OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mijn man en ik gaan scheiden, de beslissing is vrijdag gevallen. Allemaal erg vers dus.
Ons zoontje A. van 7 heeft het er moeilijk mee, is verdrietig en boos. Zijn vader heeft hem verteld dat hij elk weekend bij hem zal zijn en door de week bij mij. A. vind dat oneerlijk omdat hij vaker bij mij dan bij zijn vader zal zijn. Hij is vooral boos op mij en geeft mij de schuld, omdat ik meer dagen zal hebben.
Nu heeft hij ineens zijn vader op een gigantisch voetstuk gezet, begroet hem met luid gejuich, wil alleen bij hem zijn enz.
Vanmorgen in de auto naar school zei hij dat hij altijd van papa zal houden en dat dat nooit minder kan worden. "Mooi, dat is goed" dacht ik nog. Maar daar achteraan zei hij dat hij dat van mij niet zo zeker wist. Ik weet wel dat ik het moet relativeren en dat hij het uit boosheid zegt, maar jemig wat doet het pijn.
Hij worstelt met zijn gevoelens, hoe kan ik hem helpen? En hoe maak ik hem duidelijk dat het niet (alleen maar) mijn schuld is?
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat hij het misschien nodig heeft om iemand de schuld te geven...
Dus moet ik misschien een tijdje de schuld op me nemen, zodat hij de tijd krijgt het een beetje te verwerken?
En dan nog iets: vader gaat hier 150 km vandaan wonen... ik heb er dus een heel hard hoofd in dat hij zijn zoon elk weekend zal kunnen zien. Hij zegt zelf dat hij A. elke vrijdag of zaterdag wil komen ophalen en op zondag zal terugbrengen. Maar dat is toch niet realistisch? Dat is 600 km elk weekend! Dat wordt dus nog een teleurstelling voor A. want het wordt nog (veel) minder dan die 2 dagen per week.
Of denken jullie dat het wel haalbaar is?
Ons zoontje A. van 7 heeft het er moeilijk mee, is verdrietig en boos. Zijn vader heeft hem verteld dat hij elk weekend bij hem zal zijn en door de week bij mij. A. vind dat oneerlijk omdat hij vaker bij mij dan bij zijn vader zal zijn. Hij is vooral boos op mij en geeft mij de schuld, omdat ik meer dagen zal hebben.
Nu heeft hij ineens zijn vader op een gigantisch voetstuk gezet, begroet hem met luid gejuich, wil alleen bij hem zijn enz.
Vanmorgen in de auto naar school zei hij dat hij altijd van papa zal houden en dat dat nooit minder kan worden. "Mooi, dat is goed" dacht ik nog. Maar daar achteraan zei hij dat hij dat van mij niet zo zeker wist. Ik weet wel dat ik het moet relativeren en dat hij het uit boosheid zegt, maar jemig wat doet het pijn.
Hij worstelt met zijn gevoelens, hoe kan ik hem helpen? En hoe maak ik hem duidelijk dat het niet (alleen maar) mijn schuld is?
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat hij het misschien nodig heeft om iemand de schuld te geven...
Dus moet ik misschien een tijdje de schuld op me nemen, zodat hij de tijd krijgt het een beetje te verwerken?
En dan nog iets: vader gaat hier 150 km vandaan wonen... ik heb er dus een heel hard hoofd in dat hij zijn zoon elk weekend zal kunnen zien. Hij zegt zelf dat hij A. elke vrijdag of zaterdag wil komen ophalen en op zondag zal terugbrengen. Maar dat is toch niet realistisch? Dat is 600 km elk weekend! Dat wordt dus nog een teleurstelling voor A. want het wordt nog (veel) minder dan die 2 dagen per week.
Of denken jullie dat het wel haalbaar is?
Hier lukt iemand het die 200 km enkele reis moet maken.
dus 800 km elk weekend.
Een steevast worden de kinderen op vrijdag gehaald en zondagavond/middag terug gebracht.
Dus ja het kan en als het in het geval van jouw ex niet lukt heeft dat niets met de afstand te maken maar meer met de welwillendheid van jouw ex.
dus 800 km elk weekend.
Een steevast worden de kinderen op vrijdag gehaald en zondagavond/middag terug gebracht.
Dus ja het kan en als het in het geval van jouw ex niet lukt heeft dat niets met de afstand te maken maar meer met de welwillendheid van jouw ex.
Kwestie van willen inderdaad...quote:Op dinsdag 6 september 2011 11:55 schreef Rekkie het volgende:
Hier lukt iemand het die 200 km enkele reis moet maken.
dus 800 km elk weekend.
Een steevast worden de kinderen op vrijdag gehaald en zondagavond/middag terug gebracht.
