Kleine kinderen zien meer

Mijn zoontje zag op vakantie een mensenschedel tijdens een excurcie, toen we later de foto‘s terugkeken zei hij‘misschien is die wel van mij geweest, toen ik nog iemand anders was‘. Iets later zaten we in de auto toen hij tegen een vriendje zei ‘ik ben al eens dood geweest, toen was ik heel lang in de hemel en toen kwam ik hier‘.
Vriendje zei: DAT KAN NIET. Mijn zoon zucht geïrriteerd en mompelt 'jij weet het gewoon niet meer'.

Nou ja, zo kan ik nog wel 10 verhalen vertellen. Hij is trouwens 5 en we hebben het nooit met hem over reïncarnatie gehad. Wel over de hemel(bij een overleden huisdier).

[ Bericht 4% gewijzigd door Janena op 26-08-2011 12:15:17 ]

Ik ken het ook, mijn zoontje niet maar mijn dochter heeft wel bijzondere dingen verteld.

Mijn dochter van destijds 3 vertelde in de auto onderweg op vakantie ineens dat haar echte ouders door een brand waren overleden, dat haar oma in een winkel werkte en dat zij later ook was overleden en daarna bij ons was gekomen. Ik ben zo blij dat hij mijn man (nuchterheid himself) erbij was want anders had niemand me geloofd....

Ze keek in die tijd nog niet veel anders dan teletubbies en wij zijn niet gelovig. Ik vond het wel bijzonder.

Gaaf zeg, die verhalen Zet je wel echt aan het denken
Er is sowieso meer dan we weten

Kinderen kunnen prachtige uitspraken doen. Dat herinner k ook nog wel van mn zoon toen hij een jaar of 2 was. Van die rake uitspraken, ook voelde hij altijd feilloos aan als ik migraine had, dan zei hij ook gewoon mama even slapen. Heb ook t idee dat we een soort van telepathie hadden, hij speelde dan buiten achter t huis in de speeltuin en ik riep m in gedachten en dan kwam hij er vrij direct aan en niet 1x nee eigenlijk altijd. Alles veranderde na zn dktp prik die hij kreeg toen hij 2 en een half was.Hij veranderde van een lief en rustig kind in een druk jongentje waar k niet meer goed contact mee kreeg.

quote:

Op zaterdag 27 augustus 2011 11:22 schreef mousy31 het volgende:
Kinderen kunnen prachtige uitspraken doen. Dat herinner k ook nog wel van mn zoon toen hij een jaar of 2 was. Van die rake uitspraken, ook voelde hij altijd feilloos aan als ik migraine had, dan zei hij ook gewoon mama even slapen. Heb ook t idee dat we een soort van telepathie hadden, hij speelde dan buiten achter t huis in de speeltuin en ik riep m in gedachten en dan kwam hij er vrij direct aan en niet 1x nee eigenlijk altijd. Alles veranderde na zn dktp prik die hij kreeg toen hij 2 en een half was.Hij veranderde van een lief en rustig kind in een druk jongentje waar k niet meer goed contact mee kreeg.

Was die prik zo traumatisch ofzo?

quote:

Op zaterdag 27 augustus 2011 11:31 schreef pasopikbijt het volgende:

[..]

Was die prik zo traumatisch ofzo?

Zoek maar eens op inentingen en autistme

quote:

Op zaterdag 27 augustus 2011 11:38 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Zoek maar eens op inentingen en autistme

Oww... Ja dat verklaart het wel.
Jammer

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 11:55 schreef mousy31 het volgende:
Weet wel zeker dat kinderen en dieren meer zien, mijn vorige hond volgde orbs met zn koppie dan zag ik m van de ene hoek na de andere hoek kijken en ik zag de orb soms ook.

Laatst kwam onze hond Sara grommend en met oren in de nek uit de keuken en ze liet een diep laag gegrom horen, dat heb ik dr nog nooit zien en horen doen.
Mn man zag een dag daarvoor een schim in de schuur deze zit aan de keuken vastgebouwd.
Normaal als Sara wat ziet of hoort blaft ze, dit was erg vreemd gedrag dus voor haar.

Als kind zag ik al schimmen en zie ze nog steeds , weet er nu alleen beter mee om te gaan.

je weet dat dieren óók zo kunnen reageren als ze pijn hebben of zich niet lekker voelen? Onze kat dat vroeger heel vaak, mn moeder zei dan dat het leek of ze iets zag, uiteindelijk bleek ze een hartafwijking te hebben en hartritmestoornissen.

