een flinke scheut van die troep over zijn eten drapeerde en de slasaus zuur bleek te zijn}

Wij hadden een keer de bakplaat op tafel en toen was daar per ongeluk een maïskorrel op terecht gekomen, waar we pas achter kwamen toen er een stukje popcorn bij mijn vader op zijn bord vloog.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:26 schreef kibo het volgende:
Net zolang aan tafel moeten blijven zitten tot je bord helemaal leeg was, ook al was het eten inmiddels koud en stijf

En als het naar zijn zin echt te lang duurde kieperde die ouwe de yoghurt er gewoon overheen

Dat deed mijn moeder ook! Het gebeurde ook regelmatig dat mijn schaaltje yoghurt naast mijn bord werd gezet en dan mocht ik na elke hap prak een hap yoghurt. Meestal spoelde ik mijn eten eigenlijk met yoghurt weg.

Als mijn ouders aan het afwassen waren zat ik vrijwel altijd nog aan tafel. Een keer was de kat 's avonds niet weg te slaan bij de planten in de vensterbank naast de tafel en er allemaal in aan het graven. Ik was op het lumineuze idee gekomen om mijn draadjesvlees in de planten te verstoppen .

Balkenbrij!
en bloedleverworst/baklever
brrr.. moest het vroeger eten van m'n ma terwijl ik het echt niet lustte.. ze heeft het geweten, voelde me niet goed, dus op bed -> half uurtje later bed+muur (bovenste bed van stapelbed) ondergekotst! heb t nooit meer hoeven eten, maar nu nog.. de geur alleen al doet me kokhalzen blegh
en ook: elke dag gekookte aardappels/vlees/groente.. nu ik op mezelf woon nog nooooit gekookte aardappelen/vlees/groente gekookt, meer rijst/pasta/ovenschotels

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:44 schreef douche-eendje het volgende:

[ afbeelding ]

Brrrr
_{En wat was het ooit hilarisch toen mn vader er een flinke scheut van die troep over zijn eten drapeerde en de slasaus zuur bleek te zijn}

Slasaus! en
M'n zusje en ik deden overal slasaus op. Maar steevast bij gekookte aardappelen, anders lustte ik ze niet. Verder bij bloemkool, vlees, rode kool, spinazie. Hup, slasaus erbij. Bij voorkeur nog een beetje appelmoes, mengen en mjam mjam mjam.

Destijds de gewoonste zaak van de wereld. Nu ik eraan terug denk komen drie letters in me op:
W, T en F.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 10:58 schreef MaximusTG het volgende:

[..]

Ik vraag me nog altijd af hoe die blikken bami (of was het nasi) smaken die je wel eens in de supermarkt ziet staan .

edit: deze: [ afbeelding ]

Dat moet haast wel vies zijn..

Heb t weleens op! Was niet top, wat droog etc, maar vond het geen straf toendertijd.

Eet tegenwoordig alles wel zon beetje.
Maar de eerste keer een hap rauwe witlof... brrrrrr. Enige wat ik later deed was de stukjes appel er tussen uit zoeken :/

[ Bericht 100% gewijzigd door kibo op 30-03-2012 19:04:22 ]

Mijn moeder kan best goed koken, maar vroeger had ze daar niet zo'n zin in denk ik, logisch met 4 mensen aan tafel die alleen maar konden zeiken over wat er niet goed aan was.

Maar haar vaste leus was destijds 'ach kan (nog) best'. Bijvoorbeeld bij aangebrand eten, eten over de datum, keiharde gekookte -nog halfrauwe- aardappels, spinazie vol met zand, chili con carne met áchterlijk veel peper er in, enz.
Ik lustte vroeger ook bijna niks en wou alleen maar appelmoes (dat kon ze trouwens wel heel lekker maken, maar dat deed ze maar 2x per jaar).

Eigenlijk is het grootste trauma altijd eten precies om 17.45 uur. Geen minuut later. Geen uitzonderingen. Kon niet een keer wat later.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2012 14:30 schreef Jula123 het volgende:
Mijn moeder kan best goed koken, maar vroeger had ze daar niet zo'n zin in denk ik, logisch met 4 mensen aan tafel die alleen maar konden zeiken over wat er niet goed aan was.

Maar haar vaste leus was destijds 'ach kan (nog) best'. Bijvoorbeeld bij aangebrand eten, eten over de datum, keiharde gekookte -nog halfrauwe- aardappels, spinazie vol met zand, chili con carne met áchterlijk veel peper er in, enz.
Ik lustte vroeger ook bijna niks en wou alleen maar appelmoes (dat kon ze trouwens wel heel lekker maken, maar dat deed ze maar 2x per jaar).