Dus ja het kan en als het in het geval van jouw ex niet lukt heeft dat niets met de afstand te maken maar meer met de welwillendheid van jouw ex.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ahhh, het vingerwijzen is reeds begonnen!quote:En hoe maak ik hem duidelijk dat het niet (alleen maar) mijn schuld is?
Veel plezier met de scheiding verder afhandelen
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Pcies, de vader moet net zo goed uitleg geven aan het kind.quote:
Ik vind de TT al fout.
Hoe helpen WIJ onze zoon er doorheen.
- "Autisten met elkaar in contact brengen is net zoals delen door 0"
Wat heb je allemaal gedaan om het huwelijk te redden? 'k Vind het in ieder geval idioot om te gaan scheiden met een zoon in zo'n kwetsbare levensfase en kan je uit ervaring vertellen dat, mocht het jouw schuld zijn, hij je dit nooit zal vergeven.
Je hebt wel gelijk, maar ik heb denk ik "ik" getypt omdat er gelijk al een enorme muur tussen ons is gekomen. Ik voel me hier al heel alleen in staan dus.quote:
Ik vind de TT al fout.
Hoe helpen WIJ onze zoon er doorheen.
Loop eens door haar PH heen... dit speelt al ruim drie jaar, geloof ik.quote:Op dinsdag 6 september 2011 12:07 schreef Ireyon het volgende:
Wat heb je allemaal gedaan om het huwelijk te redden? 'k Vind het in ieder geval idioot om te gaan scheiden met een zoon in zo'n kwetsbare levensfase en kan je uit ervaring vertellen dat, mocht het jouw schuld zijn, hij je dit nooit zal vergeven.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
eigenlijk langer...
en echt al heel veel geprobeerd, dus het is de enige oplossing
maar hier ging de vraag niet over...
en echt al heel veel geprobeerd, dus het is de enige oplossing
maar hier ging de vraag niet over...
Belangrijkste is dat er geen schuldige is. En nog belangrijker is dat je zoon niet schuldig is. En dat jullie als ouders niet over de hoofden/rug van de kinderen elkaar verwijten gaan maken of navraag gaan doen hoe het bij papa/mama gaat.
Dat je zoontje zich op jou afreageerd, is te begrijpen. Het is nog heel erg pril. Mijn advies neem contact op met een mediator en evt. een psycholoog voor je zoontje. Het is niet niks om te behappen voor zo'n kleintje. Want dat is hij nog...klein!
En verder wens ik jullie heel veel sterkte met het verwerken van deze situatie. Je haalt het leven van je zoontje volledig overhoop. Alle stabiliteit is voor zijn gevoel weg. Hij weet niet waar hij aan toe is. Geef hem de kans om met goede begeleiding een weg in deze situatie te vinden.
Jullie gaan uit elkaar als man en vrouw maar blijven voorlopig aan elkaar gebonden omdat jullie samen vader en moeder zijn van een zevenjarige. Houd dat ten alle tijden voor ogen. Wat jullie ook van elkaar denken, hij mag hier niet meer pijn van hebben dan strikt noodzakelijk is. Maar als ik zo tussen de regels doorlees is dat ook precies wat jij voor ogen hebt, ookal zal het jou regelmatig veel pijn doen als hij zich op jou afreageert. Nogmaal sterkte.
Dat je zoontje zich op jou afreageerd, is te begrijpen. Het is nog heel erg pril. Mijn advies neem contact op met een mediator en evt. een psycholoog voor je zoontje. Het is niet niks om te behappen voor zo'n kleintje. Want dat is hij nog...klein!
En verder wens ik jullie heel veel sterkte met het verwerken van deze situatie. Je haalt het leven van je zoontje volledig overhoop. Alle stabiliteit is voor zijn gevoel weg. Hij weet niet waar hij aan toe is. Geef hem de kans om met goede begeleiding een weg in deze situatie te vinden.
Jullie gaan uit elkaar als man en vrouw maar blijven voorlopig aan elkaar gebonden omdat jullie samen vader en moeder zijn van een zevenjarige. Houd dat ten alle tijden voor ogen. Wat jullie ook van elkaar denken, hij mag hier niet meer pijn van hebben dan strikt noodzakelijk is. Maar als ik zo tussen de regels doorlees is dat ook precies wat jij voor ogen hebt, ookal zal het jou regelmatig veel pijn doen als hij zich op jou afreageert. Nogmaal sterkte.
Uit dit topic:quote:Ons zoontje A. van 7 heeft het er moeilijk mee,
to divorce or not to divorce
Hoe kan dat kind op 30 september 2009 6 jaar zijn en op 6 september 2011 7 jaar zijn??quote:De oplossing lijkt dan simpel: scheiden dus... maar we hebben een kind van 6.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Jarig zijn tussen 6 en 30 september...quote:Op dinsdag 6 september 2011 12:11 schreef vosss het volgende:
[..]
