moeilijke ouders

/care wat jouw ouders willen.

Dat je dat serieus nog hier moet vragen..

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 10:01 schreef Ireyon het volgende:
/care wat jouw ouders willen.

Dat je dat serieus nog hier moet vragen..

Dat inderdaad.. Als ze in het verleden zo veel om jou gaven, zoveel moet jij nu om hun mening geven..

Je bent 26 en als ik je verhaal zo lees zou ik me lekker niets aantrekken van wat je ouders willen.

Maak je ouders duidelijk dat ze er niets mee te maken hebben.

als ik tussen de regels door lees dan ben je niet misbruikt door je ouders maar door iemand anders? als je wel door je ouders misbruikt bent dan hoeven ze ook niets meer met je te maken te hebben vind ik .
Anyway, ik kan me wel voorstellen dat ze een oogje in het zeil willen houden. Wat adviseren je hulpverleners hierover?

Je ouders kiezen overduidelijk niet voor je.

Tijd om je eigen pad te bewandelen.

Ik begrijp het even niet, word je echt depressief van dat thuiszitten? Waarom zit je thuis dan?
Zijn je stiefvader en moeder uiteindelijk wel gestraft voor het misbruik?

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 10:01 schreef Ireyon het volgende:
/care wat jouw ouders willen.

Dat je dat serieus nog hier moet vragen..

Dat

En geen eens een uur willen rijden om je dochter te zien

Je bent 26 jaar oud, dat is een beetje te oud om bij je ouders aan het lijntje te lopen, zeker als je je jeugd doorgebracht hebt in Internaten en toendertijd al uit huis geplaatst..

enkel, dat zal je zélf ook moeten overbrengen, door jezelf heel slap, zwak en afhankelijk op te stellen en hen om 'goedkeuring' te gaan bedelen schep je juist een situatie waarin de indruk ontstaat dat je kennelijk niet zelfstandig zou kunnen zijn...

Bewijs gewoon dat je veel gehad hebt aan al die begeleiding en hulp van internaten en die 'kamerbegeleiding' en dat je nu zelfstandig verder kunt, en één vand e dingen waarop je dat kan doen is door je ook zelfstandig op te stellen tegenover die familie (die van wat ik uit je verhaal haal weinig grond heeft zich voor te doen als 'zorgzaam')

het is aan jou om te bewijzen dat

en toen was de inkt van RM-rf op

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 10:43 schreef Maanvis het volgende:
en toen was de inkt van RM-rf op

moest eerst ff mn tiepmachine-lint vervangen



zin die ik wilde afschrijven is volgens mij wel duidelijk:
de TS moet zelf bewijzen dat ze ook 'klaar' is zélf verantwoordelijkheid te nemen, juist zolang ze kennelijk het niet 'aandurft' tegen de wil van haar ouders in te gaan, als 26-jarige, moet ze nog werken aan haar zelfstandigheid...

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 10:46 schreef sweetdancegirl het volgende:

[..]

Nop, ondertussen heb ik alweer werk. Stiefvader is gestraft, moeder niet. Mijn stiefmoeder is een vreselijk domiante vrouw en weet me op de een of andere manier altijd wle een schuldgevoel aan te praten. Feit is dat ik daar nog een broertje en zusje heb. Maar idd, ik vind ook dat ze niet zo moeten zeiken. Het gaat hier om mijn geluk! Maar ja..iedereen woont in de buurt en dus moet ik ook...ik breek met die traditie.

Kom op zeg, het is 70 kilometer. Dat rijd ik elke dag naar mijn werk (en terug weer 70 ). Dat kost je op een dag in het weekend een uurtje. Dominant of niet, ik zou mijn eigen plan trekken (maar wel aardig blijven).

Fuck jouw ouders en ga wonen waar JIJ wil. Het is niet dat ze uberhaupt nog maar iets te zeggen hebben over jou, na hoe ze jou behandelt hebben. Klinkt bot, maar ik denk echt dat jij gewoon lekker jouw hartje moet volgen, en geen rekening met je ouders moet houden, dat deden ze immers ook niet met jou, zo te zien.

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 11:05 schreef sweetdancegirl het volgende:
Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.

nu geloof ik het niet meer, of jij bent niet goed bij je hoofd.

Ik vind dat jouw ouders niet moeilijk moeten doen. Wat willen ze dan, dat jij voor eeuwig bij hen gaat wonen? Beetje onredelijk lijkt me.

Op woensdag 10 augustus 2011 11:05 schreef sweetdancegirl het volgende:[/b]
...
Ouders proberen me wel te claimen, maar ik begin meer en meer voor mezelf op te komen. Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.
[/quote]

Ze zijn dan de controle kwijt. Als ze die al hadden. Waarom ben je zo beinvloedbaar wat je ouders betreft terwijl ze nauwelijks naar je omkijken/-keken?