Eigenlijk is het grootste trauma altijd eten precies om 17.45 uur. Geen minuut later. Geen uitzonderingen. Kon niet een keer wat later.

Mensen die zo autistisch leven.

Sowieso erg vroeg, zeker in de zomer.

Mijn vader is ook zo'n autist. Wil precies om 18.00 eten en geen seconde later.

Van dat overgare vlees, wat in een grijze droge bal verandert als je het kauwt
Doodgekookte groenten, want dat prakt zo lekker. Altijd en eeuwig braadworst met af en toe zo'n keihard ondefinieerbaar stukje erin.
Salade, bestaande uit van die slappe groene bladsla met als dressing een flinke kwak mayo en (godzijdank) wat bieslook.
Eén zo'n klein potje erwtjes voor 4 personen. Terwijl diepvrieserwtjes zoveel lekkerder zijn

Balkenbrij, bloedworst en spekjes + witbrood met spekvet & suiker, daar heb ik dan wel weer goede herinneringen aan

Op de basisschool ging ik altijd tussen de middag naar huis om te lunchen, en daar stond dan een beker melk klaar die leeg moest voordat ik terug naar school mocht. Ik vond het zó vies, en hoe langer ik treuzelde, hoe lauwer en viezer het werd. Of ik nu moest kokhalzen of te laat terug dreigde te komen op school, dat maakte weinig indruk op mijn moeder. Gevolg is dat ik nu op mijn 28ste nog altijd niet aan een glas melk kan denken zonder kokhalsneigingen te krijgen.

Ik snap echt niet wat voor ouders dat zijn, die hun kinderen zo martelen.

Ik moest aan tafel blijven zitten tot het op was, tot ik naar bed moest, en als het dan nog niet op was kreeg ik het gewoon weer als ontbijt. Bami is als ontbijt gewoon nog net een beetje viezer, dus toen at ik het wel op. Je kunt kinderen niet altijd hun zin geven lijkt me..

quote:

Op zaterdag 31 maart 2012 23:48 schreef RobinOok het volgende:
Ik snap echt niet wat voor ouders dat zijn, die hun kinderen zo martelen.

Andere tijden. Volgens de huidige inzichten op dit gebied is het verstandig dat de ouders bepalen wat er gegeten wordt en wanneer, en het kind bepaalt hoeveel. Destijds dwongen ouders veel meer de hoeveelheden af (beker melk moet leeg, bord moet leeg), uit angst dat het kind anders tekort zou komen. Dat gebeurde dus met de beste bedoelingen, maar natuurlijk met een totaal averechts effect.

quote:

Op zondag 1 april 2012 00:11 schreef Merel1808 het volgende:
Ik moest aan tafel blijven zitten tot het op was, tot ik naar bed moest, en als het dan nog niet op was kreeg ik het gewoon weer als ontbijt. Bami is als ontbijt gewoon nog net een beetje viezer, dus toen at ik het wel op. Je kunt kinderen niet altijd hun zin geven lijkt me..

Ten eerste kan dat best. Alles kan.

Ten tweede is zonder eten naar bed gaan ook al "erg" genoeg en vind ik dat als ouder al machtsvertoon genoeg om je zin door te drijven. Je kunt dat kind de dag erna ook gewoon een boterham geven ipv het vieze, koude bami te laten vreten. Dan is er echt niks verloren aan macht/aanzien/weetikveel. Als ouder kun je je kind alles laten vreten, dat weten we ondertussen wel uit de media. De vraag is, waarom zou een ouder dat willen?

Ik denk dus niet uit liefde. En ook niet voor bestwil. Ik denk dat het gewoon hele, nare, gemene kutouders zijn die zoiets doen. En ik ben blij dat de mijne in ieder geval altijd compassie hadden en hun macht niet zo extreem lieten gelden.

Genoeg regels in huis. En ik mocht echt niet alles, ook niet als al, werkelijk àl mijn vriendinnetjes wel iets mochten. Maar een kind dwingen iets te eten, dat gaat naar mijn gevoel tegen een soort van grondrecht in, integriteit van je eigen lichaam. Hoe jong je ook bent, als je iets niet in je mond wilt stoppen, dan moet je daar niet op deze manier toe gedwongen worden.

Helemaal omdat ik niet geloof dat het erg belangrijk is, dat zo'n kind d'r beker melk opdrinkt. Of godbetert een bord gore bami eet.

quote:

Op zondag 1 april 2012 00:58 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Andere tijden.

Ook in andere tijden waren er aardige, lieve, meelevende ouders.