Uit dit topic:
to divorce or not to divorce
[..]
Hoe kan dat kind op 30 september 2009 6 jaar zijn en op 6 september 2011 7 jaar zijn??
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Jullie helpen hem in ieder geval niet door elkaar de schuld te gaan geven in zijn bijzijn.quote:Op dinsdag 6 september 2011 11:51 schreef Sandrasan het volgende:
En hoe maak ik hem duidelijk dat het niet (alleen maar) mijn schuld is?
O en waar je hem het meest mee helpt: zorgen dat je op een normale manier met je ex om blijft gaan.
Nee bij elkaar blijven voor je kind, daar word het zeker wel gelukkiger van.. Echt dit soort opmerkingen zijn zum kotsen, scheiden doe je niet voor je plezier en omdat je kind pijn wilt doen. Maar bij elkaar blijven daar word je kind echt niet gelukkiger van, hoe denk je dat dat is, dat kinderen dagelijks geconfronteerd worden met ouders die elkaar amper een blik waardig gunnen of waar geen liefde meer van afstraalt, dat is net zo slecht voor je kind..quote:
Wat heb je allemaal gedaan om het huwelijk te redden? 'k Vind het in ieder geval idioot om te gaan scheiden met een zoon in zo'n kwetsbare levensfase en kan je uit ervaring vertellen dat, mocht het jouw schuld zijn, hij je dit nooit zal vergeven.
@TS Ik heb helaas geen goede tips. Jammer dat je het gevoel hebt er alleen voor te staan, ik zou het wel bespreekbaar maken met je ex dat er wel samen gekeken word naar een oplossing. Sterkte met dit alles
Be happy with the little things in life
Dit, niets meer aan toe te voegen.quote:
[..]
Nee bij elkaar blijven voor je kind, daar word het zeker wel gelukkiger van.. Echt dit soort opmerkingen zijn zum kotsen, scheiden doe je niet voor je plezier en omdat je kind pijn wilt doen. Maar bij elkaar blijven daar word je kind echt niet gelukkiger van, hoe denk je dat dat is, dat kinderen dagelijks geconfronteerd worden met ouders die elkaar amper een blik waardig gunnen of waar geen liefde meer van afstraalt, dat is net zo slecht voor je kind..
@TS Ik heb helaas geen goede tips. Jammer dat je het gevoel hebt er alleen voor te staan, ik zou het wel bespreekbaar maken met je ex dat er wel samen gekeken word naar een oplossing. Sterkte met dit alles
Mij mag je er voor wakker maken.
Dit. Ga aub in discussie als de kinderen niet in de buurt zijn... En nog een goede tip voor wat later: Mijn dochter (5) wilde nooit met mij mee. Ze gaan proberen de "missende" partner te vervangen.quote:Op dinsdag 6 september 2011 12:13 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Jullie helpen hem in ieder geval niet door elkaar de schuld te gaan geven in zijn bijzijn.
O en waar je hem het meest mee helpt: zorgen dat je op een normale manier met je ex om blijft gaan.
Maak het ook duidelijk dat je hem "niet mist" als hij weggaat, omdat je je eigen dingen doet. Het is een zware tijd voor elke partij. Wees ook heel duidelijk naar je kind toe. Het zal proberen de schuld naar zich toe te trekken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Merlijn op 06-09-2011 12:24:12 ]
"To most people, the sky is the limit. To those who love aviation, the sky is home."
Sterkte met de situatie.
Ga er maar vanuit dat je zoon het lelijkst doet tegen degene waarvan hij het zekerst is van de liefde, jij bent immers ook niet degene die weggaat, en al helemaal niet degene die 150 km (!!!) verderop gaat wonen.
Niet lelijk doen over papa, ook niet roepen dat het papa z'n eigen keuze is zo ver weg te gaan wonen, terwijl hij bij wijze van spreken ook om de hoek zou kunnen gaan wonen, en een normaal co-ouderschap zou kunnen hebben.
Die conclusie trekt hij uiteindelijk zelf wel, het kan en zal een tijdje duren, maar uiteindelijk realiseert hij zich dat, en hij zal zich ook realiseren dat jij papa nooit hebt zwartgemaakt.
Ik snap trouwens niet dat jij je druk maakt dat je (ex-)man straks 600 km in een weekend moet gaan reizen, dat is jouw probleem niet, daarbij is het zijn keuze.
