We gaan scheiden, hoe help ik onze zoon hier het beste doorheen?

Als papa niet aan zijn afspraken/verplichtingen kan voldoen, dan is dat vooral vervelend voor je zoon, maar hoe bot het ook is, ook wat dat betreft zal hij vanzelf concluderen dat dat niet de schuld van z'n moeder is.
Zolang zijn moeder bij het ophalen/wegbrengen maar geen enkele reden geeft waarom papa de boel zou gaan vermijden.

Het is heel vervelend dat je (ex-)man de keuze heeft gemaakt zo ver weg te gaan wonen, maar uiteindelijk zal hij de gevolgen van die keuze op z'n bord krijgen, hoewel de kans groot is dat jij het van je zoon voor je kiezen krijgt tot hij bij het "uiteindelijk" moment gekomen is, maar ik denk dat dat vooral is omdat hij niet aan jouw liefde voor hem hoeft te twijfelen.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 12:34 schreef Ireyon het volgende:

[..]

Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.

Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.

Dus ik geef TS alsnog advies en ze kijkt maar wat ze ermee doet:
- Als er een andere man komt, waar je beter even mee wacht, denk dan niet dat hij ooit papa #2 wordt.
- Denk niet dat je zoontje je aardiger gaat vinden als de sinterklaascadeautjes duurder zijn dan die van papa.
- Je zoontje gaat niet liever met jou mee naar een verjaardag/feestje/dierentuin wanneer hij bij z'n vader hoort te zijn.

En wie zegt dat jouw moeder nooit geprobeerd heeft er iets van te maken.. Sorry hoor maar ik heb vaak genoeg om mij heen gezien dat de ouders bij elkaar bleven en dat dit echt niet ten goede kwam voor de kinderen, een van mijn vriendinnetjes dacht dat het haar schuld was dat haar ouders telkens ruzie maakte. Scheiden is niet wat je zomaar eens bedenkt te doen, je doet net of er niet over nagedacht is, dit is niet zomaar een beslissing die gemaakt is, als je TS haar ander topic eens doorleest snap je dat dit dus al langer dan 3jr sleept. Soms is de koek gewoon op en dan is het echt niet beter om voor het kind bij elkaar te blijven.
Ik vind het jammer om te lezen dat jij je moeder de schuld geeft, in een huwelijk ben je met z'n 2 hoor jouw vader is net zo goed schuld aan het geheel..
En ieder kind beleeft een scheiding anders.. Ti's alleen maar te hopen dat ze er het beste van maken en tot goede afspraken kunnen komen

Zodra er weer regelmaat en zekerheid in zijn leven is en jullie blijven normaal en aardig tegenover elkaar, zodat hij geen loyaliteitsconflict ervaart, denk ik dat hij er vrij snel aan zal wennen.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 12:34 schreef Ireyon het volgende:
[..]
Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.

Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.

Dus ik geef TS alsnog advies en ze kijkt maar wat ze ermee doet:
- Als er een andere man komt, waar je beter even mee wacht, denk dan niet dat hij ooit papa #2 wordt.
- Denk niet dat je zoontje je aardiger gaat vinden als de sinterklaascadeautjes duurder zijn dan die van papa.
- Je zoontje gaat niet liever met jou mee naar een verjaardag/feestje/dierentuin wanneer hij bij z'n vader hoort te zijn.

Jij weet kennelijk precies dat het de "schuld" van je moeder is dat het huwelijk van je ouders niet gered is, in het geval van TS is ze al meer dan 3 jaar aan het proberen haar huwelijk te redden, en nu dat toch echt niet blijkt te werken besluit haar (ex-)man ook nog eens 150 km verderop te gaan wonen.

Ik snap best dat er ouders zijn die maar uit elkaar gaan omdat het even moeilijk lijkt te worden, maar er zijn ook huwelijken die gewoon echt niet werken, en waar iedereen, inclusief de kinderen, alleen maar ongelukkiger van wordt. Als het zo'n huwelijk is, dat zelfs met jaren intensief proberen niet gered kan worden, dan is het voor niemand beter als het blijft voortbestaan.
Ongeacht de situatie van jouw ouders.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 12:34 schreef Ireyon het volgende:

[..]

Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.

Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.

Het is in elke situatie weer anders, maar het is in ieder geval niet per definitie zo dat bij elkaar blijven altijd beter is voor het kind. Er zijn ook genoeg kinderen met de ervaring dat gescheiden ouders beter was dan ruziënde ouders.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 12:44 schreef Filatelistfetisjist het volgende:
Zodra er weer regelmaat en zekerheid in zijn leven is en jullie blijven normaal en aardig tegenover elkaar, zodat hij geen loyaliteitsconflict ervaart, denk ik dat hij er vrij snel aan zal wennen.