De kinderen van mijn nicht hebben nooit gezegd dat ze iets gezien hebben, ook niet snachts. Terwijl hun vader heel erg bezig is met dit soort dingen.
Ik zelf zag regelmatig een westie (klein wit hondje) ook toen ik al wat ouder was, maar nooit direct, altijd ergens achter of vanuit mijn ooghoeken.
Je hersenen werken ook zo dat ze van elk onduidelijk beeld iets willen maken, dus het wil wmb niet zoveel zeggen.

Ik sta best open voor meer, ik ga er alleen niet actief naar op zoek en geloof ook niet alles wat ik hoor. En ik vind dus dat je niet overal iets achter moet zoeken en ik vind dat wat vaak wel gebeurt.
Kind staart naar de hoek van de kamer: daar zal wel iets zitten.
Ik staar ook wel eens naar niets in het bijzonder, waarom zou een kind dat niet doen?

Tuurlijk weet ik hoe dieren kunnen reageren als ze ziek zijn, maar mn hond is niet ziek en heeft zich nog nooit zo gedragen als die bewuste avond.
En mn vorige hond zag wat ik zag orbs hij volgde ze met zn koppie en ik zag ze ook.
Er is echt veel meer dan wij weten en zien.
Kijk bijv maar eens hoe weinig ze nog maar weten over de zee en de diep zeeen.
Mensen denken altijd alles te weten,maar we weten nog maar zo weinig van moeder aarde en alles erop en er omheen. Maar wie weet zien we wel dingen uit een andere dimensie.
Ik heb ook niet alle antwoorden, maar weet wat ik gezien heb en dat al mn hele leven. Hier liep vroeger een spookkat door de kamer, k had t aan neimand verteld maar een paar van mn vrienden zagen m ook. Voor mij de bevestiging dat er niks mis is met mn ogen.
En k weet wat je bedoeld met dat je ogen bepaalde patronen willen zien
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pareidolie

meegemaakt met mijn dochter van toen 1 jr en 2 maanden:
Wij waren op de begraafplaats waar de oma en opa van mijn vriendin begraven liggen. Zij was er een jaar of 8 niet meer geweest en wist het graf dus niet meer helemaal te vinden. ik had ons dochtertje op de arm en we stonden beiden een richting uit te kijken op zoek naar het graf. op dat moment kijkt mijn dochter dus de andere kant op en begint te zwaaien en te lachen. Wij draaien ons om en zij had het graf gevonden! Rillingen!
op dezelfde begraafplaats is ook een vriend van de ouders van mijn vriendin begraven...we hebben het erover waar hij zou kunnen liggen, wederom draait mijn dochter zich om op mijn arm en wijst een richting op...daar lag dat graf dus ook echt! ik geloof niet in hocus pocus en derek ogilvie is een oplichter maar een verklaring heb ik niet voor deze gebeurtenissen.

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 17:01 schreef R0N1N het volgende:

[..]

Een pratende 'blubberplas' ( ) klinkt nou niet bepaald 'alledaags' en zo ...

Klinkt te vergezocht om niet waar te zijn

Ja sorry hoor, denk je dat ik het normaal vond

Vertel ook maar alleen wat ik heb gezien/denk te hebben gezien.

quote:

Op zondag 28 augustus 2011 10:13 schreef lichtekooi het volgende:

[..]

je weet dat dieren óók zo kunnen reageren als ze pijn hebben of zich niet lekker voelen? Onze kat dat vroeger heel vaak, mn moeder zei dan dat het leek of ze iets zag, uiteindelijk bleek ze een hartafwijking te hebben en hartritmestoornissen.

Die kat van mij bleek op latere leeftijd ook hartproblemen te hebben.. Er was iets waardoor ze vocht opsloeg op random plekken op haar lijfje, kreeg ze allemaal bulten met water onder haar huid. We kregen wel pilletjes mee van de dierenarts zodat ze meer zou gaan plassen, maar ze was al 20 en na zo'n 2 weken was het afgelopen.

Ik wist niet dat zulke dingen met elkaar te maken hadden, ik heb er ook nog nooit van gehoord maar vind het te toevallig dat je dat nou zegt

Zowel met onze eerste hond, als de derde hond van mijn moeder hebben we het idee gehad dat ze wat zagen. Bij onze eerste hond was ik te klein om het bewust te observeren, maar bij de derde hond wel. Heel bizar hoe dat beest naar iets leek te kijken wat wij niet zagen en zelfs ineens pootjes geven naar iets dat er voor ons niet was. Echt heel vreemd om te zien.

Och mijn hond doet dat ook wel eens hij is a 12 jaar oud. Maar een paar keer in de maand begint hij in de keuken te blaffen alsof hij iets ziet terwijl er niks te zien valt.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2011 00:47 schreef Woestijnvos het volgende:
Och mijn hond doet dat ook wel eens hij is a 12 jaar oud. Maar een paar keer in de maand begint hij in de keuken te blaffen alsof hij iets ziet terwijl er niks te zien valt.