Als je 150 km enkele reis te ver zou vinden voor je zoon dan zou ik nog begrijpen dat je je er druk om maakt, al moet je (ex-)man 1000 km op een dag reizen, het is jouw probleem niet.
Ga er maar vanuit dat je zoon het lelijkst doet tegen degene waarvan hij het zekerst is van de liefde, jij bent immers ook niet degene die weggaat, en al helemaal niet degene die 150 km (!!!) verderop gaat wonen.
Niet lelijk doen over papa, ook niet roepen dat het papa z'n eigen keuze is zo ver weg te gaan wonen, terwijl hij bij wijze van spreken ook om de hoek zou kunnen gaan wonen, en een normaal co-ouderschap zou kunnen hebben.
Die conclusie trekt hij uiteindelijk zelf wel, het kan en zal een tijdje duren, maar uiteindelijk realiseert hij zich dat, en hij zal zich ook realiseren dat jij papa nooit hebt zwartgemaakt.
Ik snap trouwens niet dat jij je druk maakt dat je (ex-)man straks 600 km in een weekend moet gaan reizen, dat is jouw probleem niet, daarbij is het zijn keuze.
Als je 150 km enkele reis te ver zou vinden voor je zoon dan zou ik nog begrijpen dat je je er druk om maakt, al moet je (ex-)man 1000 km op een dag reizen, het is jouw probleem niet.
Het gaat er niet om dat het zijn probleem is, zij vreest alleen dat hij het niet waar kan gaan maken, en haar zoontje dus (telkens) teleurgesteld wordt als papa niet elk weekend komt. Dat hij (de ex) uren in de auto moet zitten, zal haar verder niet zo veel uitmaken.quote:
Sterkte met de situatie.
Ga er maar vanuit dat je zoon het lelijkst doet tegen degene waarvan hij het zekerst is van de liefde, jij bent immers ook niet degene die weggaat, en al helemaal niet degene die 150 km (!!!) verderop gaat wonen.
Niet lelijk doen over papa, ook niet roepen dat het papa z'n eigen keuze is zo ver weg te gaan wonen, terwijl hij bij wijze van spreken ook om de hoek zou kunnen gaan wonen, en een normaal co-ouderschap zou kunnen hebben.
Die conclusie trekt hij uiteindelijk zelf wel, het kan en zal een tijdje duren, maar uiteindelijk realiseert hij zich dat, en hij zal zich ook realiseren dat jij papa nooit hebt zwartgemaakt.
Ik snap trouwens niet dat jij je druk maakt dat je (ex-)man straks 600 km in een weekend moet gaan reizen, dat is jouw probleem niet, daarbij is het zijn keuze.
Als je 150 km enkele reis te ver zou vinden voor je zoon dan zou ik nog begrijpen dat je je er druk om maakt, al moet je (ex-)man 1000 km op een dag reizen, het is jouw probleem niet.
Overigens: van een vriendin weet ik dat de ex-man door de rechter verplicht is om in de buurt te blijven wonen vanwege het co-ouderschap. Geldt dat hier niet?
We don't stop playing because we grow old; we grow old because we stop playing.
Check mijn band Glorybox
Check mijn band Glorybox
mijn vader woont in Noord-Holland, en mijn moeder in Belgie.
hij heeft niks te klagen.
hij heeft niks te klagen.
En ook nog een Belg.
Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.quote:
[..]
Nee bij elkaar blijven voor je kind, daar word het zeker wel gelukkiger van.. Echt dit soort opmerkingen zijn zum kotsen, scheiden doe je niet voor je plezier en omdat je kind pijn wilt doen. Maar bij elkaar blijven daar word je kind echt niet gelukkiger van, hoe denk je dat dat is, dat kinderen dagelijks geconfronteerd worden met ouders die elkaar amper een blik waardig gunnen of waar geen liefde meer van afstraalt, dat is net zo slecht voor je kind..
Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.
Dus ik geef TS alsnog advies en ze kijkt maar wat ze ermee doet:
- Als er een andere man komt, waar je beter even mee wacht, denk dan niet dat hij ooit papa #2 wordt.
- Denk niet dat je zoontje je aardiger gaat vinden als de sinterklaascadeautjes duurder zijn dan die van papa.
- Je zoontje gaat niet liever met jou mee naar een verjaardag/feestje/dierentuin wanneer hij bij z'n vader hoort te zijn.
@Rekkie Fijn te horen dat het wel haalbaar is, maar hoe vinden de kinderen dat eigenlijk? Zo lang in de auto zitten elk weekend? En ja, ik heb dus twijfels over de welwillendheid van vader. Niet direct, het zal vast een tijd goed gaan. Maar op den duur...
@Chacama, kwiwi, Merlijn en Leandra: bedankt voor de tips.