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 11:05 schreef sweetdancegirl het volgende:
Zal ff een algemeen beeld schetsen.

1985: Sweetdancegirl kwam op de wereld.
1985 t/m 1996: Bij moeder en stiefvader gewoond. De zak misbruikte me lichamelijk, moeder geestelijk.
1996 t/m 2000: Bij stiefmoeder en vader gewoond. Broertje en zusje geboren, ikzelf ingestort door verleden. Opgenomen in de psychiatrie. Ouders zelden gezien. Wat weekenden. Ouders gaven aan me niet meer thuis te willen omdat ik 'te moeilijk' was.
2001 tm 2004: Op internaat gewoond. Ouders zelden gezien. Weekenden again. Schade vergoeding gekregen van stiefvader. Lots of money, waarbij mijn vader me helpt. Zgn OBV (onder bewind voering) en die is nog van kracht. OBV kan worden overgedragen aan vriend.
2004 - heden: Gewoond in een gezinsvervangendtehuis.GVT afgekort. Wederom zag ik ouders in de weekenden (2x in de maand) Weer de psychiatrie in.
2010 - nu: Woon zelfstandig begeleid. Heb lat-relatie met vriend. Zit meer bij hem dan thuis. Ouders zie ik zelden. Verjaardagen en een enkele keer daarbuiten. Soms wat mailcontact.
Ouders proberen me wel te claimen, maar ik begin meer en meer voor mezelf op te komen. Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.

Als ik dit zo begrijp gaat het vooral om de OBV door je vader ... en die vader is ook degene die nu moeilijk doet?
Aangezien met die OBV kennelijk ook een hoog bedrag uit die schadevergoeding gepaard is, zal dat financieel wel wat uitmaken.
Maar ook op dat punt moet je zelf eens afvragen of je altijd zo afhankelijk van anderen wilt blijven (overigens zou ik het ook zeker niet zomaar 'overzetten op je vriend', zeker als je nog niet veel meer dan een jaar uit de psychiatrie terug bent en ook jullie relatie mogelijk nog wat pril is, zou ik zeker wat 'achterdeurtjes' aanhouden).

Ik kan je hooguit aanraden zelfs eens goed op papier te stellen wàt je nu precies wilt, hierbij ook een beetje realistisch blijven en niet opeens alles op die ene relatie en die vriend gooien... zelfs als dat nu goed gaat weet je niet of dat standhoud (zeker iemand met een psychiatrisch verleden heeft daarin nu eenmaal minder 'zekerheden' en een realistisch risico op 'terugvallen')....
Je vriend die OBV laten overnemen is misschien zelfs een zeker risico, feitelijk zou je vriend dan financieel alle controle over jouw geld krijgen.

Door je zelf zelfbewust en zelfstandig op te stellen en duidelijk je wensen kenbaar te maken zonder gelijk 'ruzie' te gaan zoeken, bewijs je juist dat je toe bent aan meer zelfstandigheid.

Overigens, ik kan vanuit het standpunt van je vader wel voorstellen dat die alles redelijk kritisch benaderd, als je inderdaad pas sinds 2010 uit de psychiatrie bent en misschien nog niet zo heel lang samen met je vriend zal hij zeker ook zn zorgen hebben en dat kàn ook een goede grond hebben...

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 11:33 schreef sweetdancegirl het volgende:

[..]

Hoeft ook niet, als ik maar weet hoe 't zit.

het lijkt er juist op dat je dat niet weet .

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 10:03 schreef lurf_doctor het volgende:
Je bent 26 en als ik je verhaal zo lees zou ik me lekker niets aantrekken van wat je ouders willen.

Exact dat.

Je blijft maar benadrukken dat je vader en stiefmoeder je praktisch verwaarlozen en je willen controleren. Ik heb twijfels bij dat verhaal, want die twee gaan nu eenmaal niet hand in hand. Tel daar bij op dat jij met 26 jaar niet in staat bent om zelfstandig te wonen.

Ik vraag me af in hoeverre jouw ouders zich terecht zorgen maken en of jij hun mening hierover wel goed begrijpt, om eerlijk te zijn. Zou het kunnen dat het niet zozeer om de afstand maar om het feit dat jij met je vriend wil samenwonen gaat?