Dat deed mn oude hond ook , maar toen bleek er een muis in de spouwmuur te zitten dus ja als je zulke dingen hebt uitgesloten ben ik dr van overtuigd dat ze meer zien.

Onze eerste hond was ongeveer net zo oud als ik, dus pup / jong volwassen qua leeftijd. De derde hond is momenteel ook pas 6, dus ook nog niet oud. Ze waren op die leeftijd nog niet seniel .

quote:

Op zaterdag 27 augustus 2011 11:38 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Zoek maar eens op inentingen en autistme

Toen ik jong was had ik 's ochtends voorspellende dromen, die meestal een maand of 3 later uitkwamen. Ik kan het nog steeds niet verklaren en zou het afdoen als interpretatie-fouten, ware het niet dat de dromen zo gedetailleerd en correct waren dat ik het niet ontkennen kan. Zo merkte ik eens op dat ik een gesprek met twee anderen al eens gedroomd had. Ik herinnerde me wie wat ging zeggen en deed dat toen ook. Die twee anderen freakten volledig.

Ik heb dat een keer gehad met een telefoongesprek. Terwijl ik in dat gesprek zat, herinnerde ik me dat ik daarover gedroomd had. Ik wist ook al precies wat die ander ging zeggen en ook wat ik zou gaan zeggen. Dat was best een heel bijzonder moment: ik had het besef dat ik namelijk ook iets anders kon zeggen! Uiteindelijk heb ik het gezegd zoals ik het ook gedroomd had ... zo moest het nu eenmaal gebeuren, anders had ik het niet zo gedroomd. Toch? Heel raar dat je ineens weet dat je de macht hebt om zo'n voorspellende droom te vernaggelen.

quote:

Op woensdag 31 augustus 2011 11:28 schreef Gray het volgende:

[..]



Toen ik jong was had ik 's ochtends voorspellende dromen, die meestal een maand of 3 later uitkwamen. Ik kan het nog steeds niet verklaren en zou het afdoen als interpretatie-fouten, ware het niet dat de dromen zo gedetailleerd en correct waren dat ik het niet ontkennen kan. Zo merkte ik eens op dat ik een gesprek met twee anderen al eens gedroomd had. Ik herinnerde me wie wat ging zeggen en deed dat toen ook. Die twee anderen freakten volledig.

Ik ook toen ik jong was maar dat is teruggekomen toen ik ouder werd

Dat heeft volgens mij iedereen? Zelfs jaren nadat je droom is geweest kun je het nog hebben.
Had dat laatst met een moment in mijn huidige woning, terwijl ik die droom misschien wel 5 jaar geleden droomde en er toen nog niet woonde.

quote:

Op woensdag 31 augustus 2011 13:20 schreef Summers het volgende:

[..]

Ik ook toen ik jong was maar dat is teruggekomen toen ik ouder werd

krijg er zelf altijd zon matrix gevoel bij, dejavu gebeuren.
dat je 100% zeker weet dat je er al eens bent geweest terwijl je er eigenlijk nooit echt een stap hebt gezet. vroeger veel gehad tegenwoordig nooit echt meer ( de dromen dan )wel eerder dat ik soms nog de herinnering aan de droom heb op het moment dat ik ergens kom waar ik nooit ben geweest. dan heb ik eigenlijk altijd wel zoiets van what the fuck hier ben ik toch al geweest? , nee wacht toch niet. of wel? HUH?