Dat reizen is inderdaad niet mijn probleem, maar wel als het blijkt niet te lukken en ik een teleurgesteld jongetje hier heb die niet opgehaald is. Of die knetter wordt van het zo lang in de auto zitten steeds.
@Chacama, kwiwi, Merlijn en Leandra: bedankt voor de tips.
Dat reizen is inderdaad niet mijn probleem, maar wel als het blijkt niet te lukken en ik een teleurgesteld jongetje hier heb die niet opgehaald is. Of die knetter wordt van het zo lang in de auto zitten steeds.
Zo ver zijn we nog niet, vrijdag pas definitief besloten uit elkaar te gaan... Wist niet eens dat een rechter dat kan verplichten!quote:
[..]
Overigens: van een vriendin weet ik dat de ex-man door de rechter verplicht is om in de buurt te blijven wonen vanwege het co-ouderschap. Geldt dat hier niet?
Als papa niet aan zijn afspraken/verplichtingen kan voldoen, dan is dat vooral vervelend voor je zoon, maar hoe bot het ook is, ook wat dat betreft zal hij vanzelf concluderen dat dat niet de schuld van z'n moeder is.
Zolang zijn moeder bij het ophalen/wegbrengen maar geen enkele reden geeft waarom papa de boel zou gaan vermijden.
Het is heel vervelend dat je (ex-)man de keuze heeft gemaakt zo ver weg te gaan wonen, maar uiteindelijk zal hij de gevolgen van die keuze op z'n bord krijgen, hoewel de kans groot is dat jij het van je zoon voor je kiezen krijgt tot hij bij het "uiteindelijk" moment gekomen is, maar ik denk dat dat vooral is omdat hij niet aan jouw liefde voor hem hoeft te twijfelen.
Zolang zijn moeder bij het ophalen/wegbrengen maar geen enkele reden geeft waarom papa de boel zou gaan vermijden.
Het is heel vervelend dat je (ex-)man de keuze heeft gemaakt zo ver weg te gaan wonen, maar uiteindelijk zal hij de gevolgen van die keuze op z'n bord krijgen, hoewel de kans groot is dat jij het van je zoon voor je kiezen krijgt tot hij bij het "uiteindelijk" moment gekomen is, maar ik denk dat dat vooral is omdat hij niet aan jouw liefde voor hem hoeft te twijfelen.
@Ireyon: vreselijk dat het voor jou zo is gelopen.
Ik hoop dat ik mijn zoon op een gegeven moment duidelijk kan maken dat we er echt alles aan gedaan hebben en dat dit echt de enige uitweg was. Ik moet er niet aan denken dat hij me dit jarenlang blijft verwijten.
Ik neem je adviezen mee.
Ik hoop dat ik mijn zoon op een gegeven moment duidelijk kan maken dat we er echt alles aan gedaan hebben en dat dit echt de enige uitweg was. Ik moet er niet aan denken dat hij me dit jarenlang blijft verwijten.
Ik neem je adviezen mee.
En wie zegt dat jouw moeder nooit geprobeerd heeft er iets van te maken.. Sorry hoor maar ik heb vaak genoeg om mij heen gezien dat de ouders bij elkaar bleven en dat dit echt niet ten goede kwam voor de kinderen, een van mijn vriendinnetjes dacht dat het haar schuld was dat haar ouders telkens ruzie maakte. Scheiden is niet wat je zomaar eens bedenkt te doen, je doet net of er niet over nagedacht is, dit is niet zomaar een beslissing die gemaakt is, als je TS haar ander topic eens doorleest snap je dat dit dus al langer dan 3jr sleept. Soms is de koek gewoon op en dan is het echt niet beter om voor het kind bij elkaar te blijven.quote:
[..]
Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.
Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.
Dus ik geef TS alsnog advies en ze kijkt maar wat ze ermee doet:
- Als er een andere man komt, waar je beter even mee wacht, denk dan niet dat hij ooit papa #2 wordt.
- Denk niet dat je zoontje je aardiger gaat vinden als de sinterklaascadeautjes duurder zijn dan die van papa.
- Je zoontje gaat niet liever met jou mee naar een verjaardag/feestje/dierentuin wanneer hij bij z'n vader hoort te zijn.
Ik vind het jammer om te lezen dat jij je moeder de schuld geeft, in een huwelijk ben je met z'n 2 hoor jouw vader is net zo goed schuld aan het geheel..
En ieder kind beleeft een scheiding anders.. Ti's alleen maar te hopen dat ze er het beste van maken en tot goede afspraken kunnen komen
Be happy with the little things in life
Zodra er weer regelmaat en zekerheid in zijn leven is en jullie blijven normaal en aardig tegenover elkaar, zodat hij geen loyaliteitsconflict ervaart, denk ik dat hij er vrij snel aan zal wennen.