Dit is het allerbelangrijkste inderdaad Zet hem er niet tussenin.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 12:44 schreef droomvrouwtje het volgende:

[..]

En wie zegt dat jouw moeder nooit geprobeerd heeft er iets van te maken..

[..]

Ik vind het jammer om te lezen dat jij je moeder de schuld geeft, in een huwelijk ben je met z'n 2 hoor jouw vader is net zo goed schuld aan het geheel..

Dat heb ik vrij simpel geconcludeerd door m'n vader, naast z'n drukke baan als chauffeur, jarenlang te zien zwoegen in huis terwijl mam 24/7 in de bank ATWT lag te kijken. Uit het eerdere topic haal ik dat TS degene is die wilde scheiden waardoor ze al een 'achterstand' heeft, als ze de jaren daarna wel (zichtbaar) moeite heeft gedaan dan is het slechts een kwestie van tijd voordat 't zoontje dat beseft en komt 't allemaal wel goed (al blijven die 3 adviezen iets om rekening mee te houden).

Hoe dan ook lijkt 'mama heeft meer dagen' mij niet de belangrijkste reden te zijn dat zoontje A. zulke dingen zegt. Ik kan slechts op basis van eigen ervaring gokken wat het dan wel is, maar misschien is het niet zo'n gek idee om het zoontje A. zelf eens te vragen?

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 13:16 schreef Scorpie het volgende:
Ach, als ik hoor hoe de vader in kwestie hier al verweten wordt dat hij 150km verderop gaat wonen, dan zal je de discussie over moeders aandeel in deze scheiding niet gaan winnen Ireyon.

Ik zie het probleem niet dat hij 150km verderop gaat wonen, zal hij vast een reden voor hebben, alhoewel het makkelijker zal zijn als hij dichterbij zou wonen. Ti's zijn goed recht daar te willen wonen waar hij wilt..

@lreyon ik vind het echt vervelend voor je dat je de scheiding van je ouders zo ervaren hebt. Tja dat jouw moeder 24/7 op de bank lag of jij dat zo ervaarde hoeft het niet zo te zijn dat zij de enige is die schuld heeft aan alles, wat ik al eerder zei in een huwelijk ben je met z'n 2en en daar moet je beide voor vechten, schijnbaar heeft jouw moeder dat opgeven, dan houdt het toch echt op, als je beide niet aan je huwelijk blijft werken kun je beter uit elkaar gaan dan heeft bij elkaar blijven toch echt geen meerwaarde voor alle partijen niet. Wat ik eerder al schreef opgroeien in een liefdeloos huis is ook niet alles en daar kan een kind aan het einde van de rit ook last van hebben.. Eigenlijk is voor beide wel wat te zeggen, bij elkaar blijven voor de kinderen is niet goed maar uit elkaar gaan ook niet, welke beslissing je dan ook als (ex)partners neemt je moet er dan proberen het beste van te maken en alles overige beslissing altijd het belang van je kind voorop stellen

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 13:16 schreef Scorpie het volgende:
Ach, als ik hoor hoe de vader in kwestie hier al verweten wordt dat hij 150km verderop gaat wonen, dan zal je de discussie over moeders aandeel in deze scheiding niet gaan winnen Ireyon.

Ik denk dat het belangrijkste dat de ouders (binnenkort ex-partners, maar nog steeds ouders van dit kind) in het oog moeten houden, is dat het voor het kind van geen enkele belang is wie er waaraan nou het meeste schuld heeft. Als een relatie niet meer werkt, is dat in veruit de meeste gevallen iets waar beide partners debet aan zijn. Misschien de een wat meer aan het ene puntje dat niet werkte en de ander aan een ander punt, maar samen gaat het niet meer.

Als ze samen zijn en het kind kan hen onmogelijk horen of zien (en dat is dus niet als hij in bed ligt boven) kunnen ze elkaar schreeuwend vertellen wat ze van de ander vinden en wiens schuld alles is, maar voor dit kind moeten ze samen nog zorgen. Bovendien is de schuldvraag gewoon niet relevant. Als het gevoel weg is, is dat iemands schuld? Is dat niet genoeg gevoed door de partner, of is het niet gekoesterd door degene wiens gevoel weg is? En is dat echt van belang, als het om het belang van het kind gaat?

Ik denk dat een jongen toch meer naar z'n vader als rolmodel kijkt en daarom partij kiest voor hem. Zou ik verder niks achter zoeken.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 12:46 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Het is in elke situatie weer anders, maar het is in ieder geval niet per definitie zo dat bij elkaar blijven altijd beter is voor het kind. Er zijn ook genoeg kinderen met de ervaring dat gescheiden ouders beter was dan ruziënde ouders.