Misschien ben ik een beetje stom omdat ik niet het hele topic heb gelezen. Gelukkig is de meerderheid het wel met me eens dat het voornamelijk de kinderlijke fantasie is. Het hoofd van erg beïnvloedbaar, dat is belangrijk, anders zou het niet in de groep kunnen functioneren. Zelf ben ik vanwege falend ouderschap (onvolledig ouderschap zoals de GGZ het zo aardig formuleerde) behoorlijk op het slechte pad geraakt. Mijn fantasiën werden heftiger en ik begon in mijn eigen wereldje te leven. Mijn ouders hadden niets door. Toen ik op een aantal jaar geleden met een paar vrienden een behoorlijk enge film ging kijken veranderde mijn eigen wereldje. Mijn kleine veilige fantasie wereld werd overspoelt met horror, geesten, moord en marteling. Het gevoel dat iemand naar me keek, constand(hoe spel je dat) werd veel heftiger en ik begon te hallucineren. Hier had ik al last mee gehad en het werd spookier en spookier. Ik kon dromen en het echte leven niet meer uit elkaar halen en ik droomde terwijl ik wakker was. Dit alles is heel lang door gegaan, ik sneed mezelf met messen en op een gegeven moment wilde ik niet meer leven. Toen viel het een goede vriendin van mij op hoe slecht het wel niet ging en zijn we naar de GGZ gegaan. Deze heeft mij veel trucjes geleerd hoe ik echt en niet echt van elkaar kan onderscheiden en het gaat de laatste tijd echt heel erg goed met mij, ik sta 8en en ik doe dit jaar eindexamen.
Wat mijn punt nu is?
Als mijn vriendin er niet geweest was dan was ik er nu niet meer geweest, sowieso, als ik geen goede vrienden had gehad was ik er al lang geleden tussen uit geknepen. Wat is de oorzaak van dit alles? Onvolledig ouderschap. Ik ben als kind niet uit mijn ondeindige kinderlijke fantasie wereld gehaald en dat ontwikkeld zich vaak (ik heb het ook gezien bij een paar vrienden van me die mishandelt zijn vroeger en nu ook bij de GGZ zitten, tja soort zoekt soort) tot best wel een verneukte psychische toestand. hiermee wil ik maar zeggen, ouders, voedt je kind op zoals je wil, maar zorg dat het geen derealiseren probleem puber wordt

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 16:19 schreef Ikbenmijnwachtwoordkwijt het volgende:
Ik was een keer met school in een bos, en er lag ook een beetje blubber overal.
Toen ik een stukje van de rest verwijderd was liep ik op zo'n blubberplas, en het begon tegen me te praten. Serieus. Ik weet niet wat het zei want ik ben meteen weggerend .

wtf... Dat had ik ook. Echter was ik op vakantie in het park. Ik was een jaar of 5 en liep langs de speeltuin. Alles was heel nat, want het had heel erg geregend. Toen ik door een plas liep kwamen er belletjes omhoog en rare stemmen. Ik sprong opzij en ben heel hard weggerend. :-/

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 13:55 schreef Lavenderr het volgende:
Zonder gekheid, ik vind dat kleine kinderen vaak heel wijs kunnen kijken, alsof ze alles al weten.

Kleine kinderen hebben vaak ook een levendige fantasie,soms meer dan volwassenen.*lol*

quote:

Op zondag 4 september 2011 13:13 schreef galtfactory het volgende:

[..]

Kleine kinderen hebben vaak ook een levendige fantasie,soms meer dan volwassenen.*lol*

Dat is zeker zo, vind ik ook zo leuk van kinderen.
Blijf ik er toch bij dat sommige kinderen heel wijs kunnen kijken .

quote:

Op woensdag 31 augustus 2011 11:28 schreef Gray het volgende:

[..]



Toen ik jong was had ik 's ochtends voorspellende dromen, die meestal een maand of 3 later uitkwamen. Ik kan het nog steeds niet verklaren en zou het afdoen als interpretatie-fouten, ware het niet dat de dromen zo gedetailleerd en correct waren dat ik het niet ontkennen kan. Zo merkte ik eens op dat ik een gesprek met twee anderen al eens gedroomd had. Ik herinnerde me wie wat ging zeggen en deed dat toen ook. Die twee anderen freakten volledig.

Je heb dan blijkbaar als een antenne gefunctioneerd je vangt gewoon energiën op van andere mensen ,alles is en bevat energie en op sommige momenten heb je daar blijkbaar contact mee. Of komt het in contact met jou.

Mijn man heeft 2 dagen voor de dood van mn vriendin ( we waren net bij dr op bezoek geweest) tegen me gezegt ze leeft niet lang meer ....k zei nog tegen m doe eens normaal, nu weet ik dat hij vaker van zulke momenten heeft. En het komt uit.
Dr zit iets in de lucht en hij vangt het op en die is net zo nuchter als jij Gray, heeft niks met het paranormale of wat dan ook.

Onderzoek waaruit blijkt dat kinderen meer kunnen zien?!

Kinderen hebben meer fantasie en zien daarom veel meer dingen in voorwerpen en schaduws, die er niet zijn.

Of volwassenen doen veel af als fantasie omdat zij al lang hebben afgeleerd om dingen te zien en op te vangen. Als de omgeving het niet gewenst vindt, verander je vanzelf wel omdat ongebruikte of weinig gebruikte functies en vermogens dan "afsterven".
Je zou het devolutie kunnen noemen.
In samenlevingen waarin dat wel geaccepteerd is, waarvan de westerse wereld zegt dat ze nog in het magisch denken geloven en onbeschaafd zijn, blijven zaken die wij paranormaal noemen heel normaal en bij het leven horend.
Of iets paranormaal is ligt dus niet alleen aan de bewijsbaarheid, maar ook aan de culturele context.