Jij weet kennelijk precies dat het de "schuld" van je moeder is dat het huwelijk van je ouders niet gered is, in het geval van TS is ze al meer dan 3 jaar aan het proberen haar huwelijk te redden, en nu dat toch echt niet blijkt te werken besluit haar (ex-)man ook nog eens 150 km verderop te gaan wonen.quote:
[..]
Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.
Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.
Dus ik geef TS alsnog advies en ze kijkt maar wat ze ermee doet:
- Als er een andere man komt, waar je beter even mee wacht, denk dan niet dat hij ooit papa #2 wordt.
- Denk niet dat je zoontje je aardiger gaat vinden als de sinterklaascadeautjes duurder zijn dan die van papa.
- Je zoontje gaat niet liever met jou mee naar een verjaardag/feestje/dierentuin wanneer hij bij z'n vader hoort te zijn.
Ik snap best dat er ouders zijn die maar uit elkaar gaan omdat het even moeilijk lijkt te worden, maar er zijn ook huwelijken die gewoon echt niet werken, en waar iedereen, inclusief de kinderen, alleen maar ongelukkiger van wordt. Als het zo'n huwelijk is, dat zelfs met jaren intensief proberen niet gered kan worden, dan is het voor niemand beter als het blijft voortbestaan.
Ongeacht de situatie van jouw ouders.
Het is in elke situatie weer anders, maar het is in ieder geval niet per definitie zo dat bij elkaar blijven altijd beter is voor het kind. Er zijn ook genoeg kinderen met de ervaring dat gescheiden ouders beter was dan ruziënde ouders.quote:
[..]
Het boeit niet of jíj er gelukkiger van wordt, je zit met een kind dat volop aan het opgroeien is en behoefte heeft aan zekerheid en stabiliteit in z'n leven. En nee, misschien wordt-ie het kind er ook niet gelukkiger van, maar wat is het alternatief? Wekelijks heen-en-weer gesleurd worden tussen pap en mam, in het weekend niet met vriendjes van school kunnen spelen, dat is leuk.
Verder mag je het gerust zum kosten vinden maar ik spreek gewoon als jongen wiens ouders gingen scheiden toen-tie 7 jaar oud was en 14 jaar later nog steeds z'n moeder niet aardig vindt. Heel mijn jeugd en opvoeding is een puinhoop geweest omdat mijn moeder niet het geduld en de wil had om aan hun huwelijk te werken.
Dit is het allerbelangrijkste inderdaadquote:Op dinsdag 6 september 2011 12:44 schreef Filatelistfetisjist het volgende:
Zodra er weer regelmaat en zekerheid in zijn leven is en jullie blijven normaal en aardig tegenover elkaar, zodat hij geen loyaliteitsconflict ervaart, denk ik dat hij er vrij snel aan zal wennen.
Zet hem er niet tussenin.
Ik was zelf zo'n kind! Jarenlang hadden ze de ene knallende ruzie na de andere, met daartussen meestal een toestand van koude oorlog. Meerdere keren besloten ze uit elkaar te gaan en kwamen ze de volgende dag weer vertellen dat ze het hadden goedgemaakt en toch bij elkaar bleven. En dan dacht ik: shit nee he.quote:
[..]
Er zijn ook genoeg kinderen met de ervaring dat gescheiden ouders beter was dan ruziënde ouders.
Uiteindelijk gingen ze pas uit elkaar toen ik 18 was... Veel te laat wat mij betreft
Dat heb ik vrij simpel geconcludeerd door m'n vader, naast z'n drukke baan als chauffeur, jarenlang te zien zwoegen in huis terwijl mam 24/7 in de bank ATWT lag te kijken. Uit het eerdere topic haal ik dat TS degene is die wilde scheiden waardoor ze al een 'achterstand' heeft, als ze de jaren daarna wel (zichtbaar) moeite heeft gedaan dan is het slechts een kwestie van tijd voordat 't zoontje dat beseft en komt 't allemaal wel goed (al blijven die 3 adviezen iets om rekening mee te houden).quote:
[..]
En wie zegt dat jouw moeder nooit geprobeerd heeft er iets van te maken..
[..]
Ik vind het jammer om te lezen dat jij je moeder de schuld geeft, in een huwelijk ben je met z'n 2 hoor jouw vader is net zo goed schuld aan het geheel..
Hoe dan ook lijkt 'mama heeft meer dagen' mij niet de belangrijkste reden te zijn dat zoontje A. zulke dingen zegt. Ik kan slechts op basis van eigen ervaring gokken wat het dan wel is, maar misschien is het niet zo'n gek idee om het zoontje A. zelf eens te vragen?