Je bent misbruikt en kon niet meer thuiswonen toen je kind was, terwijl je op dat moment je ouders het meest nodig hebt.
En nu verwachten je ouders ineens dat je bij hen in de buurt komt wonen? Beetje apart..
Je bent 26 dus zou je denken dat je wel zelfstandig op je eigen benen kan staan en heb je je ouders niet echt meer in de buurt nodig.
Ik zou niet zoveel rekening houden wat ouders willen: het is jou/ jullie leven en je moet doen wat daarin het beste voelt.
Je kan het nooit iedereen naar z'n zin maken.

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 11:51 schreef sweetdancegirl het volgende:
En als je leest, lees je dat ik vaker bij mijn vriend ben dan thuis. Dus hoezo, niet zelfstandig wonen?

Je zegt het zelf. Je bent vaker bij je vriend dan op jezelf.

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 11:33 schreef sweetdancegirl het volgende:


Nope, vader doet niet moeilijk. Stiefmoeder.

als je vader de Bewindvoerder is, is ook hij degene waarmee je het verder moet klaren en ik zou dan gewoon zorgen dat je het ook met hém regelt ...
de stiefmoeder heeft daarover verder weinig te zeggen.

verder, ik kan natuurlijk niks slechts zeggen, maar ook een relatie uit 2009, dus tegen de twee jaar is geen wekelijk lange relatie en zeker met een bepaald verleden is het ook in je eigen voordeel om bepaalde zekerheden in te bouwen en niet te snel al je vertrouwen, maar ook je financiele zekerheid helemaal aan iemand anders weg te geven...

Het lijkt mij zeker niet aan te raden je partner als Bewindvoerder aan te stellen, zeker als je nu nog niet samenwoont, maar wel wilt gaan samenwonen kan dat ook soms tot 'veranderingen' in jullie relatie leiden en ook soms conflicten opleveren... een partner die eigenlijk alle zeggenschap over jouw bezittingen én ook financieen heeft kan dan soms onprettige gevolgen hebben _àls_ het ooit misgaat (wat niet te hopen is, maar better be safe than sorry)..
Mocht je je vriend wel tot bewindoverder willen maken (en dat is mogelijk, hij mag bv zelf niet onder een schuldsanering vallen), kan het misschien een oplossing zijn een 'gedeelde bewindvoerder' te maken, je vader blijft dan ook bewindvoerder, maar ook je vriend kan eventuele rechtshandelingen in jouw naam uitvoeren (aanvragen uitkeringen, belastingaangifte e.d.)

quote:

Op woensdag 10 augustus 2011 11:51 schreef sweetdancegirl het volgende:

[..]

En als je leest, lees je dat ik vaker bij mijn vriend ben dan thuis. Dus hoezo, niet zelfstandig wonen?

Zolang je onder Bewind gesteld bent, en dat kan enkel een rechter opheffen, ben je juridisch gezien _niet_ zelfstandig en moet je bewindvoerder alle rechtshandelen voor je doen....


je kunt je dus bv niet bij een andere gemente inschrijven, contracten ondertekenen, belastingaangifte doen en bv een uitkering of bijstand aanvragen zònder instemming van je Bewindvoerder, die moet daarvoor ook instaan en dus ook jouw contracten ondertekenen...

Dàt zal natuurlijk de grond zijn dat een grote afstand lastig kan zijn, en op dit punt heb ik ook een beetje twijfel erbij of je vader nu werkelijk zo 'weinig' bemoeienis' met je heeft... Bewindvoerder zijn is wel een behoorlijke verantwoordelijkheid dragen en mogelijk doet je Vader wel meer dan jij denkt of zicht op hebt.


Overigens:
Ik vind het erg knap en positief klinken dat je bezig bent je leven weer op orde te krijgen en hoop werkelijk dat het je gaat lukken. Bv meer zelfstandigheid opzoeken is ook hiervoor de juiste weg en ik zou zeker die weg blijven volgen...
enkel, onderschat niet dat die weg een lange zal zijn, zeker als je uit een behoorlijk dal komt, en dat je in de tusentijd een hoop 'hindernissen' zult moeten overwinnen..:

Instemming van je Vader en Bewindvoerder krijgen voor die verhuizing die je graag wilt is één van de eerste grote hindernisen, die je nu moet overwinnen.

[ Bericht 13% gewijzigd door RM-rf op 10-08-2011 12:02:25 ]

Kan je die hele OBV niet laten opheffen? Verder zou ik eerst 6 maandjes het samenwonen proberen voordat je zo'n stap maakt.

Hebben je ouders je vriend al ontmoet? Misschien gewoon een keertje gezellig op de koffie, beetje kennismaken. Als je ouders erop vertrouwen dat er iemand voor je klaarstaat dan zullen ze misschien wat minder moeilijk doen als je toch bij hem gaat wonen.