Precies. Mijn moeder is ook 'voor mij' bij m'n vader gebleven. Met de argumenten die Ireyon beschrijft. Het was de domste beslissing die ze ooit heeft genomen. Niet elke situatie is hetzelfde, Ireyon. En bedenk goed dat je je alleen maar voor kunt stellen hoe het andere scenario was geweest.

Als ik als kind van gescheiden ouders mijn input mag geven; wat de ouders doen en hoe ze met elkaar omgaan na de scheiding vond ik vele malen belangrijker dan het feit dat ze wel/niet gescheiden waren. Of kort door de bocht gezegd: liever gescheiden terwijl de ouders goed met elkaar omgaan, dan bij elkaar maar continu ruzie.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 15:25 schreef twiFight het volgende:
Als ik als kind van gescheiden ouders mijn input mag geven; wat de ouders doen en hoe ze met elkaar omgaan na de scheiding vond ik vele malen belangrijker dan het feit dat ze wel/niet gescheiden waren. Of kort door de bocht gezegd: liever gescheiden terwijl de ouders goed met elkaar omgaan, dan bij elkaar maar continu ruzie.

Inderdaad!
En nooit, maar dan ook nooit, de andere ouder uitspelen over de rug van het kind.
Maar het is allemaal nog zo vers.... succes de komende tijd.

Heel veel succes. Probeer zoveel mogelijk via mediaton met je partner te regelen. Als jullie samen uit een ouderschapsplan komen, dan zal de rechter echt niet moeilijk doen over die 150 km.

En hoe moeilijk het ook is (en dat is het soms), praat niet over de rompslomp en ellendige dingen enzo waar hij bij is, behandel je ex met respect.

quote:

Op dinsdag 6 september 2011 15:25 schreef twiFight het volgende:
Als ik als kind van gescheiden ouders mijn input mag geven; wat de ouders doen en hoe ze met elkaar omgaan na de scheiding vond ik vele malen belangrijker dan het feit dat ze wel/niet gescheiden waren. Of kort door de bocht gezegd: liever gescheiden terwijl de ouders goed met elkaar omgaan, dan bij elkaar maar continu ruzie.

Dit idd
Wat ik een beetje mis in het verhaal, is WAAROM de man in kwestie zo ver weg gaat wonen? En ik vind dat je je heel negatief uitlaat over hem TS, als je er al meteen van uitgaat dat ie zn kind wel niet alle weekenden op zal komen halen

Waarom spreek je niet af dat jullie ieder een deel doen? Dus heen haalt hij het kind en terug haal jij het kind bijvoorbeeld?

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 12:36 schreef tombolafan het volgende:
En ik vind dat je je heel negatief uitlaat over hem TS, als je er al meteen van uitgaat dat ie zn kind wel niet alle weekenden op zal komen halen

TS zei dat het pas sinds vrijdag besloten is dat ze gaan scheiden en is nu dus vast nog niet helemaal objectief.

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 12:50 schreef MisterSqueaky het volgende:

[..]

TS zei dat het pas sinds vrijdag besloten is dat ze gaan scheiden en is nu dus vast nog niet helemaal objectief.

Prima, maar het verbaast mij niet als mede door zo'n negatieve houding een kind het idee krijgt dat het de schuld van die ouder is

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 12:36 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Dit idd
Wat ik een beetje mis in het verhaal, is WAAROM de man in kwestie zo ver weg gaat wonen? En ik vind dat je je heel negatief uitlaat over hem TS, als je er al meteen van uitgaat dat ie zn kind wel niet alle weekenden op zal komen halen

Waarom spreek je niet af dat jullie ieder een deel doen? Dus heen haalt hij het kind en terug haal jij het kind bijvoorbeeld?

Misschien wel omdat de vader in kwestie geen andere keuze heeft?

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 12:58 schreef Troel het volgende:

[..]

Misschien wel omdat de vader in kwestie geen andere keuze heeft?

Ja, dat kan ik me goed voorstellen, ik snap daarom niet dat er meteen veroordelend over gedaan wordt, dat hij dat doet. Er wordt immers nergens gezegd waarom hij niet dichter bij gaat wonen.

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 13:00 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Ja, dat kan ik me goed voorstellen, ik snap daarom niet dat er meteen veroordelend over gedaan wordt, dat hij dat doet. Er wordt immers nergens gezegd waarom hij niet dichter bij gaat wonen.

Ik wel, maar dat is puur persoonlijke ervaring