Ach, als ik hoor hoe de vader in kwestie hier al verweten wordt dat hij 150km verderop gaat wonen, dan zal je de discussie over moeders aandeel in deze scheiding niet gaan winnen Ireyon.
Ik zie het probleem niet dat hij 150km verderop gaat wonen, zal hij vast een reden voor hebben, alhoewel het makkelijker zal zijn als hij dichterbij zou wonen. Ti's zijn goed recht daar te willen wonen waar hij wilt..quote:
Ach, als ik hoor hoe de vader in kwestie hier al verweten wordt dat hij 150km verderop gaat wonen, dan zal je de discussie over moeders aandeel in deze scheiding niet gaan winnen Ireyon.
@lreyon ik vind het echt vervelend voor je dat je de scheiding van je ouders zo ervaren hebt. Tja dat jouw moeder 24/7 op de bank lag of jij dat zo ervaarde hoeft het niet zo te zijn dat zij de enige is die schuld heeft aan alles, wat ik al eerder zei in een huwelijk ben je met z'n 2en en daar moet je beide voor vechten, schijnbaar heeft jouw moeder dat opgeven, dan houdt het toch echt op, als je beide niet aan je huwelijk blijft werken kun je beter uit elkaar gaan dan heeft bij elkaar blijven toch echt geen meerwaarde voor alle partijen niet. Wat ik eerder al schreef opgroeien in een liefdeloos huis is ook niet alles en daar kan een kind aan het einde van de rit ook last van hebben.. Eigenlijk is voor beide wel wat te zeggen, bij elkaar blijven voor de kinderen is niet goed maar uit elkaar gaan ook niet, welke beslissing je dan ook als (ex)partners neemt je moet er dan proberen het beste van te maken en alles overige beslissing altijd het belang van je kind voorop stellen
Be happy with the little things in life
Ik denk dat het belangrijkste dat de ouders (binnenkort ex-partners, maar nog steeds ouders van dit kind) in het oog moeten houden, is dat het voor het kind van geen enkele belang is wie er waaraan nou het meeste schuld heeft. Als een relatie niet meer werkt, is dat in veruit de meeste gevallen iets waar beide partners debet aan zijn. Misschien de een wat meer aan het ene puntje dat niet werkte en de ander aan een ander punt, maar samen gaat het niet meer.quote:
Ach, als ik hoor hoe de vader in kwestie hier al verweten wordt dat hij 150km verderop gaat wonen, dan zal je de discussie over moeders aandeel in deze scheiding niet gaan winnen Ireyon.
Als ze samen zijn en het kind kan hen onmogelijk horen of zien (en dat is dus niet als hij in bed ligt boven) kunnen ze elkaar schreeuwend vertellen wat ze van de ander vinden en wiens schuld alles is, maar voor dit kind moeten ze samen nog zorgen. Bovendien is de schuldvraag gewoon niet relevant. Als het gevoel weg is, is dat iemands schuld? Is dat niet genoeg gevoed door de partner, of is het niet gekoesterd door degene wiens gevoel weg is? En is dat echt van belang, als het om het belang van het kind gaat?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
De reden dat ik toen wou scheiden is dat ik zag dat het niet meer ging en dat er maar geen echte verbetering kwam ondanks goede pogingen van beide kanten. Hij heeft me toen uiteindelijk overgehaald toch verder te gaan. Maar nu is hij het met me eens, hoewel ik de eerste stap heb gezet. We zijn hier beide even verantwoordelijk.quote:
[..]
Uit het eerdere topic haal ik dat TS degene is die wilde scheiden waardoor ze al een 'achterstand' heeft, als ze de jaren daarna wel (zichtbaar) moeite heeft gedaan dan is het slechts een kwestie van tijd voordat 't zoontje dat beseft en komt 't allemaal wel goed (al blijven die 3 adviezen iets om rekening mee te houden).
Ik heb het hem inderdaad gevraagd en verder dan deze uitleg komt hij niet. Ligt misschien aan de logica van een 7 jarige, of misschien omdat hij de echte reden nog niet weet te verwoorden.quote:Hoe dan ook lijkt 'mama heeft meer dagen' mij niet de belangrijkste reden te zijn dat zoontje A. zulke dingen zegt. Ik kan slechts op basis van eigen ervaring gokken wat het dan wel is, maar misschien is het niet zo'n gek idee om het zoontje A. zelf eens te vragen?
Ik denk dat een jongen toch meer naar z'n vader als rolmodel kijkt en daarom partij kiest voor hem. Zou ik verder niks achter zoeken.
The End Times are wild
Precies. Mijn moeder is ook 'voor mij' bij m'n vader gebleven. Met de argumenten die Ireyon beschrijft. Het was de domste beslissing die ze ooit heeft genomen. Niet elke situatie is hetzelfde, Ireyon. En bedenk goed dat je je alleen maar voor kunt stellen hoe het andere scenario was geweest.quote:
[..]
Het is in elke situatie weer anders, maar het is in ieder geval niet per definitie zo dat bij elkaar blijven altijd beter is voor het kind. Er zijn ook genoeg kinderen met de ervaring dat gescheiden ouders beter was dan ruziënde ouders.
Als ik als kind van gescheiden ouders mijn input mag geven; wat de ouders doen en hoe ze met elkaar omgaan na de scheiding vond ik vele malen belangrijker dan het feit dat ze wel/niet gescheiden waren. Of kort door de bocht gezegd: liever gescheiden terwijl de ouders goed met elkaar omgaan, dan bij elkaar maar continu ruzie.
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Inderdaad!quote:
Als ik als kind van gescheiden ouders mijn input mag geven; wat de ouders doen en hoe ze met elkaar omgaan na de scheiding vond ik vele malen belangrijker dan het feit dat ze wel/niet gescheiden waren. Of kort door de bocht gezegd: liever gescheiden terwijl de ouders goed met elkaar omgaan, dan bij elkaar maar continu ruzie.
En nooit, maar dan ook nooit, de andere ouder uitspelen over de rug van het kind.
Maar het is allemaal nog zo vers.... succes de komende tijd.
Met een meidenkwartet
Heel veel succes. Probeer zoveel mogelijk via mediaton met je partner te regelen. Als jullie samen uit een ouderschapsplan komen, dan zal de rechter echt niet moeilijk doen over die 150 km.
En hoe moeilijk het ook is (en dat is het soms), praat niet over de rompslomp en ellendige dingen enzo waar hij bij is, behandel je ex met respect.
En hoe moeilijk het ook is (en dat is het soms), praat niet over de rompslomp en ellendige dingen enzo waar hij bij is, behandel je ex met respect.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dit iddquote:
Als ik als kind van gescheiden ouders mijn input mag geven; wat de ouders doen en hoe ze met elkaar omgaan na de scheiding vond ik vele malen belangrijker dan het feit dat ze wel/niet gescheiden waren. Of kort door de bocht gezegd: liever gescheiden terwijl de ouders goed met elkaar omgaan, dan bij elkaar maar continu ruzie.
Wat ik een beetje mis in het verhaal, is WAAROM de man in kwestie zo ver weg gaat wonen? En ik vind dat je je heel negatief uitlaat over hem TS, als je er al meteen van uitgaat dat ie zn kind wel niet alle weekenden op zal komen halen
Waarom spreek je niet af dat jullie ieder een deel doen? Dus heen haalt hij het kind en terug haal jij het kind bijvoorbeeld?
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
TS zei dat het pas sinds vrijdag besloten is dat ze gaan scheiden en is nu dus vast nog niet helemaal objectief.quote:
En ik vind dat je je heel negatief uitlaat over hem TS, als je er al meteen van uitgaat dat ie zn kind wel niet alle weekenden op zal komen halen
Prima, maar het verbaast mij niet als mede door zo'n negatieve houding een kind het idee krijgt dat het de schuld van die ouder isquote:Op zaterdag 10 september 2011 12:50 schreef MisterSqueaky het volgende:
[..]
TS zei dat het pas sinds vrijdag besloten is dat ze gaan scheiden en is nu dus vast nog niet helemaal objectief.
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Misschien wel omdat de vader in kwestie geen andere keuze heeft?quote:
[..]
Dit idd
Wat ik een beetje mis in het verhaal, is WAAROM de man in kwestie zo ver weg gaat wonen? En ik vind dat je je heel negatief uitlaat over hem TS, als je er al meteen van uitgaat dat ie zn kind wel niet alle weekenden op zal komen halen
Waarom spreek je niet af dat jullie ieder een deel doen? Dus heen haalt hij het kind en terug haal jij het kind bijvoorbeeld?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja, dat kan ik me goed voorstellen, ik snap daarom niet dat er meteen veroordelend over gedaan wordt, dat hij dat doet. Er wordt immers nergens gezegd waarom hij niet dichter bij gaat wonen.quote:
[..]
Misschien wel omdat de vader in kwestie geen andere keuze heeft?
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Ik wel, maar dat is puur persoonlijke ervaringquote:
[..]
Ja, dat kan ik me goed voorstellen, ik snap daarom niet dat er meteen veroordelend over gedaan wordt, dat hij dat doet. Er wordt immers nergens gezegd waarom hij niet dichter bij gaat wonen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
|
|
